Ιταλία Τα Γλυπτά των Αιθέρων! - Δολομίτες

[panlek30]

7η Μέρα

Ορτιζέι προς Ορτιζέι - Χάρτες Google

Η σημερινή μέρα προμηνύεται ηλιόλουστη. Καμία σχέση με χθες. Σηκωνόμαστε και από το διαμέρισμά μας έχουμε πιθανά την ωραιότερη θέα που μπορεί να ζητήσει κάποιος στο Ortisei.

Κατά τις 9 παίρνουμε τα lifts (μέσα από το Ortisei - Seilbahnen St.Ulrich - Seiser Alm 22€) για να ανεβούμε στο Alpe di Siusi.

Το Alpe di Siusi (Seiser Alm στα γερμανικά) είναι το μεγαλύτερο αλπικό λιβάδι στην Ευρώπη, καλύπτοντας μια επιφάνεια 56 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Εδώ, τα βουνά συνυπάρχουν με λιβάδια, δημιουργώντας ένα μαγευτικό τοπίο. Ήδη από τα lifts η θέα μας αποζημιώνει...

Υπάρχουν άπειρα μονοπάτια που μπορείς να ακολουθήσεις. Εμείς σχεδιάσαμε αυτό :
Almgasthof Mont Seuc, Bergstation Seiser Alm, 39046 Ortisei BZ, Ιταλία προς Almgasthof Mont Seuc - Χάρτες Google

Περίπου στα μισά της διαδρομής σταματήσαμε στο καταφύγιο Malga Sanon για καφέ και γλυκάκια. Εννοείται ότι δεν υπήρχε σημείο που να μην προσφέρει θέα!

Συνεχίζουμε να περιπλανιόμαστε στο μονοπάτι που είχαμε χαράξει το οποίο είχε ανηφορική κλίση και προσφέρει όλο και καλύτερη θέα στα λιβάδια.

Χαθήκαμε στην απεραντοσύνη του τοπίου. Η φύση στα καλύτερά της, έχει πραγματικά ζωγραφίσει!
Κατά τις 2 αφήνουμε το καλυβο-λιβαδο-στρουμφοχωριό και κατεβαίνουμε στο Ortisei. Παίρνουμε το αυτοκίνητό μας και κατευθυνόμαστε στο Col Raiser όπου θα πάρουμε τα lifts για την κορυφή Seceda! (Cable railway Col Raiser in Selva)

Στα 2500 μέτρα η κορυφογραμμή Seceda με το ακανόνιστο σχήμα, προσφέρει μια από τις πιο εμβληματικές απόψεις στους Δολομίτες.

Στο φτάνοντας στην κορυφή αντικρίζεις μια ορεινή πεδιάδα με την Seceda σε πρώτο πλάνο. Από εδώ ξεκινάνε διαφορά μονοπάτια όμως επιλέξαμε να μην απομακρυνθούμε ιδιαίτερα και περιοριστήκαμε στο κεντρικό (εύκολο) μονοπάτι καθώς δε θέλαμε να περπατήσουμε πολύ ξανα!

Έφτασε 6 και επόμενος σταθμός η χαρακτηριστική εκκλησία Santa Maddalena. Παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας στο parking του ομώνυμου χωριού και περπατάμε μέχρι το σημείο που φαίνεται πανοραμικά για την χαρακτηριστική φωτογραφία.

Από κάποιο σημείο κ έπειτα βγήκαμε εκτός του μονοπατιού και μπήκαμε μέσα σε ένα χωράφι. Έξαλλος ένας αγρότης πετάχτηκε από το πουθενά και μας κατσάδιασε, πιθανά γιατί το είχε σπείρει. Οπότε θέλει λίγο προσοχή!

Εκεί κοντά βρίσκεται ένα ακόμα διάσημο εκκλησάκι του St Johann. Στάση για μερικές ΑΚΟΜΑ φωτογραφίες.

Επιστρέφουμε στο Ortisei και επειδή το ξενοδοχείο μας μας έχει δώσει εισιτήρια για το δημόσιο spa της πόλης, αποφασίζουμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία για να σβήσουμε την κούραση της ημέρας. Ένα τυπικό spa ήταν αλλά μια χαρά περάσαμε. Είχε και κάτι δίνες που σε γύριζαν γύρω-γύρω και διασκεδάσαμε.

Γυρίσαμε στο δωμάτιο μας και για απόψε αποφασίσαμε να φάμε απλά και ταπεινά μακαρονάκια. Λίγο η κούραση που είχαμε για να ξαναβγούμε, λίγο που είχαμε ξεφραγκιαστεί τις προηγούμενες μέρες (χωρίς να έχουμε φάει και τίποτα τρομερό), μια χαρά ήταν. Ταράτσα την κάναμε!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Sassenach77]

Καλό ταξίδι, καλά να περάσετε!

 

[Smaragda53]

Καλό ταξίδι!

 

[psilos3]

Καλά να περάσετε, περιμένουμε το υπόλοιπο της ιστορίας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον!

 

[fenia42]

Καλό ταξίδι! Buon Viaggio. Αν χρειαστείς βοήθεια με τα ιταλικά στείλε μου ένα πμ. Παρόμοιο ταξίδι κάναμε κι εμείς το καλοκαίρι, νοικιάσαμε ένα FIAT 500L υβριδικό με απίστευτα χαμηλή κατανάλωση! Είχαμε βάση μας όμως τη Βερόνα. Τα μέρη μας έκλεψαν την καρδιά! Ειδικά το Bolzano. Περιμένουμε τα νέα σας!

 

[panlek30]

1η Μέρα

Centauro Rent a Car προς Ρίβα ντελ Γκάρντα - Χάρτες Google

Η μέρα για το πολυαναμενόμενο ταξίδι μας έφτασε. Είναι 4 Ιουνίου και στις 10.30 βρισκόμαστε στο Μέργκαμο. Η πτήση της Ryanair ανέλπιστα συνεπής! Στην έξοδο των αφίξεων μας περίμενε το βανάκι Centauro που μας μετέφερε στα γραφεία της για την παραλαβή του αυτοκινήτου μας. Την εταιρία δεν την ήξερα, όμως αποδείχτηκε πολύ αξιόλογη με απλή διαδικασία παραλαβής και παράδοσης.

Ξεκινάμε για την λίμνη Garda και όλη η διαδρομή κατά μήκος της λίμνης είναι υπέροχη περνώντας από αρκετά χωριά και τούνελ. Αποφασίζουμε να βγούμε λίγο εκτός διαδρομής και να ακολουθήσουμε την περίφημη διαδρομή Strada della Forra που θεωρείται από τις πιο γραφικές που μπορεί να κάνει κάποιος στην Ιταλία. Πρόκειται για μία διαδρομή που διασχίζει ένα φυσικό φαράγγι και ανεβαίνοντας προσφέρει θέα σε όλη τη λίμνη.

Συνεχίζουμε μέχρι πόλη Riva del Garda όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Έχουμε κλείσει στο Hotel Centrale. Πιο κεντρικά δεν γίνεται. Ακριβώς πάνω την κεντρική πλατεία της πόλης με τα μισά δωμάτια να έχουν θέα τη λίμνη. Κάνουμε check in και αποφασίζουμε να γυρίσουμε λίγο πίσω και να επισκεφθούμε τo Limone. Ένα χωριό σκέτο ζωγραφιά. Χτισμένο αμφιθεατρικά και τόσο περιποιημένο λες και σε προσκαλούσε να το φωτογραφίσεις. Πάντου έντονο το στοιχείο του λεμονιού σε προϊόντα κάθε λογής, λόγω της παράδοσης που έχει το χωριό στην καλλιέργεια λεμονιών από το 1700.

Μετά από αρκετή περατζάδα στα σοκάκια και κατά μήκος της λίμνης, επιστρέψαμε στην Riva για φαγητό. Ο κόσμος ήταν αρκετός και στα δύο μέρη (αναμενόμενο λόγω καλοκαιριού) αλλά στην Riva γίνονται το αδιαχώρητο. Είχαμε πέσει σε κάποιο φεστιβάλ εκείνη την ημέρα. Καθίσαμε για φαγητό σε ένα μαγαζάκι με φαγητό σχετικά καλό αλλά όχι εξαιρετικό για να αξίζει αναφερθώ σε αυτό.

Συνεχίσαμε για λίγο ακόμα την βόλτα μας και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε.

 

[christam]

Πραγματικά οι Δολομίτες είναι υπέροχα βουνά (διαδρομές στην καταπράσινη φύση, λίμνες, καταρράκτες, κουκλίστικα χωριά με υπαίθριες δραστηριότητες και παραδοσιακές γιορτές). Κάναμε παρόμοιο ταξίδι το καλοκαίρι του 2018 (όπου πήγαμε στο δυτικό κομμάτι των Δολομιτών) έχοντας σαν βάση το Τρέντο. Πρώτα όμως είχαμε επισκεφθεί τη λίμνη Γκάρντα, διανυκτερεύσαμε στην Πεσκιέρα ντελ Γκάρντα , κι ένα από τα πολλά χωριά που μας εντυπωσίασαν ήταν το Μαλτσεζίνε.
Καλά ταξίδια να έχετε!

 

[panlek30]

2η Μέρα

Camping Park Garda προς Residence Contrin - Χάρτες Google

Το επόμενο πρωί, πριν αποχαιρετήσουμε τη Riva, κάνουμε μία ακόμα βόλτα κατά μήκος της λίμνης. Εδώ να σημειώσω ότι η Garda έχει και αυτή τον δικό της μύθο για την υπάρξη τέρατος τον λεγόμενο Benacosaurus, αντίπαλο δέος του τέρατος της Lochness που φαίνεται να “εντοπίστηκε” πρώτη φορά το 1965, σαν ένα τεράστιο φίδι.

H Riva θεωρείται το μαργαριτάρι της Garda, η αρχόντισσα. Και πράγματι, η πόλη αυτή έχει μία αρχοντιά φυσική και ανεπιτήδευτη. Ειδικά το παραλίμνιο κομμάτι της είναι μαγευτικό.

Καθόμαστε για καφέ στην κυριολεξία πάνω στη λίμνη, στο Punta Lido και απολαμβάνουμε τη γαλήνη της λίμνης. Έχει αρκετή ζεστή 32 βαθμούς και ο κόσμος πιο κάτω κάνει μπάνιο στις παραλίες. Πραγματικά υπέροχες παραλίες αν σκεφτείς ότι βρίσκεσαι σε λίμνη. Πόσο ζήλεψα που δεν βούτηξα τότε αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος γιατί έπρεπε να φύγουμε για να βγει το πρόγραμμα της ημέρας. Ακόμα με στοιχειώνει η βουτιά που δεν έκανα εκεί!

Ξεκινήσαμε για τον καταρράκτη Cascate del Varone. Στην ουσία πρόκειται για πάρκο με είσοδο εντός του οποίου υπάρχει και ο καταρράκτης. Λουλούδια και φυτά παντού με τις αντίστοιχες ονομασίες τους. Θύμιζε βοτανικό κήπο. Όλα πολύ περιποιημένα και καθαρά. Ο καταρράκτης είναι εσωτερικός και έχουν δημιουργήσει μονοπάτι που φτάνεις τόσο στη βάση του όσο και στο υψηλότερο σημείο απ’ όπου πέφτει. Υπέροχος, αν και προσωπικά θα τον προτιμούσα φυσικό, χωρίς τα χρωματιστά φώτα που του έχουν βάλει. Σίγουρα πάντως έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά με τα μονοπάτια γιατί έχουν κάνει επισκέψιμο έναν καταρράκτη που λόγω της μορφολογίας που έχει, δεν θα ήταν επισκέψιμος αλλιώς.

Καθ' όλη τη διαδρομή εσωτερικά και ειδικά στο υψηλότερο σημείο το ντους από τον καταρράκτη είναι αρκετό για να γίνεις μούσκεμα σε λίγα λεπτά. Η αίσθηση όμως είναι τέλεια! Αν είναι μάλιστα και καλοκαίρι, δε σε νοιάζει καθόλου!

Συνεχίζουμε για το μεσαιωνικό χωριό – στολίδι Canale di Tenno. Ο χρόνος εδώ μοιάζει λες και σταμάτησε. Μου θύμισε τα σοκάκια στο κάστρο της Μονεμβασίας. Πραγματικά πανέμορφο!

Το χωριό είναι ένα κόσμημα. Κάθε στενάκι και μία έκπληξη. Δεν ξέρεις τι να πρωτοφωτογραφήσεις!

Όποιο άλλο χωριό ή πόλη συναντήσαμε αργότερα, θύμιζε περισσότερο Γερμανία – Αυστρία, παρά Ιταλία (λογικό λόγω της επιρροής και της προέλευσης των εδαφών). Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι σκόπιμα δεν θα αναφερθώ σε ιστορικά γεγονότα παρά μόνο στο φυσικό κάλλος των μερών που επισκεφθήκαμε.

Λίγο πιο πάνω και η ομώνυμη Lago di Tenno η οποία λόγω των θερμοκρασιών που επικρατούσαν και της εποχής έσφυζε και αυτή από ζωή. Εντός της λίμνης υπάρχει και η λεγόμενη Neverland! Στη λίμνη υπάρχει ένα μικρό νησί αλλά κατά διαστήματα, όταν το νερό της λίμνης υποχωρεί, αναδύεται και ένα δεύτερο νησάκι που ονομάζεται 1986, από τη χρονιά κατά την οποία εντοπίστηκε για πρώτη φορά. Ως εκ τούτου, η λίμνη διαθέτει τη δική της "Χώρα του Ποτέ" που μερικές φορές τη βλέπεις και άλλες εξαφανίζεται!

Κατά την αναζήτησή μας για το ταξίδι μας, είχαμε πέσει σε μία φωτογραφία ενός δράκου φτιαγμένου από ξύλα και πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε. Ο Drago Vaia κατασκευάστηκε τον Νοεμβρίο 2021 από τον Ασιάτη γλύπτη Marco Martalar‎, στο πλαίσιο του έργου "Lavarone Green Land" από τα σπασμένα δέντρα του δάσους Triveneto που επλήγη από την τρομερή ‎‎καταιγίδα Vaia‎‎ του Οκτωβρίου 2018. Έχει ‎‎6 μέτρα ύψος, ‎‎μήκος 7 μέτρα‎‎ και οι διαστάσεις του όταν είσαι από κοντά είναι πράγματι εντυπωσιακές.

‎Μέσα από τον Drago Vaia, ‎‎ο Marco Martalar ήθελε‎‎ να στείλει ένα πολύ σαφές μήνυμα: “Tίποτα δεν διαρκεί για πάντα και όλα μεταμορφώνονται. Στην πραγματικότητα, το ‎‎ξύλο‎‎ του γλυπτού ‎‎δεν έχει υποστεί επεξεργασία και, με την πάροδο του χρόνου, θα διαβρωθεί λόγω της επίδρασης των ατμοσφαιρικών παραγόντων. Ως εκ τούτου, θα αλλάξει σχήμα και, μέσω ‎‎αποσύνθεσης‎‎, θα σχηματίσει νέα «τροφή» για το δάσος‎‎. Όπως διαπιστώσαμε και οι ίδιοι, το γλυπτό φαινεται αρκετα ευάλωτο ειδικα στα λεπτά σημεια π.χ φτερά, ουρά, άκρες. Δεν ξερω πόσο θα διατηρηθεί αλλα σιγουρα οχι για πολύ αν σκεφτεί κανεις κ τα ακραία φαινόμενα της περιοχής. Βέβαια με βαση τον δημιουργό του, ο σκοπός του δεν ειναι να διατηρηθεί. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα...

Στο δρόμο για τον δράκο.

How to train your dragon!!!

Ήταν σίγουρα ένα από τα highlight του ταξιδιού και ακόμα όχι τόσο γνωστό αξιοθέατο*.

* Δυστυχώς τον δράκο κάποιος τον έκαψε την επόμενη χρονιά. Σήμερα, καθώς είχε μεγάλη επισκεψιμότητα, έχουν φτιάξει έναν άλλο στη θέση του αλλά αρκετά διαφορετικό.

Συνεχίζουμε προς το γειτονικό χωριό Levico Terme με την ομώνυμη λίμνη του όπου κάναμε στάση για ποτάκι. Αυτή η λίμνη ήταν βαλτώδης. Δεν σε προδιεθετε να κολυμπησεις όμως ήταν γραφική.

Ο καιρός μετά απο λίγο αρχίζει να αλλάζει δραματικά. Όταν φτάσαμε στην λίμνη είχε ζέστη όμως στο βάθος στα βουνά φαινόταν ο ουρανός να μαυρίζει. Μέσα σε μισή ώρα, σκοτείνιασε ο τόπος. Άρχισε πολύ δυνατός αέρας και δυνατή βροχή. Τόσο δυνατός που ξηλώθηκαν οι ψάθες από τις ομπρέλες, σήκωνε την άμμο και σήκωνε το νερό της λίμνης, ποτήρια και μπουκάλια σπάγανε ενώ η θερμοκρασία έπεσε κατακόρυφα. Πραγματικά δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Είχαμε εγκλωβιστεί στις τουαλέτες του μπαρ και δεν μπορούσαμε να πάμε στο αμάξι μας να φύγουμε. Μετά από 30’ όταν λίγο κόπασε το φαινόμενο, με τα πράγματά μας και εμάς να είμαστε παπιά, καταφέραμε να μπούμε στο αμάξι. Είχαμε αρκετό δρόμο, περίπου 2 ώρες μέχρι το Canazei οπού θα διανυκτερεύαμε.

Στο αρχικό πλάνο είχε σχεδιαστεί να πάρουμε τη γραφική διαδρομή μέσα από τα βουνά και να επισκεφθουμε και τη λίμνη Carezza. Με αυτόν τον καιρό όμως δεν υπήρχε περίπτωση να το διακινδυνέψουμε και έτσι επιλέξαμε την Autostrada όπου παρόλο που οδήγηση ήταν σχετικά ασφαλής είχαμε μειωμένη ορατότητα και πηγαίναμε αρκετά αργά. Οσο για τη λιμνη θα κοιτουσαμε αν μας εβγαινε στην επιστροφη να τη δουμε. Εξαλλου με αυτον τον καιρο δε θα ειχε και νόημα.

Το Canazei είναι ένα μεγάλο δημοφιλές θέρετρο σκι με δικό του χιονοδρομικό. Φτάνοντας εκεί, διαπιστώσαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω το καλοκαίρι. Η κοπέλα στην ρεσεψιόν γελούσε και απορούσε που ήμασταν με τα μαγιό και τις σαγιονάρες ενώ έξω είχε 9 βαθμούς . «Είστε λίγο καλοκαιρινοί για το Canazei. Εδώ το καλοκαίρι αργεί λίγο να μας επισκεφθεί» μας λέει γελώντας. Τι να σου λέω και σένα τώρα. Ότι ξεκινήσαμε από Riva με 32o όπου ο ιδρώτας σου γαργαλούσε την ραχοκοκκαλιά;

Ετοιμαστήκαμε γρήγορα και βγήκαμε για φαγητό. Ψάχναμε 30’ λεπτά και όλα κλειστά. Η ώρα 22:00, μη νομίζετε τίποτα μεσάνυχτα. Μετά πολλά βρήκαμε το μοναδικό μπαρο-μπυρο-φαγάδικο που ήταν ανοιχτό αλλά εν τέλει είχε κακό φαγητό. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι πέσαμε σε Έλληνα από Γερμανία που έκανε road trip με τις μηχανές και τους φίλους του και ειδικά η δική του χαρά ήταν απερίγραπτη. Πιάσαμε την κουβέντα, μας είπε την ιστορία της ζωής του, βγήκαμε και μερικές φωτογραφίες και επιστρέψαμε να ξεκουραστούμε μετά από μία μέρα που έμοιαζε ατελείωτη.

Αυτή ήταν και η πρώτη επαφή με τον τρελόκαιρο των Άλπεων που ακόμα και καλοκαίρι να πας, δεν σου εξασφαλίζει κανείς σταθερότητα στον καιρό και καλοκαιρία. Στους ορεινούς όγκους και μεταξύ αυτών, δημιουργούνται μικροκλίματα που ακόμα και μεταξύ μερικών μόνο χιλιομέτρων απόσταση, ο καιρός είναι εντελώς διαφορετικός!

 

[Sassenach77]

Να σπρώξω για να γράψεις;

 

[panlek30]

Να σπρώξω για να γράψεις;

Φευγω για Αφρικη σε 15 μερες και ψαχνομαι για εκει τωρα. Απο Σεπτεμβρη η συνεχεια...

 

[Rozaki@]

Φευγω για Αφρικη σε 15 μερες και ψαχνομαι για εκει τωρα. Απο Σεπτεμβρη η συνεχεια...

Ψάχνομαι για εκεί που πήγε, περιμένω με αγωνία για τη συνέχεια!!!

 

[HKLEOPATRA]

Ποια μέρη θα ξεχώριζες για να δει κάποιος στους Δολομίτες; Τα μέρη είναι μαγικά αλλά δεν συνδέονται εύκολα μεταξύ τους. Η διαμονή των δύο ημερών εκεί δεν βλέπω να με βοηθάει . Οι δρόμοι πως είναι ;