silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.425
- Likes
- 3.964
- Επόμενο Ταξίδι
- Δυτικά Βαλκάνια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Ιππασία aka τα'θελε ο κ@λ%ς μας
Where : Trinidad
When : Νωρίς το πρωί
Ένα απο τα πράγματα με τα οποία είχαμε ενθουσιαστεί για το πέρασμα μας απο την επαρχία ήταν η ευκαιρία να κάνουμε πρώτη φορά ιππασία. Ειδικά στο Vinales το διαφήμιζαν πάρα πολύ σαν must activity (δικαίως αν κρίνω απτα φοβερά τοπία) και ήταν το πρώτο πράγμα που ζητήσαμε απτον casάρχη μας οταν φθάσαμε. Δυστυχώς όμως έκανε ΠΑΡΑ πολύ ζέστη (Αύγουστος γαρ) και μας παρέπεμψε για το πρωί της επόμενης μέρας. Έλα όμως που την επομένη είχαμε κανονίσει το tour με τους Ιρλανδούς κ στο Vinales θα μέναμε μόλις 2 νύχτες
Μας έμεινε λοιπόν η επιθυμία αμανάτι. Ο casάρχης μας στο Τρινιδάδ μας είπε οτι μπορούσαμε να κάνουμε κ εκεί ιππασία και μας παρέπεμψε στα tour offices στο χωριό. Μπαίνουμε στο πρώτο, τζίφος, όλα τα άλογα booked. Μπαίνουμε στο δεύτερο, τα ίδια, στο τρίτο τα ιδια κ χειρότερα. Μας έστελνε σημάδια η μοίρα ρε παιδί μου, οτι "αστο παράτατο, δε σας θέλει".
Κι εκεί που είχαμε αποφασίσει οτι ένα πρωινό θα το περάσουμε στην playa ancon (χωρίς πολυ ενθουσιασμό όμως είναι η αλήθεια , καθώς "καλή μωρε και η Καραϊβική αλλά ... όταν έχεις περάσει όλο το καλοκαίρι με βουτιές στη Χαλκιδική, τι να μας πεί τώρα"
) --- μπήκαμε σε ένα γραφείο το οποίο έβγαζε εισητήρια για το Viazul.
"Να ρωτήσουμε κ εδώ ;;;" λέει η Μ.
"Δεν τους κόβω να έχουν άλλα δε ρωτάμε .... ;"
Στη Κούβα να μην κόβεις με το μάτι ΠΟΤΕ. Μας αράδιασε λοιπόν η τύπισα τις επιλογές μας. Η μία ήταν να μας πάει άμαξα μέχρι ένα σημείο και απο κει να κάνουμε κανα τέταρτο ιππασία μέχρι την είσοδο (κι άλλο τόσο στο γυρισμό) ενός Εθνικού Πάρκου όπου εκεί θα περπατούσαμε μια διαδρομή μέσα στη φύση και θα κάναμε μπάνιο σε ένα μινι-καταρράκτη. Η δεύτερη επιλογή ήταν να μην πάρουμε άμαξα και να κάνουμε 30' και 30' . Εεεεε λέμε, δώσε τα 30' , τι, τόσος καημός για δεκαπέντε ψωρολεπτά.
Έρχεται λοιπόν το επόμενο πρωί, μαζευόμαστε στο δρόμο που οδηγεί στο μονοπάτι, καταφθάνει κι ένας κουβανός cowboy με καπέλο Billy The Kid και μπότα αλανιάρα και μας γνωρίζει τα άλογα. Το δικό μου για να με καλωσορίσει, κατούρησε ένα ποτάμι και χέστηκε (κυριολεκτικά !!!) απτη χαρά του
Μαζί μας μια οικογένεια Ιταλών απτους οποίους, ο άνδρας ήξερε ιππασία. Εμένα επειδή ήμουν ψηλός, μου έδωσαν το πιο δυνατό άλογο -- το οποίο ήταν και εγωιστής και ήθελε συνέχεια να είναι μπροστά, να οδηγεί τα υπόλοιπα. Επειδη όμως ο Ιταλός ήξερε ιππασία , έφευγε πιο γρήγορα μπροστά και το δικό μου χωρίς να του δώσω εντολή, ξεκινούσε να τρέχει κι αυτό ξωπίσω !!!!!! (Βασικά ποια εντολή, οτι ήθελαν εκαναν τα άλογα, οπου ηθελαν μας πήγαιναν, προγραμματισμένα ήταν, εμείς απλά βαστούσαμε τα γκέμια) .... Βάστα ρε σκασμένο, ΒΑΣΤΑ σου λέωωωωωωωωωωωωωω .... Κι αντε ο Ιταλός ήξερε πως να σταθεί, εγώ όμωςΌταν το άλογο πάει γρήγορα, πρέπει να τεντώνεις λιγο τα πόδια αλλιώς κοπανας συνέχεια πάνω στη σέλα κι ο κ@$%ς σου γίνεται αγνώριστος !!!!
Βοήθειααααααααααααααα .....
Τα τοπία ήταν όμορφα , ιππεύαμε μέσα στο πράσινο άλλα εικάζω οτι στο Vinales θα ήταν πολύ καλύτερα. Μα κάτσε, ακόμα δεν πέρασε το μισάωρο ? Ρε συ cowboy τι γίνεται φθάνουμε ??
"Κάλμα , σε λιγο εκεί είμαστε έχουμε άλλο τόσο !!! "
Τι άλλο τόσο ρε μεγάλε, άλλο τόσο είναι μια ώρα. Και άλλη μια ώρα να γυρίσουμε, δεν θα μπορώ να κάτσω για μια βδομάδα
Κάτσε κι εσυ βρε σκασμένο, που θες να το παίζεις κ αρχηγός, περίμενεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε ...................
Κι αφού φθάσαμε στο πάρκο κι εδεήσαμε να ζέψουμε τα άλογα και να πάρουν μια ανάσα τα οπίσθιά μας, κοιταζόμασταν με την Μ. και απορούσαμε "πως θα το ξαναπεράσουμε όλο αυτό στην επιστροφή !!!"
To Salto del Caburni ήταν ένα -υποτίθεται- καταρρακτάκι που κατέληγε σε μια ωραία λιμνούλα κι εκεί θα κολυμπούσαμε κιόλας. Ίσως το χειμώνα να κατέβαζε πιο πολυ νερό, τώρα όμως είχε μείνει ένα ρυάκι ---- ντάξει είχαμε δει και καλύτερα, άλλα ήταν ώρα για βουτιά. Πριν απο αυτό όμως, ένα ποτάκι στο waterfall-bar ήταν αναγκαίο
Κι αφου πλατσουρίσαμε και αράξαμε και ξεκουραστήκαμε, πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Αυτη τη φορά κάναμε μια στάση σε μια ταβερνούλα κοντά στην είσοδο του πάρκου (η οποία ανήκε στον cowboy) κι αφού φάγαμε καλά καλά και μας ξύρισε με τις τιμές ο cowboyς , πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
Αφου είχα πάρει πια το κολάι και μετά και τις οδηγίες του Italian Stallion, άρχισα να του δίνω εντολή να τρέξει --- άλλο που δεν ηθελε αυτο , όμως έπρεπε να περιμένουμε και τα γυναικόπαιδα
Είχε όμως μεσημεριάσει και ο ήλιος έκαιγε, το άλογο κουράστηκε, εμείς πονούσαμε και η επιστροφή μας φάνηκε ΑΙΩΝΑΣ. Όταν με το καλό επιστρέψαμε στο casa μας , πέσαμε εξουθενωμένοι στο κρεβάτι --- μπρούμυτα εεεε --- και είπαμε με μια φωνή ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
(Βέβαια μετά απο καιρό που το συζητήσαμε, μάλλον ήμασταν υπερβολικοί, άλλα τέτοιο πάθημα δεν ξεχνιέται) ---- To βραδάκι πάντως στο Casa de la Musica δυσκολευόμασταν να κάτσουμε στις καρέκλες
Where : Trinidad
When : Νωρίς το πρωί
Ένα απο τα πράγματα με τα οποία είχαμε ενθουσιαστεί για το πέρασμα μας απο την επαρχία ήταν η ευκαιρία να κάνουμε πρώτη φορά ιππασία. Ειδικά στο Vinales το διαφήμιζαν πάρα πολύ σαν must activity (δικαίως αν κρίνω απτα φοβερά τοπία) και ήταν το πρώτο πράγμα που ζητήσαμε απτον casάρχη μας οταν φθάσαμε. Δυστυχώς όμως έκανε ΠΑΡΑ πολύ ζέστη (Αύγουστος γαρ) και μας παρέπεμψε για το πρωί της επόμενης μέρας. Έλα όμως που την επομένη είχαμε κανονίσει το tour με τους Ιρλανδούς κ στο Vinales θα μέναμε μόλις 2 νύχτες
Μας έμεινε λοιπόν η επιθυμία αμανάτι. Ο casάρχης μας στο Τρινιδάδ μας είπε οτι μπορούσαμε να κάνουμε κ εκεί ιππασία και μας παρέπεμψε στα tour offices στο χωριό. Μπαίνουμε στο πρώτο, τζίφος, όλα τα άλογα booked. Μπαίνουμε στο δεύτερο, τα ίδια, στο τρίτο τα ιδια κ χειρότερα. Μας έστελνε σημάδια η μοίρα ρε παιδί μου, οτι "αστο παράτατο, δε σας θέλει".
Κι εκεί που είχαμε αποφασίσει οτι ένα πρωινό θα το περάσουμε στην playa ancon (χωρίς πολυ ενθουσιασμό όμως είναι η αλήθεια , καθώς "καλή μωρε και η Καραϊβική αλλά ... όταν έχεις περάσει όλο το καλοκαίρι με βουτιές στη Χαλκιδική, τι να μας πεί τώρα"
) --- μπήκαμε σε ένα γραφείο το οποίο έβγαζε εισητήρια για το Viazul."Να ρωτήσουμε κ εδώ ;;;" λέει η Μ.
"Δεν τους κόβω να έχουν άλλα δε ρωτάμε .... ;"
Στη Κούβα να μην κόβεις με το μάτι ΠΟΤΕ. Μας αράδιασε λοιπόν η τύπισα τις επιλογές μας. Η μία ήταν να μας πάει άμαξα μέχρι ένα σημείο και απο κει να κάνουμε κανα τέταρτο ιππασία μέχρι την είσοδο (κι άλλο τόσο στο γυρισμό) ενός Εθνικού Πάρκου όπου εκεί θα περπατούσαμε μια διαδρομή μέσα στη φύση και θα κάναμε μπάνιο σε ένα μινι-καταρράκτη. Η δεύτερη επιλογή ήταν να μην πάρουμε άμαξα και να κάνουμε 30' και 30' . Εεεεε λέμε, δώσε τα 30' , τι, τόσος καημός για δεκαπέντε ψωρολεπτά.
Έρχεται λοιπόν το επόμενο πρωί, μαζευόμαστε στο δρόμο που οδηγεί στο μονοπάτι, καταφθάνει κι ένας κουβανός cowboy με καπέλο Billy The Kid και μπότα αλανιάρα και μας γνωρίζει τα άλογα. Το δικό μου για να με καλωσορίσει, κατούρησε ένα ποτάμι και χέστηκε (κυριολεκτικά !!!) απτη χαρά του
Μαζί μας μια οικογένεια Ιταλών απτους οποίους, ο άνδρας ήξερε ιππασία. Εμένα επειδή ήμουν ψηλός, μου έδωσαν το πιο δυνατό άλογο -- το οποίο ήταν και εγωιστής και ήθελε συνέχεια να είναι μπροστά, να οδηγεί τα υπόλοιπα. Επειδη όμως ο Ιταλός ήξερε ιππασία , έφευγε πιο γρήγορα μπροστά και το δικό μου χωρίς να του δώσω εντολή, ξεκινούσε να τρέχει κι αυτό ξωπίσω !!!!!! (Βασικά ποια εντολή, οτι ήθελαν εκαναν τα άλογα, οπου ηθελαν μας πήγαιναν, προγραμματισμένα ήταν, εμείς απλά βαστούσαμε τα γκέμια) .... Βάστα ρε σκασμένο, ΒΑΣΤΑ σου λέωωωωωωωωωωωωωω .... Κι αντε ο Ιταλός ήξερε πως να σταθεί, εγώ όμως
Όταν το άλογο πάει γρήγορα, πρέπει να τεντώνεις λιγο τα πόδια αλλιώς κοπανας συνέχεια πάνω στη σέλα κι ο κ@$%ς σου γίνεται αγνώριστος !!!!Βοήθειααααααααααααααα .....
