evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.952
- Likes
- 16.670
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
11/01/2020
Tigre
Ξεκινήσαμε το πρωί παίρνοντας το τρένο από το Retiro σύμφωνα με τις υποδείξεις των συμφορουμιτών οι οποίες ήταν ιδιαιτέρως ακριβείς!
Ακριβώς όπως μου είπαν λοιπόν από τη γραμμή για Mitre (με αλλαγή τρένου εκεί) πήραμε το Tren de la Costa με τελικό προορισμό το δέλτα του υπερποταμού Παρανά ο οποίος εκβάλει στον ποταμοκόλπο του Ρίο ντε λα Πλάτα. Το εισιτήριο για το τρένο κόστισε τσάμπα ούτε 2 ευρώ σύνολο για τα 2 τρένα.
Βέβαια επειδή μέναμε στο Παλέρμο θα μπορούσαμε να πάρουμε το τρένο από κει κοντά και όχι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Retiro αλλά αυτό το διαπιστώσαμε αφού περάσαμε από τις στάσεις σχεδόν έξω από το σπίτι μας και το εκμεταλλευτήκαμε στην επιστροφή....
Το τρένο καθαρό και με ισχυρό κλιματισμό από τη γραμμή Mitre και μετά γέμισε ασφυκτικά από οικογενειάρχες και νέους μια και ήταν Σάββατο προφανώς έσπευδαν προς τις κοντινές παραλίες (γελάνε και τα τσιμέντα) για να χαρούν τη μέρα. Ολοι με το θερμός και την κούπα του μάτε ανά χείρας, και φορητά ψυγειάκια για το πικ νικ καθότι δύσκολοι καιροί και τα πέσος πολύτιμα!!
Στην διαδρομή περνούσαμε αρκετά συχνά από τα καφέ παράλια με εξοχικά κατά μήκος των γραμμών και όσο έπιανε το μάτι και σε μιάμισι περίπου ώρα φτάσαμε στην περιοχή. Κατεβήκαμε προς το λιμάνι το οποίο απείχε κανά χιλιόμετρο από τα τρένα και ψάξαμε μια κρουαζιέρα για να δούμε τα ενδότερα του ποταμού.
Στο λιμάνι υπάρχουν δεκάδες μαγαζιά και μαγαζάκια, καφέ εστιατόρια, εμπορικά σουβενίρ, χυμοί, παγωτά τα πάντα όλα δηλαδή και η όλη εικόνα είναι αρκετά άσχημη στα μάτια του επισκέπτη.
Στο μεταξύ όλη η περιοχή στην οποία εκτείνεται το δέλτα αγγίζει το μέγεθος του...Βελγίου με ελικοειδή κανάλια και τροπική βλάστηση όπου υπάρχουν εκατοντάδες εξοχικά αλλά και κανονικά χωριά με μόνιμους κατοίκους οι οποίοι μετακινούνται μόνο ακτοπλοικώς ενώ το ρεύμα που τους προσφέρεται είναι από μεγάλες γεννήτριες και αποκλειστικά και μόνο για τις βασικές τους ανάγκες. Οσο για τηλεόραση και τηλεπικοινωνίες μας είπαν πως λειτουργούν μέσω δορυφόρου.
Μπορείς να εξερευνήσεις την περιοχή είτε με τα οικονομικά πλοιάρια των ωριαίων κρουαζιέρων με περίπου 9-10 ευρώ το κεφάλι όπως κάναμε εμείς ή αν το σηκώνει η τσέπη σου να νοικιάσεις μια ιδιωτική λέμβο τύπου zodiac με οδηγό ο οποίος θα σε πάει πιο βαθιά μέσα στα στενά κανάλια για να απολαύσεις το τοπίο μακριά από την τουριστική του βιτρίνα. Επειδή όμως η διαφορά στην τιμή ήταν απαγορευτική πήραμε το καραβάκι και πήραμε μια γεύση ομολογουμένως εντυπωσιακή!
Κατάφυτες εκτάσεις και ανάμεσα υπέροχα σπιτάκια μικρά και μεγάλα οάσεις δροσιάς και ηρεμίας με μοναδική παραφωνία το αντιαισθητικά καφετί του νερού το οποίο όμως όχι μόνο δεν τους ενοχλεί αλλά το έχουν συνηθίσει σε βαθμό που όλοι κολυμπούν στις δεκάδες "παραλίες"¨που συναντήσαμε στις βόλτες μας!
Μάλιστα ο καπετάνιος στο καραβάκι μας μας ρωτούσε ξανά και ξανά αν θυμηθήκαμε να πάρουμε μαζί μας το μαγιώ μας για να κάνουμε και καμιά βουτιά....είσαι τρελός άνθρωπέ μου! Ούτε το δαχτυλάκια του ποδιού μου έβαζα εκεί μέσα . Εγώ έχω στα 20 λεπτά τη Χαλκιδική και θα βουτήξω εδώ;;; (αν και όποτε έτυχε να δείξω φωτογραφίες σε ντόπιους από τα καλοκαιρινά μου μπάνια ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ με ρώτησαν και γιατί ήρθες στην Αργεντινή;;
- Η μόνη έξυπνη απάντηση που έβρισκα ήταν επειδή εμείς τώρα έχουμε χειμώνα!)
εγώ με φόντο τα καταγάλανα νερά!
Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!!! Μπλιαχ!
Κι ένα σύντομο βιντεάκι από τη διαδρομή....
Επιστρέφοντας στο λιμάνι καθίσαμε σε ένα ταχυφαγείο να φάμε κάτι και να πιούμε μια κρύα μπυρίτσα -αυτή η Patagonia (μάρκα μπύρας) μεγάλη επιτυχία! Μπροστά μας στην προβλήτα του λιμανιού αρκετές οικογένειες έκαναν πικνικ στα γρασίδια και ακόμα και στα τσιμέντα προφανώς μη έχοντας δυνατότητα για κάτι περισσότερο ή κάτι καλύτερο προκειμένου να δροσιστούν.
Γυρίσαμε στο Παλέρμο γύρω στις 6 το απόγευμα στην πιο ζεστή ίσως μέρα μέχρι στιγμής. Εβραζε ο τόπος και πήγαμε σπίτι με το κλιματιστικό να ξεκουραστούμε ενόψει βραδινής εξόδου.
Ηρθε κι η ώρα να αναφερθώ λιγάκι στο κομμάτι της διασκέδασης διότι ήδη μετρούσαμε 3 βράδια στην πόλη και κάθε φορά επιχειρούσαμε να ανακαλύψουμε που στο καλό γίνεται το νταβαντούρι σ αυτή την πόλη...Υποτίθεται ότι στο Παλέρμο που κινούμασταν γίνεται ο χαμός! Και ομολογουμένως σε κάθε γωνία υπήρχε ένα μπαρ, μια μπυραρία, ένα εστιατόριο-φαγάδικο κλπ κλπ
Πλην όμως ο κόσμος άφαντος! Δυό παρέες εδώ, 3 νοματαίοι πιο πέρα και αυτό ήταν όλο.
Τώρα έφταιγε η κρίση;; Το κατακαλόκαιρο που μας είπαν ότι ο κόσμος λείπει διακοπές; Βέβαια την ημέρα το κέντρο τους ήταν ασφυχτικά γεμάτο!
Ωστόσο επειδή ήταν Σάββατο τρέφαμε υψηλές προσδοκίες. Τα αγόρια αποφάσισαν να πάνε για καμιά μπύρα από νωρίς και αργότερα μετά τις 1-2 τη νύχτα σε κάποιο κλαμπ που είχαν σταμπάρει τις προηγούμενες ημέρες. Εννοείται πως τα ωράρια περίπου συμπίπτουν με τα δικά μας-δεν είναι λαός που βγαίνει από το σπίτι νωρίς!
Εγώ πάλι έχοντας τον οδηγό με τα τανγκο-εβέντ αποφάσισα να πάω σε μια από τις πιο γνωστές μιλόγκες στην οποία λόγω σαββατόβραδου θα έπαιζαν και live μουσική με μπαντολεόν (τοπικό όργανο παρόμοιο με ακορντεόν) και βιολιά.
Επεσα για ύπνο να στρώσω και έβαλα ξυπνητήρι κατά τις 11....σηκώθηκα να κάνω μπάνιο, να ντυθώ να στολιστώ (όλα τα χώρεσα σε κείνο το μαγικό βαλιτσάκι φίλε μου @travelbreak χαχα) και στη 1 ακριβώς (μου είπαν ότι μεσάνυχτα ακόμα σφουγγαρίζουν) έφτασα στη μιλόγκα!
Ζήτησα να μάθω ποιός είναι ο διοργανωτής και όταν τον βρήκα συστήθηκα, του είπα πως έρχομαι από Ελλάδα και του έδωσα δώρο ένα μπλουζάκι με το λογότυπο της ομάδας μας εδώ στη Θεσσαλονίκη. Το πόσο χάρηκε δε λέγεται! Δεν το πίστευε ότι ήρθε κάποιος στη μιλόγκα του από τόσο μακριά! Αφού βγήκαμε και δημοσιοσχετίστικη φωτό για τα σόσιαλ....είπε κάτι σε κάποιον και χτύπησε τα χέρια του....μου λέει για να σε καλωσορίσουμε θα φωνάξουμε να σε χορέψει ο καλύτερος χορευτής μας!!
Και ανατρέχω στην πρώτη παράγραφο - πρόλογο της ιστορίας μου όπου βλέπω να έρχεται ο παράξενος μακρυμάλλης ξανθός τύπος ο οποίος με βουτάει και αρχίζει τα τανγκοαεροπλανικά...και να τα βιολιά να συνοδεύουν , να οι φιγούρες, έρχεται και το πριβέ τραγούδισμα στα ισπανικά...έλιωσα η γυναίκα! Από το σκηνικό όχι τον καβαλιέρο (είπαμε!)
Η αλήθεια είναι ότι χορευτικά το έζησα πολλά ονειρικά σκηνικά και όχι αυτό το μεμονωμένο-θα σας περιγράψω κ άλλα στη συνέχεια όσο μπορώ πιο συμπυκνωμένα γιατί αντιλαμβάνομαι ότι δεν αφορούν πολύ κόσμο ωστόσο αυτές οι μικροτανγκοεκπλήξεις είναι που προσδίδουν το αλατοπίπερο στην υπόλοιπη ταξιδιωτική μου ιστορία!
Με το διοργανωτή της La Viruta
Η βραδιά κύλησε όμορφα, χόρεψα αρκετά αλλά και προς μεγάλη μου έκπληξη στα μικρά διαλείμματα από το τάγκο έπαιζαν ρεγγετόν (είναι τρελοί οι λατινοαμερικάνοι μ αυτό το ρεγγετόν!) , σάλσα και ακόμα και κιζόμπες! Τα οποία τα χόρευαν όλα πολύ καλά και πολύ...προκλητικά θα έλεγα....δεν έμεινε βρακί για βρακί που να μη φανεί πάντως το έχουν με το χορό ρε παιδί μου, άντρες γυναίκες...λες και από παιδάκια τα μαθαίνουν μαζί με το στράτα στρατούλα και shake shake shake shake it mi amor! ε δεν εξηγείται αλλιώς...
Δυστυχώς από αυτή τη μιλόγκα δεν έχω οπτικοακουστικό υλικό έχω όμως αρκετό από την επόμενη (και τη διασημότερη) που πήγα πριν την αναχώριση και θα το ανεβάζω στην ώρα του...
Η βραδιά τελείωσε για μένα γύρω στις 3.30 τα ξημερώματα γιατί φοβόμουν λίγο να το τραβήξω παραπάνω, σκεφτείτε πως ήμουν και μόνη, βέβαια όταν βγήκα έξω να πάρω ταξί διαπίστωσα πως οι δρόμοι είχαν κίνηση εφάμιλλη της ημερήσιας!
Και από ότι μου είπαν και τ αγόρια που επιστρέψαμε σχεδόν ταυτόχρονα και εκείνοι βρήκαν γεμάτα μαγαζιά και επιτέλους αξιόλογη νυχτερινή κίνηση.
Tigre
Ξεκινήσαμε το πρωί παίρνοντας το τρένο από το Retiro σύμφωνα με τις υποδείξεις των συμφορουμιτών οι οποίες ήταν ιδιαιτέρως ακριβείς!
Ακριβώς όπως μου είπαν λοιπόν από τη γραμμή για Mitre (με αλλαγή τρένου εκεί) πήραμε το Tren de la Costa με τελικό προορισμό το δέλτα του υπερποταμού Παρανά ο οποίος εκβάλει στον ποταμοκόλπο του Ρίο ντε λα Πλάτα. Το εισιτήριο για το τρένο κόστισε τσάμπα ούτε 2 ευρώ σύνολο για τα 2 τρένα.
Βέβαια επειδή μέναμε στο Παλέρμο θα μπορούσαμε να πάρουμε το τρένο από κει κοντά και όχι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Retiro αλλά αυτό το διαπιστώσαμε αφού περάσαμε από τις στάσεις σχεδόν έξω από το σπίτι μας και το εκμεταλλευτήκαμε στην επιστροφή....
Το τρένο καθαρό και με ισχυρό κλιματισμό από τη γραμμή Mitre και μετά γέμισε ασφυκτικά από οικογενειάρχες και νέους μια και ήταν Σάββατο προφανώς έσπευδαν προς τις κοντινές παραλίες (γελάνε και τα τσιμέντα) για να χαρούν τη μέρα. Ολοι με το θερμός και την κούπα του μάτε ανά χείρας, και φορητά ψυγειάκια για το πικ νικ καθότι δύσκολοι καιροί και τα πέσος πολύτιμα!!
Στην διαδρομή περνούσαμε αρκετά συχνά από τα καφέ παράλια με εξοχικά κατά μήκος των γραμμών και όσο έπιανε το μάτι και σε μιάμισι περίπου ώρα φτάσαμε στην περιοχή. Κατεβήκαμε προς το λιμάνι το οποίο απείχε κανά χιλιόμετρο από τα τρένα και ψάξαμε μια κρουαζιέρα για να δούμε τα ενδότερα του ποταμού.
Στο λιμάνι υπάρχουν δεκάδες μαγαζιά και μαγαζάκια, καφέ εστιατόρια, εμπορικά σουβενίρ, χυμοί, παγωτά τα πάντα όλα δηλαδή και η όλη εικόνα είναι αρκετά άσχημη στα μάτια του επισκέπτη.
Στο μεταξύ όλη η περιοχή στην οποία εκτείνεται το δέλτα αγγίζει το μέγεθος του...Βελγίου με ελικοειδή κανάλια και τροπική βλάστηση όπου υπάρχουν εκατοντάδες εξοχικά αλλά και κανονικά χωριά με μόνιμους κατοίκους οι οποίοι μετακινούνται μόνο ακτοπλοικώς ενώ το ρεύμα που τους προσφέρεται είναι από μεγάλες γεννήτριες και αποκλειστικά και μόνο για τις βασικές τους ανάγκες. Οσο για τηλεόραση και τηλεπικοινωνίες μας είπαν πως λειτουργούν μέσω δορυφόρου.
Μπορείς να εξερευνήσεις την περιοχή είτε με τα οικονομικά πλοιάρια των ωριαίων κρουαζιέρων με περίπου 9-10 ευρώ το κεφάλι όπως κάναμε εμείς ή αν το σηκώνει η τσέπη σου να νοικιάσεις μια ιδιωτική λέμβο τύπου zodiac με οδηγό ο οποίος θα σε πάει πιο βαθιά μέσα στα στενά κανάλια για να απολαύσεις το τοπίο μακριά από την τουριστική του βιτρίνα. Επειδή όμως η διαφορά στην τιμή ήταν απαγορευτική πήραμε το καραβάκι και πήραμε μια γεύση ομολογουμένως εντυπωσιακή!
Κατάφυτες εκτάσεις και ανάμεσα υπέροχα σπιτάκια μικρά και μεγάλα οάσεις δροσιάς και ηρεμίας με μοναδική παραφωνία το αντιαισθητικά καφετί του νερού το οποίο όμως όχι μόνο δεν τους ενοχλεί αλλά το έχουν συνηθίσει σε βαθμό που όλοι κολυμπούν στις δεκάδες "παραλίες"¨που συναντήσαμε στις βόλτες μας!
Μάλιστα ο καπετάνιος στο καραβάκι μας μας ρωτούσε ξανά και ξανά αν θυμηθήκαμε να πάρουμε μαζί μας το μαγιώ μας για να κάνουμε και καμιά βουτιά....είσαι τρελός άνθρωπέ μου! Ούτε το δαχτυλάκια του ποδιού μου έβαζα εκεί μέσα . Εγώ έχω στα 20 λεπτά τη Χαλκιδική και θα βουτήξω εδώ;;; (αν και όποτε έτυχε να δείξω φωτογραφίες σε ντόπιους από τα καλοκαιρινά μου μπάνια ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ με ρώτησαν και γιατί ήρθες στην Αργεντινή;;
- Η μόνη έξυπνη απάντηση που έβρισκα ήταν επειδή εμείς τώρα έχουμε χειμώνα!)εγώ με φόντο τα καταγάλανα νερά!
Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!!! Μπλιαχ!
Κι ένα σύντομο βιντεάκι από τη διαδρομή....
Επιστρέφοντας στο λιμάνι καθίσαμε σε ένα ταχυφαγείο να φάμε κάτι και να πιούμε μια κρύα μπυρίτσα -αυτή η Patagonia (μάρκα μπύρας) μεγάλη επιτυχία! Μπροστά μας στην προβλήτα του λιμανιού αρκετές οικογένειες έκαναν πικνικ στα γρασίδια και ακόμα και στα τσιμέντα προφανώς μη έχοντας δυνατότητα για κάτι περισσότερο ή κάτι καλύτερο προκειμένου να δροσιστούν.
Γυρίσαμε στο Παλέρμο γύρω στις 6 το απόγευμα στην πιο ζεστή ίσως μέρα μέχρι στιγμής. Εβραζε ο τόπος και πήγαμε σπίτι με το κλιματιστικό να ξεκουραστούμε ενόψει βραδινής εξόδου.
Ηρθε κι η ώρα να αναφερθώ λιγάκι στο κομμάτι της διασκέδασης διότι ήδη μετρούσαμε 3 βράδια στην πόλη και κάθε φορά επιχειρούσαμε να ανακαλύψουμε που στο καλό γίνεται το νταβαντούρι σ αυτή την πόλη...Υποτίθεται ότι στο Παλέρμο που κινούμασταν γίνεται ο χαμός! Και ομολογουμένως σε κάθε γωνία υπήρχε ένα μπαρ, μια μπυραρία, ένα εστιατόριο-φαγάδικο κλπ κλπ
Πλην όμως ο κόσμος άφαντος! Δυό παρέες εδώ, 3 νοματαίοι πιο πέρα και αυτό ήταν όλο.
Τώρα έφταιγε η κρίση;; Το κατακαλόκαιρο που μας είπαν ότι ο κόσμος λείπει διακοπές; Βέβαια την ημέρα το κέντρο τους ήταν ασφυχτικά γεμάτο!
Ωστόσο επειδή ήταν Σάββατο τρέφαμε υψηλές προσδοκίες. Τα αγόρια αποφάσισαν να πάνε για καμιά μπύρα από νωρίς και αργότερα μετά τις 1-2 τη νύχτα σε κάποιο κλαμπ που είχαν σταμπάρει τις προηγούμενες ημέρες. Εννοείται πως τα ωράρια περίπου συμπίπτουν με τα δικά μας-δεν είναι λαός που βγαίνει από το σπίτι νωρίς!
Εγώ πάλι έχοντας τον οδηγό με τα τανγκο-εβέντ αποφάσισα να πάω σε μια από τις πιο γνωστές μιλόγκες στην οποία λόγω σαββατόβραδου θα έπαιζαν και live μουσική με μπαντολεόν (τοπικό όργανο παρόμοιο με ακορντεόν) και βιολιά.
Επεσα για ύπνο να στρώσω και έβαλα ξυπνητήρι κατά τις 11....σηκώθηκα να κάνω μπάνιο, να ντυθώ να στολιστώ (όλα τα χώρεσα σε κείνο το μαγικό βαλιτσάκι φίλε μου @travelbreak χαχα) και στη 1 ακριβώς (μου είπαν ότι μεσάνυχτα ακόμα σφουγγαρίζουν) έφτασα στη μιλόγκα!
Ζήτησα να μάθω ποιός είναι ο διοργανωτής και όταν τον βρήκα συστήθηκα, του είπα πως έρχομαι από Ελλάδα και του έδωσα δώρο ένα μπλουζάκι με το λογότυπο της ομάδας μας εδώ στη Θεσσαλονίκη. Το πόσο χάρηκε δε λέγεται! Δεν το πίστευε ότι ήρθε κάποιος στη μιλόγκα του από τόσο μακριά! Αφού βγήκαμε και δημοσιοσχετίστικη φωτό για τα σόσιαλ....είπε κάτι σε κάποιον και χτύπησε τα χέρια του....μου λέει για να σε καλωσορίσουμε θα φωνάξουμε να σε χορέψει ο καλύτερος χορευτής μας!!
Και ανατρέχω στην πρώτη παράγραφο - πρόλογο της ιστορίας μου όπου βλέπω να έρχεται ο παράξενος μακρυμάλλης ξανθός τύπος ο οποίος με βουτάει και αρχίζει τα τανγκοαεροπλανικά...και να τα βιολιά να συνοδεύουν , να οι φιγούρες, έρχεται και το πριβέ τραγούδισμα στα ισπανικά...έλιωσα η γυναίκα! Από το σκηνικό όχι τον καβαλιέρο (είπαμε!)
Η αλήθεια είναι ότι χορευτικά το έζησα πολλά ονειρικά σκηνικά και όχι αυτό το μεμονωμένο-θα σας περιγράψω κ άλλα στη συνέχεια όσο μπορώ πιο συμπυκνωμένα γιατί αντιλαμβάνομαι ότι δεν αφορούν πολύ κόσμο ωστόσο αυτές οι μικροτανγκοεκπλήξεις είναι που προσδίδουν το αλατοπίπερο στην υπόλοιπη ταξιδιωτική μου ιστορία!
Με το διοργανωτή της La Viruta
Η βραδιά κύλησε όμορφα, χόρεψα αρκετά αλλά και προς μεγάλη μου έκπληξη στα μικρά διαλείμματα από το τάγκο έπαιζαν ρεγγετόν (είναι τρελοί οι λατινοαμερικάνοι μ αυτό το ρεγγετόν!) , σάλσα και ακόμα και κιζόμπες! Τα οποία τα χόρευαν όλα πολύ καλά και πολύ...προκλητικά θα έλεγα....δεν έμεινε βρακί για βρακί που να μη φανεί
πάντως το έχουν με το χορό ρε παιδί μου, άντρες γυναίκες...λες και από παιδάκια τα μαθαίνουν μαζί με το στράτα στρατούλα και shake shake shake shake it mi amor! ε δεν εξηγείται αλλιώς...Δυστυχώς από αυτή τη μιλόγκα δεν έχω οπτικοακουστικό υλικό έχω όμως αρκετό από την επόμενη (και τη διασημότερη) που πήγα πριν την αναχώριση και θα το ανεβάζω στην ώρα του...
Η βραδιά τελείωσε για μένα γύρω στις 3.30 τα ξημερώματα γιατί φοβόμουν λίγο να το τραβήξω παραπάνω, σκεφτείτε πως ήμουν και μόνη, βέβαια όταν βγήκα έξω να πάρω ταξί διαπίστωσα πως οι δρόμοι είχαν κίνηση εφάμιλλη της ημερήσιας!
Και από ότι μου είπαν και τ αγόρια που επιστρέψαμε σχεδόν ταυτόχρονα και εκείνοι βρήκαν γεμάτα μαγαζιά και επιτέλους αξιόλογη νυχτερινή κίνηση.
Last edited:
