psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.504
- Likes
- 59.912
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Γύρω από το κέντρο της πόλης
Η στάση που έκανα ήταν χρήσιμη εκτός από τη μπύρα που ήπια με σκοπό να μελετήσω το χάρτη και τις αποστάσεις, επανακαθορίζοντας το πρόγραμμα μου. Για το λόγο αυτό κινήθηκα περπατώντας περιφερειακά μέσω της Garbary, μπαίνοντας στην κεντρική πλατεία από τη βορινή πλευρά:
Πρώτο μου μέλημα ήταν να επισκεφτώ τα απομεινάρια της οχύρωσης της πόλης που βρίσκονται πιο δίπλα με το όνομα «Baszta Armatnia» ,όπου αξίζει κάποιος να κάνει ένα πέρασμα για να τα δει:
Σε απόσταση βολής όμως και μετά από μια μικρή ανηφόρα θα συναντήσει και το βασιλικό κάστρο «Zamek Królewski» το οποίο αν επιθυμεί μπορεί να έχει και πρόσβαση εσωτερικά:
Εγώ είχα όμως άλλα σχέδια και κατευθύνθηκα ανατολικά, χαζεύοντας στα στενάκια της παλιάς πόλης που με οδήγησαν ως την βιβλιοθήκη «Raczyński» ,ευρισκόμενη στην αρχή της πλατείας «Wolności» που ήταν έτσι κι αλλιώς στις σημειώσεις μου:
Μπορεί το ομώνυμο φουτουριστικό σιντριβάνι να αποτελεί από μόνο του αξιοθέατο, ωστόσο μια παρέα από Αγγλάρες έκλεψαν πάλι την παράσταση με τα καφριλίκια τους και τη βουτιά (!) ενός στα νερά του:
Από λάθος προγραμματισμό αντί να συνεχίσω επέλεξα να γυρίσω προς στιγμής πίσω στην κεντρική πλατεία, καταλαβαίνοντας το σφάλμα μου όταν έφτασα σχεδόν μπροστά από το κτήριο «Waga miejska» που είχα δει και το προηγούμενο βράδυ. Πώς να μη σε μπερδέψει θα μου πείτε όλη αυτή η ομορφιά της πόλης;
Μάζεψα λοιπόν τα κομμάτια μου και ξαναγύρισα προς την Wolności προκειμένου να συνεχίσω την περιήγηση μου στους ωραίους δρόμους και τ’ αξιοθέατα του Πόζναν. Ένα εντυπωσιακό κτήριο του 1908 είναι και το «Collegium Maius w Poznaniu» που πέρασε από διάφορα στάδια μέχρι τελικά να στεγάσει το 2008 τη Σχολή Πολωνικής Κλασικής Φιλολογίας:
Εξίσου ωραίο αν όχι καλύτερο είναι κι αυτό του μεγάλου θεάτρου/όπερας (Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu) που εγκαινιάστηκε το 1910 και βρίσκεται απέναντι από το πάρκο «Mickiewicz» ,όπου αρκετοί Πολωνοί έχοντας σύμμαχο τον καλό καιρό απολάμβαναν τις ξάπλες στα γρασίδια μπροστά από τη λιμνούλα του:
Διέσχισα το πάρκο εν συντομία φτάνοντας μέχρι απέναντι στο κτήριο της φιλαρμονικής «Filharmonia Poznańska» ,ένα πολιτιστικό ίδρυμα που λειτουργεί από το 1947 ως κρατικό, θέλοντας παράλληλα να κάνω και μια στάση:
Όχι τίποτε άλλο, είχα κουραστεί με όλο αυτό το περπάτημα, έτσι μόλις διαπίστωσα ότι το «Hades» στο ισόγειο του κάστρου έχει ανοίξει αποφάσισα να κάνω θεαματική είσοδο (μαζί με μια παρέα Κορεατών τουριστών) θέλοντας να τσούξω μια ΙΡΑ, γεγονός που πολύ είχα καθυστερήσει είναι η αλήθεια:
Μιας και είπα κάστρο ας το ξεκαθαρίσω, καθώς μιλάω για το αυτοκρατορικό κάστρο «Zamek Cesarski» του Πόζναν, ένα ακόμη παλάτι επί της ουσίας που χτίστηκε το 1910 κατά τη Γερμανική κυριαρχία της πόλης:
Κάτι όμως ακόμα εκκρεμούσε στην όλη περίσταση, κάτι μου έκανε το κλικ και δεν άφηνε το μυαλό μου να ησυχάσει όσο κατέβαινα την οδό Święty Marcin που περνούσε από εκεί και πήγαινε προς το ξενοδοχείο μου. Φαγητό, τι άλλο, το ωραίο το τίμιο το Πολωνικό το παραδοσιακό, αυτό που θα δοκιμάζω κάθε φορά που επισκέπτομαι τη χώρα. Σούπα, ποικιλία με ανάμεικτα Pierogi που χρεώνονται με το κομμάτι (επέλεξα 2 απ’ όλα) και φυσικά μπυρίτσα, στο όμορφο μαγαζί αυτό-εξυπηρέτησης που φέρει το όνομα «Pierożak Pierogarnia Ratajczaka» και σας συνιστώ ανεπιφύλακτα:
Θα ήταν κοντά εννιά το βράδυ όταν ξαναβγήκα προς τα έξω, με σκοπό ακόμα μια βραδιά εξερεύνησης στη νυχτερινή ζωή της πόλης, αρκετά καλής όπως σε κάθε Πολωνική αλλά όχι τόσο θορυβώδης όπως αλλού. Η κεντρική πλατεία με τον άρτιο φωτισμό της, ένα όνειρο πραγματικά:
Τι είπαμε; Καν’ το όπως οι ντόπιοι. Wódki i Piwa για αρχή, σίγουρα πράγματα:
Η περιέργεια μου όμως μαζί με την αδυναμία μου σε υπόγειες παμπ αλλά και λευκές μπύρες σίτου με οδήγησε αυτομάτως στην «Thonet pub» με τις πολύ ωραίες επίσης μουσικές της, μέρος που πρέπει να επισκεφτείτε εφόσον βρεθείτε κατά ‘δω.
Με μια σχετική κούραση απ’ όλη την ημέρα βγήκα μετά τις 12:30 στους βρεγμένους και πάλι λόγω της βροχής δρόμους του Πόζναν με κατεύθυνση το ξενοδοχείο.
Μπορεί να ‘χα πιει τις μπύρες μου, δεν είπα όμως την τελευταία μου λέξη καθώς από την πρώτη κιόλας στιγμή είχα σταμπάρει μια πόρτα που οδηγούσε σε κάτι πολύ βρώμικο και συνάμα ωραίο, με την ευκαιρία να θεωρείται κατάλληλη να το διερευνήσω, ειδικά από τη στιγμή που άκουσα βαβούρα και μύρισα κάπνα. Κάτι καλό θα ‘ναι λέω, δε μπορεί:
Άλλη μια φιλόξενη υπόγεια μπάρα μου άνοιξε την αγκαλιά της καταλήγοντας εκεί ως το πέρας του Σαββατόβραδου, πιάνοντας παράλληλα την κουβέντα με τον πιτσιρικά barman ο οποίος είχε όρεξη και κέφι.
Τι κι αν έπαιζε όντως πολύ χαμηλά σε ένταση για ροκ μαγαζί;
Εγώ έπινα τις μπύρες μου και περνούσα υπέροχα, λέγοντας στον μπάρμαν παράλληλα που ξέρεις, μπορεί αυτή η μπάντα να είναι ο λόγος που θα ξαναριβάρω προς τα μέρη σας.
Για να δούμε…
Η στάση που έκανα ήταν χρήσιμη εκτός από τη μπύρα που ήπια με σκοπό να μελετήσω το χάρτη και τις αποστάσεις, επανακαθορίζοντας το πρόγραμμα μου. Για το λόγο αυτό κινήθηκα περπατώντας περιφερειακά μέσω της Garbary, μπαίνοντας στην κεντρική πλατεία από τη βορινή πλευρά:
Πρώτο μου μέλημα ήταν να επισκεφτώ τα απομεινάρια της οχύρωσης της πόλης που βρίσκονται πιο δίπλα με το όνομα «Baszta Armatnia» ,όπου αξίζει κάποιος να κάνει ένα πέρασμα για να τα δει:
Σε απόσταση βολής όμως και μετά από μια μικρή ανηφόρα θα συναντήσει και το βασιλικό κάστρο «Zamek Królewski» το οποίο αν επιθυμεί μπορεί να έχει και πρόσβαση εσωτερικά:
Εγώ είχα όμως άλλα σχέδια και κατευθύνθηκα ανατολικά, χαζεύοντας στα στενάκια της παλιάς πόλης που με οδήγησαν ως την βιβλιοθήκη «Raczyński» ,ευρισκόμενη στην αρχή της πλατείας «Wolności» που ήταν έτσι κι αλλιώς στις σημειώσεις μου:
Μπορεί το ομώνυμο φουτουριστικό σιντριβάνι να αποτελεί από μόνο του αξιοθέατο, ωστόσο μια παρέα από Αγγλάρες έκλεψαν πάλι την παράσταση με τα καφριλίκια τους και τη βουτιά (!) ενός στα νερά του:
Από λάθος προγραμματισμό αντί να συνεχίσω επέλεξα να γυρίσω προς στιγμής πίσω στην κεντρική πλατεία, καταλαβαίνοντας το σφάλμα μου όταν έφτασα σχεδόν μπροστά από το κτήριο «Waga miejska» που είχα δει και το προηγούμενο βράδυ. Πώς να μη σε μπερδέψει θα μου πείτε όλη αυτή η ομορφιά της πόλης;
Μάζεψα λοιπόν τα κομμάτια μου και ξαναγύρισα προς την Wolności προκειμένου να συνεχίσω την περιήγηση μου στους ωραίους δρόμους και τ’ αξιοθέατα του Πόζναν. Ένα εντυπωσιακό κτήριο του 1908 είναι και το «Collegium Maius w Poznaniu» που πέρασε από διάφορα στάδια μέχρι τελικά να στεγάσει το 2008 τη Σχολή Πολωνικής Κλασικής Φιλολογίας:
Εξίσου ωραίο αν όχι καλύτερο είναι κι αυτό του μεγάλου θεάτρου/όπερας (Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu) που εγκαινιάστηκε το 1910 και βρίσκεται απέναντι από το πάρκο «Mickiewicz» ,όπου αρκετοί Πολωνοί έχοντας σύμμαχο τον καλό καιρό απολάμβαναν τις ξάπλες στα γρασίδια μπροστά από τη λιμνούλα του:
Διέσχισα το πάρκο εν συντομία φτάνοντας μέχρι απέναντι στο κτήριο της φιλαρμονικής «Filharmonia Poznańska» ,ένα πολιτιστικό ίδρυμα που λειτουργεί από το 1947 ως κρατικό, θέλοντας παράλληλα να κάνω και μια στάση:
Όχι τίποτε άλλο, είχα κουραστεί με όλο αυτό το περπάτημα, έτσι μόλις διαπίστωσα ότι το «Hades» στο ισόγειο του κάστρου έχει ανοίξει αποφάσισα να κάνω θεαματική είσοδο (μαζί με μια παρέα Κορεατών τουριστών) θέλοντας να τσούξω μια ΙΡΑ, γεγονός που πολύ είχα καθυστερήσει είναι η αλήθεια:
Μιας και είπα κάστρο ας το ξεκαθαρίσω, καθώς μιλάω για το αυτοκρατορικό κάστρο «Zamek Cesarski» του Πόζναν, ένα ακόμη παλάτι επί της ουσίας που χτίστηκε το 1910 κατά τη Γερμανική κυριαρχία της πόλης:
Κάτι όμως ακόμα εκκρεμούσε στην όλη περίσταση, κάτι μου έκανε το κλικ και δεν άφηνε το μυαλό μου να ησυχάσει όσο κατέβαινα την οδό Święty Marcin που περνούσε από εκεί και πήγαινε προς το ξενοδοχείο μου. Φαγητό, τι άλλο, το ωραίο το τίμιο το Πολωνικό το παραδοσιακό, αυτό που θα δοκιμάζω κάθε φορά που επισκέπτομαι τη χώρα. Σούπα, ποικιλία με ανάμεικτα Pierogi που χρεώνονται με το κομμάτι (επέλεξα 2 απ’ όλα) και φυσικά μπυρίτσα, στο όμορφο μαγαζί αυτό-εξυπηρέτησης που φέρει το όνομα «Pierożak Pierogarnia Ratajczaka» και σας συνιστώ ανεπιφύλακτα:
Θα ήταν κοντά εννιά το βράδυ όταν ξαναβγήκα προς τα έξω, με σκοπό ακόμα μια βραδιά εξερεύνησης στη νυχτερινή ζωή της πόλης, αρκετά καλής όπως σε κάθε Πολωνική αλλά όχι τόσο θορυβώδης όπως αλλού. Η κεντρική πλατεία με τον άρτιο φωτισμό της, ένα όνειρο πραγματικά:
Τι είπαμε; Καν’ το όπως οι ντόπιοι. Wódki i Piwa για αρχή, σίγουρα πράγματα:
Η περιέργεια μου όμως μαζί με την αδυναμία μου σε υπόγειες παμπ αλλά και λευκές μπύρες σίτου με οδήγησε αυτομάτως στην «Thonet pub» με τις πολύ ωραίες επίσης μουσικές της, μέρος που πρέπει να επισκεφτείτε εφόσον βρεθείτε κατά ‘δω.
Με μια σχετική κούραση απ’ όλη την ημέρα βγήκα μετά τις 12:30 στους βρεγμένους και πάλι λόγω της βροχής δρόμους του Πόζναν με κατεύθυνση το ξενοδοχείο.
Μπορεί να ‘χα πιει τις μπύρες μου, δεν είπα όμως την τελευταία μου λέξη καθώς από την πρώτη κιόλας στιγμή είχα σταμπάρει μια πόρτα που οδηγούσε σε κάτι πολύ βρώμικο και συνάμα ωραίο, με την ευκαιρία να θεωρείται κατάλληλη να το διερευνήσω, ειδικά από τη στιγμή που άκουσα βαβούρα και μύρισα κάπνα. Κάτι καλό θα ‘ναι λέω, δε μπορεί:
Άλλη μια φιλόξενη υπόγεια μπάρα μου άνοιξε την αγκαλιά της καταλήγοντας εκεί ως το πέρας του Σαββατόβραδου, πιάνοντας παράλληλα την κουβέντα με τον πιτσιρικά barman ο οποίος είχε όρεξη και κέφι.
- Τι γουστάρεις να σου βάλω ν’ ακούσεις, βλέπεις εδώ παίζουμε ροκ
- Παίζετε και πολύ χαμηλά όμως αλλά δε βαριέσαι, κομμάτια να γίνει
- Πες το κι έγινε, περιμένω.
- Ένα τραγούδι που αναφέρεται σε μένα θέλω ν' ακούσω. Stranger in a strange land από τους λατρεμένους Iron Maiden και τον επικότερο ίσως δίσκο τους. Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου:
- Παίζει αμέσως.
Τι κι αν έπαιζε όντως πολύ χαμηλά σε ένταση για ροκ μαγαζί;
Εγώ έπινα τις μπύρες μου και περνούσα υπέροχα, λέγοντας στον μπάρμαν παράλληλα που ξέρεις, μπορεί αυτή η μπάντα να είναι ο λόγος που θα ξαναριβάρω προς τα μέρη σας.
Για να δούμε…
Πλέον διαβάζω για την Πολωνία με άλλη ματιά!
