Νορβηγία Φθινοπωρινό Tromso και επίσκεψη στον 78ο παράλληλο

[travelbreak]

Τελευταίο μέρος

Φτάσαμε στο Τρόμσο, πήραμε το αυτοκίνητό μας από το πάρκιν και εγκατασταθήκαμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Η μέρα εκεί ήταν καταπληκτική, αλλά οι προβλέψεις για το σέλας έδιναν λίγες πιθανότητες. Εμείς όμως έπρεπε να τις κυνηγήσουμε, αφού δεν είχαμε και πολλά να κάνουμε. Αρχικά ξεκουραστήκαμε στο δωμάτιο, που αυτή τη φορά ήταν μεγάλο, όπως είπα και παραπάνω, και με θέα στον κεντρικό δρόμο. Σχετικά νωρίς πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε σε ένα καινούργιο μέρος για το κυνήγι του σέλαος: στο νησάκι Hakoya. Είχαμε ξαναπάει από εκεί και μου φάνηκε ότι δεν είχε γύρω-γύρω βουνά και θα είχε καλή θέα, αν κάτι από σέλας φαινόταν.


Στον επόμενο χάρτη φαίνεται το μέρος που πήγαμε ακριβώς. Βρίσκεται 21 χλμ από το Τρόμσο.

Πήγαμε νωρίς, κατά τις 19:30 και φύγαμε άπρακτοι στις 21:00. Είχε ωραία θέα αλλά έκανε μόλις βράδιασε πολύ κρύο. Είχα στήσει το τρίποδο και κοιτούσα προς το Βορρά. Στις εννιά απογοητευμένος πήρα το αυτοκίνητο και έκανα ακριβώς την ίδια διαδρομή που είχαμε κάνει και δυο βράδια πριν και είχαμε δει το υπέροχο σέλας. Αυτή τη φορά κάτι φάνηκε αλλά ανάξιο λόγου. Δεν πειράζει, εγώ το καθήκον μου το έκανα. Η Ντίνα κυρίως κοιμόταν. Ήμασταν πολύ κουρασμένοι. Το βράδυ κάναμε ένα πολύ καλό ύπνο και την επομένη ήμασταν έτοιμοι για νέα φιόρδ, αφού είχαμε προγραμματίσει τη διαδρομή μας.

Αποφασίσαμε να πάμε ακόμα πιο νότια την επόμενη μέρα, που ήταν πλέον Τρίτη και την Τετάρτη αναχωρούσαμε για Ελλάδα. Στον επόμενο χάρτη φαίνεται η διαδρομή που ακολουθήσαμε.

Η απόσταση είναι κάπου 340 χιλιόμετρα. Γυρίσαμε σχεδόν βράδυ στο Τρόμσο. Αρχικά αυτή τη μέρα είχαμε μια σκέψη να πάμε προς τη Φινλανδία αλλά δεν θα βλέπαμε τόσα πολλά φιόρδ και αποφασίσαμε να πάμε προς την πόλη Finnsnes. Τα τοπία ήταν μαγικά για άλλη μια φορά. Σύμφωνα με το χάρτη ξεκινήσαμε πηγαίνοντας από τα Δυτικά και επιστρέψαμε από τα Ανατολικά.

Ξεκινώντας δεν είχαμε αρκετή βενζίνη, αλλά ξεχαστήκαμε και στη συνέχεια αγχωθήκαμε. Το GPS έδειχνε βενζινάδικο στο χωριό Vikran, όπου απογοητευτήκαμε γιατί ήταν μια παλιά αντλία που κάποτε πουλούσε καύσιμα στις βάρκες του χωριού.

Εκεί πάντως ένας Ρώσος μετανάστης μας είπε ότι θα βρούμε βενζίνη στο χωριό Mestervik, που ήταν στο δρόμο που πηγαίναμε. Εκεί πράγματι βάλαμε σε ένα αυτόματο μηχάνημα που δούλευε μόνο με κάρτα πιστωτική ή χρεωστική. Ήταν η πρώτη φορά που έβαζα βενζίνη (ίσως και οτιδήποτε άλλο) σε εντελώς αυτόματο πωλητή. Βάζεις λοιπόν την κάρτα στη σχισμή του μηχανήματος και σου ζητά κωδικούς. Τους δίνεις και αν όλα είναι καλά με την κάρτα σου, σου την επιστρέφει. Τότε πας και βάζεις τη βενζίνη που χρειάζεσαι και αν θες πατάς ένα κουμπί στο μηχάνημα για την απόδειξη. Φαίνεται απλό αλλά θα εξηγήσω πως δουλεύει. Το κατάλαβα ερχόμενος πίσω στην Ελλάδα και ψάχνοντας τη χρέωση γι αυτή την αγορά. Το μηχάνημα στη Νορβηγία με το που βάζεις τον κωδικό σου δεσμεύει 800 ΝΟΚ, κάπου 90 ευρώ. Είναι και το ανώτερο ποσό βενζίνης που μπορείς να αγοράσεις με την κίνηση αυτή. Όμως σου χρεώνει αργότερα μόνο το ποσόν την αξίας της βενζίνης που πραγματικά έβαλες.

Το ενδιαφέρον είναι ότι για να πάμε στο χωριό Vikran έπρεπε να περάσομε από ένα πορθμό. Εκεί υπήρχε ένα υποθαλάσσιο τούνελ ονόματι Ryatunnelen και όχι γέφυρα. Υπήρχε σήμανση ότι αν περάσεις θα χρεωθείς με 100 κορώνες. Δεν υπήρχε κανένα ταμείο και καμία μπάρα. Όταν όμως παραδώσαμε το αυτοκίνητο την επομένη στο αεροδρόμιο ο τύπος της Hertz μας είπε ότι μας είχαν χρεώσει αυτόματα. Έτσι είναι εκεί! Φοβήθηκα μήπως χρεωνόμασταν και όταν περνούσαμε από άλλα τούνελ στο Τρόμσο ή από τις γέφυρες, αλλά ο υπάλληλος μας είπε ότι είναι δωρεάν. Πάλι καλά!

Και τώρα μερικές φωτογραφίες από ένα από τα πιο ωράια σημεία που επισκεφτήκαμε:

Μετά το Finnsnes περάσαμε από το χωριό Sorreisa. Θυμήθηκα ότι στο τελευταίο αυτό χωριό είχα προγραμματίσει να πάμε από το Αμπίσκο τον Μάρτιο, αλλά λόγω του καιρού δεν πραγματοποιήθηκε. Θα ήταν πέρασμα από εκεί για να δούμε φιόρδ. Να που τώρα έγινε. Δεν είχε κάτι ιδιαίτερο η Sorreisa, εκτός από μια υπέροχη λίμνη, αλλά ήταν για μας πέρασμα προς περιοχή με φιόρδ.

Στην επιστροφή μας για το Τρόμσο μπήκαμε και στο μεγάλο δρόμο που ενώνει το Τρόμσο με το Νάρβικ. Όταν λέω μεγάλο εννοώ κεντρικό γιατί έχει μόνο μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και χωρίς ΛΕΑ. Ευτυχώς έχει μερικά πάρκιν, που για πρώτη φορά βλέπαμε στην περιοχή. Αυτός ο δρόμος περνούσε από κάποιες περιοχές με καταπληκτικά βουνά δίπλα στη θάλασσα και επειδή είχε αρχίσει να βραδιάζει, αποφασίσαμε την άλλη μέρα πριν φύγουμε για το αεροδρόμιο να κάνουμε μερικά χιλιόμετρα για να τα δούμε με φως. Το ίδιο βράδυ μετά από το βραδινό μας φαγητό στο δωμάτιο φύγαμε ξανά για το κυνήγι του σέλαος αν και πάλι οι πιθανότητες ήταν λίγε. Πήγαμε στα κλασικά μέρη που είχαμε πάει και τα προηγούμενα βράδια αλλά η νύχτα παρά την ξαστεριά δεν έδειξε την πράσινη ομορφιά της.

Την άλλη μέρα το πρωί με το αυτοκίνητο κάναμε αυτό που είχαμε σκεφτεί την προηγούμενη: κατεβήκαμε το δρόμο προς Νάρβικ, καμιά εβδομηνταριά χιλιόμετρα μέχρι το Nordkjosbotn και γυρίσαμε για την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Ήταν υπέροχα με ένα πρωινό πούσι που έκανε το τοπίο ακόμα πιο όμορφο. Ήταν μια περιοχή με φιόρδ και πανύψηλα βουνά που δεν είχαμε δει ως τώρα στις βόλτες μας. Σε αυτό το δρόμο υπάρχουν διαδρομές που το όριο είναι τα 90 χλμ την ώρα. Υπάρχουν κάποια σημεία σε όλους τους δρόμους που πήγαμε, εκτός χωριών βέβαια, που εκεί που το όριο είναι 60χλμ σου έχει το σήμα για την άρση του ορίου, αλλά εγώ δε γνώριζα μέχρι που μπορούσα να πάω και δεν περνούσα τα δέκα επί πλέον χλμ. Έτσι κι αλλιώς πηγαίναμε να δούμε και δε βιαζόμασταν.

Μια όμορφη αλλά κια περίεργη φωτογραφία:

Μια σχεδόν ίδια:

Όμως στις πόλεις και στις κωμοπόλεις είναι εκνευριστικοί: έχει το δρόμο μεγάλη ευθεία και δίπλα έχει παράδρομο για πεζούς και ποδήλατα. Παρά ταύτα το όριο μπορεί αν είναι τα τριάντα χλμ. Είναι εκνευριστικό γιατί στην ουσία δεν υπάρχει κίνδυνος αν πας με 50 χλμ. Όμως όλοι πάνε σαν κότες. Βέβαια, αν εσύ πας με πέντε χλμ λιγότερα του ορίου, έρχονται κοντά σου και θένε να σε προσπεράσουν.

Από το Τρόμσο:

Η επιστροφή έγινε χωρίς απρόοπτα και στην Αθήνα φτάσαμε μετά τα μεσάνυχτα.

Τέλειο ταξίδι!!!!

Για τους νορβηγούς δεν έμαθα και πολλά. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Όσες λίγες φορές ήρθα σε επικοινωνία ήταν φιλικοί και μας εξυπηρέτησαν. Γενικά τουρίστες δεν είδα πολλούς. Για ξένους εννοώ. Και για το σέλας είδα ελάχιστους να το ψάχνουν στους δρόμους που πήγαινα εγώ τα βράδια. Ίσως πάνε πιο πολύ προς το εσωτερικό της χώρας και προς τη Φινλανδία να το ψάξουν. Το σκεφτήκαμε και εμείς αλλά μας έπεφτε μακριά και θα έπρεπε να επιστρέψουμε αργά το βράδυ, κάνοντας πολλά χιλιόμετρα στη νύχτα. Το κυριότερο όμως ήταν ότι το σέλας το είδαμε την πρώτη βραδιά και ελπίζαμε ότι θα το ξαναβλέπαμε εξίσου μεγαλοπρεπές στα ίδια σημεία. Εξ άλλου οι ίδιοι μας διαβεβαίωσαν ότι το βράδυ που το είδαμε ήταν υπέροχο, ακόμα και γι αυτούς.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Klair]

Χαίρομαι πολύ που τα καταφέρατε!!!!


Και φυσικά θυμάμαι το περσινό σας ταξίδι και όλα αυτά που τραβήξατε προσπαθώντας να δείτε το Σέλας.

Περιμένω τη συνέχεια και πάλι μπράβο!!

 

[DePuy]

TROMSO & SVALBARD 2017

Τον Μάρτιο του 2017 είχαμε πάει στο Αμπίσκο, κοντά στη Κιρούνα, στη βόρεια Σουηδία, να δούμε το Σέλας. Τότε είχα γράψει την μικρή ιστορία μας εδώ: https://www.travelstories.gr/community/threads/Για-το-Σέλας-στο-abisko.56905/
Ατυχήσαμε όμως και δεν το είδαμε παρά ελάχιστα ένα κρύο βράδυ με τη θερμοκρασία στους μείον επτά. Ο αέρας φύσαγε δυνατά και μας πετούσε το χιόνι που είχε πέσει νωρίτερα στο πρόσωπο. Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια κι εγώ προσπαθούσα να κρατήσω το τρίποδο να μην το πάρει ο αέρας. Η Nikon μου παρ` όλα αυτά κουνούσε. Όμως το Σέλας είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς κουνιέται συνεχώς και η εικόνα μου δε χαλούσε, αφού πάντα υπάρχει στις φωτογραφίες μια θολούρα. Ουσιαστικά το Σέλας εκείνη τη βραδιά δεν ήταν άσχημο, αλλά λόγω των συνθηκών δεν καταλάβαμε την αξία του γιατί δεν το απολαύσαμε. Σε εκείνο το σύντομο ταξίδι, των τεσσάρων διανυκτερεύσεων, από πριν ξεκινήσουμε έλεγα στην παρέα ότι το να δεις το Σέλας δεν είναι κάτι δεδομένο αλλά θέλει και μεγάλη δόση τύχης. Γι αυτό είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε και ημερήσιες εκδρομές στη Νορβηγία να δούμε φιόρδ. Όμως ο καιρός δε μας άφησε να μετακινηθούμε από το Αμπίσκο. Πάλι καλά που την πρώτη μέρα που φτάσαμε ήταν καλός ο καιρός και κάναμε βόλτες στην περιοχή της Κιρούνα.

Ένα μήνα αφότου γυρίσαμε από εκείνο το ταξίδι άρχισα να σχεδιάζω ένα άλλο με παρόμοιο στόχο, μόνο που θα είχε προορισμό το Τρόμσο της Νορβηγίας αυτή τη φορά. Αρκετά πριν το καλοκαίρι είχα κλείσει και τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο. Και επειδή ο στόχος δεν ήταν μόνο το Σέλας και τα φιόρδ, αποφάσισα να προσθέσω και ένα δυσπρόσιτο προορισμό: την περιοχή του αρχιπελάγους Svalbard (Σβάλμπαρντ) και συγκεκριμένα το νησί Σπιτσβέργη, σε επίσκεψη μιας μέρας. Έκλεισα και για εκεί τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο στο μοναδικό χωριό Longyearbyen (Λονγκγιερμπγέν). Τα εισιτήρια έκαναν 240 ευρώ έκαστο και το δίκλινο 120 ευρώ για μια βραδιά. Το κάθε εισιτήριο για το Τρόμσο από Αθήνα έκανε 355 ευρώ. Στο Τρόμσο το δίκλινο κόστισε 62 ευρώ τη βραδιά. Είχε δικό του μπάνιο αλλά όχι πρωινό ούτε parking. Στο Longyearbyen δεν είχαμε μπάνιο αλλά είχαμε πλούσιο πρωινό. Και parking είχε αλλά δεν είχαμε αμάξι. Στο Τρόμσο που είχαμε (αμάξι) πληρώναμε στο ξενοδοχείο 150 κορώνες τη βραδιά για να το βαζουμε στο γκαράζ. Ένα ευρώ αντιστοιχεί σε έντεκα κορώνες. Για το αμάξι δώσαμε τριακόσια ευρώ και κάτι, με φουλ καλύψεις για πέντε μέρες. Τη μέρα που πήγαμε στο Longyearbyen δεν το επιστρέψαμε στη Hertz. Το αφήσαμε στο parking της εταιρίας στο αεροδρόμιο.

Όλο το ταξίδι κόστισε 1100 ευρώ το άτομο. Όλα μέσα. Για έξι μέρες φαίνονται πολλά αλλά γι’ αυτά που είδαμε είναι λίγα. Ελάχιστα! Μάλιστα έχω αρχίσει να σκέφτομαι να ξαναπάω στην περιοχή κάποιο από τα επόμενα φθινόπωρα. Έστω τέλος Αυγούστου. Σε αυτές τις περιοχές τα ταξίδια είναι σχετικά εύκολα. Κατ’ αρχάς όλοι μιλάνε αγγλικά. Ποτέ δε ρώτησα κάποιον αν μιλά. Του έπιανα κατ’ ευθείαν την κουβέντα. Μετά, δεν σου έρχεται τίποτα στα ξαφνικά: όλα είναι αναμενόμενα. Το θέμα του παρκαρίσματος υπάρχει αλλά άμα έχεις όρεξη να πληρώσεις, όλα λύνονται. Εμείς εκτός από το ξενοδοχείο δεν πληρώσαμε πουθενά αλλού για παρκάρισμα. Ευτυχώς το ξενοδοχείο μας ήταν στο κέντρο του Τρόμσο. Τέλος, νιώθεις ασφαλής όπου και να πας. Η αλήθεια είναι ότι εγώ είχα το φόβο των τροχαίων παραβάσεων εκ μέρους μου, αλλά τελικά δεν είναι και τόσο τρομερό. Δεν έχει παντού κάμερες, πιστεύω. Πρόσεχα όσο μπορούσα, μα και πάλι δεν είναι εύκολο να είσαι τέλειος στις λεπτομέρειες. Ας σημειώσω ότι σε αυτές τις χώρες δεν υπάρχει περίπτωση να χρειαστείς μετρητά οπότε δεν είναι απαραίτητο να αλλάξεις για να έχεις τοπικό νόμισμα.
Για να σας προδιαθέσω ευχάριστα προσθέτω μια φωτογραφία από τη δεύτερη μέρα μας.
View attachment 218628

Ανακάλυψα στο ψάξιμο που έκανα την Άνοιξη λοιπόν, ότι στο Τρόμσο το Σέλας φαίνεται υπέροχα ακόμα και τον Σεπτέμβριο. Και μάλιστα ο καιρός είναι καλός, σε σχέση με την Άνοιξη, χωρίς χιόνια και πολύ κρύο. Έτσι και το Σέλας να μη δούμε θα κάνουμε τις βόλτες μας στα φιόρδ και το ταξίδι δε θα είναι μισό όπως στο Αμπίσκο. Εκ των προτέρων αποκαλύπτω ότι και το Σέλας να μην είχαμε δει, το ταξίδι αυτό ήταν μια αποκάλυψη για μας. Από τη μία τα υπέροχα φιόρδ και από την άλλη η τρομερή αίσθηση ότι βρίσκεσαι πάνω από τον 78ο παράλληλο, σε κάνουν να μη θες τίποτε άλλο. Το Τρόμσο βέβαια βρίσκεται στον 69ο παράλληλο.

Με αυτό το ταξίδι σου δημιουργείται η αίσθηση ότι πήγες σε άλλη Ήπειρο. Και μόνο ότι η συνολική ώρα καθαρών πτήσεων ως το Longyearbyen είναι κάπου οκτώ ώρες σε κάνουν να νομίζεις ότι διήνυσες μια τεράστια απόσταση. Μα όντως είναι τεράστια αφού ανεβήκαμε σαράντα παραλλήλους. Σε ευθεία η απόσταση του Longyearbyen από την Αθήνα είναι 4,500 χιλιόμετρα. Για παράδειγμα η Λισαβόνα απέχει από το Κεμπέκ του Καναδά 5,000 χιλιόμετρα, μόλις 500 παραπάνω. Τέλος πάντων, πήγαμε πολύ μακριά.

Εγώ ούτε το προηγούμενο ταξίδι στο Αμπίσκο θεωρώ τελείως αποτυχημένο, αφού είδαμε τη χειμωνιάτικη φύση στην περιοχή με τις παγωμένες λίμνες και τις χιονοθύελλες. Και το Σέλας δεν ήταν και τόσο άσχημο, αλλά φύσαγε και δεν το ευχαριστηθήκαμε τόσο όσο στο Τρόμσο, που φυσικά ήταν υπερθέαμα.

Είχα κάνει ένα πρόγραμμα μικρών απαιτήσεων, γιατί προτίμησα το μικρό καλάθι. Τελικά δεν ήταν δύσκολο να γίνει όπως περίπου το φανταστήκαμε. Λίγο πολύ το ταξίδι πραγματοποιήθηκε όπως είχε προγραμματιστεί. Η αλήθεια είναι ότι πήγαμε με χαμηλές προσδοκίες και επιστρέψαμε με τρομερή ικανοποίηση που όλα πήγαν καλά. Εκείνο που μας πήγε πολύ καλά ήταν ο καιρός που τις περισσότερες ώρες είχε λιακάδα και ελάχιστες ψιχάλες στο Longyearbyen. Ας περιγράψω όμως τις μετακινήσεις μας και αυτά που είδαμε.
View attachment 218629

Πρωινή αναχώρηση από το «Ελ. Βενιζέλος» μια Παρασκευή του Σεπτεμβρίου. Η πρώτη αναμονή στη Φρανκφούρτη ήταν αρκετή αλλά στο Όσλο είχαμε αγχωθεί γιατί έπρεπε να πάμε στην έξοδο, να πάρουμε τη βαλίτσα μας, να περάσουμε τελωνείο (λέμε τώρα, γιατί έλεγχος δεν έγινε) και να κάνουμε εκ νέου check in, αν και είχαμε τις κάρτες επιβίβασης μέχρι το Τρόμσο. Το αεροπλάνο είχε και σχεδόν μισή ώρα καθυστέρηση και ο χρόνος που είχαμε στο Όσλο να τα κάνουμε όλα αυτά ήταν περίπου 40 λεπτά. Και όμως προλάβαμε! Απορώ ακόμα και τώρα! Δεν είχε πολύ κόσμο και μάλιστα πήγαμε και δέκα λεπτά νωρίτερα στην πύλη μας. Η πλάκα είναι ότι όταν ρωτούσαμε τους υπαλλήλους του αεροδρομίου μας καθησύχαζαν ότι ή θα προλάβουμε ή θα μας πάνε με την επόμενη πτήση.Τόση άνεση! Και νόμιζα ότι εμείς οι Νότιοι είμαστε πιο χαλαροί.
View attachment 218630

Στο Τρόμσο τελειώσαμε γρήγορα με την ενοικίαση του αυτοκινήτου που ήταν ένα KIA Rio, σχετικά καινούργιο αφού είχε κάνει μόλις 22.000 χιλιόμετρα. Οι ταχύτητες βέβαια ήταν manual και δε χρειαζόταν κάτι πιο γρήγορο αφού τα όρια ταχύτητας είναι τόσο χαμηλά στη Νορβηγία που ελάχιστες φορές περάσαμε τα 60 χλμ/ώρα. Η οδήγηση για μένα εκεί ήταν ένα μαρτύριο επειδή δεν ήθελα να περνώ τα όριά τους. Και οι ντόπιοι φυσικά ελάχιστες φορές είδα να τα υπερβαίνουν. Και είναι πολύ χαμηλά: Αν περνάς κοντά από σπίτια τα όρια είναι από 30 ως το πολύ 60 χλμ/ώρα. Το μεγαλύτερο όριο που είδα στον κεντρικό δρόμο από το Τρόμσο στο Νάρβικ ήταν 90, αλλά και αυτό σε πολύ μικρές αποστάσεις. Και σίγουρα έκανα κατά λάθος παραβάσεις και του ορίου ταχύτητας αλλά και άλλες στις λωρίδες, ίσως και σε μονόδρομους. Δεν με χρέωσαν καμία πάντως. Όμως για να έχω ήσυχο το κεφάλι μου πήγαινα κάτω από τα όρια, αφού άλλωστε ήθελα να βλέπω και τριγύρω. Το κακό είναι ότι συχνά μαζευόταν πίσω μου οι πειθήνιοι Νορβηγοί με τα αυτοκίνητά τους. Τότε εγώ έκανα στην άκρη να περάσουν και συνέχιζα.
View attachment 218634

Πάντως η οδήγηση στη Νορβηγία στα φιόρδ και στις λίμνες είναι μια υπέροχη αίσθηση και συνεχώς σταματούσαμε για να τραβάμε φωτογραφίες και βίντεο. Τις δύο ολόκληρες μέρες που κυκλοφορήσαμε στην περιοχή για πάνω από δώδεκα ώρες την κάθε μέρα, δεν κάναμε στάση μεγαλύτερη από δεκαπέντε λεπτά. Η μηχανή του Rio δεν πρόλαβε ποτέ να κρυώσει. Μόνο τα βράδια.
View attachment 218635

Το αυτοκίνητο το είχα κλείσει καιρό πριν από τη Hertz. Όταν πήγαμε στην παραλαβή ρώτησα τον τύπο στο ταμείο (αφού δεν είχε άλλο πελάτη) να μου πει για το Σέλας. Αμέσως άστραψε το πρόσωπό του γιατί μου είπε ότι το προηγούμενο βράδυ ήταν καταπληκτικό. Ρε παιδί μου όλο με καθυστέρηση μιας μέρας φτάνουμε: και στο Αμπίσκο μας είπαν το Μάρτιο ότι την προηγούμενη μέρα της άφιξής μας ήταν υπέροχο. Δε θυμάμαι αν ο τύπος της Hertz κοίταξε στο ίντερνετ, αλλά μας είπε ότι μάλλον είναι δύσκολο να έχει καλό Σέλας δυο συνεχόμενες μέρες. Όμως η κοπέλα στο ξενοδοχείο που κοίταξε τις προβλέψεις μας είπε ότι ήταν καλές. Αφού λοιπόν συμφωνήσαμε στο ημερήσιο πάρκιν στο υπόγειο του ξενοδοχείου στα 150 ΝΟΚ, πήγαμε στο δωμάτιο.

Πριν φύγουμε για το Σέλας, το ίδιο βράδυ, ψωνίσαμε από το κοντινό σούπερ μάρκετ διάφορα πρόχειρα και φάγαμε στα γρήγορα. Εγώ δεν ήπια γουλιά από τη ρακή που κρατούσαμε λόγω της οδήγησης. Έτσι έκανα φυσικά κάθε μέρα. Σε αυτό το ταξίδι δεν πήγαμε για φαγητό ή για ποτό πουθενά, όπως κάνουμε σχεδόν πάντα στα ταξίδια μας. Γενικά, αφού είναι ένα σύντομο, άρα ακριβό ταξίδι, αποφεύγουμε τα επί πλέον και μη απαραίτητα έξοδα. Έτσι τώρα δεν επισκεφτήκαμε ούτε καν ένα μουσείο αλλά ούτε και το τελεφερίκ που σε πάει ψηλά να δεις την πόλη. Σκεφτόμασταν ότι αφού είχαμε νοικιάσει το αυτοκίνητο μπορούσαμε να κάνουμε βόλτες και να βλέπουμε πράγματα. Και αυτό κάναμε: συνέχεια ήμασταν σε κίνηση, είτε με τα πόδια είτε με το όχημα. Ακόμα και στο νησί, τη Σπιτσβέργη, δεν κάναμε καμιά επίσκεψη ή δραστηριότητα, μόνο βόλτες. Εκεί άλλωστε, σε όλη τη Σκανδιναβία, είναι όλα πολύ ακριβά.
View attachment 218636

Πάμε τώρα στο Τρόμσο: Είχε νυχτώσει αλλά ευτυχώς ο υπάλληλος της Hertz μας είχε πει τα καλύτερα σημεία παρατήρησης στην περιοχή, που δεν ήταν και κοντά. Ήταν τα εξής με τη σειρά προτεραιότητας που μας έδωσε: Somarroy (απόσταση 60 χλμ από Τρόμσο), Skulsfjord (25 χλμ) και το Kvaløyvågen (38 χλμ). Και ενώ το Google maps δίνει χρόνο σε λεπτά της ώρας για να πας σε αυτά τα μέρη ίσο με τις αποστάσεις σε χιλιόμετρα, στην πραγματικότητα πρέπει να προσθέσεις 50% γιατί τα όρια ταχύτητας είναι χαμηλά όπως λέγαμε.

Αποφασίσαμε να πάμε στη μεσαία από τις περιοχές (χωριά είναι) γιατί ήταν πιο κοντά. Φυσικά ήμασταν κουρασμένοι, αλλά δε θέλαμε να χάσουμε την ευκαιρία μας την πρώτη βραδιά. Η ώρα είχε περάσει λίγο τις εννιά και φτάσαμε σε μέρος χωρίς πολλά φώτα. Κοιτούσαμε έξω από τα τζάμια του αυτοκινήτου μήπως δούμε το φαινόμενο. Και ξαφνικά σε μια κατηφόρα το βλέπω. Σταματώ σε μια άκρη και ετοιμάζομαι για τις φωτογραφίες μου. Παρεμπιπτόντως αναφέρω ότι δεν είναι εύκολο εκεί να σταματάς στην άκρη των επαρχιακών δρόμων γιατί δεν έχει χώρους. Ευτυχώς έχει στις στάσεις των λεωφορείων λίγο να κάνεις δεξιά και αυτό κάναμε σε όλη την εκδρομή.

Γεμάτοι χαρά, αφού βλέπαμε ένα υπέροχο Σέλας, ετοιμαζόμαστε για παρατήρηση και για φωτογραφική δράση. Τότε διαπιστώνουμε ότι δεν είχαμε πάρει μαζί την βιντεοκάμερα. Ούτε και το τρίποδο για τη μηχανή μου. Δεν πτοήθηκα: έβαζα τη μηχανή πάνω στο αυτοκίνητο και η δουλειά γινόταν σχετικά καλά. Υπέροχο θέαμα αλλά κάτι λόφοι δεξιά δεν άφηναν πλήρες οπτικό πεδίο, γι αυτό προχωρήσαμε λίγα χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο πιο κάτω. Υπέροχα σχήματα και εναλλαγές. Για άλλη μια φορά όμως το λέω: το Σέλας φαίνεται τόσο πράσινο μόνο στις φωτογραφίες. Στα μάτια μας το πράσινο είναι λίγο και εξαρτάται από τη στιγμή και το σχηματισμό.
View attachment 218637

View attachment 218638

Μετακινηθήκαμε ξανά, μέχρι το χωριό Skulsfjord όπου το φαινόμενο ήταν πιο έντονο. Η θερμοκρασία ήταν 3 με 4 βαθμούς πάνω από το μηδέν. Σχετικά καλά δηλαδή, αλλά ούτως ή άλλως ήμασταν εφοδιασμένοι με καλά μπουφάν και δεν υπήρχε πρόβλημα. Πάλι μετά από λίγο το φαινόμενο ατόνησε και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε αφού νιώθαμε χορτασμένοι.

View attachment 218639

View attachment 218640
Στις δυο φωτογραφίες φαίνεται η εναλλαγή των σχηματισμών με διαφορά 1-2 λεπτών.

Όμως τα ωραία δεν είχαν τελειώσει. Φτάνοντας σε μια διακλάδωση δεν έστριψα για το Τρόμσο αλλά για την τρίτη επιλογή μας προς το χωριό Kvaløyvågen. Το κάναμε γιατί βλέπαμε μπροστά μας, παρά τον αρκετό φωτισμό της περιοχής, το Σέλας σε μεγάλη δραστηριότητα. Σταματήσαμε σε κάποια σημείο και με φόντο το βόρειο Τρόμσο πήραμε μερικές υπέροχες φωτογραφίες.

View attachment 218641

View attachment 218642

Όλη η περιήγηση κράτησε πάνω από δυο ώρες και δεν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας παρά αφού σταμάτησε το σέλας να μας δίνει τους υπέροχους σχηματισμούς του. Κάπως έτσι είναι: κρατά ένα δίωρο συνήθως.

Γυρνώντας στο ξενοδοχείο νιώθαμε ότι ήδη είχε εκπληρωθεί σχεδόν όλος ο στόχος του ταξιδιού. Το θέαμα που είδαμε θεωρούσαμε ότι ήταν πάνω από τις προσδοκίες μας. Και ήταν μόλις η πρώτη βραδιά. Είχαμε άλλες τέσσερις. Προτρέχω να πω ότι τις υπόλοιπες βραδιές, αν και το κυνηγήσαμε, δεν είδαμε τίποτα, όχι καλύτερο, αλλά ούτε καν συγκρίσιμο με το θέαμα της πρώτης βραδιάς. Ευτυχώς λοιπόν που παρά την κούραση δε διστάσαμε να οδηγήσουμε (και μάλιστα τα πρώτα μας χιλιόμετρα μέσα στη χώρα, που έχει και πολύ αυστηρούς κανόνες) μέσα στη νύχτα. Και το tablet είχε ένα πρόβλημα και δε μας βοήθησε καθόλου ως πλοηγός. Πάλι καλά που το διόρθωσα και τις επόμενες μέρες μας οδηγούσε αλάνθαστα.

Το δωμάτιό μας ήταν σχετικά μικρό αλλά καθαρό. Το παράθυρο έβλεπε στον ακάλυπτο, ας μην πω γι αυτό. Το αναφέρω γιατί στην επιστροφή μας από το Longyearbyen το νέο δωμάτιο που μας έδωσαν στο ίδιο ξενοδοχείο ήταν λουξ: τεράστιο και με θέα στον κεντρικό δρόμο της πόλης. Το ξενοδοχείο ήταν πολύ καλό, απλά πληρώναμε για το πάρκιν, που όμως σε όλη την περιοχή, ακόμα και στα χωριά, είναι δύσκολο να βρεις ελεύθερη θέση. Όλοι οι ντόπιοι παρκάρουν στις αυλές τους ή σε πάρκιν που πληρώνεις.

View attachment 218643

Εκπληκτικό ταξίδι.
Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια!!!

 

[aetopetritis]

Υπέροχο ταξίδι! Δυστυχώς το είχα κάνει χειμώνα και μονο μια βραδιά κατάφερα να δω το σελας. Κι αυτό μεσω της φωτογραφικής μιας και η μανία να το απαθανατίσω ήταν λυσσαλέα.
Το έχω βάλει σκοπό να επαναλάβω την επίσκεψη εκεί και διαβάζοντας την ιστορία σου, ενεργοποιήθηκα πάνω σε αυτό το θέμα πιο σοβαρά.
Με εξέπληξε (πέρα από τα υπόλοιπα), το κοστος του ταξιδιού που αναφέρεις.....1100€ για εξι μέρες στη Νορβηγία με όλα τα απαραίτητα έξοδα μέσα, είναι πολύ λίγα!!!
Περιμένω τη συνέχεια λοιπόν.

 

[Thanasis_v]

Έχοντας διαβάσει την προηγούμενη ιστορία σου και αρχίζοντας να διαβάζω αυτήν εδώ, η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν "μπράβο επιμονή ο μπαγάσας, τα κατάφερε".

 

[travelbreak]

Υπέροχο ταξίδι! Δυστυχώς το είχα κάνει χειμώνα και μονο μια βραδιά κατάφερα να δω το σελας. Κι αυτό μεσω της φωτογραφικής μιας και η μανία να το απαθανατίσω ήταν λυσσαλέα.
Το έχω βάλει σκοπό να επαναλάβω την επίσκεψη εκεί και διαβάζοντας την ιστορία σου, ενεργοποιήθηκα πάνω σε αυτό το θέμα πιο σοβαρά.
Με εξέπληξε (πέρα από τα υπόλοιπα), το κοστος του ταξιδιού που αναφέρεις.....1100€ για εξι μέρες στη Νορβηγία με όλα τα απαραίτητα έξοδα μέσα, είναι πολύ λίγα!!!
Περιμένω τη συνέχεια λοιπόν.

Το σέλας ίσως έχει κάτι μαγικό που σε τραβά. Δεν το χορταίνεις.
Αν ξαναπάς πήγαινε κι εσύ Φθινόπωρο που ο καιρός είναι καλύτερος. Δεν ξέρω, ίσως να σταθήκαμε και τυχεροί. Όμως χιόνια φρέσκα δεν είδαμε πουθενά.
Όσο για τα έξοδα ήταν χονδρικά 600 ευρώ για τα αεροπορικά, που αν δεν πας στο Longyearbyen μειώνονται κατά 250 ευρώ. Τα ξενοδοχεία ούτε 200 ευρώ, συν το αυτοκίνητο άλλα 150, έχομε σύνολο 950 κατ΄ άτομο. Εκεί βέβαια κάναμε οικονομίες: ούτε μουσεία, ούτε δραστηριότητες, ούτε εστιατόρια και μπαράκια. Μόνο βενζίνη και πρόχειρο φαγητό.
Η συνέχεια δεν αργεί. Θα έχει υπέροχες φωτογραφίες από τη φθινοπωρινή Νορβηγία, γιατί άλλο από σέλας δεν μας έτυχε, αν και το κυνηγήσαμε.

 

[travelbreak]

Έχοντας διαβάσει την προηγούμενη ιστορία σου και αρχίζοντας να διαβάζω αυτήν εδώ, η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν "μπράβο επιμονή ο μπαγάσας, τα κατάφερε".

Δε θα το έλεγα επιμονή αλλά όραμα, ή κάτι που να συγκινεί τις αισθήσεις.

 

[travelbreak]

Να γράψω μερικά για την τοποθεσία που επισκέφτηκα, δηλαδή το Τρόμσο και το γύρω μέρος.

Ουσιαστικά το Τρόμσο είναι ένα νησί (μήκους περίπου 10 χιλιομέτρων και πλάτους 2-3) και συνδέεται με την κυρίως ξηρά της χώρας με μια γέφυρα χιλίων μέτρων. Από την άλλη μεριά, τη δυτική, έχει άλλη γέφυρα που τη συνδέει με άλλα μεγαλύτερα νησιά. Στην πλευρά της κυρίως ξηράς καταλήγει στον Αρκτικό Καθεδρικό Ναό. Υποθέτω ότι είναι χριστιανικός γιατί μέσα δεν μπήκα και απ’ έξω δεν έχει σταυρό, παρά μόνο κάτι ως υποψία, που μπορείς να το δεις και σε τζαμιά. Όπου και να πήγαμε οι σταυροί έλειπαν από τις εκκλησίες. Απ’ έξω εννοώ γιατί μέσα δεν μπήκα σε καμιά. Ο προαναφερθείς μεγάλος ναός έχει περίεργη όψη που πιο πολύ μου θυμίζει σιδηροδρομικό σταθμό.

Νάτος:

Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται το νησί του Τρόμσο και η κοντινή γύρω περιοχή. Οι μπλε γραμμές δείχνουν και την διαδρομή που κάναμε το πρώτο βράδυ για να δούμε το Σέλας. Αν σκεφτείτε ότι το μήκος του νησιού είναι 10 χλμ καταλαβαίνετε και τις υπόλοιπες αποστάσεις.

Να και ένα πιο κοντινό πλάνο του νησιού από το Google:

Η πόλη με τα πέριξ έχει θεωρητικά κάπου 80,000 κατοίκους. Είναι όμως διασκορπισμένοι μέσα στο νησί, αλλά και στις γειτονικές περιοχές ανατολικά και δυτικά του νησιού. Θυμίζει πόλη με το πολύ 15,000 κατοίκους (ήμουν ανάμεσα στο 10 και στο 20 χιλιάδες και έτσι προέκυψε το 15). Το αεροδρόμιο βρίσκεται δυτικά και αν δε θες να κάνεις το γύρω του νησιού θα περάσεις από ένα τούνελ κάπου δύο χιλιομέτρων, που έχει όμως αρκετές εξόδους προς την πόλη. Προσωπικά τη θεωρώ μια μέτριας ομορφιάς πόλη, αφού το ενδιαφέρον μου σε περίπατο εξαντλείται σε λίγες ώρες. Άλλο αν επισκεφτείς εσωτερικούς χώρους, πράγμα που δεν το έκανα.Γι αυτό μη λάβεται και τοις μετρητοίς την άποψή μου.

Το κέντρο έχει μερικά μαγαζιά και αρκετά μπαρ εστιατόρια. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Το σαββατόβραδο ήταν γεμάτα. Πολλοί καθόταν έξω υπό τη θέρμανση των θερμοπομπών. Οι άνθρωποι είναι εξυπηρετικοί, αν και δε χρειάστηκε να ζητήσω κάτι εκτός από το πρώτο βράδυ, που αμέσως δυο κυρίες μου έδωσαν το κινητό τους να μιλήσω με τον ξενοδόχο που είχε κλείσει το υπόγειο πάρκιν. Μου εξήγησε ο άνθρωπος το κόλπο για να μπαίνω όταν αργώ.

Το οδικό δίκτυο της περιοχής είναι πυκνότατο, αλλά τα βενζινάδικα λίγα. Αν θυμάμαι καλά η βενζίνη έρχεται λίγο ακριβότερα από εδώ. Εμείς οδηγήσαμε λίγο πάνω από χίλια χιλιόμετρα συνολικά. Υπέροχα χιλιόμετρα με χρώματα απίθανα που μόνο αυτή την εποχή τα βρίσκεις.

Να και λίγο από την πόλη:

Η άλλη μέρα ήταν για να δούμε φιόρδ και είχαμε σύμμαχο τον καιρό που αν και συννεφιασμένος ήταν χωρίς σταγόνα βροχής. Κατόπιν πολλών σκέψεων ακολουθήσαμε το δρομολόγιο που είχα σχεδιάσει από την Ελλάδα. Ενώ όμως λέγαμε ότι θα το πραγματοποιούσαμε σε μόλις πέντε - έξι ώρες, τελειώσαμε σχεδόν βράδυ. Συνέχεια κάναμε στάσεις για φωτογραφίες και βίντεο. Αυτή η εποχή είναι η καλύτερη για εκδρομή στην περιοχή αυτή. Ο λόγος είναι ότι έχει καταπληκτικά χρώματα η φύση και κυρίως το κίτρινο των φύλλων των δέντρων που είναι μαγικό. Δεν είναι μόνο κίτρινο: είναι και κόκκινο και πράσινο και όλα τα χρώματα μεταξύ αυτών. Ας αναφέρω ότι δεν έχει μόνο φυλλοβόλα δέντρα εκεί αλλά και λίγα πευκοειδή.

Στον επόμενο χάρτη φαίνεται η διαδρομή που ακολουθήσαμε τούτη τη μέρα. Αρχικά πήγαμε στα χωριά Tromvik και Rekvik και μετά γυρίζοντας πίσω τον ίδιο δρόμο, συνεχίσαμε για το Sommaroy. Η επιστροφή έγινε από τη νότια πλευρά.

Σύμφωνα με το Google τα χιλιόμετρα είναι 220. Η διαδρομή είχε μερικά υπέροχα (σύγχρονα όμως) γεφύρια τα οποία κυνηγούσαμε μετά μανίας για να τα περάσουμε και για να τα φωτογραφήσουμε. Ο τελικός μας προορισμός ήταν το Sommaroy, που ήταν το πρώτο στη σειρά για τη θέαση του Σέλαος. Βέβαια, με τα όρια ταχύτητας που έχουν εκεί, οι 4 ώρες και 18 λεπτά που λέει το Google δεν ισχύουν και ο χρόνος είναι χωρίς στάσεις άλλες δυο ώρες. Εμείς κάναμε και άλλες πέντε επί πλέον. Ασφαλώς και δεν ήταν μόνο τα χρώματα των δέντρων αλλά και τα φιόρδ με ψηλά ή και καθόλου βουνά που έκαναν το τοπίο φανταστικό. Σίγουρα θα είναι πανέμορφο και το χειμώνα αλλά και το καλοκαίρι. Όμως το φθινόπωρο είναι ξεχωριστό.

Στην επιστροφή στο Τρόμσο, όπως προχωρούσαμε είδαμε από το αυτοκίνητο ένα υπέροχο μέρος με λίμνη και σπιτάκια προς τη μεριά της θάλασσας. Κάνουμε μεταβολή και από ένα χωματόδρομο πάμε να μπούμε προς τα εκεί που είχαμε δει. Ακριβώς τότε έρχεται ένας ηλικιωμένος κύριος και τον ρωτάμε αν επιτρέπεται να περάσουμε. Μας είπε εντάξει και να παρκάρουμε λίγο πιο μέσα. Μας είπε λοιπόν ότι το μέρος είναι ξενοδοχείο. Ουσιαστικά ήταν 3-4 σπιτάκια εκεί που τα νοίκιαζε. Ίσως από την άλλη μεριά του δρόμου να είχε και άλλα. Όταν μας ρώτησε από πού είμαστε και του είπαμε Ελλάδα, χάρηκε πολύ γιατί μας είπε ότι είχε παντρευτεί πριν 25 χρόνια στη Σάμο.

Κάναμε μια καταπληκτική βόλτα μέχρι μια λιμνούλα και σε ένα υπέροχο δασάκι. Και πάλι τα χρώματα ήταν που έδιναν το άριστα δέκα στο τοπίο. Ένα από τα σπιτάκια που νοίκιαζε ήταν από εκείνα που έχουν τα χόρτα στη στέγη. Είναι χαρακτηριστικά αυτά τα σπιτάκια στην περιοχή. Υπάρχουν και παλιά εγκαταλειμμένα, αλλά και καινούργια που τα χρησιμοποιούν. Τα χόρτα πρέπει να βγαίνουν μόνα τους επειδή και όταν η στέγη είναι ξύλινη. Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται το ενοικιαζόμενο από εκεί.

Το βράδυ στο ξενοδοχείο ψάχναμε στις διάφορες ιστοσελίδες της περιοχής για πιθανότητες να δούμε το σέλας αλλά έδιναν λίγες λόγω μικρής ηλιακής δραστηριότητας αλλά και νέφωσης. Αποφασίσαμε να μην το κυνηγήσουμε και να κάνουμε βόλτες στην πόλη. Είχε σχεδόν βραδιάσει αλλά εμείς περπατήσαμε σχεδόν όλη την περιοχή του κέντρου και του λιμανιού. Δεν ήθελε και πολύ χρόνο, μια ωρίτσα.
Εκεί το σκοτάδι πέφτει σιγά-σιγά αφού ο ήλιος δύει πλαγίως, όχι όπως εδώ που δύει σχεδόν κάθετα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το σκοτάδι εκεί ψηλά να έρχεται αργά-αργά.

Μετά πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε στην απέναντι μεριά, στην ενδοχώρα, για λίγα χιλιόμετρα να περάσει η ώρα ξεκούραστα και να δούμε και κάτι ίσως ενδιαφέρον. Λόγω του σκότους όμως και της δυσκολίας στο παρκάρισμα δεν κάναμε στάσεις και γυρίσαμε για ύπνο. Ήταν Σάββατο και ο κόσμος είχε βγει στα μπαράκια και στα εστιατόρια, τα οποία ήταν γεμάτα.

 

[buffon85]

σε ευχαριστουμε και παλι! ολα σου τα ταξιδια ειναι φανταστικα!

 

[aetopetritis]

καταπληκτικές εικόνες!!

 

[Dina Z]

Ονειρεύομαι να κάνω ένα ταξίδι στο Βορρά παρόμοιο με το δικό σου. Αν και μόλις πέρυσι επισκέφθηκα το Μπέργκεν και το Sognefjorden, η Νορβηγία δεν χορταίνεται.
Προς το παρόν ταξιδεύω με τις φωτογραφίες σου

 

[Sassenach77]

Τα συγχαρητήρια μου !!!!
Οι φωτογραφίες πανέμορφες, το Σέλας μοναδικό (ένα απο τα όνειρα μου είναι να δώ το Σέλας και εγώ κάποια στιγμή!) και όλο το ταξίδι, μία μοναδική εμπειρία !!!! Μπράβο σας!!!
Αναμένω την συνέχεια