Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.303
- Likes
- 17.239
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
TA ΣΚΗΝΙΚΑ ΚΑΙ H MDINA
Film locations
Θα ξεκινήσω αυτό το κεφάλαιο κάνοντας μια αναφορά στα film location της Μάλτας.
Με αφορμή την έρευνα για τα “Game of Thrones location of Malta”, ανακάλυψα ότι η Μάλτα αποτελεί τόπο γυρισμάτων και πολλών κινηματογραφικών ταινιών.
Στην ταινία «The count of Montechristo» του 2002, η παραλιακή διαδρομή (promenade) της Vittoriossa παριστάνει την αντίστοιχη της Μασσαλίας του 1815, όπως και το μεγάλο λιμάνι της Βαλέτα παριστάνει το λιμάνι της Μασσαλίας. Αυτή είναι και η απάντηση στο πρώτο film location quiz που έθεσα σε προηγούμενο κεφάλαιο (και που δεν βρήκε κανένας).
(Σκηνές από την ταινία "The count of Montechristo" )
(Στο πρώτο πλάνο ο Guy Pearce)
Η περίφημη φυλακή Château d'If που βρίσκεται στην πραγματικότητα σε νησάκι απέναντι από τη Μασσαλία στην ίδια ταινία είναι …. ο “Saint Mary’s Tower” του νησιού Comino, ενώ μια υποτιθέμενη πλατεία της Ρώμης είναι … η πλατεία του Αγίου Παύλου στη Mdina.
Και να ήταν μόνο αυτά;
Στην ταινία “Midnight express”, του 1978 το αεροδρόμιο της Luqa αποτέλεσε το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, το Fort St Elmo της Βαλέτα, ήταν η φυλακή Sagmalcilar, ενώ το παζάρι της Κωνσταντινούπολης “έπαιξε” η αγορά της Βαλέτα στην οδό Merchants Street.
Το Fort Ricasoli, το φρούριο που βρίσκεται απέναντι από τη Βαλέτα, στην Kalkara, είναι τόπος γυρισμάτων σε “Gladiator”, “Troy”, “World war Z” αλλά και του “Game of thrones”.
Το μεγάλο λιμάνι της Βαλέτα αποτέλεσε την Αλεξάνδρεια στην ταινία “Αλέξανδρος”.
Τα τείχη του Ft Elmo έπαιξαν τον «τοίχο των δακρύων» της Ιερουσαλήμ, ενώ η αποβάθρα της Βαλέτα αποτέλεσε το λιμάνι της Ιερουσαλήμ στην πρώτη σκηνή του: «Έγκλημα στο Orient Express», του 2017. Αυτό το τελευταίο είναι και η απάντηση και στο δεύτερο film location quiz προηγούμενου κεφαλαίου (που επίσης δεν βρήκε κανείς ).
Απ’ ότι φαίνεται φίλε @silversurfer μόνο εγώ έχω … αδυναμία στα film locations!
H Μάλτα είναι τόσο φωτογενής, αλλά και τόσο “εποχής” που οι σκηνοθέτες την έχουν προσέξει και την επιλέγουν για τις ταινίες τους εδώ και πολλά χρόνια. Γι’ αυτό άλλωστε η χώρα διαθέτει και studio.
To Malta film studio υπάρχει από το 1964, στην περιοχή Kalkara, και μάλιστα πολύ κοντά στο Ricasoli fortress. Είναι μία από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις παραγωγής στον κόσμο. Έχοντας εξυπηρετήσει πάνω από 200 ταινίες μεγάλου μήκους, τηλεοπτικές ταινίες, ντοκιμαντέρ & διαφημιστικά, θεωρείται πλέον ως ένα αξιόπιστο, έμπειρο και αποτελεσματικό στούντιο παραγωγής. Οι δε κάτοικοι έχουν εξοικειωθεί τόσο πολύ με το θέμα “movies” που συμμετέχουν κιόλας με χαρά. Λέγεται ότι στον “Montechristo” στη σκηνή του αποκριάτικου χορού, Μαλτέζοι ντόπιοι κομπάρσοι χόρευαν ως το πρωί για τις ανάγκες της ταινίας!
Κλείνει η παρένθεση των film locations και επιστρέφω στη Mdina…
Mdina, η “σιωπηλή πόλη”
Περπατήσαμε παράλληλα με την τάφρο των τειχών και σε λίγο στεκόμουν μπροστά σε ένα πολύ γνωστό film location, που δεν είναι άλλο από την Πύλη εισόδου στην πόλη, τη Mdina Gate.
(σκηνή από “Game of thrones”) (αλλά και από τον “Montechristo”)
Περάσαμε την πύλη και μπήκαμε μέσα στην πόλη.
Μα τι πόλη είναι αυτή!
H Mdina είναι οχυρωμένη μεσαιωνική πόλη, χτισμένη σε ένα εξαιρετικό σημείο, στο ψηλότερο σημείο του νησιού και μακριά από τη θάλασσα. Είναι μια μυστηριώδης πόλη, με σπίτια-φρούρια, στενά λαβυρινθώδη δρομάκια, γραφικές πλατείες, λίγους κατοίκους και πανοραμική θέα.
Είναι η παλιά πρωτεύουσα της Μάλτας, που είναι γνωστή και ως η «Σιωπηλή πόλη», όνομα το οποίο απέκτησε μετά την ερήμωσή της, όταν ξαφνικά οι κάτοικοί της την εγκατέλειψαν για τη νέα πρωτεύουσα, τη Βαλέτα. Το αρχιτεκτονικό της χρώμα είναι επηρεασμένο από όλους τους κατακτητές του παρελθόντος. Οι Φοίνικες την έκτισαν (περί το 700 π.Χ.), οι Νορμανδοί την περιέβαλαν με πυκνές αμυντικές οχυρώσεις και διεύρυναν την τάφρο γύρω της, ενώ οι ιππότες αργότερα της προσέθεσαν τα μπαρόκ στοιχεία (μετά το σεισμό του 1693), τον Καθεδρικό της και τα παλάτια της.
Περνώντας τα τείχη της πόλης είναι σαν να έχεις μεταφερθεί με χρονομηχανή πίσω στο παρελθόν. Διασχίσαμε ήσυχα δρομάκια, πολύ ήσυχα δρομάκια που σε συνδυασμό με τους πολύ ψηλούς τοίχους των σπιτιών, «ακούγονταν» πιο ήσυχα.
Είδαμε όμορφες γραφικές πλατείες και σπίτια-αρχοντικά. Ρίξαμε και κλεφτές ματιές μέσα σε μερικά...
Είδαμε μπαρόκ εκκλησίες, αλλά και τους γνωστούς αγίους στις γωνίες των δρόμων.
Είδαμε μπαλκόνια κομψοτεχνήματα …
Είδαμε και άμαξες εποχής να πηγαινοέρχονται…
Είδαμε και τις ρετρό πινακίδες των οδών, οι οποίες είναι γραμμένες σε πλάκες από πορσελάνη…
Είδαμε και παντζούρια με έντονα βαμμένα χρώματα, είδαμε και μεγάλες πόρτες με χάλκινα ρόπτρα…
Όλα αυτά τα είδαμε κάτω από συνθήκες … κρύου. Είχε έναν κρύο αέρα που μέσα από τα στενά ερχόταν σαν ρεύμα έτοιμο να σε σηκώσει… Περίεργο μου φαινόταν, αφού στη Βαλέτα δεν είχε καθόλου αέρα. Μπορεί εδώ επειδή είναι ύψωμα και επειδή ίσως ο αέρας εγκλωβίζεται μέσα στα στενά, με τους ψηλούς τοίχους…
Είδαμε και ομάδες καλλιτεχνών με τους δασκάλους τους, οι οποίοι αποθανάτιζαν με πινέλα τη μεσαιωνική ομορφιά…
Είδαμε και τον Καθεδρικό του Αγίου Παύλου…
…απ’ έξω μόνο, αφού είχε και εισιτήριο και μάλιστα δεκάευρο, δηλ. όσο είχε και ο Αι- Γιάννης της Βαλέτα, αλλά χωρίς εδώ να έχει Caravaggio!
Ο Απόστολος Παύλος γενικά συναντάται παντού στη Μάλτα, σε δρόμους, σε αγάλματα, σε πάρα πολλές εκκλησίες, έχει και σπηλιά και κατακόμβες και νησάκι με το όνομά του (Saint Paul’s island). Ο Απόστολος Παύλος ναυάγησε ως αιχμάλωτος στη διαδρομή προς Ρώμη το 60 μ.Χ. και έφερε το Χριστιανισμό στη Μάλτα.
Ο Καθεδρικός του Αγίου Παύλου είναι μια εντυπωσιακή μπαρόκ εκκλησία. Είναι γνωστή και σαν η εκκλησία με τα δυο ρολόγια (το ένα δείχνει την ώρα και το άλλο είναι ημερολογιακό δείχνει δηλ. μέρα και μήνα).
Φυσικά και είδαμε και άλλα film locations. Τέτοια πόλη “εποχής” είναι δυνατόν να μην έχει film locations;
… σαν την πλατεία μπροστά στον Καθεδρικό και ο ίδιος ο Καθεδρικός…
(σκηνές από “The count of Montechristo”)
Είδαμε και άλλο film location, σαν αυτή τη μικρή πλατεία, την πλατεία Mesquita …
(σκηνές από “Game of thrones”)
Εδώ κάναμε ένα μικρό διάλειμμα για ένα snack και για να ζεσταθεί λίγο το κοκαλάκι μας.
Μέσα στο Don Mesqita restaurant καθίσαμε και φάγαμε από μια τορτίγια με σαλάτα. Στον εξωτερικό χώρο, στην πλατεία ούτε που μας πέρασε από το μυαλό να καθίσουμε λόγω του ψοφόκρυου. Ήταν η μόνη φάση που καταλάβαμε χειμώνα και πάλι χωρίς να μας έχει λείψει ο ήλιος.
Παρόλο το κρύο υπήρχε κόσμος έξω. Προφανώς αυτοί ήταν πιο fan από μας...
Μετά τη μικρή ανάπαυλα φτάσαμε έως την άκρη των τειχών, για να θαυμάσουμε τη θέα.
Η άκρη των τειχών αποτελεί ένα από τα καλύτερα μέρη για να θαυμάσεις το τοπίο της Μάλτας. Είναι ορατές από εκεί οι αγροτικές περιοχές και οι λόφοι του νησιού, η πόλη Mosta με τον τρούλο της καθώς και όλη η διαδρομή ως τη θάλασσα. Το ρέμβασμα όμως είναι για μιαν άλλη μέρα και όχι σήμερα που … θερίζει. Ένας αέρας λυσσασμένος! Σαν να είσαι σε νησί χειμωνιάτικα … έμοιαζε. Δεν μπορούσαμε να σταθούμε στιγμή.
Μπήκαμε γρήγορα μέσα στο πολυδιαφημισμένο (από το forum) Fontanella, για καφέ, γλυκό και θέα. Φίσκα ήταν εκείνη την ώρα. «Περιμένετε» μας είπαν. «Και που να περιμένουμε; Μέσα στο αγιάζι; Εδώ είμαστε πάνω στο μάτι του βοριά! Κάνει κρύο λέμεεεε!»
Τελικά δεν είχε πολύ αναμονή. Περισσότερο ρύθμιση κυκλοφορίας ήταν παρά αναμονή. Θέλω με αυτό να τονίσω ότι όλος ο κόσμος της Mdina ήταν στην Fontanella. Το μαγαζί είχε φροντίσει τα διάφορα επίπεδα των βεραντών να τα καλύψει με τζάμια, ώστε να υπάρχει απρόσκοπτη θέα όπου και να καθόσουν.
Ήπιαμε τον καφέ μας και φάγαμε το κλασικό σοκολατένιο κέικ μέσα σε μια οχλαγωγία, η οποία είχε πρωταγωνίστρια μια μεγάλη παρέα Ελλήνων, του παραδιπλανού μας τραπεζιού. Όλος ο μύθος της σιωπηλής πόλης είχε … χαθεί.
Δεν μείναμε όμως πολύ να απολαύσουμε τη θέα και την «ησυχία», αφού η φίλη μου μου δήλωσε ότι δεν θέλει να μας βρει η νύχτα εδώ. Εδώ που τα λέμε πιθανώς το βράδυ εδώ με την ησυχία, τον λίγο κόσμο, τον αέρα και τα λεωφορεία (που περνούν γεμάτα και δεν σε παίρνουν) θα είναι λίγο … αγριευτικά.
Εγώ όμως ήθελα να επισκεφτώ ένα από αυτά τα τουριστικά show τύπου “experience”. Είχε και στη Βαλέτα ένα, αλλά είχα την εντύπωση ότι αυτό της Mdina ήταν καλύτερο. Η φίλη μου δεν θα με ακολουθούσε, οπότε την άφησα να πιει τον καφέ της με την ησυχία της … λέμε τώρα (με τους Έλληνες δίπλα μάλλον δεν…) και “πετάχτηκα” έως το “The knights of Malta”. Το ραντεβού μας θα ήταν μετά από καμιά ώρα στην πύλη της Mdina.
Ένας «ιππότης» με υποδέχτηκε. Με ρώτησε τι γλώσσα προτιμώ να μιλάει το audioquide και εγώ του είπα Αγγλικά χωρίς δεύτερη σκέψη. Συνήθως ζητώ ελληνικά έτσι για πλάκα, αφού ποτέ δεν έχουν (τη γλώσσα μου0 για να δω το απολογιστικό τους ύφος. Αυτή τη φορά όμως πήρα την απάντηση: «Είστε σίγουρη ότι θέλετε Αγγλικά; Έχουμε 41 γλώσσες».
Και βέβαια μέσα σε αυτές ήταν και τα ελληνικά! Αυτό θα πει οργάνωση!
Ήρθε και μια παρέα τριών ατόμων και σύνολο τα τέσσερα άτομα ξεκινήσαμε για την πρώτη φάση που δεν ήταν άλλη από μια 3D παράσταση που περιέγραφε την ιστορία των ιπποτών από την ίδρυση του τάγματος έως ότου έφυγαν από τη Μάλτα το 1798.
Το τάγμα των Ιωαννιτών ιπποτών ιδρύθηκε στις αρχές του 12ου αι. και έδρασε αρχικά στους Αγίους Τόπους. Ο αρχική του ευθύνη ήταν η περίθαλψη των αρρώστων προσκυνητών, αλλά γρήγορα ο ρόλος του έγινε κυρίως στρατιωτικός. Με το τέλος των σταυροφοριών εγκαταστάθηκε στη Ρόδο. Οι ιππότες εξελίχθηκαν σε μεγάλο προασπιστή της Χριστιανοσύνης απέναντι στους Οθωμανούς για χρόνια ώσπου εκδιώχθηκαν το 1523 από το νησί. Η εδαφική κυριαρχία της Μάλτας ήταν για αυτούς ένα δώρο από τον Κάρολο τον Ε’ (βασιλιά της Ισπανίας & της Σικελίας). Ήρθαν στη Μάλτα το 1530, την οποία υπερασπίστηκαν τους επόμενους δυόμιση αιώνες. Κορυφαία στιγμή του τάγματος ήταν η απόκρουση της Οθωμανικής επίθεσης το 1565 στη Μεγάλη πολιορκία της Μάλτας. Έμειναν στο νησί έως το 1798 όταν οι Γάλλοι του Ναπολέοντα τους ανάγκασαν να φύγουν από το νησί. Τα μέλη του τάγματος διασκορπίστηκαν σε όλη την Ευρώπη ως το 1834, που το τάγμα οργανώθηκε εκ νέου και καθιέρωσε την έδρα του στην πρεσβεία της Ρώμης.
Η δεύτερη φάση ήταν επίσκεψη σε μιαν έκθεση ιστορικών στιγμιότυπων από τη ζωή και τη δράση των ιπποτών κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη Μάλτα.
Είδαμε μια σειρά από μικρές προθήκες που σε καθεμιά από αυτές υπήρχαν αναπαραστάσεις
ιστορικών γεγονότων με φιγούρες ιπποτών, Μαγίστρων, Οθωμανών κ.α., σκηνές από μάχες, ναυμαχίες και πολλά άλλα παρουσιάζοντας έτσι την ιστορία των ιπποτών της Μάλτας με ένα πιο παραστατικό τρόπο.
Με τα ακουστικά στα αυτιά μόλις πλησίαζα σε μια σκηνή αναπαράστασης, η οποία ήταν απομονωμένη οπτικά από τον υπόλοιπο χώρο με τον κατάλληλο φωτισμό, το audio guide με ενημέρωνε για την ιστορική λεπτομέρεια της σκηνής που έβλεπα … στα ελληνικά. Υπήρχε μάλιστα και ηχητική υπόκρουση που βοηθούσε πραγματικά το “ταξίδι στο χρόνο”.
Είδα σκηνές με τους ιππότες σε συσκέπτονται, με ιππότες να ασχολούνται με το χτίσιμο της Βαλέτας, με ιππότες να πολεμούν, με ιππότες να τραυματίζονται, με ιππότες να φροντίζουν αρρώστους. Υπήρχαν και κάποιες σκηνές μάχης με τους Οθωμανούς, οι οποίες μάλιστα ήταν και αρκετά ρεαλιστικές. Και υπήρχαν και αρκετές. Δεν μέτρησα τον αριθμό των παραστάσεων αλλά συνολικά θα πρέπει να ήταν πάνω από 20. Η τελευταία σκηνή ήταν η σκηνή της συνθηκολόγησης του Μεγάλου Μαγίστρου Μπολχάιμ με τον Ναπολέοντα.
Η όλη φάση κράτησε καμιά ώρα και το εισιτήριο εισόδου είχε 6,5€.
Ομολογώ ότι οι γνώσεις μου για τους ιππότες της Μάλτας ήταν λίγο σκόρπιες. Ύστερα όμως από αυτήν την επίσκεψη έμαθα λίγη ιστορία με ένα πολύ περιεκτικό, ευχάριστο και … παραστατικό τρόπο! Εξάλλου αφού ήρθα στη Μάλτα … ήθελα και εγώ να δω τους ιππότες … από κοντά και αυτός ήταν ένας τρόπος!
Βγαίνοντας έξω συνειδητοποίησα ότι είχα αργήσει λίγο και αγχώθηκα για τη φιλενάδα μου. Έφτασα ως την πύλη τρεχαλητά αφού την είχα στήσει μέσα στο κρύο και είχα τύψεις για αυτό. Μου φύγαν όμως αμέσως (οι τύψεις) όταν μου είπε ότι την ώρα που με «περίμενε» πήγε στο μουσείο Φυσικής ιστορίας και μετά καπάκι στο Mdina glass και μάλιστα ψώνισε και ωραιότατα γυάλινα σουβενίρ.
(Το μουσείο Φυσικής Ιστορίας)
Άμα το ‘ξερα δεν θα ‘τρεχα στο δρόμο. Θα ερχόμουν με το πάσο μου και θα έβγαζα και δυο φωτογραφίες παραπάνω. Την Mdina νομίζω την αδίκησα πολύ με τις φωτογραφίες. Δεν την αποθανάτισα όσο της αξίζει.
Βγαίνοντας από την πόλη συνάντησα και ένα γιγάντιο playmobil...
Όλα τα έχει αυτό το νησί! Η Μάλτα είναι η πατρίδα των playmobil! Μια επίσκεψη στο εργοστάσιό του νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρουσα και θα την επιδιώξω την επόμενη φορά που θα’ ρθω στο νησί.
Η συνέχεια είχε λίγο από … Rabat. Δυστυχώς είχε λίγο και μόνο λίγο.
Το Rabat είναι μια γραφική πόλη 11.000 κατοίκων, η οποία βρίσκεται ακριβώς έξω από τα τείχη της Mdina. Εμείς μια μικρή βόλτα θέλαμε να κάνουμε μόνο σε αυτή έως το Μοναστήρι του Αγίου Δομίνικου.
Σε κάθε σχεδόν εκδρομή ένα Μοναστήρι έχει πάντα το μενού. Είτε γιατί έχει θέα, είτε γιατί φιλοξενεί κάποιο σημαντικό έργο τέχνης, είτε γιατί είναι Unesco site, είτε γιατί αποτελεί film location.
Η απόσταση του Μοναστηριού από τη Mdina είναι αστεία. Μόλις 1κμ. απέχει. Μετάνιωσα όμως που αυτόν τον περίπατο τον κάναμε πάνω στον κεντρικό δρόμο Triq Gorg Borg Oliver και δεν λοξοδρομήσαμε λίγο και να περπατήσουμε μέσα στα στενά του Rabat.
Αλλά και αυτός ο δρόμος είναι γραφικός, χαρακτηριστικό που του προσδίδουν τα φοβερά ξύλινα κλειστά παραδοσιακά μπαλκόνια της Μάλτας. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό τερτίπι που είναι πολύ έντονο στο Rabat όπως και στη Βαλέτα άλλωστε. Τώρα που το σκέπτομαι στη Mdina δεν το συναντήσαμε και πολύ.
Ανησυχούσα για το αν θα βρούμε ανοιχτό το Μοναστήρι. Αυτά τα ωράρια των Μοναστηριών είναι πολύ ευμετάβλητα και συνήθως δεν ενημερώνονται οι ιστοσελίδες. Όταν φτάσαμε βρήκαμε την κεντρική πόρτα κλειστή αλλά ευτυχώς μια πλαϊνή πόρτα που οδηγούσε στην εσωτερική αυλή ήταν ανοιχτή. Τι καλά!
Το μοναστήρι στεγάζεται σε ένα όμορφο κτίριο του 16ου αι. εποχή που τα μοναστήρια είχαν μορφή μεσαιωνικής οχύρωσης. Η “οχύρωση” αυτή δικαιολογείται αφού το Μοναστήρι είχε τον ίδιο αρχιτέκτονα με τον Καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη, τον στρατιωτικό μηχανικό Girolamo Cassar. Η Μονή του Αγίου Δομίνικου είναι γνωστή στον θρησκευτικό τουρισμό, λόγω ενός κειμηλίου που φιλοξενεί. Πρόκειται για ένα μαρμάρινο άγαλμα της Παναγίας, το οποίο το 1999 έριξε δάκρυα αίματος. Από τότε που συνέβη το θαύμα αυξήθηκαν και οι προσκυνητές.
Το κτίριο είναι όμορφο, έχει μια ευρύχωρη αυλή με έναν κήπο με πορτοκαλιές στη μέση, με ένα συντριβανάκι και γύρω της μια μεγάλη εντυπωσιακή τοξωτή κιονοστοιχία να την περιβάλει.
Η αυλή αυτή του Μοναστηριού έχει αποτελέσει τόπο γυρισμάτων της δημοφιλούς σειράς του GoT...
(σκηνή από το "game of thrones")
Αλλά και οι διάδρομοι του μοναστηριού ήταν και αυτοί τόπος γυρισμάτων αφού «έπαιξαν» την αίθουσα των δικαστηρίων στο “Midnight express”...
Τώρα να πω ότι εμείς ήρθαμε μέχρι εδώ όχι για να δούμε τον κήπο, αλλά για να δούμε το θαυματουργό γλυπτό της Παναγίας; Ψέματα θα πω.
Παρ’ όλα αυτά το είδαμε κιόλας...
Κάναμε βόλτα περιμετρικά του κήπου θαυμάζοντας το χώρο. Ανοίξαμε και πόρτες και πορτούλες μπαίνοντας σε τραπεζαρίες, παρεκκλήσια, δωμάτια έως και τουαλέτες χωρίς να συναντήσουμε πουθενά ούτε έναν άνθρωπο. Ακόμα και στο εκκλησάκι της Παναγίας που δακρύζει αίμα δεν συναντήσαμε κανέναν. Πλήρης ερημιά.
Αφού είδαμε ότι είχαμε να δούμε … φύγαμε.
Η στάση του λεωφορείου ήταν ακριβώς έξω από το μοναστήρι. Μόνες είμαστε στη στάση, όπως μόνες είμαστε στο Μοναστήρι, όπως μόνες είμαστε εδώ και ώρα και το συνειδητοποίησα όταν μπήκαμε στο λεωφορείο που ήταν και αυτό άδειο. Μόνο στη στάση της Mdina ανέβηκαν στο λεωφορείο 2-3 τουρίστες. Ήταν 5 η ώρα το απόγευμα και η περιοχή είχε ερημώσει. Και ο λόγος;
Όλο το νησί ήταν στη Βαλέτα για το καρναβάλι.
Film locations
Θα ξεκινήσω αυτό το κεφάλαιο κάνοντας μια αναφορά στα film location της Μάλτας.
Με αφορμή την έρευνα για τα “Game of Thrones location of Malta”, ανακάλυψα ότι η Μάλτα αποτελεί τόπο γυρισμάτων και πολλών κινηματογραφικών ταινιών.
Στην ταινία «The count of Montechristo» του 2002, η παραλιακή διαδρομή (promenade) της Vittoriossa παριστάνει την αντίστοιχη της Μασσαλίας του 1815, όπως και το μεγάλο λιμάνι της Βαλέτα παριστάνει το λιμάνι της Μασσαλίας. Αυτή είναι και η απάντηση στο πρώτο film location quiz που έθεσα σε προηγούμενο κεφάλαιο (και που δεν βρήκε κανένας).
(Σκηνές από την ταινία "The count of Montechristo" )
(Στο πρώτο πλάνο ο Guy Pearce)
Η περίφημη φυλακή Château d'If που βρίσκεται στην πραγματικότητα σε νησάκι απέναντι από τη Μασσαλία στην ίδια ταινία είναι …. ο “Saint Mary’s Tower” του νησιού Comino, ενώ μια υποτιθέμενη πλατεία της Ρώμης είναι … η πλατεία του Αγίου Παύλου στη Mdina.
Και να ήταν μόνο αυτά;
Στην ταινία “Midnight express”, του 1978 το αεροδρόμιο της Luqa αποτέλεσε το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, το Fort St Elmo της Βαλέτα, ήταν η φυλακή Sagmalcilar, ενώ το παζάρι της Κωνσταντινούπολης “έπαιξε” η αγορά της Βαλέτα στην οδό Merchants Street.
Το Fort Ricasoli, το φρούριο που βρίσκεται απέναντι από τη Βαλέτα, στην Kalkara, είναι τόπος γυρισμάτων σε “Gladiator”, “Troy”, “World war Z” αλλά και του “Game of thrones”.
Το μεγάλο λιμάνι της Βαλέτα αποτέλεσε την Αλεξάνδρεια στην ταινία “Αλέξανδρος”.
Τα τείχη του Ft Elmo έπαιξαν τον «τοίχο των δακρύων» της Ιερουσαλήμ, ενώ η αποβάθρα της Βαλέτα αποτέλεσε το λιμάνι της Ιερουσαλήμ στην πρώτη σκηνή του: «Έγκλημα στο Orient Express», του 2017. Αυτό το τελευταίο είναι και η απάντηση και στο δεύτερο film location quiz προηγούμενου κεφαλαίου (που επίσης δεν βρήκε κανείς ).
Απ’ ότι φαίνεται φίλε @silversurfer μόνο εγώ έχω … αδυναμία στα film locations!
H Μάλτα είναι τόσο φωτογενής, αλλά και τόσο “εποχής” που οι σκηνοθέτες την έχουν προσέξει και την επιλέγουν για τις ταινίες τους εδώ και πολλά χρόνια. Γι’ αυτό άλλωστε η χώρα διαθέτει και studio.
To Malta film studio υπάρχει από το 1964, στην περιοχή Kalkara, και μάλιστα πολύ κοντά στο Ricasoli fortress. Είναι μία από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις παραγωγής στον κόσμο. Έχοντας εξυπηρετήσει πάνω από 200 ταινίες μεγάλου μήκους, τηλεοπτικές ταινίες, ντοκιμαντέρ & διαφημιστικά, θεωρείται πλέον ως ένα αξιόπιστο, έμπειρο και αποτελεσματικό στούντιο παραγωγής. Οι δε κάτοικοι έχουν εξοικειωθεί τόσο πολύ με το θέμα “movies” που συμμετέχουν κιόλας με χαρά. Λέγεται ότι στον “Montechristo” στη σκηνή του αποκριάτικου χορού, Μαλτέζοι ντόπιοι κομπάρσοι χόρευαν ως το πρωί για τις ανάγκες της ταινίας!
Κλείνει η παρένθεση των film locations και επιστρέφω στη Mdina…
Mdina, η “σιωπηλή πόλη”
Περπατήσαμε παράλληλα με την τάφρο των τειχών και σε λίγο στεκόμουν μπροστά σε ένα πολύ γνωστό film location, που δεν είναι άλλο από την Πύλη εισόδου στην πόλη, τη Mdina Gate.
(σκηνή από “Game of thrones”) (αλλά και από τον “Montechristo”)
Περάσαμε την πύλη και μπήκαμε μέσα στην πόλη.
Μα τι πόλη είναι αυτή!
H Mdina είναι οχυρωμένη μεσαιωνική πόλη, χτισμένη σε ένα εξαιρετικό σημείο, στο ψηλότερο σημείο του νησιού και μακριά από τη θάλασσα. Είναι μια μυστηριώδης πόλη, με σπίτια-φρούρια, στενά λαβυρινθώδη δρομάκια, γραφικές πλατείες, λίγους κατοίκους και πανοραμική θέα.
Είναι η παλιά πρωτεύουσα της Μάλτας, που είναι γνωστή και ως η «Σιωπηλή πόλη», όνομα το οποίο απέκτησε μετά την ερήμωσή της, όταν ξαφνικά οι κάτοικοί της την εγκατέλειψαν για τη νέα πρωτεύουσα, τη Βαλέτα. Το αρχιτεκτονικό της χρώμα είναι επηρεασμένο από όλους τους κατακτητές του παρελθόντος. Οι Φοίνικες την έκτισαν (περί το 700 π.Χ.), οι Νορμανδοί την περιέβαλαν με πυκνές αμυντικές οχυρώσεις και διεύρυναν την τάφρο γύρω της, ενώ οι ιππότες αργότερα της προσέθεσαν τα μπαρόκ στοιχεία (μετά το σεισμό του 1693), τον Καθεδρικό της και τα παλάτια της.
Περνώντας τα τείχη της πόλης είναι σαν να έχεις μεταφερθεί με χρονομηχανή πίσω στο παρελθόν. Διασχίσαμε ήσυχα δρομάκια, πολύ ήσυχα δρομάκια που σε συνδυασμό με τους πολύ ψηλούς τοίχους των σπιτιών, «ακούγονταν» πιο ήσυχα.
