Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.149
- Likes
- 20.458
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Δεν χρειάζεσαι τέτοιες συμβουλές εσύ! Είσαι ήδη κορυφή!
Θα κάνεις θραύση στην Ισλανδία όταν πας Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…
- Thread starter Sassenach77
- Ημερομηνία δημιουργίας
Θα κάνεις θραύση στην Ισλανδία όταν πας 
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.322
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Κι εγώ περίμενα πολλά, εν τέλει όμως ξεπερνάει τις προσδοκίες μου αυτή η ιστορία. Κατανόησα βασικά καλύτερα τα «πρέπει» του νησιού, συμπεραίνοντας επίσης ότι η ενοικίαση αυτοκινήτου σου λύνει τα χέρια στη κυριολεξία.
Εγώ από την αρχή μια φορά δε ξαναδιαβάζω. ΝισάφιΚαθυστερώ γιατί μ' αρέσει να καλλιεργώ ένα κάποιο σασπένς
Borealis
Member
- Μηνύματα
- 3.817
- Likes
- 7.700
Προς το παρόν για μονοήμερη αλλά δεν ξέρω τι κρύβει ακόμη στο μανίκι της η συγγραφέας!
Earth Citizen
Member
- Μηνύματα
- 2.859
- Likes
- 7.077
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία, Λίμνες Καναδά
Α τις πιάνεις απ' την αρχή;; Καλά τότε να σπεύσω, αν είναι να χάνω αναγνώστες!!Εγώ από την αρχή μια φορά δε ξαναδιαβάζω. Νισάφι
Ε θα τις φάω τις μπούκλες μου με σένα, δε γλιτώνουν...
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.149
- Likes
- 20.458
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
15 Ιουλίου 2019 (part 2) – Hof, Skaftafell National Park, Skeidararsandur, Klaustur camping
Hof
Το Hof ήταν ένα σύμπλεγμα αγροικιών, συμπεριλαμβανομένης μιας παλιάς ιστορικής εκκλησίας, ενός ξενοδοχείου και του τοπικού δημοτικού σχολείου. Στη περιοχή χτίζεται ένα ολόκληρο χωριό πλέον, γύρω από το σχολείο, λόγω της αύξησης του τουρισμού που επέφερε αύξηση στον τοπικό πληθυσμό.
Κάναμε μία μικρή στάση εδώ για την πανέμορφη εκκλησία που έχει με χλοοτάπητα στη στέγη, η οποία χτίστηκε το 1883. Από το 1951 ανήκει στο Εθνικό Μουσείο της Ισλανδίας.
Στο Hof έζησε ο Þorsteinn Τól, ένας ξυλουργός, που παράλληλα ήταν ποιητής και λέγεται ότι κατείχε κάποιες υπερφυσικές δυνάμεις. Πολλά μέλη της οικογένειας του έχουν ταφεί εδώ στο χώρο της εκκλησίας.
Skaftafell National Park – Ice Walking - Svartifoss
Επόμενος προορισμός μας το Εθνικό Πάρκο Skaftafell. Το Skaftafell ιδρύθηκε το 1967, αλλά το 2008 εντάχθηκε στο νεοσύστατο Εθνικό Πάρκο Vatnajökull. Είναι ένα απο τα πιο επισκέψιμα πάρκα της χώρας, καθώς τα τοπία του, οι πεζοπορικές διαδρομές, οι καταρράκτες και οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται εκεί, το καθιστούν πολύ δημοφιλές για βάση εξόρμησης. Στις εγκαταστάσεις του υπάρχει γραφείο πληροφοριών, μουσείο, τουαλέτες και χώρος κάμπινγκ.
Στην είσοδο του πάρκου υπάρχουν κάμερες που φωτογραφίζουν τις πινακίδες του οχήματος. Εμείς δεν τις προσέξαμε, παρκάραμε και πήγαμε στο κέντρο πληροφοριών. Εκεί βρήκαμε τα γραφεία της Icelandic Mountain Guides, με την οποία είχαμε κλείσει τουρ για πεζοπορία σε παγετώνα στις 16:00. Μας έδωσαν τον εξοπλισμό (καρφιά για τα παπούτσια μας, ζώνη αναρρίχησης και αξίνα) και μπήκαμε στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο παγετώνα. Να πω εδώ ότι, για να φορέσεις τα καρφιά στα παπούτσια, θα πρέπει τα παπούτσια να είναι ορειβασίας, τύπου μποτάκι. Δεν μπαίνουν τα καρφιά σε αθλητικά πχ και αν δεν έχεις σωστά παπούτσια πρέπει να νοικιάσεις εκεί, αλλιώς δεν μπορείς να συμμετέχεις. Και αυτό κοστίζει....
Το λεωφορείο που μας μετέφερε ήταν ένα γομάρι με κάτι ρόδες και αναρτήσεις ΝΑ! Περνούσε πάνω από πέτρες σε ένα κακοτράχαλο δρόμο με λακούβες. Ο παγετώνας που θα περπατούσαμε ήταν ο Falljokull. Όταν φτάσαμε περπατήσαμε μέχρι την αρχή του παγετώνα και εκεί μας έδειξαν πώς να φορέσουμε τα καρφιά.
Και ξεκινήσαμε! Το τουρ που είχαμε κλείσει έλεγε μέγιστο αριθμό ατόμων έως 15. Εμείς ήμασταν 9 άτομα μαζί με τον οδηγό μας. Ο Οδηγός μας ήταν ένα νέο παιδί από την Αγγλία και αρκετές φορές έστρεφε τη προσοχή του σε εμάς τους δύο, γιατί μέναμε συνήθως πιο πίσω (εσκεμμένα το κάναμε). Ακολουθούσαμε τον οδηγό, ο οποίος έλεγχε το μονοπάτι και τα διάφορα σημεία που κοιτούσαμε όπως λακούβες, σχισμές στο πάγο κτλ
Εμείς συνήθως μέναμε πίσω γιατί θέλαμε να βγάλουμε φωτογραφίες, χαζολογούσαμε και παίζαμε γελώντας από χαρά που περπατούσαμε πάνω σε παγετώνα! Τα παιδία παίζει δηλαδή….Δεν είχα πάρει τη κάμερα μαζί μου και βγάζαμε φωτογραφίες με τα κινητά μας. Αφού παίξαμε στην αρχή και ξεχαρμανιάσαμε, είπαμε να σοβαρευτούμε λίγο καθώς ανεβαίναμε, γιατί η πεζοπορία στο παγετώνα δεν είναι απλή βόλτα, θέλει προσοχή και είναι επίπονη!
Όταν ανεβήκαμε αρκετά η πανοραμική θέα πίσω μας στη κοιλάδα ήταν πολύ όμορφη! Αλλά και η θέα μπροστά μας, στον παγετώνα, ακόμα καλύτερη! Η δυνατότητα να δεις από κοντά παγετώνα και να τον περπατήσεις κιόλας, να τον αγγίξεις, είναι μοναδική εμπειρία!!! Νιώθεις ένα τίποτα και είσαι ένα τίποτα μπροστά στη δύναμη της φύσης….Αγαπάμε φύση
Η πεζοπορία διήρκησε 3 ώρες και κάτι. Όταν γυρίσαμε πίσω, αφήσαμε τον εξοπλισμό στα γραφεία της εταιρείας, τους ευχαριστήσαμε και ξεκινήσαμε για τη δεύτερη βόλτα μας. Τα σύντομα και εύκολα μονοπάτια του πάρκου είναι αυτά που οδηγούν στον καταρράκτη Svartifoss και τον παγετώνα Skaftafellsjökull. Εμείς διαλέξαμε το πρώτο γιατί από το δεύτερο ήμασταν ήδη χορτάτοι! Είναι ένα εύκολο μονοπάτι περίπου 1,5 χλμ, ανάμεσα σε βλάστηση, με γέφυρες και καταρράκτες τριγύρω στο φαράγγι. Από κάποια σημεία έχεις θέα όλη τη κοιλάδα κάτω!
Μετά από λίγη ώρα συναντήσαμε τον Svartifoss. Καλός ήταν δεν λέω (!), αλλά σαν τον Aldeyjarfoss δεν είναι
Τι να κάνω, αδυναμίες είναι αυτές…
O Svartifoss έχει ύψος 20μ. και περιβάλλεται από σκούρες στήλες βασάλτη, οι οποίες του έχουν δώσει το όνομα του, που σημαίνει "Μαύρος Καταρράκτης". Στη βάση του υπάρχουν αιχμηροί βράχοι, από σπασμένες στήλες και παντού τριγύρω ξεφυτρώνουν πολλές από αυτές, δίνοντας μία ιδιαίτερη ομορφιά στο τοπίο! Οι στήλες βασάλτη του Svartifoss έχουν εμπνεύσει τον αρχιτέκτονα Guðjón Samúelsson, στην κατασκευή της Hallgrímskirkja, η οποία είναι ένα από τα ορόσημα του Reykjavik.
Όταν γυρίσαμε στο αυτοκίνητο προσέξαμε τις οδηγίες για το πάρκινγκ και αγχωθήκαμε, γιατί δεν είχαμε πληρώσει εξαρχής. Ευτυχώς το πάρκινγκ είναι 24ωρο, οπότε δεν είχε σημασία τι ώρα θα πλήρωνες, αρκεί να ήταν την ίδια μέρα. Η πληρωμή μπορεί να γίνει μόνο με κάρτα, σε ειδικά μηχανήματα. Αν θέλεις απόδειξη για το πάρκινγκ, πρέπει να δώσεις mail την ώρα που πληρώνεις (έχει σχετική οδηγία) και η απόδειξη έρχεται στο mail σου.
Skeidararsandur
Φάγαμε το βραδινό μας στο Skataffell, ενώ συζητούσαμε που θα μείνουμε σήμερα. Βγήκαμε στο κεντρικό και συνεχίσαμε προς δυτικά, διασχίζοντας την περιοχή Skeiðarársandur!
Είναι ένα Sandur, δηλαδή ένα "ποτάμι λάσπης" από στάχτη, άμμο και νερό, που δημιουργείται μετά από κάποια ηφαιστειακή έκρηξη κάτω από παγετώνα. Το Skeiðarársandur είναι 40 χλμ διαδρομής από το Oraefi μέχρι το Nupsstadyr και καταλήγει στη θάλασσα. Καλύπτει μία έκταση 1300 km² και κοντά στον παγετώνα Vatnajökull το έδαφος είναι χαλικώδες έως και βραχώδες, ενώ όταν φτάνει στη θάλασσα έχει μετατραπεί σε άμμο και πηλό. Υπάρχουν πολλά sandur στη χώρα, αλλά αυτό είναι το μεγαλύτερο. Είχε περάσει η ώρα και το τοπίο γύρω μας ήταν τελείως εξωπραγματικό, περνούσαμε από μία τεράστια έκταση άμμου και το μόνο που έδινε μία έξτρα πινελιά στην εικόνα που βλέπαμε γύρω μας, ήταν τα βουνά πέρα μακριά….
Nupsstadur
Στο Nupsstadur υπάρχουν παραδοσιακά turf houses των περασμένων αιώνων. Αυτό που έχει κυρίως ενδιαφέρον είναι το παρεκκλήσι, που είναι χτισμένο πιθανότατα από το 1650. Ωστόσο, η εκκλησία στο Nupsstadur δεν είναι πριν το 1765.
Στρίψαμε στο δρόμο που οδηγεί στη παλιά φάρμα, αλλά δεν πήγαμε μέχρι πάνω. Βγάλαμε κάποιες φώτο απο μακριά (και αυτές της κακιάς ώρας) και φύγαμε γιατί θέλαμε να κοιμηθούμε. Η πεζοπορία στο παγετώνα μας είχε κουράσει και πλέον ήταν αργά…
Η σημερινή μας διαδρομή ήταν η παρακάτω:
Kirkjubaejarklaustur (Klaustur) Campsite
To κάμπινγκ δεν είχε πολύ κόσμο, αλλά είχε 24ωρο service, δηλαδή στην είσοδο του υπήρχε μπάρα και ένας υπάλληλος, που πλήρωνες σε αυτόν, ήταν εκεί όλο το 24 ωρο. Πληρώσαμε, βρήκαμε μία ωραία θέση, αλλάξαμε και πέσαμε για ύπνο με ένα χαμόγελο ΝΑ!
Άλλη μία όμορφη μέρα στην Ισλανδία είχε τελειώσει και την επομένη σειρά είχε ο φίλος μας ο "Λάκης"….zzzzzzzzz
Hof
Το Hof ήταν ένα σύμπλεγμα αγροικιών, συμπεριλαμβανομένης μιας παλιάς ιστορικής εκκλησίας, ενός ξενοδοχείου και του τοπικού δημοτικού σχολείου. Στη περιοχή χτίζεται ένα ολόκληρο χωριό πλέον, γύρω από το σχολείο, λόγω της αύξησης του τουρισμού που επέφερε αύξηση στον τοπικό πληθυσμό.
Κάναμε μία μικρή στάση εδώ για την πανέμορφη εκκλησία που έχει με χλοοτάπητα στη στέγη, η οποία χτίστηκε το 1883. Από το 1951 ανήκει στο Εθνικό Μουσείο της Ισλανδίας.
Στο Hof έζησε ο Þorsteinn Τól, ένας ξυλουργός, που παράλληλα ήταν ποιητής και λέγεται ότι κατείχε κάποιες υπερφυσικές δυνάμεις. Πολλά μέλη της οικογένειας του έχουν ταφεί εδώ στο χώρο της εκκλησίας.
Skaftafell National Park – Ice Walking - Svartifoss
Επόμενος προορισμός μας το Εθνικό Πάρκο Skaftafell. Το Skaftafell ιδρύθηκε το 1967, αλλά το 2008 εντάχθηκε στο νεοσύστατο Εθνικό Πάρκο Vatnajökull. Είναι ένα απο τα πιο επισκέψιμα πάρκα της χώρας, καθώς τα τοπία του, οι πεζοπορικές διαδρομές, οι καταρράκτες και οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται εκεί, το καθιστούν πολύ δημοφιλές για βάση εξόρμησης. Στις εγκαταστάσεις του υπάρχει γραφείο πληροφοριών, μουσείο, τουαλέτες και χώρος κάμπινγκ.
Στην είσοδο του πάρκου υπάρχουν κάμερες που φωτογραφίζουν τις πινακίδες του οχήματος. Εμείς δεν τις προσέξαμε, παρκάραμε και πήγαμε στο κέντρο πληροφοριών. Εκεί βρήκαμε τα γραφεία της Icelandic Mountain Guides, με την οποία είχαμε κλείσει τουρ για πεζοπορία σε παγετώνα στις 16:00. Μας έδωσαν τον εξοπλισμό (καρφιά για τα παπούτσια μας, ζώνη αναρρίχησης και αξίνα) και μπήκαμε στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο παγετώνα. Να πω εδώ ότι, για να φορέσεις τα καρφιά στα παπούτσια, θα πρέπει τα παπούτσια να είναι ορειβασίας, τύπου μποτάκι. Δεν μπαίνουν τα καρφιά σε αθλητικά πχ και αν δεν έχεις σωστά παπούτσια πρέπει να νοικιάσεις εκεί, αλλιώς δεν μπορείς να συμμετέχεις. Και αυτό κοστίζει....
Το λεωφορείο που μας μετέφερε ήταν ένα γομάρι με κάτι ρόδες και αναρτήσεις ΝΑ! Περνούσε πάνω από πέτρες σε ένα κακοτράχαλο δρόμο με λακούβες. Ο παγετώνας που θα περπατούσαμε ήταν ο Falljokull. Όταν φτάσαμε περπατήσαμε μέχρι την αρχή του παγετώνα και εκεί μας έδειξαν πώς να φορέσουμε τα καρφιά.
Και ξεκινήσαμε! Το τουρ που είχαμε κλείσει έλεγε μέγιστο αριθμό ατόμων έως 15. Εμείς ήμασταν 9 άτομα μαζί με τον οδηγό μας. Ο Οδηγός μας ήταν ένα νέο παιδί από την Αγγλία και αρκετές φορές έστρεφε τη προσοχή του σε εμάς τους δύο, γιατί μέναμε συνήθως πιο πίσω (εσκεμμένα το κάναμε). Ακολουθούσαμε τον οδηγό, ο οποίος έλεγχε το μονοπάτι και τα διάφορα σημεία που κοιτούσαμε όπως λακούβες, σχισμές στο πάγο κτλ
Εμείς συνήθως μέναμε πίσω γιατί θέλαμε να βγάλουμε φωτογραφίες, χαζολογούσαμε και παίζαμε γελώντας από χαρά που περπατούσαμε πάνω σε παγετώνα! Τα παιδία παίζει δηλαδή….Δεν είχα πάρει τη κάμερα μαζί μου και βγάζαμε φωτογραφίες με τα κινητά μας. Αφού παίξαμε στην αρχή και ξεχαρμανιάσαμε, είπαμε να σοβαρευτούμε λίγο καθώς ανεβαίναμε, γιατί η πεζοπορία στο παγετώνα δεν είναι απλή βόλτα, θέλει προσοχή και είναι επίπονη!
Όταν ανεβήκαμε αρκετά η πανοραμική θέα πίσω μας στη κοιλάδα ήταν πολύ όμορφη! Αλλά και η θέα μπροστά μας, στον παγετώνα, ακόμα καλύτερη! Η δυνατότητα να δεις από κοντά παγετώνα και να τον περπατήσεις κιόλας, να τον αγγίξεις, είναι μοναδική εμπειρία!!! Νιώθεις ένα τίποτα και είσαι ένα τίποτα μπροστά στη δύναμη της φύσης….Αγαπάμε φύση
Η πεζοπορία διήρκησε 3 ώρες και κάτι. Όταν γυρίσαμε πίσω, αφήσαμε τον εξοπλισμό στα γραφεία της εταιρείας, τους ευχαριστήσαμε και ξεκινήσαμε για τη δεύτερη βόλτα μας. Τα σύντομα και εύκολα μονοπάτια του πάρκου είναι αυτά που οδηγούν στον καταρράκτη Svartifoss και τον παγετώνα Skaftafellsjökull. Εμείς διαλέξαμε το πρώτο γιατί από το δεύτερο ήμασταν ήδη χορτάτοι! Είναι ένα εύκολο μονοπάτι περίπου 1,5 χλμ, ανάμεσα σε βλάστηση, με γέφυρες και καταρράκτες τριγύρω στο φαράγγι. Από κάποια σημεία έχεις θέα όλη τη κοιλάδα κάτω!
Μετά από λίγη ώρα συναντήσαμε τον Svartifoss. Καλός ήταν δεν λέω (!), αλλά σαν τον Aldeyjarfoss δεν είναι
Τι να κάνω, αδυναμίες είναι αυτές…
O Svartifoss έχει ύψος 20μ. και περιβάλλεται από σκούρες στήλες βασάλτη, οι οποίες του έχουν δώσει το όνομα του, που σημαίνει "Μαύρος Καταρράκτης". Στη βάση του υπάρχουν αιχμηροί βράχοι, από σπασμένες στήλες και παντού τριγύρω ξεφυτρώνουν πολλές από αυτές, δίνοντας μία ιδιαίτερη ομορφιά στο τοπίο! Οι στήλες βασάλτη του Svartifoss έχουν εμπνεύσει τον αρχιτέκτονα Guðjón Samúelsson, στην κατασκευή της Hallgrímskirkja, η οποία είναι ένα από τα ορόσημα του Reykjavik.
Όταν γυρίσαμε στο αυτοκίνητο προσέξαμε τις οδηγίες για το πάρκινγκ και αγχωθήκαμε, γιατί δεν είχαμε πληρώσει εξαρχής. Ευτυχώς το πάρκινγκ είναι 24ωρο, οπότε δεν είχε σημασία τι ώρα θα πλήρωνες, αρκεί να ήταν την ίδια μέρα. Η πληρωμή μπορεί να γίνει μόνο με κάρτα, σε ειδικά μηχανήματα. Αν θέλεις απόδειξη για το πάρκινγκ, πρέπει να δώσεις mail την ώρα που πληρώνεις (έχει σχετική οδηγία) και η απόδειξη έρχεται στο mail σου.
Skeidararsandur
Φάγαμε το βραδινό μας στο Skataffell, ενώ συζητούσαμε που θα μείνουμε σήμερα. Βγήκαμε στο κεντρικό και συνεχίσαμε προς δυτικά, διασχίζοντας την περιοχή Skeiðarársandur!
Είναι ένα Sandur, δηλαδή ένα "ποτάμι λάσπης" από στάχτη, άμμο και νερό, που δημιουργείται μετά από κάποια ηφαιστειακή έκρηξη κάτω από παγετώνα. Το Skeiðarársandur είναι 40 χλμ διαδρομής από το Oraefi μέχρι το Nupsstadyr και καταλήγει στη θάλασσα. Καλύπτει μία έκταση 1300 km² και κοντά στον παγετώνα Vatnajökull το έδαφος είναι χαλικώδες έως και βραχώδες, ενώ όταν φτάνει στη θάλασσα έχει μετατραπεί σε άμμο και πηλό. Υπάρχουν πολλά sandur στη χώρα, αλλά αυτό είναι το μεγαλύτερο. Είχε περάσει η ώρα και το τοπίο γύρω μας ήταν τελείως εξωπραγματικό, περνούσαμε από μία τεράστια έκταση άμμου και το μόνο που έδινε μία έξτρα πινελιά στην εικόνα που βλέπαμε γύρω μας, ήταν τα βουνά πέρα μακριά….
Nupsstadur
Στο Nupsstadur υπάρχουν παραδοσιακά turf houses των περασμένων αιώνων. Αυτό που έχει κυρίως ενδιαφέρον είναι το παρεκκλήσι, που είναι χτισμένο πιθανότατα από το 1650. Ωστόσο, η εκκλησία στο Nupsstadur δεν είναι πριν το 1765.
Στρίψαμε στο δρόμο που οδηγεί στη παλιά φάρμα, αλλά δεν πήγαμε μέχρι πάνω. Βγάλαμε κάποιες φώτο απο μακριά (και αυτές της κακιάς ώρας) και φύγαμε γιατί θέλαμε να κοιμηθούμε. Η πεζοπορία στο παγετώνα μας είχε κουράσει και πλέον ήταν αργά…
Η σημερινή μας διαδρομή ήταν η παρακάτω:
Kirkjubaejarklaustur (Klaustur) Campsite
To κάμπινγκ δεν είχε πολύ κόσμο, αλλά είχε 24ωρο service, δηλαδή στην είσοδο του υπήρχε μπάρα και ένας υπάλληλος, που πλήρωνες σε αυτόν, ήταν εκεί όλο το 24 ωρο. Πληρώσαμε, βρήκαμε μία ωραία θέση, αλλάξαμε και πέσαμε για ύπνο με ένα χαμόγελο ΝΑ!
Άλλη μία όμορφη μέρα στην Ισλανδία είχε τελειώσει και την επομένη σειρά είχε ο φίλος μας ο "Λάκης"….zzzzzzzzz
Last edited:
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.149
- Likes
- 20.458
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Κατανοητό και καλά έκανες αν ένιωθες έτσι! Όταν θα μπορέσεις να το οργανώσεις καλοκαίρι με αυτοκίνητο, τότε θα δεις κάποια πράγματα παραπάνω, που δυστυχώς δεν τα βλέπεις χωρίς αυτοκίνητο, κακά τα ψέματα....Παρόλα αυτά είδες και έκανες όμορφα πράγματα!!!
Άντε μαρήηηηηηηη συνέχισε την ιστορία να γουστάραμε τοπία!!!Καθυστερώ γιατί μ' αρέσει να καλλιεργώ ένα κάποιο σασπένς
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.149
- Likes
- 20.458
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Earth Citizen
Member
- Μηνύματα
- 2.859
- Likes
- 7.077
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία, Λίμνες Καναδά
Και να ρωτήσω πάλι κάτι, που το έχω απορία από την αρχή της ιστορίας. Επίτηδες έχεις διαλέξει φωτογραφίες που όλα τα τοπία και οι δρόμοι είναι παντελώς άδεια από κόσμο ή όντως ήταν ελάχιστοι αυτοί που κυκλοφορούσαν; Γιατί Ιούλιο μήνα δεν το λες low season, παρ' όλα αυτά αναδεικνύουν μια (ωραία) ερημιά οι φωτό.
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.149
- Likes
- 20.458
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Όταν βγάζω φωτογραφίες προσπαθώ να μην έχει άλλα οχήματα για να βγαίνει το τοπίο κυρίως! Αυτό μπορείς να το πετύχεις σε πολλά σημεία της Ισλανδίας ακόμα και το καλοκαίρι! Παρόλα αυτά στα δυτικά φιόρδ, στο βορρά και ανατολικά, ιδιαίτερα τις περασμένες ώρες ή τις πολύ πρωινές δεν συναντάς ιδιαίτερη κίνηση. Οι φωτογραφίες του νότου δεν είναι έτσι, ειδικά όσο πλησιάζαμε στο Ρέικιαβικ. Ακόμα και το Ρέικιαβικ δεν έχει κίνηση, όπως μία ελληνική πόλη....
Αν θέλεις στο τέλος της ιστορίας να ανεβάσω κάποιες φώτο για να δεις την κίνηση, κυρίως στο νότο, αν και θα δεις παρακάτω φώτο με κίνηση, όταν μπήκαμε στο Χρυσό Κύκλο και στο Ρέικιαβικ
Edit: Υπήρχαν πολλά σημεία που σταματούσα (όταν οδηγούσα εγώ) κυριολεκτικά στη μέση του δρόμου για να βγάλω φωτογραφίες....τόσο κίνηση έχει πχ στους F-roads και στα δυτικά φιόρδ....
Last edited:
Earth Citizen
Member
- Μηνύματα
- 2.859
- Likes
- 7.077
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία, Λίμνες Καναδά
Κατανοητό! Αμέ, να μας βάλεις και καμιά με κόσμο στο τέλος, δε θα πω όχι!Όταν βγάζω φωτογραφίες προσπαθώ να μην έχει άλλα οχήματα για να βγαίνει το τοπίο κυρίως! Αυτό μπορείς να το πετύχεις σε πολλά σημεία της Ισλανδίας ακόμα και το καλοκαίρι! Παρόλα αυτά στα δυτικά φιόρδ, στο βορρά και ανατολικά, ιδιαίτερα τις περασμένες ώρες ή τις πολύ πρωινές δεν συναντάς ιδιαίτερη κίνηση. Οι φωτογραφίες του νότου δεν είναι έτσι, ειδικά όσο πλησιάζαμε στο Ρέικιαβικ. Ακόμα και το Ρέικιαβικ δεν έχει κίνηση, όπως μία ελληνική πόλη....
Αν θέλεις στο τέλος της ιστορίας να ανεβάσω κάποιες φώτο για να δεις την κίνηση, κυρίως στο νότο, αν και θα δεις παρακάτω φώτο με κίνηση, όταν μπήκαμε στο Χρυσό Κύκλο και στο Ρέικιαβικ
Edit: Υπήρχαν πολλά σημεία που σταματούσα (όταν οδηγούσα εγώ) κυριολεκτικά στη μέση του δρόμου για να βγάλω φωτογραφίες....τόσο κίνηση έχει πχ στους F-roads και στα δυτικά φιόρδ....
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 991
- Likes
- 2.088
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
αγαπάμε Ισλανδία λέμε!
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.149
- Likes
- 20.458
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
16 Ιουλίου 2019 (part 1) – Kirkjubaejarklaustur, Lakagigar
Το πρωινό ήταν ήρεμο! Είχαμε πάρει μία καλή δόση ξεκούρασης και τώρα τρώγαμε το πρωινό μας με θέα την όμορφη φύση γύρω μας στο κάμπινγκ! Παράλληλα είχα το μυαλό μου στο πρόγραμμα της σημερινής μέρας και για να πω την αλήθεια, μετά την Askja, κρατούσα μικρό καλάθι για να μην απογοητευτώ….
Katla Unesco Global Geopark
Η σημερινή μέρα, αλλά και η επόμενη θα είχε πολύ από αυτό που ονομάζεται Katla Geopark ! Στις 17 Νοεμβρίου 2015, τα 195 κράτη μέλη της UNESCO επικύρωσαν τη δημιουργία ενός νέου δικτύου προστασίας, αυτό των γεωπάρκων ανά την υφήλιο. Με αυτό τον τρόπο έγινε η αναγνώριση της σημασίας διαχείρισης εξαιρετικών γεωλογικών τοποθεσιών και τοπίων στον κόσμο. Σε αυτό το δίκτυο προστασίας έχει ενταχθεί το γεωπάρκο Κatla, που πήρε το όνομα του από το ομώνυμο ηφαίστειο της περιοχής, που βρίσκεται κάτω από τον παγετώνα Mýrdalsjökull.
Το γεωπάρκο έχει έκταση 9542 km2, με πληθυσμό περίπου 3000 κατοίκους. Τα σημεία ενδιαφέροντος που περιλαμβάνει φαίνονται εδώ
Kirkjubaejarklaustur - Steingrimsson memorial chapel
Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε για σήμερα ήταν να επισκεφτούμε το χωριό Kirkjubaejarklaustur….. εν συντομία Klaustur, που σημαίνει "μοναστήρι εκκλησιαστικής κοινότητας". Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό που έχει διάφορες υπηρεσίες, πρατήριο καυσίμων, κέντρο τροφοδοσίας και αποτελεί βάση για εξορμήσεις στη γύρω περιοχή που είναι άκρως ενδιαφέρουσα!
Το χωριό έγινε γνωστό στην Ισλανδία κατά τη διάρκεια των εκρήξεων του ηφαιστείου Lakagígar το 1783. Ο πάστορας της τοπικής εκκλησίας Jón Steingrímsson , την ώρα που έρεε λάβα προς τον οικισμό έκανε κήρυγμα, γνωστό ως "κήρυγμα της φωτιάς" και σύμφωνα με τον θρύλο, αυτό το κήρυγμα σταμάτησε τη ροή της λάβας και το χωριό σώθηκε την τελευταία στιγμή....
Η σημερινή εκκλησία, που χτίστηκε το 1974, είναι στη μνήμη του και έχει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.
Σταματήσαμε στο χωριό, βάλαμε καύσιμα, αγοράσαμε νέες κάρτες Ν1 και συνεχίσαμε για το επόμενο αξιοθέατο του οικισμού…
Kirkjugolfi
Λίγο έξω από το χωριό υπάρχει το Kirkjugolfi που σημαίνει "εκκλησιαστικό δάπεδο". Είναι ένα φυσικό δάπεδο από στήλες βασάλτη, των οποίων μόνο οι κορυφές είναι ορατές πάνω από το έδαφος και όπως υποδηλώνει το όνομα του, θυμίζουν πλακόστρωτο δάπεδο εκκλησίας.
Το δάπεδο αυτό έχει έκταση 80 τετραγωνικών μέτρων και όλες οι κολόνες βασάλτη έχουν διαβρωθεί με την πάροδο του χρόνου. Τα "πλακίδια" του μοιάζουν τεχνητά, αλλά είναι απολύτως φυσικά και είναι βέβαιο ότι δεν υπήρξε ποτέ εκκλησία ή άλλο κτίριο στο σημείο αυτό.
Σύμφωνα με ένα μύθο και κατά την εποχή του εποικισμού, ένας ειδωλολάτρης, με το όνομα Hildir Eysteinsson, έφτασε στη χώρα σε αυτό το σημείο και μόλις περπάτησε εδώ πάρτον κάτω….έπεσε αμέσως νεκρός και θάφτηκε στον γειτονικό λόφο, Hildishaugur ή Hildir's Mound. Για να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα πιο από τα δύο σημεία των δύο παρακάτω φώτο είναι αυτή η τοποθεσία…
Stjórnarfoss
Ακριβώς λίγο πιο πάνω βρίσκεται ο πανέμορφος καταρράκτης Stjórnarfoss. Ο καταρράκτης σχηματίζεται από τον ποταμό Stjórn, από τον οποίο έχει πάρει και το όνομα του. Όταν φτάσαμε εκεί άρχισε να ψιλοβρέχει, αλλά αυτό δεν μείωσε καθόλου την επιθυμία μας να δούμε τα ενδιαφέροντα της περιοχής…απεναντίας!
Systrafoss
Εννοείται δεν παραλείψαμε να δούμε το καταρράκτη Systrafoss! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο σαν καταρράκτης, αλλά αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι ότι, δημιουργείται από το "ξεχείλισμα" της λίμνης Systravatn, η οποία σχηματίζεται από τον ποταμό Fossá και πέφτει στο φαράγγι Fossárgil…
Δηλαδή εκεί ψηλά στο λόφο υπάρχει μία μεγαλούτσικη λίμνη που χύνεται και δημιουργεί αυτόν τον καταρράκτη. Όμορφα μονοπάτια πεζοπορίας βρίσκονται γύρω από τον καταρράκτη που οδηγούν στη λίμνη Systravatn.
Θέλαμε μία ωρίτσα να ανέβουμε και να κατέβουμε. Κάναμε μία μικρή σύσκεψη, όπου έπεισα τον αδερφό να συνεχίσουμε, λέγοντας του ότι αυτήν την ωρίτσα την χρειαζόμασταν περισσότερο για να δούμε μία περιοχή με 130 γιγαντιαίους κρατήρες….τον έπεισα με τη μία!
Lakagigar
Βγήκαμε στον κεντρικό (1), μέχρι να συναντήσουμε τον 206. Λίγο πριν το φαράγγι Fjadrargljufur στρίψαμε δεξιά στον F206, παρακάμπτοντας έτσι το φαράγγι, για την ώρα. Στην αρχή τα τοπία γύρω μας ήταν παρόμοια με της γύρω περιοχής. Κυριαρχούσε το πράσινο χρώμα σε πολλές και έντονες αποχρώσεις, βλέπαμε βλάστηση, συναντήσαμε μία φάρμα και η ομίχλη ήταν σχετικά λίγη και περιορίζονταν ψηλά στα βουνά.
Όσο προχωρούσαμε η ομίχλη πύκνωνε και άρχισε το ψιλόβροχο…ευτυχώς έμεινε ψιλόβροχο και σύντομα σταμάτησε! Περάσαμε το πρώτο μας ποτάμι, που μόνο ποτάμι δεν το έλεγες αλλά μεγάλο ρυάκι…
… και συνεχίσαμε, έχοντας μία επιφυλακτικότητα να πλανιέται στον αέρα, λόγω χαμηλής ορατότητας που είχαμε στα γύρω τοπία. Από την άλλη, όσο προχωρούσαμε οι εικόνες γίνονταν όλο και περισσότερο απόκοσμες και η ομίχλη πρόσθετε κάτι παραπάνω σε αυτό το σκηνικό…
….ώσπου φτάσαμε στο πρώτο ποτάμι, που όντως το έλεγες ποτάμι και ήθελε μελέτη!
Κατεβήκαμε απο το αυτοκίνητο και πλησιάσαμε στη όχθη. Ήταν ρηχό σχετικά και αυτό φαίνονταν από τα κυματάκια που βλέπαμε σε πολλά σημεία της επιφάνειάς του! Υπήρχαν πιο βαθιά σημεία, αλλά και πάλι η επιφάνεια του νερού δεν ήταν επίπεδη, το νερό συναντούσε αντίσταση, άρα ήταν ρηχό! Επίσης όπου βλέπαμε το νερό να συναντάει μεγάλη αντίσταση σε συγκεκριμένο σημείο, υπήρχε κάποια πέτρα ή κάτι ογκώδες τέλος πάντων και κοιτούσαμε να το αποφύγουμε. Μαρκάραμε τα σημεία που φαίνονταν πιο κατάλληλα και χαράξαμε πορεία διάσχισης. Με σταθερή ταχύτητα, προσέχοντας να μην σβήσει η μηχανή όσο ήμασταν στο νερό, αλλά και να μην επιταχύνουμε απότομα, ώστε να αναμοχλεύσουμε τις πέτρες του βυθού και κάνουμε ζημιά κάτω από το αυτοκίνητο, κινούμασταν μέσα στο ποτάμι μέχρι να φτάσουμε στην απέναντι όχθη. Όταν φτάσαμε απέναντι σταματήσαμε και κοιταχτήκαμε…"αν είναι όλα έτσι θα καταφέρουμε να φτάσουμε στους κρατήρες!" λέει ο bro… "πάμεεεεεε θέλω να δω κρατήρες!!!"…
Στη συνέχεια η ομίχλη άρχισε να αραιώνει και η χαρά μας έγινε μεγαλύτερη. Λέω, δεν μπορεί, θα δούμε το Lakagigar! Γύρω μας απλώνονταν ένα έρημο, αχανές τοπίο με τα βρύα και τις λειχήνες να έχουν τη τιμητική τους! Δεν μπορούσα να καταλάβω αν έχουμε φτάσει στο ηφαίστειο, βασικά δεν ήξερα πότε φτάνεις εκεί…σκεφτόμουν ότι θα αρχίσουμε να βλέπουμε κρατήρες κάποια στιγμή, δεν μπορεί!....Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε σε κάποιο σημείο και μπορεί η ομίχλη να είχε αραιώσει, αλλά δεν μας επέτρεπε να δούμε μακριά….και ήξερα ότι κάπου εκεί υπάρχουν κρατήρες!!!....Ώσπου συναντήσαμε μία πινακίδα που μας έδειχνε το δρόμο για τον κρατήρα Laki!
Σε αυτό το σημείο ο αδερφός μου εξέφρασε την εξής απορία: "Laki; Ποιος είναι ο Λάκης; Πάμε να δούμε τον Λάκη;;;" Του εξηγώ ότι ο Laki είναι ένας από τους κρατήρες, ενός ευρύτερου ηφαιστειακού συστήματος και μπορούμε να τον δούμε από κοντά, αν φτάσουμε επιτέλους εκεί, υπονοώντας όλο νόημα ότι χρονοτριβούμε χωρίς λόγο! Όσο προχωρούσαμε τα λιβάδια λάβας γίνονταν μεγαλύτερα και πιο έντονα, σημάδι ότι κοντεύουμε…συζητούσαμε ότι στα αριστερά μας κανονικά θα έπρεπε να βλέπουμε κρατήρες, σύμφωνα με ένα χάρτη που είχα τυπώσει απο το ίντερνετ , αλλά είχε ομίχλη…. ώσπου φτάσαμε σε ένα σημείο που είχαμε γύρω μας βουνά (!)....και λέω "Τα βλέπεις όλα αυτά γύρω μας;" , "Ποια, τα βουνά;" , "Δεν είναι βουνά, είναι κρατήρες…"
Όταν φτάσαμε στο κέντρο πληροφοριών, παρκάραμε και πήγαμε στο κιόσκι. Εκεί μας υποδέχτηκε μία γλυκιά κοπέλα, υπάλληλος του πάρκου και μας είπε ότι θέλει να μας πει κάποια πράγματα πρώτα πριν συνεχίσουμε…
Μας έδωσε ένα χάρτη της περιοχής μαζί με ένα φυλλάδιο οδηγιών, μας εξήγησε κάποια πράγματα για τον κρατήρα και το πεζοπορικό μονοπάτι, που θα ακολουθούσαμε για να τον δούμε από κοντά, μας εξήγησε πώς να κινηθούμε για να δούμε όλο το πάρκο, παίρνοντας τον F207, έναν δρόμο που δεν υπάρχει στο google map και τον αγνοούσα τελείως…Τέλος, μας τόνισε ότι όλη η περιοχή προστατεύεται και απαγορεύεται αυστηρά η οδήγηση εκτός ορίων του δρόμου! Ο χάρτης που μας έδωσε ήταν και αναρτημένος (φαίνεται στη επόμενη φώτο). Σε αυτόν φαίνεται η διαδρομή από τον F207 που μπορεί να κάνει κάποιος αν θέλει να δει όλο το πάρκο που είναι προσβάσιμο στους επισκέπτες!
Ξεκινήσαμε τη περιήγηση μας. Η αρχή του μονοπατιού είναι λίγο μετά το κέντρο πληροφοριών και είναι όλη σηματοδοτημένη.
Όταν φτάσαμε στην είσοδο του κρατήρα η θέα ήταν απόκοσμη….
Στις 8 Ιουνίου 1783 ξεκίνησε η έκρηξη του ηφαιστειακού συστήματος Grímsvötn, όταν άνοιξε μία ρωγμή στο λόφο Hnúta, περίπου 13 χλμ νοτιοδυτικά του κρατήρα Laki. Για τους επόμενους 5 μήνες, το ρήγμα επεκτείνονταν σταδιακά με αλυσιδωτές εκρήξεις (10 συνολικά)! Το συνολικό μήκος της ηφαιστειακής ρωγμής και των κρατήρων που δημιουργήθηκαν (130 κρατήρες) είναι 27 χλμ. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα διήρκησε 8 μήνες, έως τον Φεβρουάριο του 1784. Έξι εβδομάδες πριν από την έναρξη της έκρηξης, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών ένιωθαν σεισμούς, οι οποίοι αυξάνονταν σε ένταση με την πάροδο του χρόνου και συνεχίστηκαν και κατά την διάρκεια όλης της ηφαιστειακής δραστηριότητας!
Η έκρηξη στο Lakagigar προκάλεσε τη χειρότερη περιβαλλοντική και κοινωνικο-οικονομική καταστροφή στην ιστορία της Ισλανδίας. Τα αποτελέσματα της έκρηξης όμως είχαν συνέπειες και μακρύτερα….το τοξικό νέφος που παράχθηκε δημιούργησε μια επίμονη ομίχλη (ξηρή ομίχλη), που αιωρήθηκε σε μεγάλο μέρος του βόρειου ημισφαιρίου του πλανήτη το καλοκαίρι του 1783. Έως τις 24 Ιουνίου, η ομίχλη είχε καλύψει μεγάλο μέρος της Ευρώπης, ενώ στις αρχές Ιουλίου είχε εξαπλωθεί στη Ρωσία, τη Σιβηρία και τη Κίνα.
Στο αποκορύφωμα του ηφαιστειακού επεισοδίου, το τοξικό νέφος κάλυπτε περίπου το ένα τέταρτο της επιφάνειας της γης. Λέγεται ότι η έκρηξη στο Lakagigar, ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η γαλλική επανάσταση, καθώς το τοξικό νέφος που κάλυψε την Ευρώπη είχε σοβαρές επιπτώσεις στο κλίμα, μείωσε τη θερμοκρασία του πλανήτη, και στις καλλιέργειες της Ευρώπης! Μεγάλο μέρος των Ισλανδών (ένας στους πέντε Ισλανδούς) πέθαναν και περίπου το 75% των ζώων εκτροφής χάθηκαν, ενώ οι πάγοι έφτασαν στην ακτή….
Η αίσθηση του να περπατάς σε έναν κρατήρα, που είναι μέρος ενός μεγάλου ηφαιστειακού συστήματος, η έκρηξη του οποίου επηρέασε όλο τον πλανήτη, ήταν μοναδική!...
Συνεχίζεται...
Το πρωινό ήταν ήρεμο! Είχαμε πάρει μία καλή δόση ξεκούρασης και τώρα τρώγαμε το πρωινό μας με θέα την όμορφη φύση γύρω μας στο κάμπινγκ! Παράλληλα είχα το μυαλό μου στο πρόγραμμα της σημερινής μέρας και για να πω την αλήθεια, μετά την Askja, κρατούσα μικρό καλάθι για να μην απογοητευτώ….
Katla Unesco Global Geopark
Η σημερινή μέρα, αλλά και η επόμενη θα είχε πολύ από αυτό που ονομάζεται Katla Geopark ! Στις 17 Νοεμβρίου 2015, τα 195 κράτη μέλη της UNESCO επικύρωσαν τη δημιουργία ενός νέου δικτύου προστασίας, αυτό των γεωπάρκων ανά την υφήλιο. Με αυτό τον τρόπο έγινε η αναγνώριση της σημασίας διαχείρισης εξαιρετικών γεωλογικών τοποθεσιών και τοπίων στον κόσμο. Σε αυτό το δίκτυο προστασίας έχει ενταχθεί το γεωπάρκο Κatla, που πήρε το όνομα του από το ομώνυμο ηφαίστειο της περιοχής, που βρίσκεται κάτω από τον παγετώνα Mýrdalsjökull.
Το γεωπάρκο έχει έκταση 9542 km2, με πληθυσμό περίπου 3000 κατοίκους. Τα σημεία ενδιαφέροντος που περιλαμβάνει φαίνονται εδώ
Kirkjubaejarklaustur - Steingrimsson memorial chapel
Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε για σήμερα ήταν να επισκεφτούμε το χωριό Kirkjubaejarklaustur….. εν συντομία Klaustur, που σημαίνει "μοναστήρι εκκλησιαστικής κοινότητας". Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό που έχει διάφορες υπηρεσίες, πρατήριο καυσίμων, κέντρο τροφοδοσίας και αποτελεί βάση για εξορμήσεις στη γύρω περιοχή που είναι άκρως ενδιαφέρουσα!
Το χωριό έγινε γνωστό στην Ισλανδία κατά τη διάρκεια των εκρήξεων του ηφαιστείου Lakagígar το 1783. Ο πάστορας της τοπικής εκκλησίας Jón Steingrímsson , την ώρα που έρεε λάβα προς τον οικισμό έκανε κήρυγμα, γνωστό ως "κήρυγμα της φωτιάς" και σύμφωνα με τον θρύλο, αυτό το κήρυγμα σταμάτησε τη ροή της λάβας και το χωριό σώθηκε την τελευταία στιγμή....
Η σημερινή εκκλησία, που χτίστηκε το 1974, είναι στη μνήμη του και έχει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.
Σταματήσαμε στο χωριό, βάλαμε καύσιμα, αγοράσαμε νέες κάρτες Ν1 και συνεχίσαμε για το επόμενο αξιοθέατο του οικισμού…
Kirkjugolfi
Λίγο έξω από το χωριό υπάρχει το Kirkjugolfi που σημαίνει "εκκλησιαστικό δάπεδο". Είναι ένα φυσικό δάπεδο από στήλες βασάλτη, των οποίων μόνο οι κορυφές είναι ορατές πάνω από το έδαφος και όπως υποδηλώνει το όνομα του, θυμίζουν πλακόστρωτο δάπεδο εκκλησίας.
Το δάπεδο αυτό έχει έκταση 80 τετραγωνικών μέτρων και όλες οι κολόνες βασάλτη έχουν διαβρωθεί με την πάροδο του χρόνου. Τα "πλακίδια" του μοιάζουν τεχνητά, αλλά είναι απολύτως φυσικά και είναι βέβαιο ότι δεν υπήρξε ποτέ εκκλησία ή άλλο κτίριο στο σημείο αυτό.
Σύμφωνα με ένα μύθο και κατά την εποχή του εποικισμού, ένας ειδωλολάτρης, με το όνομα Hildir Eysteinsson, έφτασε στη χώρα σε αυτό το σημείο και μόλις περπάτησε εδώ πάρτον κάτω….έπεσε αμέσως νεκρός και θάφτηκε στον γειτονικό λόφο, Hildishaugur ή Hildir's Mound. Για να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα πιο από τα δύο σημεία των δύο παρακάτω φώτο είναι αυτή η τοποθεσία…
Stjórnarfoss
Ακριβώς λίγο πιο πάνω βρίσκεται ο πανέμορφος καταρράκτης Stjórnarfoss. Ο καταρράκτης σχηματίζεται από τον ποταμό Stjórn, από τον οποίο έχει πάρει και το όνομα του. Όταν φτάσαμε εκεί άρχισε να ψιλοβρέχει, αλλά αυτό δεν μείωσε καθόλου την επιθυμία μας να δούμε τα ενδιαφέροντα της περιοχής…απεναντίας!
Systrafoss
Εννοείται δεν παραλείψαμε να δούμε το καταρράκτη Systrafoss! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο σαν καταρράκτης, αλλά αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι ότι, δημιουργείται από το "ξεχείλισμα" της λίμνης Systravatn, η οποία σχηματίζεται από τον ποταμό Fossá και πέφτει στο φαράγγι Fossárgil…
Δηλαδή εκεί ψηλά στο λόφο υπάρχει μία μεγαλούτσικη λίμνη που χύνεται και δημιουργεί αυτόν τον καταρράκτη. Όμορφα μονοπάτια πεζοπορίας βρίσκονται γύρω από τον καταρράκτη που οδηγούν στη λίμνη Systravatn.
Θέλαμε μία ωρίτσα να ανέβουμε και να κατέβουμε. Κάναμε μία μικρή σύσκεψη, όπου έπεισα τον αδερφό να συνεχίσουμε, λέγοντας του ότι αυτήν την ωρίτσα την χρειαζόμασταν περισσότερο για να δούμε μία περιοχή με 130 γιγαντιαίους κρατήρες….τον έπεισα με τη μία!
Lakagigar
Βγήκαμε στον κεντρικό (1), μέχρι να συναντήσουμε τον 206. Λίγο πριν το φαράγγι Fjadrargljufur στρίψαμε δεξιά στον F206, παρακάμπτοντας έτσι το φαράγγι, για την ώρα. Στην αρχή τα τοπία γύρω μας ήταν παρόμοια με της γύρω περιοχής. Κυριαρχούσε το πράσινο χρώμα σε πολλές και έντονες αποχρώσεις, βλέπαμε βλάστηση, συναντήσαμε μία φάρμα και η ομίχλη ήταν σχετικά λίγη και περιορίζονταν ψηλά στα βουνά.
Όσο προχωρούσαμε η ομίχλη πύκνωνε και άρχισε το ψιλόβροχο…ευτυχώς έμεινε ψιλόβροχο και σύντομα σταμάτησε! Περάσαμε το πρώτο μας ποτάμι, που μόνο ποτάμι δεν το έλεγες αλλά μεγάλο ρυάκι…
… και συνεχίσαμε, έχοντας μία επιφυλακτικότητα να πλανιέται στον αέρα, λόγω χαμηλής ορατότητας που είχαμε στα γύρω τοπία. Από την άλλη, όσο προχωρούσαμε οι εικόνες γίνονταν όλο και περισσότερο απόκοσμες και η ομίχλη πρόσθετε κάτι παραπάνω σε αυτό το σκηνικό…
….ώσπου φτάσαμε στο πρώτο ποτάμι, που όντως το έλεγες ποτάμι και ήθελε μελέτη!
Κατεβήκαμε απο το αυτοκίνητο και πλησιάσαμε στη όχθη. Ήταν ρηχό σχετικά και αυτό φαίνονταν από τα κυματάκια που βλέπαμε σε πολλά σημεία της επιφάνειάς του! Υπήρχαν πιο βαθιά σημεία, αλλά και πάλι η επιφάνεια του νερού δεν ήταν επίπεδη, το νερό συναντούσε αντίσταση, άρα ήταν ρηχό! Επίσης όπου βλέπαμε το νερό να συναντάει μεγάλη αντίσταση σε συγκεκριμένο σημείο, υπήρχε κάποια πέτρα ή κάτι ογκώδες τέλος πάντων και κοιτούσαμε να το αποφύγουμε. Μαρκάραμε τα σημεία που φαίνονταν πιο κατάλληλα και χαράξαμε πορεία διάσχισης. Με σταθερή ταχύτητα, προσέχοντας να μην σβήσει η μηχανή όσο ήμασταν στο νερό, αλλά και να μην επιταχύνουμε απότομα, ώστε να αναμοχλεύσουμε τις πέτρες του βυθού και κάνουμε ζημιά κάτω από το αυτοκίνητο, κινούμασταν μέσα στο ποτάμι μέχρι να φτάσουμε στην απέναντι όχθη. Όταν φτάσαμε απέναντι σταματήσαμε και κοιταχτήκαμε…"αν είναι όλα έτσι θα καταφέρουμε να φτάσουμε στους κρατήρες!" λέει ο bro…
"πάμεεεεεε θέλω να δω κρατήρες!!!"…
Στη συνέχεια η ομίχλη άρχισε να αραιώνει και η χαρά μας έγινε μεγαλύτερη. Λέω, δεν μπορεί, θα δούμε το Lakagigar! Γύρω μας απλώνονταν ένα έρημο, αχανές τοπίο με τα βρύα και τις λειχήνες να έχουν τη τιμητική τους! Δεν μπορούσα να καταλάβω αν έχουμε φτάσει στο ηφαίστειο, βασικά δεν ήξερα πότε φτάνεις εκεί…σκεφτόμουν ότι θα αρχίσουμε να βλέπουμε κρατήρες κάποια στιγμή, δεν μπορεί!....Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε σε κάποιο σημείο και μπορεί η ομίχλη να είχε αραιώσει, αλλά δεν μας επέτρεπε να δούμε μακριά….και ήξερα ότι κάπου εκεί υπάρχουν κρατήρες!!!....Ώσπου συναντήσαμε μία πινακίδα που μας έδειχνε το δρόμο για τον κρατήρα Laki!
Σε αυτό το σημείο ο αδερφός μου εξέφρασε την εξής απορία: "Laki; Ποιος είναι ο Λάκης; Πάμε να δούμε τον Λάκη;;;"
Του εξηγώ ότι ο Laki είναι ένας από τους κρατήρες, ενός ευρύτερου ηφαιστειακού συστήματος και μπορούμε να τον δούμε από κοντά, αν φτάσουμε επιτέλους εκεί, υπονοώντας όλο νόημα ότι χρονοτριβούμε χωρίς λόγο! Όσο προχωρούσαμε τα λιβάδια λάβας γίνονταν μεγαλύτερα και πιο έντονα, σημάδι ότι κοντεύουμε…συζητούσαμε ότι στα αριστερά μας κανονικά θα έπρεπε να βλέπουμε κρατήρες, σύμφωνα με ένα χάρτη που είχα τυπώσει απο το ίντερνετ , αλλά είχε ομίχλη…. ώσπου φτάσαμε σε ένα σημείο που είχαμε γύρω μας βουνά (!)....και λέω "Τα βλέπεις όλα αυτά γύρω μας;" , "Ποια, τα βουνά;" , "Δεν είναι βουνά, είναι κρατήρες…"
Όταν φτάσαμε στο κέντρο πληροφοριών, παρκάραμε και πήγαμε στο κιόσκι. Εκεί μας υποδέχτηκε μία γλυκιά κοπέλα, υπάλληλος του πάρκου και μας είπε ότι θέλει να μας πει κάποια πράγματα πρώτα πριν συνεχίσουμε…
Μας έδωσε ένα χάρτη της περιοχής μαζί με ένα φυλλάδιο οδηγιών, μας εξήγησε κάποια πράγματα για τον κρατήρα και το πεζοπορικό μονοπάτι, που θα ακολουθούσαμε για να τον δούμε από κοντά, μας εξήγησε πώς να κινηθούμε για να δούμε όλο το πάρκο, παίρνοντας τον F207, έναν δρόμο που δεν υπάρχει στο google map και τον αγνοούσα τελείως…Τέλος, μας τόνισε ότι όλη η περιοχή προστατεύεται και απαγορεύεται αυστηρά η οδήγηση εκτός ορίων του δρόμου! Ο χάρτης που μας έδωσε ήταν και αναρτημένος (φαίνεται στη επόμενη φώτο). Σε αυτόν φαίνεται η διαδρομή από τον F207 που μπορεί να κάνει κάποιος αν θέλει να δει όλο το πάρκο που είναι προσβάσιμο στους επισκέπτες!
Ξεκινήσαμε τη περιήγηση μας. Η αρχή του μονοπατιού είναι λίγο μετά το κέντρο πληροφοριών και είναι όλη σηματοδοτημένη.
Όταν φτάσαμε στην είσοδο του κρατήρα η θέα ήταν απόκοσμη….
Στις 8 Ιουνίου 1783 ξεκίνησε η έκρηξη του ηφαιστειακού συστήματος Grímsvötn, όταν άνοιξε μία ρωγμή στο λόφο Hnúta, περίπου 13 χλμ νοτιοδυτικά του κρατήρα Laki. Για τους επόμενους 5 μήνες, το ρήγμα επεκτείνονταν σταδιακά με αλυσιδωτές εκρήξεις (10 συνολικά)! Το συνολικό μήκος της ηφαιστειακής ρωγμής και των κρατήρων που δημιουργήθηκαν (130 κρατήρες) είναι 27 χλμ. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα διήρκησε 8 μήνες, έως τον Φεβρουάριο του 1784. Έξι εβδομάδες πριν από την έναρξη της έκρηξης, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών ένιωθαν σεισμούς, οι οποίοι αυξάνονταν σε ένταση με την πάροδο του χρόνου και συνεχίστηκαν και κατά την διάρκεια όλης της ηφαιστειακής δραστηριότητας!
Η έκρηξη στο Lakagigar προκάλεσε τη χειρότερη περιβαλλοντική και κοινωνικο-οικονομική καταστροφή στην ιστορία της Ισλανδίας. Τα αποτελέσματα της έκρηξης όμως είχαν συνέπειες και μακρύτερα….το τοξικό νέφος που παράχθηκε δημιούργησε μια επίμονη ομίχλη (ξηρή ομίχλη), που αιωρήθηκε σε μεγάλο μέρος του βόρειου ημισφαιρίου του πλανήτη το καλοκαίρι του 1783. Έως τις 24 Ιουνίου, η ομίχλη είχε καλύψει μεγάλο μέρος της Ευρώπης, ενώ στις αρχές Ιουλίου είχε εξαπλωθεί στη Ρωσία, τη Σιβηρία και τη Κίνα.
Στο αποκορύφωμα του ηφαιστειακού επεισοδίου, το τοξικό νέφος κάλυπτε περίπου το ένα τέταρτο της επιφάνειας της γης. Λέγεται ότι η έκρηξη στο Lakagigar, ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η γαλλική επανάσταση, καθώς το τοξικό νέφος που κάλυψε την Ευρώπη είχε σοβαρές επιπτώσεις στο κλίμα, μείωσε τη θερμοκρασία του πλανήτη, και στις καλλιέργειες της Ευρώπης! Μεγάλο μέρος των Ισλανδών (ένας στους πέντε Ισλανδούς) πέθαναν και περίπου το 75% των ζώων εκτροφής χάθηκαν, ενώ οι πάγοι έφτασαν στην ακτή….
Η αίσθηση του να περπατάς σε έναν κρατήρα, που είναι μέρος ενός μεγάλου ηφαιστειακού συστήματος, η έκρηξη του οποίου επηρέασε όλο τον πλανήτη, ήταν μοναδική!...
Συνεχίζεται...
Last edited:
Εκπομπές Travelstories
