Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.407
- Likes
- 19.805
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαδρίτη πάλι :)
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
ΒΑΛΕΤΑ
Το σημερινό πρωινό θα είναι όλο αφιερωμένο στην πρωτεύουσα Βαλέτα.
Πριν αρχίσει όμως η εξόρμησή μας χρειαζόμασταν ένα καλό καφέ. Αν και από χθες είχα επισημάνει το Cafe Teatro, που ήταν κοντά στο Κοινοβούλιο είπαμε να καθίσουμε τελικά κοντά στον Αι-Γιάννη αφού το σημαντικό αυτό ορόσημο της πόλης θα αποτελούσε την πρώτη μας επίσκεψη.
Στην πλατεία του Αι-Γιαννιού και στο Kantina Cafe καθίσαμε για καφέ. "Αι-Γιάννη" τον αποκαλώ για να πειράξω τη φιλενάδα μου, η οποία μου έλεγε: «ποιον Αι-Γιάννη; του χωριού σου;»
Για να γίνω λοιπόν κατανοητή εννοώ την εκκλησία του Saint John Cathedraaal, που δεν είναι άλλη από τον Καθεδρικό της Βαλέτας, που εκτός των άλλων φιλοξενεί και δυο εκπληκτικά έργα του Caravaggio. Ο λόγος που «κρατήσαμε» τη Βαλέτα για σήμερα ήταν το ότι χθες Κυριακή o ναός ήταν κλειστός.
Όμως ήταν νωρίς ακόμα. Στις 9:30 θα άνοιγε ο ναός. Μέχρι τότε είπαμε να πάμε μια βόλτα.
Ήταν νωρίς για τον Αι-Γιάννη όχι όμως και για τα καρναβάλια.
Γεμάτος ο δρόμος από Καρναβαλιστές. Όρεξη που την έχουν. Δεν έχει πάει ακόμα 9:00 η ώρα και αυτοί έχουν ξυπνήσει και έχουν βάλει τις θεόβαριες στολές τους έχουν βάλει και το μπόλικο μακιγιάζ στο πρόσωπο και έχουν βγει για σουλάτσο!
Βέβαια αυτό ήταν ότι καλύτερο για μας που με ένα παστίζι στο χέρι αγορασμένο από το L' Accademia Cafe, περπατούσαμε στην Republic και τους χαζεύαμε.
Μπήκαμε πάλι στο La Valette Band Club. Μα τι όμορφο περιβάλλον που έχει αυτό το «καφενείο». Είχε πιο πολύ κόσμο σήμερα απ’ ότι χθες το βράδυ. Μεγαλούτσικοι οι περισσότεροι θαμώνες, οι οποίοι δεν έπαιζαν τάβλι, ούτε ντάμα, ούτε σκάκι, αλλά ... snooker! Πολλά τα κατάλοιπα από τους Άγγλους. Γιατί απ’ ότι φαίνεται εκτός από τους κόκκινους θαλάμους και την ανάποδη οδήγηση άφησαν και χούϊα, όπως ... το snooker!
Επιστρέψαμε πίσω στον Καθεδρικό...
Απ’ έξω ο ναός δεν είναι καθόλου διακοσμημένος. Δεν καταλαβαίνεις ότι το κτίριο είναι Καθεδρικός! Μοιάζει με ένα φρούριο, αντανακλώντας το στυλ του στρατιωτικού αρχιτέκτονα Cassar. Μέσα όμως …
Ο Καθεδρικός του Αγίου Ιωάννη δημιουργήθηκε το 1573 από το Grand Master Jean de la Cassiere, ως Μοναστική εκκλησία των ιπποτών και αφιερώθηκε στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, έναν από τους δύο προστάτες του Αγίου Τάγματος.
Είναι ένα εξαιρετικό δείγμα Μαλτέζικης μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Από τις πιο εντυπωσιακές διακοσμήσεις που έχω δει ποτέ σε ναό. Και νόμιζα ότι με τις εκκλησίες πια δεν είχα κάτι άλλο να δω και είχα τελειώσει… Κι όμως, ο Καθεδρικός αυτός είναι από τους πιο όμορφους ναούς που έχω επισκεφτεί αν όχι ο πιο όμορφος.
Αποτελεί ολόκληρος ένα έργο τέχνης μοναδικό …
Εκτός από την πλούσια μπαρόκ τέχνη, ο καθεδρικός ναός διαθέτει επίσης εντυπωσιακές τοιχογραφίες, περίτεχνα μαρμάρινα δάπεδα, αγάλματα, πέτρινους τοίχους με χρυσά σκαλίσματα και εκπληκτικά διακοσμημένες θολωτές οροφές.
Ο καθεδρικός ναός αποτελείται από εννέα όμορφα διακοσμημένα παρεκκλήσια.
Οκτώ κατασκευάστηκαν για κάθε μία από τις γλώσσες των ιπποτών του Αγίου Ιωάννη και το ένατο είναι αφιερωμένο στον προστάτη τους, την Παναγία της Φιλερήμου, τον άλλο προστάτη του Τάγματος. Πρόκειται για τη «Ροδίτισσα» Παναγία, αφού ως γνωστόν οι πρώτοι ιππότες ήρθαν το 1530 από τη Ρόδο. Ύστερα από αυτήν την πληροφορία ανέτρεξα στα αρχεία μου (του ταξιδιού μου στη Ρόδο) και βρήκα μια φωτογραφία που αποδεικνύει περίτρανα το «πέρασμα» των ιπποτών από το Μοναστήρι της Φιλερήμου.
Δείτε το σταυρό στον τοίχο του Μοναστηριού (της Φιλερήμου στη Ρόδο) ... Είναι ένας ανάγλυφος σταυρός με οκτώ ακμές.
Το πάτωμα του Καθεδρικού αποτελείται από μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες των Ιπποτών και στο ναό επίσης διατηρείται μια κρύπτη, που περιέχει τους τάφους των παλιών Μεγάλων Διδασκάλων των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη.
Και δεν φτάνουν όλα αυτά αλλά στο ορατόριο του ναού βρίσκονται και δυο εκπληκτικά αριστουργήματα του Caravaggio. «Ο Αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή» και «Ο Άγιος Ιερώνυμος γράφων».
«Ο Αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή» είναι το μεγαλύτερο έργο τέχνης (σε διαστάσεις) του Caravaggio και είναι και το μοναδικό που φέρει την υπογραφή του.
Έχει διαστάσεις 5 x3 μ. και τα πρόσωπα απεικονήθηκαν είναι σε φυσικό μέγεθος. Ο Caravaggio ζωγράφισε το έργο ενώ ήταν στη Μάλτα το διάστημα που και ο ίδιος ήταν (εφήμερος) ιππότης του τάγματος και ύστερα από παραγγελία των Ιπποτών. Το έργο τοποθετήθηκε για το ιερό του Καθεδρικού. Είναι το μόνο έργο του Caravaggio, που ο ίδιος έχει βάλει πάνω την υπογραφή του, η οποία βρίσκεται πάνω στο αίμα που τρέχει από το λαιμό του Αγίου. Δεδομένου ότι η υπογραφή αυτή δεν φαίνεται και πολύ καθαρά μερικοί την διαβάζουν ως «Εγώ ο Caravaggio το έκανα» ερμηνεύοντάς την σαν εξομολόγηση για το έγκλημα που είχε διαπράξει το 1606!
Εγώ σίγουρα, όσο και να ήθελα, δεν μπόρεσα να δω την υπογραφή του, παρόλο το μέγεθος του έργου, αφού η απόσταση που βλέπαμε τον πίνακα ήταν αυτή ....
Στην αρχή ο ναός ήταν λιτός. Την μεγαλοπρέπεια την απέκτησε μετά το 1660 όταν ο μεγάλος Μάγιστρος Raphael Cotoner τον διακόσμησε με σκοπό να συναγωνιστεί τις μεγάλες εκκλησίες της Ρώμης.
Πανοραμική άποψη του ναού από το εσωτερικό μπαλκόνι του...
Θεωρώ ότι ο ναός αυτός αποτελεί το σημαντικότερο ορόσημο για όσους επιζητούν την τέχνη στη Βαλέτα.
Ύστερα από μία περίπου ώρα μέσα στο ναό ήρθε η ώρα της χαλαρής βόλτας στη Βαλέτα.
Πρόκειται για ένα υπαίθριο μουσείο.
Τα κτίρια της Βαλέτα είναι κατασκευασμένα από τη λεγόμενη μαλτεζόπετρα. Αυτό το υπόλευκο φωτεινό δομικό υλικό που δίνει μια "αραβική απόχρωση" στο τοπίο. Έχει ένα σπουδαίο αρχιτεκτονικό χρώμα, το οποίο έχει να κάνει με το παρελθόν της, με τους κατακτητές Νορμανδούς, τους Άραβες, τους Ρωμαίους, με τα 160 χρόνια διοίκησης των Βρετανών και βέβαια με τους ιππότες.
Είναι μια πόλη επίσης με έντονο το θρησκευτικό αίσθημα, γεγονός που ο επισκέπτης το αντιλαμβάνεται από την πρώτη στιγμή που βρίσκεται στην πόλη. Οι δρόμοι της είναι γεμάτο με θρησκευτικά αγάλματα ενώ κάθε σπίτι έχει το δικό του εικόνισμα και κάθε δρόμος το δικό του άγιο, του οποίου το άγαλμα βρίσκεται σε κάποια γωνία.
Η Βαλέτα είναι χτισμένη πάνω σε μια στενή χερσόνησο. Έχει θάλασσα από τις τρεις πλευρές της. Είναι σαν νησάκι, σαν ένα μικρό μεσαιωνικό Μανχάταν. Έχει πολύ αυστηρή γεωμετρία. Έχει κάθετους και οριζόντιους δρόμους. Έχει 12 κάθετους δρόμους και 9 οριζόντιους. Χτίστηκε βάσει σχεδίου από τους ιππότες του Αγίου Ιωάννη το 16ο αι. Έχει την τέλεια πολεοδομία. Μπορεί να σταθείς σε μια διασταύρωση και να μπορείς να δεις από τη μια μεριά το μεγάλο λιμάνι και από την άλλη τον κόλπο της Sliema. Σαν να έχουν χαραχτεί οι δρόμοι με … χάρακα.
Όλοι οι δρόμοι στη Βαλέτα είναι πεζόδρομοι. Οι Merchants street και η Republic είναι δυο παράλληλοι δρόμοι που αποτελούν και τους πιο κεντρικούς και εμπορικούς δρόμους της πόλης.
Για πρωτεύουσα χώρας έχει πολύ λίγους μόνιμους κατοίκους. Μόλις 7.000 είναι οι κάτοικοι. Τα κτίρια της Βαλέτα είναι κυρίως Κυβερνητικά, γραφεία και μαγαζιά.
Αν για κάτι φημίζεται η Βαλέτα περισσότερο από κάθε άλλο είναι οι ιππότες της. Είναι η πόλη των ιπποτών .
Οι Ναίτες ιππότες στην αρχή ήταν Ιταλοί. Μετά άρχισαν να εισέρχονται στην αδελφότητα και άλλες εθνικότητες. Η κάθε ομάδα ιπποτών διαφορετικής γλώσσας είχε και το δικό της παλάτι. Είχε το δικό της Auberge. Οκτώ ήταν οι γλώσσες των ιπποτών. Auberge d'Aragon, d'Auvergne, de Castille, d'Angleterre, de France, d'Italie, d'Allemagne, de Provence. Οι οκτώ ακμές στον Μαλτέζικο σταυρό συμβολίζουν τις 8 γλώσσες των ιπποτών.
Η πιο σημαντική πλατεία της Βαλέτα είναι η Grand master square. Από τη μια μεριά είναι το κτίριο της Φρουράς και από την άλλη είναι το παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου. Σήμερα στο παλάτι στεγάζεται το γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν έχω φωτογραφία της πλατείας. Είναι περίεργο που δεν έχω, το ξέρω, αλλά δεν καταφέραμε να τη δούμε κατά τη διάρκεια του τριημέρου για τον απλούστατο λόγο του ότι η πλατεία ήταν στο επίκεντρο των εκδηλώσεων. Ήταν καλυμμένη από καθίσματα η μισή και η άλλη μισή δεν ήταν ορατή, γιατί ήταν περιφραγμένη αφού αποτελούσε την πίστα των χορευτικών εκδηλώσεων. Στο παλάτι επιχειρήσαμε να το επισκεφτούμε, αλλά μόνο η αίθουσα των όπλων ήταν ανοιχτή. Οι υπόλοιπες ήταν κλειστές λόγω συντήρησης. Κρίμα. Οπότε .... την επόμενη φορά.
Το “ολόφρεσκο” Κτίριο του Κοινοβουλίου (ανεγέρθηκε μόλις το 2015) είναι σύγχρονο μεν, με πολύ ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και παράλληλα τόσο μα τόσο ταιριαστό με το υπόλοιπο οικιστικό περιβάλλον. Μέχρι τότε το Κοινοβούλιο στεγαζόταν στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου.
Δίπλα του είναι η κεντρική είσοδος στην πόλη. The city gate είναι στο τέλος της γέφυρας πάνω από την τάφρο που περιβάλλει τα τείχη. Δείχνει τόσο απροσπέλαστη!
Δίπλα στο υπέροχο κτίριο του Κοινοβουλίου βρίσκεται το κτίριο της όπερας. Στην πραγματικότητα βρίσκονται τα ερείπιά του, τα οποία διατηρήθηκαν ως ερείπια από το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά μετατράπηκαν πάλι σε θέατρο ύστερα από την παρέμβαση του μεγάλου Renzo Piano, ο οποίος είχε την ιδέα να μείνει ανοιχτό και να λειτουργεί έτσι ως θέατρο. Έργα του ιδίου αποτελούν και το Κτίριο του Κοινοβουλίου και η Πύλη της Βαλέτα.
Για μένα η πλατεία ανάμεσα σε θέατρο κοινοβούλιο και κεντρική Πύλη είναι ένα πολύ "δυνατό χαρτί" της πρωτεύουσας.
Το άλλο πολύ "δυνατό χαρτί" της πόλης είναι φυσικά οι άνω κήποι Barakka. Όσες φορές περάσαμε απ’ έξω καθώς πηγαινοερχόμασταν δεν παραλείπαμε να ρίξουμε μια ακόμη ματιά στην εκπληκτική θέα από την βεράντα τους. Πρόκειται άλλωστε για το πλέον χαρακτηριστικό σημείο της πόλης και είναι καταπληκτικό!!!
Η πόλη είναι γεμάτο παλάτια που σήμερα αποτελούν Δημόσια κτίρια.
Η Piaza Castilla περιβάλλεται από το Auberge de Castille, στο οποίο σήμερα εδρεύει το γραφείο του Πρωθυπουργού, ο προμαχώνας του Saint James Cavalier, που σήμερα είναι πολιτιστικό κέντρο, το μουσείο Καλών Τεχνών, το Ταχυδρομείο και το Χρηματιστήριο της Μάλτας.
Τα αρχαιοελληνικά Δικαστήρια βρίσκονται πάνω στην Republic street...
... και η Βιβλιοθήκη πάνω στην πλατεία της Βασίλισσας. Όταν λέμε βασίλισσα εννοούμε τη Βασίλισσα Βικτώρια της Αγγλίας, η οποία πέρασε εδώ μερικά ευτυχισμένα χρόνια με τον αγαπημένο της σύζυγο Αλβέρτο. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται και το άγαλμά της...
Κάπου πάνω στην Merchants street, εκεί που έχει πάψει πια να είναι πεζόδρομος είδαμε μια ελληνική σημαία να ανεμίζει. Πλησιάσαμε και είδαμε την πόρτα του Ελληνορθόδοξου Ναού του Αγίου Γεωργίου.
(I. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΙΤΑΛΙΑΣ & ΜΕΛΙΤΗΣ)
Η Μάλτα οφείλει το όνομά της στους αρχαίους Έλληνες, που την ονόμασαν Μελίτη (από τη λέξη μέλι).
Η εκκλησία μας δεν μοιάζει και πολύ για εκκλησία απ’ έξω. Είναι μεσοτοιχία με τα διπλανά κτίρια και … που είναι το καμπαναριό; Δεν έχει. Θα ήθελα να μπούμε μέσα αλλά ντραπήκαμε να χτυπήσουμε κουδούνι.
Στρίψαμε προς τη θάλασσα ώστε να πετύχουμε και τους κάτω κήπους Barakka...
Βρεθήκαμε μπροστά τους και στο μνημείο Siege Bell War Memorial, το οποίο μοιάζει με ένα αρχαιοελληνικό μονόπτερο, που φιλοξενεί μέσα του μια μεγάλη καμπάνα.
Η θέα και από εδώ είναι πανοραμική. Το Ricasoli, η Birgu και το φρούριο του St Elmo φαινόντουσαν από εδώ.
Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η Μάλτα υποβλήθηκε σε συνεχείς βομβιστικές επιδρομές, ιδιαίτερα μεταξύ 1940 και 1943. Περισσότεροι από 7.000 πολίτες και στρατιώτες πέθαναν είτε από τους βομβαρδισμούς είτε από την πείνα, αφού ο ανεφοδιασμός του νησιού ήταν αδύνατος κατά τη διάρκεια της τριετούς πολιορκίας.
Το Memorial Bell Siege Bell στη Βαλέτα τιμά όλους τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους. Είναι το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. Δίπλα στο καμπαναριό βρίσκεται ένα μπρούτζινο άγαλμα που προεξέχει από το προμαχώνα, συμβολίζοντας την ταφή του νεκρού στρατιώτη στη θάλασσα.
... ως και οι πάνω κήποι Barakka φαίνονταν από εδώ ...
Για άλλη μια φορά η φοβερή συνταξιδιώτισσά μου μου θύμησε: «Κοντεύει 12:00 η ώρα. Μήπως θέλουμε να πάμε στους πάνω κήπους για να ακούσουμε την κανονιά;»
Πάλι το είχα ξεχάσει ότι αν θέλαμε να δούμε (και να ακούσουμε) την κανονιά από κοντά θα έπρεπε να είναι αυτή των 12:00, αφού την ώρα της απογευματινής (κανονιάς) θα είμαστε στη Mdina.
Είναι 11:40. Προλαβαίνουμε οριακά.
Δεν ξέρω από πιο δρόμο θα ήταν γρηγορότερα, αλλά για έναν περίεργο λόγο αποφασίσαμε να περπατήσουμε παραλιακά (και κατηφορικά), να φτάσουμε στο ασανσέρ και να βρεθούμε στο πάνω μέρος των κανονιών. Μάλλον ρισκάραμε με τη διαδρομή που επιλέξαμε, γιατί για να προλάβουμε να δούμε την κανονιά από κοντά, οι προϋποθέσεις ήταν το γρήγορο περπάτημα και καθόλου μα καθόλου κόσμο στο ασανσέρ.
Φύγαμε και ύστερα από μικροκαθυστερήσεις από μέρους μου λόγω φωτογραφιών (μα τι όμορφη που είναι η Βαλέτα) φτάσαμε στη βάση του ασανσέρ.
Κι όμως. Δεν είχε ούτε έναν άνθρωπο. Μόνες μας είμαστε. Μόνες μας μπήκαμε και ανεβήκαμε πάνω.
Και φτάσαμε τόσο μα τόσο οριακά που μόλις ύψωσα το χέρι μου με τη φωτογραφική στην άκρη του πάνω από τα κεφάλια των δεκάδων ανθρώπων που είχαν φροντίσει να έρθουν νωρίτερα … έσκασε η κανονιά.
Μία και μόνη ήταν. Κανονικά δεν θα έπρεπε. Τόσα κανόνια έχουν, 12 μέτρησα. Τόσος κόσμος έρχεται για να δει. Τόσοι στρατιώτες επιστρατεύονται, έρχονται, βάζουν τις στολές τους, κάνουν τόση παρουσίαση και η κανονιά είναι μία και μόνη; Θα έπρεπε να είναι λίγο πιο χορταστικό το θέαμα.
Απ’ ότι κατάλαβα όμως εκ των υστέρων κάποια παρουσίαση πρέπει να προηγείται της κανονιάς, την οποία και χάσαμε φυσικά.
Ετοιμάζουν το κανόνι και για την επόμενη...
Φεύγοντας ...
Συναντήσαμε και τους κανονιέρηδες ...
Η συνέχεια του προγράμματος είχε και άλλη περιήγηση στη Βαλέτα. Η φιλενάδα μου όμως προτιμούσε να πάμε στη Mdina όσο γίνεται νωρίτερα ώστε να γυρίσουμε πίσω στη Βαλέτα μέρα. Εμένα δεν θα με πείραζε να δω και την Mdina βράδυ, αλλά σκεφτόμουν και εγώ ότι αν αυτή η πόλη είναι ήσυχη και σιωπηλή τη μέρα φαντάσου πως θα είναι και το βράδυ, οπότε καλύτερα να πάμε το γρηγορότερο.
Στο δρόμο για τα λεωφορεία συναντήσαμε για μιαν ακόμη φορά τα Καρναβάλια.
πραγματικά το κέφι που έχουν είναι αστείρευτο...
Με τα λεωφορεία δεν πίστευα ότι θα έχουμε πρόβλημα σήμερα αφού από αφετηρία σε τέρμα θα πηγαίναμε. Μισή ώρα μετά φτάσαμε στην πρώτη πρωτεύουσα του νησιού, τη Mdina.
Καστροπολιτεία η Mdina, χτισμένη σε ύψωμα, έχει τείχη που την περικλείουν, τάφρο και μια πολύ εντυπωσιακή πύλη εισόδου στην πόλη.
Το σημερινό πρωινό θα είναι όλο αφιερωμένο στην πρωτεύουσα Βαλέτα.
Πριν αρχίσει όμως η εξόρμησή μας χρειαζόμασταν ένα καλό καφέ. Αν και από χθες είχα επισημάνει το Cafe Teatro, που ήταν κοντά στο Κοινοβούλιο είπαμε να καθίσουμε τελικά κοντά στον Αι-Γιάννη αφού το σημαντικό αυτό ορόσημο της πόλης θα αποτελούσε την πρώτη μας επίσκεψη.
Στην πλατεία του Αι-Γιαννιού και στο Kantina Cafe καθίσαμε για καφέ. "Αι-Γιάννη" τον αποκαλώ για να πειράξω τη φιλενάδα μου, η οποία μου έλεγε: «ποιον Αι-Γιάννη; του χωριού σου;»
Για να γίνω λοιπόν κατανοητή εννοώ την εκκλησία του Saint John Cathedraaal, που δεν είναι άλλη από τον Καθεδρικό της Βαλέτας, που εκτός των άλλων φιλοξενεί και δυο εκπληκτικά έργα του Caravaggio. Ο λόγος που «κρατήσαμε» τη Βαλέτα για σήμερα ήταν το ότι χθες Κυριακή o ναός ήταν κλειστός.
Όμως ήταν νωρίς ακόμα. Στις 9:30 θα άνοιγε ο ναός. Μέχρι τότε είπαμε να πάμε μια βόλτα.
Ήταν νωρίς για τον Αι-Γιάννη όχι όμως και για τα καρναβάλια.
Γεμάτος ο δρόμος από Καρναβαλιστές. Όρεξη που την έχουν. Δεν έχει πάει ακόμα 9:00 η ώρα και αυτοί έχουν ξυπνήσει και έχουν βάλει τις θεόβαριες στολές τους έχουν βάλει και το μπόλικο μακιγιάζ στο πρόσωπο και έχουν βγει για σουλάτσο!
Βέβαια αυτό ήταν ότι καλύτερο για μας που με ένα παστίζι στο χέρι αγορασμένο από το L' Accademia Cafe, περπατούσαμε στην Republic και τους χαζεύαμε.
Μπήκαμε πάλι στο La Valette Band Club. Μα τι όμορφο περιβάλλον που έχει αυτό το «καφενείο». Είχε πιο πολύ κόσμο σήμερα απ’ ότι χθες το βράδυ. Μεγαλούτσικοι οι περισσότεροι θαμώνες, οι οποίοι δεν έπαιζαν τάβλι, ούτε ντάμα, ούτε σκάκι, αλλά ... snooker! Πολλά τα κατάλοιπα από τους Άγγλους. Γιατί απ’ ότι φαίνεται εκτός από τους κόκκινους θαλάμους και την ανάποδη οδήγηση άφησαν και χούϊα, όπως ... το snooker!
Επιστρέψαμε πίσω στον Καθεδρικό...
Απ’ έξω ο ναός δεν είναι καθόλου διακοσμημένος. Δεν καταλαβαίνεις ότι το κτίριο είναι Καθεδρικός! Μοιάζει με ένα φρούριο, αντανακλώντας το στυλ του στρατιωτικού αρχιτέκτονα Cassar. Μέσα όμως …
Ο Καθεδρικός του Αγίου Ιωάννη δημιουργήθηκε το 1573 από το Grand Master Jean de la Cassiere, ως Μοναστική εκκλησία των ιπποτών και αφιερώθηκε στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, έναν από τους δύο προστάτες του Αγίου Τάγματος.
Είναι ένα εξαιρετικό δείγμα Μαλτέζικης μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Από τις πιο εντυπωσιακές διακοσμήσεις που έχω δει ποτέ σε ναό. Και νόμιζα ότι με τις εκκλησίες πια δεν είχα κάτι άλλο να δω και είχα τελειώσει… Κι όμως, ο Καθεδρικός αυτός είναι από τους πιο όμορφους ναούς που έχω επισκεφτεί αν όχι ο πιο όμορφος.
Αποτελεί ολόκληρος ένα έργο τέχνης μοναδικό …
Εκτός από την πλούσια μπαρόκ τέχνη, ο καθεδρικός ναός διαθέτει επίσης εντυπωσιακές τοιχογραφίες, περίτεχνα μαρμάρινα δάπεδα, αγάλματα, πέτρινους τοίχους με χρυσά σκαλίσματα και εκπληκτικά διακοσμημένες θολωτές οροφές.
Ο καθεδρικός ναός αποτελείται από εννέα όμορφα διακοσμημένα παρεκκλήσια.
Οκτώ κατασκευάστηκαν για κάθε μία από τις γλώσσες των ιπποτών του Αγίου Ιωάννη και το ένατο είναι αφιερωμένο στον προστάτη τους, την Παναγία της Φιλερήμου, τον άλλο προστάτη του Τάγματος. Πρόκειται για τη «Ροδίτισσα» Παναγία, αφού ως γνωστόν οι πρώτοι ιππότες ήρθαν το 1530 από τη Ρόδο. Ύστερα από αυτήν την πληροφορία ανέτρεξα στα αρχεία μου (του ταξιδιού μου στη Ρόδο) και βρήκα μια φωτογραφία που αποδεικνύει περίτρανα το «πέρασμα» των ιπποτών από το Μοναστήρι της Φιλερήμου.
Δείτε το σταυρό στον τοίχο του Μοναστηριού (της Φιλερήμου στη Ρόδο) ... Είναι ένας ανάγλυφος σταυρός με οκτώ ακμές.
Το πάτωμα του Καθεδρικού αποτελείται από μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες των Ιπποτών και στο ναό επίσης διατηρείται μια κρύπτη, που περιέχει τους τάφους των παλιών Μεγάλων Διδασκάλων των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη.
Και δεν φτάνουν όλα αυτά αλλά στο ορατόριο του ναού βρίσκονται και δυο εκπληκτικά αριστουργήματα του Caravaggio. «Ο Αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή» και «Ο Άγιος Ιερώνυμος γράφων».
«Ο Αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή» είναι το μεγαλύτερο έργο τέχνης (σε διαστάσεις) του Caravaggio και είναι και το μοναδικό που φέρει την υπογραφή του.
Έχει διαστάσεις 5 x3 μ. και τα πρόσωπα απεικονήθηκαν είναι σε φυσικό μέγεθος. Ο Caravaggio ζωγράφισε το έργο ενώ ήταν στη Μάλτα το διάστημα που και ο ίδιος ήταν (εφήμερος) ιππότης του τάγματος και ύστερα από παραγγελία των Ιπποτών. Το έργο τοποθετήθηκε για το ιερό του Καθεδρικού. Είναι το μόνο έργο του Caravaggio, που ο ίδιος έχει βάλει πάνω την υπογραφή του, η οποία βρίσκεται πάνω στο αίμα που τρέχει από το λαιμό του Αγίου. Δεδομένου ότι η υπογραφή αυτή δεν φαίνεται και πολύ καθαρά μερικοί την διαβάζουν ως «Εγώ ο Caravaggio το έκανα» ερμηνεύοντάς την σαν εξομολόγηση για το έγκλημα που είχε διαπράξει το 1606!
Εγώ σίγουρα, όσο και να ήθελα, δεν μπόρεσα να δω την υπογραφή του, παρόλο το μέγεθος του έργου, αφού η απόσταση που βλέπαμε τον πίνακα ήταν αυτή ....
Στην αρχή ο ναός ήταν λιτός. Την μεγαλοπρέπεια την απέκτησε μετά το 1660 όταν ο μεγάλος Μάγιστρος Raphael Cotoner τον διακόσμησε με σκοπό να συναγωνιστεί τις μεγάλες εκκλησίες της Ρώμης.
Πανοραμική άποψη του ναού από το εσωτερικό μπαλκόνι του...
Θεωρώ ότι ο ναός αυτός αποτελεί το σημαντικότερο ορόσημο για όσους επιζητούν την τέχνη στη Βαλέτα.
Ύστερα από μία περίπου ώρα μέσα στο ναό ήρθε η ώρα της χαλαρής βόλτας στη Βαλέτα.
Πρόκειται για ένα υπαίθριο μουσείο.
Τα κτίρια της Βαλέτα είναι κατασκευασμένα από τη λεγόμενη μαλτεζόπετρα. Αυτό το υπόλευκο φωτεινό δομικό υλικό που δίνει μια "αραβική απόχρωση" στο τοπίο. Έχει ένα σπουδαίο αρχιτεκτονικό χρώμα, το οποίο έχει να κάνει με το παρελθόν της, με τους κατακτητές Νορμανδούς, τους Άραβες, τους Ρωμαίους, με τα 160 χρόνια διοίκησης των Βρετανών και βέβαια με τους ιππότες.
Είναι μια πόλη επίσης με έντονο το θρησκευτικό αίσθημα, γεγονός που ο επισκέπτης το αντιλαμβάνεται από την πρώτη στιγμή που βρίσκεται στην πόλη. Οι δρόμοι της είναι γεμάτο με θρησκευτικά αγάλματα ενώ κάθε σπίτι έχει το δικό του εικόνισμα και κάθε δρόμος το δικό του άγιο, του οποίου το άγαλμα βρίσκεται σε κάποια γωνία.
Η Βαλέτα είναι χτισμένη πάνω σε μια στενή χερσόνησο. Έχει θάλασσα από τις τρεις πλευρές της. Είναι σαν νησάκι, σαν ένα μικρό μεσαιωνικό Μανχάταν. Έχει πολύ αυστηρή γεωμετρία. Έχει κάθετους και οριζόντιους δρόμους. Έχει 12 κάθετους δρόμους και 9 οριζόντιους. Χτίστηκε βάσει σχεδίου από τους ιππότες του Αγίου Ιωάννη το 16ο αι. Έχει την τέλεια πολεοδομία. Μπορεί να σταθείς σε μια διασταύρωση και να μπορείς να δεις από τη μια μεριά το μεγάλο λιμάνι και από την άλλη τον κόλπο της Sliema. Σαν να έχουν χαραχτεί οι δρόμοι με … χάρακα.
Όλοι οι δρόμοι στη Βαλέτα είναι πεζόδρομοι. Οι Merchants street και η Republic είναι δυο παράλληλοι δρόμοι που αποτελούν και τους πιο κεντρικούς και εμπορικούς δρόμους της πόλης.
Για πρωτεύουσα χώρας έχει πολύ λίγους μόνιμους κατοίκους. Μόλις 7.000 είναι οι κάτοικοι. Τα κτίρια της Βαλέτα είναι κυρίως Κυβερνητικά, γραφεία και μαγαζιά.
Αν για κάτι φημίζεται η Βαλέτα περισσότερο από κάθε άλλο είναι οι ιππότες της. Είναι η πόλη των ιπποτών .
Οι Ναίτες ιππότες στην αρχή ήταν Ιταλοί. Μετά άρχισαν να εισέρχονται στην αδελφότητα και άλλες εθνικότητες. Η κάθε ομάδα ιπποτών διαφορετικής γλώσσας είχε και το δικό της παλάτι. Είχε το δικό της Auberge. Οκτώ ήταν οι γλώσσες των ιπποτών. Auberge d'Aragon, d'Auvergne, de Castille, d'Angleterre, de France, d'Italie, d'Allemagne, de Provence. Οι οκτώ ακμές στον Μαλτέζικο σταυρό συμβολίζουν τις 8 γλώσσες των ιπποτών.
Η πιο σημαντική πλατεία της Βαλέτα είναι η Grand master square. Από τη μια μεριά είναι το κτίριο της Φρουράς και από την άλλη είναι το παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου. Σήμερα στο παλάτι στεγάζεται το γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν έχω φωτογραφία της πλατείας. Είναι περίεργο που δεν έχω, το ξέρω, αλλά δεν καταφέραμε να τη δούμε κατά τη διάρκεια του τριημέρου για τον απλούστατο λόγο του ότι η πλατεία ήταν στο επίκεντρο των εκδηλώσεων. Ήταν καλυμμένη από καθίσματα η μισή και η άλλη μισή δεν ήταν ορατή, γιατί ήταν περιφραγμένη αφού αποτελούσε την πίστα των χορευτικών εκδηλώσεων. Στο παλάτι επιχειρήσαμε να το επισκεφτούμε, αλλά μόνο η αίθουσα των όπλων ήταν ανοιχτή. Οι υπόλοιπες ήταν κλειστές λόγω συντήρησης. Κρίμα. Οπότε .... την επόμενη φορά.
Το “ολόφρεσκο” Κτίριο του Κοινοβουλίου (ανεγέρθηκε μόλις το 2015) είναι σύγχρονο μεν, με πολύ ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και παράλληλα τόσο μα τόσο ταιριαστό με το υπόλοιπο οικιστικό περιβάλλον. Μέχρι τότε το Κοινοβούλιο στεγαζόταν στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου.
Δίπλα του είναι η κεντρική είσοδος στην πόλη. The city gate είναι στο τέλος της γέφυρας πάνω από την τάφρο που περιβάλλει τα τείχη. Δείχνει τόσο απροσπέλαστη!
Δίπλα στο υπέροχο κτίριο του Κοινοβουλίου βρίσκεται το κτίριο της όπερας. Στην πραγματικότητα βρίσκονται τα ερείπιά του, τα οποία διατηρήθηκαν ως ερείπια από το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά μετατράπηκαν πάλι σε θέατρο ύστερα από την παρέμβαση του μεγάλου Renzo Piano, ο οποίος είχε την ιδέα να μείνει ανοιχτό και να λειτουργεί έτσι ως θέατρο. Έργα του ιδίου αποτελούν και το Κτίριο του Κοινοβουλίου και η Πύλη της Βαλέτα.
Για μένα η πλατεία ανάμεσα σε θέατρο κοινοβούλιο και κεντρική Πύλη είναι ένα πολύ "δυνατό χαρτί" της πρωτεύουσας.
Το άλλο πολύ "δυνατό χαρτί" της πόλης είναι φυσικά οι άνω κήποι Barakka. Όσες φορές περάσαμε απ’ έξω καθώς πηγαινοερχόμασταν δεν παραλείπαμε να ρίξουμε μια ακόμη ματιά στην εκπληκτική θέα από την βεράντα τους. Πρόκειται άλλωστε για το πλέον χαρακτηριστικό σημείο της πόλης και είναι καταπληκτικό!!!
Η πόλη είναι γεμάτο παλάτια που σήμερα αποτελούν Δημόσια κτίρια.
Η Piaza Castilla περιβάλλεται από το Auberge de Castille, στο οποίο σήμερα εδρεύει το γραφείο του Πρωθυπουργού, ο προμαχώνας του Saint James Cavalier, που σήμερα είναι πολιτιστικό κέντρο, το μουσείο Καλών Τεχνών, το Ταχυδρομείο και το Χρηματιστήριο της Μάλτας.
Τα αρχαιοελληνικά Δικαστήρια βρίσκονται πάνω στην Republic street...
... και η Βιβλιοθήκη πάνω στην πλατεία της Βασίλισσας. Όταν λέμε βασίλισσα εννοούμε τη Βασίλισσα Βικτώρια της Αγγλίας, η οποία πέρασε εδώ μερικά ευτυχισμένα χρόνια με τον αγαπημένο της σύζυγο Αλβέρτο. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται και το άγαλμά της...
Κάπου πάνω στην Merchants street, εκεί που έχει πάψει πια να είναι πεζόδρομος είδαμε μια ελληνική σημαία να ανεμίζει. Πλησιάσαμε και είδαμε την πόρτα του Ελληνορθόδοξου Ναού του Αγίου Γεωργίου.
(I. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΙΤΑΛΙΑΣ & ΜΕΛΙΤΗΣ)
Η Μάλτα οφείλει το όνομά της στους αρχαίους Έλληνες, που την ονόμασαν Μελίτη (από τη λέξη μέλι).
Η εκκλησία μας δεν μοιάζει και πολύ για εκκλησία απ’ έξω. Είναι μεσοτοιχία με τα διπλανά κτίρια και … που είναι το καμπαναριό; Δεν έχει. Θα ήθελα να μπούμε μέσα αλλά ντραπήκαμε να χτυπήσουμε κουδούνι.
Στρίψαμε προς τη θάλασσα ώστε να πετύχουμε και τους κάτω κήπους Barakka...
Βρεθήκαμε μπροστά τους και στο μνημείο Siege Bell War Memorial, το οποίο μοιάζει με ένα αρχαιοελληνικό μονόπτερο, που φιλοξενεί μέσα του μια μεγάλη καμπάνα.
Η θέα και από εδώ είναι πανοραμική. Το Ricasoli, η Birgu και το φρούριο του St Elmo φαινόντουσαν από εδώ.
Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η Μάλτα υποβλήθηκε σε συνεχείς βομβιστικές επιδρομές, ιδιαίτερα μεταξύ 1940 και 1943. Περισσότεροι από 7.000 πολίτες και στρατιώτες πέθαναν είτε από τους βομβαρδισμούς είτε από την πείνα, αφού ο ανεφοδιασμός του νησιού ήταν αδύνατος κατά τη διάρκεια της τριετούς πολιορκίας.
Το Memorial Bell Siege Bell στη Βαλέτα τιμά όλους τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους. Είναι το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. Δίπλα στο καμπαναριό βρίσκεται ένα μπρούτζινο άγαλμα που προεξέχει από το προμαχώνα, συμβολίζοντας την ταφή του νεκρού στρατιώτη στη θάλασσα.
... ως και οι πάνω κήποι Barakka φαίνονταν από εδώ ...
Για άλλη μια φορά η φοβερή συνταξιδιώτισσά μου μου θύμησε: «Κοντεύει 12:00 η ώρα. Μήπως θέλουμε να πάμε στους πάνω κήπους για να ακούσουμε την κανονιά;»
Πάλι το είχα ξεχάσει ότι αν θέλαμε να δούμε (και να ακούσουμε) την κανονιά από κοντά θα έπρεπε να είναι αυτή των 12:00, αφού την ώρα της απογευματινής (κανονιάς) θα είμαστε στη Mdina.
Είναι 11:40. Προλαβαίνουμε οριακά.Δεν ξέρω από πιο δρόμο θα ήταν γρηγορότερα, αλλά για έναν περίεργο λόγο αποφασίσαμε να περπατήσουμε παραλιακά (και κατηφορικά), να φτάσουμε στο ασανσέρ και να βρεθούμε στο πάνω μέρος των κανονιών. Μάλλον ρισκάραμε με τη διαδρομή που επιλέξαμε, γιατί για να προλάβουμε να δούμε την κανονιά από κοντά, οι προϋποθέσεις ήταν το γρήγορο περπάτημα και καθόλου μα καθόλου κόσμο στο ασανσέρ.
Φύγαμε και ύστερα από μικροκαθυστερήσεις από μέρους μου λόγω φωτογραφιών (μα τι όμορφη που είναι η Βαλέτα) φτάσαμε στη βάση του ασανσέρ.
Κι όμως. Δεν είχε ούτε έναν άνθρωπο. Μόνες μας είμαστε. Μόνες μας μπήκαμε και ανεβήκαμε πάνω.
Και φτάσαμε τόσο μα τόσο οριακά που μόλις ύψωσα το χέρι μου με τη φωτογραφική στην άκρη του πάνω από τα κεφάλια των δεκάδων ανθρώπων που είχαν φροντίσει να έρθουν νωρίτερα … έσκασε η κανονιά.
Μία και μόνη ήταν. Κανονικά δεν θα έπρεπε. Τόσα κανόνια έχουν, 12 μέτρησα. Τόσος κόσμος έρχεται για να δει. Τόσοι στρατιώτες επιστρατεύονται, έρχονται, βάζουν τις στολές τους, κάνουν τόση παρουσίαση και η κανονιά είναι μία και μόνη; Θα έπρεπε να είναι λίγο πιο χορταστικό το θέαμα.
Απ’ ότι κατάλαβα όμως εκ των υστέρων κάποια παρουσίαση πρέπει να προηγείται της κανονιάς, την οποία και χάσαμε φυσικά.
Ετοιμάζουν το κανόνι και για την επόμενη...
Φεύγοντας ...
Συναντήσαμε και τους κανονιέρηδες ...
Η συνέχεια του προγράμματος είχε και άλλη περιήγηση στη Βαλέτα. Η φιλενάδα μου όμως προτιμούσε να πάμε στη Mdina όσο γίνεται νωρίτερα ώστε να γυρίσουμε πίσω στη Βαλέτα μέρα. Εμένα δεν θα με πείραζε να δω και την Mdina βράδυ, αλλά σκεφτόμουν και εγώ ότι αν αυτή η πόλη είναι ήσυχη και σιωπηλή τη μέρα φαντάσου πως θα είναι και το βράδυ, οπότε καλύτερα να πάμε το γρηγορότερο.
Στο δρόμο για τα λεωφορεία συναντήσαμε για μιαν ακόμη φορά τα Καρναβάλια.
πραγματικά το κέφι που έχουν είναι αστείρευτο...
Με τα λεωφορεία δεν πίστευα ότι θα έχουμε πρόβλημα σήμερα αφού από αφετηρία σε τέρμα θα πηγαίναμε. Μισή ώρα μετά φτάσαμε στην πρώτη πρωτεύουσα του νησιού, τη Mdina.
Καστροπολιτεία η Mdina, χτισμένη σε ύψωμα, έχει τείχη που την περικλείουν, τάφρο και μια πολύ εντυπωσιακή πύλη εισόδου στην πόλη.
Last edited by a moderator:
). Ελπίζω να μου το επιβεβαιώσει και ή συνέχεια του story.
Επίσης το audio quide ήταν σε μορφή τηλεφώνου (και όχι ακουστικών) με αποτέλεσμα όταν βγήκαμε έξω το χέρι μας είχε υποστεί μια μικρή ... αγκύλωση.