Είδαμε όμορφες γραφικές πλατείες και σπίτια-αρχοντικά. Ρίξαμε και κλεφτές ματιές μέσα σε μερικά...
Είδαμε μπαρόκ εκκλησίες, αλλά και τους γνωστούς αγίους στις γωνίες των δρόμων.
Είδαμε μπαλκόνια κομψοτεχνήματα …
Είδαμε και άμαξες εποχής να πηγαινοέρχονται…
Είδαμε και τις ρετρό πινακίδες των οδών, οι οποίες είναι γραμμένες σε πλάκες από πορσελάνη…
Είδαμε και παντζούρια με έντονα βαμμένα χρώματα, είδαμε και μεγάλες πόρτες με χάλκινα ρόπτρα…
Όλα αυτά τα είδαμε κάτω από συνθήκες … κρύου. Είχε έναν κρύο αέρα που μέσα από τα στενά ερχόταν σαν ρεύμα έτοιμο να σε σηκώσει… Περίεργο μου φαινόταν, αφού στη Βαλέτα δεν είχε καθόλου αέρα. Μπορεί εδώ επειδή είναι ύψωμα και επειδή ίσως ο αέρας εγκλωβίζεται μέσα στα στενά, με τους ψηλούς τοίχους…
Είδαμε και ομάδες καλλιτεχνών με τους δασκάλους τους, οι οποίοι αποθανάτιζαν με πινέλα τη μεσαιωνική ομορφιά…
Είδαμε και τον Καθεδρικό του Αγίου Παύλου…
…απ’ έξω μόνο, αφού είχε και εισιτήριο και μάλιστα δεκάευρο, δηλ. όσο είχε και ο Αι- Γιάννης της Βαλέτα, αλλά χωρίς εδώ να έχει Caravaggio!
Ο Απόστολος Παύλος γενικά συναντάται παντού στη Μάλτα, σε δρόμους, σε αγάλματα, σε πάρα πολλές εκκλησίες, έχει και σπηλιά και κατακόμβες και νησάκι με το όνομά του (Saint Paul’s island). Ο Απόστολος Παύλος ναυάγησε ως αιχμάλωτος στη διαδρομή προς Ρώμη το 60 μ.Χ. και έφερε το Χριστιανισμό στη Μάλτα.
Ο Καθεδρικός του Αγίου Παύλου είναι μια εντυπωσιακή μπαρόκ εκκλησία. Είναι γνωστή και σαν η εκκλησία με τα δυο ρολόγια (το ένα δείχνει την ώρα και το άλλο είναι ημερολογιακό δείχνει δηλ. μέρα και μήνα).
Φυσικά και είδαμε και άλλα film locations. Τέτοια πόλη “εποχής” είναι δυνατόν να μην έχει film locations;
… σαν την πλατεία μπροστά στον Καθεδρικό και ο ίδιος ο Καθεδρικός…
(σκηνές από “The count of Montechristo”)
Είδαμε και άλλο film location, σαν αυτή τη μικρή πλατεία, την πλατεία Mesquita …
(σκηνές από “Game of thrones”)
Εδώ κάναμε ένα μικρό διάλειμμα για ένα snack και για να ζεσταθεί λίγο το κοκαλάκι μας.
Μέσα στο Don Mesqita restaurant καθίσαμε και φάγαμε από μια τορτίγια με σαλάτα. Στον εξωτερικό χώρο, στην πλατεία ούτε που μας πέρασε από το μυαλό να καθίσουμε λόγω του ψοφόκρυου. Ήταν η μόνη φάση που καταλάβαμε χειμώνα και πάλι χωρίς να μας έχει λείψει ο ήλιος.
Παρόλο το κρύο υπήρχε κόσμος έξω. Προφανώς αυτοί ήταν πιο fan από μας...
Μετά τη μικρή ανάπαυλα φτάσαμε έως την άκρη των τειχών, για να θαυμάσουμε τη θέα.
Η άκρη των τειχών αποτελεί ένα από τα καλύτερα μέρη για να θαυμάσεις το τοπίο της Μάλτας. Είναι ορατές από εκεί οι αγροτικές περιοχές και οι λόφοι του νησιού, η πόλη Mosta με τον τρούλο της καθώς και όλη η διαδρομή ως τη θάλασσα. Το ρέμβασμα όμως είναι για μιαν άλλη μέρα και όχι σήμερα που … θερίζει. Ένας αέρας λυσσασμένος! Σαν να είσαι σε νησί χειμωνιάτικα … έμοιαζε. Δεν μπορούσαμε να σταθούμε στιγμή.
Μπήκαμε γρήγορα μέσα στο πολυδιαφημισμένο (από το forum) Fontanella, για καφέ, γλυκό και θέα. Φίσκα ήταν εκείνη την ώρα. «Περιμένετε» μας είπαν. «Και που να περιμένουμε; Μέσα στο αγιάζι; Εδώ είμαστε πάνω στο μάτι του βοριά! Κάνει κρύο λέμεεεε!»
Τελικά δεν είχε πολύ αναμονή. Περισσότερο ρύθμιση κυκλοφορίας ήταν παρά αναμονή. Θέλω με αυτό να τονίσω ότι όλος ο κόσμος της Mdina ήταν στην Fontanella. Το μαγαζί είχε φροντίσει τα διάφορα επίπεδα των βεραντών να τα καλύψει με τζάμια, ώστε να υπάρχει απρόσκοπτη θέα όπου και να καθόσουν.
Ήπιαμε τον καφέ μας και φάγαμε το κλασικό σοκολατένιο κέικ μέσα σε μια οχλαγωγία, η οποία είχε πρωταγωνίστρια μια μεγάλη παρέα Ελλήνων, του παραδιπλανού μας τραπεζιού. Όλος ο μύθος της σιωπηλής πόλης είχε … χαθεί.
Δεν μείναμε όμως πολύ να απολαύσουμε τη θέα και την «ησυχία», αφού η φίλη μου μου δήλωσε ότι δεν θέλει να μας βρει η νύχτα εδώ. Εδώ που τα λέμε πιθανώς το βράδυ εδώ με την ησυχία, τον λίγο κόσμο, τον αέρα και τα λεωφορεία (που περνούν γεμάτα και δεν σε παίρνουν) θα είναι λίγο … αγριευτικά.
