psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.045
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Αναχώρηση & ξανά στην Κρακοβία!
Η πολυπόθητη μέρα έφτασε εν μέσω εργασιακού παροξυσμού και μεγάλης κούρασης, τόσης που σκεφτόμουν πως θα ανταπεξέλθω στην εκδρομή, σκέψεις που ξέρω πολύ καλά ότι πηγαίνουν περίπατο με το που πατάς το πόδι σου σε άλλη χώρα και ξεκινάς τις βόλτες.
Ευτυχώς από τη μία που η πτήση ήταν βραδινή και πρόλαβα να διευθετήσω το απαιτητικό πρόγραμμα της ημέρας. Πήρα το δρόμο για το αεροπλάνο της Bee (αχ μελισσούλα, μελισσάκι) που ναι θυγατρική της Ryan στις 10:30 το βράδυ:
Ο λυσσασμένος άνεμος εκείνη την ώρα στη Θεσσαλονίκη μ’ έκανε ν’ ανεβάσω την κουκούλα, υπενθυμίζοντας μου ότι πηγαίνω σε χειμερινό προορισμό, μιας και το φθινόπωρο με τους 20 σταθερά βαθμούς δεν έλεγε να μας αφήσει μέχρι εκείνη τη μέρα:
Μετά από μια ξεκούραστη πτήση διάρκειας 1:40 λεπτών, κατέβηκα ερχόμενος αντιμέτωπος με τον κρύο καιρό της Κρακοβίας στην οποία είχε πέσει και το πρώτο χιόνι, σ’ ένα αεροδρόμιο που έβλεπα για δεύτερη φορά μέσα σ’ ένα χρόνο:
Πέρασα άμεσα τις διαδικασίες και βγήκα στο απέναντι πεζοδρόμιο περιμένοντας το όχημα της bolt που θα με μετέφερε στη πόλη. 12 σχεδόν και ήταν δύσκολο να μπλέξω με συγκοινωνίες:
Πολύ σύντομα και χωρίς καθόλου κίνηση φτάσαμε στο ξενοδοχείο, με τον ευγενέστατο οδηγό να μου κάνει παράλληλα και ξενάγηση περνώντας έξω από σημαντικά σημεία της Κρακοβίας, όπως το κάστρο Βαβέλ. Τσέκαρα και ανέβηκα στο δωμάτιο αρκετά γρήγορα, σκεπτόμενος για τη συνέχεια της βραδιάς. Τι κάνει κάποιος που βρίσκεται 15 ώρες στο πόδι, με οδήγηση, αλλαγή νομών, δουλειά, γυμναστική, ταξίδι και τα σχετικά; Μα φυσικά βγαίνει κατευθείαν έξω, τσάμπα η ερώτηση…
Ξεκίνησα αρχικά απ’ τον πεζόδρομο Mikołajska όπου βρίσκονταν και το ξενοδοχείο, συνειδητοποιώντας και πάλι την ομορφιά της Κρακοβίας και πόσο μου ‘χε λείψει:
Περνώντας από την Bull pub την οποία είδα ανέλπιστα γεμάτη, έκανα αμέσως δεξιά περνώντας την πόρτα της, προκειμένου να βρω ένα καταφύγιο με θαλπωρή, παγωμένες Żywiec και ακόμα πιο παγωμένες Soplica. Αν δεν ήταν και οι δεύτεροι χειρότεροι τουρίστες του κόσμου μετά τους Ιταλούς (Αγγλάρες) να δημιουργούνε αδικαιολόγητη βαβούρα, θα μιλούσα για ένα ιδανικό βράδυ:
Η ώρα ήταν δύο Πολωνίας, δηλαδή τρεις Ελλάδος, με την γλυκιά κούραση να έρχεται κι εμένα να σκέφτομαι ότι δε με παίρνει να το ξεφτυλίσω. Φόρεσα λοιπόν τα ζεστά μου ρούχα και αποφάσισα να κάνω μια βόλτα μέχρι την πλατεία της παλιάς πόλης λίγο πιο κάτω, που ακόμα είχε κόσμο να τριγυρίζει σ’ αυτήν.
Η εικόνα της «Bazylika Mariacka», της πανέμορφης και χαρακτηριστικής γοτθικής εκκλησίας του 13ου αιώνα μ’ επανάφερε 100% στην τάξη. Βρισκόμουν σε γνώριμο και αγαπημένο μέρος και το ζούσα:
Δεν έμεινα ν’ ακούσω τον σαλπιγκτή, προτιμώντας αυτή τη φορά το ζεστό μου δωμάτιο…
Το πρωί ξύπνησα πολύ πιο εύκολα απ’ ότι περίμενα με την ψυχολογία στα ύψη και μετά από ένα καλό πρωινό, άφησα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους βροχερούς δρόμους της πολωνικής πόλης:
Είχα λίγο χρόνο στη διάθεση μου και θεώρησα καλό να τον εκμεταλλευτώ φωτογραφικά, αν και όπως βλέπετε οι καιρικές συνθήκες δε βοηθούσαν, πράγμα φυσικά που διόλου με απασχόλησε. Πέρασα αρχικά από την μικρή πλατεία Mały Rynek, πίσω ακριβώς από την Bazylika Mariacka :
Καταλήγοντας και πάλι στην πλατεία ‘’Rynek Glόwny’’ και την περίφημη κλειστή αγορά ‘’Sukiennice’’ που βρίσκεται εκεί:
Ανέβηκα κατόπιν την οδό Floriańska, πολυσύχναστη και εκείνη την ώρα:
Ο δρόμος καταλήγει στον ομώνυμο πύργο – σημείο θέασης της παλιάς πόλης, κι ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά σύμβολα της:
Θυμήθηκα περνώντας τα τείχη τη πληθώρα πλανόδιων ζωγράφων και όχι μόνο που χα συναντήσει τη προηγούμενη φορά, τώρα όμως ο καιρός δεν ευνοούσε για κάτι τέτοιο:
Με λίγα μόλις βήματα ήμουν στην πλατεία Jana Nowaka-Jeziorańskiego, εκεί που βρίσκεται ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης Kraków Glówny. Για να μπεις στις πλατφόρμες του υπάρχουν δύο τρόποι όπως θυμόμουν, ο ένας απευθείας κι ο άλλος μέσω του mall Galeria Krakowska.
Προσωπικά επέλεξα τον πρώτο, καθώς ένα μικρό άγχος είχε κάνει την εμφάνιση του, μιας και σε μετακινήσεις εκτός χώρας πάντα έχω την αμφιβολία αν έχω πράξει σωστά, ακόμα και μέχρι να φτάσω στον τελικό προορισμό μου. Ευτυχώς όμως η σήμανση στο σταθμό των τρένων ήταν εξαιρετική, όπως και η πληροφόρηση του υπαλλήλου που έδειξα το εισιτήριο μου αν και μονολεκτική. ‘’This’’.
Βρήκα το βαγόνι μου και κάθισα στην άνετη θέση που χα διαλέξει. Το τρένο ξεκίνησε με δεκάλεπτη καθυστέρηση, μ’ εμένα να προτιμάω το διάβασμα (είχα και καταπληκτικό βιβλίο μαζί μου) απ’ το αδιάφορο χιονισμένο τοπίο της Πολωνικής επαρχίας:
Ούτε δυο ώρες μετά θα κατέβαινα στο αρκετά πιο κρύο Rzeszów, εκπληρώνοντας σχεδόν το στόχο της εκδρομής:
Άφηνα πίσω μου το σιδηροδρομικό σταθμό έχοντας ανυπομονησία να γνωρίσω μια καινούρια Πολωνική πόλη…
Η πολυπόθητη μέρα έφτασε εν μέσω εργασιακού παροξυσμού και μεγάλης κούρασης, τόσης που σκεφτόμουν πως θα ανταπεξέλθω στην εκδρομή, σκέψεις που ξέρω πολύ καλά ότι πηγαίνουν περίπατο με το που πατάς το πόδι σου σε άλλη χώρα και ξεκινάς τις βόλτες.
Ευτυχώς από τη μία που η πτήση ήταν βραδινή και πρόλαβα να διευθετήσω το απαιτητικό πρόγραμμα της ημέρας. Πήρα το δρόμο για το αεροπλάνο της Bee (αχ μελισσούλα, μελισσάκι) που ναι θυγατρική της Ryan στις 10:30 το βράδυ:
Ο λυσσασμένος άνεμος εκείνη την ώρα στη Θεσσαλονίκη μ’ έκανε ν’ ανεβάσω την κουκούλα, υπενθυμίζοντας μου ότι πηγαίνω σε χειμερινό προορισμό, μιας και το φθινόπωρο με τους 20 σταθερά βαθμούς δεν έλεγε να μας αφήσει μέχρι εκείνη τη μέρα:
Μετά από μια ξεκούραστη πτήση διάρκειας 1:40 λεπτών, κατέβηκα ερχόμενος αντιμέτωπος με τον κρύο καιρό της Κρακοβίας στην οποία είχε πέσει και το πρώτο χιόνι, σ’ ένα αεροδρόμιο που έβλεπα για δεύτερη φορά μέσα σ’ ένα χρόνο:
Πέρασα άμεσα τις διαδικασίες και βγήκα στο απέναντι πεζοδρόμιο περιμένοντας το όχημα της bolt που θα με μετέφερε στη πόλη. 12 σχεδόν και ήταν δύσκολο να μπλέξω με συγκοινωνίες:
Πολύ σύντομα και χωρίς καθόλου κίνηση φτάσαμε στο ξενοδοχείο, με τον ευγενέστατο οδηγό να μου κάνει παράλληλα και ξενάγηση περνώντας έξω από σημαντικά σημεία της Κρακοβίας, όπως το κάστρο Βαβέλ. Τσέκαρα και ανέβηκα στο δωμάτιο αρκετά γρήγορα, σκεπτόμενος για τη συνέχεια της βραδιάς. Τι κάνει κάποιος που βρίσκεται 15 ώρες στο πόδι, με οδήγηση, αλλαγή νομών, δουλειά, γυμναστική, ταξίδι και τα σχετικά; Μα φυσικά βγαίνει κατευθείαν έξω, τσάμπα η ερώτηση…
Ξεκίνησα αρχικά απ’ τον πεζόδρομο Mikołajska όπου βρίσκονταν και το ξενοδοχείο, συνειδητοποιώντας και πάλι την ομορφιά της Κρακοβίας και πόσο μου ‘χε λείψει:
Περνώντας από την Bull pub την οποία είδα ανέλπιστα γεμάτη, έκανα αμέσως δεξιά περνώντας την πόρτα της, προκειμένου να βρω ένα καταφύγιο με θαλπωρή, παγωμένες Żywiec και ακόμα πιο παγωμένες Soplica. Αν δεν ήταν και οι δεύτεροι χειρότεροι τουρίστες του κόσμου μετά τους Ιταλούς (Αγγλάρες) να δημιουργούνε αδικαιολόγητη βαβούρα, θα μιλούσα για ένα ιδανικό βράδυ:
Η ώρα ήταν δύο Πολωνίας, δηλαδή τρεις Ελλάδος, με την γλυκιά κούραση να έρχεται κι εμένα να σκέφτομαι ότι δε με παίρνει να το ξεφτυλίσω. Φόρεσα λοιπόν τα ζεστά μου ρούχα και αποφάσισα να κάνω μια βόλτα μέχρι την πλατεία της παλιάς πόλης λίγο πιο κάτω, που ακόμα είχε κόσμο να τριγυρίζει σ’ αυτήν.
Η εικόνα της «Bazylika Mariacka», της πανέμορφης και χαρακτηριστικής γοτθικής εκκλησίας του 13ου αιώνα μ’ επανάφερε 100% στην τάξη. Βρισκόμουν σε γνώριμο και αγαπημένο μέρος και το ζούσα:
Δεν έμεινα ν’ ακούσω τον σαλπιγκτή, προτιμώντας αυτή τη φορά το ζεστό μου δωμάτιο…
Το πρωί ξύπνησα πολύ πιο εύκολα απ’ ότι περίμενα με την ψυχολογία στα ύψη και μετά από ένα καλό πρωινό, άφησα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους βροχερούς δρόμους της πολωνικής πόλης:
Είχα λίγο χρόνο στη διάθεση μου και θεώρησα καλό να τον εκμεταλλευτώ φωτογραφικά, αν και όπως βλέπετε οι καιρικές συνθήκες δε βοηθούσαν, πράγμα φυσικά που διόλου με απασχόλησε. Πέρασα αρχικά από την μικρή πλατεία Mały Rynek, πίσω ακριβώς από την Bazylika Mariacka :
Καταλήγοντας και πάλι στην πλατεία ‘’Rynek Glόwny’’ και την περίφημη κλειστή αγορά ‘’Sukiennice’’ που βρίσκεται εκεί:
Ανέβηκα κατόπιν την οδό Floriańska, πολυσύχναστη και εκείνη την ώρα:
Ο δρόμος καταλήγει στον ομώνυμο πύργο – σημείο θέασης της παλιάς πόλης, κι ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά σύμβολα της:
Θυμήθηκα περνώντας τα τείχη τη πληθώρα πλανόδιων ζωγράφων και όχι μόνο που χα συναντήσει τη προηγούμενη φορά, τώρα όμως ο καιρός δεν ευνοούσε για κάτι τέτοιο:
Με λίγα μόλις βήματα ήμουν στην πλατεία Jana Nowaka-Jeziorańskiego, εκεί που βρίσκεται ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης Kraków Glówny. Για να μπεις στις πλατφόρμες του υπάρχουν δύο τρόποι όπως θυμόμουν, ο ένας απευθείας κι ο άλλος μέσω του mall Galeria Krakowska.
Προσωπικά επέλεξα τον πρώτο, καθώς ένα μικρό άγχος είχε κάνει την εμφάνιση του, μιας και σε μετακινήσεις εκτός χώρας πάντα έχω την αμφιβολία αν έχω πράξει σωστά, ακόμα και μέχρι να φτάσω στον τελικό προορισμό μου. Ευτυχώς όμως η σήμανση στο σταθμό των τρένων ήταν εξαιρετική, όπως και η πληροφόρηση του υπαλλήλου που έδειξα το εισιτήριο μου αν και μονολεκτική. ‘’This’’.
Βρήκα το βαγόνι μου και κάθισα στην άνετη θέση που χα διαλέξει. Το τρένο ξεκίνησε με δεκάλεπτη καθυστέρηση, μ’ εμένα να προτιμάω το διάβασμα (είχα και καταπληκτικό βιβλίο μαζί μου) απ’ το αδιάφορο χιονισμένο τοπίο της Πολωνικής επαρχίας:
Ούτε δυο ώρες μετά θα κατέβαινα στο αρκετά πιο κρύο Rzeszów, εκπληρώνοντας σχεδόν το στόχο της εκδρομής:
Άφηνα πίσω μου το σιδηροδρομικό σταθμό έχοντας ανυπομονησία να γνωρίσω μια καινούρια Πολωνική πόλη…
Last edited:
