psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.045
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Η νύχτα του Rzeszów
Δυσκολεύτηκα λίγο να βρω την περίπλοκη είσοδο της Ιρλανδικής pub, ωστόσο με το που άνοιξα τη πόρτα έμεινα αποσβολωμένος. Τι ομορφιά ήταν αυτή; Κάθισα στο bar και παρήγγειλα μία ΙΡΑ πίνοντας την με λαχτάρα, διπλώνοντας την λίγο αργότερα ρίχνοντας και κλεφτές ματιές στο ματσάκι του Mundial που έπαιζε εκείνη την ώρα:
Τα έχω πει και ξαναπεί άλλωστε καταντώντας γραφικός σε κάθε ιστορία, όμως σε κάθε γωνιά αυτού του κόσμου υπάρχει μια Ιρλανδική Pub να σου δώσει στήριγμα, ακόμα και σε χώρες που φαινομενικά δε χρειάζεται όπως η Πολωνία. Έκανα μια γύρα θαυμάζοντας αυτό το υπέροχο μέρος που θα μπορούσα να μείνω για ώρες:
Από τα μεγάφωνα βέβαια έπαιζε μόνο τραγούδια των αγαπημένων μου Thin Lizzy, όπως θα ‘πρεπε να κάνει κάθε τέτοιος χώρος που σέβεται την υπόσταση του. Τ’ ακούτε εκεί στο Δουβλίνο με τις ξενέρωτες Pop αηδίες; Ακούστε τα.
Έχω πάει κι έχω πάει σε Ιρλανδικές Pub στη ζωή μου, με τα καλύτερα να έρχονται εκεί που δε το περίμενα με τίποτα. Έλεγα ότι Pub όπως αυτή της Brescia πέρυσι τέτοια εποχή δε πρόκειται να ξανασυναντήσω, έλα όμως που το «αουτσάιντερ» Rzeszów ήρθε να κάνει την ανατροπή. Εντυπωσιακό:
Με δυσκολία βγήκα ξανά στον πεζόδρομο, έπρεπε όμως να συνεχίσω το πρόγραμμα μου. Ώρα 16:20 το μεσημέρι με το σκοτάδι να έχει πλέον κυριαρχήσει. Έχει κι αυτό την ομορφιά του δε λέω, ιδιαίτερα όταν βλέπεις τέτοιες εικόνες όπως της φωτισμένης εκκλησίας przy Kościele Farnym
Εκεί φιλοξενείται και το άγαλμα – μνημείο του «πατέρα» των Πολωνικών blues Tadeusza Nalepy, διάσημου τραγουδιστή και κιθαρίστα που αποφοίτησε από τη μουσική σχολή της πόλης. Πολύ μου αρέσουν κάτι τέτοια μνημεία!
Προχώρησα φτάνοντας πιο κοντά στην εκκλησία του 15ου αιώνα προκειμένου να την φωτογραφίσω. Η πλινθόκτιστη σήμερα εκκλησία με το ψηλό καμπαναριό της άλλαξε πολλές φορές μορφή μιας και καταστράφηκε πολλές φορές από τις επιδρομές Τατάρων, Βλάχων, Τούρκων κτλ. Λίγα κομμάτια έχουν απομείνει από το παλιό γοτθικό κτήριο, που μεταξύ άλλων αποτελεί τη τελευταία κατοικία των ιδιοκτητών της πόλης του 16ου αιώνα:
Άρχισα ν’ ανηφορίζω προς τη πλατεία, με τον κόσμο που κάνει τη βόλτα του να έχει αυξηθεί σημαντικά, αναλογικά ίσως με το κρύο:
Μια πιανίστρια στο πιάνο της πλατείας έδινε έναν πολύ ωραίο ρυθμό στο χριστουγεννιάτικο σκηνικό:
Το ιδανικά φωτισμένο κτήριο του δημαρχείου φάνταζε στα μάτια μου πολύ ωραιότερο εκείνη την ώρα παρά την ημέρα:
Κατηφόρισα μετά την πλατεία (σταμπάροντας παράλληλα και κάτι μπαράκια) προκειμένου να συνεχίσω με κάποια ακόμα αξιοθέατα.
Ο ημιπεζόδρομος Adama Mickiewicza, οδηγεί στο ομώνυμο πανεπιστήμιο αλλά και το άγαλμα του Πολωνού ποιητή, δημοσιογράφου, μεταφραστή και πολιτικού ακτιβιστή Adam Bernard Mickiewicz ο οποίος θεωρείται εθνικός ποιητής όχι μόνο στην Πολωνία, αλλά στη Λιθουανία και τη Λευκορωσία:
Ήθελα να δω βλέπετε και την συναγωγή Staromiejska της παλιάς πόλης, δείγμα του Εβραϊκού στοιχείου και σ’ αυτή τη γωνιά της Πολωνίας, ένα κτίριο που με τη σειρά του (όπως όλο σχεδόν το Rzeszów) υπέστη καταστροφές και μεγάλες πυρκαγιές:
Τριγύρισα λίγο ακόμα κάνοντας μερικά ψώνια, ήπια ένα δυνατό εσπρεσάκι που χρειαζόταν και πήρα το δρόμο για το ξενοδοχείο προκειμένου να γίνω λίγο άνθρωπος και να ξαναβγώ προς τα έξω:
Αυτό δεν άργησε να συμβεί μιας και υπήρχε ένα έξτρα κίνητρο, αυτό της παρακολούθησης του βραδινού αγώνα. Έτσι ξεκίνησα με ένα διαγώνιο πέρασμα από την πλατεία της αγοράς που δεν έλεγα να χορτάσω με τίποτα:
Κατέληξα να πίνω τις μπύρες μου μαζί με ντόπιους και τουρίστες στον πολύ ωραίο χώρο της Corners Pub αρχικά με παρακολούθηση του αγώνα και μετά με συμπαθητικές μουσικές:
Για τη συνέχεια που ήρθε μετά τις 11 το βράδυ ήμουν απόλυτα κατασταλαγμένος, έτσι επιτάσσαν οι συνθήκες άλλωστε στη χώρα που βρισκόμουν. Έκανα απλώς το γύρο του τετραγώνου και βρέθηκα πάλι στον ατμοσφαιρικό εκείνη την ώρα πεζόδρομο Mickiewicza:
Η αλυσίδα καταστημάτων με το σαφέστατο όνομα «Pijalnia Wódki i Piwa» που ανακάλυψα πέρυσι στη Βαρσοβία και πολύ με άρεσε, υπήρχε για καλή μου τύχη και στο Rzeszów. Προσοχή στη μετάφραση αγαπητοί φίλοι. Δεν είναι Wodki ή Piwa (μπύρα) είναι Wodki και Piwa. Με τις ερμηνείες δε πρέπει να παίζουμε…
Έπιασα ένα ωραίο γωνιακό σκαμπό στο μπαρ, πήρα δίπλα μου μια καταλογάρα να βλέπω κι άρχισα τις δοκιμές, με μπύρες συνοδευόμενες από βότκες Soplica ή και τοπικές, έτσι όπως ορίζει το αυστηρό πρωτόκολλο, βλέποντας αρκετό και ωραίο κόσμο να πηγαινοέρχεται στο μπαρ για σφηνάκια, ή να περνάει απλά από το μαγαζί για ένα – δύο γύρους σφηνοποσίας. Ωραία πράγματα και έθιμα!
Άφησα πίσω μου τον ημιυπόγειο χώρο του μαγαζιού γύρω στη μιάμιση με κατεύθυνση το ξενοδοχείο, όντας απόλυτα ικανοποιημένος και φυσικά απόλυτα γεμάτος.
Μέρα και νύχτα ωραίες εκατέρωθεν στο Rzeszów…
Δυσκολεύτηκα λίγο να βρω την περίπλοκη είσοδο της Ιρλανδικής pub, ωστόσο με το που άνοιξα τη πόρτα έμεινα αποσβολωμένος. Τι ομορφιά ήταν αυτή; Κάθισα στο bar και παρήγγειλα μία ΙΡΑ πίνοντας την με λαχτάρα, διπλώνοντας την λίγο αργότερα ρίχνοντας και κλεφτές ματιές στο ματσάκι του Mundial που έπαιζε εκείνη την ώρα:
Τα έχω πει και ξαναπεί άλλωστε καταντώντας γραφικός σε κάθε ιστορία, όμως σε κάθε γωνιά αυτού του κόσμου υπάρχει μια Ιρλανδική Pub να σου δώσει στήριγμα, ακόμα και σε χώρες που φαινομενικά δε χρειάζεται όπως η Πολωνία. Έκανα μια γύρα θαυμάζοντας αυτό το υπέροχο μέρος που θα μπορούσα να μείνω για ώρες:
Από τα μεγάφωνα βέβαια έπαιζε μόνο τραγούδια των αγαπημένων μου Thin Lizzy, όπως θα ‘πρεπε να κάνει κάθε τέτοιος χώρος που σέβεται την υπόσταση του. Τ’ ακούτε εκεί στο Δουβλίνο με τις ξενέρωτες Pop αηδίες; Ακούστε τα.
Έχω πάει κι έχω πάει σε Ιρλανδικές Pub στη ζωή μου, με τα καλύτερα να έρχονται εκεί που δε το περίμενα με τίποτα. Έλεγα ότι Pub όπως αυτή της Brescia πέρυσι τέτοια εποχή δε πρόκειται να ξανασυναντήσω, έλα όμως που το «αουτσάιντερ» Rzeszów ήρθε να κάνει την ανατροπή. Εντυπωσιακό:
Με δυσκολία βγήκα ξανά στον πεζόδρομο, έπρεπε όμως να συνεχίσω το πρόγραμμα μου. Ώρα 16:20 το μεσημέρι με το σκοτάδι να έχει πλέον κυριαρχήσει. Έχει κι αυτό την ομορφιά του δε λέω, ιδιαίτερα όταν βλέπεις τέτοιες εικόνες όπως της φωτισμένης εκκλησίας przy Kościele Farnym
Εκεί φιλοξενείται και το άγαλμα – μνημείο του «πατέρα» των Πολωνικών blues Tadeusza Nalepy, διάσημου τραγουδιστή και κιθαρίστα που αποφοίτησε από τη μουσική σχολή της πόλης. Πολύ μου αρέσουν κάτι τέτοια μνημεία!
Προχώρησα φτάνοντας πιο κοντά στην εκκλησία του 15ου αιώνα προκειμένου να την φωτογραφίσω. Η πλινθόκτιστη σήμερα εκκλησία με το ψηλό καμπαναριό της άλλαξε πολλές φορές μορφή μιας και καταστράφηκε πολλές φορές από τις επιδρομές Τατάρων, Βλάχων, Τούρκων κτλ. Λίγα κομμάτια έχουν απομείνει από το παλιό γοτθικό κτήριο, που μεταξύ άλλων αποτελεί τη τελευταία κατοικία των ιδιοκτητών της πόλης του 16ου αιώνα:
Άρχισα ν’ ανηφορίζω προς τη πλατεία, με τον κόσμο που κάνει τη βόλτα του να έχει αυξηθεί σημαντικά, αναλογικά ίσως με το κρύο:
Μια πιανίστρια στο πιάνο της πλατείας έδινε έναν πολύ ωραίο ρυθμό στο χριστουγεννιάτικο σκηνικό:
Το ιδανικά φωτισμένο κτήριο του δημαρχείου φάνταζε στα μάτια μου πολύ ωραιότερο εκείνη την ώρα παρά την ημέρα:
Κατηφόρισα μετά την πλατεία (σταμπάροντας παράλληλα και κάτι μπαράκια) προκειμένου να συνεχίσω με κάποια ακόμα αξιοθέατα.
Ο ημιπεζόδρομος Adama Mickiewicza, οδηγεί στο ομώνυμο πανεπιστήμιο αλλά και το άγαλμα του Πολωνού ποιητή, δημοσιογράφου, μεταφραστή και πολιτικού ακτιβιστή Adam Bernard Mickiewicz ο οποίος θεωρείται εθνικός ποιητής όχι μόνο στην Πολωνία, αλλά στη Λιθουανία και τη Λευκορωσία:
Ήθελα να δω βλέπετε και την συναγωγή Staromiejska της παλιάς πόλης, δείγμα του Εβραϊκού στοιχείου και σ’ αυτή τη γωνιά της Πολωνίας, ένα κτίριο που με τη σειρά του (όπως όλο σχεδόν το Rzeszów) υπέστη καταστροφές και μεγάλες πυρκαγιές:
Τριγύρισα λίγο ακόμα κάνοντας μερικά ψώνια, ήπια ένα δυνατό εσπρεσάκι που χρειαζόταν και πήρα το δρόμο για το ξενοδοχείο προκειμένου να γίνω λίγο άνθρωπος και να ξαναβγώ προς τα έξω:
Αυτό δεν άργησε να συμβεί μιας και υπήρχε ένα έξτρα κίνητρο, αυτό της παρακολούθησης του βραδινού αγώνα. Έτσι ξεκίνησα με ένα διαγώνιο πέρασμα από την πλατεία της αγοράς που δεν έλεγα να χορτάσω με τίποτα:
Κατέληξα να πίνω τις μπύρες μου μαζί με ντόπιους και τουρίστες στον πολύ ωραίο χώρο της Corners Pub αρχικά με παρακολούθηση του αγώνα και μετά με συμπαθητικές μουσικές:
Για τη συνέχεια που ήρθε μετά τις 11 το βράδυ ήμουν απόλυτα κατασταλαγμένος, έτσι επιτάσσαν οι συνθήκες άλλωστε στη χώρα που βρισκόμουν. Έκανα απλώς το γύρο του τετραγώνου και βρέθηκα πάλι στον ατμοσφαιρικό εκείνη την ώρα πεζόδρομο Mickiewicza:
Η αλυσίδα καταστημάτων με το σαφέστατο όνομα «Pijalnia Wódki i Piwa» που ανακάλυψα πέρυσι στη Βαρσοβία και πολύ με άρεσε, υπήρχε για καλή μου τύχη και στο Rzeszów. Προσοχή στη μετάφραση αγαπητοί φίλοι. Δεν είναι Wodki ή Piwa (μπύρα) είναι Wodki και Piwa. Με τις ερμηνείες δε πρέπει να παίζουμε…
Έπιασα ένα ωραίο γωνιακό σκαμπό στο μπαρ, πήρα δίπλα μου μια καταλογάρα να βλέπω κι άρχισα τις δοκιμές, με μπύρες συνοδευόμενες από βότκες Soplica ή και τοπικές, έτσι όπως ορίζει το αυστηρό πρωτόκολλο, βλέποντας αρκετό και ωραίο κόσμο να πηγαινοέρχεται στο μπαρ για σφηνάκια, ή να περνάει απλά από το μαγαζί για ένα – δύο γύρους σφηνοποσίας. Ωραία πράγματα και έθιμα!
Άφησα πίσω μου τον ημιυπόγειο χώρο του μαγαζιού γύρω στη μιάμιση με κατεύθυνση το ξενοδοχείο, όντας απόλυτα ικανοποιημένος και φυσικά απόλυτα γεμάτος.
Μέρα και νύχτα ωραίες εκατέρωθεν στο Rzeszów…
Last edited:
