Ιταλία Τα Γλυπτά των Αιθέρων! - Δολομίτες

[panlek30]

4η Μέρα
Κάθε μέρα κοιτούσαμε τον καιρό γιατί ξέραμε ότι μπορεί να αλλάξει από στιγμή σε στιγμή. Από τις προηγούμενες μέρες, οι προβλέψεις του καιρού στην περιοχή δεν ήταν καθόλου καλές για σήμερα. Βροχή από το πρωί μέχρι το βράδυ. Το πρόγραμμα για σήμερα είχε πεζοπορία στη παγετωνική Lago di Sorapis με το τιρκουάζ χρώμα που για εμάς ήταν από τα highlight του ταξιδιού μας. Δυστυχώς δεν είμασταν καθόλου ελαστικοί όμως στο πρόγραμμά μας γιατί οι μέρες που είχαμε ηταν τσίμα-τσίμα γι’ αυτά που θέλαμε να κάνουμε. Οπότε ή σήμερα ή ποτέ! Απογοητευμένοι, μέχρι που σκεφτόμασταν πολύ σοβαρά να κατέβουμε ημερήσια Βενετία για να μην κάψουμε τη μέρα αφού πεζοπορία 5-6 ώρες με υπό βροχή το είχαμε αποκλείσει ως σενάριο.

Σηκωθήκαμε και πήγαμε για πρωινό, αποφασισμένοι να πάμε Βενετία. Ήδη έβρεχε. Η ώρα 08:00. Κοιτώντας όμως και πάλι τον καιρό, έδειχνε πλέον το διάστημα μεταξύ 11:00 – 16:00 χωρίς βροχή, οπότε αποφασίσαμε να το ρισκάρουμε. Πράγματι η βροχή σταμάτησε και ξεκινήσαμε για τη Lago di Sorapis. Το μονοπάτι ξεκινούσε λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο μας.

Η διαδρομή ξεκίνησε μέσα από ένα δάσος για περίπου 1 ώρα και μετά άρχισε να μεγαλώνει αισθητά η υψομετρική διαφορά, κάνοντας τη διαδρομή αρκετά κουραστική αλλά και εντυπωσιακή ταυτόχρονα.

Το μονοπάτι πάντως σε καλή κατάσταση με τοποθετημένες σκάλες σε αρκετά σημεία καθώς και συρματόσκοινα σε περάσματα που λόγω του ύψους θα μπορούσαν να σε τρομάξουν αν δεν είχες κάπου να κρατηθείς. Σε γενικές γραμμές πάντως η όλη διαδρομή δεν είχε τεχνικές δυσκολίες. Θα την χαρακτήριζα όμως απαιτητική λόγω της έντονης υψομετρική διαφοράς που την έκανε αρκετά κουραστική.

Από κάποιο σημείο κι έπειτα η διαδρομή έμοιαζε ατελείωτη. Είχαμε την αίσθηση ότι στην επόμενη γωνία θα ξεπροβάλει η λίμνη αλλά μάταια.

Και ήρθε η στιγμή όμως, και όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, όσες φωτογραφίες και να έχεις δει, η πραγματικότητα ξεπερνά την όποια φωτογραφία. Φτάσαμε στη λίμνη και μας έπεσαν τα σαγόνια. Ένας τιρκουάζ καθρέφτης και από πάνω να υψώνεται ένας κάθετος τεράστιος βράχος. Από τις φωτογραφίες νόμιζα ότι θα ήταν μικρότερα τα μεγέθη αλλά το όλο σκηνικό ήταν τόσο επιβλητικό!

Ευτυχώς λόγω της κακής πρόβλεψης καιρού, είχε ελάχιστο κόσμο. Το μάτι δε χόρταινε και οι φωτογραφίες έπεφταν βροχή από κάθε δυνατή γωνία.

Καθίσαμε να απολαύσουμε τη θέα κανα μισάωρο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Περίπου στα μισά ξέσπασε καταιγίδα αλλά ευτυχώς είχαμε προλάβει να περάσουμε το δύσκολο κομμάτι της κατάβασης. Ουσιαστικά η βροχή μας έπιασε στο τμήμα του δάσους. Για μιάμιση ώρα πεζοπορούσαμε μες τη βροχή και πλέον το νερό είχε διαπεράσει και τα μπουφάν μας. Την ακούσαμε άσχημα αλλά ήμασταν τυχεροί στην ατυχία μας γιατί τουλάχιστον μας έπιασε στην επιστροφή ενώ είχαμε καταφέρει να απολαύσουμε τη λίμνη!

Κατάκοποι και βρεγμένοι μέχρι το κόκκαλο επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, αλλάξαμε και πήγαμε για φαγητό στο γραφικό San Candido.

Ναι, πανέμορφο! Όχι ότι μας ενδιέφερε και πολύ. Απλά να φάμε θέλαμε!
Άλλη μια απαιτητική μέρα ολοκληρώθηκε, σχεδόν με επιτυχία.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 10
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Sassenach77]

Καλό ταξίδι, καλά να περάσετε!

 

[Smaragda53]

Καλό ταξίδι!

 

[psilos3]

Καλά να περάσετε, περιμένουμε το υπόλοιπο της ιστορίας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον!

 

[fenia42]

Καλό ταξίδι! Buon Viaggio. Αν χρειαστείς βοήθεια με τα ιταλικά στείλε μου ένα πμ. Παρόμοιο ταξίδι κάναμε κι εμείς το καλοκαίρι, νοικιάσαμε ένα FIAT 500L υβριδικό με απίστευτα χαμηλή κατανάλωση! Είχαμε βάση μας όμως τη Βερόνα. Τα μέρη μας έκλεψαν την καρδιά! Ειδικά το Bolzano. Περιμένουμε τα νέα σας!

 

[panlek30]

1η Μέρα

Centauro Rent a Car προς Ρίβα ντελ Γκάρντα - Χάρτες Google

Η μέρα για το πολυαναμενόμενο ταξίδι μας έφτασε. Είναι 4 Ιουνίου και στις 10.30 βρισκόμαστε στο Μέργκαμο. Η πτήση της Ryanair ανέλπιστα συνεπής! Στην έξοδο των αφίξεων μας περίμενε το βανάκι Centauro που μας μετέφερε στα γραφεία της για την παραλαβή του αυτοκινήτου μας. Την εταιρία δεν την ήξερα, όμως αποδείχτηκε πολύ αξιόλογη με απλή διαδικασία παραλαβής και παράδοσης.

Ξεκινάμε για την λίμνη Garda και όλη η διαδρομή κατά μήκος της λίμνης είναι υπέροχη περνώντας από αρκετά χωριά και τούνελ. Αποφασίζουμε να βγούμε λίγο εκτός διαδρομής και να ακολουθήσουμε την περίφημη διαδρομή Strada della Forra που θεωρείται από τις πιο γραφικές που μπορεί να κάνει κάποιος στην Ιταλία. Πρόκειται για μία διαδρομή που διασχίζει ένα φυσικό φαράγγι και ανεβαίνοντας προσφέρει θέα σε όλη τη λίμνη.

Συνεχίζουμε μέχρι πόλη Riva del Garda όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Έχουμε κλείσει στο Hotel Centrale. Πιο κεντρικά δεν γίνεται. Ακριβώς πάνω την κεντρική πλατεία της πόλης με τα μισά δωμάτια να έχουν θέα τη λίμνη. Κάνουμε check in και αποφασίζουμε να γυρίσουμε λίγο πίσω και να επισκεφθούμε τo Limone. Ένα χωριό σκέτο ζωγραφιά. Χτισμένο αμφιθεατρικά και τόσο περιποιημένο λες και σε προσκαλούσε να το φωτογραφίσεις. Πάντου έντονο το στοιχείο του λεμονιού σε προϊόντα κάθε λογής, λόγω της παράδοσης που έχει το χωριό στην καλλιέργεια λεμονιών από το 1700.

Μετά από αρκετή περατζάδα στα σοκάκια και κατά μήκος της λίμνης, επιστρέψαμε στην Riva για φαγητό. Ο κόσμος ήταν αρκετός και στα δύο μέρη (αναμενόμενο λόγω καλοκαιριού) αλλά στην Riva γίνονται το αδιαχώρητο. Είχαμε πέσει σε κάποιο φεστιβάλ εκείνη την ημέρα. Καθίσαμε για φαγητό σε ένα μαγαζάκι με φαγητό σχετικά καλό αλλά όχι εξαιρετικό για να αξίζει αναφερθώ σε αυτό.

Συνεχίσαμε για λίγο ακόμα την βόλτα μας και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε.

 

[christam]

Πραγματικά οι Δολομίτες είναι υπέροχα βουνά (διαδρομές στην καταπράσινη φύση, λίμνες, καταρράκτες, κουκλίστικα χωριά με υπαίθριες δραστηριότητες και παραδοσιακές γιορτές). Κάναμε παρόμοιο ταξίδι το καλοκαίρι του 2018 (όπου πήγαμε στο δυτικό κομμάτι των Δολομιτών) έχοντας σαν βάση το Τρέντο. Πρώτα όμως είχαμε επισκεφθεί τη λίμνη Γκάρντα, διανυκτερεύσαμε στην Πεσκιέρα ντελ Γκάρντα , κι ένα από τα πολλά χωριά που μας εντυπωσίασαν ήταν το Μαλτσεζίνε.
Καλά ταξίδια να έχετε!

 

[panlek30]

2η Μέρα

Camping Park Garda προς Residence Contrin - Χάρτες Google

Το επόμενο πρωί, πριν αποχαιρετήσουμε τη Riva, κάνουμε μία ακόμα βόλτα κατά μήκος της λίμνης. Εδώ να σημειώσω ότι η Garda έχει και αυτή τον δικό της μύθο για την υπάρξη τέρατος τον λεγόμενο Benacosaurus, αντίπαλο δέος του τέρατος της Lochness που φαίνεται να “εντοπίστηκε” πρώτη φορά το 1965, σαν ένα τεράστιο φίδι.

H Riva θεωρείται το μαργαριτάρι της Garda, η αρχόντισσα. Και πράγματι, η πόλη αυτή έχει μία αρχοντιά φυσική και ανεπιτήδευτη. Ειδικά το παραλίμνιο κομμάτι της είναι μαγευτικό.

Καθόμαστε για καφέ στην κυριολεξία πάνω στη λίμνη, στο Punta Lido και απολαμβάνουμε τη γαλήνη της λίμνης. Έχει αρκετή ζεστή 32 βαθμούς και ο κόσμος πιο κάτω κάνει μπάνιο στις παραλίες. Πραγματικά υπέροχες παραλίες αν σκεφτείς ότι βρίσκεσαι σε λίμνη. Πόσο ζήλεψα που δεν βούτηξα τότε αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος γιατί έπρεπε να φύγουμε για να βγει το πρόγραμμα της ημέρας. Ακόμα με στοιχειώνει η βουτιά που δεν έκανα εκεί!

Ξεκινήσαμε για τον καταρράκτη Cascate del Varone. Στην ουσία πρόκειται για πάρκο με είσοδο εντός του οποίου υπάρχει και ο καταρράκτης. Λουλούδια και φυτά παντού με τις αντίστοιχες ονομασίες τους. Θύμιζε βοτανικό κήπο. Όλα πολύ περιποιημένα και καθαρά. Ο καταρράκτης είναι εσωτερικός και έχουν δημιουργήσει μονοπάτι που φτάνεις τόσο στη βάση του όσο και στο υψηλότερο σημείο απ’ όπου πέφτει. Υπέροχος, αν και προσωπικά θα τον προτιμούσα φυσικό, χωρίς τα χρωματιστά φώτα που του έχουν βάλει. Σίγουρα πάντως έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά με τα μονοπάτια γιατί έχουν κάνει επισκέψιμο έναν καταρράκτη που λόγω της μορφολογίας που έχει, δεν θα ήταν επισκέψιμος αλλιώς.

Καθ' όλη τη διαδρομή εσωτερικά και ειδικά στο υψηλότερο σημείο το ντους από τον καταρράκτη είναι αρκετό για να γίνεις μούσκεμα σε λίγα λεπτά. Η αίσθηση όμως είναι τέλεια! Αν είναι μάλιστα και καλοκαίρι, δε σε νοιάζει καθόλου!

Συνεχίζουμε για το μεσαιωνικό χωριό – στολίδι Canale di Tenno. Ο χρόνος εδώ μοιάζει λες και σταμάτησε. Μου θύμισε τα σοκάκια στο κάστρο της Μονεμβασίας. Πραγματικά πανέμορφο!

Το χωριό είναι ένα κόσμημα. Κάθε στενάκι και μία έκπληξη. Δεν ξέρεις τι να πρωτοφωτογραφήσεις!

Όποιο άλλο χωριό ή πόλη συναντήσαμε αργότερα, θύμιζε περισσότερο Γερμανία – Αυστρία, παρά Ιταλία (λογικό λόγω της επιρροής και της προέλευσης των εδαφών). Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι σκόπιμα δεν θα αναφερθώ σε ιστορικά γεγονότα παρά μόνο στο φυσικό κάλλος των μερών που επισκεφθήκαμε.

Λίγο πιο πάνω και η ομώνυμη Lago di Tenno η οποία λόγω των θερμοκρασιών που επικρατούσαν και της εποχής έσφυζε και αυτή από ζωή. Εντός της λίμνης υπάρχει και η λεγόμενη Neverland! Στη λίμνη υπάρχει ένα μικρό νησί αλλά κατά διαστήματα, όταν το νερό της λίμνης υποχωρεί, αναδύεται και ένα δεύτερο νησάκι που ονομάζεται 1986, από τη χρονιά κατά την οποία εντοπίστηκε για πρώτη φορά. Ως εκ τούτου, η λίμνη διαθέτει τη δική της "Χώρα του Ποτέ" που μερικές φορές τη βλέπεις και άλλες εξαφανίζεται!

Κατά την αναζήτησή μας για το ταξίδι μας, είχαμε πέσει σε μία φωτογραφία ενός δράκου φτιαγμένου από ξύλα και πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε. Ο Drago Vaia κατασκευάστηκε τον Νοεμβρίο 2021 από τον Ασιάτη γλύπτη Marco Martalar‎, στο πλαίσιο του έργου "Lavarone Green Land" από τα σπασμένα δέντρα του δάσους Triveneto που επλήγη από την τρομερή ‎‎καταιγίδα Vaia‎‎ του Οκτωβρίου 2018. Έχει ‎‎6 μέτρα ύψος, ‎‎μήκος 7 μέτρα‎‎ και οι διαστάσεις του όταν είσαι από κοντά είναι πράγματι εντυπωσιακές.

‎Μέσα από τον Drago Vaia, ‎‎ο Marco Martalar ήθελε‎‎ να στείλει ένα πολύ σαφές μήνυμα: “Tίποτα δεν διαρκεί για πάντα και όλα μεταμορφώνονται. Στην πραγματικότητα, το ‎‎ξύλο‎‎ του γλυπτού ‎‎δεν έχει υποστεί επεξεργασία και, με την πάροδο του χρόνου, θα διαβρωθεί λόγω της επίδρασης των ατμοσφαιρικών παραγόντων. Ως εκ τούτου, θα αλλάξει σχήμα και, μέσω ‎‎αποσύνθεσης‎‎, θα σχηματίσει νέα «τροφή» για το δάσος‎‎. Όπως διαπιστώσαμε και οι ίδιοι, το γλυπτό φαινεται αρκετα ευάλωτο ειδικα στα λεπτά σημεια π.χ φτερά, ουρά, άκρες. Δεν ξερω πόσο θα διατηρηθεί αλλα σιγουρα οχι για πολύ αν σκεφτεί κανεις κ τα ακραία φαινόμενα της περιοχής. Βέβαια με βαση τον δημιουργό του, ο σκοπός του δεν ειναι να διατηρηθεί. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα...

Στο δρόμο για τον δράκο.

How to train your dragon!!!

Ήταν σίγουρα ένα από τα highlight του ταξιδιού και ακόμα όχι τόσο γνωστό αξιοθέατο*.

* Δυστυχώς τον δράκο κάποιος τον έκαψε την επόμενη χρονιά. Σήμερα, καθώς είχε μεγάλη επισκεψιμότητα, έχουν φτιάξει έναν άλλο στη θέση του αλλά αρκετά διαφορετικό.

Συνεχίζουμε προς το γειτονικό χωριό Levico Terme με την ομώνυμη λίμνη του όπου κάναμε στάση για ποτάκι. Αυτή η λίμνη ήταν βαλτώδης. Δεν σε προδιεθετε να κολυμπησεις όμως ήταν γραφική.

Ο καιρός μετά απο λίγο αρχίζει να αλλάζει δραματικά. Όταν φτάσαμε στην λίμνη είχε ζέστη όμως στο βάθος στα βουνά φαινόταν ο ουρανός να μαυρίζει. Μέσα σε μισή ώρα, σκοτείνιασε ο τόπος. Άρχισε πολύ δυνατός αέρας και δυνατή βροχή. Τόσο δυνατός που ξηλώθηκαν οι ψάθες από τις ομπρέλες, σήκωνε την άμμο και σήκωνε το νερό της λίμνης, ποτήρια και μπουκάλια σπάγανε ενώ η θερμοκρασία έπεσε κατακόρυφα. Πραγματικά δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Είχαμε εγκλωβιστεί στις τουαλέτες του μπαρ και δεν μπορούσαμε να πάμε στο αμάξι μας να φύγουμε. Μετά από 30’ όταν λίγο κόπασε το φαινόμενο, με τα πράγματά μας και εμάς να είμαστε παπιά, καταφέραμε να μπούμε στο αμάξι. Είχαμε αρκετό δρόμο, περίπου 2 ώρες μέχρι το Canazei οπού θα διανυκτερεύαμε.

Στο αρχικό πλάνο είχε σχεδιαστεί να πάρουμε τη γραφική διαδρομή μέσα από τα βουνά και να επισκεφθουμε και τη λίμνη Carezza. Με αυτόν τον καιρό όμως δεν υπήρχε περίπτωση να το διακινδυνέψουμε και έτσι επιλέξαμε την Autostrada όπου παρόλο που οδήγηση ήταν σχετικά ασφαλής είχαμε μειωμένη ορατότητα και πηγαίναμε αρκετά αργά. Οσο για τη λιμνη θα κοιτουσαμε αν μας εβγαινε στην επιστροφη να τη δουμε. Εξαλλου με αυτον τον καιρο δε θα ειχε και νόημα.

Το Canazei είναι ένα μεγάλο δημοφιλές θέρετρο σκι με δικό του χιονοδρομικό. Φτάνοντας εκεί, διαπιστώσαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω το καλοκαίρι. Η κοπέλα στην ρεσεψιόν γελούσε και απορούσε που ήμασταν με τα μαγιό και τις σαγιονάρες ενώ έξω είχε 9 βαθμούς . «Είστε λίγο καλοκαιρινοί για το Canazei. Εδώ το καλοκαίρι αργεί λίγο να μας επισκεφθεί» μας λέει γελώντας. Τι να σου λέω και σένα τώρα. Ότι ξεκινήσαμε από Riva με 32o όπου ο ιδρώτας σου γαργαλούσε την ραχοκοκκαλιά;

Ετοιμαστήκαμε γρήγορα και βγήκαμε για φαγητό. Ψάχναμε 30’ λεπτά και όλα κλειστά. Η ώρα 22:00, μη νομίζετε τίποτα μεσάνυχτα. Μετά πολλά βρήκαμε το μοναδικό μπαρο-μπυρο-φαγάδικο που ήταν ανοιχτό αλλά εν τέλει είχε κακό φαγητό. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι πέσαμε σε Έλληνα από Γερμανία που έκανε road trip με τις μηχανές και τους φίλους του και ειδικά η δική του χαρά ήταν απερίγραπτη. Πιάσαμε την κουβέντα, μας είπε την ιστορία της ζωής του, βγήκαμε και μερικές φωτογραφίες και επιστρέψαμε να ξεκουραστούμε μετά από μία μέρα που έμοιαζε ατελείωτη.

Αυτή ήταν και η πρώτη επαφή με τον τρελόκαιρο των Άλπεων που ακόμα και καλοκαίρι να πας, δεν σου εξασφαλίζει κανείς σταθερότητα στον καιρό και καλοκαιρία. Στους ορεινούς όγκους και μεταξύ αυτών, δημιουργούνται μικροκλίματα που ακόμα και μεταξύ μερικών μόνο χιλιομέτρων απόσταση, ο καιρός είναι εντελώς διαφορετικός!

 

[Sassenach77]

Να σπρώξω για να γράψεις;

 

[panlek30]

Να σπρώξω για να γράψεις;

Φευγω για Αφρικη σε 15 μερες και ψαχνομαι για εκει τωρα. Απο Σεπτεμβρη η συνεχεια...

 

[Rozaki@]

Φευγω για Αφρικη σε 15 μερες και ψαχνομαι για εκει τωρα. Απο Σεπτεμβρη η συνεχεια...

Ψάχνομαι για εκεί που πήγε, περιμένω με αγωνία για τη συνέχεια!!!

 

[HKLEOPATRA]

Ποια μέρη θα ξεχώριζες για να δει κάποιος στους Δολομίτες; Τα μέρη είναι μαγικά αλλά δεν συνδέονται εύκολα μεταξύ τους. Η διαμονή των δύο ημερών εκεί δεν βλέπω να με βοηθάει . Οι δρόμοι πως είναι ;