Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.303
- Likes
- 17.244
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Γοητευτικό Brasov
Έφτασε και η ώρα της αναχώρησης μας. Πήραμε το αμάξι από το parking του Bran και συνεχίσαμε βόρεια. Σε λίγα χιλιόμετρα περάσαμε έξω από το Rasnov, μια πόλη με ακρόπολη που μάλλον άξιζε μια επίσκεψη, αλλά προτιμήσαμε να φτάσουμε νωρίτερα στο Brasov που θα διανυκτερεύαμε, μήπως και προλαβαίναμε να κάνουμε μια βόλτα με το τελεφερίκ στο βουνό Tampa.
Φτάσαμε σε πολύ λίγο στο Brasov. Το ξενοδοχείο που είχα κλείσει ήταν στην παλιά πόλη, πολύ κοντά στην πλατεία Sfatului και πολύ κοντά επίσης στην αφετηρία του τελεφερίκ.
Το δωμάτιό μας ήταν δωμάτιο-διαμέρισμα με δύο χώρους, δύο τηλεοράσεις και κουζίνα. Επίσης ήταν και πολύ καθαρό. Όταν λέμε καθαρό εννοούμε ότι «έλαμπε», «το έγλυφες». Hotel Natural το έλεγαν. Μου έκανε γενικά εντύπωση η τόση καθαριότητα. Και στα τρία ξενοδοχεία της Ρουμανίας συνάντησα πεντακάθαρους χώρους.
Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικά χαρακτηριστικά της πόλης του Brasov, που την κάνουν τόσο όμορφη.
Η παλιά πόλη του Brasov έχει πολύχρωμα σπίτια με κόκκινες στέγες χτισμένα σε παράταξη. Ανάμεσά τους υπάρχουν διάσπαρτα μεσαιωνικά οχυρωματικά απομεινάρια, όπως τείχη, πύλες και προμαχώνες. Οι γοτθικού ρυθμού εκκλησίες αποτελούν επίσης στολίδια για την πόλη. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι το βουνό Tampa που ορθώνεται πάνω από την πόλη, στην ανατολική της πλευρά. Πρόκειται για ένα καταπράσινο βουνό (950μ. ύψους), που αποτελεί και κατοικία της καφέ αρκούδας, του μαύρου δρυοκολάπτη και πολλών πτηνών. Στην κορυφή του βουνού υπάρχει μια τεράστια επιγραφή που λέει BRASOV…όπως στο Hollywood. Εκεί μπορεί κάποιος να φτάσει πεζοπορώντας χρησιμοποιώντας ένα από τα πολλά μονοπάτια που είναι χαραγμένα μέσα στο δάσος ή με το τελεφερίκ που σε ανεβάζει μόνο σε 2,5 λεπτά.
Αυτό το τελευταίο λοιπόν ήθελα να κάνουμε και εμείς. Να ανεβούμε με το τελεφερίκ στην κορυφή, να δούμε την επιγραφή από κοντά, να δούμε και τη θέα και μετά να κατέβουμε το βουνό από κάποιο μονοπάτι. Μία ώρα θα διαρκούσε η κατάβαση. Ήθελα να νιώσουμε με αυτόν τον τρόπο πιο έντονα τη Ρουμάνικη φύση.
Αφήνουμε τα πράγματά μας, βάζουμε τα αδιάβροχά μας, γιατί είχε αρχίσει και ένα ψιλόβροχο και βγαίνουμε γρήγορα έξω. Σκοπό είχαμε να προλάβουμε το τελευταίο δρομολόγιο της telecabina, των 7:00. Ενώ η αφετηρία του τελεφερίκ ήταν ακριβώς πίσω από το ξενοδοχείο μας (σε νοητή ευθεία μπορεί να ήταν και 100μ.), θα έπρεπε για να το φτάσουμε να κάνουμε το γύρο του τετραγώνου. Μόνο που το τετράγωνο δεν ήταν ακριβώς τετράγωνο, αλλά παραλληλόγραμμο με μεγάλη πλευρά κοντά στο 1κμ. Τα σπίτια είναι χτισμένα σε σειρά και όχι σε “τετράγωνα”. Δεν καταφέραμε να φτάσουμε στην ώρα μας. Αν είχαμε πάει από την άλλη μεριά που είχε πιο σύντομα πέρασμα, θα είχαμε προλάβει. Θύμωσα λίγο με τον ξενοδόχο που δεν με κατατόπισε σωστά όταν τον ρώτησα νωρίτερα. Νομίζω ότι αυτός ο περίπατος στο βουνό θα ήταν το highlight της εκδρομής μας (μετά το τένις και τη φωτό με τον Verdasco φυσικά!).
Βέβαια μετά σκεπτόμουν, για να παρηγορηθώ, ότι καλύτερα που δεν προλάβαμε γιατί «τώρα που είναι άνοιξη» που λέει και το τραγούδι, ξυπνάνε και οι αρκούδες και έχουν υπάρξει περιστατικά στο παρελθόν που έχουν κατέβει αρκούδες στην Tampa και το είχα αυτό σαν σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Εξάλλου δεν νομίζω ότι ήταν υπερβολική η σκέψη μου γιατί δεν είναι τυχαίο ότι πολύ κοντά στο Brasov υπάρχει το κέντρο Zarnesti. Πρόκειται για το μεγαλύτερο στον κόσμο κέντρο περίθαλψης αρκούδων, με περίπου 80 αρκούδες. Μια επίσκεψη σε αυτό ήταν το plan B μου, σε περίπτωση που κάτι άλλο δεν πήγαινε καλά στο πρόγραμμά μου.
Μετά από αυτή λοιπόν την ατυχία προχωρήσαμε κάνοντας βόλτα στα στενά της πόλης. Περάσαμε έξω από τη Συναγωγή, που τέτοια ώρα ήταν κλειστή, περάσαμε έξω από τη Μαύρη εκκλησία, που και αυτή ήταν κλειστή, φτάσαμε και στον περίφημο Strada Sforii (ή Rope street), τον στενότερο δρόμο της Ρουμανίας. Επίσης κατά πως λέγεται αποτελεί και τον τρίτο στενότερο δρόμο στην Ευρώπη (μετά από αντίστοιχους σε Γερμανία και Αγγλία).
Πρόκειται πράγματι για ένα πολύ στενό δρομάκι. Έχει μήκος 80μ και το στενότερο σημείο του είναι 110εκ. Αρχικά χτίστηκε ως ένας διάδρομος για να τον χρησιμοποιούν οι πυροσβέστες. Σήμερα αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο και σημείο ραντεβού.
Εδώ ο μικρός άρχισε να κάνει «ταρζανιές». Ήθελε να ανέβει (βάζοντας το ένα πόδι στον ένα τοίχο και το άλλο στον απέναντί του) περπατώντας έτσι στους απέναντι τοίχους του στενού, κάθετα, σαν τον Chuckie Chan. Εγώ -η μάνα- να φωνάζω να μην το κάνει, ζητώντας βοήθεια από τον άνδρα μου.
«Καλά, εσύ δεν λες τίποτα;», του φώναξα.
Και εκείνος είπε: «Κάρτα υγείας έχουμε;»
«Έχουμε» του απαντάω αυθόρμητα.
Και μετά -στο καπάκι- λέει απευθυνόμενος στο παιδί: «Καλά παιδί μου ανέβα τότε!»
Συμπέρασμα: Αν έπεφτε το παιδί, μάλλον εγώ θα έφταιγα…που είχα προνοήσει για τις Ευρωπαϊκές κάρτες υγείας που είχα εκδώσει!!!
Παρεμπιπτόντως, εγώ νομίζω ότι οι Κυκλάδες έχουν πολλά τέτοια στενάκια. Ούτως ή άλλως θα περνούσαμε από το στενό και κατά λάθος, γιατί ήταν ο κοντινότερος δρόμος από το ξενοδοχείο μας για την πλατεία Sfatului. Άσε που νομίζω ότι η παλιά πόλη έχει ανάγκη και από άλλα τέτοια στενάκια για να κόβεις δρόμο και όχι όπως εμείς νωρίτερα που περπατήσαμε 1km και βάλε για να βρούμε ένα πέρασμα. Ένα στενό έχουνε και το κάνανε αξιοθέατο……
Μπήκαμε στο Brasov...
Το στενό Strada Sforii...
Στο βάθος φαίνεται λίγο το βουνό Tampa με την επιγραφή BRASOV...
Εδώ αρχισαν δειλά οι φωνές μου...
Εδώ κορυφώθηκαν...
Και εδώ καταλάγιασαν...
Όντως είναι πολύ στενό...το στενό.
Μετά από την Rope Street προχωρήσαμε και καταλήξαμε στην υπέροχη Piata Sfatului της παλιά πόλης. Η γνωστή και εντυπωσιακή brasserie της πλατείας μας φάνηκε πολύ άδεια και μας αποθάρρυνε να καθίσουμε και έτσι καταλήξαμε σε Ιταλικό της πλατείας, όπου και φάγαμε καλά και φθηνά.
Η Συναγωγή που βρήκαμε κλειστή...
Η πλατεία Sfatului με τη Μαύρη εκκλησία στο βάθος...
Και την Tampa με την επιγραφή της που φαίνεται σχεδόν από παντού...
Και βέβαια το βράδυ...
Επιστρέψαμε νωρίς στο δωμάτιο για ξεκούραση. Την άλλη μέρα θα πηγαίναμε ημερήσια στη Sighisoara. Θα ήταν μια μέρα που μας επιφύλαγε πολλά...
Έφτασε και η ώρα της αναχώρησης μας. Πήραμε το αμάξι από το parking του Bran και συνεχίσαμε βόρεια. Σε λίγα χιλιόμετρα περάσαμε έξω από το Rasnov, μια πόλη με ακρόπολη που μάλλον άξιζε μια επίσκεψη, αλλά προτιμήσαμε να φτάσουμε νωρίτερα στο Brasov που θα διανυκτερεύαμε, μήπως και προλαβαίναμε να κάνουμε μια βόλτα με το τελεφερίκ στο βουνό Tampa.
Φτάσαμε σε πολύ λίγο στο Brasov. Το ξενοδοχείο που είχα κλείσει ήταν στην παλιά πόλη, πολύ κοντά στην πλατεία Sfatului και πολύ κοντά επίσης στην αφετηρία του τελεφερίκ.
Το δωμάτιό μας ήταν δωμάτιο-διαμέρισμα με δύο χώρους, δύο τηλεοράσεις και κουζίνα. Επίσης ήταν και πολύ καθαρό. Όταν λέμε καθαρό εννοούμε ότι «έλαμπε», «το έγλυφες». Hotel Natural το έλεγαν. Μου έκανε γενικά εντύπωση η τόση καθαριότητα. Και στα τρία ξενοδοχεία της Ρουμανίας συνάντησα πεντακάθαρους χώρους.
Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικά χαρακτηριστικά της πόλης του Brasov, που την κάνουν τόσο όμορφη.
Η παλιά πόλη του Brasov έχει πολύχρωμα σπίτια με κόκκινες στέγες χτισμένα σε παράταξη. Ανάμεσά τους υπάρχουν διάσπαρτα μεσαιωνικά οχυρωματικά απομεινάρια, όπως τείχη, πύλες και προμαχώνες. Οι γοτθικού ρυθμού εκκλησίες αποτελούν επίσης στολίδια για την πόλη. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι το βουνό Tampa που ορθώνεται πάνω από την πόλη, στην ανατολική της πλευρά. Πρόκειται για ένα καταπράσινο βουνό (950μ. ύψους), που αποτελεί και κατοικία της καφέ αρκούδας, του μαύρου δρυοκολάπτη και πολλών πτηνών. Στην κορυφή του βουνού υπάρχει μια τεράστια επιγραφή που λέει BRASOV…όπως στο Hollywood. Εκεί μπορεί κάποιος να φτάσει πεζοπορώντας χρησιμοποιώντας ένα από τα πολλά μονοπάτια που είναι χαραγμένα μέσα στο δάσος ή με το τελεφερίκ που σε ανεβάζει μόνο σε 2,5 λεπτά.
Αυτό το τελευταίο λοιπόν ήθελα να κάνουμε και εμείς. Να ανεβούμε με το τελεφερίκ στην κορυφή, να δούμε την επιγραφή από κοντά, να δούμε και τη θέα και μετά να κατέβουμε το βουνό από κάποιο μονοπάτι. Μία ώρα θα διαρκούσε η κατάβαση. Ήθελα να νιώσουμε με αυτόν τον τρόπο πιο έντονα τη Ρουμάνικη φύση.
Αφήνουμε τα πράγματά μας, βάζουμε τα αδιάβροχά μας, γιατί είχε αρχίσει και ένα ψιλόβροχο και βγαίνουμε γρήγορα έξω. Σκοπό είχαμε να προλάβουμε το τελευταίο δρομολόγιο της telecabina, των 7:00. Ενώ η αφετηρία του τελεφερίκ ήταν ακριβώς πίσω από το ξενοδοχείο μας (σε νοητή ευθεία μπορεί να ήταν και 100μ.), θα έπρεπε για να το φτάσουμε να κάνουμε το γύρο του τετραγώνου. Μόνο που το τετράγωνο δεν ήταν ακριβώς τετράγωνο, αλλά παραλληλόγραμμο με μεγάλη πλευρά κοντά στο 1κμ. Τα σπίτια είναι χτισμένα σε σειρά και όχι σε “τετράγωνα”. Δεν καταφέραμε να φτάσουμε στην ώρα μας. Αν είχαμε πάει από την άλλη μεριά που είχε πιο σύντομα πέρασμα, θα είχαμε προλάβει. Θύμωσα λίγο με τον ξενοδόχο που δεν με κατατόπισε σωστά όταν τον ρώτησα νωρίτερα. Νομίζω ότι αυτός ο περίπατος στο βουνό θα ήταν το highlight της εκδρομής μας (μετά το τένις και τη φωτό με τον Verdasco φυσικά!).
Βέβαια μετά σκεπτόμουν, για να παρηγορηθώ, ότι καλύτερα που δεν προλάβαμε γιατί «τώρα που είναι άνοιξη» που λέει και το τραγούδι, ξυπνάνε και οι αρκούδες και έχουν υπάρξει περιστατικά στο παρελθόν που έχουν κατέβει αρκούδες στην Tampa και το είχα αυτό σαν σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Εξάλλου δεν νομίζω ότι ήταν υπερβολική η σκέψη μου γιατί δεν είναι τυχαίο ότι πολύ κοντά στο Brasov υπάρχει το κέντρο Zarnesti. Πρόκειται για το μεγαλύτερο στον κόσμο κέντρο περίθαλψης αρκούδων, με περίπου 80 αρκούδες. Μια επίσκεψη σε αυτό ήταν το plan B μου, σε περίπτωση που κάτι άλλο δεν πήγαινε καλά στο πρόγραμμά μου.
Μετά από αυτή λοιπόν την ατυχία προχωρήσαμε κάνοντας βόλτα στα στενά της πόλης. Περάσαμε έξω από τη Συναγωγή, που τέτοια ώρα ήταν κλειστή, περάσαμε έξω από τη Μαύρη εκκλησία, που και αυτή ήταν κλειστή, φτάσαμε και στον περίφημο Strada Sforii (ή Rope street), τον στενότερο δρόμο της Ρουμανίας. Επίσης κατά πως λέγεται αποτελεί και τον τρίτο στενότερο δρόμο στην Ευρώπη (μετά από αντίστοιχους σε Γερμανία και Αγγλία).
Πρόκειται πράγματι για ένα πολύ στενό δρομάκι. Έχει μήκος 80μ και το στενότερο σημείο του είναι 110εκ. Αρχικά χτίστηκε ως ένας διάδρομος για να τον χρησιμοποιούν οι πυροσβέστες. Σήμερα αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο και σημείο ραντεβού.
Εδώ ο μικρός άρχισε να κάνει «ταρζανιές». Ήθελε να ανέβει (βάζοντας το ένα πόδι στον ένα τοίχο και το άλλο στον απέναντί του) περπατώντας έτσι στους απέναντι τοίχους του στενού, κάθετα, σαν τον Chuckie Chan. Εγώ -η μάνα- να φωνάζω να μην το κάνει, ζητώντας βοήθεια από τον άνδρα μου.
«Καλά, εσύ δεν λες τίποτα;», του φώναξα.
Και εκείνος είπε: «Κάρτα υγείας έχουμε;»
«Έχουμε» του απαντάω αυθόρμητα.
Και μετά -στο καπάκι- λέει απευθυνόμενος στο παιδί: «Καλά παιδί μου ανέβα τότε!»
Συμπέρασμα: Αν έπεφτε το παιδί, μάλλον εγώ θα έφταιγα…που είχα προνοήσει για τις Ευρωπαϊκές κάρτες υγείας που είχα εκδώσει!!!
Παρεμπιπτόντως, εγώ νομίζω ότι οι Κυκλάδες έχουν πολλά τέτοια στενάκια. Ούτως ή άλλως θα περνούσαμε από το στενό και κατά λάθος, γιατί ήταν ο κοντινότερος δρόμος από το ξενοδοχείο μας για την πλατεία Sfatului. Άσε που νομίζω ότι η παλιά πόλη έχει ανάγκη και από άλλα τέτοια στενάκια για να κόβεις δρόμο και όχι όπως εμείς νωρίτερα που περπατήσαμε 1km και βάλε για να βρούμε ένα πέρασμα. Ένα στενό έχουνε και το κάνανε αξιοθέατο……
Μπήκαμε στο Brasov...
Το στενό Strada Sforii...
Στο βάθος φαίνεται λίγο το βουνό Tampa με την επιγραφή BRASOV...
Εδώ αρχισαν δειλά οι φωνές μου...
Εδώ κορυφώθηκαν...
Και εδώ καταλάγιασαν...
Όντως είναι πολύ στενό...το στενό.
Μετά από την Rope Street προχωρήσαμε και καταλήξαμε στην υπέροχη Piata Sfatului της παλιά πόλης. Η γνωστή και εντυπωσιακή brasserie της πλατείας μας φάνηκε πολύ άδεια και μας αποθάρρυνε να καθίσουμε και έτσι καταλήξαμε σε Ιταλικό της πλατείας, όπου και φάγαμε καλά και φθηνά.
Η Συναγωγή που βρήκαμε κλειστή...
Η πλατεία Sfatului με τη Μαύρη εκκλησία στο βάθος...
Και την Tampa με την επιγραφή της που φαίνεται σχεδόν από παντού...
Και βέβαια το βράδυ...
Επιστρέψαμε νωρίς στο δωμάτιο για ξεκούραση. Την άλλη μέρα θα πηγαίναμε ημερήσια στη Sighisoara. Θα ήταν μια μέρα που μας επιφύλαγε πολλά...
Last edited:
