Katerina2006
Member
Περιεχόμενα
Πρώτη μέρα (εδώ ξεκινάει):
Πτώματα και ταλαιπωρημένοι ήμασταν, αλλά φυσικά βγήκαμε για μια βόλτα στη Ρώμη. Μόνο τότε κατάλαβα πόσο άριστη ήταν η τοποθεσία του ξενοδοχείου, καθώς σε 5 λεπτά βρισκόμασταν μπροστά στο Πάνθεον! Πριν φτάσουμε ήμασταν ενθουσιασμένοι με τα στενά σοκάκια της Ρώμης, με τα πλακόστρωτά της, τα φανταστικά της κτίρια που λες και ξεπηδούσαν απευθείας από το παρελθόν! Πλησιάσαμε το Πάνθεον από την πίσω πλευρά, όπου είδαμε τη μεγάλη Ροτόντα, χωρίς να πάει όμως το μυαλό μας στο τι ήταν πραγματικά. Ο άντρας μου το ψιλιάστηκε πριν από μένα, αλλά δεν είπε τίποτα. Βγαίνοντας μπροστά το συνειδητοποιούμε! Μεγαλείο! Να πω την αλήθεια μου φάνηκε την πρώτη στιγμή λιγάκι παράταιρη η συνύπαρξη των κιόνων με τον τοίχο της Ροτόντας, ήταν όμως επειδή δεν είχα μπει ακόμα μέσα…
Στη συνέχεια προχωρήσαμε στην Piazza Navona. Λόγω των Χριστουγέννων, είχε στηθεί μια υπαίθρια αγορά που λόγω περασμένης ώρας είχε αρχίσει σιγά σιγά να κλείνει. Οι πάγκοι από τη μια περιόριζαν οπτικά την ομορφιά της πλατείας με τα τρία σιντριβάνια, από την άλλη όμως της έδιναν μια ξεχωριστή εορταστική νότα, όταν θα την ξαναδώ χωρίς αυτά θα μπορώ να κρίνω αντικειμενικά πώς είναι πιο όμορφη. Το μεσαίο συντριβάνι, πιο μεγαλειώδες από τα άλλα δύο, η κρήνη των τεσσάρων ποταμών, μας έμαθε ότι ο Ρίο ντε λα Πλάτα είναι ποτάμι της Νοτίου Αμερικής (δεν το ήξερα, δεν το κρύβω…). Δημιουργία του Μπερνίνι, έμελε να τον μελετήσουμε παραπάνω απ’ όσο θα μπορούσα να είχα προβλέψει στο ταξίδι μας! Η κρήνη του Ποσειδώνα επίσης εντυπωσιακή και η καημένη κρήνη του Μαυριτανού, αδικημένη λιγάκι μπροστά στα άλλα δυο αριστουργήματα, το τρίτο από τα συντριβάνια της πλατείας.
Συνεχίσαμε να περπατάμε μέσα στα στενά δρομάκια του ιστορικού κέντρου της Ρώμης, και πέσαμε μπροστά στο αναφερόμενο σε πολλές ιστορίες «Maccheroni». Κλείσαμε το μάτι και αποφασίσαμε ότι έπρεπε την επόμενη μέρα να φάμε εκεί. Εκείνο το βράδυ όμως δεν πεινούσαμε αρκετά για να φάμε σε εστιατόριο και πήραμε στο χέρι μια πιτσούλα ο άντρας μου και ένα απίστευτο tramezzini εγώ (ακόμα το θυμάμαι…). Εν τω μεταξύ είχε πάρει το μάτι μου άλλο ένα γνωστό από το forum μαγαζάκι, το «San Crispino», να μη φάω και κάτι γλυκό; Ο άντρας μου προσπάθησε να με συγκρατήσει, επειδή είχε αρκετό κρύο, όχι ο ιδανικός καιρός για παγωτό για έναν Έλληνα, αλλά εγώ είμαι μεγάλη γλυκατζού. Στρατσιατέλα και nuggat με απίστευτη βουτυρώδη υφή! Η στρατσιατέλα μου άρεσε περισσότερο! Και το πρώτο μας βράδυ τελειώνει έτσι…
Πτώματα και ταλαιπωρημένοι ήμασταν, αλλά φυσικά βγήκαμε για μια βόλτα στη Ρώμη. Μόνο τότε κατάλαβα πόσο άριστη ήταν η τοποθεσία του ξενοδοχείου, καθώς σε 5 λεπτά βρισκόμασταν μπροστά στο Πάνθεον! Πριν φτάσουμε ήμασταν ενθουσιασμένοι με τα στενά σοκάκια της Ρώμης, με τα πλακόστρωτά της, τα φανταστικά της κτίρια που λες και ξεπηδούσαν απευθείας από το παρελθόν! Πλησιάσαμε το Πάνθεον από την πίσω πλευρά, όπου είδαμε τη μεγάλη Ροτόντα, χωρίς να πάει όμως το μυαλό μας στο τι ήταν πραγματικά. Ο άντρας μου το ψιλιάστηκε πριν από μένα, αλλά δεν είπε τίποτα. Βγαίνοντας μπροστά το συνειδητοποιούμε! Μεγαλείο! Να πω την αλήθεια μου φάνηκε την πρώτη στιγμή λιγάκι παράταιρη η συνύπαρξη των κιόνων με τον τοίχο της Ροτόντας, ήταν όμως επειδή δεν είχα μπει ακόμα μέσα…
Στη συνέχεια προχωρήσαμε στην Piazza Navona. Λόγω των Χριστουγέννων, είχε στηθεί μια υπαίθρια αγορά που λόγω περασμένης ώρας είχε αρχίσει σιγά σιγά να κλείνει. Οι πάγκοι από τη μια περιόριζαν οπτικά την ομορφιά της πλατείας με τα τρία σιντριβάνια, από την άλλη όμως της έδιναν μια ξεχωριστή εορταστική νότα, όταν θα την ξαναδώ χωρίς αυτά θα μπορώ να κρίνω αντικειμενικά πώς είναι πιο όμορφη. Το μεσαίο συντριβάνι, πιο μεγαλειώδες από τα άλλα δύο, η κρήνη των τεσσάρων ποταμών, μας έμαθε ότι ο Ρίο ντε λα Πλάτα είναι ποτάμι της Νοτίου Αμερικής (δεν το ήξερα, δεν το κρύβω…). Δημιουργία του Μπερνίνι, έμελε να τον μελετήσουμε παραπάνω απ’ όσο θα μπορούσα να είχα προβλέψει στο ταξίδι μας! Η κρήνη του Ποσειδώνα επίσης εντυπωσιακή και η καημένη κρήνη του Μαυριτανού, αδικημένη λιγάκι μπροστά στα άλλα δυο αριστουργήματα, το τρίτο από τα συντριβάνια της πλατείας.
Συνεχίσαμε να περπατάμε μέσα στα στενά δρομάκια του ιστορικού κέντρου της Ρώμης, και πέσαμε μπροστά στο αναφερόμενο σε πολλές ιστορίες «Maccheroni». Κλείσαμε το μάτι και αποφασίσαμε ότι έπρεπε την επόμενη μέρα να φάμε εκεί. Εκείνο το βράδυ όμως δεν πεινούσαμε αρκετά για να φάμε σε εστιατόριο και πήραμε στο χέρι μια πιτσούλα ο άντρας μου και ένα απίστευτο tramezzini εγώ (ακόμα το θυμάμαι…). Εν τω μεταξύ είχε πάρει το μάτι μου άλλο ένα γνωστό από το forum μαγαζάκι, το «San Crispino», να μη φάω και κάτι γλυκό; Ο άντρας μου προσπάθησε να με συγκρατήσει, επειδή είχε αρκετό κρύο, όχι ο ιδανικός καιρός για παγωτό για έναν Έλληνα, αλλά εγώ είμαι μεγάλη γλυκατζού. Στρατσιατέλα και nuggat με απίστευτη βουτυρώδη υφή! Η στρατσιατέλα μου άρεσε περισσότερο! Και το πρώτο μας βράδυ τελειώνει έτσι…
Attachments
-
155,3 KB Προβολές: 22.208
Last edited by a moderator: