30 χρόνια παραμπαστός… στο Ληξούρι (και στην Κεφαλλονιά)

[gkalla]

Άλλες πληροφορίες για την Κεφαλλονιά ( πλην Ληξουρίου)

Επιλογές φαγητού, γλυκού, ποτού

Θηνιά

Η καλύβα του Ψαρά, Ζόλα, πάνω στην θάλασσα δίπλα στην παραλία της Αγίας Κυριακής. Παραδοσιακή ψαροταβέρνα που σερβίρει μόνο τα δικά της ψάρια, πατάτες, σαλάτα και κρασί λευκό. (Καραμαράκια, χταποδάκια και άλλα κατεψυγμένα απαγορεύονται δια ροπάλου). Οικονομικό προς μεσαίο.


Έρισος

Ταβέρνα Φώκι, Φισκάρδο , πάνω στην ομώνυμη παραλία. Κλασικό ταβερνάκι με μαγειρευτά και της ώρας. Οικονομικό προς μεσαίο.


Πύλαρος

Paradise beach (Δενδρινός), Αγία Ευφημία. Στο τέλος του δρόμου του χωριού, πάνω από την ομώνυμη παραλία. Παραδοσιακή ταβέρνα με μεγάλο κατάλογο και όλους τους τοπικούς μεζέδες . Οικονομικό προς μεσαίο.


Σάμη

Il Familia, Σάμη. Στο παραλιακό μέτωπο του χωριού. Εστιατόριο με προσεγμένο φαγητό και ιδιαίτερες συνταγές. Μεσαίο προς ακριβό.


Ελειός – Πρόννοι

Captain Jerry's, Κατελειός (Κάτω). Κλασικό παραθαλάσσιο ταβερνάκι, με όλους τους κλασικούς ελληνικούς μεζέδες. Μεσαίο


Λειβαθώ

Ταβέρνα Άβυθος Preview, πάνω από την παραλία. Παραλιακό ταβερνάκι, με αρκετό κόσμο της ώρες αιχμής και κλασικές γεύσεις … παραλίας. Μεσαίο.
Fois, κοντά στην παραλία του Άη Χέλη. Αρκετά τουριστικό εστιατόριο με συμπαθή χώρο. Μεσαίο.
Καφέ Μαρίνα, Κουρκουμελάτα. Καφές, και ωραία γλυκά σε ωραίο κτίριο με εξίσου καλή θέα.


Αργοστόλι

Βινάριες, Εστιατόριο κάτω από τα πεύκα, δίπλα στην θάλασσα, με έμφαση στα θαλασσινά. Μεσαίο προς ακριβό.
Η Παλιά Πλάκα. Μαγειρείο με μεγάλη ποικιλία και άψογη εξυπηρέτηση. Οικονομικό.
Κυανή Ακτή, Κλασική ψαροταβέρνα που στεγάζεται σε κτίριο που είναι στηριγμένο σε πασσάλους, μέσα στην θάλασσα. Μεσαίο προς ακριβό.
Πατσούρας, Ίσως η παλιότερη και παραδοσιακότερη ταβέρνα της πόλης, έχει ταίσει γενιές και γενιές ντόπιων και τουριστών. Έχει αλλάξει αρκετές φορές θέση και τώρα πια βρίσκεται κεντρικά πάνω στο παραλιακό δρόμο της πόλης. Οικονομικό προς μεσαίο.
Το Αρχοντικό, στην λεωφόρο Ριζοσπαστών, κοντά στην πλατεία. Εστιατόριο με πιο εκλεπτυσμένες γεύσεις. Μεσαίο προς ακριβό.


Πεζοπορίες

Από τον δρόμο μετά τα Αντιπάτα Ερίσου προς την παραλία Δαφνούδι
Από παραλία Αγίας Παρασκευής προς Παλαιά Βλαχάτα
Από Ακρόπολη Σάμης για παραλία Αντίσαμου
Από Πλατειές για Λεύκα
Από Μονή Σισσίων για ομώνυμη παραλία
Διάφορες διαδρομές πάνω στο βουνό του Αίνου (Αρχική | Εθνικός Δρυμός Αίνου).



Γενικά στοιχεία για την Κεφαλλονιά


Δρομολόγια Πλοίων

Το νησί εξυπηρετείται πλέον από λιγότερες εταιρείες σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό έχει επιφέρει μια σημαντική μείωση δρομολογίων ενώ εδώ και πολλά χρόνια έχουν σταματήσει τα δρομολόγια για το Ληξούρι και το Αργοστόλι. Σήμερα τα καράβια «πιάνουν» στα λιμάνια του Πόρου, της Σάμης και του Φισκάρδου.

Το καλοκαίρι υπάρχουν συνήθως τα εξής δρομολόγια (οι ώρες των δρομολογίων είναι οι φετινές):

Από Κυλλήνη για Πόρο: 7:15, 10:15, 15:00, 21:45

Από Πόρο για Κυλλήνη: 05:00, 12:45, 17:30, 19:30


Από Πάτρα για Σάμη: 14:15

Από Σάμη για Πάτρα: 10:30


Από Αστακό για Σάμη: 12:45, 20:00 (Το τελευταίο δεν ισχύει για όλες τα ημέρες)

Από Σάμη για Αστακό: 9:45, 17:00 (Το τελευταίο δεν ισχύει για όλες τα ημέρες)


Σύνδεση με Ζάκυνθο

Από Κεφαλλονιά (Πεσσάδα) για Ζάκυνθο (Άγιος Νικόλαος): 7:45, 18:00

Από Ζάκυνθο (Άγιος Νικόλαος) για Κεφαλλονιά (Πεσσάδα): 9:45, 19:45


Σύνδεση με Λευκάδα
(η σύνδεση γινόταν παλιότερα από την Βασιλική της Λευκάδας αλλά φέτος λόγω έργων στο λιμάνι της τα δρομολόγια γίνονται από το Νυδρί)

Από Φισκάρδο για Λευκάδα (Νυδρί): 11:15, 15:45, 20:15 (Τα 2 τελευταία δεν ισχύουν για όλες τα ημέρες)

Από Λευκάδα (Νυδρί) για Φισκάρδο: 9:00, 13:30, 18:15 (Τα 2 τελευταία δεν ισχύουν για όλες τα ημέρες)


Σύνδεση με Ιθάκη

Από Σάμη για Ιθάκη (Πισσαετός): 8:15, 16:00, 17:30

Από Ιθάκη (Πισσαετός) για Σάμη: 9:00, 9:45, 16:15, 22:30 (Τα 2 τελευταία δεν ισχύουν για όλες τα ημέρες)



Παραδοσιακά πιάτα

Κρεατόπιτα, Μπακαλιαρόπιτα, Κουνέλι λαγωτό, Ντομάτες τηγανητές, Τσιγαρίδια, Γίδα βραστή κοκκινιστή, προικάδες (άγρια χόρτα, περίπου σαν τα χεροβότανα)

Πολύς μάραθος, πολύ σκόρδο.


Οινοποιεία

Ορεάλιος Γη - Συνεταιρισμός Παραγωγών Ρομπόλας (Άγιος Γεράσιμος), Χαριτάτος (Μονοπωλάτα), Gentilini (Μηνιές), Βασιλάκης (Βαλσαμάτα), Σκλάβος (Κεχριώνας), Φοίβος (Μαντζαβινάτα), Divino - Χαρτουλιάρης (Πεσσάδα), Μπαζίγος, κ.α.


Τυροκομεία

Μαντέλης (Δαμουλιανάτα), Γαλιατσάτος (Αργοστόλι), Τζωρτζάτος (Διλινάτα), Πανταζάτος (Πάστρα), Δελαπόρτας (Λιβάδι).


Τοπικά Τυριά

Φέτα (Λευκό τυρί Κεφαλλονιάς), Κεφαλοτύρι, Πεκορίνο, Γραβιέρα, Μυζήθρα Κεφαλοτυριού (Στάνια), Στούμπα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10

First Προηγούμενη 10 of 10

Go to chapter

Go

[psilos3]

Είμαι πολύ περίεργος να δω τι θα δώ...
Καλή αρχή, μπήκες πολύ δυνατά και με εξαιρετικές πληροφορίες όπως συνηθίζεις.

 

[gkalla]

Είμαι πολύ περίεργος να δω τι θα δώ...
Καλή αρχή, μπήκες πολύ δυνατά και με εξαιρετικές πληροφορίες όπως συνηθίζεις.

Ευχαριστώ για τις φιλοφρονήσεις.
Ελπίζω να σου ικανοποιήσω την περιέργεια και να σε «ψήσω» να βάλεις το νησί στο πρόγραμμα. Μόνο που εδώ δεν φτάνουν τα τριήμερα - τετραήμερα που έχεις συνηθίσει στο Αιγαίο...

 

[Despinadmk]

Την σκέφτομαι συχνά την Κεφαλονια και πάντα με νοσταλγία. Έμεινα κάποια χρόνια εκεί και έχω ένα δέσιμο με αυτό το νησί, είστε τυχεροί που το επισκεπτεστε συχνά!
Θυμιστε μου γιατί λένε τους Ληξουριώτες "Κολομπαιους". Έχω στο μυαλό μου δυο λόγους αλλα δεν είμαι σίγουρη αν θυμάμαι σωστά, αν όντως επικρατει μια από τις δύο απόψεις ή αν τις έβγαλα και τις δυο από το κεφάλι μου...

 

[ludovica]

Άιντε, άιντε... Άλλοι έχουν τ' όνομα κι άλλοι τη χάρη.

 

[gkalla]

Την σκέφτομαι συχνά την Κεφαλονια και πάντα με νοσταλγία. Έμεινα κάποια χρόνια εκεί και έχω ένα δέσιμο με αυτό το νησί, είστε τυχεροί που το επισκεπτεστε συχνά!
Θυμιστε μου γιατί λένε τους Ληξουριώτες "Κολομπαιους". Έχω στο μυαλό μου δυο λόγους αλλα δεν είμαι σίγουρη αν θυμάμαι σωστά, αν όντως επικρατει μια από τις δύο απόψεις ή αν τις έβγαλα και τις δυο από το κεφάλι μου...

Αυτά είναι κακεντρέχειες των Αργοστολιωτών...
Η "επίσημη" εκδοχή, πάντως λέει:
"Σε ένα από τα καρναβάλια, οι Ληξουριώτες για να σατιρίσουν την ανακάλυψη της Αμερικής, οι μισοί ντύθηκαν ιθαγενείς (Κολομπαίοι) και οι άλλοι μισοί πλήρωμα του Κολόμβου. Το Ληξούρι ήταν η Αμερική ή η Κολομβία. Η μεγάλη επιτυχία του δρώμενου είχε ως αποτέλεσμα το Ληξούρι να αποκληθεί από κάποιους σκωπτικά η πόλη των Κολομπαίων."

 

[psilos3]

Ελπίζω να σου ικανοποιήσω την περιέργεια και να σε «ψήσω» να βάλεις το νησί στο πρόγραμμα.

Θέλοντας και μη, μιας και σε λίγο τελειώνει το Αιγαίο...

Μόνο που εδώ δεν φτάνουν τα τριήμερα - τετραήμερα

Ναι αυτό το έχω στα υπόψιν μου, αλλά περιμένω να δω εικόνα πέρα από παραλίες για να καταφέρω να ψηθώ σοβαρά.

 

[malysa]

Άλλο βασικό στοιχείο των κατοίκων του νησιού είναι η περίφημη τρέλα τους. Τρέλα καλώς εννοούμενη (συνήθως) που οδηγεί συχνά στην δημιουργία ανεκδότων, αστείων ιστοριών, αλλά και σε παρεξηγήσεις που (σχεδόν πάντα) τερματίζονται αναίμακτα και συνήθως με σουρεαλιστικά σκηνικά απείρου κάλους. Επίσης οι ντόπιοι είναι, σχεδόν όλοι, έντονα …θρησκευόμενο

Καθότι γέννημα (αλλά όχι θρέμμα) , φημιζόμαστε όχι τόσο για την τρέλα μας (με την κλασική έννοια), αλλά για την "κουρλαμάδα" (κουρλός), όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στις κουβέντες των παλαιοτέρων....
και μια άποψη για το Tι εστί “κουρλός”;

(ωραία προσέγγιση τα αρχικά κείμενα για το νησί μας ! μπράβο! αναμένουμε συνέχεια!)

 

[gkalla]

Καθότι γέννημα (αλλά όχι θρέμμα) , φημιζόμαστε όχι τόσο για την τρέλα μας (με την κλασική έννοια), αλλά για την "κουρλαμάδα" (κουρλός), όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στις κουβέντες των παλαιοτέρων....
και μια άποψη για το Tι εστί “κουρλός”;

(ωραία προσέγγιση τα αρχικά κείμενα για το νησί μας ! μπράβο! αναμένουμε συνέχεια!)

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Να ξέρεις πάντως την διαφορά του κουρλού από τον τρελλό την βλέπετε μόνο εσείς οι Κεφαλλονίτες. Για μας, τους παραμπαστούς κάνει το ίδιο!!! Όλοι για τον γιατρό ή για τον άγιο ανάλογα τις πεποιθήσεις!!!
Ληξουργιώτισα είσαι ή "από τους από 'κει περα";

 

[malysa]

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Να ξέρεις πάντως την διαφορά του κουρλού από τον τρελλό την βλέπετε μόνο εσείς οι Κεφαλλονίτες. Για μας, τους παραμπαστούς κάνει το ίδιο!!! Όλοι για τον γιατρό ή για τον άγιο ανάλογα τις πεποιθήσεις!!!
Ληξουργιώτισα είσαι ή "από τους από 'κει περα";

ούτε από τους εδώ, ούτε από τους εκει!....
ανάμεσα Μύρτο και Αγία Ευφημία είμαι... Πυλαρινή στην καταγωγή!
και γω κατεβαίνω διάφορους μήνες του έτους -εκτός τα καλοκαίρια- οπότε αναμένω τις δικές σου απόψεις....

 

[gkalla]

Πόλη του Ληξουρίου και ανατολικό τμήμα της Παλλικής.

Στην ανατολική πλευρά της χερσονήσου της Παλλικής, αυτής που «βλέπει» προς τον μεγάλο κόλπο της Κεφαλλονιάς βρίσκεται το Ληξούρι.
Οι κάτοικοι του το αποκαλούν «Πίκολο Παρίσι», λόγω του χειμάρρου που το χωρίζει στα δύο. Άρα ο χείμαρρος είναι ο «Σηκουάνας»… Δεν θέλω σχόλια… Αν έτσι λένε οι Ληξουργιώτες, έτσι είναι.

Το χαρακτηριστικότερο μέρος στην πόλη είναι η κεντρικής της πλατεία (Πλατεία Εθν. Αντιστάσεως). Ευρύχωρη, πλακοστρωμένη, με σήμα κατατεθέν της, το γιγάντιο φίκο που βρίσκεται στο κέντρο της. Η σκιά του και ο ομαλός κορμός του έχουν φιλοξενήσει γενιές και γενιές πιτσιρικάδων, που δίνουν ραντεβού για παιχνίδι από κάτω του ή ενίοτε και πάνω του.

Οι 3 πλευρές της πλατείας είναι πια γεμάτες από καφέ, ζαχαροπλαστεία, παγωτατζίδικα αλλά και 1-2 εστιατόρια και σουβλακερί. Εδώ μπορεί κανείς να απολαύσει το παραδοσιακό γλυκό αμυγδαλόπιτα (σκέτη ή με παγωτό καϊμάκι) ή τα εξαιρετικά παγωτά του I-Scream (παγωτά φρέσκα με κλασικές και ιδιαίτερες γεύσεις, σε συνταγές που είχε καθιερώσει ο, πολύ νωρίς και άδικα χαμένος, ιδοκτήτης του, ο οποίος είχε σπουδάσει το είδος στην Ιταλία). Δυστυχώς το παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο (από το 1918) του Μαυροειδή - κάτι σαν τον Μπακάκο της παλιότερης Αθήνας - που ήταν για πολλά χρόνια η κορυφή στην αμυγδαλόπιτα αλλά και στα άλλα παραδοσιακά γλυκίσματα (μάντολες, κομφέτο, μαντολάτο, συκομαΐδα, μπαρμπουλέ) βρίσκεται τα τελευταία χρόνια μάλλον σε παρακμή αλλά ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα ξαναβρεί την παλιά του αίγλη.

Η τέταρτη πλευρά της πλατείας που βρίσκεται προς την θάλασσα, φιλοξενεί το πάρκο μνήμης με ένα γλυπτό (αφιερωμένο στον άγνωστο ναύτη καθότι ο τόπος διαθέτει πολλούς) που – παραδόξως - κοιτάζει προς την πλευρά του Αργοστολιού. Λίγο πιο πέρα ο Λασκαράτος ατενίζει μόνο προς την αγαπημένη του πόλη.

Στα αριστερά της πλατείας και πίσω ακριβώς από τα καφέ βρίσκεται το Μαρκάτο (ή Μερκάτο κατά άλλους). Δημοτικό θέατρο, ενίοτε κινηματογραφική αίθουσα, χώρος προσωρινών εκθέσεων τέχνης αλλά και χώροι που φιλοξενούν καταστήματα και υπηρεσίες της πόλης. Το αρχικό κτίριο (εμπορικό κέντρο ελληνικού ρυθμού) χτίστηκε το 1826 αλλά ο σεισμός το «χτύπησε» ανεπανόρθωτα.

Το σημερινό κτίριο δεν μοιάζει με το παλιότερο, ενώ ο τελευταίος σεισμός του 2014 του δημιούργησε κάποια προβλήματα που ευτυχώς διορθώθηκαν σχετικά γρήγορα.

Ακριβώς απέναντι φεύγει το φέρρυ για το γειτονικό νησί της Κεφαλλονιάς, με τακτικά δρομολόγια κάθε μία ή και μισή ώρα (συνήθως τον Αύγουστο) Τα πλοία είναι δυο τρία με τελευταία προσθήκη το πλοίο με το περίεργο όνομα «Βικέντιος Δαμόδος».

Εκεί, στην πίσω πλευρά του Μερκάτου, υπήρχε για χρόνια το μαγαζί του Εβραίου, ένα «πολυκατάστημα» που πλέον έχει μεταφερθεί εκτός πόλης. Σε αυτό έβρισκες (κι ακόμη βρίσκεις) τα πάντα, από χρώματα και σιδηρικά μέχρι ηλεκτρικά είδη και μηχανάκια. Ήταν πολύ χαρακτηριστική για χρόνια η φράση: «αν δεν το ‘χει ο εβραίος δεν υπάρχει». Ο ιδιοκτήτης του, κλασική φιγούρα Ληξουργιώτη, με ταχύτατη τοπική ομιλία, εναλλαγές γλυκύτητας και στριμάδας σε χρόνο dt (διάλεε έμπα μέσα σου…, καμάρι μου), γρήγορα απέκτησε το παρατσούκλι εβραίος λόγω της τιμολογιακής πολιτικής του αλλά και της συνεχούς προσπάθειας του να σου πουλήσει ότι τον βολεύει.

Στο παραλιακό μέτωπο, δεξιά της πλατείας υπάρχουν πολλά εστιατόρια, όλων των ειδών (από μαγέρικα μέχρι πιτσαρίες) αλλά και καφέ που εκτείνονται μέχρι το λιμεναρχείο, το Ιόνιο ενυδρείο (που έπαψε να λειτουργεί σχεδόν αμέσως μετά τα εγκαίνια του) και το διατηρητέο παλιό δημοτικό σχολείο (που από την πολλή ανακαίνιση φαίνεται πια λες και χτίστηκε την τελευταία 2ετία). Όλα τα καταστήματα αυτής της περιοχής έχουν πάρει χώρο δίπλα στη θάλασσα και τα καλοκαίρια επικρατεί το αδιαχώρητο. Ευτυχώς από το απόγευμα κλείνει η κυκλοφορία για τα αυτοκίνητα και η περαντζάδα σε αυτό το κομμάτι είναι ευχάριστη. Είναι δε μια από τις πιο δροσερές περιοχές του Ληξουριού που γενικά είναι μια πολύ ζεστή πόλη. Οι διαφορές θερμοκρασίας από το χωριό που απέχει μόλις 8 χμ. είναι συνήθως της τάξης των 4 έως 8 βαθμών ανάλογα την μέρα και την ώρα.

Στη περιοχή αυτή γίνεται κάθε καλοκαίρι, γύρω στις 10 Αυγούστου, η Βαρκαρόλα, ένα παραδοσιακό δρώμενο που περιλαμβάνει στολισμένες και φωτισμένες βάρκες, μουσικές και καντάδες από τοπικές χορωδίες, βεγγαλικά, διανθισμένη (κάποιες φορές) με θεματικά κουστούμια (ντόπιες φορεσιές, πειρατές κλπ)

Στο κομμάτι αυτό επίσης γίνεται κάθε χρόνο και η αποκριάτικη παρέλαση φτωχή συνήθως σε άρματα, αλλά πάντοτε με πολύ χιούμορ και επιλογή έξυπνων, πιπεράτων θεμάτων. Ιστορική έχει μείνει η αποκριάτικη φάρσα!!?? Που είχαν οργανώσει αρκετά χρόνια πριν στους «εχθρούς» Αργοστολιώτες. Ληξουργιώτες, σύγχρονοι πειρατές, πήγαν στο Αργοστόλι, μέσα στην νύχτα και έκλεψαν το καρνάβαλο των «εχθρών». Παρόλες της εκκλήσεις της επίσημης πολιτείας αρνιόντουσαν να τον επιστρέψουν. Την τελευταία στιγμή, φάνηκε να λογικεύονται και φόρτωσαν τον καρνάβαλο στο φέρρυ για να τον μεταφέρουν πίσω στο Αργοστόλι. Μπαίνοντας στο λιμάνι όμως, άνοιξαν την μπουκαπόρτα και τον φουντάρισαν στην θάλασσα, προσθέτοντας ένα ακόμη κεφάλαιο στην πολύχρονη εχθρότητα.

Στον πρώτο παράλληλο πεζόδρομο (Γρηγορίου Λαμπράκη), εσωτερικά συγκεντρώνονται και πάλι κάποια εστιατόρια, καταστήματα με τουριστικά είδη αλλά και 2-3 αξιοπρεπή μπαράκια, τα μοναδικά πια στην πόλη. Παρόλο που βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο, οι μουσικές τους διαφέρουν σημαντικά αλλά σε γενικές γραμμές είναι ποιοτικές. Τα «Νόστιμον ήμαρ» με ροκιές και το «Inside» με chill out αλλά και πιο pop διάθεση είναι τα πιο μακρόβια και προτιμώμενα από τους Έλληνες.

Τα παλιότερα χρόνια υπήρχαν σε κοντινές περιοχής εκτός πόλης και 2 ντίσκο (αργότερα μετονομάσθηκαν σε club), οι ιστορικές «Snoopy» (ποιος μπορεί να ξεχάσει την μπόχα, από το γειτονικό χοιροστάσιο, όταν άλλαζε ο αέρας) και «Space» καθώς και το βραχύβιο «Outside» (σε αντιδιαστολή με το «Inside») αλλά δυστυχώς ένα - ένα έκλεισαν όλα.

Πάνω στον ίδιο πεζόδρομο βρίσκεται και το διατηρητέο κτίριο της φιλαρμονικής του Ληξουρίου, της 2ης αρχαιότερης στην Ελλάδα (1836), μετά από αυτή της Κέρκυρας. Συνεχίζει να λειτουργεί έως και σήμερα και συχνά - πυκνά ψυχαγωγεί ντόπιους και ξένους με τις χαρακτηριστικές της επτανησιακές μουσικές.

Στα ταβερνάκια της περιοχής μπορεί κανείς να πετύχει παρέες κανταδόρων, συνοδεία μαντολίνων, είτε επαγγελματιών είτε ακόμη καλύτερα ντόπιων, θαμώνων σ’ αυτά τα μαγαζιά. Πέρα από τα κλασσικά τραγούδια, μεγάλο ενδιαφέρον έχει και το ντόπιο σατυρικό τραγουδάκι, το Παραμπότζι. Το τραγούδι αυτό συνήθως σατιρίζει τους κατοίκους του νησιού αποδίδοντας αστεία και πικάντικα χαρακτηριστικά ανάλογα με το χωριό ή την περιοχή. Υπάρχουν κάποιες στάνταρ στροφές, όπως π.χ.:

«Πάρε άντρα απ’ το Ληξούρι, να ‘χεις άντρα και γαϊδούρι»

«Πάρε νύφι απ’ τ’ Αργοστόλι, για να σου την επηδούνε όλοι»

«Στον Αθέρα και στα Ζόλα όποιος πάει βρίσκει απ’όλα
βρίσκει κότες, βρίσκει γάλους, βρίσκει π…δες μεγάλους»

Το καλύτερο μέρος του τραγουδιού όμως, είναι ο αυτοσχεδιασμός, που συνήθως προσαρμόζεται στα μέλη της παρέας που τραγουδά. Εκεί τα πειράγματα κορυφώνονται αλλά ευτυχώς το κλίμα που δημιουργείτε και το μπόλικο ντόπιο κρασί που ρέει άφθονο, αποτρέπει τις παρεκτροπές στους οξύθυμους.

Λίγο πιο πάνω από την κεντρική πλατεία, στα 200 μ. περίπου, στέκουν, το ένα απέναντι στο άλλο, τα σύμβολα της πολιτικής και της θρησκευτικής εξουσίας της πόλης. Από την μια ο Παντοκράτορας, η κεντρική εκκλησία που έχει κατά τα Ιόνια έθιμα και δεύτερο προστάτη άγιο (τον άγιο Δημήτριο) και ακριβώς απέναντι το Δημαρχείο. Το κτίριο του Δημαρχείου υπέστη και αυτό ζημιές από το σεισμό του 2014 αλλά η κυριότερη ζημιά ήταν λίγα χρόνια νωρίτερα όταν καταργήθηκε ο Δήμος Παλλικής και όλο το νησί έγινε Δήμος Κεφαλλονιάς. Ανήκουστο!!! Μεγάλη προσβολή για το Ληξούρι. Όλοι μαζί ένας Δήμος; Αφεντικά και δούλοι τα ίδια σκατά γινήκαμε ούλοι; Τουλάχιστον να λεγόταν Δήμος ...Ληξουρίου. Τέτοιες προσβολές δεν καταπίνονται. Άμεσα λοιπόν ξεκίνησαν λαϊκοί αγώνες με την δικαίωση να έρχεται πριν 2-3 χρόνια με την εκ νέου δημιουργία του Δήμου. Ληξούρι- Καλλικράτης:1-0.

Τα 2 κτίρια βρίσκονται πάνω στην κεντρική οδό της πόλης την οδό Μπασιά, τιμώντας τον ντόπιο «άγιο», αλλά για την επίσημη εκκλησία όσιο, Παπα-παναγή Μπασιά.

Εσωτερικά στην πόλη, 400 μ. από την θάλλασα βρίσκεται η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη και ταυτόχρονα Μουσείο Τυπάλδων-Ιακωβάτων Ληξουρίου, γνωστή ως Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη. Το διώροφο αρχοντικό της οικογένειας των Τυπάλδων-Ιακωβάτων, που κτίστηκε το 1866 και αναπαλαιώθηκε το 1984 είναι ένα από τα λίγα κτίρια του Ληξουρίου που γλύτωσε από την μανία του σεισμού του 1953, αλλά «χτυπήθηκε» σοβαρά από τους σεισμούς του 2014 και πια δεν είναι επισκέψιμο. Είναι χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής των μέσων του 19ου αιώνα, ενώ ο περιβάλλων χώρος, που αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του, συμβάλλει στην προβολή του κτηρίου. Στον πανέμορφο κήπο του λάμβαναν χώρα (μέχρι το 2014) πολλές θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες στα πλαίσια των καλοκαιρινών εκδηλώσεων της πόλης.

Άλλο καμάρι της πόλης ήταν η Βαλλιάνειος Επαγγελματική Σχολή. Ιδρύθηκε το 1915 με τη βοήθεια του Βαλλιάνειου Κληροδοτήματος και στα πολλά χρόνια που λειτούργησε εκπαίδευσε πολλές γενιές νέων του νησιού, αλλά και από άλλες περιοχές, σε τεχνικά επαγγέλματα. Ονομαστοί ήταν οι ξυλουργοί και οι υφαντουργοί που αποφοίτησαν από εκεί αλλά και η σχολή των υπομηχανικών του ΕΜΠ που λειτούργησε εκεί παρήγαγε πολλούς επαγγελματίες σχετικών ειδικοτήτων.
Μετά την κατάργηση της, το 1977, από τον Καραμανλή, λειτούργησε ως έδρα Τεχνικών Λυκείων αλλά και του τμήματος του ΤΕΙ με τίτλο «Τεχνικών Μουσικών Οργάνων.

Η υπόλοιπη ανατολική πλευρά της Παλλικής, είναι για μένα, ο πιο «αδύναμος κρίκος» της περιοχής.
Δίπλα στην πόλη και νοτιότερα βρίσκονται μικρές παραλιούλες ανάξιες λόγου όπως μαρτυρούν και τα ονόματά τους (Φύκια, Καλάμια).

Ο δρόμος ωστόσο προς αυτήν την κατεύθυνση, καταλήγει στην μοναδική αξιοπρεπή παραλία της περιοχής, τα Λέπεδα. Τόπος με τις εξοχικές κατοικίες των “εχόντων” της πόλης του Ληξουρίου στο παρελθόν, σήμερα αποτελεί μια καλή, κοντινή λύση για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης καθώς είναι μια παραλία αρκετά προστατευμένη που δύσκολα την πιάνει ο αέρας.

Ακόμη προτιμάται από τους γονείς με πολύ μικρά παιδιά, καθώς στην μια άκρη της έχει μια μικρή, ρηχή «κολυμπήθρα» ενώ δίπλα ακριβώς, βρίσκονται, πάνω στην άμμο, τα τραπεζάκια της μοναδικής μικρής και γραφικής ταβέρνας της παραλίας. Καταλύματα υπάρχουν διαθέσιμα στην παραλία (λίγα), ενώ σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες τους δεν είσαι απλά δίπλα στη θάλασσα, αλλά «ψαρεύεις από το μπαλκόνι».

Λίγο πριν τα Λέπεδα υπάρχει το κατάλυμα Απόλαυση (από τα ελάχιστα με 12μηνη λειτουργία) με πολύ καλή ταβέρνα που αξίζει το κόπο να την επισκεφτείς, όχι μόνο για το καλό φαγητό της αλλά και για την εξαιρετική της αυλή πάνω από τη θάλασσα.

Ανάμεσα στα Φύκια και στα Λέπεδα υπάρχει και μια μικρή σχολή ιστιοπλοΐας για μικρά παιδιά, είτε ντόπια, είτε παιδιά επισκεπτών.

Στην ίδια περιοχή, αλλά πιο εσωτερικά, στην κορυφή ενός μικρού λόφου βρίσκεται το μικρό χωριό Μιχαλιτσάτα. Στην άκρη του υπάρχει ένα κτίριο της κοινότητας με εξαιρετική θέα προς τον κόλπο, το Ληξούρι αλλά και την υπόλοιπη Κεφαλλονιά. Για αρκετά χρόνια το συγκεκριμένο κτίριο χρησιμοποιήθηκε για εστιατόριο, καφέ ή/και μπαράκι αλλά τώρα πια αποτελεί ένα χειμαζόμενο ερείπιο.

Στο νοτιότερο μέρος της ανατολικής πλευράς υπάρχει και το κουφάρι του τουριστικού χωριού του Άη Γιάννη, μιας μονάδας που κατασκεύασε πριν χρόνια γνωστό λαμόγιο στον χώρο του τουρισμού. Αφού χρησιμοποίησε και φέσωσε το μισό εργατικό δυναμικό της περιοχής και μετά από 1-2 εικονικές μεταβιβάσεις, το «χωριό» έκλεισε οριστικά τις πόρτες του.

Βορειότερα της πόλης, υπάρχουν δυο ακόμη χωριά με αρκετά καταλύματα αλλά χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χρώμα ή κάποια παραλία άξια λόγου. Το 2ο από αυτά, το Λιβάδι, διαθέτει μια τεράστια παραλία με πολύ ρηχά νερά (είναι η άκρη του κόλπου ανάμεσα στο Ληξούρι και στο Αργοστόλι), και αυτή, καθώς και ο υδροβιότοπος ακριβώς από πίσω, φιλοξενούν πλειάδα άγριων πουλιών αλλά και άλλων ειδών. Κάποτε μάλιστα πέτυχα και μια τεράστια θαλάσσια χελώνα σε μέγεθος μικρού VW Beatle να έχει κάνει μια γρήγορη στάση εκεί.

Στην μέση περίπου του δρόμου που περνά ανάμεσα στην παραλία και τον υδροβιότοπο σήμερα μπορεί να δει κανείς τα τελευταία χαλάσματα των παλιών φυλακών του νησιού, έτσι όπως τα κατάντησε ο χρόνος και οι σεισμοί που αγαπούν ιδιαίτερα το νησί. Στις φυλακές αυτές «φιλοξενήθηκαν» κατά καιρούς, εκτός από τους λογής ποινικούς και πολλοί αριστεροί από τους πολλούς που διαθέτει η περιοχή.

 

[Samion]

Η ιταλικη πλευρα σε 2 σημεια:
1. Το παραποντζι ειναι παραδοσιακο τραγουδι της Ρωμης. Μου φαινεται χλωμο να το πηραν απο την Κεφαλονια...το αντιθετο εγινε. Πως βρεθηκε στην Κεφαλονια ειναι αξιοπεριεργο. Υποθετω στο β'ΠΠ.
Εγινε πασιγνωστο παντως στην Ιταλια το 60 απο τον Alvaro Amici.
2. Το "περιεργο ονομα" (για μενα υπεροχο):

Βικέντιος Δαμοδός - Βικιπαίδεια