Ηνωμένο Βασίλειο Σκωτία με ολίγο από Λονδίνο

[vasilaki]

Σήμερα ήταν η τελευταία ολόκληρη ημέρα μας στην Σκωτία. Και το πρόγραμμα είχε πολλά χιλιόμετρα … Θα μπορούσαμε βέβαια να είχαμε γλιτώσει αρκετά αν επιλέγαμε να οδηγήσουμε μέχρι το Armadale και να πάρουμε το ferry για να περάσουμε απέναντι και να πάρουμε τον Α830 προς τα πίσω για Fort Willliam. Αλλά ο Σ. αγχωνόταν με την ιδέα να βάλουμε το νοικιασμένο αυτοκίνητο σε ferry, μήπως και μας έκαναν καμιά γρατζουνιά και την πληρώναμε χρυσάφι μετά. Επομένως, πήραμε ξανά τον Α87 προς τα πίσω και στην συνέχεια τον Α82 για το Fort William, στους πρόποδες του Ben Nevis και στις όχθες της Loch Linnhe. Είχε αρκετό κόσμο στους δρόμους αλλά ως πόλη δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Κάναμε την καθιερωμένη περατζάδα μας στον πεζόδρομο και στις όχθες της Linnhe, και εγώ αγόρασα και καταβρόχθισα μια εξαιρετική και βραβευμένη (σύμφωνα με τα διαπιστευτήρια της) scotch pie από το Ben Nevis Bakery. Αν βρεθείτε στο Fort William, επισκεφτείτε το, φαινόντουσαν όλα τόσο λαχταριστα. Η ώρα ήταν ακόμα γύρω στις 12:00 οπότε αποφασίσαμε να πάμε τελικά πέρα δώθε τον Α830 προς Mallaig. Πληροφοριακά, μπορείτε αυτή την διαδρομή να την κάνετε με το τραίνο «The Jacobite». Steam Train Trips in Scotland, Yorkshire and Wales - Online Booking Now Available all operated by West Coast Railways), αν θέλετε άρωμα άλλης εποχής και κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Η West Coast Railways παρείχε τη μηχανή και τα βαγόνια για το Hogwarts Express και έτσι μερικά από τα βαγόνια του «The Jacobite” που είχαν χρησιμοποιηθεί στην ταινία έχουν διατηρήσει την αρχική εμφάνιση τους. Το εισιτήριο μετ’ επιστροφής είναι 31 λίρες. Απλά πρέπει στην ουσία να αφιερώσετε μια μέρα αποκλειστικά σε αυτό γιατί φεύγει στις 10:20 από το Fort William και επιστρέφει στις 16:00. Ωστόσο, έχει ψηφιστεί κορυφαίο ταξίδι στον κόσμο με τραίνο και το 2009 και το 2010.Η αποφαση είναι δική σας!

Η εν λόγω διαδρομή που κάναμε εμείς με το αυτοκίνητο ήταν πραγματικά πανέμορφη, ιδιαίτερα μέχρι να φτάσουμε στο Glenfinnan Monument, το μνημείο που στήθηκε στο σημείο που ο Bonnie Prince Charlie κήρυξε την έναρξη του αγώνα του για να ξανακερδίσει το θρόνο της Αγγλίας και της Σκωτίας για τη Δυναστεία των Στιούαρτ. Απέναντι ακριβώς από το συγκεκριμένο μνημείο, βρίσκεται η διάσημη γέφυρα από όπου περνάει το τρένο που πάει τον Harry Potter και τους φίλους του στο Xογκουαρτς. Μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση τα πολλά τροχόσπιτα που συναντούσαμε στην διαδρομή αλλά και τους αμέτρητους ποδηλάτες που αγνοούσαν το κρύο και το ψιλόβροχο και απολάμβαναν τη διαδρομή με το δικό τους ρυθμό. Φαντάζεστε ποδηλάτες να επιχειρούν να το κάνουν αυτό στην Ελλάδα;


Φτάνοντας στο Mallaig πετύχαμε το τραίνο που ετοιμαζόταν να ξεκινήσει για την διαδρομή της επιστροφής. Ξεκινήσαμε και εμείς μαζί του και το πετύχαμε να περνάει πάνω από τη «διάσημη» γέφυρα (αφού περιμέναμε κανένα πεντάλεπτο μέσα στη βροχή). Είχαμε ακόμα πολλά χιλιόμετρα να κάνουμε οπότε κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή της οροσειράς Glencoe. Ο στενός δρόμος στριφογύριζε σαν να μην ήθελε να ενοχλήσει μέσα στο μοναδικό τοπίο και εμείς τον ακολουθούσαμε υπνωτισμένοι. Συνεχίσαμε στον Α82 και μπήκαμε στο πρώτο Εθνικό Πάρκο της Σκωτίας το Trossachs National Park που έχει ως ναυαρχίδα του την Loch Lomond. Πρόκειται για την λίμνη της Μεγάλης Βρεταννίας με την μεγαλύτερη επιφάνεια (έχει μήκος 24 μίλια και πλάτος 5). Για να φανταστείτε, έχει 38 νησιά μερικά από τα οποία κατοικούνται ενω 200 είδη πτηνών και πάνω από 25% των άγριων φυτών της Βρετανίας έχουν καταγραφεί στην περιοχή. Πρόκειται για έναν μοναδικό οικολογικό θησαυρό και θέλαμε να τον απολαύσουμε έστω και για λίγο. Για αυτό και θα μέναμε ακριβώς πάνω στη λίμνη, στο κέντρο της δυτικής της όχθης, κοντά στο χωριό Luss, στο Culag Lochside Guest House. (www.culag.info). Αν και με δυσκόλεψε λίγο στην κράτηση του (αναγκάστηκα να το κλείσω μέσω του Scottish Tourist Board και να πληρώσω προμήθεια, καλύτερα όμως γιατί έτσι ήμουν εξασφαλισμένη), η τοποθεσία του ήταν όλα τα λεφτά. Έβγαινες από το δωμάτιο και πατούσες τα βοτσαλάκια στην όχθη της λίμνης. Είχε και υδροπλάνο για βόλτες αλλά οι τιμές ήταν τσουχτερές οπότε το αφήσαμε. Το δωμάτιο ήταν εξαιρετικό, πεντακάθαρο και άνετο, αλλά η θέα της λίμνης ήταν κάπως περιορισμένη γιατί ήταν ισόγειο και στο πλάι. Επίσης, δυο ακόμα παρατηρήσεις για να μην με βρίζετε αν κλείσετε εκεί: α) μπορεί να είναι πάνω στην λίμνη αλλά από πίσω του είναι ο κεντρικός δρόμος που πηγαίνει για Γλασκώβη, οπότε υπήρχε αρκετή φασαρία από την κίνηση για μένα που έχω ευαίσθητο ύπνο, άρα ωτασπίδες β) στην οροφή υπήρχε ένας τεράστιος φεγγίτης, ο οποίος δεν έκλεινε, οπότε στις 5 το πρωί που ξημέρωνε το κρεβάτι είχε λουστεί στο φως- ο Σ. κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό, είχε τυλιχτεί με μια μπλούζα σαν Ταλιμπάν, εγώ είχα προνοήσει και είχα μάσκα ύπνου.



Αφήσαμε τα πράγματα μας και πήγαμε με το αυτοκίνητο στο Luss γιατί ο καιρός ήταν πολύ βροχερός. Φάγαμε στο μοναδικό εστιατόριο του χωριού, το Village Rest (με σήμα το παγώνι!) και στο τσακ προλάβαμε…έκλεινε στις 20:00. Εγώ έφαγα ένα πολύ ωραίο χοιρινό με σάλτσα από μηλίτη, ο Σ. κλασικά χάμπουργκερ. Το κρύο είχε γίνει πολύ τσουχτερό αλλά περπατήσαμε λίγο στο λιλιπούτειο χωριουδάκι του Luss, με τα ομορφα πετρόχτιστα σπιτάκια με τους φροντισμένους κήπους και καταλήξαμε στην όχθη της Lomond όπου πετύχαμε ένα ζευγάρι κύκνων που είχαν βγάλει βόλτα τα μικρά τους με στρατιωτική πειθαρχία. Μπροστά ο ένας γονιός, πίσω τα κυκνάκια σε σειρά και οπισθοφυλακή ο άλλος! Ο ήλιος είχε αρχίσει να χαμηλώνει και έδινε στα σύννεφα που φαίνοταν να φιλούν την επιφάνεια της λίμνης καταπληκτικές γαλάζιες, σταχτί και βιολετί αποχρώσεις. Περπατήσαμε λίγο στην παραλία ως ρομαντικές ψυχές αλλά τα ενοχλητικά «midges» (μικροσκοπικά έντομα, σαν σκνίπες, που ταλαιπωρούν κυρίως τη δυτική Σκωτία) που πετούσαν κατά σύννεφα στα πόδια μας, μας έκαναν την ζωή δύσκολη οπότε αποφασίσαμε να σημάνουμε τη λήξη της ημέρας και να γυρίσουμε στο δωμάτιο μας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[pattyyy]

10ήμερο στη Σκωτία! Τέλεια! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[vasilaki]

Ημέρα 2η (Εδιμβούργο)

Κυριακή 25/7

Ξύπνημα κατά τις 8:00, full Scottish breakfast (το λάτρεψα) και βουρ για το κέντρο του Εδιμβούργου. Είχα αγοράσει από το Ιντερνετ το Royal Edinburgh Ticket. Με 40 λίρες είχες fast track είσοδο στο Κάστρο του Εδιμβούργου, το Παλάτι του Holyrood και την βασιλική θαλαμηγό, το Royal Yacht Britannia καθώς και 2 ημέρες απεριόριστες διαδρομές με τις 4 hop on hop off τουριστικές γραμμές και διάφορες εκπτώσεις σε άλλα αξιοθέατα. Παίρνουμε το Original Tour για μια πρώτη ξεκούραστη γνωριμία με το Εδιμβούργο. Υπήρχε ζωντανός σχολιασμός από ξεναγό. Θα πρέπει να υπήρχαν πάρα πολλοί γιατί κάθε φορά που το παίρναμε πετυχάιναμε και άλλον. Και το ωραίο ήταν ότι ο καθένας έβαζε τις προσωπικές του πινελιές, δεν παπαγάλιζε, έλεγε άλλες πληροφορίες, άλλα αστεία. Ο πρώτος ξεναγός μας είχε πολλή πλάκα. Βέβαια πιάναμε περίπου το 90% λόγω προφοράς και ταχύτητας πολυβόλου, αλλά πάλι ήταν ωραία. Ξεκινήσαμε από την Princes Street, τον κεντρικό εμπορικό δρόμο, θαυμάσαμε του κήπους στα αριστερά μας, είδαμε το Scott Monument (το ψηλότερο μνημείο στον κόσμο αφιερωμένο σε συγγραφέα). Με 3 λίρες μπορούσες να ανέβεις τα 287 σκαλιά του και να απολαύσεις την θέα από την κορυφή.

Συνεχίσαμε περνώντας από το κάστρο του Εδιμβούργου στην αρχή του Royal Mile, βλέποντας από μακριά το George Heriot’s School , το οποίο λέγεται ότι χρησιμοποίησε ως έμπνευση για το Χογκουαρτς η J.K. Rowling. Το ξέρατε ότι ζούσε στο Εδιμβούργο όταν ξεκίνησε να γράφει το Χαρρυ Πότερ; Σε τόσο ατμοσφαιρική πόλη, είναι δυνατόν να μην σου έρθει έμπνευση;

Μετά είδαμε το υπερμοντέρνο κτίριο του Κοινοβουλίου τους. Το 1997 σε δημοψήφισμα οι Σκωτσέζοι αποφάσισαν ότι θέλουν να έχουν το δικό τους Κοινοβούλιο. Έτσι κι έγινε! Μόνο που ενώ το υπολόγιζαν για 40 εκατομμύρια λίρες τους βγήκε λίγο ακριβότερο-400 εκατομμύρια λίρες!!!Και κατά τη γνώμη μου ήταν λίγο παράταιρο στο Εδιμβούργο, του οποίου και η Παλιά και η Νέα Πόλη ανακηρύχθηκαν μνημεία παγκόσμιας κληρονομίας το 1995. Anyway!

Συνεχίσαμε περνώντας από το Holyrood Palace και το Arthur’s Seat και καταλήξαμε στην αφετηρία μας.

Πήραμε το επόμενο λεωφορείο και κατεβήκαμε στην αρχή του Royal Mile για να πάμε στο Camera Οbscura. Στους πέντε ορόφους του υπάρχουν πολλά «περίεργα» εκθέματα, από παραμορφωτικούς καθρέφτες, μέχρι οθόνες που σε κάνουν διπλό (έβγαλα φωτογραφία που φαίνομαι να έχω 2 κεφάλια), θερμικούς ανιχνευτές, πίνακες με κρυμμένες εικόνες, εικόνες που αλλάζουν καθώς κινείσαι από τη μια μεριά στην άλλη, ένα δωμάτιο που αν το διασχίσεις με ανοιχτά μάτια, εξαιτίας των περιστρεφόμενων φωτεινών γραμμών στους τοίχους του, έχεις την αίσθηση του ιλίγγου και ότι το πάτωμα κουνιέται προς τα δεξιά και πρόκειται να πέσεις. Αν το διασχίσεις με κλειστά μάτια, δεν νιώθεις απολύτως τίποτα. Τι παιχνίδια μας παίζουν ο εγκέφαλος και οι αισθήσεις μας, ε; Στον τελευταίο όροφο μπορούσες να απολαύσεις τη θέα από το παρατηρητήριο. Το καλύτερο όμως ήταν όταν μπήκαμε στην ομώνυμη Camera Obscura, ένα μικρό κατασκότεινο δωμάτιο και καθίσαμε γύρω από το κέντρο του όπου υπήρχε μια κοίλη γυαλιστερή επιφάνεια και στην οροφή μία πολύ μικρή οπή. Οι ακτίνες του φωτός διαδίδονταν μέσα από την οπή και ανάλογα με την κλίση σχημάτιζαν πάνω στην επιφάνεια το είδωλο διαφόρων περιοχών του Εδιμβούργου. Παράλληλα, ακούγαμε και τα σχόλια του ξεναγού μας που είχε πάρα πολλή πλάκα. Γενικά, οι Σκωτσέζοι μου έδωσαν την εντύπωση λαού με εγκάρδια ευγένεια, πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ και κέφι.
Η ώρα είχε πάει 14:00 και είχε βγει ένας απίστευτος, ζεστός ήλιος οπότε αποφασίσαμε να επωφεληθούμε και να κάνουμε μια βόλτα στο Royal Mile (με μήκος ίσο περίπου με ένα Scots Mile, δηλαδή 1,8 χλμ.), τον κεντρικό δρόμο της Παλιάς Πόλης που ενώνει το Κάστρο του Εδιμβούργου με το Παλάτι του Holyrood. Κατά μήκος του είχε διάφορους street performers, έναν τύπο που το έπαιζε Braveheart και φωτογραφιζόταν με τους τουρίστες, γενικά μια χαρούμενη βαβούρα. Καθίσαμε για ένα καφέ για να την απολαύσουμε. Φανταστείτε ότι η Παλιά Πόλη του Εδιμβούργου ήταν στην ουσία το Royal Mile με τα διάφορα στενά κάθετα αδιέξοδα δρομάκια του, ή closes. Λόγω πολυκοσμίας, από το 1500 και μετά χτιζόντουσαν πολυώροφα κτίρια τα οποία βέβαια δεν είχαν ευστάθεια και μπορεί να έγερναν και να ακουμπούσαν το ένα το άλλο, ή να κατέρρεαν και για αυτό στους ψηλότερους και πιο επικίνδυνους ορόφους έμεναν οι φτωχότεροι. Πολλά από αυτά τα κτίρια καταστράφηκαν στην μεγάλη πυρκαγιά του 1824. Η Νέα Πόλη δημιουργήθηκε (από το 1765 έως το 1850) για να αντιμετωπιστεί ο υπερπληθυσμός και οι εξαιρετικά άσχημες συνθήκες υγιεινής της Παλιάς Πόλης. Όπως μας είπε ένας από τους ξεναγούς μας, επειδή δεν είχαν τουαλέτες, είχαν ένα “nastiness bucket”, τα περιεχόμενα του οποίου πετούσαν από τα παράθυρα των σπιτιών τους με την προειδοποίηση gardy-loo!(παράφραση από το γαλλικό «gardez l’eau”-προσέξτε το νερό). Όπως καταλαβαίνετε μόνο νερό δεν είχε μέσα. Και όλα αυτά τα περιεχόμενα αδειάζονταν στο Royal Mile! Και υπήρχαν άνθρωποι που τα μάζευαν και ή τα πουλούσαν για κοπριά ή τα άδειαζαν στο Nor’ Loch, από όπου η πόλη έπαιρνε το νερό της!!! Δεν είναι τυχαίο που παλιά το παρατσούκλι του Εδιμβούργου ήταν Auld Reekie (Old Reekie-το reek σημαίνει βρωμάω). Λέγανε ότι σε μέρα με αέρα μπορούσες να το μυρίσεις από 10 μίλια μακριά.
Η ώρα είχε πάει 16:30 και ήταν πλέον αργά για να επισκεφτούμε κάποιο αξιοθέατο. Αυτό είναι το κακό τους. Τα περισσότερα κλείνουν 16:30-17:00. Μόνο η Camera Obscura μένει μέχρι τις 19:30 νομίζω.
Κάτσαμε για φαγητό και μετά για μια μπύρα σε μια pub κοντά στο Guest House μας και γυρίσαμε νωρίς για ύπνο γιατί αύριο έπρεπε να προλάβουμε και τα τρία βασικά αξιοθέατα!(άσε που τα είχαμε πληρώσει ήδη):roll:

 

[kasiotis]

Περιμένω τη συνέχεια με αγωνία..!!!

 

[Giristroula]

Πολύ όμορφο ταξίδι!Περιμένω τη συνέχεια και κυρίως θέλω να διαβάσω εμπειρίες σε σχέση με τη φυσική ομορφιά της περιοχής!Ήταν στα σχέδιά μου για φέτος το καλοκαίρι αλλά ...δεν έκατσε!

 

[black mamba]

Πολύ όμορφη η ιστορία σου για έναν τόσο υπέροχο προορισμό όσο η Σκωτία. Σε ζηλεύω που είχες την τύχη να πας. Μου αρέσει που δίνεις χρήσιμες πληροφορίες . Συνέχισε. Περιμένω...

 

[vasilaki]

Συγνώμη για την καθυστέρηση! Ανεβάζω την συνέχεια λίαν συντόμως! Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!

 

[leprechaun]

Ερώτηση!τα λεωφορεία για το tour στο Εδιμβούργο από που τα παίρνατε?νομίζω είδα στο σάι του royal edinburgh ticket ότι ξεκινάνε από το waverly bridge..δε μπορείς να το πάρεις δηλ.κάπου μέσα από την πόλη?σχεδιάζω σιγά σιγά κ γω να πάω Σκωτία κ είμαι εντελώς άσχετη..η περιγραφή σου πάντως βοηθαει πολύ, ευτυχώς που βρέθηκες..keep going!

 

[vasilaki]

Ερώτηση!τα λεωφορεία για το tour στο Εδιμβούργο από που τα παίρνατε?νομίζω είδα στο σάι του royal edinburgh ticket ότι ξεκινάνε από το waverly bridge..δε μπορείς να το πάρεις δηλ.κάπου μέσα από την πόλη?σχεδιάζω σιγά σιγά κ γω να πάω Σκωτία κ είμαι εντελώς άσχετη..η περιγραφή σου πάντως βοηθαει πολύ, ευτυχώς που βρέθηκες..keep going!

Όλες οι γραμμές ξεκινούσαν και κατέληγαν στο Waverley Bridge αλλα εννοείται ότι μπορείς να ανέβεις και να κατέβεις και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της διαδρομής θες. Τώρα το καλοκαίρι περνάνε πολύ συχνά. Βέβαια δεν θυμάμαι κατά πόσο μπορείς να αγοράσεις εισιτήριο σε οποιοδήποτε άλλο σημείο-ρώτησε το αν είναι. Εμείς ούτως ή άλλως έπρεπε να πάμε στην Waverley Bridge για να δείξω το email επιβεβαίωσης και να μου βγάλουν τα εισιτήρια. Δεν είναι βέβαια ανάγκη να το αγοράσεις από το Internet-την ίδια τιμή έχει και από εκει. Και το άλλο καλό είναι ότι αν πχ. το αγοράσεις στις 12:00 το μεσημέρι της Τρίτης οι δύο ημέρες ισχύουν μεχρι τις 12:00 το μεσημέρι της Πέμπτης- όχι μόνο Τρίτη-Τετάρτη...Ρωτα με ότι άλλο θες!

 

[vasilaki]

Εδιμβούργο-3η ημέρα

Αφού καταβροχθίσαμε το πρωινό μας, ήμασταν έτοιμοι για το βαρύ πρόγραμμα της ημέρας. Θα παίρναμε το Majestic Tour που είχε στάση ακριβώς έξω από το guest house και θα πηγαίναμε στο Royal Yacht Britannia, τη βασιλική θαλαμηγό που κατασκευάστηκε το 1953 και μέχρι το 1997 είχε ταξιδέψει την Βασίλισσα και τη βασιλική οικογένεια 968 φορές και πλέον βρίσκεται στο λιμάνι του Leith στο Εδιμβούργο και λειτουργεί ως μουσείο. Χώροι της μπορούν να χρησιμοποιηθούν για exclusive dinner parties και δεξιώσεις (με το αζημίωτο φαντάζομαι). Μπαίνουμε στο εμπορικό κέντρο που βρίσκεται δίπλα και ανεβαίνοντας στο δεύτερο όροφο του, δίνουμε τα αποκόμματα μας, παίρνουμε τα audio guides μας και περνάμε στο πλοίο. Το Britannia το έχει περιγράψει πολύ ωραία στην ταξιδιωτική ιστορία της η Eftihia οπότε να μην σας λέω τα ίδια. Εντυπωσιακό, απλά το audio guide ήταν σούπερ αναλυτικό (με πληροφορίες ακόμα και για την μαξιλαροθήκη της βασίλισσας) οπότε περάσαμε από τα διάφορα σημεία αλλά δεν τα ακούγαμε όλα. Αλλιώς θα έπρεπε να κάτσουμε τουλάχιστον 2 ώρες. Κατεβαίνουμε παίρνουμε ξανά το λεωφορείο και πάμε στο Palace of Holyroodhouse το παλάτι όπου μένει η Βασίλισσα, όταν επισκέπτεται τη Σκωτία. Ευτυχώς η Αυτού Μεγαλειότητα της είχε φύγει πριν μερικές μέρες, οπότε ήταν ανοιχτό στο κοινό. Δίνουμε το απόκομμα μας, παίρνουμε τα audio guide μας και μπαίνουμε στον καταπληκτικό προαύλιο χώρο.
Έξω από την είσοδο του παλατιού, μια γλυκύτατη ξεναγός μας λέει ότι σε λίγο θα υπάρχει ξενάγηση στο Holyrood Abbey και αποφασίζουμε να περιμένουμε. Βέβαια κανένας άλλος τουρίστας δεν συγκινήθηκε από την προσφορά και έτσι είχαμε ένα εξαιρετικά κατατοπιστικό private tour. (Οι συγκεκριμένες ξεναγήσεις φέτος ήταν από τις 18/7 έως τις 30/9, από τις 10:00-17:00 το πρωί, ανά ώρα, εκτός από τις 12:00).Η Carol ήταν καταπληκτική, ήξερε απίστευτες πληροφορίες και ευτυχώς είχε πολύ κατανοητή προφορά. Συνοπτικά το Αββαείο ιδρύθηκε το 1128 από τον Βασιλιά David I για τους μοναχούς του τάγματος των Αυγουστίνων. Λέγεται ότι ο Βασιλιάς κυνηγούσε στην περιοχή, την ημέρα του Τιμίου Σταυρού, όταν του επιτέθηκε ένα μεγάλο ελάφι και τον έριξε από τον άλογο του. Ο Βασιλιάς πίστευε ότι θα τον τρυπούσε με τα κέρατα του αλλά εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε το σχήμα ενός σταυρού ανάμεσα στα κέρατα του ελαφιού και το ζώο τον άφησε στην ησυχία του. Η λέξη rood σήμαινε παλιά σταυρός άρα Holy-rood = Holy-cross. Επίσης, η μητέρα του David, η κατόπιν αγία St Margaret δώρισε ένα κομμάτι του Τιμίου Σταυρού στην εκκλησία του Αββαείου.

Άντε να σας πω και ένα lifestyle κουτσομπολιό. Στις 22 Ιουλίου, 1565, η Mary, QueenofScots παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της, Lord Darnley σε αυτή την εκκλησία. Βέβαια μάλλον έπρεπε να το σκεφτεί καλύτερα.
Αποχαιρετήσαμε την συμπαθέστατη ξεναγό μας και μπήκαμε στο παλάτι, το οποίο χτίστηκε για πρώτη φορά τον 16ο αιώνα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος όσων βλέπουμε χτίστηκε το 1670 από τον Charles II. Δύο από τα κορυφαία γεγονότα που συνέβησαν εδώ ήταν:
α) το 1566, ο προαναφερθείς ζηλιάρης σύζυγος και οι φίλοι του δολοφόνησαν με 59 (!)μαχαιριές τον γραμματέα της Mary Queen of Scots (ή Mary Stuart), DavidRizzio, τον οποίο υποπτευόταν ως εραστή της, μπροστά στη Βασίλισσα . Μια μεταλλική επιγραφή υπάρχει στο σημείο που σκοτώθηκε καθώς και ένας ευδιάκριτος λεκές από αίμα στο πάτωμα (τον οποίο εμείς δεν προσέξαμε αλλά εφιστώ την προσοχή στους λοιπους συνφορουμίτες. !)
β) Στα μέσα του 18ου αιώνα (1745) υπήρξε το αρχηγείο του επαναστάτη Bonnie Prince Charlie ο οποίος επιχείρησε να ξανακερδίσει το θρόνο της Αγγλίας και της Σκωτίας για τη Δυναστεία των Στιούαρτ. Απέτυχε οικτρά τελικώς αλλά η ιστορία του εξακολουθεί να συναρπάζει και σχεδόν όπου και να πας στη Σκωτία και ιδιαίτερα στα Highlands κάτι θα ακούσεις για αυτόν τον όμορφο (bonnie) και παρορμητικό πρίγκιπα.
Φύγαμε τρέχοντας για να πάμε στο Κάστρο του Εδιμβούργου. Φτάσαμε ακριβώς στην ώρα για το One O’Clock Gun, την βολή που ρίχνεται κάθε μέρα, εκτός Κυριακής, στις 13: 00 νταν! Η πρώτη φορά ήταν στις 7 Ιουνίου 1861 και με την εξαίρεση των 2 Παγκοσμίων Πολέμων αυτή η παράδοση δεν έχει σταματήσει από τότε. Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει αλλά ο κόσμος απτόητος είχε μαζευτεί σαν μελίσσι γύρω από το Argyle Battery. Παρεπιπτόντως, η θέα από πάνω νομίζω θα ήταν καλύτερη ειδικά αν όπως κι εγώ δεν είσαι πρώτο μποι! Μια παρά βγαίνει ένας ευθυτενής, αγέρωχος αξιωματικός, πλησιάζει, στρέφει την κάνη του field gun προς τα πάνω και κάθεται ακίνητος δίπλα. Κοιτάει το ρολόι σοβαρός, περιμένει για λίγο ακόμα και μπαμ! Ένας δυνατός θόρυβος και η μυρωδιά του μπαρουτιού πλημμύρισε τον αέρα. Εντυπωσιακό ξεκίνημα της επίσκεψης σε ένα χώρο ποτισμένο με ιστορία, που έχει λειτουργήσει ως βασιλικό παλάτι, στρατώνες, φυλακή και κοινοβούλιο ανά τους αιώνες.

Ο ηφαιστειακός βράχος πάνω στον οποίο βρίσκεται το κάστρο δημιουργήθηκε 340 εκατ. χρ. π.Χ. ενώ τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα που δείχνουν ανθρώπινη εγκατάσταση ανάγονται στο 900 π.Χ! Η πρώτη αναφορά στο «Din Eidyn»- A fortress on the rock (Το Οχυρό στον Βράχο) γίνεται το 600 μ.Χ. Βλέποντας το καταλαβαίνεις γιατί αποτελεί το εθνικό έμβλημα της Σκωτίας και το πιο δημοφιλές αξιοθέατο. Αφιερώσαμε τουλάχιστον 2 ώρες και θα μπορούσαμε να κάτσουμε πολύ περισσότερες. Επομένως, αν και το κάστρο είναι ανοιχτό από τις 09:30 έως τις 18:00 από Απρίλιο έως Σεπτέμβρη (το χειμώνα κλείνει νωρίτερα) φροντίστε να μπείτε τουλάχιστον μέχρι τις 16:00. Και προς Θεού πάρτε fast track εισιτήρια-είναι κρίμα να χάνετε τις ώρες σας στην ουρά! Παρεμπιπτόντως, στις 30 Νοεμβρίου, ημέρα του Αγ. Ανδρέα, προστάτη της Σκωτίας, η είσοδος είναι δωρεάν. Υπάρχουν επίσης δωρεάν ξεναγήσεις απλά επειδή είχε πάρα πολύ κόσμο αποφασίσαμε να περιπλανηθούμε μόνοι μας. Θαυμάσαμε τα Scottish Crown Jewels (τα οποία σημειωτέον είναι παλαιότερα από τα Βρεταννικά), την Πέτρα του Πεπρωμένου, την παλαιότερη ξύλινη οροφή της Σκωτίας στο Great Hall, κατεβήκαμε στο χώρο των φυλακών, επισκεφτήκαμε το St. Margaret’s Chapel, το παλαιότερο κτίσμα του Εδιμβούργου, που χτίστηκε από τον Βασιλιά David I το 1130 στην μνήμη της μητέρας του St. Margaret. Η θέα του Εδιμβούργου από οποιαδήποτε μεριά του Κάστρου και να βρίσκεσαι είναι μαγευτική. Ααααααχ!
Φύγαμε από το Κάστρο, τσιμπήσαμε κάτι στα γρήγορα και κατεβήκαμε για βόλτα στους πανέμορφους Princes Street Gardens. Δυσκολευτήκαμε λίγο αλλά βρήκαμε το Floral Clock, ένα ρολόι από λουλούδια που βρίσκεται στους κήπους σχεδόν απέναντι από την National Gallery. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι απέναντι από το Ross Fountain και φάγαμε ένα παγωτάκι θαυμάζοντας τη θέα του Κάστρου στο φόντο, χαζεύοντας τον κόσμο που χαλάρωνε ξαπλωμένος στο πεντακάθαρο γρασίδι, τους γλάρους που ξεψαρωμένοι, έκοβαν βόλτες παντού. Και ήμασταν στο κέντρο του Εδιμβούργου. Αυτό θα πει ποιότητα ζωής!
Κάναμε μια ακόμα βολτούλα στο Royal Mile, πήραμε καφέ στο χέρι και πήγαμε μπροστά στο κάστρο από όπου θα ξεκινούσε το walking tour που είχα κλείσει από το ιντερνετ βεβαίως βεβαίως (προς 7,5 λίρες το άτομο). Υπάρχουν πολλές εταιρείες που διοργανώνουν μια τεράστια ποικιλία walking tours, για όλα τα γούστα, με πιασάρικα ονόματα πχ. The Paranormal Tour, The Ghostbuster, Murder and Mystery. Οι τρεις γνωστότερες είναι οι Mercat Tours, Auld Reekie Tours και Witchery Tours. Εμείς θα κάναμε το “Ghosts and Gore” από τη Witchery, επειδή είχα διαβάσει διθυραμβικές κριτικές για τους ξεναγούς της στο Trip Advisor. Ο τίτλος του μπορεί να ακούγεται τρομακτικός αλλά στην πραγματικότητα ήταν η πιο διασκεδαστική εμπειρία που είχα σε ταξίδι-η σκοτεινή πλευρά του Εδιμβούργου αλλά με κωμικές πινελιές. Κρεμόμασταν από τα χείλη τους και γελούσαμε ασταμάτητα από την αρχή ως το τέλος. Ο ξεναγός και ο «βοηθός» του ήταν όλα τα λεφτά! Αφού δεν το πίστευα όταν τελείωσε και ήταν πάνω από μια ώρα. Για να καταλάβετε, το πρώτο πράγμα που έκανα όταν γύρισα στην Αθήνα ήταν να στείλω συγχαρητήριο email στην εταιρεία και να κάνω review στο trip advisor.
Μετά το tour, αποφασίσαμε να κάτσουμε για ένα pint στο Bank Hotel και να ρουφήξουμε τις τελευταίες εικόνες του Εδιμβούργου. Η ώρα είχε πάει 22:30 και ακόμα ήταν σούρουπο, δεν είχε νυχτώσει τελείως. Δεν θέλαμε να φύγουμε αλλά έπρεπε γιατί αύριο το πρωι θα ξεκινούσαμε το road trip στην επαρχία της Σκωτίας….

 

[Eftichia]

επαναφερεις στα ματια μου τις εικονες και τις στιγμες που ζησαμε και εμεις στο υπεροχο εδιμβουργο!!!!

 

[vasilaki]

επαναφερεις στα ματια μου τις εικονες και τις στιγμες που ζησαμε και εμεις στο υπεροχο εδιμβουργο!!!!

Πραγματικά υπέροχη πόλη, υπέροχη χώρα και υπέροχοι άνθρωποι Eftichia μου! Και θα ήθελα να ευχαριστήσω και εσένα και όλους τους συνφορουμίτες για τις πληροφορίες σας και τις υπέροχες ταξιδιωτικές ιστορίες που γράψατε. Τις είχα ξεκοκκαλίσει όλες δυο-τρεις φορές ενώ σχεδίαζα το ταξίδι και είχα ήδη ταξιδέψει νοερά πριν πάω!