andeli
Member
- Μηνύματα
- 26
- Likes
- 26
- Επόμενο Ταξίδι
- Οδικώς Σιβηρία - Κίνα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πάρκο Darien Gap Παναμάς
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ
- ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ
- ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ ΣΤΗ ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ
- ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΕΡΕΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ
- ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ (ΤΑΥΡΩΠΟΥ η ΜΕΓΔΟΒΑ)
- ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ….. ΣΤΟΝ ΚΟΖΙΑΚΑ
- ΟΙ ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ (ΜΕΤΕΩΡΑ)
- ΣΤΟΝ ΑΛΙΑΚΜΟΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Συνεχίζοντας την περιπλάνηση μου - με το ακούραστο και υπομονετικό παπί -ακολουθούμε πίσω τον δρόμο [B]Τρικάλων - Ιωαννίνων[/B] και φτάνουμε στη γέφυρα στη θέση [I]«Χάνι Μουργκάνη»[/I] και ακολουθώντας τις ταμπέλες πηγαίνουμε προς [B]Γρεβενά[/B] περνώντας από την οροσειρά των Χασίων και μετά από 27 χλμ. στρίβουμε δεξιά ακολουθώντας τις ταμπέλες προς [B]Δεσκάτη[/B] ... και φτάνουμε στην [B]Ελασσόνα[/B
- ΟΜΟΡΦΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
- ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΚΕΡΚΙΝΗ
- πόμενος σταθμός είναι οι Σέρρες (45.000 κατ.).][B]ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ:[/B
- ΔΡΑΜΑ και πέριξ] [B]ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ:[/B] μέσα στην πόλη το [B]“Νησάκι”[/B
- ΚΑΒΑΛΑ]Στην[B] Καβάλα[/B
- ΞΑΝΘΗ][B]ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ:[/B
- ΑΠΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗ ΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ] [B]ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ:[/B] Παλιά Πόλη και Αγορά, Αρμένικη γειτονιά ο Τενεκέ Μαχαλάς, το εντυπωσιακό Εσκί Τζαμί, το Αλσος με το ζωολογικό κήπο… Επόμενος σταθμός η [B]Αλεξανδρούπολη[/B], με τον περίφημο φάρο στο λιμάνι της, από όπου θα αποφασίσουμε πίνοντας τον καφέ μας αν θα ανηφορίσουμε Βόρεια προς τον [B]Εβρο[/B], με τα πανέμορφα τοπία, το [B]Διδυμότειχο[/B] με τα ιστορικά μνημεία, τα δάση της [B]Δαδιάς[/B], την [B]Ορεστειάδα[/B] και το [B]Σουφλί[/B] (οι φαντάροι ξέρουν) ή προς το Νότο στο πανέμορφο καταπράσινο νησί της [B]Σαμοθράκης[/B] με τους υπέροχους καταρράκτες γιά κολύμπι και τα δύο τεράστια “παρθένα”κοινοτικά campings.[chapter]ΣΤΑ ΧΙΛΙΑ ΔΕΝΤΡΑ[/chapter
- ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΔΟΙΡΑΝΗ] Η[I] [B]λίμνη της Δοϊράνης[/B][/I
- ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΕΣΠΑ
- ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΣΤΟΡΙΑ
- ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ (ΓΙΑΝΝΕΝΑ) & ΤΑ ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ][B]Ιωάννινα [/B](Γιάννενα), διαμονή στο κοινοτικό camping δίπλα στη λίμνη Παμβώτιδα. Δύο ημέρες είναι αρκετές για να γνωρίσουμε την πόλη των Ιωαννίνων, το νησάκι της Κυρά Φροσύνης, [B]το σπήλαιο του Περάματος[/B], το νέο [B]Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων[/B
- ΣΤΗΝ ΠΑΡΓΑ & ΤΟΝ ΑΧΕΡΟΝΤΑ]Αφήνοντας πίσω την οροσειρά της Βόρειας Πίνδου και τα Γιάννενα ακολουθούμε τον Ε90 - Ε92 και δίπλα σε μια υπέροχη διαδρομή του [I]ποταμού Θύαμη[/I] φτάνουμε στο λιμάνι της [B]Ηγουμενίτσας[/B] την οποία προσπερνάμε μάλλον αδιάφορα και φτάνουμε στο μοναδικό τοπίο της [B]Πάργας.[/B
- ΛΕΥΚΑΔΑ & ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
- Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ …. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
- ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ … ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ
του Παύλου Βρέλλη στο Μπιζάνι ... και τη νυκτερινή ζωή της πόλης.
