evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.952
- Likes
- 16.670
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Buenos Aires 09/01-13/01/2020
Ξεκουραστήκαμε καλά και μετά από ένα ωραίο πρωινό καλέσαμε uber για να ξεκινήσουμε τις βόλτες μας στην πόλη. Εν τω μεταξύ είναι γενικά τόσο φθηνά τα ταξί και ακόμα φθηνότερα τα uber που δεν υπήρχε κανένας λόγος να σκεφτούμε άλλο μεταφορικό μέσο. Ειδικά που είμαστε τρεις και το ποσό μοιραζόταν . Οι περισσότερες μικρές διαδρομές των 2-3 χιλιομέτρων κόστιζαν 1,5-2,5 ευρώ ανάλογα την αιχμή ενώ για μεγαλύτερες ακόμα και 10 χιλιόμετρα δεν ξεπεράσαμε τα 5 ευρώ...Βέβαια κάποιες φορές μας έκαναν κάτι νούμερα....σταματούσαν λίγο πιο μακριά από εκεί που είμαστε ή τους βλέπαμε στο χάρτη να κάνουν κύκλους...αυτό έχει να κάνει κυρίως με το ότι τα νόμιμα ταξί δεν τα θέλουν τα uber και έχουν συμβεί διάφορα, οπότε οι οδηγοί πολλές φορές τσεκάρουν τους επιβάτες. Δεν ήταν κάτι τραβηγμένο πάντως και βλέπαμε πολύ κόσμο να τα χρησιμοποιεί. Εγώ είχα στο κινητό μου το cabify το οποίο χρησιμοποίησα αρκετές φορές όποτε κινήθηκα μόνη και ήταν επίσης μια χαρά.
Φυσικά εν τω μεταξύ είχαμε αλλάξει χρήματα και είχαμε βάλει αργεντίνικη sim στα κινητά ώστε να έχουμε data και να μπορούμε να επικοινωνούμε, σκέφτηκα όμως τις πολύ χρηστικές πληροφορίες να τις παραθέσω μαζεμένες στο τέλος ώστε να είναι ευδιάκριτες σε μελλοντικούς ταξιδιώτες. Οι πληροφορίες που βρήκα εγώ στο φόρουμ ήταν ήδη από μερικά χρόνια πριν οπότε και αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει, εγώ και ο @orestcrete που ταξιδέψαμε πρόσφατα θα επικαιροποιήσουμε το θέμα.
Κατεβήκαμε λοιπόν στο Puerto Madero το λιμάνι δηλαδή της πόλης και χαζέψαμε την ανοικοδόμηση με τους αστραφτερούς ουρανοξύστες που κατασκευάζονται ο ένας με τον άλλον και αναμορφώνουν όλη την περιοχή με εξωφρενικές για τα δεδομένα της χώρας τιμές ανά τετραγωνικό μέτρο (κάπου 500.000 δολ για ένα μικρό διαμέρισμα). Περάσαμε από τη γέφυρα του Καλατράβα , προχωρήσαμε προς την Casa Rosada το παλάτι δηλαδή που στεγάζονται τα γραφεία του Προέδρου της Χώρας και έκανε τις θρυλικές της εμφανίσεις στο παράθυρο η Εβίτα Περόν χαιρετώντας το λαό που τη λάτρευε, είδαμε την Plaza de Mayo ακριβώς μπροστά χωρίς καμία διαδήλωση! Συνήθως εκεί γίνεται ο χαμός από κάποιο φορέα που συνήθως διαδηλώνει κατά της οικονομικής ύφεσης και των συνεχών περικοπών όπως επίσης και κάθε Πέμπτη εκεί μαζεύονται οι μάνες όσων εξαφανίστηκαν κατά την μακρά περίοδο της χούντας , μαυροφορεμένες και καθήμενες σιωπηλά κρατώντας στα χέρια τους τις φωτογραφίες των παιδιών τους που χάθηκαν. Αυτά είχα διαβάσει πλην όμως ήταν Πέμπτη και μαυροφορεμένη μάνα δεν είδα πουθενά! Ισως επειδή πέσαμε στο θέρος;; Ποιός ξέρει!
Puerto Madero με τους Ουρανοξύστες
Ο Καλατράβας της Αργεντινής
Casa Rosada από μακριά
Plaza de Mayo
Αφού κάναμε τις βόλτες μας εκεί ανεβήκαμε προς τον Οβελίσκο (το τοπόσημο) είδαμε και την πολύβουη Calle Florida που είναι ο πιο κεντρικός εμπορικός πεζόδρομος της πόλης αλλά δεν είδα τίποτα ελκυστικό εκεί ούτε σαν ατμόσφαιρα, ούτε στα μαγαζιά και σίγουρα όχι στις τιμές! Αρκετά ακριβά όλα και απορώ πως ανταποκρίνονται οι ντόπιοι σε τέτοιες τιμές!
Κλασσική τουριστική φωτό!
Στο μεταξύ είχε μεσημεριάσει κι η ζέστη έσφιξε....Γενικά θα έλεγα πάντως ότι το καλοκαίρι τους είναι αρκετά ανεκτό. Οι θερμοκρασίες ήταν καλές με τις μέγιστες το πολύ στους 32 με αρκετή υγρασία όμως, ωστόσο μου είναι αδιανόητο να φανταστώ ότι μπορώ πχ να περπατήσω στο κέντρο της Θεσσαλονίκης μεσημέρι κατακαλόκαιρο....χαλαρά λιποθυμάς! Εκεί δίχως να είναι ευχάριστο δεν ήταν και αδύνατο. Φυσούσε και ένα αεράκι κάπου κάπου και βοηθούσε την κατάσταση.
Στο μεταξύ τα αγόρια πείνασαν και κάθισαν κάπου να τσιμπήσουν. Εγώ είχα διάθεση να περπατήσω κ άλλο και επίσης είχα παραγγελία από το γιό μου να του βρω κάτι σπάνια cd που είχε βρει στο ιντερνέτ από ένα παλιό βιβλιοπωλείο στην οδό Corrientes που είναι και ο δρόμος με τα βιβλιοπωλεία και τα θέατρα.
Αρχισα λοιπόν να περπατάω μόνη στο κέντρο, με τη διακριτική βοήθεια του google maps...Εχοντας διαβάσει διάφορα από δω κι από κει ήμουν...ελαφρώς ψαρωμένη για το τι ισχύει τελικά και αν θα έπρεπε να φοβάμαι μην μου την πέσουν πορτοφολάδες και άλλα τέτοια σχετικά.
Εβαλα το σακιδιάκι μου μπροστά για να το ελέγχω καλύτερα και βρήκα το βιβλιοπωλείο. Ψώνισα και τα cd και στην επιστροφή είδα κάτι ωραίες empanadas περνώντας από ένα αρτοποιείο και μπήκα μέσα να αγοράσω. Περιμένοντας τη σειρά μου ένας άντρας με χαρακτηριστικά Βραζιλιάνου ή Βενεζουελάνου μου λέει κάτι στα ισπανικά που δεν κατάλαβα και δείχνει προς την τσάντα μου. Ελέγχω την τσάντα να δω αν είναι κλειστή κανονικά, όλα οκ και δε δίνω σημασία. Επαναλαμβάνει αυτός δείχνοντας και κινείται προς το μέρος μου. Εεεε πείτε με τρελή αλλά σκιάχτηκα κ έφυγα!!
Οταν έφτασα στους δικούς μου, μου λένε καλά δε βλέπεις ότι ξέχασες το φακό του κινητού σου ανοιχτό; (τον είχα ανάψει ψάχνοντας τα cd και κρατούσα το τηλέφωνο ψηλά στο ύψος της τσάντας μου για να ακούω τη φωνή του gps) Ο άνθρωπος μου έδειχνε το κινητό να κλείσω το φακό και γω φοβήθηκα!!!!! Οποιος έχει τη μύγα τελικά....
Teatro Colon
Πάντως οι πρώτες εντυπώσεις από το τριγύρισμα στο κέντρο ήταν πως η πόλη αν και δεν έχει κάποια τρανταχτά σημεία ξεκάθαρης ομορφιάς (εκτός ίσως από τα πολύ περιποιημένα πάρκα) εν τούτοις έχει περίσσια προσωπικότητα...Εχει μια ξεχασμένη αίγλη....μια διάχυτη αριστοκρατική διάθεση το νιώθεις πως εδώ κάποτε γινόταν κάτι μεγαλοπρεπές που πλέον είναι σε παρακμή. Ωστόσο υπάρχει περιρρέουσα η ενέργεια στην ατμόσφαιρα και τη μεταδίδει έντονα στον επισκέπτη. Το ένιωσα από την πρώτη ώρα μέχρι τη στιγμή που έφυγα.
Ο επόμενος σταθμός ήταν παγωτάκι σ ένα από τα πολλά και υπέροχα παγωτατζίδικα...ακόμα δεν ζυγίστηκα από τη μέρα που γύρισα, αλλά τόσα παγωτά που έφαγα αυτές τις μέρες ούτε όλο το καλοκαίρι στην Ελλάδα.
Εκεί στο κέντρο βρίσκεται κ ένας από τους μεγαλύτερους οίκους κατασκευαστών παπουτσιών τάνγκο που φυσικά βρίσκεται στο Μπουένος Άιρες. Δεν είχα φέρει μαζί μου παπούτσια χορού έχοντας σκοπό να αγοράσω από τους καλύτερους....Ανεβήκαμε σε όροφο στην οδό Arenales και μας άνοιξαν σ ένα χώρο με βαριά κλασσικά έπιπλα όπου παπούτσια έβλεπες μόνο σε μερικές προθήκες.
Μου μέτρησαν το πόδι και 2 κοπελίτσες μου έφεραν από την αποθήκη ότι υπήρχε στο νούμερό μου! Ενιωσα πολύ άσχημα να τις βλέπω να κουβαλάν ξανά & ξανά κουτιά αλλά μου είπαν πως αυτή είναι η τακτική τους για όλες τις πελάτισσες οπότε χαλάρωσα και γω κ είπα να το απολαύσω.
Η κορυφαία στιγμή όταν καλώ τη φίλη μου στην Ελλάδα με βιντεοκλήση για να πει τη γνώμη της ενώ εγώ δοκιμάζω παπούτσια...ο αδερφός μου κρατάει το κινητό κοντά στα πόδια μου για να τα βλέπει εκείνη και να με βοηθήσει να αποφασίσω.
Το όνειρο κάθε γυναίκας!
Το καλύτερο όμως ήταν πως ενώ τα εν λόγω παπούτσια από το ευρωπαικό e-shop τα αγοράζεις 200 ευρώ ακατέβατα + έξοδα αποστολής (άουτς) εκεί με την πιστωτική μου είπαν 120....και μόλις άνοιξα πορτοφόλι και είδαν μέσα ευρώ μου λένε με euros 85 ευρώ!!!! Μπορεί και έτσι να σας ακούγεται υπερβολική η τιμή , σας λέω όμως ότι στην Ελλάδα με μια κατοστάρα παίρνεις κάτι τούρκικα που είναι σκληρά και μυρίζουν άσχημα....αυτά έχουν υπέροχη ποιότητα και είναι τόσο μαλακά που χορεύεις ώρες δίχως να νιώθεις την παραμικρή ενόχληση.
Και φυσικά με καινούργια παπούτσια και τη διάθεση ανεβασμένη έπρεπε να πάω και για χορό, δεν έπρεπε;;;
Στο διάστημα που έψαχνα πληροφορίες για το ταξίδι ήρθα σε επαφή με διάφορα άτομα στο διαδίκτυο-όπως και εδώ στο φόρουμ και μάλιστα άτομα που νιώθω πολύ τυχερή που γνώρισα έστω και μ αυτό τον τρόπο και θέλω να τα κρατήσω στη ζωή μου.
Κάνοντας μια άσχετη λοιπόν ερώτηση κάποια στιγμή στο trip advisor μου απάντησε μια αμερικανοεργεντίνα (αμερικάνα που ζει πάνω από 20 χρόνια στην Αργεντινή) και μηνύματα στα μηνύματα ανταλλάξαμε τηλέφωνα και συμφωνήσαμε να συναντηθούμε στο Μπουένος Αιρες μια και αυτή χορεύει τάγκο και είχαμε το πρώτο ραντεβού εκείνο το βράδυ να πάμε σε μια ανοιχτή μιλόγκα (μιλόγκα είναι οι εκδηλώσεις του τάνγκο) Μου σύστησε μάλιστα και μια από τις καλύτερες σχολές τάνγκο για να κάνω μερικά ιδιαίτερα μαθήματα που σκόπευα με έναν αργεντίνο μαέστρο.
Δυστυχώς όμως το βράδυ δεν ένιωθα πολύ καλά, με ενοχλούσε το στομάχι μου και είχα υπνηλία-ίσως η απότομη αλλαγή της εποχής και η κούραση με κατέβαλαν....ωστόσο έκανα μια προσπάθεια να πάω στο ραντεβού γιατί η φίλη μου έμενε πιο μακριά και είχε ήδη ξεκινήσει.
Η εκδήλωση γινόταν στο Belgrano και ήταν ένας όμορφος κήπος με μια υπερυψωμένη εξέδρα στη μέση και αρκετό κόσμο....Υπολόγισα πάνω από 50-60 άτομα με 15-20 ζευγάρια μόνιμα στην πίστα...
Συνάντησα τη Sheryl και τα είπαμε λιγάκι - ήταν και κείνη πολύ κουρασμένη εκείνη τη μέρα. Χόρεψα κανά δυό χορούς και γύρισα σπίτι να ξεκουραστώ και ανανεώσαμε το ραντεβού για κάποια άλλη στιγμή που θα βόλευε καλύτερα.
Ξάπλωσα ελπίζοντας να νιώθω καλύτερα την επόμενη μέρα. Αδημονούσα τρελά μια και αν και γυναίκα είμαι πολύ φίλαθλος, αγαπώ πρωτίστως μπάσκετ και ποδόσφαιρο και δευτερευόντως και άλλα σπορ....έτσι η επίσκεψη στη Μπόκα και το Μπομπονέρα για μένα είχε ξεχωριστή σημασία. Και μετά από αυτό με περίμενε το πρώτο μάθημα τάνγκο από τον περί πολλού Αργεντίνο δάσκαλο.
Η ανυπομονησία χτυπούσε κόκκινο.....
Ξεκουραστήκαμε καλά και μετά από ένα ωραίο πρωινό καλέσαμε uber για να ξεκινήσουμε τις βόλτες μας στην πόλη. Εν τω μεταξύ είναι γενικά τόσο φθηνά τα ταξί και ακόμα φθηνότερα τα uber που δεν υπήρχε κανένας λόγος να σκεφτούμε άλλο μεταφορικό μέσο. Ειδικά που είμαστε τρεις και το ποσό μοιραζόταν . Οι περισσότερες μικρές διαδρομές των 2-3 χιλιομέτρων κόστιζαν 1,5-2,5 ευρώ ανάλογα την αιχμή ενώ για μεγαλύτερες ακόμα και 10 χιλιόμετρα δεν ξεπεράσαμε τα 5 ευρώ...Βέβαια κάποιες φορές μας έκαναν κάτι νούμερα....σταματούσαν λίγο πιο μακριά από εκεί που είμαστε ή τους βλέπαμε στο χάρτη να κάνουν κύκλους...αυτό έχει να κάνει κυρίως με το ότι τα νόμιμα ταξί δεν τα θέλουν τα uber και έχουν συμβεί διάφορα, οπότε οι οδηγοί πολλές φορές τσεκάρουν τους επιβάτες. Δεν ήταν κάτι τραβηγμένο πάντως και βλέπαμε πολύ κόσμο να τα χρησιμοποιεί. Εγώ είχα στο κινητό μου το cabify το οποίο χρησιμοποίησα αρκετές φορές όποτε κινήθηκα μόνη και ήταν επίσης μια χαρά.
Φυσικά εν τω μεταξύ είχαμε αλλάξει χρήματα και είχαμε βάλει αργεντίνικη sim στα κινητά ώστε να έχουμε data και να μπορούμε να επικοινωνούμε, σκέφτηκα όμως τις πολύ χρηστικές πληροφορίες να τις παραθέσω μαζεμένες στο τέλος ώστε να είναι ευδιάκριτες σε μελλοντικούς ταξιδιώτες. Οι πληροφορίες που βρήκα εγώ στο φόρουμ ήταν ήδη από μερικά χρόνια πριν οπότε και αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει, εγώ και ο @orestcrete που ταξιδέψαμε πρόσφατα θα επικαιροποιήσουμε το θέμα.
Κατεβήκαμε λοιπόν στο Puerto Madero το λιμάνι δηλαδή της πόλης και χαζέψαμε την ανοικοδόμηση με τους αστραφτερούς ουρανοξύστες που κατασκευάζονται ο ένας με τον άλλον και αναμορφώνουν όλη την περιοχή με εξωφρενικές για τα δεδομένα της χώρας τιμές ανά τετραγωνικό μέτρο (κάπου 500.000 δολ για ένα μικρό διαμέρισμα). Περάσαμε από τη γέφυρα του Καλατράβα , προχωρήσαμε προς την Casa Rosada το παλάτι δηλαδή που στεγάζονται τα γραφεία του Προέδρου της Χώρας και έκανε τις θρυλικές της εμφανίσεις στο παράθυρο η Εβίτα Περόν χαιρετώντας το λαό που τη λάτρευε, είδαμε την Plaza de Mayo ακριβώς μπροστά χωρίς καμία διαδήλωση! Συνήθως εκεί γίνεται ο χαμός από κάποιο φορέα που συνήθως διαδηλώνει κατά της οικονομικής ύφεσης και των συνεχών περικοπών όπως επίσης και κάθε Πέμπτη εκεί μαζεύονται οι μάνες όσων εξαφανίστηκαν κατά την μακρά περίοδο της χούντας , μαυροφορεμένες και καθήμενες σιωπηλά κρατώντας στα χέρια τους τις φωτογραφίες των παιδιών τους που χάθηκαν. Αυτά είχα διαβάσει πλην όμως ήταν Πέμπτη και μαυροφορεμένη μάνα δεν είδα πουθενά! Ισως επειδή πέσαμε στο θέρος;; Ποιός ξέρει!
Puerto Madero με τους Ουρανοξύστες
Ο Καλατράβας της Αργεντινής
Casa Rosada από μακριά
Plaza de Mayo
Αφού κάναμε τις βόλτες μας εκεί ανεβήκαμε προς τον Οβελίσκο (το τοπόσημο) είδαμε και την πολύβουη Calle Florida που είναι ο πιο κεντρικός εμπορικός πεζόδρομος της πόλης αλλά δεν είδα τίποτα ελκυστικό εκεί ούτε σαν ατμόσφαιρα, ούτε στα μαγαζιά και σίγουρα όχι στις τιμές! Αρκετά ακριβά όλα και απορώ πως ανταποκρίνονται οι ντόπιοι σε τέτοιες τιμές!
Κλασσική τουριστική φωτό!
Στο μεταξύ είχε μεσημεριάσει κι η ζέστη έσφιξε....Γενικά θα έλεγα πάντως ότι το καλοκαίρι τους είναι αρκετά ανεκτό. Οι θερμοκρασίες ήταν καλές με τις μέγιστες το πολύ στους 32 με αρκετή υγρασία όμως, ωστόσο μου είναι αδιανόητο να φανταστώ ότι μπορώ πχ να περπατήσω στο κέντρο της Θεσσαλονίκης μεσημέρι κατακαλόκαιρο....χαλαρά λιποθυμάς! Εκεί δίχως να είναι ευχάριστο δεν ήταν και αδύνατο. Φυσούσε και ένα αεράκι κάπου κάπου και βοηθούσε την κατάσταση.
Στο μεταξύ τα αγόρια πείνασαν και κάθισαν κάπου να τσιμπήσουν. Εγώ είχα διάθεση να περπατήσω κ άλλο και επίσης είχα παραγγελία από το γιό μου να του βρω κάτι σπάνια cd που είχε βρει στο ιντερνέτ από ένα παλιό βιβλιοπωλείο στην οδό Corrientes που είναι και ο δρόμος με τα βιβλιοπωλεία και τα θέατρα.
Αρχισα λοιπόν να περπατάω μόνη στο κέντρο, με τη διακριτική βοήθεια του google maps...Εχοντας διαβάσει διάφορα από δω κι από κει ήμουν...ελαφρώς ψαρωμένη για το τι ισχύει τελικά και αν θα έπρεπε να φοβάμαι μην μου την πέσουν πορτοφολάδες και άλλα τέτοια σχετικά.
Εβαλα το σακιδιάκι μου μπροστά για να το ελέγχω καλύτερα και βρήκα το βιβλιοπωλείο. Ψώνισα και τα cd και στην επιστροφή είδα κάτι ωραίες empanadas περνώντας από ένα αρτοποιείο και μπήκα μέσα να αγοράσω. Περιμένοντας τη σειρά μου ένας άντρας με χαρακτηριστικά Βραζιλιάνου ή Βενεζουελάνου μου λέει κάτι στα ισπανικά που δεν κατάλαβα και δείχνει προς την τσάντα μου. Ελέγχω την τσάντα να δω αν είναι κλειστή κανονικά, όλα οκ και δε δίνω σημασία. Επαναλαμβάνει αυτός δείχνοντας και κινείται προς το μέρος μου. Εεεε πείτε με τρελή αλλά σκιάχτηκα κ έφυγα!!
Οταν έφτασα στους δικούς μου, μου λένε καλά δε βλέπεις ότι ξέχασες το φακό του κινητού σου ανοιχτό; (τον είχα ανάψει ψάχνοντας τα cd και κρατούσα το τηλέφωνο ψηλά στο ύψος της τσάντας μου για να ακούω τη φωνή του gps) Ο άνθρωπος μου έδειχνε το κινητό να κλείσω το φακό και γω φοβήθηκα!!!!! Οποιος έχει τη μύγα τελικά....
Teatro Colon
Πάντως οι πρώτες εντυπώσεις από το τριγύρισμα στο κέντρο ήταν πως η πόλη αν και δεν έχει κάποια τρανταχτά σημεία ξεκάθαρης ομορφιάς (εκτός ίσως από τα πολύ περιποιημένα πάρκα) εν τούτοις έχει περίσσια προσωπικότητα...Εχει μια ξεχασμένη αίγλη....μια διάχυτη αριστοκρατική διάθεση το νιώθεις πως εδώ κάποτε γινόταν κάτι μεγαλοπρεπές που πλέον είναι σε παρακμή. Ωστόσο υπάρχει περιρρέουσα η ενέργεια στην ατμόσφαιρα και τη μεταδίδει έντονα στον επισκέπτη. Το ένιωσα από την πρώτη ώρα μέχρι τη στιγμή που έφυγα.
Ο επόμενος σταθμός ήταν παγωτάκι σ ένα από τα πολλά και υπέροχα παγωτατζίδικα...ακόμα δεν ζυγίστηκα από τη μέρα που γύρισα, αλλά τόσα παγωτά που έφαγα αυτές τις μέρες ούτε όλο το καλοκαίρι στην Ελλάδα.
Εκεί στο κέντρο βρίσκεται κ ένας από τους μεγαλύτερους οίκους κατασκευαστών παπουτσιών τάνγκο που φυσικά βρίσκεται στο Μπουένος Άιρες. Δεν είχα φέρει μαζί μου παπούτσια χορού έχοντας σκοπό να αγοράσω από τους καλύτερους....Ανεβήκαμε σε όροφο στην οδό Arenales και μας άνοιξαν σ ένα χώρο με βαριά κλασσικά έπιπλα όπου παπούτσια έβλεπες μόνο σε μερικές προθήκες.
Μου μέτρησαν το πόδι και 2 κοπελίτσες μου έφεραν από την αποθήκη ότι υπήρχε στο νούμερό μου! Ενιωσα πολύ άσχημα να τις βλέπω να κουβαλάν ξανά & ξανά κουτιά αλλά μου είπαν πως αυτή είναι η τακτική τους για όλες τις πελάτισσες οπότε χαλάρωσα και γω κ είπα να το απολαύσω.
Η κορυφαία στιγμή όταν καλώ τη φίλη μου στην Ελλάδα με βιντεοκλήση για να πει τη γνώμη της ενώ εγώ δοκιμάζω παπούτσια...ο αδερφός μου κρατάει το κινητό κοντά στα πόδια μου για να τα βλέπει εκείνη και να με βοηθήσει να αποφασίσω.
Το όνειρο κάθε γυναίκας!
Το καλύτερο όμως ήταν πως ενώ τα εν λόγω παπούτσια από το ευρωπαικό e-shop τα αγοράζεις 200 ευρώ ακατέβατα + έξοδα αποστολής (άουτς) εκεί με την πιστωτική μου είπαν 120....και μόλις άνοιξα πορτοφόλι και είδαν μέσα ευρώ μου λένε με euros 85 ευρώ!!!! Μπορεί και έτσι να σας ακούγεται υπερβολική η τιμή , σας λέω όμως ότι στην Ελλάδα με μια κατοστάρα παίρνεις κάτι τούρκικα που είναι σκληρά και μυρίζουν άσχημα....αυτά έχουν υπέροχη ποιότητα και είναι τόσο μαλακά που χορεύεις ώρες δίχως να νιώθεις την παραμικρή ενόχληση.
Και φυσικά με καινούργια παπούτσια και τη διάθεση ανεβασμένη έπρεπε να πάω και για χορό, δεν έπρεπε;;;
Στο διάστημα που έψαχνα πληροφορίες για το ταξίδι ήρθα σε επαφή με διάφορα άτομα στο διαδίκτυο-όπως και εδώ στο φόρουμ και μάλιστα άτομα που νιώθω πολύ τυχερή που γνώρισα έστω και μ αυτό τον τρόπο και θέλω να τα κρατήσω στη ζωή μου.
Κάνοντας μια άσχετη λοιπόν ερώτηση κάποια στιγμή στο trip advisor μου απάντησε μια αμερικανοεργεντίνα (αμερικάνα που ζει πάνω από 20 χρόνια στην Αργεντινή) και μηνύματα στα μηνύματα ανταλλάξαμε τηλέφωνα και συμφωνήσαμε να συναντηθούμε στο Μπουένος Αιρες μια και αυτή χορεύει τάγκο και είχαμε το πρώτο ραντεβού εκείνο το βράδυ να πάμε σε μια ανοιχτή μιλόγκα (μιλόγκα είναι οι εκδηλώσεις του τάνγκο) Μου σύστησε μάλιστα και μια από τις καλύτερες σχολές τάνγκο για να κάνω μερικά ιδιαίτερα μαθήματα που σκόπευα με έναν αργεντίνο μαέστρο.
Δυστυχώς όμως το βράδυ δεν ένιωθα πολύ καλά, με ενοχλούσε το στομάχι μου και είχα υπνηλία-ίσως η απότομη αλλαγή της εποχής και η κούραση με κατέβαλαν....ωστόσο έκανα μια προσπάθεια να πάω στο ραντεβού γιατί η φίλη μου έμενε πιο μακριά και είχε ήδη ξεκινήσει.
Η εκδήλωση γινόταν στο Belgrano και ήταν ένας όμορφος κήπος με μια υπερυψωμένη εξέδρα στη μέση και αρκετό κόσμο....Υπολόγισα πάνω από 50-60 άτομα με 15-20 ζευγάρια μόνιμα στην πίστα...
Συνάντησα τη Sheryl και τα είπαμε λιγάκι - ήταν και κείνη πολύ κουρασμένη εκείνη τη μέρα. Χόρεψα κανά δυό χορούς και γύρισα σπίτι να ξεκουραστώ και ανανεώσαμε το ραντεβού για κάποια άλλη στιγμή που θα βόλευε καλύτερα.
Ξάπλωσα ελπίζοντας να νιώθω καλύτερα την επόμενη μέρα. Αδημονούσα τρελά μια και αν και γυναίκα είμαι πολύ φίλαθλος, αγαπώ πρωτίστως μπάσκετ και ποδόσφαιρο και δευτερευόντως και άλλα σπορ....έτσι η επίσκεψη στη Μπόκα και το Μπομπονέρα για μένα είχε ξεχωριστή σημασία. Και μετά από αυτό με περίμενε το πρώτο μάθημα τάνγκο από τον περί πολλού Αργεντίνο δάσκαλο.
Η ανυπομονησία χτυπούσε κόκκινο.....
Last edited:
