Ιταλία Ρώμη: Ξεκίνησε εντυπωσιακά, κατέληξε ανεπανάληπτα!

[Katerina2006]

Τρίτη μέρα:

Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα είχε Βατικανό. Είχαμε κάνει κράτηση για 11.00 μέσω διαδικτύου κι επειδή ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο κατά τις 9.00, είπαμε να περάσουμε από το Campo dei Fiori, το οποίο λειτουργούσε εκείνη την ώρα ως αγορά. Πολύ γραφικό και όμορφο. Στη συνέχεια οδεύσαμε προς το Βατικανό, αντικρίζοντας για πρώτη φορά τον Τίβερη και συνειδητοποιώντας πόσο κοντά στο ξενοδοχείο μας ήταν! Περάσαμε τη γέφυρα για το Βατικανό και φτάσαμε μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου. Δεν είχε κόσμο, συνεπώς και την κράτηση να μην είχαμε κάνει δε θα καθυστερούσαμε. Περνάμε λοιπόν τον έλεγχο και φτάνουμε στην εκκλησία… Μπαίνουμε μέσα και συνειδητοποιούμε, ότι μάλλον έχουμε κάνει ένα βασικό λάθος… Πού είναι τα μουσεία ρε παιδιά; Ρωτάμε έναν υπάλληλο και με νοήματα, γιατί δε μιλούσε καθόλου αγγλικά, μας εξηγεί ότι έπρεπε να βγούμε έξω και να πάμε από το γύρω δρόμο… Είναι 10.55 και τρέχουμε για να προλάβουμε το ραντεβού μας… Και περπατάμε και περπατάμε και δε φτάνουμε! 11.15 φτάσαμε στην είσοδο των μουσείων και φυσικά χάσαμε το ραντεβού… Αν είχε κόσμο θα τραβούσα τα μαλλιά μου που δε διάβασα προσεκτικότερα τις ιστορίες του forum – όλο και κάπου θα το ανέφερε, δε μπορεί – αλλά για τον ίδιο λόγο μπήκαμε σχεδόν αμέσως. Αν ήξερα ότι είχε τόσο λίγο κόσμο τουλάχιστον θα είχαμε απολαύσει τον Άγιο Πέτρο πρώτα και θα γλιτώναμε το ποδοβολητό!

Δε θα περιγράψω το τι είδαμε, γιατί θα γράφω ώρες, ένα μόνο έχω να πω, η επίσκεψη διήρκησε σχεδόν τέσσερις ώρες. Δεν αισθανόμασταν ούτε πόδια, ούτε μέση όταν τελειώσαμε. Σε δύο πράγματα μόνο θα αναφερθώ, στο γεγονός του ευνουχισμού των αγαλμάτων (μα γίνεται Ηρακλής με ρόπαλο και φύλλο συκής; ) και στην ανεπανάληπτη, μαγευτική, συγκλονιστικά ονειρική Cappella Sistina. Είναι ένα από τα έργα που επιβάλλεται σχεδόν σε κάθε άνθρωπο να δει για να βιώσει την εμπειρία. Ένα μισαωράκι στον Άγιο Πέτρο και λόγω κούρασης αλλά και λόγω προβληματικού γόνατου δεν ανεβήκαμε για να δούμε τη θέα. Φύγαμε από το Βατικανό πλήρεις και ικανοποιημένοι. Ένα μικρό πέρασμα από το κάστρο Saint Angello και την ομώνυμη γέφυρα με τα αγάλματα και επιστροφή, με λεωφορείο γιατί δεν την παλεύαμε να περπατήσουμε με τίποτα! Λεωφορείο 40, μας παραλαμβάνει λίγο έξω από το Βατικανό, στην αρχή είμαστε άνετοι αλλά όταν ήρθε η ώρα να βγούμε ήμασταν σαν παστές σαρδέλες!

Αποκαμωμένοι επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο, ρίχνουμε έναν ύπνο, και σηκωνόμαστε για τον βραδινό μας περίπατο… Και πάλι βόλτα στη νυχτερινή Ρώμη, μέσα απ’ τα στενάκια, πλατείες κλπ και μεταξύ όλων των μνημείων, βγαίνουμε μπροστά στη Fontana di Trevi! Καταπληκτικό συντριβάνι, μεγαλοπρεπής κατασκευή, περίμενα πως θα βρισκόταν σε μια μεγαλύτερη πλατεία, αλλά ίσως το μικρό μέγεθος της πλατείας την έκανε επιβλητικότερη! Συνεχίζουμε για Spanish Steps διασχίζοντας και πάλι το κέντρο της Ρώμης. Χαθήκαμε λιγάκι μέχρι να τα βρούμε, το ομολογώ, γενικώς χάναμε συχνά τον προσανατολισμό μας, αλλά δε μας ξέφυγαν! Πολύ ωραία θέα από την κορυφή, του Γιώργου του άρεσε πάρα πολύ όμως το συντριβάνι που έμοιαζε με βάρκα εκεί όπου ξεκινούσαν (fontana della barcaccia – Μπερνίνι και πάλι). Γενικώς η piazza di Spagna ήταν όμορφη, αλλά τι δεν ήταν εδώ που τα λέμε; Βροχούλα μας είχε πιάσει εν τω μεταξύ και μας είχαν σπάσει τα νεύρα οι άπειροι μαύροι που προσπαθούσαν να μας πουλήσουν ομπρέλες (επίσης λουλούδια, φακούς και άλλα διάφορα!). Περάσαμε μια βόλτα κι απ’ την piazza del Popolo με τις (όχι και τόσο) δίδυμες εκκλησίες.

Εν τω μεταξύ μας είχε θερίσει η πείνα και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ακολουθώντας τις προτροπές συμ-forum-ιτών για την τρατορία Edy που βρισκόταν στην περιοχή. Κατ’ εμέ ήταν το καλύτερο γεύμα μας στη Ρώμη, καθώς και το φαγητό μου άρεσε, και το περιβάλλον και βρήκα εξαιρετικά ευγενικό το προσωπικό, κάτι που εμένα με κάνει να λιώνω! Παραγγείλαμε μια μακαρονάδα matriciana εγώ, ο Γιώργος κλασσικά μια καρμπονάρα, αφού του είχε μείνει απωθημένο από την προηγούμενη μέρα, μια σαλάτα capresse (λατρεμένη μου – ναι, δεν ήμουν πρωτότυπη στις επιλογές μου αλλά δε με ένοιξε, την επόμενη φορά…) και κρασάκι. Η καρμπονάρα πάλι δεν ενθουσίασε το Γιώργο γιατί τη βρήκε εξαιρετικά βαριά, αλλά μας έκανε εντύπωση ότι ήταν αρκετά διαφορετική από αυτήν του Maccheroni. Στο τέλος πήραμε και γλυκάκι, την πιο συγκλονιστική πανακότα που έφαγα στη ζωή μου! Δεν την παλεύαμε για συνέχεια, επομένως πήραμε το δρόμο της επιστροφής, συγκεκριμένα την via dei Condotti προβαίνοντας σε αρκετό οφθαλμόλουτρο στις βιτρίνες – εγώ τουλάχιστον… Ξενοδοχείο λοιπόν και ύπνος γιατί είχαμε ακόμα μια γεμάτη μέρα μπροστά μας…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[karfitsa]

Πολυ καλη αφηγηση!Περιμενω...την επομενη μερα!Την Ρωμη την λατρεψα!

 

[Katerina2006]

Ευχαριστώ! Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για πρώτη φορά!

Η Ρώμη είναι πράγματι εντυπωσιακή, κρίμα που καμία ιστορία και καμία φωτογραφία δε μπορεί να αποδώσει απολύτως την πραγματικότητα!

 

[echo2011]

Πολύ ωραία γράφεις! Περιμένω και την τελευταία μέρα..

 

[chris7]

Περιμένουμε τη συνέχεια.
Πολύ ωραία και λεπτομερής αφήγηση με πολλές χρήσιμες πληροφορίες.

 

[Katerina2006]

Χαίρομαι πολύ που σας αρέσει! Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν ότι θα γίνω κουραστική με τόσες λεπτομέρειες...

 

[Katerina2006]

Τέταρτη μέρα
Ξεκινήσαμε με το καθιερωμένο μας πρωινό στο ξενοδοχείο και αμέσως μετά βρήκαμε σε μια βροχερή Ρώμη για να πάμε στη Galleria Borghese. Το συγκεκριμένο κτίριο βρίσκεται σε ένα τεράστιο πάρκο, το οποίο νομίζω ότι αδικούνταν πολύ από την εποχή που αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε. Πήραμε μετρό για να πάμε, γιατί οι προηγούμενες μέρες μας είχαν καταστρέψει τα πόδια μας. Δε μπορώ να πω ότι η στάση του μετρό βόλευε πολύ για το εν λόγω κτίριο, αλλά ό,τι μπορούσαμε να κερδίσουμε το προσπαθήσαμε.
Κατεβήκαμε λοιπόν και πάλι στην piazza di spagna, μέρα αυτή τη φορά (!) και προχωρήσαμε προς το πάρκο της Villa Borghese. Είχαμε κάνει κράτηση από την προηγούμενη μέρα τηλεφωνικώς (κάπου ανάμεσα στους κήπους του Βατικανού) – ευχαριστώ και πάλι θερμά για την έγκαιρη πληροφόρηση τα μέλη του forum – και ξεκινήσαμε να περπατάμε ανάμεσα στα πολλά δρομάκια του πάρκου για να βρούμε το μουσείο… Εδώ θα με δώσω λίγο άσχημα στους παλιότερους, αλλά ομολογώ ότι δεν είχα καταλάβει ότι η βίλα και το μουσείο ήταν το ίδιο κτίριο!!! Χαμένοι λοιπόν ανάμεσα σε δρομάκια με τις ομπρέλες ανά χείρας, φτάσαμε στο μουσείο. Δεύτερη χρήση της Roma Pass και «δωρεάν» είσοδος. Ένα μόνο πράγμα δεν μου άρεσε στη Villa Borghese…ότι δεν επιτρεπόταν οι φωτογραφίες. Το καταλαβαίνω ότι ίσως χαλούσαν το κλίμα, αλλά πώς θα θυμάμαι το ανεπανάληπτο αυτό κτίριο; Προχωρούσα σε κάθε δωμάτιο εκστασιασμένη! Από το έδαφος μέχρι το ταβάνι δεν ήξερα τι να πρωτοκοιτάξω! Ο Μπερνίνι κι εδώ είχε την τιμητική του. Για όποιον πάει πάντως Ρώμη και δεν επισκεφτεί το κτίριο αυτό θα ήθελα να του πω ότι θα χάσει πάρα πολλά! Για όποιον δεν το επισκέφτηκε την πρώτη φορά, υπάρχει πάντα η δεύτερη. Εγώ σίγουρα θα ξαναπεράσω!
Μετά από κανένα δίωρο, ίσως και παραπάνω, εγκαταλείψαμε την Βίλα και οδεύσαμε προς το τέλος του πάρκου, καθώς θέλαμε να επισκεφτούμε το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Είμαι μεγάλη fan της μοντέρνας τέχνης, παρότι δεν ξέρω πολλά πράγματα, μάλλον είναι θέμα αισθητικής. Ο σύζυγος ξετρελάθηκε την πρώτη φορά που τον έσυρα να επισκεφτούμε την Tate Modern στο Λονδίνο και από τότε γίναμε δύο οι fans! Είχαμε λοιπόν διαβάσει τα καλύτερα για το μουσείο αυτό και να’ μαστε σε λίγη ώρα απέξω…
Τέρμα πια το δωρεάν της Roma Pass, πληρώσαμε εισιτήριο με έκπτωση. Η πρώτη αίθουσα του μουσείου ήταν πολύ εντυπωσιακή με πάτωμα από καθρέφτη και γλυπτά από plexiglass που λατρεύω σαν υλικό. Ήμασταν όμως αποκαμωμένοι από την περιήγηση στη Villa Borghese και από κοινού αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε πρώτα στο café του μουσείου, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν πολύ καλύτερο απ’ ότι θα περίμενε κανείς. Πήραμε κι από ένα σαντουιτσάκι (θα θυμάμαι πάντα τα ψωμάκια στη Ρώμη…) και καπουτσίνο κλασσικά ο Γιώργος και σε καμία ώρα ξεκινήσαμε τη βόλτα μας εντός των αιθουσών…
Το ξέρω ότι το εν λόγω μουσείο είναι ιδιαίτερο και συνεπώς λίγοι θα ενδιαφερθούν να το επισκεφτούν, αν όμως σε κάποιον αρέσει η μοντέρνα τέχνη, νομίζω δεν πρέπει να διστάσει. Tate Modern δεν είναι προφανώς, ούτε Pompidou, αλλά δεν απέχει πολύ. Το μόνο που θα ήθελα εγώ θα ήταν λιγότεροι πίνακες και περισσότερα γλυπτά, αλλά δε μπορείς να τα έχεις όλα!
Τέλος και η μοντέρνα τέχνη λοιπόν και επιστροφή στο κέντρο! Σήμερα, τελευταία μέρα, δε θα πηγαίναμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Μετρό δε βόλευε από εκεί που ήμασταν, αποφασίσαμε να πάρουμε λοιπόν λεωφορείο. Στάσεις μπροστά από το μουσείο, ωραία σκεφτήκαμε! Αμ δε! Πηγαίνουμε στη στάση και προσπαθούμε να καταλάβουμε πού πάει κάθε γραμμή… Δεν ξέρω για όσους μιλάνε ιταλικά, αλλά εμείς καταταλαιπωρηθήκαμε με τα ΜΜΜ τους. Μετά από κανένα εικοσάλεπτο βγάλαμε άκρη και πήραμε τραμ τελικά, το οποίο μάλλον μας γύρισε ολόκληρη την πόλη μέχρι να φτάσουμε εκεί που θέλαμε, δηλαδή στο κολοσαίο για να πάρουμε μετρό για το κέντρο (βασικά καμία σχέση το κέντρο με στάση μετρό για όσους δεν ξέρουν, δεν υπάρχει στάση πουθενά, αλλά εννοώ μια στάση που τέλος πάντων να ψιλοβόλευε). Εννοείται πως ούτε στο τραμ είχε ανακοίνωση των στάσεων και συνεπώς και πάλι στραβολαιμιάζαμε για να δούμε τα ονόματα των στάσεων έξω και να προσδιορίσουμε πού βρισκόμασταν.
Κατεβαίνουμε λοιπόν από το μετρό και πάμε για aperitivo στο Campo de Fiori. Το είχα απωθημένο από την αρχή να το κάνω αν και τελικά δε μου έκανε και τόση εντύπωση η διαδικασία. Ωστόσο, ήταν πολύ καλό το ότι με ένα ποτό μπορούσες να φας ό,τι ήθελες από τα «μπινελίκια» του μαγαζιού. Το μαγαζί που καθίσαμε δεν έλεγε πολλά πράγματα γι αυτό δεν συγκράτησα όνομα, αλλά όλα τα υπόλοιπα που μου άρεσαν ήταν γεμάτα… Πίνουμε και το ποτάκι μας – το δικό μου ήταν καλό του Γιώργου μέτριο και μετά σκεφτόμαστε να πάμε για φαγητό γιατί είχαμε πεινάσει πάρα πολύ μετά από τόσο περπάτημα! Τα συνοδευτικά του aperitivo μόνο μας κόψανε πρόσκαιρα την πείνα, αλλά ήταν μια καλή ιδέα γι αυτό ακριβώς, μέχρι να έρθει η ώρα του φαγητού δηλαδή. Πήραμε τους δρόμους χωρίς να έχουμε καταλήξει πού να φάμε και βρεθήκαμε τυχαία μπροστά στην Pizza Re. Γνωστό το όνομα από το forum, λέω, ας μπούμε. Δεν μας απογοήτευσε καθόλου, παρότι πιτσαρία. Το περιβάλλον ήταν πολύ προσεγμένο, η μερίδες τεράστιες και το προσωπικό ευγενέστατο. Γενικώς μου άρεσαν οι υπάλληλοι στα εστιατόρια της Ρώμης Οι περισσότεροι ήταν πρόσχαροι και γλυκύτατοι. Πήρα μια πίτσα Re η οποία με ενθουσίασε αλλά δε μπόρεσα να τη φάω όλη, ο Γιώργος μια καρμπονάρα (και πάλι!) η οποία του άρεσε περισσότερο από τις άλλες δύο αλλά όχι υπερβολικά και έφαγε τα υπολείμματα μου και για ορεκτικό ζαμπόν πάρμας με πεπόνι το οποίο μου άρεσε πολύ! Επίσης από δύο αναψυκτικά, και πληρώσαμε, αν θυμάμαι καλά € 42,00.
Σειρά είχε το βραδινό ποτάκι και δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε και Trastevere και Testaccio. Κέρδισε το Trastevere. Πολύ όμορφη περιοχή, γραφική, στενάκια, μαγαζάκια, τα οποία είμαι σίγουρη ότι θα ήταν πολύ πιο όμορφα καλοκαίρι που ο κόσμος θα καθόταν έξω και φαντάζομαι αναρριχητικά φυτά και λουλούδια θα γέμιζαν τοίχους και αυλές. Περπατήσαμε πάρα πολλή ώρα και δεν καταλάβαμε πώς καταλήξαμε στο τέλος του Trastevere μπροστά στον Τίβερη, ο οποίος τη νύχτα ήταν μαγευτικός… Λίγο ρομάντσο και η νύχτα μας τελείωσε χωρίς ποτό, με πολύ περπάτημα, πολλές εικόνες και πολλά συναισθήματα…

Επιστροφή
Πετούσαμε στις 12.00 το πρωί και δεδομένου ότι έπρεπε να είμαστε μια ώρα τουλάχιστον πριν στο αεροδρόμιο, είχα κλείσει εισιτήρια με το λεωφορειάκι της Terravision αρκετά νωρίς, στις 8.30 αν θυμάμαι καλά. Συνεπώς, τελευταίο πρωινό στο αγαπημένο Arenula και πάμε στη στάση των λεωφορείων για να πάρουμε τα κλασσικά 40 ή 64 για Termini. H Roma Pass δεν ίσχυε πια και πάμε στα μηχανήματα να βγάλουμε εισιτήρια… Και πάλι το μηχάνημα είναι χαλασμένο, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά δε μας τρώει τα λεφτά! Το έχω πάρει απόφαση πια, η Ρώμη με αγάπησε αλλά τα ΜΜΜ της όχι! Προσπαθούμε να ρωτήσουμε έναν υπάλληλο στο γκισέ, ο οποιος φυσικά δεν ξέρει αγγλικά και με νοήματα μας παραπέμπει σε ένα κοντινό «περίπτερο» όπου βρίσκουμε εισιτήρια. Εν τω μεταξύ, έχουν περάσει 2-3 λεωφορεία και τα έχουμε χάσει… Οπότε περιμένουμε… εντάξει όχι πολλή αλλά αρκετή ώρα ώστε να με αγχώσει λιγάκι. Ευτυχώς είμαστε στην ώρα μας στο Ternini και ψάχνουμε το σταντ της Terravision. Ψάξαμε αρκετά αλλά το βρήκαμε, νομίζαμε ότι ήταν μέσα στο σταθμό αλλά ήταν έξω. Εκεί χρειάστηκε να βγάλουμε κάρτες επιβίβασης, δεν αρκούσε το εκτυπωμένο εισιτήριο, επομένως ίσως εδώ να χρεωνόταν παραπάνω αν εξέδιδε κάποιος εισιτήριο απευθείας από το σταντ κι όχι μέσω internet. Η διαδρομή προς το αεροδρόμιο ήταν πολύ πιο σύντομη από την έλευση στην πόλη, λίγο πάνω από μισάωρο κάναμε αλλά δεν κατάλαβα σχεδόν τίποτα γιατί με πήρε ο ύπνος!
Καθώς πήγαμε στη Ρώμη μόνο με χειραποσκευή δεν υπήρχε χώρος για σουβενίρ ή δωράκια καθόλου. Σκεφτήκαμε ότι θα πάρουμε λοιπόν από τα Duty Free. Ναι καλά! Ήταν μικρότερα κι απ’ αυτά της Θεσσαλονίκης! Βασικά δεν είχε σχεδόν τίποτα και φυσικά δεν αγοράσαμε τίποτα! Τζάμπα τα όνειρα για αγορές… Επίσης σε σχέση με το αεροδρόμιο, μου έκανε εντύπωση ότι σε όλες τις ανακοινώσεις πτήσεων φιγούραρε η Ryan Air. Μόνο μια πτήση της Wizzair είχε. Αποκλειστικότητα;
Η πτήση της επιστροφής ήταν μια χαρά χωρίς απρόοπτα και σύντομα αντικρίζαμε τον ουρανό της Θεσσαλονίκης…

Ο τίτλος της ιστορίας μου λέει «Ρώμη: ξεκίνησε εντυπωσιακά, κατέληξε ανεπανάληπτα». Ως προς το ξεκίνημα νομίζω πως σας έχω καλύψει με τις περιγραφές μου. Ως προς το τελείωμα όμως, εκείνη τη στιγμή δε μπορούσαμε να αντιληφθούμε πόσο έντονα θα χαραζόταν αυτή η εκδρομή στο χάρτη της ζωής μας… Βλέπετε, στη Ρώμη πήγαμε δύο, αλλά γυρίσαμε τρεις… Ryan Air σου τη σκάσαμε! Φέραμε πίσω και λαθρεπιβάτη! Σε 7 μήνες περίπου, Θεού θέλοντος, παρότι τα duty free του Ciampino μας απογοήτευσαν, θα έχουμε το καλύτερο σουβενίρ απ’ όλα!

 

[elenara88]

ααααααχ τι ωραιο τελος!!!!!!! με το καλο !!!! προβλεπω περιπλανηση στους κηπους της Borghese με καροτσακι next time !

 

[Italitsa]

Τέλεια, τέλεια, τέλειααααααα!! Αντε με το καλό να έρθει το παιδάκι σας....Παντα ελεγα οτι η Ρωμη χαρίζει μεγαλες συγκινησεις αλλά σε εσάς έδωσε τη μεγαλύτερη όλων!! Να 'στε καλα να κάνετε όμορφα ταξιδάκια και είμαι σίγουρη ότι το πρώτο πράγμα που θα πει ο μπέμπης/μπεμπα θα είναι "Mammaaaa"!!

 

[Katerina2006]

Ευχαριστώ πολύ!!! Η αλήθεια είναι ότι χτες όταν ολοκλήρωνα τη συγγραφή της ιστορίας βούρκωσα λιγάκι! Να φταίει η Ρώμη άραγε...; Είμαι σίγουρη ότι το νινί θα έχει latin spirit κι επίσης είναι σίγουρο ότι θα δικαιούται στο μέλλον ένα ταξιδάκι και το ίδιο στην πόλη που "συνελήφθη"!
Και μια συμβουλή: Πηγαίνετε ταξίδια παιδιά! Κάνουν καλό στα πάντα!!!!

 

[karfitsa]

Το δευτερο μερος της ιστοριας σου ηταν εξισου καλο με το πρωτο!Το απολαυσα και αυτο,αλλα το τελος,πραγματικα,ειναι ανεπαναληπτο...οπως το ειπες!!Σας ευχομαι ενα γερο μωρακι!!

 

[echo2011]

Tι γλυκιά ιστορία με ωραίο φινάλε! Η Ρώμη σας έκανε το ομορφότερο δώρο!