Μετά από 3 ημέρες και αρκετή ξεκούραση αρχίζει η ορεινή εξερεύνηση. Γυρίζοντας πίσω, δεκαεννέα (19) χλμ Μετά τα Ιωάννινα και με κατεύθυνση προς Κόνιτσα, στρίβουμε δεξιά όπως μας κατατοπίζει η σχετική πινακίδα. Αφήνουμε πίσω μας το ορεινό λεκανοπέδιο και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς τα κεντρικά Ζαγοροχώρια.
Πρώτος σταθμός το Τσεπέλοβο, που είναι Ένα από τα μεγαλύτερα χωριά των Ζαγοριών. Τα σπίτια είναι χτισμένα με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή με πέτρα και λιθόστρωτα καλντερίμια που είναι και το σήμα κατατεθέν της περιοχής. Ανεβαίνοντας συναντάμε λίγο μετά την διασταύρωση για Κήπους δεξιά μας στο τέλος ενός μικρού φαραγγιού, Ένα τοξωτό πέτρινο γεφύρι, χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής αρχιτεκτονικής. Λίγο πιο πάνω αριστερά συναντάμε την αρχή από το περίφημο φαράγγι του Βίκου. Ο δρόμος είναι ανηφορικός και σε πολλά σημεία η άσφαλτος έχει χαλάσει λόγω των πολλών χιονιών που υπάρχουν κατά την διάρκεια του χειμώνα.
Αν κατευθυνθούμε προς το Ηλιοχώρι και Λαίστα ο δρόμος μετά από κάποιο σημείο γίνεται χωματόδρομος. Αν μάλιστα έχει βρέξει τα πράγματα δυσκολεύουν λόγω λάσπης. Αν από το Ηλιοχώρι πάμε αριστερά θα βρούμε Μετά από λίγο και περνώντας μέσα από πυκνά δάση κάποιες παράξενες καλύβες - από χόρτα και ξύλα - που μας θυμίζουν igloo. Αυτές είναι παραδοσιακές καλύβες των Σαρακατσανέων. Μικροί χωματόδρομοι με άγνωστες απολήξεις προκαλούν τους τολμηρούς - χωματερούς - δικυκλιστές για εξερεύνηση. Αν συνεχίσουμε ευθεία σε μια καλή σχετικά άσφαλτο συναντάμε το τελευταίο χωρίο, το Βρυσοχώρι.
Εκεί το φιλόξενο σπίτι - πανσιόν - της Κας Σταματίας Τζουμάνη θα μας προσφέρει μια διαφορετική σπιτική φιλοξενία και όχι τουριστική σε πολύ λογικές τιμές, με φανταστικές σπιτικές χορτόπιτες και ακούγοντας τον ήχο από το ποτάμι που έρχεται από το βουνό Τσούκα Ρόσια. (Ιωάννινα - Βρυσοχώρι 68 χλμ περίπου).
Αν Μετά το χωριό δεν υπάρχουν κατολισθήσεις ο χωματόδρομος θα μας βγάλει στην Κόνιτσα. Είχα την ιδέα να ακολουθήσω αυτή την διαδρομή, αλλά τέλειωσε μάλλον γρήγορα και άδοξα. Λίγο πριν την γέφυρα το παπί άρχισε να ... χορεύει και παρά λίγο να αγοράσω ένα ... οικόπεδο. Τι έγινε πάλι; Με έπιασε λάστιχο ! Ευτυχώς το Βρυσοχώρι ήταν σχετικά ... κοντά. Κλείδωσα το τιμόνι και άρχισα το περπάτημα. Μετά από 20 λεπτά έφτασα στην κεντρική πλατεία του χωριού και από Εκεί στο σπίτι που έμενα.
Μετά από λίγο και με παρέμβαση του ιδιοκτήτη του σπιτιού που διέμενα, βρήκαμε έναν «εθελοντή» κάτοικο με αγροτικό να πάμε να ξαναφορτώσουμε το παπί και να επιστρέψουμε στο χωριό.
Η χαρά μου όμως κράτησε λίγο γιατί όπως πληροφορήθηκα το πιο κοντινό βενζινάδικο - βουλκανιζατέρ ήταν στην διασταύρωση του δρόμου Ιωαννίνων - Καστοριάς δηλαδή σε ... 49 χλμ. (Κυριακή γαρ).
Την επόμενη ημέρα κατόπιν συνεννοήσεων με κάποιο κάτοικο του χωριού που πήγαινε στα Γιάννενα, αγκαλίτσα με την ρόδα έφτασα ως το βενζινάδικο. Αφού το επισκεύασα επέστρεψα πίσω με την γνωστή μέθοδο του autostop μέχρι το Ηλιοχώρι και από Εκεί μέχρι το Βρυσοχώρι με τα ... πόδια και την ρόδα (ευτυχώς το μεγαλύτερο μέρος ήταν κατηφόρα).
Τέλος πάντων αν θέλουμε να πάμε στην Κόνιτσα όχι από τον χωματόδρομο αλλά από την άσφαλτο, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω κάνοντας Ένα κύκλο. Αν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο θα πάμε προς το Μονοδένδρι. Σε Όλο το δρόμο και στα δεξιά μας υπάρχουν πινακίδες που μας κατατοπίζουν για Ένα μονοπάτι (σκάλα Βραδετού) στα άγρια βουνά της περιοχής, το οποίο οδηγεί σε Ένα χωριό με είκοσι σπίτια το Βραδετό.
Μετά το χωρίο Μονοδένδρι συναντάμε το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής το οποίο είναι κτισμένο κυριολεκτικά στην απόκρημνη πλευρά της χαράδρας. Η θέα είναι φανταστική και θα σας κόψει την ανάσα.
Όσοι Όμως αισθάνονται τολμηροί και δεν φοβούνται τα ύψη, μπορούν παίρνοντας το μικρό στενό μονοπάτι (πλάτος 50 - 90 εκατοστά) που ξεκινά από το πάνω μέρος του μοναστηριού να φτάσουν σε Ένα παλιό κτίσμα που επί Τουρκοκρατίας το χρησιμοποιούσαν σαν κρύπτη - καταφύγιο. Όταν ξαποστάσουμε για λίγο, ίσως μέσα στην χαράδρα των 600 μ να δούμε κάποιους που δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους κάνοντας rafting στα παγωμένα νερά του Βοϊδομάτη (Αωού).
Όταν επιστρέψουμε στον κεντρικό δρόμο μπορούμε να πάμε προς τους Κήπους με τα υπέροχα τρίκλινα τοξωτά πέτρινα γεφύρια ή να πάμε προς το Πάπιγκο. Φτάνοντας στο χωριό Αρίστη συναντάμε Ένα μικρό ορεινό δρόμο που μας οδηγεί μέχρι το χωριό Βίκο. από εδώ ξεκινάει το μονοπάτι που κατεβάζει στην καρδιά της χαράδρας και στις πηγές του ποταμού που ρέει ανάμεσα. Το κατέβασμα διαρκεί περίπου 30 λεπτά που σημαίνει ότι η φυσική μας κατάσταση θα πρέπει να είναι τουλάχιστον καλή. Όσο για το ανέβασμα, οι πιο πολλοί θα σκεφθούν να κόψουν την επόμενη φορά το κάπνισμα ...
Βέβαια όπως λέει η παροιμία ... «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι». Για αυτούς που δεν αντέχουν τις κακουχίες υπάρχει και ο δρόμος μέσα από το χωριό της Αρίστης για το Πάπιγκο που κατεβάζει και αυτός στην χαράδρα και συγκεκριμένα σε Ένα μεγάλο πλάτωμα δίπλα στα κρύα καθαρά νερά του ποταμού που το περιστοιχίζουν πολλά πλατάνια. Αν ακολουθήσουμε τον δρόμο - που μοιάζει από μακριά σαν Ένα μεγάλο κουλουριασμένο φίδι - μας οδηγεί στο Μεγάλο Πάπιγκο.
Δύο χιλιόμετρα και στο αριστερό μέρος του δρόμου στο γεφυράκι και στην στροφή αν παρατηρήσουμε καλλίτερα θα δούμε μεγάλες βάθρες (μικρές λίμνες) όπου αν δεν κρυώνουμε μπορούμε να κάνουμε και μπάνιο.
Μετά από δύο χλμ πιο πάνω ψηλά στο βουνό βρίσκεται το Μικρό Πάπιγκο. Εκεί που τελειώνει ο δρόμος ξεκινάει το μικρό μονοπάτι το οποίο μας οδηγεί στην ξακουστή Δρακολίμνη. Υπάρχουν σχετικές πινακίδες για πόση ώρα θα πρέπει να ... περπατήσουμε! Το θέαμα θα σας αποζημιώσει. Πριν την είσοδό μας στην Κόνιτσα περνάμε από τον ποταμό Αωό και κοντά στην νέα γέφυρα - στην είσοδο του μικρού φαραγγιού - διακρίνεται το παλιό τοξωτό γεφύρι.
Μετά από 3 ημέρες και αρκετή ξεκούραση αρχίζει η ορεινή εξερεύνηση. Γυρίζοντας πίσω, δεκαεννέα (19) χλμ Μετά τα Ιωάννινα και με κατεύθυνση προς Κόνιτσα, στρίβουμε δεξιά όπως μας κατατοπίζει η σχετική πινακίδα. Αφήνουμε πίσω μας το ορεινό λεκανοπέδιο και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς τα κεντρικά Ζαγοροχώρια.
Πρώτος σταθμός το Τσεπέλοβο, που είναι Ένα από τα μεγαλύτερα χωριά των Ζαγοριών. Τα σπίτια είναι χτισμένα με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή με πέτρα και λιθόστρωτα καλντερίμια που είναι και το σήμα κατατεθέν της περιοχής. Ανεβαίνοντας συναντάμε λίγο μετά την διασταύρωση για Κήπους δεξιά μας στο τέλος ενός μικρού φαραγγιού, Ένα τοξωτό πέτρινο γεφύρι, χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής αρχιτεκτονικής. Λίγο πιο πάνω αριστερά συναντάμε την αρχή από το περίφημο φαράγγι του Βίκου. Ο δρόμος είναι ανηφορικός και σε πολλά σημεία η άσφαλτος έχει χαλάσει λόγω των πολλών χιονιών που υπάρχουν κατά την διάρκεια του χειμώνα.
Αν κατευθυνθούμε προς το Ηλιοχώρι και Λαίστα ο δρόμος μετά από κάποιο σημείο γίνεται χωματόδρομος. Αν μάλιστα έχει βρέξει τα πράγματα δυσκολεύουν λόγω λάσπης. Αν από το Ηλιοχώρι πάμε αριστερά θα βρούμε Μετά από λίγο και περνώντας μέσα από πυκνά δάση κάποιες παράξενες καλύβες - από χόρτα και ξύλα - που μας θυμίζουν igloo. Αυτές είναι παραδοσιακές καλύβες των Σαρακατσανέων. Μικροί χωματόδρομοι με άγνωστες απολήξεις προκαλούν τους τολμηρούς - χωματερούς - δικυκλιστές για εξερεύνηση. Αν συνεχίσουμε ευθεία σε μια καλή σχετικά άσφαλτο συναντάμε το τελευταίο χωρίο, το Βρυσοχώρι.
Εκεί το φιλόξενο σπίτι - πανσιόν - της Κας Σταματίας Τζουμάνη θα μας προσφέρει μια διαφορετική σπιτική φιλοξενία και όχι τουριστική σε πολύ λογικές τιμές, με φανταστικές σπιτικές χορτόπιτες και ακούγοντας τον ήχο από το ποτάμι που έρχεται από το βουνό Τσούκα Ρόσια. (Ιωάννινα - Βρυσοχώρι 68 χλμ περίπου).
Αν Μετά το χωριό δεν υπάρχουν κατολισθήσεις ο χωματόδρομος θα μας βγάλει στην Κόνιτσα. Είχα την ιδέα να ακολουθήσω αυτή την διαδρομή, αλλά τέλειωσε μάλλον γρήγορα και άδοξα. Λίγο πριν την γέφυρα το παπί άρχισε να ... χορεύει και παρά λίγο να αγοράσω ένα ... οικόπεδο. Τι έγινε πάλι; Με έπιασε λάστιχο ! Ευτυχώς το Βρυσοχώρι ήταν σχετικά ... κοντά. Κλείδωσα το τιμόνι και άρχισα το περπάτημα. Μετά από 20 λεπτά έφτασα στην κεντρική πλατεία του χωριού και από Εκεί στο σπίτι που έμενα.
Μετά από λίγο και με παρέμβαση του ιδιοκτήτη του σπιτιού που διέμενα, βρήκαμε έναν «εθελοντή» κάτοικο με αγροτικό να πάμε να ξαναφορτώσουμε το παπί και να επιστρέψουμε στο χωριό.
Η χαρά μου όμως κράτησε λίγο γιατί όπως πληροφορήθηκα το πιο κοντινό βενζινάδικο - βουλκανιζατέρ ήταν στην διασταύρωση του δρόμου Ιωαννίνων - Καστοριάς δηλαδή σε ... 49 χλμ. (Κυριακή γαρ).
Την επόμενη ημέρα κατόπιν συνεννοήσεων με κάποιο κάτοικο του χωριού που πήγαινε στα Γιάννενα, αγκαλίτσα με την ρόδα έφτασα ως το βενζινάδικο. Αφού το επισκεύασα επέστρεψα πίσω με την γνωστή μέθοδο του autostop μέχρι το Ηλιοχώρι και από Εκεί μέχρι το Βρυσοχώρι με τα ... πόδια και την ρόδα (ευτυχώς το μεγαλύτερο μέρος ήταν κατηφόρα).
Τέλος πάντων αν θέλουμε να πάμε στην Κόνιτσα όχι από τον χωματόδρομο αλλά από την άσφαλτο, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω κάνοντας Ένα κύκλο. Αν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο θα πάμε προς το Μονοδένδρι. Σε Όλο το δρόμο και στα δεξιά μας υπάρχουν πινακίδες που μας κατατοπίζουν για Ένα μονοπάτι (σκάλα Βραδετού) στα άγρια βουνά της περιοχής, το οποίο οδηγεί σε Ένα χωριό με είκοσι σπίτια το Βραδετό.
Μετά το χωρίο Μονοδένδρι συναντάμε το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής το οποίο είναι κτισμένο κυριολεκτικά στην απόκρημνη πλευρά της χαράδρας. Η θέα είναι φανταστική και θα σας κόψει την ανάσα.
Όσοι Όμως αισθάνονται τολμηροί και δεν φοβούνται τα ύψη, μπορούν παίρνοντας το μικρό στενό μονοπάτι (πλάτος 50 - 90 εκατοστά) που ξεκινά από το πάνω μέρος του μοναστηριού να φτάσουν σε Ένα παλιό κτίσμα που επί Τουρκοκρατίας το χρησιμοποιούσαν σαν κρύπτη - καταφύγιο. Όταν ξαποστάσουμε για λίγο, ίσως μέσα στην χαράδρα των 600 μ να δούμε κάποιους που δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους κάνοντας rafting στα παγωμένα νερά του Βοϊδομάτη (Αωού).
Όταν επιστρέψουμε στον κεντρικό δρόμο μπορούμε να πάμε προς τους Κήπους με τα υπέροχα τρίκλινα τοξωτά πέτρινα γεφύρια ή να πάμε προς το Πάπιγκο. Φτάνοντας στο χωριό Αρίστη συναντάμε Ένα μικρό ορεινό δρόμο που μας οδηγεί μέχρι το χωριό Βίκο. από εδώ ξεκινάει το μονοπάτι που κατεβάζει στην καρδιά της χαράδρας και στις πηγές του ποταμού που ρέει ανάμεσα. Το κατέβασμα διαρκεί περίπου 30 λεπτά που σημαίνει ότι η φυσική μας κατάσταση θα πρέπει να είναι τουλάχιστον καλή. Όσο για το ανέβασμα, οι πιο πολλοί θα σκεφθούν να κόψουν την επόμενη φορά το κάπνισμα ...
Βέβαια όπως λέει η παροιμία ... «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι». Για αυτούς που δεν αντέχουν τις κακουχίες υπάρχει και ο δρόμος μέσα από το χωριό της Αρίστης για το Πάπιγκο που κατεβάζει και αυτός στην χαράδρα και συγκεκριμένα σε Ένα μεγάλο πλάτωμα δίπλα στα κρύα καθαρά νερά του ποταμού που το περιστοιχίζουν πολλά πλατάνια. Αν ακολουθήσουμε τον δρόμο - που μοιάζει από μακριά σαν Ένα μεγάλο κουλουριασμένο φίδι - μας οδηγεί στο Μεγάλο Πάπιγκο.
Δύο χιλιόμετρα και στο αριστερό μέρος του δρόμου στο γεφυράκι και στην στροφή αν παρατηρήσουμε καλλίτερα θα δούμε μεγάλες βάθρες (μικρές λίμνες) όπου αν δεν κρυώνουμε μπορούμε να κάνουμε και μπάνιο.
Μετά από δύο χλμ πιο πάνω ψηλά στο βουνό βρίσκεται το Μικρό Πάπιγκο. Εκεί που τελειώνει ο δρόμος ξεκινάει το μικρό μονοπάτι το οποίο μας οδηγεί στην ξακουστή Δρακολίμνη. Υπάρχουν σχετικές πινακίδες για πόση ώρα θα πρέπει να ... περπατήσουμε! Το θέαμα θα σας αποζημιώσει. Πριν την είσοδό μας στην Κόνιτσα περνάμε από τον ποταμό Αωό και κοντά στην νέα γέφυρα - στην είσοδο του μικρού φαραγγιού - διακρίνεται το παλιό τοξωτό γεφύρι.
Attachments
Last edited by a moderator:
