Τυνησία La Tunisie douze points !

[fenia42]

WHAT HAPPENS IN SOUSSE STAYS IN SOUSSE

Φεύγοντας από το Σφαξ με κατεύθυνση ακόμα πιο βόρεια, ήταν επιβεβλημένη η επίσκεψη στο «Κολοσσαίο της Τυνησίας» το περίφημο El Djem. Από όλα τα αρχαία μνημεία που είδαμε στη χώρα αυτό ήταν το πιο εντυπωσιακό και το πιο καλοδιατηρημένο. Κτίστηκε περί το 238 μΧ κατά τη ρωμαϊκή περίοδο και είναι το μοναδικό αρχαίο αμφιθέατρο σε ολόκληρη την Αφρική. Η χρήση του ήταν αντίστοιχη με αυτό της Ρώμης : ψυχαγωγία και θεάματα. Το εισιτήριο ήταν δώδεκα δηνάρια κατ’άτομο και συμπεριλάμβανε και την είσοδο στο μουσείο τέχνης.
Εντυπωσιακό ;

Αφού το γυρίσαμε μέσα έξω πάνω και κάτω, κουραστήκαμε και θελήσαμε να πιούμε ένα καφεδάκι απολαμβάνοντας τη θέα του, σε μια καφετέρια ακριβώς μπροστά. Ο ιδιοκτήτης ενθουσιάστηκε μόλις κατάλαβε ότι είμαστε Έλληνες και μας ρώτησε στα ελληνικά αν θέλουμε φραπέ μέτριο με γάλα .
Ο Γ.Α. ήπιε επιτέλους κρύο καφέ, εγώ πίνω πάντα μόνο ζεστό. Ο επικοινωνιακός ιδιοκτήτης κάθισε λίγο μαζί μας να ξεσκονίσει τα ελληνικά του και μας είπε ότι κάποτε έβλεπε «καραβάνια» Ελλήνων να συρρέουν για να δουν το Ελ Τζεμ, πλέον όμως δε βλέπει. Εμ, τώρα έχουμε travel stories ρε μάστορα και ταξιδεύουμε μεμονωμένα! Άσε που μεριμνούμε για να διαφυλάξουμε τη δόξα και τιμή της χώρας
Ακριβώς απέναντι μια κακομοίρη καμήλα περιμένει κάτω από τον καυτό ήλιο πελάτες να φωτογραφηθούν μαζί της για μερικά δηνάρια. Καημένο ζώο …

Η Σους ήταν μια έκπληξη! Ήταν η πόλη που μας ενθουσίασε περισσότερο για την ομορφιά και τη μεσογειακή αύρα της. Το ξενοδοχείο μας ήταν μέσα στη Μεδίνα και ήταν επίσης το πιο όμορφο κατάλυμα της διαμονής μας στην Τυνησία. Έπρεπε να παρκάρουμε κάπου το αμάξι αφού μες τη Μεδίνα δεν ενδείκνυται η κυκλοφορία ΙΧ.
Η Σους φημίζεται για το ενδιαφέρον αρχαιολογικό μουσείο με τα μοναδικά ψηφιδωτά του, ακριβώς εκεί μπορούσαμε να παρκάρουμε ελεύθερα αφού είχε άπλετο πάρκινγκ και βρισκόταν ακριβώς στην είσοδο της μεδινας. Αλλά φεύ! Λίγο πριν πάρουμε την στροφή για την τελική ευθεία η μαούνα δεν έλεγε να συνεργαστεί κι έσβησε εντελώς και μάλιστα στη μέση του δρόμου. Κορναρίσματα, κυκλοφοριακό χάος, στρες, άγχος και ένας Γιάννης να φωνάζει «ΑΥΤΟΚΤΟΝΩ»
Ψύχραιμα καλέ! του λέω. Ο,τι και να’ναι φτασαμε. Πάτα, συμπλέκτη, βάλε ταχύτητα, αγνόησε τα κορναρίσματα, πάρε μια ανάσα.
Σε κάνα πεντάλεπτο τα κατάφερε και έβαλε μπρος.
Πήραμε τα μπαγκάζια στα χέρια προς αναζήτηση του νταρ μας. Ο ιδιοκτήτης, ένας γοητευτικός κυριος με κάτασπρα μαλλιά, σκούρη επιδερμίδα και καταγάλανα μάτια μας υπέδειξε το δωμάτιό μας κι εμείς ενθουσιαστήκανε! Dar Maaziz λεγόταν και το προτείνω ανεπιφύλακτα, μάλιστα για τους genius είχε εξαιρετικές τιμές.
Δεν άντεξα και ρώτησα τον ιδιοκτήτη πόθεν προέκυψε το χρώμα των ματιών του και είπε πως είναι μίξη ισπανική. Έμοιαζε με Αργεντινό. Στην πορεία είδα πως και άλλοι κάτοικοι της πόλης είχαν αυτό το σπάνιο έντονο μπλε στα μάτια.
Η ζέστη στο βορρά μας ήταν πια υποφερτή, την είχαμε συνηθίσει. Αφήσαμε τα μπαγκάζια και ξεχυθήκαμε να γνωρίσουμε την πολλά υποσχόμενη αυτή πόλη.
Η Μεδίνα πραγματικά πανέμορφη, η πιο όμορφη που είδαμε και η πιο περιποιημένη. Ακόμα και τα αδεσποτάκια της έμοιαζαν να χαίρουν φροντίδας.

«Σε παρακαλώ,να το πάρουμε μαζί μας;;»
Χωράνε άλλες δυο γάτες σπίτι μας.

Τα κτήρια ήταν φρεσκοβαμμένα ενώ οι πόρτες της Τυνησίας ακόμα μια φορά κλέβουν την παράσταση.

Μεσημέριαζε. Φτάσαμε μέχρι το φρούριο και το μεγάλο τζαμί. Ακριβώς δίπλα είχε το καλύτερο εστιατόριο όπου φάγαμε κι εμείς το καλύτερο γεύμα του ταξιδιού!

Τελικά η Μεδίνα της Σους ήταν αρκετά μικρή, έτσι βρεθήκαμε να κάνουμε βόλτες και να συναντάμε τα ίδια μέρη. Προς το απόγευμα βρεθήκαμε με δυο φίλες από Ελλάδα που ήταν κι εκείνες με ένα νοικιασμένο αμάξι στην Τυνησία.
Ήπιαμε παραδοσιακό τσάι με μέντα στο πιο παλιό καφενείο της πόλης. Καιρό είχαμε να τα πούμε με τα κορίτσια και ο ενθουσιασμός ήταν έκδηλος.

Και οι τρεις έχουμε κάνει αρκετά ταξίδια μόνες μας ανά την υφήλιο. Ο Γιάννης άκουγε τις ιστορίες μας με θαυμασμό αλλά και διάθεση να κάνει κι αυτός κάποια στιγμή ένα ταξίδι μόνος του. « Αν θες να με καταλάβεις στο 100% μου θέλω να πας κάπου μόνος σου» , του έχω πει και σκέφτεται να το κάνει στο μέλλον.

Οταν έπεσε ο ήλιος βγήκαμε ξανά για μια βόλτα όλοι μαζί και για street food που φάγαμε με λιγότερο από μισό ευρώ. Απολαύσαμε τη δροσιά της Δύσης, είδαμε τους πιστούς (άντρες)
να συρρέουν στο τζαμί, γελάσαμε με τα κορίτσια, αφεθήκαμε, ζήσαμε τη στιγμή. Το βράδυ αράξαμε στην ταράτσα των κοριτσιών πίνοντας μπύρες. Γυρίσαμε κατά τη μια, κατάκοποι και λίγο θλιμμένοι αφού ξημέρωνε η τελευταία ημέρα της περιπέτειάς μας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[psilos3]

Ακόμα δε γύρισες και ξεκίνησες αμέσως ιστορία;
Αυτά είναι!

 

[fenia42]

Ακόμα δε γύρισες και ξεκίνησες αμέσως ιστορία;
Αυτά είναι!

Κρυώνω! Μου λείπουν τα 42ρια.

 

[nasos_traveler]

Αναμένω την συνέχεια για την αγαπημένη μου Τυνησία

 

[Xristina.j]

Σκέφτομαι να κάνω το ίδιο ταξίδι αρχές Σεπτεμβρίου οπότε παρακολουθώ με προσοχή...

 

[fenia42]

TAKE ME TO TUNIS

Ξημέρωσε ο Αλάχ τη μέρα, χωρίς να μας ξυπνήσει ευτυχώς ο μουεζίνης στις πέντε και πάθει η καρδιά μας, Ξεκινήσαμε με ένα πλούσιο πρωινό, με εύγεστο απολαυστικό καφέ, στο μπαλκονάκι του ξενοδοχείου μας. Μέναμε σε νταρ- παραδοσιακό τυνησιακό σπίτι (ξενοδοχείο εν προκειμένω) και επιδιώξαμε να επιλέγουμε νταρ για όλες τις διαμονές μας.

Το ραντεβού μας για την παραλαβή του ΙΧ ήταν στις δώδεκα. Είχαμε τέσσερις ωρίτσες να χαθούμε στη Μεδίνα της Τύνιδας. Εντυπωσιαστήκαμε από τις χαρακτηριστικές πόρτες, κάναμε τα πρώτα μας παζάρια, θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική των τζαμιών, στεναχωρηθήκαμε με τα εκατομμύρια των αδέσποτων γατιών ολόγυρα. Πιστεύω ακράδαντα πως ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο φέρεται στα ζώα. Δυστυχώς, οι αραβικές χώρες έχουν θλιβερή πρωτιά σε αυτό. Τόσα πολλά αδέσποτα έχω δει μόνο στην Ινδία.

Χαθήκαμε στα σουκς, προσπαθήσαμε να προσανατολιστούμε, και πάλι χαθήκαμε και στο τέλος βγήκαμε στα κεντρικά σημεία. Η ώρα του ραντεβού πλησίαζε, ο ήλιος έκαιγε πάνω από τα κεφάλια μας απειλητικά. Το maps me έδειχνε την τοποθεσία δύο χιλιόμετρα μακριά αλλά δεν είχαμε το κουράγιο να την περπατήσουμε στους 40 βαθμούς. Σταθήκαμε στο πλάι για να βρούμε ταξί, πράγμα που αποδείχτηκε μάταιο. Τελικά αντιληφθήκαμε πως λίγο πιο πέρα τα ταξί άφηναν τους πελάτες κι από εκεί έπαιρναν καινούριους. Έτσι πράξαμε κι εμείς, και όταν ρώτησα τον οδηγό ‘’ça coûte combien?’’ , ανασήκωσε ανήξερα τους ώμους, δείχνοντάς μου το ταξίμετρο- κι εγώ πάθαινα ένα μικρό πολιτισμικό σοκ στην τοποθεσία Βόρεια Αφρική. Φτάνοντας στον προορισμό, το κοντέρ έδειχνε 6 δηνάρια, ο μεσιέ όμως ζήτησε soixante. «Πόσα;;;» ρώτησα. Εξήντα επανέλαβε. Του έδωσε έξι και κατέβηκα θυμωμένη. Αρχίσαμε, σκέφτηκα.

Στο σημείο που μας υπέδειξαν για την παραλαβή του αυτοκινήτου, γραφείο ενοικίασης δεν υπήρχε. Κάναμε μια γύρα, ψάξαμε, ρωτήσαμε, ριεν! Τι θα κάνουμε; Βρήκαμε δυο αστυνομικούς, τους ρωτήσαμε αν ήξεραν κάποιο πρακτορείο, τζίφος. Τότε προθυμοποιήθηκαν να καλέσουν αυτοί στον πράκτορα, ο οποίος τελικά είπε πως δεν υπάρχει γραφείο, ήρθε με το αυτοκίνητο, μας αναζήτησε, δε μας βρήκε κι έφυγε. Τελικά πήγαμε να τον βρούμε εμείς στο αεροδρόμιο. Ήταν γλυκούλης και καλόβουλος αλλά δε μιλούσε ΓΡΙ αγγλικά, κι η συνεννόηση ήταν κακή. Στο εξής καταλάβαμε πως η συνεννόηση πρέπει να γίνεται μόνο στα γαλλικά.
(ΤΙΠ : στο αεροδρόμιο δίνουν δωρεάν κάρτα σιμ, εμείς θέλαμε να το ζήσουμε και δε την ενεργοποιήσαμε ποτέ. Ετσι για να χουμε να γελάμε με τις περιπέτειες που μας έβαλε η έλλειψη τηλεφώνου και ΜΒ. Αν είστε τίποτα νορμάλ κι όχι σαν εμάς, μη παραλείψετε! ).
Πήραμε το αυτοκίνητο, που τελικά ήταν μαούνα, και πήγαμε στο προάστειο Sidi Bou Said, το οποίο έχει κυκλαδίτικη αισθητική και θυμίζει αρκετά τη Σαντορίνη. Κάναμε μια βόλτα εκεί, εντυπωσιασμένοι με την ομοιότητα που είχε με τα ελληνικά νησιά.

Καθίσαμε για έναν αραβικό καφέ και γελάσαμε με τον υπάλληλο που μας υποσχέθηκε κρύο καφέ. Do you have cold coffee? Yes, yes. Café froi? Yes yes. Ούτε καν.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο γραφικό οικισμό, κάναμε μια μικρή στάση για ξεκούραση και ελαφρύ brunch και συνεχίσαμε για την αρχαία Καρχηδόνα που βρίσκεται ακριβώς δίπλα.

Η Καρχηδόνα ήταν πόλη φοινικική που γνώρισε σπουδαία άνθιση στα αρχαία χρόνια. Ειδικά τον 5ο πΧ αιώνα έφτανε από την Αλγερία και την Ιβηρική χερσόνησο μέχρι την Κορσική. Στα χρόνια που ακολούθησαν βρέθηκε από το ζενίθ στο ναδίρ με αποκορύφωμα το 142πΧ όταν καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Ρωμαίους. Είχαμε διαβάσει πως δεν είναι ο πιο εντυπωσιακός αρχαιολογικός χώρος της Τυνησίας, προσωπικά τα πιο όμορφα αρχαία μνημεία τα είδα στο Λίβανο. Επισκεφτήκαμε τα λουτρά του Αντωνίου και το Αμφιθέατρο ή ό,τι έχει μείνει τέλος πάντων από αυτό. Δεν ενθουσιαστήκαμε. Ένας είναι ο αρχαιολογικός χώρος όπου όλοι συμφωνούσαν πως είναι ο καλύτερος τη Τυνησίας και φυσικά τον είχαμε βάλει στο πρόγραμμα.

Γυρίσαμε στην πόλη για να δούμε το ηλιοβασίλεμα και να πιούμε ένα τσάι μέντα στο πολύ όμορφο cafe panorama, με θέα το μεγάλο τζαμί και πανοραμική όψη της Τύνιδας. Αφού έπεσε ο ήλιος έκλεισε και η μεδίνα και τα εστιατόρια που είχαμε σημειώσει δεν ήταν πια ανοιχτά! Ψάχναμε για ώρα κάπου να φάμε , αλλά μάταια και τότε ρωτήσαμε έναν περαστικό. Ο άνθρωπος ήταν ευγενικός και προθυμοποιήθηκε να μας πάει σε ένα εστιατόριο εκεί κοντά. Το ντεκόρ ήταν παραδοσιακό, με όμορφα μπλε χρώματα και ο χώρος μας προδιέθετε θετικά. Το φαγητό ήταν μέτριο. Πήραμε μπρικ, που είναι μια κρούστα αυγού σε σχήμα καλτσόνε, γεμιστή με σπανάκι και ψάρι, κάτι σα σαγανάκι τυρί με ψάρι και κους κους πολύ καυτερό. Όταν ήρθε ο λογαριασμός, ο σερβιτόρος μας ζήτησε 110 δηνάρια, ποσό που ισοδυναμεί με 40 περίπου ευρώ. Μου φάνηκαν πολλά, ο Γιάννης όμως θύμωσε πάρα πολύ και άρχισε να μιλάει έντονα με τον σερβιτόρο. Τελικά αφήσαμε 80 δηνάρια και μου έκανε εντύπωση που έδειξε ευχαριστημένος. Γυρνώντας στο ξενοδοχείο, πώς με 'κοψε να ρωτήσω τον ξενοδόχο, ο οποίος μας είπε ότι πέσαμε σε απατεώνα και προθυμοποιήθηκε να πάει πίσω με τον Γ.Α. για να κάνει μανούρα. Εγώ που δε μπορώ καθόλου τις εντάσεις έμεινα πίσω. Τελικά γύρισαν πίσω με 20 δηνάρια ακόμα και ο ξενοδόχος ενημέρωσε την αστυνομία, αφού πήρε το ζήτημα κυριολεκτικά πατριωτικά. Αυτή είναι μια γενική εικόνα που μας συνόδευε στο ταξίδι : άνθρωποι καλοί κι ευγενικοί που προσπαθούν να προστατεύσουν τη χώρα του από τις κακές φήμες.

 

[GKCAPO]

Πιστεύω ακράδαντα πως ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο φέρεται στα ζώα.

Ακριβώς! Πολύ σωστά!

 

[Δημήτρης X.]

Τότε φαίνεται ξεκάθαρα και ο δικός μας πολιτισμός..

Στην Μύκονο θα πάει ποτέ ο ξενοδόχος να κάνει τα ίδια για τα καβουροπόδαρα που σερβίρουν 800€???

 

[fenia42]

Τότε φαίνεται ξεκάθαρα και ο δικός μας πολιτισμός..

Στην Μύκονο θα πάει ποτέ ο ξενοδόχος να κάνει τα ίδια για τα καβουροπόδαρα που σερβίρουν 800€???

Αυτό σκεφτόμουν, την περίπτωση στη Μύκονο. Πραγματικά έλεος! Νομίζουμε είμαστε ευρωπαίοι αλλά πιο κοντά με τις αραβικές χωρες είμαστε. Και στον τρόπο που φερόμαστε στα ζώα και στις παροχές που (δεν) έχουμε στα ΑΜΕΑ.

 

[Vicks]

Αυτό σκεφτόμουν, την περίπτωση στη Μύκονο. Πραγματικά έλεος! Νομίζουμε είμαστε ευρωπαίοι αλλά πιο κοντά με τις αραβικές χωρες είμαστε. Και στον τρόπο που φερόμαστε στα ζώα και στις παροχές που (δεν) έχουμε στα ΑΜΕΑ.

Διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον την ιστορία σου, όπως και ό,τι γράφεις στο φόρουμ, καθώς μου αρέσει πολύ το στυλ σου. Η Τυνησία έχει μπει εσχάτως υποψήφια για την επόμενη άνοιξη, αλλά θέλω ένα "σπρώξιμο". Έχω ταξιδέψει Αίγυπτο και Μαρόκο, καθώς και Ισραήλ. Η γενικότερη αραβική νοοτροπία και συμπεριφορά (ειδικά απέναντι στις γυναίκες) δε μου ταιριάζει και είναι από τους λόγους που αποθαρρύνομαι από τέτοια ταξίδια, παρόλο που θέλω να πάω Τυνησία και Ιορδανία κυρίως. Απλά, για εμένα, η φορτικότητα μερικές φορές, τα παζάρια, οι μικροαπατεωνιές κλπ. βαραίνουν σαφώς αρνητικά.

 

[fenia42]

Διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον την ιστορία σου, όπως και ό,τι γράφεις στο φόρουμ, καθώς μου αρέσει πολύ το στυλ σου. Η Τυνησία έχει μπει εσχάτως υποψήφια για την επόμενη άνοιξη, αλλά θέλω ένα "σπρώξιμο". Έχω ταξιδέψει Αίγυπτο και Μαρόκο, καθώς και Ισραήλ. Η γενικότερη αραβική νοοτροπία και συμπεριφορά (ειδικά απέναντι στις γυναίκες) δε μου ταιριάζει και είναι από τους λόγους που αποθαρρύνομαι από τέτοια ταξίδια, παρόλο που θέλω να πάω Τυνησία και Ιορδανία κυρίως. Απλά, για εμένα, η φορτικότητα μερικές φορές, τα παζάρια, οι μικροαπατεωνιές κλπ. βαραίνουν σαφώς αρνητικά.

Αρχικά σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Οι γνώμες πάντα διίστανται αφού έχουν να κάνουν με προσωπικά βιώματα. Πχ στην Ιορδανια που είμασταν τρεις γυναίκες δεν είχαμε προβλήματα, γνωστή όμως μόνη της είχε. Στο Λίβανο το Ισραήλ που αναφέρεις και την Παλαιστινη, δεν είχα κανένα πρόβλημα -τουναντίον στην Παλαιστινη σε σκλαβώνει ο κόσμος. Τώρα στην Τυνησία, στο βορρά φορούσα ο,τι ήθελα. Με κοιτούσαν αλλά μέχρι εκεί. Ο καλός μου έλεγε ότι είδε κάποιους να με κοιτάνε πολύ έντονα, αλλά δεν ενοχλούν. Στην Αίγυπτο ενοχλούν, ακόμα κι αν φοράς αμπέχονο ή αν συνοδεύεσαι. Επίσης με έχουν παρενοχλήσει στην Τουρκία και στην Ινδία. Οι Τυνήσιοι σίγουρα δεν απλώνουν χέρι.
Όσο για τις απατεωνιές, κάτι ψιλά δε μπορείς να τα αποφύγεις αλλά αν επιμένεις δεν επιμένουν. Μιλάμε ούτως ή άλλως για μειοψηφία! Η συνολική εικόνα των ανθρώπων και των συναλλαγών είναι θετική. Καλό είναι να ξέρεις γαλλικά! Επίσης, οι άνθρωποι δεν είναι σα τους Αιγύπτιους, είναι πιο σοβαροί. Οι Αιγύπτιοι είναι το χειρότερο παράδειγμα. Έχω φιλη που παντρεύτηκε Αιγύπτιο, την έπεφτε μπροστά της σε μένα, στην αδερφή μου και σε μια φιλη μου ταυτόχρονα.
Αν ρωτάς τη γνώμη μου θα σου πω να πας στην Τυνησία. Αλλά να κατέβεις νότο, ειδάλλως δε θα έχεις δει τίποτα. Στο νότο οι άνθρωποι είναι βέρβεροι, έχουν διαφορά. Για λεπτομέρειες stay tuned.

 

[Vicks]

Αρχικά σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Οι γνώμες πάντα διίστανται αφού έχουν να κάνουν με προσωπικά βιώματα. Πχ στην Ιορδανια που είμασταν τρεις γυναίκες δεν είχαμε προβλήματα, γνωστή όμως μόνη της είχε. Στο Λίβανο το Ισραήλ που αναφέρεις και την Παλαιστινη, δεν είχα κανένα πρόβλημα -τουναντίον στην Παλαιστινη σε σκλαβώνει ο κόσμος. Τώρα στην Τυνησία, στο βορρά φορούσα ο,τι ήθελα. Με κοιτούσαν αλλά μέχρι εκεί. Ο καλός μου έλεγε ότι είδε κάποιους να με κοιτάνε πολύ έντονα, αλλά δεν ενοχλούν. Στην Αίγυπτο ενοχλούν, ακόμα κι αν φοράς αμπέχονο ή αν συνοδεύεσαι. Επίσης με έχουν παρενοχλήσει στην Τουρκία και στην Ινδία. Οι Τυνήσιοι σίγουρα δεν απλώνουν χέρι.
Όσο για τις απατεωνιές, κάτι ψιλά δε μπορείς να τα αποφύγεις αλλά αν επιμένεις δεν επιμένουν. Μιλάμε ούτως ή άλλως για μειοψηφία! Η συνολική εικόνα των ανθρώπων και των συναλλαγών είναι θετική. Καλό είναι να ξέρεις γαλλικά! Επίσης, οι άνθρωποι δεν είναι σα τους Αιγύπτιους, είναι πιο σοβαροί. Οι Αιγύπτιοι είναι το χειρότερο παράδειγμα. Έχω φιλη που παντρεύτηκε Αιγύπτιο, την έπεφτε μπροστά της σε μένα, στην αδερφή μου και σε μια φιλη μου ταυτόχρονα.
Αν ρωτάς τη γνώμη μου θα σου πω να πας στην Τυνησία. Αλλά να κατέβεις νότο, ειδάλλως δε θα έχεις δει τίποτα. Στο νότο οι άνθρωποι είναι βέρβεροι, έχουν διαφορά. Για λεπτομέρειες stay tuned.

Να΄σαι καλά! Είπα να μην το γράψω στο πρώτο μήνυμα, οι εμπειρίες μου αφορούσαν κυρίως στην Αίγυπτο. Αισχρή παρενόχληση φίλης μπροστά μου, μαγαζάτορας που μας έπιασε από τα χέρια και μας τράβαγε να μας ξαναβάλει στο μαγαζί, ελληνοαιγύπτιος ξεναγός που την έπεσε σε όλες μας κι άλλα... Μαρόκο, τροχονόμος που μας σταμάτησε (είχαμε αυτοκίνητο, τέσσερις γυναίκες, γαλλόφωνες όλες) επινοώντας "παράβαση" και δε μας άφηνε μέχρι να πάρει 20ευρω, καθώς και "φύλακας αυτοκινήτων" που μας κυνήγαγε και χτύπαγε το αυτοκίνητο γιατί δεν του δώσαμε αμοιβή επειδή στεκόταν στο δρόμο ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Αυτά εμένα με κουράζουν ψυχολογικά, δε θέλω ταραχές ούτε αντιπαραθέσεις.

Ισραήλ, όλο, πολύ καλά γενικά.

Αναμένω εναγωνίως τη συνέχεια.