Εγώ όμως ήθελα να επισκεφτώ ένα από αυτά τα τουριστικά show τύπου “experience”. Είχε και στη Βαλέτα ένα, αλλά είχα την εντύπωση ότι αυτό της Mdina ήταν καλύτερο. Η φίλη μου δεν θα με ακολουθούσε, οπότε την άφησα να πιει τον καφέ της με την ησυχία της … λέμε τώρα (με τους Έλληνες δίπλα μάλλον δεν…) και “πετάχτηκα” έως το “The knights of Malta”. Το ραντεβού μας θα ήταν μετά από καμιά ώρα στην πύλη της Mdina.
Ένας «ιππότης» με υποδέχτηκε. Με ρώτησε τι γλώσσα προτιμώ να μιλάει το audioquide και εγώ του είπα Αγγλικά χωρίς δεύτερη σκέψη. Συνήθως ζητώ ελληνικά έτσι για πλάκα, αφού ποτέ δεν έχουν (τη γλώσσα μου0 για να δω το απολογιστικό τους ύφος. Αυτή τη φορά όμως πήρα την απάντηση: «Είστε σίγουρη ότι θέλετε Αγγλικά; Έχουμε 41 γλώσσες».
Και βέβαια μέσα σε αυτές ήταν και τα ελληνικά! Αυτό θα πει οργάνωση!
Ήρθε και μια παρέα τριών ατόμων και σύνολο τα τέσσερα άτομα ξεκινήσαμε για την πρώτη φάση που δεν ήταν άλλη από μια 3D παράσταση που περιέγραφε την ιστορία των ιπποτών από την ίδρυση του τάγματος έως ότου έφυγαν από τη Μάλτα το 1798.
Το τάγμα των Ιωαννιτών ιπποτών ιδρύθηκε στις αρχές του 12ου αι. και έδρασε αρχικά στους Αγίους Τόπους. Ο αρχική του ευθύνη ήταν η περίθαλψη των αρρώστων προσκυνητών, αλλά γρήγορα ο ρόλος του έγινε κυρίως στρατιωτικός. Με το τέλος των σταυροφοριών εγκαταστάθηκε στη Ρόδο. Οι ιππότες εξελίχθηκαν σε μεγάλο προασπιστή της Χριστιανοσύνης απέναντι στους Οθωμανούς για χρόνια ώσπου εκδιώχθηκαν το 1523 από το νησί. Η εδαφική κυριαρχία της Μάλτας ήταν για αυτούς ένα δώρο από τον Κάρολο τον Ε’ (βασιλιά της Ισπανίας & της Σικελίας). Ήρθαν στη Μάλτα το 1530, την οποία υπερασπίστηκαν τους επόμενους δυόμιση αιώνες. Κορυφαία στιγμή του τάγματος ήταν η απόκρουση της Οθωμανικής επίθεσης το 1565 στη Μεγάλη πολιορκία της Μάλτας. Έμειναν στο νησί έως το 1798 όταν οι Γάλλοι του Ναπολέοντα τους ανάγκασαν να φύγουν από το νησί. Τα μέλη του τάγματος διασκορπίστηκαν σε όλη την Ευρώπη ως το 1834, που το τάγμα οργανώθηκε εκ νέου και καθιέρωσε την έδρα του στην πρεσβεία της Ρώμης.
Η δεύτερη φάση ήταν επίσκεψη σε μιαν έκθεση ιστορικών στιγμιότυπων από τη ζωή και τη δράση των ιπποτών κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη Μάλτα.
Είδαμε μια σειρά από μικρές προθήκες που σε καθεμιά από αυτές υπήρχαν αναπαραστάσεις
ιστορικών γεγονότων με φιγούρες ιπποτών, Μαγίστρων, Οθωμανών κ.α., σκηνές από μάχες, ναυμαχίες και πολλά άλλα παρουσιάζοντας έτσι την ιστορία των ιπποτών της Μάλτας με ένα πιο παραστατικό τρόπο.
Με τα ακουστικά στα αυτιά μόλις πλησίαζα σε μια σκηνή αναπαράστασης, η οποία ήταν απομονωμένη οπτικά από τον υπόλοιπο χώρο με τον κατάλληλο φωτισμό, το audio guide με ενημέρωνε για την ιστορική λεπτομέρεια της σκηνής που έβλεπα … στα ελληνικά. Υπήρχε μάλιστα και ηχητική υπόκρουση που βοηθούσε πραγματικά το “ταξίδι στο χρόνο”.
Είδα σκηνές με τους ιππότες σε συσκέπτονται, με ιππότες να ασχολούνται με το χτίσιμο της Βαλέτας, με ιππότες να πολεμούν, με ιππότες να τραυματίζονται, με ιππότες να φροντίζουν αρρώστους. Υπήρχαν και κάποιες σκηνές μάχης με τους Οθωμανούς, οι οποίες μάλιστα ήταν και αρκετά ρεαλιστικές. Και υπήρχαν και αρκετές. Δεν μέτρησα τον αριθμό των παραστάσεων αλλά συνολικά θα πρέπει να ήταν πάνω από 20. Η τελευταία σκηνή ήταν η σκηνή της συνθηκολόγησης του Μεγάλου Μαγίστρου Μπολχάιμ με τον Ναπολέοντα.
Η όλη φάση κράτησε καμιά ώρα και το εισιτήριο εισόδου είχε 6,5€.
Ομολογώ ότι οι γνώσεις μου για τους ιππότες της Μάλτας ήταν λίγο σκόρπιες. Ύστερα όμως από αυτήν την επίσκεψη έμαθα λίγη ιστορία με ένα πολύ περιεκτικό, ευχάριστο και … παραστατικό τρόπο! Εξάλλου αφού ήρθα στη Μάλτα … ήθελα και εγώ να δω τους ιππότες … από κοντά και αυτός ήταν ένας τρόπος!
Βγαίνοντας έξω συνειδητοποίησα ότι είχα αργήσει λίγο και αγχώθηκα για τη φιλενάδα μου. Έφτασα ως την πύλη τρεχαλητά αφού την είχα στήσει μέσα στο κρύο και είχα τύψεις για αυτό. Μου φύγαν όμως αμέσως (οι τύψεις) όταν μου είπε ότι την ώρα που με «περίμενε» πήγε στο μουσείο Φυσικής ιστορίας και μετά καπάκι στο Mdina glass και μάλιστα ψώνισε και ωραιότατα γυάλινα σουβενίρ.
(Το μουσείο Φυσικής Ιστορίας)
Άμα το ‘ξερα δεν θα ‘τρεχα στο δρόμο. Θα ερχόμουν με το πάσο μου και θα έβγαζα και δυο φωτογραφίες παραπάνω. Την Mdina νομίζω την αδίκησα πολύ με τις φωτογραφίες. Δεν την αποθανάτισα όσο της αξίζει.
Βγαίνοντας από την πόλη συνάντησα και ένα γιγάντιο playmobil...
Όλα τα έχει αυτό το νησί! Η Μάλτα είναι η πατρίδα των playmobil! Μια επίσκεψη στο εργοστάσιό του νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρουσα και θα την επιδιώξω την επόμενη φορά που θα’ ρθω στο νησί.
Η συνέχεια είχε λίγο από … Rabat. Δυστυχώς είχε λίγο και μόνο λίγο.
Το Rabat είναι μια γραφική πόλη 11.000 κατοίκων, η οποία βρίσκεται ακριβώς έξω από τα τείχη της Mdina. Εμείς μια μικρή βόλτα θέλαμε να κάνουμε μόνο σε αυτή έως το Μοναστήρι του Αγίου Δομίνικου.
Σε κάθε σχεδόν εκδρομή ένα Μοναστήρι έχει πάντα το μενού. Είτε γιατί έχει θέα, είτε γιατί φιλοξενεί κάποιο σημαντικό έργο τέχνης, είτε γιατί είναι Unesco site, είτε γιατί αποτελεί film location.
Η απόσταση του Μοναστηριού από τη Mdina είναι αστεία. Μόλις 1κμ. απέχει. Μετάνιωσα όμως που αυτόν τον περίπατο τον κάναμε πάνω στον κεντρικό δρόμο Triq Gorg Borg Oliver και δεν λοξοδρομήσαμε λίγο και να περπατήσουμε μέσα στα στενά του Rabat.
Αλλά και αυτός ο δρόμος είναι γραφικός, χαρακτηριστικό που του προσδίδουν τα φοβερά ξύλινα κλειστά παραδοσιακά μπαλκόνια της Μάλτας. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό τερτίπι που είναι πολύ έντονο στο Rabat όπως και στη Βαλέτα άλλωστε. Τώρα που το σκέπτομαι στη Mdina δεν το συναντήσαμε και πολύ.
Ανησυχούσα για το αν θα βρούμε ανοιχτό το Μοναστήρι. Αυτά τα ωράρια των Μοναστηριών είναι πολύ ευμετάβλητα και συνήθως δεν ενημερώνονται οι ιστοσελίδες. Όταν φτάσαμε βρήκαμε την κεντρική πόρτα κλειστή αλλά ευτυχώς μια πλαϊνή πόρτα που οδηγούσε στην εσωτερική αυλή ήταν ανοιχτή. Τι καλά!
Το μοναστήρι στεγάζεται σε ένα όμορφο κτίριο του 16ου αι. εποχή που τα μοναστήρια είχαν μορφή μεσαιωνικής οχύρωσης. Η “οχύρωση” αυτή δικαιολογείται αφού το Μοναστήρι είχε τον ίδιο αρχιτέκτονα με τον Καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη, τον στρατιωτικό μηχανικό Girolamo Cassar. Η Μονή του Αγίου Δομίνικου είναι γνωστή στον θρησκευτικό τουρισμό, λόγω ενός κειμηλίου που φιλοξενεί. Πρόκειται για ένα μαρμάρινο άγαλμα της Παναγίας, το οποίο το 1999 έριξε δάκρυα αίματος. Από τότε που συνέβη το θαύμα αυξήθηκαν και οι προσκυνητές.
Το κτίριο είναι όμορφο, έχει μια ευρύχωρη αυλή με έναν κήπο με πορτοκαλιές στη μέση, με ένα συντριβανάκι και γύρω της μια μεγάλη εντυπωσιακή τοξωτή κιονοστοιχία να την περιβάλει.
Η αυλή αυτή του Μοναστηριού έχει αποτελέσει τόπο γυρισμάτων της δημοφιλούς σειράς του GoT...
(σκηνή από το "game of thrones")
Αλλά και οι διάδρομοι του μοναστηριού ήταν και αυτοί τόπος γυρισμάτων αφού «έπαιξαν» την αίθουσα των δικαστηρίων στο “Midnight express”...
Τώρα να πω ότι εμείς ήρθαμε μέχρι εδώ όχι για να δούμε τον κήπο, αλλά για να δούμε το θαυματουργό γλυπτό της Παναγίας; Ψέματα θα πω.
Παρ’ όλα αυτά το είδαμε κιόλας...
Κάναμε βόλτα περιμετρικά του κήπου θαυμάζοντας το χώρο. Ανοίξαμε και πόρτες και πορτούλες μπαίνοντας σε τραπεζαρίες, παρεκκλήσια, δωμάτια έως και τουαλέτες χωρίς να συναντήσουμε πουθενά ούτε έναν άνθρωπο. Ακόμα και στο εκκλησάκι της Παναγίας που δακρύζει αίμα δεν συναντήσαμε κανέναν. Πλήρης ερημιά.
Αφού είδαμε ότι είχαμε να δούμε … φύγαμε.
Η στάση του λεωφορείου ήταν ακριβώς έξω από το μοναστήρι. Μόνες είμαστε στη στάση, όπως μόνες είμαστε στο Μοναστήρι, όπως μόνες είμαστε εδώ και ώρα και το συνειδητοποίησα όταν μπήκαμε στο λεωφορείο που ήταν και αυτό άδειο. Μόνο στη στάση της Mdina ανέβηκαν στο λεωφορείο 2-3 τουρίστες. Ήταν 5 η ώρα το απόγευμα και η περιοχή είχε ερημώσει. Και ο λόγος;
Όλο το νησί ήταν στη Βαλέτα για το καρναβάλι.
Last edited by a moderator: