Ηνωμένο Βασίλειο Σκωτία με ολίγο από Λονδίνο

[vasilaki]

Τετάρτη 28/7
9:30 ώρα είχαμε ήδη πάρει το δρόμο για το Glamis Castle , την προγονική κατοικία των Earls of Strathmore. Περνώντας την πύλη και ακολουθώντας το δρόμο ανάμεσα στο καταπράσινο γρασίδι, το είδαμε ξαφνικά να ξεπροβάλλει στο βάθος, πανέμορφο και επιβλητικό, σαν το παλάτι του παραμυθιού, με το βαθύ ροζ-κεραμιδί χρώμα του και τους γκρι πυργίσκους του. Εδώ, η μητέρα της νυν βασίλισσας Ελισσάβετ είχε περάσει την παιδική της ηλικία, μέρος του μήνα του μέλιτος της και γέννησε το δεύτερο παιδί της, την Πριγκίπισσα Μαργαρίτα. Αφού παρακολουθήσαμε την εξαιρετική ξενάγηση, κάναμε μια βόλτα στους παραδεισένιους κήπους γύρω από το κάστρο και φωτογραφίσαμε τις αγελάδες που έβοσκαν αμέριμνες δίπλα του. Πολύ θα μου άρεσε να μπορούσαμε να κάτσουμε για ένα πικ-νικ εκεί, κάτω από τον ακριβοθώρητο ήλιο της Σκωτίας, αλλά είχαμε ήδη αφιερώσει 2 ώρες και το πρόγραμμα που είχα κάνει ήταν υπερβολικά φιλόδοξο, όπως πάντα.
Ήλιο είπα ε; Γράψε λάθος.Μέσα σε 5 λεπτά από την ώρα που ξεκινήσαμε για την επόμενη στάση, άνοιξαν οι ουρανοί και έβρεχε τόσο πυκνά που δεν έβλεπες απέναντι. Καταφέραμε και φτάσαμε στο Stonehaven, μια παραθαλάσσια πόλη κοντά στο Aberdeen, που έχει μια υπαίθρια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων- την οποία βέβαια δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε- και από όπου ξεκινάει ο δρόμος που ανεβαίνει στο Dunnottar. Λόγω βροχής και μικρών κατολισθήσεων ο συγκεκριμένος δρόμος είχε κλείσει αλλά η ευγενέστατη κοπέλα στο τουριστικό γραφείο, μας υπέδειξε την εναλλακτική διαδρομή. Σε μερικά λεπτά είχαμε φτάσει…
Προσπαθώ να βρω λόγια για να σας περιγράψω την υποβλητικότητα και την άγρια ομορφιά της εικόνας που αντικρύσαμε. Φανταστείτε έναν απόκρημνο, χορταριασμένο βράχο, μέσα στην θάλασσα, γεμάτο με φωλιές από θαλασσοπούλια, ο οποίος ενώνεται με την στεριά με μια λεπτή λωρίδα γης και πάνω του ένα ερειπωμένο μεν αλλά δραματικά εντυπωσιακό και απόρθητο κάστρο, να ατενίζει προκλητικά τους επίδοξους κατακτητές του.
Θυμάστε που σας είπα ότι τα Scottish Crown Jewels ή Honours of Scotland είναι παλιότερα από τα Αγγλικά; Ε λοιπόν σε αυτό το κάστρο, μια μικρή φρουρά 70 αντρών τα υπερασπίστηκε και αντιστάθηκε επί 8 μήνες στα στρατεύματα του Oliver Cromwell, που ήθελαν να τα καταστρέψουν, αφού είχαν ήδη καταστρέψει τα αντίστοιχα Αγγλικά. Ωστόσο, Μέχρι να έρθει το βαρύ πυροβολικό οπότε και αναγκάστηκαν να παραδοθούν, είχαν ήδη φυγαδεύσει κρυφά τα Crown Jewels, τα οποία παρέμειναν κρυμμένα στην Kinneff Church για 11 χρόνια μέχρι την αποκατάσταση της μοναρχίας οπότε και επιστράφηκαν στο Edinburgh Castle.
H άνοδος και η κάθοδος ήταν ομολογουμένως κουραστική και λίγο επίφοβη αφού γλιστρούσαν τα πάντα λόγω της προηγούμενης βροχής αλλά άξιζε τον κόπο. Όμως ακόμα και να μην έχετε χρόνο ή διάθεση να μπείτε στο κάστρο (η είσοδος κοστίζει 5 λίρες), πραγματικά αξίζει να περάσετε από μακριά για να θαυμάσετε την τοποθεσία και τις μοναδικές εικόνες. Θα με θυμηθείτε…εμένα μου το είχε προτείνει μια φίλη μου και την ευχαριστώ θερμότατα.
Λίγο αργότερα βρισκόμασταν στη γρανιτένια πόλη, το Aberdeen, όπου σταματήσαμε για φαγητό. Ως πόλη, μου φάνηκε εντυπωσιακή και ζωντανή (άλλωστε είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σκωτίας) αλλά κάπως αυστηρή και ψυχρή- ίσως να ήταν το πανταχού παρόν γκρίζο του γρανίτη σε συνδυασμό με τον καιρό που είχε αρχίσει πάλι να χαλάει. Πηγαίνοντας να πάρουμε το αυτοκίνητο από το πάρκινγκ, ρίξαμε πολύ γέλιο. Ένα μικρό γλαρόπουλο, περνούσε με τη σειρά από όλα τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και έτρωγε τα σκοτωμένα μυγάκια και λοιπά έντομα από τους προφυλακτήρες τους. Αυτό θα πει εφευρετικότητα!
Πήραμε τον Α96, με κατεύθυνση το Keith, μια μικρή κωμόπολη στη μέση της διαδρομής μεταξύ Aberdeen και Inverness, και στην αρχή των διαδρομών Whisky Trail, Castle trail, Coastal trail and Victorian Heritage Trail. Γενικά, ενώ δεν έχει πολλά αξιοθέατα το ίδιο, το Keith αποτελεί μια καλή βάση για εξορμήσεις στη βορειοανατολική πλευρά της Σκωτίας, στο Inverness, το Moray Bay και το εθνικό πάρκο των Cairngorns .
Θα μέναμε στο Craihurst Guest House (www.craighurst-guesthouse.co.uk), μια καταπληκτική μονοκατοικία εδουαρδιανού στυλ, με ένα τεράστιο κήπο, δίπλα στο ποτάμι Isla, που χωρίζει το Keith σε Παλιά και Νέα Πόλη και στο αποστακτήριο Strathisla. Ανεβαίνοντας την πεντακάθαρη και δενδρόφυτη Seafield Avenue και βλέποντας όλες τις μονοκατοικίες με τους φροντισμένους κήπους τους και μια τεράστια παιδική χαρά, ένιωσα μια πρωτόγνωρη ηρεμία να με πλημμυρίζει. Μέρος για να ζεις! Το δωμάτιο μας ήταν το Castle Room, οπότε εκτός του ότι ήταν πεντακάθαρο και άνετο, είχε σκούρο ξύλο, βαριές βελουτέ καφέ κουρτίνες, ένα ξύλινο κρεβάτι με ουρανό, σιδερένιο, περίτεχνο φωτιστικό, τζάκι, ένα έμβλημα στον τοίχο-οι ιδιοκτήτες, μια νεαρή οικογένεια Ολλανδών, είχαν προσέξει κάθε λεπτομέρεια για να σε κάνουν να νιώσεις σαν υψηλός φιλοξενούμενος και όχι πελάτης. Η τιμή του 80 λίρες (γύρω στα 100 ευρώ). Θα πρέπει να είναι τα χρήματα που έδωσα με τη μεγαλύτερη χαρά για δωμάτιο. Φανταστείτε πόσο θα σου χρέωναν κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα…μην αρχίσω τη γκρίνια δεν θα σταματήσω ποτέ.
Κάναμε την βόλτα μας στους δρόμους του, είδαμε τα 2 memorial της πόλης στους νεκρούς των δυο παγκοσμίων πολέμων καθώς και σε έναν ευεργέτη του Keith και απορήσαμε (ο Σ. άφρισε από το θυμό του) όταν είδαμε ένα ντόπιο νεαρό να πετάει αδιάφορα το μπουκάλι από το αναψυκτικό που είχε μόλις πιει στους πεντακάθαρους δρόμους της όμορφης πόλης του. Τι να πεις;
Καθίσαμε για μια μπύρα (που έγιναν τελικά δύο) στην μικρή pub του ξενοδοχείου Ugie House Hotel και για να καταστρώσουμε το πλάνο της επόμενης ημέρας που ακόμα ήταν υπό συζήτηση. Το βασικό ερώτημα ήταν να πάμε στο Isle of Skye ή όχι; Ο καιρός ήταν καλός και ο μπάρμαν μας το πρότεινε τόσο ένθερμα που ο Σ. επέμενε ότι ήθελε να πάμε ακόμα και αν χρειαζόταν να είμαστε στο δρόμο όλη την ημέρα. Άλλο που δεν ήθελα κι εγώ! Λικνιστήκαμε λίγο ακόμα καθιστοί στους ήχους των τραγουδιών που επέλεγαν οι ντόπιοι στο τζουκ-μποξ και επιστρέψαμε στο κάστρο μας (Castle Room δεν είπαμε, ντε για ύπνο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[pattyyy]

10ήμερο στη Σκωτία! Τέλεια! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[vasilaki]

Ημέρα 2η (Εδιμβούργο)

Κυριακή 25/7

Ξύπνημα κατά τις 8:00, full Scottish breakfast (το λάτρεψα) και βουρ για το κέντρο του Εδιμβούργου. Είχα αγοράσει από το Ιντερνετ το Royal Edinburgh Ticket. Με 40 λίρες είχες fast track είσοδο στο Κάστρο του Εδιμβούργου, το Παλάτι του Holyrood και την βασιλική θαλαμηγό, το Royal Yacht Britannia καθώς και 2 ημέρες απεριόριστες διαδρομές με τις 4 hop on hop off τουριστικές γραμμές και διάφορες εκπτώσεις σε άλλα αξιοθέατα. Παίρνουμε το Original Tour για μια πρώτη ξεκούραστη γνωριμία με το Εδιμβούργο. Υπήρχε ζωντανός σχολιασμός από ξεναγό. Θα πρέπει να υπήρχαν πάρα πολλοί γιατί κάθε φορά που το παίρναμε πετυχάιναμε και άλλον. Και το ωραίο ήταν ότι ο καθένας έβαζε τις προσωπικές του πινελιές, δεν παπαγάλιζε, έλεγε άλλες πληροφορίες, άλλα αστεία. Ο πρώτος ξεναγός μας είχε πολλή πλάκα. Βέβαια πιάναμε περίπου το 90% λόγω προφοράς και ταχύτητας πολυβόλου, αλλά πάλι ήταν ωραία. Ξεκινήσαμε από την Princes Street, τον κεντρικό εμπορικό δρόμο, θαυμάσαμε του κήπους στα αριστερά μας, είδαμε το Scott Monument (το ψηλότερο μνημείο στον κόσμο αφιερωμένο σε συγγραφέα). Με 3 λίρες μπορούσες να ανέβεις τα 287 σκαλιά του και να απολαύσεις την θέα από την κορυφή.

Συνεχίσαμε περνώντας από το κάστρο του Εδιμβούργου στην αρχή του Royal Mile, βλέποντας από μακριά το George Heriot’s School , το οποίο λέγεται ότι χρησιμοποίησε ως έμπνευση για το Χογκουαρτς η J.K. Rowling. Το ξέρατε ότι ζούσε στο Εδιμβούργο όταν ξεκίνησε να γράφει το Χαρρυ Πότερ; Σε τόσο ατμοσφαιρική πόλη, είναι δυνατόν να μην σου έρθει έμπνευση;

Μετά είδαμε το υπερμοντέρνο κτίριο του Κοινοβουλίου τους. Το 1997 σε δημοψήφισμα οι Σκωτσέζοι αποφάσισαν ότι θέλουν να έχουν το δικό τους Κοινοβούλιο. Έτσι κι έγινε! Μόνο που ενώ το υπολόγιζαν για 40 εκατομμύρια λίρες τους βγήκε λίγο ακριβότερο-400 εκατομμύρια λίρες!!!Και κατά τη γνώμη μου ήταν λίγο παράταιρο στο Εδιμβούργο, του οποίου και η Παλιά και η Νέα Πόλη ανακηρύχθηκαν μνημεία παγκόσμιας κληρονομίας το 1995. Anyway!

Συνεχίσαμε περνώντας από το Holyrood Palace και το Arthur’s Seat και καταλήξαμε στην αφετηρία μας.

Πήραμε το επόμενο λεωφορείο και κατεβήκαμε στην αρχή του Royal Mile για να πάμε στο Camera Οbscura. Στους πέντε ορόφους του υπάρχουν πολλά «περίεργα» εκθέματα, από παραμορφωτικούς καθρέφτες, μέχρι οθόνες που σε κάνουν διπλό (έβγαλα φωτογραφία που φαίνομαι να έχω 2 κεφάλια), θερμικούς ανιχνευτές, πίνακες με κρυμμένες εικόνες, εικόνες που αλλάζουν καθώς κινείσαι από τη μια μεριά στην άλλη, ένα δωμάτιο που αν το διασχίσεις με ανοιχτά μάτια, εξαιτίας των περιστρεφόμενων φωτεινών γραμμών στους τοίχους του, έχεις την αίσθηση του ιλίγγου και ότι το πάτωμα κουνιέται προς τα δεξιά και πρόκειται να πέσεις. Αν το διασχίσεις με κλειστά μάτια, δεν νιώθεις απολύτως τίποτα. Τι παιχνίδια μας παίζουν ο εγκέφαλος και οι αισθήσεις μας, ε; Στον τελευταίο όροφο μπορούσες να απολαύσεις τη θέα από το παρατηρητήριο. Το καλύτερο όμως ήταν όταν μπήκαμε στην ομώνυμη Camera Obscura, ένα μικρό κατασκότεινο δωμάτιο και καθίσαμε γύρω από το κέντρο του όπου υπήρχε μια κοίλη γυαλιστερή επιφάνεια και στην οροφή μία πολύ μικρή οπή. Οι ακτίνες του φωτός διαδίδονταν μέσα από την οπή και ανάλογα με την κλίση σχημάτιζαν πάνω στην επιφάνεια το είδωλο διαφόρων περιοχών του Εδιμβούργου. Παράλληλα, ακούγαμε και τα σχόλια του ξεναγού μας που είχε πάρα πολλή πλάκα. Γενικά, οι Σκωτσέζοι μου έδωσαν την εντύπωση λαού με εγκάρδια ευγένεια, πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ και κέφι.
Η ώρα είχε πάει 14:00 και είχε βγει ένας απίστευτος, ζεστός ήλιος οπότε αποφασίσαμε να επωφεληθούμε και να κάνουμε μια βόλτα στο Royal Mile (με μήκος ίσο περίπου με ένα Scots Mile, δηλαδή 1,8 χλμ.), τον κεντρικό δρόμο της Παλιάς Πόλης που ενώνει το Κάστρο του Εδιμβούργου με το Παλάτι του Holyrood. Κατά μήκος του είχε διάφορους street performers, έναν τύπο που το έπαιζε Braveheart και φωτογραφιζόταν με τους τουρίστες, γενικά μια χαρούμενη βαβούρα. Καθίσαμε για ένα καφέ για να την απολαύσουμε. Φανταστείτε ότι η Παλιά Πόλη του Εδιμβούργου ήταν στην ουσία το Royal Mile με τα διάφορα στενά κάθετα αδιέξοδα δρομάκια του, ή closes. Λόγω πολυκοσμίας, από το 1500 και μετά χτιζόντουσαν πολυώροφα κτίρια τα οποία βέβαια δεν είχαν ευστάθεια και μπορεί να έγερναν και να ακουμπούσαν το ένα το άλλο, ή να κατέρρεαν και για αυτό στους ψηλότερους και πιο επικίνδυνους ορόφους έμεναν οι φτωχότεροι. Πολλά από αυτά τα κτίρια καταστράφηκαν στην μεγάλη πυρκαγιά του 1824. Η Νέα Πόλη δημιουργήθηκε (από το 1765 έως το 1850) για να αντιμετωπιστεί ο υπερπληθυσμός και οι εξαιρετικά άσχημες συνθήκες υγιεινής της Παλιάς Πόλης. Όπως μας είπε ένας από τους ξεναγούς μας, επειδή δεν είχαν τουαλέτες, είχαν ένα “nastiness bucket”, τα περιεχόμενα του οποίου πετούσαν από τα παράθυρα των σπιτιών τους με την προειδοποίηση gardy-loo!(παράφραση από το γαλλικό «gardez l’eau”-προσέξτε το νερό). Όπως καταλαβαίνετε μόνο νερό δεν είχε μέσα. Και όλα αυτά τα περιεχόμενα αδειάζονταν στο Royal Mile! Και υπήρχαν άνθρωποι που τα μάζευαν και ή τα πουλούσαν για κοπριά ή τα άδειαζαν στο Nor’ Loch, από όπου η πόλη έπαιρνε το νερό της!!! Δεν είναι τυχαίο που παλιά το παρατσούκλι του Εδιμβούργου ήταν Auld Reekie (Old Reekie-το reek σημαίνει βρωμάω). Λέγανε ότι σε μέρα με αέρα μπορούσες να το μυρίσεις από 10 μίλια μακριά.
Η ώρα είχε πάει 16:30 και ήταν πλέον αργά για να επισκεφτούμε κάποιο αξιοθέατο. Αυτό είναι το κακό τους. Τα περισσότερα κλείνουν 16:30-17:00. Μόνο η Camera Obscura μένει μέχρι τις 19:30 νομίζω.
Κάτσαμε για φαγητό και μετά για μια μπύρα σε μια pub κοντά στο Guest House μας και γυρίσαμε νωρίς για ύπνο γιατί αύριο έπρεπε να προλάβουμε και τα τρία βασικά αξιοθέατα!(άσε που τα είχαμε πληρώσει ήδη):roll:

 

[kasiotis]

Περιμένω τη συνέχεια με αγωνία..!!!

 

[Giristroula]

Πολύ όμορφο ταξίδι!Περιμένω τη συνέχεια και κυρίως θέλω να διαβάσω εμπειρίες σε σχέση με τη φυσική ομορφιά της περιοχής!Ήταν στα σχέδιά μου για φέτος το καλοκαίρι αλλά ...δεν έκατσε!

 

[black mamba]

Πολύ όμορφη η ιστορία σου για έναν τόσο υπέροχο προορισμό όσο η Σκωτία. Σε ζηλεύω που είχες την τύχη να πας. Μου αρέσει που δίνεις χρήσιμες πληροφορίες . Συνέχισε. Περιμένω...

 

[vasilaki]

Συγνώμη για την καθυστέρηση! Ανεβάζω την συνέχεια λίαν συντόμως! Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!

 

[leprechaun]

Ερώτηση!τα λεωφορεία για το tour στο Εδιμβούργο από που τα παίρνατε?νομίζω είδα στο σάι του royal edinburgh ticket ότι ξεκινάνε από το waverly bridge..δε μπορείς να το πάρεις δηλ.κάπου μέσα από την πόλη?σχεδιάζω σιγά σιγά κ γω να πάω Σκωτία κ είμαι εντελώς άσχετη..η περιγραφή σου πάντως βοηθαει πολύ, ευτυχώς που βρέθηκες..keep going!

 

[vasilaki]

Ερώτηση!τα λεωφορεία για το tour στο Εδιμβούργο από που τα παίρνατε?νομίζω είδα στο σάι του royal edinburgh ticket ότι ξεκινάνε από το waverly bridge..δε μπορείς να το πάρεις δηλ.κάπου μέσα από την πόλη?σχεδιάζω σιγά σιγά κ γω να πάω Σκωτία κ είμαι εντελώς άσχετη..η περιγραφή σου πάντως βοηθαει πολύ, ευτυχώς που βρέθηκες..keep going!

Όλες οι γραμμές ξεκινούσαν και κατέληγαν στο Waverley Bridge αλλα εννοείται ότι μπορείς να ανέβεις και να κατέβεις και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της διαδρομής θες. Τώρα το καλοκαίρι περνάνε πολύ συχνά. Βέβαια δεν θυμάμαι κατά πόσο μπορείς να αγοράσεις εισιτήριο σε οποιοδήποτε άλλο σημείο-ρώτησε το αν είναι. Εμείς ούτως ή άλλως έπρεπε να πάμε στην Waverley Bridge για να δείξω το email επιβεβαίωσης και να μου βγάλουν τα εισιτήρια. Δεν είναι βέβαια ανάγκη να το αγοράσεις από το Internet-την ίδια τιμή έχει και από εκει. Και το άλλο καλό είναι ότι αν πχ. το αγοράσεις στις 12:00 το μεσημέρι της Τρίτης οι δύο ημέρες ισχύουν μεχρι τις 12:00 το μεσημέρι της Πέμπτης- όχι μόνο Τρίτη-Τετάρτη...Ρωτα με ότι άλλο θες!

 

[vasilaki]

Εδιμβούργο-3η ημέρα

Αφού καταβροχθίσαμε το πρωινό μας, ήμασταν έτοιμοι για το βαρύ πρόγραμμα της ημέρας. Θα παίρναμε το Majestic Tour που είχε στάση ακριβώς έξω από το guest house και θα πηγαίναμε στο Royal Yacht Britannia, τη βασιλική θαλαμηγό που κατασκευάστηκε το 1953 και μέχρι το 1997 είχε ταξιδέψει την Βασίλισσα και τη βασιλική οικογένεια 968 φορές και πλέον βρίσκεται στο λιμάνι του Leith στο Εδιμβούργο και λειτουργεί ως μουσείο. Χώροι της μπορούν να χρησιμοποιηθούν για exclusive dinner parties και δεξιώσεις (με το αζημίωτο φαντάζομαι). Μπαίνουμε στο εμπορικό κέντρο που βρίσκεται δίπλα και ανεβαίνοντας στο δεύτερο όροφο του, δίνουμε τα αποκόμματα μας, παίρνουμε τα audio guides μας και περνάμε στο πλοίο. Το Britannia το έχει περιγράψει πολύ ωραία στην ταξιδιωτική ιστορία της η Eftihia οπότε να μην σας λέω τα ίδια. Εντυπωσιακό, απλά το audio guide ήταν σούπερ αναλυτικό (με πληροφορίες ακόμα και για την μαξιλαροθήκη της βασίλισσας) οπότε περάσαμε από τα διάφορα σημεία αλλά δεν τα ακούγαμε όλα. Αλλιώς θα έπρεπε να κάτσουμε τουλάχιστον 2 ώρες. Κατεβαίνουμε παίρνουμε ξανά το λεωφορείο και πάμε στο Palace of Holyroodhouse το παλάτι όπου μένει η Βασίλισσα, όταν επισκέπτεται τη Σκωτία. Ευτυχώς η Αυτού Μεγαλειότητα της είχε φύγει πριν μερικές μέρες, οπότε ήταν ανοιχτό στο κοινό. Δίνουμε το απόκομμα μας, παίρνουμε τα audio guide μας και μπαίνουμε στον καταπληκτικό προαύλιο χώρο.
Έξω από την είσοδο του παλατιού, μια γλυκύτατη ξεναγός μας λέει ότι σε λίγο θα υπάρχει ξενάγηση στο Holyrood Abbey και αποφασίζουμε να περιμένουμε. Βέβαια κανένας άλλος τουρίστας δεν συγκινήθηκε από την προσφορά και έτσι είχαμε ένα εξαιρετικά κατατοπιστικό private tour. (Οι συγκεκριμένες ξεναγήσεις φέτος ήταν από τις 18/7 έως τις 30/9, από τις 10:00-17:00 το πρωί, ανά ώρα, εκτός από τις 12:00).Η Carol ήταν καταπληκτική, ήξερε απίστευτες πληροφορίες και ευτυχώς είχε πολύ κατανοητή προφορά. Συνοπτικά το Αββαείο ιδρύθηκε το 1128 από τον Βασιλιά David I για τους μοναχούς του τάγματος των Αυγουστίνων. Λέγεται ότι ο Βασιλιάς κυνηγούσε στην περιοχή, την ημέρα του Τιμίου Σταυρού, όταν του επιτέθηκε ένα μεγάλο ελάφι και τον έριξε από τον άλογο του. Ο Βασιλιάς πίστευε ότι θα τον τρυπούσε με τα κέρατα του αλλά εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε το σχήμα ενός σταυρού ανάμεσα στα κέρατα του ελαφιού και το ζώο τον άφησε στην ησυχία του. Η λέξη rood σήμαινε παλιά σταυρός άρα Holy-rood = Holy-cross. Επίσης, η μητέρα του David, η κατόπιν αγία St Margaret δώρισε ένα κομμάτι του Τιμίου Σταυρού στην εκκλησία του Αββαείου.

Άντε να σας πω και ένα lifestyle κουτσομπολιό. Στις 22 Ιουλίου, 1565, η Mary, QueenofScots παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της, Lord Darnley σε αυτή την εκκλησία. Βέβαια μάλλον έπρεπε να το σκεφτεί καλύτερα.
Αποχαιρετήσαμε την συμπαθέστατη ξεναγό μας και μπήκαμε στο παλάτι, το οποίο χτίστηκε για πρώτη φορά τον 16ο αιώνα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος όσων βλέπουμε χτίστηκε το 1670 από τον Charles II. Δύο από τα κορυφαία γεγονότα που συνέβησαν εδώ ήταν:
α) το 1566, ο προαναφερθείς ζηλιάρης σύζυγος και οι φίλοι του δολοφόνησαν με 59 (!)μαχαιριές τον γραμματέα της Mary Queen of Scots (ή Mary Stuart), DavidRizzio, τον οποίο υποπτευόταν ως εραστή της, μπροστά στη Βασίλισσα . Μια μεταλλική επιγραφή υπάρχει στο σημείο που σκοτώθηκε καθώς και ένας ευδιάκριτος λεκές από αίμα στο πάτωμα (τον οποίο εμείς δεν προσέξαμε αλλά εφιστώ την προσοχή στους λοιπους συνφορουμίτες. !)
β) Στα μέσα του 18ου αιώνα (1745) υπήρξε το αρχηγείο του επαναστάτη Bonnie Prince Charlie ο οποίος επιχείρησε να ξανακερδίσει το θρόνο της Αγγλίας και της Σκωτίας για τη Δυναστεία των Στιούαρτ. Απέτυχε οικτρά τελικώς αλλά η ιστορία του εξακολουθεί να συναρπάζει και σχεδόν όπου και να πας στη Σκωτία και ιδιαίτερα στα Highlands κάτι θα ακούσεις για αυτόν τον όμορφο (bonnie) και παρορμητικό πρίγκιπα.
Φύγαμε τρέχοντας για να πάμε στο Κάστρο του Εδιμβούργου. Φτάσαμε ακριβώς στην ώρα για το One O’Clock Gun, την βολή που ρίχνεται κάθε μέρα, εκτός Κυριακής, στις 13: 00 νταν! Η πρώτη φορά ήταν στις 7 Ιουνίου 1861 και με την εξαίρεση των 2 Παγκοσμίων Πολέμων αυτή η παράδοση δεν έχει σταματήσει από τότε. Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει αλλά ο κόσμος απτόητος είχε μαζευτεί σαν μελίσσι γύρω από το Argyle Battery. Παρεπιπτόντως, η θέα από πάνω νομίζω θα ήταν καλύτερη ειδικά αν όπως κι εγώ δεν είσαι πρώτο μποι! Μια παρά βγαίνει ένας ευθυτενής, αγέρωχος αξιωματικός, πλησιάζει, στρέφει την κάνη του field gun προς τα πάνω και κάθεται ακίνητος δίπλα. Κοιτάει το ρολόι σοβαρός, περιμένει για λίγο ακόμα και μπαμ! Ένας δυνατός θόρυβος και η μυρωδιά του μπαρουτιού πλημμύρισε τον αέρα. Εντυπωσιακό ξεκίνημα της επίσκεψης σε ένα χώρο ποτισμένο με ιστορία, που έχει λειτουργήσει ως βασιλικό παλάτι, στρατώνες, φυλακή και κοινοβούλιο ανά τους αιώνες.

Ο ηφαιστειακός βράχος πάνω στον οποίο βρίσκεται το κάστρο δημιουργήθηκε 340 εκατ. χρ. π.Χ. ενώ τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα που δείχνουν ανθρώπινη εγκατάσταση ανάγονται στο 900 π.Χ! Η πρώτη αναφορά στο «Din Eidyn»- A fortress on the rock (Το Οχυρό στον Βράχο) γίνεται το 600 μ.Χ. Βλέποντας το καταλαβαίνεις γιατί αποτελεί το εθνικό έμβλημα της Σκωτίας και το πιο δημοφιλές αξιοθέατο. Αφιερώσαμε τουλάχιστον 2 ώρες και θα μπορούσαμε να κάτσουμε πολύ περισσότερες. Επομένως, αν και το κάστρο είναι ανοιχτό από τις 09:30 έως τις 18:00 από Απρίλιο έως Σεπτέμβρη (το χειμώνα κλείνει νωρίτερα) φροντίστε να μπείτε τουλάχιστον μέχρι τις 16:00. Και προς Θεού πάρτε fast track εισιτήρια-είναι κρίμα να χάνετε τις ώρες σας στην ουρά! Παρεμπιπτόντως, στις 30 Νοεμβρίου, ημέρα του Αγ. Ανδρέα, προστάτη της Σκωτίας, η είσοδος είναι δωρεάν. Υπάρχουν επίσης δωρεάν ξεναγήσεις απλά επειδή είχε πάρα πολύ κόσμο αποφασίσαμε να περιπλανηθούμε μόνοι μας. Θαυμάσαμε τα Scottish Crown Jewels (τα οποία σημειωτέον είναι παλαιότερα από τα Βρεταννικά), την Πέτρα του Πεπρωμένου, την παλαιότερη ξύλινη οροφή της Σκωτίας στο Great Hall, κατεβήκαμε στο χώρο των φυλακών, επισκεφτήκαμε το St. Margaret’s Chapel, το παλαιότερο κτίσμα του Εδιμβούργου, που χτίστηκε από τον Βασιλιά David I το 1130 στην μνήμη της μητέρας του St. Margaret. Η θέα του Εδιμβούργου από οποιαδήποτε μεριά του Κάστρου και να βρίσκεσαι είναι μαγευτική. Ααααααχ!
Φύγαμε από το Κάστρο, τσιμπήσαμε κάτι στα γρήγορα και κατεβήκαμε για βόλτα στους πανέμορφους Princes Street Gardens. Δυσκολευτήκαμε λίγο αλλά βρήκαμε το Floral Clock, ένα ρολόι από λουλούδια που βρίσκεται στους κήπους σχεδόν απέναντι από την National Gallery. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι απέναντι από το Ross Fountain και φάγαμε ένα παγωτάκι θαυμάζοντας τη θέα του Κάστρου στο φόντο, χαζεύοντας τον κόσμο που χαλάρωνε ξαπλωμένος στο πεντακάθαρο γρασίδι, τους γλάρους που ξεψαρωμένοι, έκοβαν βόλτες παντού. Και ήμασταν στο κέντρο του Εδιμβούργου. Αυτό θα πει ποιότητα ζωής!
Κάναμε μια ακόμα βολτούλα στο Royal Mile, πήραμε καφέ στο χέρι και πήγαμε μπροστά στο κάστρο από όπου θα ξεκινούσε το walking tour που είχα κλείσει από το ιντερνετ βεβαίως βεβαίως (προς 7,5 λίρες το άτομο). Υπάρχουν πολλές εταιρείες που διοργανώνουν μια τεράστια ποικιλία walking tours, για όλα τα γούστα, με πιασάρικα ονόματα πχ. The Paranormal Tour, The Ghostbuster, Murder and Mystery. Οι τρεις γνωστότερες είναι οι Mercat Tours, Auld Reekie Tours και Witchery Tours. Εμείς θα κάναμε το “Ghosts and Gore” από τη Witchery, επειδή είχα διαβάσει διθυραμβικές κριτικές για τους ξεναγούς της στο Trip Advisor. Ο τίτλος του μπορεί να ακούγεται τρομακτικός αλλά στην πραγματικότητα ήταν η πιο διασκεδαστική εμπειρία που είχα σε ταξίδι-η σκοτεινή πλευρά του Εδιμβούργου αλλά με κωμικές πινελιές. Κρεμόμασταν από τα χείλη τους και γελούσαμε ασταμάτητα από την αρχή ως το τέλος. Ο ξεναγός και ο «βοηθός» του ήταν όλα τα λεφτά! Αφού δεν το πίστευα όταν τελείωσε και ήταν πάνω από μια ώρα. Για να καταλάβετε, το πρώτο πράγμα που έκανα όταν γύρισα στην Αθήνα ήταν να στείλω συγχαρητήριο email στην εταιρεία και να κάνω review στο trip advisor.
Μετά το tour, αποφασίσαμε να κάτσουμε για ένα pint στο Bank Hotel και να ρουφήξουμε τις τελευταίες εικόνες του Εδιμβούργου. Η ώρα είχε πάει 22:30 και ακόμα ήταν σούρουπο, δεν είχε νυχτώσει τελείως. Δεν θέλαμε να φύγουμε αλλά έπρεπε γιατί αύριο το πρωι θα ξεκινούσαμε το road trip στην επαρχία της Σκωτίας….

 

[Eftichia]

επαναφερεις στα ματια μου τις εικονες και τις στιγμες που ζησαμε και εμεις στο υπεροχο εδιμβουργο!!!!

 

[vasilaki]

επαναφερεις στα ματια μου τις εικονες και τις στιγμες που ζησαμε και εμεις στο υπεροχο εδιμβουργο!!!!

Πραγματικά υπέροχη πόλη, υπέροχη χώρα και υπέροχοι άνθρωποι Eftichia μου! Και θα ήθελα να ευχαριστήσω και εσένα και όλους τους συνφορουμίτες για τις πληροφορίες σας και τις υπέροχες ταξιδιωτικές ιστορίες που γράψατε. Τις είχα ξεκοκκαλίσει όλες δυο-τρεις φορές ενώ σχεδίαζα το ταξίδι και είχα ήδη ταξιδέψει νοερά πριν πάω!