Τα τοπία ήταν όμορφα , ιππεύαμε μέσα στο πράσινο άλλα εικάζω οτι στο Vinales θα ήταν πολύ καλύτερα. Μα κάτσε, ακόμα δεν πέρασε το μισάωρο ? Ρε συ cowboy τι γίνεται φθάνουμε ??
"Κάλμα , σε λιγο εκεί είμαστε έχουμε άλλο τόσο !!! "
Τι άλλο τόσο ρε μεγάλε, άλλο τόσο είναι μια ώρα. Και άλλη μια ώρα να γυρίσουμε, δεν θα μπορώ να κάτσω για μια βδομάδα
Κάτσε κι εσυ βρε σκασμένο, που θες να το παίζεις κ αρχηγός, περίμενεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε ................... Κι αφού φθάσαμε στο πάρκο κι εδεήσαμε να ζέψουμε τα άλογα και να πάρουν μια ανάσα τα οπίσθιά μας, κοιταζόμασταν με την Μ. και απορούσαμε "πως θα το ξαναπεράσουμε όλο αυτό στην επιστροφή !!!
"To Salto del Caburni ήταν ένα -υποτίθεται- καταρρακτάκι που κατέληγε σε μια ωραία λιμνούλα κι εκεί θα κολυμπούσαμε κιόλας. Ίσως το χειμώνα να κατέβαζε πιο πολυ νερό, τώρα όμως είχε μείνει ένα ρυάκι ---- ντάξει είχαμε δει και καλύτερα, άλλα ήταν ώρα για βουτιά. Πριν απο αυτό όμως, ένα ποτάκι στο waterfall-bar ήταν αναγκαίο
Κι αφου πλατσουρίσαμε και αράξαμε και ξεκουραστήκαμε, πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Αυτη τη φορά κάναμε μια στάση σε μια ταβερνούλα κοντά στην είσοδο του πάρκου (η οποία ανήκε στον cowboy) κι αφού φάγαμε καλά καλά και μας ξύρισε με τις τιμές ο cowboyς , πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
Αφου είχα πάρει πια το κολάι και μετά και τις οδηγίες του Italian Stallion, άρχισα να του δίνω εντολή να τρέξει --- άλλο που δεν ηθελε αυτο , όμως έπρεπε να περιμένουμε και τα γυναικόπαιδα
Είχε όμως μεσημεριάσει και ο ήλιος έκαιγε, το άλογο κουράστηκε, εμείς πονούσαμε και η επιστροφή μας φάνηκε ΑΙΩΝΑΣ. Όταν με το καλό επιστρέψαμε στο casa μας , πέσαμε εξουθενωμένοι στο κρεβάτι --- μπρούμυτα εεεε
--- και είπαμε με μια φωνή ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ(Βέβαια μετά απο καιρό που το συζητήσαμε, μάλλον ήμασταν υπερβολικοί, άλλα τέτοιο πάθημα δεν ξεχνιέται) ---- To βραδάκι πάντως στο Casa de la Musica δυσκολευόμασταν να κάτσουμε στις καρέκλες
τσοντάρω και λίγο 
"
