marstay
Member
- Μηνύματα
- 143
- Likes
- 223
- Επόμενο Ταξίδι
- Ακυρώθηκε!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μαδαγασκάρη
Μετά από λίγο περπάτημα επάνω στον κεντρικό ξαφνικά χώνεται σε ένα στενό. Πολύ στενό όμως, εδώ σκέφτομαι σε βιάζουνε, σε σκοτώνουν και δεν σε βρίσκει κανείς. Με αυτές τις θετικές σκέψεις στο μυαλό μου συνέχισα να τον ακολουθώ. Μέχρι που φτάσαμε στο ριάντ. Απέξω έβλεπες μόνο μία πόρτα και τίποτα άλλο. Από μέσα όμως ήταν κανονικό παλατάκι. Αφήνω τα πράγματα, κανονίζουμε τα διαδικαστικά και πάμε στο δωμάτιο. Μικρό και πανέμορφο. Προς έκπληξη μου όμως δεν είχε air condition. Ωστόσο ήμουν σίγουρος ότι η κράτηση μου ήταν για δωμάτιο με κλιματισμό. Το λέω στον Μοχάμεντ που έκανε το κορόιδο...τέλος πάντων θέλετε η κούραση, θέλετε η πείνα; Δεν ασχολήθηκα περαιτέρω εκείνη τη στιγμή. Για να μη τα πολυλογώ κράτησα το δωμάτιο ,που αν άνοιγες τα δύο παραθυράκια έκανε ρεύμα και δεν πέθαινες, και μου κάνανε καλύτερη τιμή μιας και όντως είχα κλείσει κλιματιζόμενο δωμάτιο. Πάντως με σκάσανε λίγο μέχρι να μου κάνουνε καλύτερη τιμή. Αυτή ήταν και η μόνη αρνητική εντύπωση από το συγκεκριμένο ριάντ. Στο ριάντ που λέτε ήμουν μόνος μου. Εντελώς μόνος μου. Είχε τέσσερα δωμάτια και ήταν όλα άδεια, μόνο εγώ και ο Μοχάμεντ μέναμε. Anyway, ψιλοτακτοποιούμαι και κατεβαίνω για μια πρώτη βραδινή βόλτα στη μεδίνα και φυσικά για φαγητό. Παίρνω το στενό και ανεβαίνω προς τη Bab Boujloud εκεί λίγο πριν τη πύλη υπήρχαν αρκετά μαγαζάκια για φαγητό. Χωρίς να το καταλάβω κάθομαι στο μαγαζάκι του Thami. Θα το καταλάβετε κατευθείαν. Έχει κόσμο συνέχεια. Το διπλανό του ήταν άδειο. Θα δείτε τον Thami ένα γεράκο και τους δύο υπαλλήλους του, οι οποίοι είναι φιλικότατοι και μιλάνε και αγγλικά και γαλλικά. Τα φαγητά τέλεια. Έφαγα σούπα, το tagine με τα κεφτεδάκια και ένα τσάι μέντας και πρέπει να πλήρωσα γύρω στα 60 dirham. Οι υπάλληλοι εξυπηρετικότατοι την τελευταία μέρα περνώντας από εκεί με βοήθησαν να βάλω κάρτα στο κινητό και γενικά ήταν πρόθυμοι για να μου υποδείξουν που μπορώ να πάω για ποτό κ.τ.λ. Επομένως βρίσκομαι μόνος μου και χαζεύω τον κόσμο που πηγαινοέρχεται. Για εμένα ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία μιας και πρώτη φορά βρισκόμουν σε μουσουλμανική χώρα και από τα ρούχα μέχρι τη γλώσσα και τον ιμάμη στη πορεία, ήταν όλα καινούργια και εξωτικά. Αφού έφαγα έκανα μερικές βόλτες στα γύρω στενάκια με πολύ προσοχή μη χαθώ μιας και ήταν και η πρώτη μου νύχτα και δεν ήξερα καθόλου το μέρος. Εν συνεχεία, κατηφόρισα προς το ριάντ όπου ο Μοχάμεντ με περίμενε στην αρχή του στενού δρόμου και με συνόδεψε ως το ριάντ. Η ώρα πρέπει να ήταν 23.30 και αυτός με περίμενε. Κάτσαμε λιγάκι τα είπαμε και κανονίσαμε για την επόμενη έναν ξεναγό για να με γυρίσει στη μεδίνα. Δεν ήθελα να χάσω πολύ χρόνο μιας και ήταν περιορισμένος. Οπότε με τον οδηγό θα έβλεπα τα βασικά αξιοθέατα γρήγορα. Καληνυχτιζόμαστε και πάω στο δωμάτιο. Ανοίγω τα παράθυρα και το αεράκι έκανε αισθητή τη παρουσία του. Τελικά χωρίς κλιματισμό και ήταν παραπάνω από υποφερτή η κατάσταση. Καμιά φορά η τεχνολογία δεν προσφέρει τα πάντα, άσε που σου στερεί και πολλές απολαύσεις. Όπως το αεράκι, τη φωνή του ιμάμη που με τρόμαξε την επόμενη και πάει λέγοντας.
Ξυπνάω, από τον ήλιο και κατεβαίνω για πρωινό. Όλα ήταν φρέσκα και πεντανόστιμα. Πολλά είδη ψωμιού, κάτι σαν καλαμποκάλευρο ήταν, άλλα σαν πιτάκια, άλλα σαν κρεπάκια κ.τ.λ. Μαρμελάδες, τυρί, φρέσκο χυμό, τσάι. Αν βιάζεστε την πατήσατε. Το πρωινό μέχρι να σερβιριστεί πέιρε καμιά ώρα. Και να σκεφτείτε πως ήμουν μόνος μου σε όλο το ριάντ. Σε λίγο έφτασε και ο οδηγός. Το tour κράτησε 4-5 ώρες. Επισκεφτήκαμε την Bou Inania madersa, μεντέρσες λέγονται τα θρησκευτικά σχολεία (επιτρέπεται η είσοδος σε μη μουσουλμάνους). Πολλά ήταν τα αξιοθέατα που απαγορευόταν η είσοδος και τα θαύμαζες μόνο απέξω. Όπως η βιβλιοθήκη Qaraouyine και το τζαμί al-Tijani. Επίσης πήγαμε στα βυρσοδεψία. Μπήκαμε σε ένα μαγαζάκι που είχε δερμάτινα είδη και ανέβηκα τις σκάλες προς την ταράτσα. Από εκεί είχες θέα τα βυρσοδεψία. Τα χρώματα ήταν μοναδικά. Οι συνθήκες εργασίας, κάπως άθλιες, και η μυρωδιά έντονη. Ήμουν λίγο μπουκωμένος και δεν μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Με 10 dirham tip μπήκα μέσα στα tanneries και είδα από κοντά τις συνθήκες εργασίας.
Εν συνεχεία πήγαμε σε ένα βερβέρικο σπίτι (και καλά) εκεί λοιπόν με κεράσανε τσαγάκι, berber whiskey όπως μου το είπανε και κατάφεραν πολύ εύκολα να μου πουλήσουν ένα χαλάκι. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι έχουν απίστευτο ταλέντο. Αυτή τη μέρα ψώνισα ότι βλακεία έβρισκα. Επίσης να αναφέρω ότι στα ταξίδια μου ψωνίζω ελάχιστα, αλλά στην προκειμένη περίπτωση απλά τη πάταγα. Ο μόνος τρόπος να μη ψωνίσεις είναι να μη μπεις σε μαγαζί. Αν μπεις τη πάτησες. Στη βόλτα που κάναμε μου έκανε εντύπωση ότι όλα τα σπίτια, μα όλα είχαν δορυφορικά πιάτα. Όπως μου είπε ο οδηγός “It's free, it's from government”...Στη μεδίνα μένουν 300.000 άνθρωποι. Επίσης θα παρατηρήσετε ότι τα σπιτάκια έχουν κάτι πάρα πολύ μικρά μπαλκονάκια ή δεν έχουν καθόλου. Το ίδιο ισχύει και για τα παράθυρα που είναι πολύ μικρά ή ανύπαρκτα. Αυτό συμβαίνει για να μην βλέπουν οι άλλοι απέξω τις γυναίκες τους. Ασχολίαστο...Σιγά σιγά η βόλτα μας έφτασε στο τέλος της και απογευματάκι πια πήγα στο ριαντ για λίγη ξεκούραση και μπανάκι το οποίο λόγω ζέστης ήταν απαραίτητο και ευεργετικό...
Ξυπνάω, από τον ήλιο και κατεβαίνω για πρωινό. Όλα ήταν φρέσκα και πεντανόστιμα. Πολλά είδη ψωμιού, κάτι σαν καλαμποκάλευρο ήταν, άλλα σαν πιτάκια, άλλα σαν κρεπάκια κ.τ.λ. Μαρμελάδες, τυρί, φρέσκο χυμό, τσάι. Αν βιάζεστε την πατήσατε. Το πρωινό μέχρι να σερβιριστεί πέιρε καμιά ώρα. Και να σκεφτείτε πως ήμουν μόνος μου σε όλο το ριάντ. Σε λίγο έφτασε και ο οδηγός. Το tour κράτησε 4-5 ώρες. Επισκεφτήκαμε την Bou Inania madersa, μεντέρσες λέγονται τα θρησκευτικά σχολεία (επιτρέπεται η είσοδος σε μη μουσουλμάνους). Πολλά ήταν τα αξιοθέατα που απαγορευόταν η είσοδος και τα θαύμαζες μόνο απέξω. Όπως η βιβλιοθήκη Qaraouyine και το τζαμί al-Tijani. Επίσης πήγαμε στα βυρσοδεψία. Μπήκαμε σε ένα μαγαζάκι που είχε δερμάτινα είδη και ανέβηκα τις σκάλες προς την ταράτσα. Από εκεί είχες θέα τα βυρσοδεψία. Τα χρώματα ήταν μοναδικά. Οι συνθήκες εργασίας, κάπως άθλιες, και η μυρωδιά έντονη. Ήμουν λίγο μπουκωμένος και δεν μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Με 10 dirham tip μπήκα μέσα στα tanneries και είδα από κοντά τις συνθήκες εργασίας.
Εν συνεχεία πήγαμε σε ένα βερβέρικο σπίτι (και καλά) εκεί λοιπόν με κεράσανε τσαγάκι, berber whiskey όπως μου το είπανε και κατάφεραν πολύ εύκολα να μου πουλήσουν ένα χαλάκι. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι έχουν απίστευτο ταλέντο. Αυτή τη μέρα ψώνισα ότι βλακεία έβρισκα. Επίσης να αναφέρω ότι στα ταξίδια μου ψωνίζω ελάχιστα, αλλά στην προκειμένη περίπτωση απλά τη πάταγα. Ο μόνος τρόπος να μη ψωνίσεις είναι να μη μπεις σε μαγαζί. Αν μπεις τη πάτησες. Στη βόλτα που κάναμε μου έκανε εντύπωση ότι όλα τα σπίτια, μα όλα είχαν δορυφορικά πιάτα. Όπως μου είπε ο οδηγός “It's free, it's from government”...Στη μεδίνα μένουν 300.000 άνθρωποι. Επίσης θα παρατηρήσετε ότι τα σπιτάκια έχουν κάτι πάρα πολύ μικρά μπαλκονάκια ή δεν έχουν καθόλου. Το ίδιο ισχύει και για τα παράθυρα που είναι πολύ μικρά ή ανύπαρκτα. Αυτό συμβαίνει για να μην βλέπουν οι άλλοι απέξω τις γυναίκες τους. Ασχολίαστο...Σιγά σιγά η βόλτα μας έφτασε στο τέλος της και απογευματάκι πια πήγα στο ριαντ για λίγη ξεκούραση και μπανάκι το οποίο λόγω ζέστης ήταν απαραίτητο και ευεργετικό...