gkalla
Member
- Μηνύματα
- 1.658
- Likes
- 8.759
- Επόμενο Ταξίδι
- Ισπανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα, Περού, Ν. Ζηλανδία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πόλη του Ληξουρίου και ανατολικό τμήμα της Παλλικής.
- Κατω(γ)ή και νότιο τμήμα της Παλλικής
- Ανω(γ)ή και δυτικό τμήμα της Παλλικής
- Άλλες πληροφορίες για την Παλλική (Ληξούρι)
- Θηνιά, Μύρτος και Έρισος
- Πύλαρος, Σάμη, Ελειός - Πρόννοι
- Λειβαθώ, Οροπέδιο Ομαλών
- Κρανιά (Αργοστόλι)
- Άλλες πληροφορίες για την Κεφαλλονιά ( πλην Ληξουρίου)
Πύλαρος, Σάμη, Ελειός - Πρόννοι
Επιστρέφοντας στην Πύλαρο, μεταξύ Διβαράτων και Αγίας Ευφημίας συναντάς μια όμορφη κοιλάδα που ο κεντρικός δρόμος την ακολουθεί από πάνω ως κάτω, όχι από το επίπεδο, κεντρικό της τμήμα αλλά από τις παρυφές του γειτονικού λόφου. Το θέαμα είναι ωραίο από εκεί και τα χωριά που υπάρχουν, τα περισσότερα δεν τα διασχίζεις, αλλά κινείσαι περιφερειακά. Τα Λουκάτα, Μακρυώτικα, Ποταμιανάτα, Δρακοπουλάτα από την μια πλευρά και Αντιπάτα, Φερεντινάτα, Μπεκατωράτα, Δενδρινάτα από την άλλη μπορείς να τα δεις ακολουθώντας δυο παράλληλες διαδρομές εκατέρωθεν του κεντρικού δρόμου. Σχεδόν όλα είναι μικρά χωριά που όμως διαθέτουν κάποια καταλύματα καθώς η περιοχή είναι σε αρκετά κομβικό σημείο για εκείνον που θέλει να επισκεφθεί όλο το νησί και ταυτόχρονα θέλει να έχει και την ησυχία του.
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής στα Μακρυώτικα υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί προς την πλαγιά της Αγίας Δυνατής και προς το Μοναστήρι στα Θέματα (Επίσημα Ι.Μ. Υπεραγίας Θεοτόκου Θεμάτων). Είναι παλιό μοναστήρι του νησιού που ιδρύθηκε στα τέλη του 10ου αιώνα, ψηλά, σε μια καταπράσινη περιοχή. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του μοναστηριού, η εικόνα της Παναγίας και η ωραία θέα προς τον κόλπο της Σάμης και την Ιθάκη είναι τα αξιοθέατα εδώ καθώς τα κτίρια της μονής είναι αρκετά σύγχρονα και χωρίς σημαντικό ενδιαφέρον.
Όλοι οι δρόμοι που ανέφερα προηγουμένως τελικά καταλήγουν στο γραφικό χωριό και λιμανάκι της Αγίας Ευφημίας. Εξαιτίας της βολικής της θέσης (40 – 45λεπτά από Φισκάρδο, Αργοστόλι, Ληξούρι, Πόρο) έχει αναπτυχθεί αρκετά τουριστικά με πολλά καταλύματα, ταβέρνες, καταστήματα αλλά και - κατά περιόδους - ορισμένα συμπαθή μπαράκια.
Από άποψη παραλιών δεν έχει κάτι ιδιαίτερο, καθώς η μικρή παραλία στο κέντρου του χωριού βρίσκεται ακριβώς κάτω από το δρόμο ενώ η μικρή Paradise beach που βρίσκεται στο βόρειο άκρο απέχει πολύ από το όνομά της. Ενδιαφέρον έχει όμως η παραδοσιακή ταβέρνα του Δενδρινού (Paradise beach επίσης) που βρίσκεται ακριβώς από πάνω της. Την ονόμασε δε έτσι από την αγαπημένη του παραλία, σε κάποιο μέρος του κόσμου, όταν ταξίδευε ως ναυτικός.
Στο χωριό υπάρχουν τα (υποτυπώδη) υπολείμματα μια αρχαίας ρωμαϊκής βίλας ενώ ταυτόχρονα μπορείς να βρεις τουριστικά σκάφη που κάνουν εκδρομές αλλά και σχολή scuba diving.
Συνεχίζοντας την παράκτια διαδρομή προς την Σάμη συναντάς αρκετές μικρές παραλίες, με λευκό βότσαλο, πέτρα και πολύ διαυγή νερά. Οι περισσότερες χωρούν λίγα άτομα ενώ το παρκάρισμα γίνεται πάνω στον δρόμο. Η μεγαλύτερη όλων είναι η Αγία Παρασκευή, η οποία εν αντιθέσει με τις προηγούμενες είναι οργανωμένη, με beach μπαρ, εστιατόριο αλλά και ιδιωτικό πάρκινγκ.
Ακριβώς από πάνω από την παραλία ξεκινά ένα μονοπάτι που οδηγεί στο χωριό των Παλαιών Βλαχάτων. Το χωριό αυτό, που καταστράφηκε ολοσχερώς το ’53 και εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του, αποτελεί πια μια ωραία περιπλάνηση στο χρόνο ενώ κάθε χρονιά διοργανώνεται εκεί ένα ιδιαίτερο φεστιβάλ μουσικής, κινηματογράφου και τέχνης. Το Saristra Festival γίνεται τις πρώτες μέρες του Αυγούστου και συνήθως έχει τριήμερη διάρκεια. Φυσικά μπορεί κάποιος να επισκεφτεί το χωριό και με το όχημα του ακολουθώντας τις σχετικές πινακίδες μέσα από το επόμενο χωριό, τον Καραβόμυλο.
Ο Καραβόμυλος είναι ένα μάλλον αδιάφορο χωριό του νησιού που κρύβει όμως 2 πολύ ωραίες τοποθεσίες, το λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης και την λίμνη του Καραβόμυλου.
Το λιμνοσπήλαιο πήρε το όνομα του από την νύμφη Μελισσάνη που λατρευόταν εδώ στην αρχαιότητα (μαζί με τον Πάνα), ενώ στην σύγχρονη εποχή ανακαλύφθηκε εκ νέου το 1951. Είναι στην πράξη, ένα ασβεστολιθικό, καρστικό σπήλαιο του οποίου μέρος της οροφής, κάποια στιγμή στο παρελθόν, κατέρρευσε ώστε να πάρει την σημερινή του μορφή, που μοιάζει αρκετά με τις μεξικάνικες cenotes. Τα νερά του είναι υφάλμυρα, ιδιαιτέρως διαυγή και φαίνεται να προέρχονται από την περιοχή Καταβόθρες του Αργοστολίου, φτάνοντας εκεί μετά την υπόγεια διάσχιση ολόκληρου του νησιού. Η βόλτα με τα βαρκάκια στο σπήλαιο είναι όμορφη (και δροσερή ειδικά το καλοκαίρι) αν και διαρκεί λίγο και κοστίζει αρκετά (7 €, παιδιά 4€).
Τα υπόγεια νερά συνεχίζουν για λίγο ακόμη την διαδρομή τους και καταλήγουν στην λίμνη του Καραβόμυλου ενώ στην συνέχεια, μέσα από ένα μικρό πέρασμα, περνούν στην θάλασσα. Στο σημείο μάλιστα της εξόδου προς την θάλασσα υπάρχει μύλος που στο παρελθόν ήταν πλήρως λειτουργικός ενώ σήμερα μαζί με την μικρή λιμνούλα έχει μετατραπεί ξεκάθαρα σε τουριστικό θέαμα. Δίπλα μάλιστα στην λιμνούλα υπάρχει μεγάλο καφέ – εστιατόριο που εκμεταλλεύεται αυτή την ωραία θέση ενώ λίγο πιο δεξιά ξεκινά η παραλία του χωριού όπου υπάρχει και το μοναδικό κάμπινγκ του νησιού.
Αμέσως μετά συναντάς την Σάμη, την τρίτη σε πληθυσμό κωμόπολη του νησιού και το λιμάνι που συνδέει την Κεφαλλονιά με την Πάτρα και την Ιθάκη. Οικιστικά δεν έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο ενώ λόγω της ύπαρξης του λιμανιού διαθέτει πληθώρα τουριστικών καταστημάτων και καταλυμάτων με ότι αυτό συνεπάγεται. Στο παραλιακό της μέτωπο είναι υπερπλήρης σε εστιατόρια, ταβέρνες και καφέ που το βράδυ μετατρέπονται σε ήσυχα ψευτό – μπαράκια.
Στους κατάφυτους λόφους που υψώνονται απότομα πίσω από την πόλη υπάρχουν τρία βασικά αξιοθέατα, η Ακρόπολη της Αρχαίας Σάμης και εκατέρωθεν 2 μονές, των Αγίων Φανέντων και της Αγριλιάς. Τα ερείπια που έχουν απομείνει και στις 3 θέσεις είναι λιγοστά αλλά αρκούν για να πάρει κανείς μια γεύση της ιστορίας της περιοχής, ενώ η θέα προς τον κόλπο της Σάμης είναι ωραιότατη.
Λίγο πιο πέρα, σε απόσταση 4,5 χμ περίπου από το λιμάνι, υπάρχει μια από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού, η Αντίσαμος. Βρίσκεται στο βάθος ενός προστατευμένου όρμου, μέσα σε ένα κατάφυτο περιβάλλον, με βαθιά, πεντακάθαρα νερά. Η σχετική απομόνωση της παραλίας στο παρελθόν καθώς η πρόσβαση σ’ αυτή γινόταν μόνο με χωματόδρομο προσέθεταν πολύ στην εικόνα του παραδείσου. Η κατασκευή του ασφάλτινου δρόμου αλλά κυρίως τα γυρίσματα της ταινίας «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» την έκαναν γνωστή στην οικουμένη και έτσι ένα μέρος της μαγείας έχει πια χαθεί ανεπιστρεπτί. Να προσθέσω πως υπάρχει και πεζοπορική διαδρομή από την Ακρόπολη της Σάμης προς την παραλία αν και πολλές φορές διακόπτεται από τα συρματοπλέγματα των ντόπιων βοσκών.
Φεύγοντας από την Σάμη, σε απόσταση 3 χιλιομέτρων, βρίσκεται το έτερο γνωστό σπήλαιο του νησιού, αυτό της Δρογκαράτης. Μικρό σπήλαιο (ουσιαστικά μόνο μια μεγάλη αίθουσα), αλλά αρκετά όμορφο. Διαθέτει δε εξαιρετική ακουστική και εξαιτίας αυτού, παλιότερα, είχαν γίνει κάποιες συναυλίες στο εσωτερικό του.
Η διαδρομή Σάμης – Πόρου που ακολουθεί, διασχίζει αρχικά μια όμορφη κοιλάδα ενώ αργότερα αρχίζει να ανηφορίζει στους κατάφυτους λόφους της περιοχής. Μόνιμα σ’ αυτή την διαδρομή απολαμβάνεις την πίσω πλευρά του Αίνου. Δασωμένος μέχρι την κορυφή μ’ αυτό το μοναδικό μαύρο έλατο (που απαντάται μόνο εδώ) σε συντροφεύει σχεδόν μέχρι το τέλος της διαδρομής μέσα από πολλά χωριουδάκια (Καταποδάτα, Γριζάτα, Ζερβάτα, Κουλουράτα, Πυργί, Διγαλέτο, Άγιος Νικόλαος, Τζανάτα, κλπ).
Στο ύψος του Διγαλέτου υπάρχει δρόμος που κινείται προς τον Αίνο, περνά μέσα από το οροπέδιο των Ομαλών και τελικά καταλήγει στο Αργοστόλι. Στην μέση περίπου αυτή της διαδρομής υπάρχει δρόμος που σε οδηγεί στην κορυφή του βουνού και στον εθνικό δρυμό του ενώ υπάρχουν αρκετά μονοπάτια που κινούνται μέσα στο δάσος. Πολλές πληροφορίες για τα μονοπάτια αυτά αλλά και γενικά για τον εθνικό δρυμό μπορείτε να βρείτε από το επίσημο site του, στην διεύθυνση: Αρχική | Εθνικός Δρυμός Αίνου.
Επιστρέφοντας στην προηγούμενη διαδρομή, δίπλα από το χωριό Άγιος Νικόλαος, μπορείς να δεις την Λίμνη Άβυθο (ή Άκωλη = χωρίς πάτο). Ονομάστηκε έτσι γιατί πιστευόταν πως είναι πολύ βαθιά, έως ότου κάποιος αποφάσισε να μετρήσει το βάθος της, το οποίο τελικά είναι μόλις 11 μέτρα. Σήμερα, η μικρή αυτή λίμνη, είναι περιφραγμένη καθώς το νερό της χρησιμοποιείται για την ύδρευση της περιοχής, ενώ τριγύρω δυστυχώς υπάρχουν μόνο σκουπίδια.
Ο Πόρος που βρίσκεται στα 9 χιλιόμετρα από εκεί είναι, αυτή τη στιγμή, το κεντρικό λιμάνι του νησιού, που δέχεται τις περισσότερες αφίξεις πλοίων αποκλειστικά από την Κυλλήνη. Το χωριό ουσιαστικά έχει αναπτυχθεί με βάση το λιμάνι και οι υπηρεσίες που προσφέρει (σε σίτιση, στέγαση, εμπορικά καταστήματα) είναι πλήρεις παρόλο το σχετικά μικρό μέγεθος του. Αν και η θέση του είναι σε ωραίο σημείο που συνδυάζει τους καταπράσινους λόφους με το γαλάζιο του Ιονίου οι πολλές σύγχρονες τσιμεντένιες κατασκευές καταστρέφουν την εικόνα του.
Ευτυχώς το νέο λιμάνι βρίσκεται έξω από το χωριό και είναι άνετο και σαφώς βολικότερο από το παλιό. Στο παλιό λιμάνι βρίσκεται ένα καφέ (Remetzo) που το πίσω μέρος του είναι ενσωματωμένο στον βράχο με κάποια τραπέζια του μεταξύ βράχου και θάλασσας που το καθιστούν μια ωραία επιλογή για να ρεμβάσει κανείς.
Η περιοχή γύρω από τον Πόρο διαθέτει κάποιες παραλίες, όλες στο ίδιο στυλ (βότσαλο και πέτρες). Προς τον βορά, την Ραγιά (δίπλα στον οικισμό), και τις: Μακριά Πέτρα, Μαγδαλένα, Λάζαρος, Ξυλώματα που είναι προσβάσιμες με χωματόδρομο ή/και περπάτημα. Προς το νότο και πάνω στον παραλιακό δρόμο που οδηγεί στην Σκάλα συναντάς τις παραλίες Μάξιμος, Λιμένια και Κακό Λαγκάδι. Σε σχέση με τον πλούτο και την ομορφιά των παραλιών του νησιού θα έλεγα πως αυτές οι παραλίες είναι οι λιγότερο ελκυστικές.
Αντίθετα φτάνοντας στην Σκάλα συναντάς μια μεγάλη (5 χμ.) και ωραία παραλία σε ένα αρκετά γραφικό χωριό. Σε όλο το μήκος της παραλίας υπάρχουν beach bar και ομπρελό – ξαπλώστρες αλλά υπάρχουν και αρκετά σημεία για όσους δεν τα προτιμούν. Τα καταλύματα, τα ταβερνάκια και τα εστιατόρια είναι για όλα τα γούστα ενώ οι αρκετοί Άγγλοι τουρίστες που επιλέγουν την Σκάλα είναι καλής ποιότητας (καμιά σχέση με Λαγανά και Κάβο Λευκίμμης). Το χωριό, αν και δέχεται μεγάλο αριθμό τουριστών, έχει κρατήσει σχετικά το χρώμα του.
Πολύ κοντά στον οικισμό και την παραλία, υπάρχουν επίσης τα ερείπια μια Ρωμαϊκής έπαυλης που διαθέτει ωραία ψηφιδωτά. Η δυνατότητα επίσκεψης στον χώρο δεν είναι σίγουρη, καθώς εξαρτάται από την ύπαρξη ή μη φύλακα την περίοδο που θα την επισκεφθεί κανείς.
Καθώς η Σκάλα βρίσκεται στο νότιο - ανατολικότερο μέρος του νησιού φεύγοντας από εκεί, το τοπίο αλλάζει, ενώ οι νότιες παραλίες που συναντάς πλέον, είναι σαφώς πιο ήμερες και συχνά χωρίς κυματισμό. Η πρώτη από αυτές που συναντάς, κάτω από το χωριό Ρατζακλί είναι η πολύ μεγάλη παραλία Καμίνια (ή Μούντα σε άλλο σημείο) μήκους 7 χμ περίπου. Κλασική ρηχή, αμμουδερή παραλία, με ξανθιά άμμο, συνήθως με ελάχιστο κόσμο και μόνο σε 2-3 μικρής έκτασης σημεία, οργανωμένη.
Τα ζεστά της νερά και η ψιλή άμμος προσελκύουν εκτός από τους λουόμενους και τις γνωστές χελώνες καρέτα – καρέτα. Συνήθως υπάρχουν αρκετά σημεία με πρόχειρες περιφράξεις που σηματοδοτούν τις φωλιές τους, ενώ μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν επιτρεπόταν η παραμονή στην παραλία το βράδυ καθώς και η δυνατή μουσική.
Ο επόμενος οικισμός είναι ο Κατελειός, ένα μικρό παραλιακό χωριό που τα σπίτια είναι λιγότερα από τα ενοικιαζόμενα και τις ψαροταβέρνες. Η ομώνυμη παραλία δεν «λέει» πολλά και όσοι επισκέπτονται το χωριό το κάνουν κυρίως για τα ταβερνάκια. Η περιοχή γύρω από τον Κατελειό έχει «ψηθεί» άσχημα, την τελευταία δεκαετία, από πολλές φωτιές, ένα ακόμη δείγμα της αυξανόμενης τουριστικής ανόδου.
Τα κοντινά, εσωτερικά χωριά που ακολουθούν, εκτός από τα ασυνήθιστα ονόματα (Χιονάτα, Μαυράτα, Κρεμμύδι, Πάστρα κ.α.) δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο να προσφέρουν. Μοναδική εξαίρεση είναι το χωριό Μαρκόπουλο με τα γνωστά φιδάκια της Παναγιάς. Κάθε χρόνο από τις 6 Αυγούστου (της Μεταμορφώσεως), έως και τον δεκαπενταύγουστο, στην εκκλησία της Παναγιάς της Φιδούσας (ή Φιδιώτισσας) συγκεντρώνονται πολλοί ντόπιοι και τουρίστες για να δουν και να πιάσουν αυτά τα άκακα φιδάκια καθώς και την σχετική εικόνα.
Οι τελευταίες παραλίες της περιοχής των Ελειών – Πρόνων πριν περάσεις στην περιοχή της Λειβαθούς είναι η Κορώνη και η Λεύκα που και οι δύο είναι προσβάσιμες μέσα από το χωριό Πλατειές. Για την μεγαλύτερη εκ των δύο, την Λεύκα, χρειάζεται περπάτημα (και λίγο καταρρίχηση) καθώς δεν φτάνει δρόμος μέχρι κάτω, ενώ η πρόσβαση είναι σχετικά ευκολότερη από το δυτικότερο μέρος της.
Χάρτης βασικής διαδρομής
Επιστρέφοντας στην Πύλαρο, μεταξύ Διβαράτων και Αγίας Ευφημίας συναντάς μια όμορφη κοιλάδα που ο κεντρικός δρόμος την ακολουθεί από πάνω ως κάτω, όχι από το επίπεδο, κεντρικό της τμήμα αλλά από τις παρυφές του γειτονικού λόφου. Το θέαμα είναι ωραίο από εκεί και τα χωριά που υπάρχουν, τα περισσότερα δεν τα διασχίζεις, αλλά κινείσαι περιφερειακά. Τα Λουκάτα, Μακρυώτικα, Ποταμιανάτα, Δρακοπουλάτα από την μια πλευρά και Αντιπάτα, Φερεντινάτα, Μπεκατωράτα, Δενδρινάτα από την άλλη μπορείς να τα δεις ακολουθώντας δυο παράλληλες διαδρομές εκατέρωθεν του κεντρικού δρόμου. Σχεδόν όλα είναι μικρά χωριά που όμως διαθέτουν κάποια καταλύματα καθώς η περιοχή είναι σε αρκετά κομβικό σημείο για εκείνον που θέλει να επισκεφθεί όλο το νησί και ταυτόχρονα θέλει να έχει και την ησυχία του.
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής στα Μακρυώτικα υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί προς την πλαγιά της Αγίας Δυνατής και προς το Μοναστήρι στα Θέματα (Επίσημα Ι.Μ. Υπεραγίας Θεοτόκου Θεμάτων). Είναι παλιό μοναστήρι του νησιού που ιδρύθηκε στα τέλη του 10ου αιώνα, ψηλά, σε μια καταπράσινη περιοχή. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του μοναστηριού, η εικόνα της Παναγίας και η ωραία θέα προς τον κόλπο της Σάμης και την Ιθάκη είναι τα αξιοθέατα εδώ καθώς τα κτίρια της μονής είναι αρκετά σύγχρονα και χωρίς σημαντικό ενδιαφέρον.
Όλοι οι δρόμοι που ανέφερα προηγουμένως τελικά καταλήγουν στο γραφικό χωριό και λιμανάκι της Αγίας Ευφημίας. Εξαιτίας της βολικής της θέσης (40 – 45λεπτά από Φισκάρδο, Αργοστόλι, Ληξούρι, Πόρο) έχει αναπτυχθεί αρκετά τουριστικά με πολλά καταλύματα, ταβέρνες, καταστήματα αλλά και - κατά περιόδους - ορισμένα συμπαθή μπαράκια.
Από άποψη παραλιών δεν έχει κάτι ιδιαίτερο, καθώς η μικρή παραλία στο κέντρου του χωριού βρίσκεται ακριβώς κάτω από το δρόμο ενώ η μικρή Paradise beach που βρίσκεται στο βόρειο άκρο απέχει πολύ από το όνομά της. Ενδιαφέρον έχει όμως η παραδοσιακή ταβέρνα του Δενδρινού (Paradise beach επίσης) που βρίσκεται ακριβώς από πάνω της. Την ονόμασε δε έτσι από την αγαπημένη του παραλία, σε κάποιο μέρος του κόσμου, όταν ταξίδευε ως ναυτικός.
Στο χωριό υπάρχουν τα (υποτυπώδη) υπολείμματα μια αρχαίας ρωμαϊκής βίλας ενώ ταυτόχρονα μπορείς να βρεις τουριστικά σκάφη που κάνουν εκδρομές αλλά και σχολή scuba diving.
Συνεχίζοντας την παράκτια διαδρομή προς την Σάμη συναντάς αρκετές μικρές παραλίες, με λευκό βότσαλο, πέτρα και πολύ διαυγή νερά. Οι περισσότερες χωρούν λίγα άτομα ενώ το παρκάρισμα γίνεται πάνω στον δρόμο. Η μεγαλύτερη όλων είναι η Αγία Παρασκευή, η οποία εν αντιθέσει με τις προηγούμενες είναι οργανωμένη, με beach μπαρ, εστιατόριο αλλά και ιδιωτικό πάρκινγκ.
Ακριβώς από πάνω από την παραλία ξεκινά ένα μονοπάτι που οδηγεί στο χωριό των Παλαιών Βλαχάτων. Το χωριό αυτό, που καταστράφηκε ολοσχερώς το ’53 και εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του, αποτελεί πια μια ωραία περιπλάνηση στο χρόνο ενώ κάθε χρονιά διοργανώνεται εκεί ένα ιδιαίτερο φεστιβάλ μουσικής, κινηματογράφου και τέχνης. Το Saristra Festival γίνεται τις πρώτες μέρες του Αυγούστου και συνήθως έχει τριήμερη διάρκεια. Φυσικά μπορεί κάποιος να επισκεφτεί το χωριό και με το όχημα του ακολουθώντας τις σχετικές πινακίδες μέσα από το επόμενο χωριό, τον Καραβόμυλο.
Ο Καραβόμυλος είναι ένα μάλλον αδιάφορο χωριό του νησιού που κρύβει όμως 2 πολύ ωραίες τοποθεσίες, το λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης και την λίμνη του Καραβόμυλου.
Το λιμνοσπήλαιο πήρε το όνομα του από την νύμφη Μελισσάνη που λατρευόταν εδώ στην αρχαιότητα (μαζί με τον Πάνα), ενώ στην σύγχρονη εποχή ανακαλύφθηκε εκ νέου το 1951. Είναι στην πράξη, ένα ασβεστολιθικό, καρστικό σπήλαιο του οποίου μέρος της οροφής, κάποια στιγμή στο παρελθόν, κατέρρευσε ώστε να πάρει την σημερινή του μορφή, που μοιάζει αρκετά με τις μεξικάνικες cenotes. Τα νερά του είναι υφάλμυρα, ιδιαιτέρως διαυγή και φαίνεται να προέρχονται από την περιοχή Καταβόθρες του Αργοστολίου, φτάνοντας εκεί μετά την υπόγεια διάσχιση ολόκληρου του νησιού. Η βόλτα με τα βαρκάκια στο σπήλαιο είναι όμορφη (και δροσερή ειδικά το καλοκαίρι) αν και διαρκεί λίγο και κοστίζει αρκετά (7 €, παιδιά 4€).
Τα υπόγεια νερά συνεχίζουν για λίγο ακόμη την διαδρομή τους και καταλήγουν στην λίμνη του Καραβόμυλου ενώ στην συνέχεια, μέσα από ένα μικρό πέρασμα, περνούν στην θάλασσα. Στο σημείο μάλιστα της εξόδου προς την θάλασσα υπάρχει μύλος που στο παρελθόν ήταν πλήρως λειτουργικός ενώ σήμερα μαζί με την μικρή λιμνούλα έχει μετατραπεί ξεκάθαρα σε τουριστικό θέαμα. Δίπλα μάλιστα στην λιμνούλα υπάρχει μεγάλο καφέ – εστιατόριο που εκμεταλλεύεται αυτή την ωραία θέση ενώ λίγο πιο δεξιά ξεκινά η παραλία του χωριού όπου υπάρχει και το μοναδικό κάμπινγκ του νησιού.
Αμέσως μετά συναντάς την Σάμη, την τρίτη σε πληθυσμό κωμόπολη του νησιού και το λιμάνι που συνδέει την Κεφαλλονιά με την Πάτρα και την Ιθάκη. Οικιστικά δεν έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο ενώ λόγω της ύπαρξης του λιμανιού διαθέτει πληθώρα τουριστικών καταστημάτων και καταλυμάτων με ότι αυτό συνεπάγεται. Στο παραλιακό της μέτωπο είναι υπερπλήρης σε εστιατόρια, ταβέρνες και καφέ που το βράδυ μετατρέπονται σε ήσυχα ψευτό – μπαράκια.
Στους κατάφυτους λόφους που υψώνονται απότομα πίσω από την πόλη υπάρχουν τρία βασικά αξιοθέατα, η Ακρόπολη της Αρχαίας Σάμης και εκατέρωθεν 2 μονές, των Αγίων Φανέντων και της Αγριλιάς. Τα ερείπια που έχουν απομείνει και στις 3 θέσεις είναι λιγοστά αλλά αρκούν για να πάρει κανείς μια γεύση της ιστορίας της περιοχής, ενώ η θέα προς τον κόλπο της Σάμης είναι ωραιότατη.
Λίγο πιο πέρα, σε απόσταση 4,5 χμ περίπου από το λιμάνι, υπάρχει μια από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού, η Αντίσαμος. Βρίσκεται στο βάθος ενός προστατευμένου όρμου, μέσα σε ένα κατάφυτο περιβάλλον, με βαθιά, πεντακάθαρα νερά. Η σχετική απομόνωση της παραλίας στο παρελθόν καθώς η πρόσβαση σ’ αυτή γινόταν μόνο με χωματόδρομο προσέθεταν πολύ στην εικόνα του παραδείσου. Η κατασκευή του ασφάλτινου δρόμου αλλά κυρίως τα γυρίσματα της ταινίας «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» την έκαναν γνωστή στην οικουμένη και έτσι ένα μέρος της μαγείας έχει πια χαθεί ανεπιστρεπτί. Να προσθέσω πως υπάρχει και πεζοπορική διαδρομή από την Ακρόπολη της Σάμης προς την παραλία αν και πολλές φορές διακόπτεται από τα συρματοπλέγματα των ντόπιων βοσκών.
Φεύγοντας από την Σάμη, σε απόσταση 3 χιλιομέτρων, βρίσκεται το έτερο γνωστό σπήλαιο του νησιού, αυτό της Δρογκαράτης. Μικρό σπήλαιο (ουσιαστικά μόνο μια μεγάλη αίθουσα), αλλά αρκετά όμορφο. Διαθέτει δε εξαιρετική ακουστική και εξαιτίας αυτού, παλιότερα, είχαν γίνει κάποιες συναυλίες στο εσωτερικό του.
Η διαδρομή Σάμης – Πόρου που ακολουθεί, διασχίζει αρχικά μια όμορφη κοιλάδα ενώ αργότερα αρχίζει να ανηφορίζει στους κατάφυτους λόφους της περιοχής. Μόνιμα σ’ αυτή την διαδρομή απολαμβάνεις την πίσω πλευρά του Αίνου. Δασωμένος μέχρι την κορυφή μ’ αυτό το μοναδικό μαύρο έλατο (που απαντάται μόνο εδώ) σε συντροφεύει σχεδόν μέχρι το τέλος της διαδρομής μέσα από πολλά χωριουδάκια (Καταποδάτα, Γριζάτα, Ζερβάτα, Κουλουράτα, Πυργί, Διγαλέτο, Άγιος Νικόλαος, Τζανάτα, κλπ).
Στο ύψος του Διγαλέτου υπάρχει δρόμος που κινείται προς τον Αίνο, περνά μέσα από το οροπέδιο των Ομαλών και τελικά καταλήγει στο Αργοστόλι. Στην μέση περίπου αυτή της διαδρομής υπάρχει δρόμος που σε οδηγεί στην κορυφή του βουνού και στον εθνικό δρυμό του ενώ υπάρχουν αρκετά μονοπάτια που κινούνται μέσα στο δάσος. Πολλές πληροφορίες για τα μονοπάτια αυτά αλλά και γενικά για τον εθνικό δρυμό μπορείτε να βρείτε από το επίσημο site του, στην διεύθυνση: Αρχική | Εθνικός Δρυμός Αίνου.
Επιστρέφοντας στην προηγούμενη διαδρομή, δίπλα από το χωριό Άγιος Νικόλαος, μπορείς να δεις την Λίμνη Άβυθο (ή Άκωλη = χωρίς πάτο). Ονομάστηκε έτσι γιατί πιστευόταν πως είναι πολύ βαθιά, έως ότου κάποιος αποφάσισε να μετρήσει το βάθος της, το οποίο τελικά είναι μόλις 11 μέτρα. Σήμερα, η μικρή αυτή λίμνη, είναι περιφραγμένη καθώς το νερό της χρησιμοποιείται για την ύδρευση της περιοχής, ενώ τριγύρω δυστυχώς υπάρχουν μόνο σκουπίδια.
Ο Πόρος που βρίσκεται στα 9 χιλιόμετρα από εκεί είναι, αυτή τη στιγμή, το κεντρικό λιμάνι του νησιού, που δέχεται τις περισσότερες αφίξεις πλοίων αποκλειστικά από την Κυλλήνη. Το χωριό ουσιαστικά έχει αναπτυχθεί με βάση το λιμάνι και οι υπηρεσίες που προσφέρει (σε σίτιση, στέγαση, εμπορικά καταστήματα) είναι πλήρεις παρόλο το σχετικά μικρό μέγεθος του. Αν και η θέση του είναι σε ωραίο σημείο που συνδυάζει τους καταπράσινους λόφους με το γαλάζιο του Ιονίου οι πολλές σύγχρονες τσιμεντένιες κατασκευές καταστρέφουν την εικόνα του.
Ευτυχώς το νέο λιμάνι βρίσκεται έξω από το χωριό και είναι άνετο και σαφώς βολικότερο από το παλιό. Στο παλιό λιμάνι βρίσκεται ένα καφέ (Remetzo) που το πίσω μέρος του είναι ενσωματωμένο στον βράχο με κάποια τραπέζια του μεταξύ βράχου και θάλασσας που το καθιστούν μια ωραία επιλογή για να ρεμβάσει κανείς.
Η περιοχή γύρω από τον Πόρο διαθέτει κάποιες παραλίες, όλες στο ίδιο στυλ (βότσαλο και πέτρες). Προς τον βορά, την Ραγιά (δίπλα στον οικισμό), και τις: Μακριά Πέτρα, Μαγδαλένα, Λάζαρος, Ξυλώματα που είναι προσβάσιμες με χωματόδρομο ή/και περπάτημα. Προς το νότο και πάνω στον παραλιακό δρόμο που οδηγεί στην Σκάλα συναντάς τις παραλίες Μάξιμος, Λιμένια και Κακό Λαγκάδι. Σε σχέση με τον πλούτο και την ομορφιά των παραλιών του νησιού θα έλεγα πως αυτές οι παραλίες είναι οι λιγότερο ελκυστικές.
Αντίθετα φτάνοντας στην Σκάλα συναντάς μια μεγάλη (5 χμ.) και ωραία παραλία σε ένα αρκετά γραφικό χωριό. Σε όλο το μήκος της παραλίας υπάρχουν beach bar και ομπρελό – ξαπλώστρες αλλά υπάρχουν και αρκετά σημεία για όσους δεν τα προτιμούν. Τα καταλύματα, τα ταβερνάκια και τα εστιατόρια είναι για όλα τα γούστα ενώ οι αρκετοί Άγγλοι τουρίστες που επιλέγουν την Σκάλα είναι καλής ποιότητας (καμιά σχέση με Λαγανά και Κάβο Λευκίμμης). Το χωριό, αν και δέχεται μεγάλο αριθμό τουριστών, έχει κρατήσει σχετικά το χρώμα του.
Πολύ κοντά στον οικισμό και την παραλία, υπάρχουν επίσης τα ερείπια μια Ρωμαϊκής έπαυλης που διαθέτει ωραία ψηφιδωτά. Η δυνατότητα επίσκεψης στον χώρο δεν είναι σίγουρη, καθώς εξαρτάται από την ύπαρξη ή μη φύλακα την περίοδο που θα την επισκεφθεί κανείς.
Καθώς η Σκάλα βρίσκεται στο νότιο - ανατολικότερο μέρος του νησιού φεύγοντας από εκεί, το τοπίο αλλάζει, ενώ οι νότιες παραλίες που συναντάς πλέον, είναι σαφώς πιο ήμερες και συχνά χωρίς κυματισμό. Η πρώτη από αυτές που συναντάς, κάτω από το χωριό Ρατζακλί είναι η πολύ μεγάλη παραλία Καμίνια (ή Μούντα σε άλλο σημείο) μήκους 7 χμ περίπου. Κλασική ρηχή, αμμουδερή παραλία, με ξανθιά άμμο, συνήθως με ελάχιστο κόσμο και μόνο σε 2-3 μικρής έκτασης σημεία, οργανωμένη.
Τα ζεστά της νερά και η ψιλή άμμος προσελκύουν εκτός από τους λουόμενους και τις γνωστές χελώνες καρέτα – καρέτα. Συνήθως υπάρχουν αρκετά σημεία με πρόχειρες περιφράξεις που σηματοδοτούν τις φωλιές τους, ενώ μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν επιτρεπόταν η παραμονή στην παραλία το βράδυ καθώς και η δυνατή μουσική.
Ο επόμενος οικισμός είναι ο Κατελειός, ένα μικρό παραλιακό χωριό που τα σπίτια είναι λιγότερα από τα ενοικιαζόμενα και τις ψαροταβέρνες. Η ομώνυμη παραλία δεν «λέει» πολλά και όσοι επισκέπτονται το χωριό το κάνουν κυρίως για τα ταβερνάκια. Η περιοχή γύρω από τον Κατελειό έχει «ψηθεί» άσχημα, την τελευταία δεκαετία, από πολλές φωτιές, ένα ακόμη δείγμα της αυξανόμενης τουριστικής ανόδου.
Τα κοντινά, εσωτερικά χωριά που ακολουθούν, εκτός από τα ασυνήθιστα ονόματα (Χιονάτα, Μαυράτα, Κρεμμύδι, Πάστρα κ.α.) δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο να προσφέρουν. Μοναδική εξαίρεση είναι το χωριό Μαρκόπουλο με τα γνωστά φιδάκια της Παναγιάς. Κάθε χρόνο από τις 6 Αυγούστου (της Μεταμορφώσεως), έως και τον δεκαπενταύγουστο, στην εκκλησία της Παναγιάς της Φιδούσας (ή Φιδιώτισσας) συγκεντρώνονται πολλοί ντόπιοι και τουρίστες για να δουν και να πιάσουν αυτά τα άκακα φιδάκια καθώς και την σχετική εικόνα.
Οι τελευταίες παραλίες της περιοχής των Ελειών – Πρόνων πριν περάσεις στην περιοχή της Λειβαθούς είναι η Κορώνη και η Λεύκα που και οι δύο είναι προσβάσιμες μέσα από το χωριό Πλατειές. Για την μεγαλύτερη εκ των δύο, την Λεύκα, χρειάζεται περπάτημα (και λίγο καταρρίχηση) καθώς δεν φτάνει δρόμος μέχρι κάτω, ενώ η πρόσβαση είναι σχετικά ευκολότερη από το δυτικότερο μέρος της.
Χάρτης βασικής διαδρομής
Last edited:
