Ηνωμένο Βασίλειο Σκωτία με ολίγο από Λονδίνο

[vasilaki]

Τρίτη 27/7
Αποχαιρετούμε το όμορφο guest house μας στο Εδιμβούργο και με ένα ταξί πηγαίνουμε στο αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το αυτοκίνητο μας από την Budget. Είχα κλείσει το Group A με 147 λίρες για πέντε ημέρες. Τελικά, ήμασταν τυχεροί και μας έδωσαν ένα καινούριο Peugeot 207 1,4 με τα ίδια χρήματα. Ξεκινάμε δειλά δειλά την περιπέτεια της οδήγησης από την αριστερή πλευρά του δρόμου. Τα μάτια μου έπαιζαν σαν φλιπεράκι από όλες τις πλευρές. Για την πρώτη ημέρα, είχα προγραμματίσει να κάνουμε λίγα χιλιόμετρα για να εξοικειωθεί ο Σ. με το αμάξι και να μην αγχωθούμε. Ευτυχώς, αποδείχθηκε πολύ ευπροσάρμοστος! Συνήθισε σχεδόν αμέσως και το να έχει τις ταχύτητες από αριστερά και τα διαβόητα roundabouts (σαν μίνι στρογγυλές πλατείες φανταστείτε). Έμπαινε στην κυκλική πορεία και έβρισκε την κατεύθυνση μας με θαυμαστή ακρίβεια. Τελικά είχε δίκιο δεν χρειαζόμασταν GPS. Ούτως ή άλλως οι δρόμοι είναι πολύ καλοί , η σήμανση εξαιρετική (σε πάρα πολλά σημεία, είχε πινακίδες που έλεγε «Οδηγείτε αριστερά" σε διάφορες γλώσσες, ή στο οδόστρωμα είχε βέλη που σε κατεύθυναν στη σωστή λωρίδα σε περίπτωση που είχες ξεχαστεί) και εμείς τουλάχιστον δεν νιώσαμε ότι οδηγούν επικίνδυνα . Πολύ περισσότερο φοβάμαι στην Εθνική Κορίνθου-Πατρών. Εφιστώ την προσοχή σας όμως ότι στα roundabouts έχουν προτεραιότητα όσοι ήδη κινούνται σε αυτά και όχι όσοι μπαίνουν (το αντίθετο από εμάς). Από ότι διάβασα σε όλη την Ευρώπη ισχύει αυτό, μόνο στην Ελλάδα πρωτοτυπούμε. Μια φορά ο Σ. ξεχάστηκε και μπήκε καρφί στο roundabout-καταλάβαμε ότι κάτι κάναμε λάθος από τις άπειρες κόρνες που ακούσαμε:roll:-ευτυχώς δεν είχαμε ατύχημα. Εννοείται ότι τηρούσαμε ευλαβικά τα όρια ταχύτητας.
Πρώτη μας στάση το St. Andrews. Η πανέμορφη σκωτσέζικη εξοχή έχει αρχίσει να ξετυλίγεται σαν σκηνικό από ταινία γύρω μας. Δεν είχαμε απομακρυνθεί ούτε μισή ώρα ακόμα από την πρωτεύουσα και απέραντες εκτάσεις με πράσινο (επίπεδα λιβάδια με τούφες από βαθυπράσινα δέντρα εδώ κι εκεί) και ανέμελα προβατάκια και αγελάδες απλώνονταν όσο έπιανε το μάτι μας. Το δικό μου έπιανε βέβαια περισσότερα- ο Σ. έπρεπε να κοιτάει και το δρόμο.

Σταματήσαμε στο Ecology Centre της Loch Kinghorn και πετύχαμε ντόπια παιδάκια που έκαναν μάθημα κανό. Ξεκινήσαμε να ανέβουμε σε ένα σημείο που είχε θέα αλλά στα μισά αλλάξαμε γνώμη και γυρίσαμε για να μην βγούμε εκτός προγράμματος. Σκοπεύαμε να πάρουμε τον παραλιακό δρόμο και να περάσουμε από όμορφα χωριουδάκια του East Neuk όπως το Crail, αλλά μάλλον κάπου μπερδευτήκαμε στην πορεία και δεν το καταφέραμε. Anyway, κατά τις 11:30 είχαμε φτάσει στην πατρίδα του γκολφ, την πρώην εκκλησιαστική πρωτεύουσα της Σκωτίας, την πόλη με το παλαιότερο Πανεπιστήμιο της Σκωτίας (1413). Μια πανέμορφη, γεμάτη ζωή πόλη. Λογικό επειδή έχει πολλούς φοιτητές (7.200) και πολύ τουρισμό για γκολφ, ειδικά κατά τη διάρκεια του Open Championship κάθε καλοκαίρι. Δυσκολευτήκαμε κάπως να παρκάρουμε αλλά τελικά τα καταφέραμε. Τοποθετήσαμε την καρτούλα μας από το παρκόμετρο και ξεκινήσαμε να περιπλανηθούμε. Μπήκαμε σε ένα υπέροχο καταπράσινο κήπο περιτριγυρισμένο από επιβλητικά κτίρια και μαντέψτε! – ήταν χώρος του Πανεπιστημίου. Κάποιο κτίριο ήταν η Βιβλιοθήκη, άλλο η σχολή Ψυχολογίας, άλλο η σχολή Βιολογίας κ.λ.π.. Το ομολογώ – ζήλεψα τους φοιτητές του St. Andrews όσο δεν παίρνει. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, είναι οι πιο ικανοποιημένοι φοιτητές στη Μ. Βρεταννία. Ρίξτε μια ματιά στο site του και θα καταλάβετε. Πώς λέμε Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου-καμία σχέση!
Περπατώντας φτάσαμε στα μεγαλοπρεπή ερείπια του καθεδρικού ναού, πάνω από την παραλία του St. Andrews. Είχε βγάλει έναν υπέροχο ήλιο. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι τα απομεινάρια ενός καθεδρικού με τις στήλες του νεκροταφείου στο καταπράσινο προαύλιο του θα μου ενέπνεε τόσο δέος. Και από κάτω ακριβώς η παραλία όπου οικογένειες με τα παιδάκια τους, ζευγαράκια, παρέες είχαν βγει για να χαρούν τον ήλιο. Περπατήσαμε λίγο στον δρόμο πάνω από την παραλία, είδαμε μερικά ακόμα εντυπωσιακότατα κτίρια που ανήκαν στο Πανεπιστήμιο και επιστρέψαμε προς το κέντρο του St. Andrews. Όλως περιέργως, φάγαμε μια εκπληκτική πίτσα μαργαρίτα ( με 5-6 λίρες) σε ένα μικρό μαγαζάκι, δίπλα εκεί που παρκάραμε, κάτι γαλλικό είχε σαν όνομα αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς.
Ξεκινήσαμε για το Dundee με τελικό προορισμό το Perth. Στο Dundee, τελικά δεν σταματήσαμε, το είδαμε από απέναντι και δεν μας εντυπωσίασε, μας φάνηκε πολύ «βιομηχανικό» και γκρίζο και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε για το Perth, the “Fair City”, την Ωραία Πόλη, χτισμένη στις κατάφυτες όχθες του ποταμού Tay. Περάσαμε πάνω από τη μία γέφυρα του ποταμού και βρήκαμε εύκολα το Dunallan Guest House (http://www.dunallan.co.uk) , που είχα κλείσει μέσω Internet για τη βραδιά. Το δωμάτιο ήταν απλά καταπληκτικό. Πολύ μεγάλο, πεντακάθαρο, με king size κρεβάτι, ρομαντική διακόσμηση στην κάθε λεπτομέρεια, μυρωδάτα, απαλά σεντόνια-πετσέτες, πολλά είδη καφέ, τσαγιού και βουτημάτων αν ήθελες να κάτσεις στις άνετες πολυθρόνες και να πιεις τον καφέ σου στο δωμάτιο, χαζεύοντας από τα μεγάλα παράθυρα..απλά τέλειο. Και μόνο 60 λίρες με πρωινό. Ακόμα και ο Σ. ενθουσιάστηκε που δεν τον νοιάζει καθόλου που θα μείνουμε. Έχω βάλει και photo για να καταλάβετε.

Αφού θαυμάσαμε το δωμάτιο, φύγαμε για να γνωρίσουμε το Perth. Εκείνο που μου άρεσε περισσότερο ήταν ο ποταμός Tay, με τις κατάπρασινες όχθες του. Δεν έχω ξαναδεί ποταμό με τόσο βαθύ γαλάζιο χρώμα, σαν να βλέπεις μια λωρίδα ωκεανού να διασχίζει την πόλη. Περπατήσαμε στο δρόμο κατά μήκος του, επισκεφτήκαμε ένα από τα δύο πάρκα, περιηγηθήκαμε στο πεντακάθαρο κέντρο της πόλης (2-3 δρόμοι είναι μη φανταστείτε). Η αλήθεια είναι ότι από την πολυκοσμία του St. Andrews, το Perth μας φάνηκε πάααρα πολύ ήσυχο και ήταν γύρω στις 19:30-20:00 το βράδυ.

Εν τω μεταξύ, με είχε πιάσει ένας φοβερός πονοκέφαλος οπότε αποφασίσαμε να γυρίσουμε νωρίς στο ωραίο μας δωμάτιο και να ανακτήσουμε δυνάμεις για αύριο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 8
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[pattyyy]

10ήμερο στη Σκωτία! Τέλεια! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[vasilaki]

Ημέρα 2η (Εδιμβούργο)

Κυριακή 25/7

Ξύπνημα κατά τις 8:00, full Scottish breakfast (το λάτρεψα) και βουρ για το κέντρο του Εδιμβούργου. Είχα αγοράσει από το Ιντερνετ το Royal Edinburgh Ticket. Με 40 λίρες είχες fast track είσοδο στο Κάστρο του Εδιμβούργου, το Παλάτι του Holyrood και την βασιλική θαλαμηγό, το Royal Yacht Britannia καθώς και 2 ημέρες απεριόριστες διαδρομές με τις 4 hop on hop off τουριστικές γραμμές και διάφορες εκπτώσεις σε άλλα αξιοθέατα. Παίρνουμε το Original Tour για μια πρώτη ξεκούραστη γνωριμία με το Εδιμβούργο. Υπήρχε ζωντανός σχολιασμός από ξεναγό. Θα πρέπει να υπήρχαν πάρα πολλοί γιατί κάθε φορά που το παίρναμε πετυχάιναμε και άλλον. Και το ωραίο ήταν ότι ο καθένας έβαζε τις προσωπικές του πινελιές, δεν παπαγάλιζε, έλεγε άλλες πληροφορίες, άλλα αστεία. Ο πρώτος ξεναγός μας είχε πολλή πλάκα. Βέβαια πιάναμε περίπου το 90% λόγω προφοράς και ταχύτητας πολυβόλου, αλλά πάλι ήταν ωραία. Ξεκινήσαμε από την Princes Street, τον κεντρικό εμπορικό δρόμο, θαυμάσαμε του κήπους στα αριστερά μας, είδαμε το Scott Monument (το ψηλότερο μνημείο στον κόσμο αφιερωμένο σε συγγραφέα). Με 3 λίρες μπορούσες να ανέβεις τα 287 σκαλιά του και να απολαύσεις την θέα από την κορυφή.

Συνεχίσαμε περνώντας από το κάστρο του Εδιμβούργου στην αρχή του Royal Mile, βλέποντας από μακριά το George Heriot’s School , το οποίο λέγεται ότι χρησιμοποίησε ως έμπνευση για το Χογκουαρτς η J.K. Rowling. Το ξέρατε ότι ζούσε στο Εδιμβούργο όταν ξεκίνησε να γράφει το Χαρρυ Πότερ; Σε τόσο ατμοσφαιρική πόλη, είναι δυνατόν να μην σου έρθει έμπνευση;

Μετά είδαμε το υπερμοντέρνο κτίριο του Κοινοβουλίου τους. Το 1997 σε δημοψήφισμα οι Σκωτσέζοι αποφάσισαν ότι θέλουν να έχουν το δικό τους Κοινοβούλιο. Έτσι κι έγινε! Μόνο που ενώ το υπολόγιζαν για 40 εκατομμύρια λίρες τους βγήκε λίγο ακριβότερο-400 εκατομμύρια λίρες!!!Και κατά τη γνώμη μου ήταν λίγο παράταιρο στο Εδιμβούργο, του οποίου και η Παλιά και η Νέα Πόλη ανακηρύχθηκαν μνημεία παγκόσμιας κληρονομίας το 1995. Anyway!

Συνεχίσαμε περνώντας από το Holyrood Palace και το Arthur’s Seat και καταλήξαμε στην αφετηρία μας.

Πήραμε το επόμενο λεωφορείο και κατεβήκαμε στην αρχή του Royal Mile για να πάμε στο Camera Οbscura. Στους πέντε ορόφους του υπάρχουν πολλά «περίεργα» εκθέματα, από παραμορφωτικούς καθρέφτες, μέχρι οθόνες που σε κάνουν διπλό (έβγαλα φωτογραφία που φαίνομαι να έχω 2 κεφάλια), θερμικούς ανιχνευτές, πίνακες με κρυμμένες εικόνες, εικόνες που αλλάζουν καθώς κινείσαι από τη μια μεριά στην άλλη, ένα δωμάτιο που αν το διασχίσεις με ανοιχτά μάτια, εξαιτίας των περιστρεφόμενων φωτεινών γραμμών στους τοίχους του, έχεις την αίσθηση του ιλίγγου και ότι το πάτωμα κουνιέται προς τα δεξιά και πρόκειται να πέσεις. Αν το διασχίσεις με κλειστά μάτια, δεν νιώθεις απολύτως τίποτα. Τι παιχνίδια μας παίζουν ο εγκέφαλος και οι αισθήσεις μας, ε; Στον τελευταίο όροφο μπορούσες να απολαύσεις τη θέα από το παρατηρητήριο. Το καλύτερο όμως ήταν όταν μπήκαμε στην ομώνυμη Camera Obscura, ένα μικρό κατασκότεινο δωμάτιο και καθίσαμε γύρω από το κέντρο του όπου υπήρχε μια κοίλη γυαλιστερή επιφάνεια και στην οροφή μία πολύ μικρή οπή. Οι ακτίνες του φωτός διαδίδονταν μέσα από την οπή και ανάλογα με την κλίση σχημάτιζαν πάνω στην επιφάνεια το είδωλο διαφόρων περιοχών του Εδιμβούργου. Παράλληλα, ακούγαμε και τα σχόλια του ξεναγού μας που είχε πάρα πολλή πλάκα. Γενικά, οι Σκωτσέζοι μου έδωσαν την εντύπωση λαού με εγκάρδια ευγένεια, πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ και κέφι.
Η ώρα είχε πάει 14:00 και είχε βγει ένας απίστευτος, ζεστός ήλιος οπότε αποφασίσαμε να επωφεληθούμε και να κάνουμε μια βόλτα στο Royal Mile (με μήκος ίσο περίπου με ένα Scots Mile, δηλαδή 1,8 χλμ.), τον κεντρικό δρόμο της Παλιάς Πόλης που ενώνει το Κάστρο του Εδιμβούργου με το Παλάτι του Holyrood. Κατά μήκος του είχε διάφορους street performers, έναν τύπο που το έπαιζε Braveheart και φωτογραφιζόταν με τους τουρίστες, γενικά μια χαρούμενη βαβούρα. Καθίσαμε για ένα καφέ για να την απολαύσουμε. Φανταστείτε ότι η Παλιά Πόλη του Εδιμβούργου ήταν στην ουσία το Royal Mile με τα διάφορα στενά κάθετα αδιέξοδα δρομάκια του, ή closes. Λόγω πολυκοσμίας, από το 1500 και μετά χτιζόντουσαν πολυώροφα κτίρια τα οποία βέβαια δεν είχαν ευστάθεια και μπορεί να έγερναν και να ακουμπούσαν το ένα το άλλο, ή να κατέρρεαν και για αυτό στους ψηλότερους και πιο επικίνδυνους ορόφους έμεναν οι φτωχότεροι. Πολλά από αυτά τα κτίρια καταστράφηκαν στην μεγάλη πυρκαγιά του 1824. Η Νέα Πόλη δημιουργήθηκε (από το 1765 έως το 1850) για να αντιμετωπιστεί ο υπερπληθυσμός και οι εξαιρετικά άσχημες συνθήκες υγιεινής της Παλιάς Πόλης. Όπως μας είπε ένας από τους ξεναγούς μας, επειδή δεν είχαν τουαλέτες, είχαν ένα “nastiness bucket”, τα περιεχόμενα του οποίου πετούσαν από τα παράθυρα των σπιτιών τους με την προειδοποίηση gardy-loo!(παράφραση από το γαλλικό «gardez l’eau”-προσέξτε το νερό). Όπως καταλαβαίνετε μόνο νερό δεν είχε μέσα. Και όλα αυτά τα περιεχόμενα αδειάζονταν στο Royal Mile! Και υπήρχαν άνθρωποι που τα μάζευαν και ή τα πουλούσαν για κοπριά ή τα άδειαζαν στο Nor’ Loch, από όπου η πόλη έπαιρνε το νερό της!!! Δεν είναι τυχαίο που παλιά το παρατσούκλι του Εδιμβούργου ήταν Auld Reekie (Old Reekie-το reek σημαίνει βρωμάω). Λέγανε ότι σε μέρα με αέρα μπορούσες να το μυρίσεις από 10 μίλια μακριά.
Η ώρα είχε πάει 16:30 και ήταν πλέον αργά για να επισκεφτούμε κάποιο αξιοθέατο. Αυτό είναι το κακό τους. Τα περισσότερα κλείνουν 16:30-17:00. Μόνο η Camera Obscura μένει μέχρι τις 19:30 νομίζω.
Κάτσαμε για φαγητό και μετά για μια μπύρα σε μια pub κοντά στο Guest House μας και γυρίσαμε νωρίς για ύπνο γιατί αύριο έπρεπε να προλάβουμε και τα τρία βασικά αξιοθέατα!(άσε που τα είχαμε πληρώσει ήδη):roll:

 

[kasiotis]

Περιμένω τη συνέχεια με αγωνία..!!!

 

[Giristroula]

Πολύ όμορφο ταξίδι!Περιμένω τη συνέχεια και κυρίως θέλω να διαβάσω εμπειρίες σε σχέση με τη φυσική ομορφιά της περιοχής!Ήταν στα σχέδιά μου για φέτος το καλοκαίρι αλλά ...δεν έκατσε!

 

[black mamba]

Πολύ όμορφη η ιστορία σου για έναν τόσο υπέροχο προορισμό όσο η Σκωτία. Σε ζηλεύω που είχες την τύχη να πας. Μου αρέσει που δίνεις χρήσιμες πληροφορίες . Συνέχισε. Περιμένω...

 

[vasilaki]

Συγνώμη για την καθυστέρηση! Ανεβάζω την συνέχεια λίαν συντόμως! Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!

 

[leprechaun]

Ερώτηση!τα λεωφορεία για το tour στο Εδιμβούργο από που τα παίρνατε?νομίζω είδα στο σάι του royal edinburgh ticket ότι ξεκινάνε από το waverly bridge..δε μπορείς να το πάρεις δηλ.κάπου μέσα από την πόλη?σχεδιάζω σιγά σιγά κ γω να πάω Σκωτία κ είμαι εντελώς άσχετη..η περιγραφή σου πάντως βοηθαει πολύ, ευτυχώς που βρέθηκες..keep going!

 

[vasilaki]

Ερώτηση!τα λεωφορεία για το tour στο Εδιμβούργο από που τα παίρνατε?νομίζω είδα στο σάι του royal edinburgh ticket ότι ξεκινάνε από το waverly bridge..δε μπορείς να το πάρεις δηλ.κάπου μέσα από την πόλη?σχεδιάζω σιγά σιγά κ γω να πάω Σκωτία κ είμαι εντελώς άσχετη..η περιγραφή σου πάντως βοηθαει πολύ, ευτυχώς που βρέθηκες..keep going!

Όλες οι γραμμές ξεκινούσαν και κατέληγαν στο Waverley Bridge αλλα εννοείται ότι μπορείς να ανέβεις και να κατέβεις και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της διαδρομής θες. Τώρα το καλοκαίρι περνάνε πολύ συχνά. Βέβαια δεν θυμάμαι κατά πόσο μπορείς να αγοράσεις εισιτήριο σε οποιοδήποτε άλλο σημείο-ρώτησε το αν είναι. Εμείς ούτως ή άλλως έπρεπε να πάμε στην Waverley Bridge για να δείξω το email επιβεβαίωσης και να μου βγάλουν τα εισιτήρια. Δεν είναι βέβαια ανάγκη να το αγοράσεις από το Internet-την ίδια τιμή έχει και από εκει. Και το άλλο καλό είναι ότι αν πχ. το αγοράσεις στις 12:00 το μεσημέρι της Τρίτης οι δύο ημέρες ισχύουν μεχρι τις 12:00 το μεσημέρι της Πέμπτης- όχι μόνο Τρίτη-Τετάρτη...Ρωτα με ότι άλλο θες!

 

[vasilaki]

Εδιμβούργο-3η ημέρα

Αφού καταβροχθίσαμε το πρωινό μας, ήμασταν έτοιμοι για το βαρύ πρόγραμμα της ημέρας. Θα παίρναμε το Majestic Tour που είχε στάση ακριβώς έξω από το guest house και θα πηγαίναμε στο Royal Yacht Britannia, τη βασιλική θαλαμηγό που κατασκευάστηκε το 1953 και μέχρι το 1997 είχε ταξιδέψει την Βασίλισσα και τη βασιλική οικογένεια 968 φορές και πλέον βρίσκεται στο λιμάνι του Leith στο Εδιμβούργο και λειτουργεί ως μουσείο. Χώροι της μπορούν να χρησιμοποιηθούν για exclusive dinner parties και δεξιώσεις (με το αζημίωτο φαντάζομαι). Μπαίνουμε στο εμπορικό κέντρο που βρίσκεται δίπλα και ανεβαίνοντας στο δεύτερο όροφο του, δίνουμε τα αποκόμματα μας, παίρνουμε τα audio guides μας και περνάμε στο πλοίο. Το Britannia το έχει περιγράψει πολύ ωραία στην ταξιδιωτική ιστορία της η Eftihia οπότε να μην σας λέω τα ίδια. Εντυπωσιακό, απλά το audio guide ήταν σούπερ αναλυτικό (με πληροφορίες ακόμα και για την μαξιλαροθήκη της βασίλισσας) οπότε περάσαμε από τα διάφορα σημεία αλλά δεν τα ακούγαμε όλα. Αλλιώς θα έπρεπε να κάτσουμε τουλάχιστον 2 ώρες. Κατεβαίνουμε παίρνουμε ξανά το λεωφορείο και πάμε στο Palace of Holyroodhouse το παλάτι όπου μένει η Βασίλισσα, όταν επισκέπτεται τη Σκωτία. Ευτυχώς η Αυτού Μεγαλειότητα της είχε φύγει πριν μερικές μέρες, οπότε ήταν ανοιχτό στο κοινό. Δίνουμε το απόκομμα μας, παίρνουμε τα audio guide μας και μπαίνουμε στον καταπληκτικό προαύλιο χώρο.
Έξω από την είσοδο του παλατιού, μια γλυκύτατη ξεναγός μας λέει ότι σε λίγο θα υπάρχει ξενάγηση στο Holyrood Abbey και αποφασίζουμε να περιμένουμε. Βέβαια κανένας άλλος τουρίστας δεν συγκινήθηκε από την προσφορά και έτσι είχαμε ένα εξαιρετικά κατατοπιστικό private tour. (Οι συγκεκριμένες ξεναγήσεις φέτος ήταν από τις 18/7 έως τις 30/9, από τις 10:00-17:00 το πρωί, ανά ώρα, εκτός από τις 12:00).Η Carol ήταν καταπληκτική, ήξερε απίστευτες πληροφορίες και ευτυχώς είχε πολύ κατανοητή προφορά. Συνοπτικά το Αββαείο ιδρύθηκε το 1128 από τον Βασιλιά David I για τους μοναχούς του τάγματος των Αυγουστίνων. Λέγεται ότι ο Βασιλιάς κυνηγούσε στην περιοχή, την ημέρα του Τιμίου Σταυρού, όταν του επιτέθηκε ένα μεγάλο ελάφι και τον έριξε από τον άλογο του. Ο Βασιλιάς πίστευε ότι θα τον τρυπούσε με τα κέρατα του αλλά εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε το σχήμα ενός σταυρού ανάμεσα στα κέρατα του ελαφιού και το ζώο τον άφησε στην ησυχία του. Η λέξη rood σήμαινε παλιά σταυρός άρα Holy-rood = Holy-cross. Επίσης, η μητέρα του David, η κατόπιν αγία St Margaret δώρισε ένα κομμάτι του Τιμίου Σταυρού στην εκκλησία του Αββαείου.

Άντε να σας πω και ένα lifestyle κουτσομπολιό. Στις 22 Ιουλίου, 1565, η Mary, QueenofScots παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της, Lord Darnley σε αυτή την εκκλησία. Βέβαια μάλλον έπρεπε να το σκεφτεί καλύτερα.
Αποχαιρετήσαμε την συμπαθέστατη ξεναγό μας και μπήκαμε στο παλάτι, το οποίο χτίστηκε για πρώτη φορά τον 16ο αιώνα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος όσων βλέπουμε χτίστηκε το 1670 από τον Charles II. Δύο από τα κορυφαία γεγονότα που συνέβησαν εδώ ήταν:
α) το 1566, ο προαναφερθείς ζηλιάρης σύζυγος και οι φίλοι του δολοφόνησαν με 59 (!)μαχαιριές τον γραμματέα της Mary Queen of Scots (ή Mary Stuart), DavidRizzio, τον οποίο υποπτευόταν ως εραστή της, μπροστά στη Βασίλισσα . Μια μεταλλική επιγραφή υπάρχει στο σημείο που σκοτώθηκε καθώς και ένας ευδιάκριτος λεκές από αίμα στο πάτωμα (τον οποίο εμείς δεν προσέξαμε αλλά εφιστώ την προσοχή στους λοιπους συνφορουμίτες. !)
β) Στα μέσα του 18ου αιώνα (1745) υπήρξε το αρχηγείο του επαναστάτη Bonnie Prince Charlie ο οποίος επιχείρησε να ξανακερδίσει το θρόνο της Αγγλίας και της Σκωτίας για τη Δυναστεία των Στιούαρτ. Απέτυχε οικτρά τελικώς αλλά η ιστορία του εξακολουθεί να συναρπάζει και σχεδόν όπου και να πας στη Σκωτία και ιδιαίτερα στα Highlands κάτι θα ακούσεις για αυτόν τον όμορφο (bonnie) και παρορμητικό πρίγκιπα.
Φύγαμε τρέχοντας για να πάμε στο Κάστρο του Εδιμβούργου. Φτάσαμε ακριβώς στην ώρα για το One O’Clock Gun, την βολή που ρίχνεται κάθε μέρα, εκτός Κυριακής, στις 13: 00 νταν! Η πρώτη φορά ήταν στις 7 Ιουνίου 1861 και με την εξαίρεση των 2 Παγκοσμίων Πολέμων αυτή η παράδοση δεν έχει σταματήσει από τότε. Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει αλλά ο κόσμος απτόητος είχε μαζευτεί σαν μελίσσι γύρω από το Argyle Battery. Παρεπιπτόντως, η θέα από πάνω νομίζω θα ήταν καλύτερη ειδικά αν όπως κι εγώ δεν είσαι πρώτο μποι! Μια παρά βγαίνει ένας ευθυτενής, αγέρωχος αξιωματικός, πλησιάζει, στρέφει την κάνη του field gun προς τα πάνω και κάθεται ακίνητος δίπλα. Κοιτάει το ρολόι σοβαρός, περιμένει για λίγο ακόμα και μπαμ! Ένας δυνατός θόρυβος και η μυρωδιά του μπαρουτιού πλημμύρισε τον αέρα. Εντυπωσιακό ξεκίνημα της επίσκεψης σε ένα χώρο ποτισμένο με ιστορία, που έχει λειτουργήσει ως βασιλικό παλάτι, στρατώνες, φυλακή και κοινοβούλιο ανά τους αιώνες.

Ο ηφαιστειακός βράχος πάνω στον οποίο βρίσκεται το κάστρο δημιουργήθηκε 340 εκατ. χρ. π.Χ. ενώ τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα που δείχνουν ανθρώπινη εγκατάσταση ανάγονται στο 900 π.Χ! Η πρώτη αναφορά στο «Din Eidyn»- A fortress on the rock (Το Οχυρό στον Βράχο) γίνεται το 600 μ.Χ. Βλέποντας το καταλαβαίνεις γιατί αποτελεί το εθνικό έμβλημα της Σκωτίας και το πιο δημοφιλές αξιοθέατο. Αφιερώσαμε τουλάχιστον 2 ώρες και θα μπορούσαμε να κάτσουμε πολύ περισσότερες. Επομένως, αν και το κάστρο είναι ανοιχτό από τις 09:30 έως τις 18:00 από Απρίλιο έως Σεπτέμβρη (το χειμώνα κλείνει νωρίτερα) φροντίστε να μπείτε τουλάχιστον μέχρι τις 16:00. Και προς Θεού πάρτε fast track εισιτήρια-είναι κρίμα να χάνετε τις ώρες σας στην ουρά! Παρεμπιπτόντως, στις 30 Νοεμβρίου, ημέρα του Αγ. Ανδρέα, προστάτη της Σκωτίας, η είσοδος είναι δωρεάν. Υπάρχουν επίσης δωρεάν ξεναγήσεις απλά επειδή είχε πάρα πολύ κόσμο αποφασίσαμε να περιπλανηθούμε μόνοι μας. Θαυμάσαμε τα Scottish Crown Jewels (τα οποία σημειωτέον είναι παλαιότερα από τα Βρεταννικά), την Πέτρα του Πεπρωμένου, την παλαιότερη ξύλινη οροφή της Σκωτίας στο Great Hall, κατεβήκαμε στο χώρο των φυλακών, επισκεφτήκαμε το St. Margaret’s Chapel, το παλαιότερο κτίσμα του Εδιμβούργου, που χτίστηκε από τον Βασιλιά David I το 1130 στην μνήμη της μητέρας του St. Margaret. Η θέα του Εδιμβούργου από οποιαδήποτε μεριά του Κάστρου και να βρίσκεσαι είναι μαγευτική. Ααααααχ!
Φύγαμε από το Κάστρο, τσιμπήσαμε κάτι στα γρήγορα και κατεβήκαμε για βόλτα στους πανέμορφους Princes Street Gardens. Δυσκολευτήκαμε λίγο αλλά βρήκαμε το Floral Clock, ένα ρολόι από λουλούδια που βρίσκεται στους κήπους σχεδόν απέναντι από την National Gallery. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι απέναντι από το Ross Fountain και φάγαμε ένα παγωτάκι θαυμάζοντας τη θέα του Κάστρου στο φόντο, χαζεύοντας τον κόσμο που χαλάρωνε ξαπλωμένος στο πεντακάθαρο γρασίδι, τους γλάρους που ξεψαρωμένοι, έκοβαν βόλτες παντού. Και ήμασταν στο κέντρο του Εδιμβούργου. Αυτό θα πει ποιότητα ζωής!
Κάναμε μια ακόμα βολτούλα στο Royal Mile, πήραμε καφέ στο χέρι και πήγαμε μπροστά στο κάστρο από όπου θα ξεκινούσε το walking tour που είχα κλείσει από το ιντερνετ βεβαίως βεβαίως (προς 7,5 λίρες το άτομο). Υπάρχουν πολλές εταιρείες που διοργανώνουν μια τεράστια ποικιλία walking tours, για όλα τα γούστα, με πιασάρικα ονόματα πχ. The Paranormal Tour, The Ghostbuster, Murder and Mystery. Οι τρεις γνωστότερες είναι οι Mercat Tours, Auld Reekie Tours και Witchery Tours. Εμείς θα κάναμε το “Ghosts and Gore” από τη Witchery, επειδή είχα διαβάσει διθυραμβικές κριτικές για τους ξεναγούς της στο Trip Advisor. Ο τίτλος του μπορεί να ακούγεται τρομακτικός αλλά στην πραγματικότητα ήταν η πιο διασκεδαστική εμπειρία που είχα σε ταξίδι-η σκοτεινή πλευρά του Εδιμβούργου αλλά με κωμικές πινελιές. Κρεμόμασταν από τα χείλη τους και γελούσαμε ασταμάτητα από την αρχή ως το τέλος. Ο ξεναγός και ο «βοηθός» του ήταν όλα τα λεφτά! Αφού δεν το πίστευα όταν τελείωσε και ήταν πάνω από μια ώρα. Για να καταλάβετε, το πρώτο πράγμα που έκανα όταν γύρισα στην Αθήνα ήταν να στείλω συγχαρητήριο email στην εταιρεία και να κάνω review στο trip advisor.
Μετά το tour, αποφασίσαμε να κάτσουμε για ένα pint στο Bank Hotel και να ρουφήξουμε τις τελευταίες εικόνες του Εδιμβούργου. Η ώρα είχε πάει 22:30 και ακόμα ήταν σούρουπο, δεν είχε νυχτώσει τελείως. Δεν θέλαμε να φύγουμε αλλά έπρεπε γιατί αύριο το πρωι θα ξεκινούσαμε το road trip στην επαρχία της Σκωτίας….

 

[Eftichia]

επαναφερεις στα ματια μου τις εικονες και τις στιγμες που ζησαμε και εμεις στο υπεροχο εδιμβουργο!!!!

 

[vasilaki]

επαναφερεις στα ματια μου τις εικονες και τις στιγμες που ζησαμε και εμεις στο υπεροχο εδιμβουργο!!!!

Πραγματικά υπέροχη πόλη, υπέροχη χώρα και υπέροχοι άνθρωποι Eftichia μου! Και θα ήθελα να ευχαριστήσω και εσένα και όλους τους συνφορουμίτες για τις πληροφορίες σας και τις υπέροχες ταξιδιωτικές ιστορίες που γράψατε. Τις είχα ξεκοκκαλίσει όλες δυο-τρεις φορές ενώ σχεδίαζα το ταξίδι και είχα ήδη ταξιδέψει νοερά πριν πάω!