evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.952
- Likes
- 16.670
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Η πτήση μας έφτασε γύρω στις 11 το βράδυ και με το που μπήκα στο τέρμιναλ είπα "τι βρωμάει έτσι σα μούχλα ρε παιδιά;" δευτερόλεπτα πριν βγω έξω και με χτυπήσει η ζέστη σε συνδιασμό με την εκπληκτική υγρασία του 96%..Ορκίζομαι δεν θα ξαναπώ στη ζωή μου ότι η Θεσσαλονίκη έχει υγρασία!!
Τι ήταν αυτό;;; Η αλήθεια είναι πως δεν έχω βρεθεί ποτέ ξανά στη ζωή μου σε συνθήκες τροπικού ή κάτι ανάλογο και έτσι δεν είχα την εμπειρία. Η πρώτη επαφή ήταν τόσο δυσάρεστη που μέσα σε 5 λεπτά ένιωθα το στομάχι μου να ανακατεύεται και έντονη ζάλη.
Μπήκαμε στο shuttle το οποίο είναι μικρό και πάει τον καθένα στο ξενοδοχείο του. Δώσαμε περίπου 6 ευρώ το άτομο (400 πέσος) και ξεκινήσαμε για τον ξενώνα που είχαμε κλείσει από το booking.
Σε 20-25 λεπτά φτάσαμε στο πουθενά....υποτίθεται πως αυτό που έκλεισα απείχε μισό χιλιόμετρο από το κέντρο του χωριού (σύμφωνα με το booking) , μόνο που τελικά το μισό ήταν κάπου ενάμισι....συν ότι εκείνη την ώρα δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Το δωμάτιο ήταν περιποιημένο και καθαρό αλλά πολύ μικρό για 3 ενήλικες. Τουλάχιστον όμως είχε κλιματισμό γιατί έξω δεν άντεχα ούτε λεπτό!
Στο μεταξύ δεν είχαμε φάει τίποτα για ώρες και εκείνη την ώρα τα πάντα είχαν κλείσει....βολευτήκαμε με κάτι μπισκοτάκια που μας είχαν ξεμείνει και μετά από την τόσο γεμάτη μέρα που είχαμε πέσαμε ψόφιοι για ύπνο αμέσως αφού η σπιτονοικοκυρά μας ενημέρωσε πως το λεωφορείο για τους καταρράκτες περνάει στις 8 ακριβώς και επομένως έπρεπε να σηκωθούμε πολύ νωρίς.
Ξάπλωσα νιώθοντας άρρωστη και με τη διάθεση στα τάρταρα...Ομολογώ πως έκανα πολλές σκέψεις του τύπου μήπως τελικά τα μεγάλα ταξίδια τα έχω απωθημένο αλλά δεν μπορώ να τ αντέξω; Κι αν δεν αντέχω αυτές τις συνθήκες πρέπει να βγάλω από τον ταξιδιωτικό μου χάρτη όλα τα σχετικά μέρη που θα ήθελα να ταξιδέψω; Ευτυχώς με νίκησε η κούραση και δεν πρόλαβα να ψυχοπλακωθώ περισσότερο....
Το άλλο πρωί στις 7 βγήκα έξω για να διαπιστώσω ότι η κατάσταση ήταν σχεδόν το ίδιο τραγική...Ζέστη, κ έντονη μυρωδιά μούχλας-ρε μπας και έχουν σαπίσει αυτοί και δεν τους το έχουν πει;
Φάγαμε το πρωινό και εγώ εξακολουθούσα να νιώθω ζαλισμένη και άτονη.
Μου λένε και οι άλλοι αν δεν αντέχεις εδώ πως θα μπεις μέσα στη ζούγκλα που τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα;; Ηρθε κι εδεσε!!! Και τι θα κάνω λέω θα καθήσω 2 μέρες μέσα στο δωμάτιο;
Θα έρθω και βλέπουμε....Αν δεν το καταφέρω όλο και κάπου θα έχει ένα κλιματιζόμενο χώρο να πάρω ανάσα.
Παίρνουμε λοιπόν το λεωφορείο για το Εθνικό Πάρκο του Ιγκουαζού το οποίο βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση προς το αεροδρόμιο. Η είσοδος ήταν 800 πέσος-πολύ λογική για ένα τέτοιο υπερθέαμα!
Μπαίνοντας μέσα περπατάμε είχα και πάλι τις οδηγίες των συμφορουμιτών για τις διαδρομές αν και υπάρχει και πολύ καλή πληροφόρηση εντός του πάρκου.
Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε με τη δραστηριότητα του ταχύπλοου που σε πάει κάτω από κάποιους καταρράκτες. Το περίπτερο για τα εισητήρια το έχουν στήσει έξυπνα νωρίς μετά την είσοδο στο πάρκο έτσι ώστε να δελεάζεσαι....
Στάξαμε από 3000 πέσος το κεφάλι (δηλ κάπου 40-45 ευρώ) και μας φόρτωσαν σε κάτι ανοιχτά λεωφορεία μέσα από μια 20λεπτη διαδρομή μέσα στη ζούγκλα μας έκαναν ξενάγηση για τα σχετικά του πάρκου. Ο αδερφός μου είχε δίκιο για τις συνθήκες εντός του πάρκου, ένιωθα σχεδόν αποπληξία, δεν μπορούσα να πάρω ανάσα και το δέρμα μου κολλούσε από την υγρασία...Ενιωθα ζαλισμένη και υποτονική και περίμενα πως και πως να μπω στη βάρκα για να με χτυπήσει λίγος αέρας στο πρόσωπο, να βραχώ από το νερό κάτι να με δροσίσει!!
Ετσι και έγινε, με το που ανέπτυξε ταχύτητα άρχισα να νιώθω καλύτερα και να φιάχνει κι η διάθεσή μου. Η δραστηριότητα είχε βόλτα ανάμεσα από τους μικρούς καταρράκτες (τους μεγάλους ούτε καν από κοντά τους πλησίασε βέβαια) στάσεις για φωτογραφίες, κάτι μπατιές στα νερά για να ενθουσιάζεται η πιτσιρικαρία και στο τέλος περνούσε 2-3 φορές κάτω από ένα καταρράκτη που μας έκανε λούτσα (αυτό ήταν όντως ωραίο) . Είχαμε κ από έναν μεγάλο πλαστικό σάκο που μας έδωσαν και κλείναμε εκεί μέσα τα κινητά και τις φωτογραφικές κάθε φορά που πλησιάζαμε σε πολύ νερό.
Τώρα για αδρεναλίνη που υποσχόταν η δραστηριότητα δεν ξέρω...αν κάθεσαι όλη μέρα σπίτι σου και πλέκεις ναι το λες και αδρεναλίνη-εγώ περισσότερο τουριστικοπαγίδα θα το έλεγα αλλά για να μην είμαι δογματική θα έλεγα απλά καλύτερα δείτε πρώτα τους καταρράκτες από τα μονοπάτια και μετά αν το θέλετε ακόμα πάρτε και τη βάρκα. Γιατί τα χρήματα είναι αρκετά γι αυτό που προσφέρει.
Αφού τελείωσε κι αυτό ανεβήκαμε με τον ίδιο τρόπο στο περίπτερο των επισκεπτών και ξεκινήσαμε με το τρενάκι του πάρκου (το οποίο είναι δωρεάν) για να πάμε στο Garganta den Diablo (Devil's throat) αλλά επειδή στο μεταξύ η ώρα είχε περάσει ο κόσμος ήταν πολύς και έπρεπε να περιμένουμε κανά μισάωρο για το επόμενο τρενάκι.
Αφού φτάσαμε εκεί που φτάσαμε μετά είχε ποδαρόδρομο επάνω σε γεφυράκια, σε μονοπάτια και ξανά σε γεφυράκια περνάς από ζούγκλα από ήρεμα νερά και σιγά σιγά αρχίζεις και βλέπεις μικρούς καταρράκτες κι ακούς περισσότερο θόρυβο και για να δανειστώ τα λόγια του φίλου μου του @10900km από τον οποίο διάβασα την ωραιότερη μέχρι στιγμής περιγραφή για τους καταρράκτες....έχουν προκαταρκτικά! πρώτα τους ακούς και δεν τους βλέπεις. Σιγά σιγά αποκτάς επαφή μέσα από τα φυλλώματα και τελικά απλώνεται μπροστά σου η υπερπαραγωγή της φύσης!
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.....
Ζούγκλα
Κι άλλη ζούγκλα
Ενοχλητικά ζωάκια παντού
Ηταν πολλοί οι καταρράκτες
Devil's Throat
Μόνο δέος νιώθεις με όλο αυτό να απλώνεται μπροστά στα μάτια σου!
Ο κόσμος απίστευτα πολύς και συνωστίζονται όλοι στο σημείο εκείνο που προσφέρει την καλύτερη θέα....υπομονετικά περιμέναμε τη σειρά μας. Εννοείται πως γίνεσαι μούσκεμα αλλά με τη ζέστη και την υγρασία πακετάκι , μόνο δυσάρεστο δεν ήταν! Και είμασταν και τυχεροί γιατί τη μέρα που πήγαμε είχε και συννεφιά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα την πάλευα αν με χτυπούσε ΚΑΙ ο ήλιος κατακούτελα όσο περίμενα....
Για να μη με πείτε γκρινιάρα σας λέω πως μέσα στο πάρκο είχαν σημεία με σπρέι νερού που ψέκαζαν και πήγαινε από κάτω ο κόσμος να ανακουφιστεί!
Αφού ευχαριστηθήκαμε το θέαμα όσο μπορέσαμε επιστρέψαμε πίσω στα καφέ να φάμε και να πιούμε κάτι μια και ήταν ήδη νωρίς το απόγευμα. Τα αγόρια αποφάσισαν να περπατήσουν και τα άλλα δύο μονοπάτια (το κάθε ένα από 1500-1700 μέτρα) για να δουν τους καταρράκτες από πιο χαμηλά, εγώ ένιωσα ότι δεν την παλεύω και πήρα το λεωφορείο να γυρίσω στο χωριό. Από το τέρμα του λεωφορείου ως το σπίτι ήταν πάνω από χιλιόμετρο στις συνθήκες της ασφυξίας, οπότε μπήκα και σε ένα καφέ πριν ξεκινήσω πάλι ποδαρόδρομο.
Οταν έφτασα μπήκα στην ας πούμε πισίνα που είχε στον κήπο (περισσότερο γούρνα την έλεγες) για να κατεβάσω τη θερμοκρασία μου....και μετά aircondition και δεν ξεμύτησα ούτε λεπτό για το υπόλοιπο βράδυ! Ενιωθα φανταστικά που παρακολούθησα κάτι τόσο μεγαλειώδες αλλά αν μου έλεγαν να φύγω εκείνο το βράδυ με το πρώτο αεροπλάνο το έκανα πολύ ευχαρίστως!
Η επόμενη μέρα όμως είχε πρόγραμμα καταρράκτες από την βραζιλιάνικη πλευρά.....
14/01/2020 Foz do Iguaçu
Το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε λίγο πιο τεμπέλικα και επειδή είχε καλομάθει ο πισινός μας με τα uber ψάξαμε να βρούμε τι άλλο υπήρχε στην περιοχή εκτός από λεωφορείο και βρήκαμε την υπηρεσία taxi99 που με τιμή 900 πέσος μας πήγε ως τη βραζιλιάνικη πλευρά έξω από το εκεί πάρκο των καταρρακτών. Στο μεταξύ μάλλον ο οργανισμός μου είχε αρχίσει να προσαρμόζεται στο πακετάκι ζέστη+υγρασία γιατί ένιωθα αρκετά καλύτερα. Περάσαμε τα σύνορα με γρήγορες διαδικασίες και πήραμε και σφραγίδα Βραζιλίας στο διαβατήριο!
Εξω από το πάρκο εκεί γινόταν το κλάμα...Οι ουρές σαλιγκάρια ούτε τελικός Τσάμπιονς Ληγκ τέτοιο πράγμα!! Εβγαζες εισιτήριο (κάπου στα 72 ρεάλ δηλαδή 15 ευρώ-λίγο πιο ακριβό από το αργεντίνικο) σχετικά σύντομα και μετά ουρά και ξανά ουρά για να επιβιβαστείς στα λεωφορεία διότι το πάρκο εκεί έχει άλλη διάταξη και οι καταρράκτες βρίσκονται κοντά στα 20 χιλιόμετρα μακριά από την είσοδο.
Οσο περιμέναμε ο αδερφός μου αποφάσισε να κάνει τη βόλτα με το ελικόπτερο και να δει το θέαμα από ψηλά! (με 110 ευρώ μόνο!
)Κάποια στιγμή μπήκαμε στα λεωφορεία και μας πήγαν στο μονοπάτι το οποίο σε ένα ενάμισι χιλιόμετρο σε οδηγούσε σε ένα σημείο με εκπληκτική θέα. Το πάρκο έτσι κ αλλιώς είναι μικρότερο από αυτό της Αργεντινής και η θέα προς τους καταρράκτες από πιο μακριά-η μέρα ήταν όμως πιο φωτεινή και οι φωτογραφίες μακράν καλύτερες!
Ετσι κ αλλιώς η αργεντίνικη πλευρά διαθέτει το 80% των καταρρακτών και το υπόλοιπο 20% ανήκει στη βραζιλιάνικη μεριά, προσφέρει όμως μια διαφορετική άποψη δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Για του λόγου το αληθές θαυμάστε!
Πολυυυυυς Λαός!!!!
Αυτή είναι από το ελικόπτερο! (άλλος πλήρωσε κ άλλος τις βλέπει τσάμπα )
Δεν περιγράφω άλλο!!!!
Μετά τόσο καταρράκτη νιώθαμε πραγματικά πλήρεις!!
Γυρίσαμε πίσω στην είσοδο του πάρκου και αποφασίσαμε να πάμε στην πόλη του Foz να πάρουμε μια γεύση από βραζιλιάνικη ατμόσφαιρα! Λέμε τώρα γιατί στην πράξη το Φοζ είναι απλά μια σύγχρονη πόλη, με μοντέρνα κτίρια και τίποτα αξιόλογο για το μάτι ενός τουρίστα.
Και αρκετά ακριβή από ότι βλέπαμε τις τιμές στα εστιατόρια. Πεινάσαμε όμως και βρήκαμε ένα κάζουαλ στέκι χωρίς τουρίστες με μπουφέ και χρέωση κάπου 4 ευρώ το κεφάλι με μενού!
Καθόλου δεν μας χάλασε και φάγαμε κάτι πολύ νόστιμα τοπικά πιάτα τα οποία δεν έχω ιδέα πως λέγονταν αλλά ήταν πολύ νόστιμα οπότε όλα κομπλέ. Πήγαμε και σ ένα παγωτατζίδικο και φάγαμε κάτι παγωτά με accai berry που προφανώς και φύεται αφειδώς στη Βραζιλία γιατί το έβλεπες σε χυμούς, παγωτά, ταμπλέτες , σκόνη και ένα σωρό παρασκευές.
Με γεμάτο στομάχι και μη βρίσκοντας τι άλλο να κάνουμε μπήκαμε σ ένα εμπορικό κέντρο που βρέθηκε μπροστά μας και ανακαλύψαμε σαγιονάρες Havayanas στη μισή και κάτω τιμή από ότι στην Ελλάδα. Τσιμπήσαμε και από ένα ζευγάρι τέτοιες και επιστρέψαμε στο σπίτι.
Η πτήση μας για Μπουένος Αιρες ήταν την άλλη μέρα το μεσημέρι-έτσι μας έβγαινε πιο οικονομικά.
Αυτό μας άφηνε άλλη μισή μέρα το επόμενο πρωί σ ένα μέρος που υφίσταται επειδή υπάρχουν οι καταρράκτες!
Ευτυχώς σε μια πάρλα που είχα πιάσει με έναν Ισπανό που έμενε στο παραδίπλα δωμάτιο του ξενώνα (50 λέξεις ξέρω όλο κι όλο στα ισπανικά δεν μου έφταναν οι Αργεντίνοι βρήκα και Ισπανούς να μιλήσω!) μου είπε πως πολύ κοντά στον ξενώνα ήταν το τριεθνές φυσικό σύνορο του ποταμού Παρανά μεταξύ Βραζιλίας-Παραγουάης-Αργεντινής και έτσι είπαμε το άλλο πρωί να πάμε βόλτα εκεί.
Στο μεταξύ συνήθισα την υγρασία αλλά τη μυρωδιά της μούχλας με τίποτα!!
Τελικά ήταν όντως όμορφο το σημείο και βγάλαμε τις φωτό μας...
και εκεί κοντά είχε ένα φοβερό αναψυκτήριο με κάτι τέλειους χυμούς & παγωτά που τους τιμήσαμε δεόντως!
Acai berry παντού!
Μπορώ να πω ότι μετά και από αυτό πήγα περιχαρής στο αεροδρόμιο να πάρω την πτήση μου...Ο επόμενος σταθμός θα ήταν Σαν Κάρλος ντε Μπαριλότσε στην Παταγονία!!! Με connective πτήση από το Μπουένος Αιρες. Μέσα στη χαρά μου ήμουν που έφευγα...Ωραίοι οι καταρράκτες δε λέω...αλλά βαρέθηκα δυόμισι μέρες εκεί. Μιάμισι θα ήταν το ιδανικό οτιδήποτε άλλο χάσιμο χρόνου.
Σειρά είχε η έτερη λατίνα αερογραμμή η Aerolinean Argentinas. Ελα όμως που φτάνουμε στο αεροδρόμιο και μαθαίνουμε πως λόγω κακοκαιρίας στο Μπουένος Αιρες όλες οι πτήσεις είχαν τουλάχιστον δίωρη καθυστέρηση. Αυτό σήμαινε πως με τα βίας προλαβαίναμε -αν προλαβαίναμε την πτήση για Μπαριλός. Ρωτώντας στο γραφείο των αερογραμμών τι θα συμβεί αν δεν προλάβουμε την πτήση μας απάντησαν πως αποζημίωση λόγω κακοκαιρίας δεν προβλέπεται απλά θα μας έβαζαν στην επόμενη πρωινή μάλλον πτήση!
Καθόλου δεν μας άρεσε η απάντηση γιατί ήδη είχαμε μόνο 2 καθαρές μέρες για Παταγονία και ήταν λίγο αλλά επίσης έπρεπε να καλύψουμε και μόνοι μας μια επιπλέον διανυκτέρευση συν τη χαμένη βραδιά που είχαμε ήδη κλείσει στον προορισμό.
Πέσαμε με τα μούτρα στην μελέτη...εγώ διάβαζα το ασφαλιστήριο που είχαμε (διαδικτυακό από την worldwide) ο αδερφός μου τι ισχύει για τις καθυστερήσεις πτήσεων και συναφή , έστειλα μήνυμα και στον @Yorgos που τους ξέρει απέξω και ανακατωτά τους νοτιοαμερικάνους αερομεταφορείς και τον ευχαριστώ πολύ που μου απάντησε αμέσως -πρόσεχε είναι καραγκιόζηδες αυτοί! χαχα
Εντέλει πετάξαμε με δίωρη καθυστέρηση αλλά την connective πτήση...τη χάσαμε! Εφευγε ακριβώς τη στιγμή που προσγειωνόμασταν.
Μέχρι να βγούμε έξω στα γκισέ είχαμε ξύσει τα νύχια μας για καβγά....λέει ο αδερφός μου δε θα μιλήσετε εσείς αφήστε με να το χειριστώ εγώ (ως πιλότος εννοώντας) φτάνουμε στο γκισέ όπου έχει κ άλλους πριν από μας. Ερχεται η σειρά μας, λέει ο μπράδερ το και το-μάλιστα κύριε σας έχουμε ήδη κανονίσει να πετάξετε αύριο το πρωί στις 8. Απόψε θα μείνετε σε 4στερο πληρωμένο από την εταιρία, μας έδωσε και 2 επιλογές να διαλέξουμε, 3 μονόκλινα δωμάτια αφού είστε 3 (γιεςςςςς επιτέλους μετά 3 βραδιές στο 3Χ3 στο ιγκουαζού θα απλωθώ έστω για 1 βράδυ) και επίσης κουπόνια για φαγητό στο ξενοδοχείο και αν θέλουμε και 3 ξεχωριστά ταξί να μας πάει και να μας φέρει ξεχωριστά!!!
Κοιταχτήκαμε προσπαθώντας να πνίξουμε τα γέλια...ε οκ θα πάρουμε ένα ταξί και θα πάμε όλοι μαζί! θα το αντέξουμε αυτό!!!
Κι έτσι το βράδυ φάγαμε το μενού ήπιαμε τα Malbeck μας στην υγειά της Aerolinean και απλωθήκαμε στις δωματιάρες μας....
Το πρωί φύγαμε πολύ νωρίς και το ταξί που μας έστειλαν μας περίμενε στην ώρα του και φτάνοντας στο Gate μπροστά μου τσέκαραν τ αγόρια και γω στο μεταξύ επειδή τους είχα ήδη μάθει πως λειτουργούν ήμουν κάτι σαν καραγκιόζ μπερντές! Κανονικά βάσει εισητηρίου είχα δικαίωμα μόνο για τη χειραποσκευή και ένα μικρό μπακπακ. Εγώ είχα τη χειραποσκευή με ανοιχτή την προέκταση για να μη πατικώνονται τα ρούχα, το κανονικό μου μπακ πακ + εξτρα μεγάλη τσάντα κρεμασμένη στον ώμο με διπλωμένο το χειμωνιάτικο μπουφάν που είχα μαζί για την Ευρώπη. Α ναι! και μπουκάλι με νερό στο χέρι βεβαίως!
Πάω λοιπόν να περάσω και μπερδεύω τις Boarding cards και τους δίνω της προηγούμενης μέρας που είχαμε χάσει την πτήση. Δεν περνάει η κάρτα και με σταματούν...Οι άλλοι στο μεταξύ είχαν περάσει και είχαν φύγει μέσα στη φυσούνα.
Μου λέει αυτός η πτήση αυτή είναι άκυρη δεν μπορείτε να περάσετε, εγώ δεν κατάλαβα και τα έχασα, βλέπει το διαβατήριό μου, τσεκάρει στην οθόνη του και μου λέει εντάξει τώρα σας βρήκα, περάστε!!
Ούτε τη σωστή κάρτα σκάναρε ούτε τίποτα!!! Μπήκα στο αεροπλάνο άναυδη και παραδίπλα μας καθόταν τύπος με θερμός θηρίο για να έχει νερό για το μάτε του (ο κακομοίρης θα πάθαινε κατάθλιψη στην Ευρώπη με τη Ryanair) και στο χαβαλέ που κάναμε λέγαμε σαν την Αργεντινή δεν έχει! κι ένα μικρό όπλο των 9 χιλιοστών παίζει να το περάσεις....ε τώρα αν φέρεις κάτι μεγαλύτερο μάλλον θα το κρατήσουν και ίσως σου κάνουν και καμιά παρατήρηση
Last edited:
