DrG
Member
- Μηνύματα
- 149
- Likes
- 1.032
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαλαισία - Σιγκαπούρη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπόρα Μπόρα
LAS COLORADAS - RIO LAGARTOS
Ήταν ο δυσκολότερος προορισμός για μια DIY προσέγγιση, αλλά τελικά τα καταφέραμε!
Η περιοχή Las Coloradas βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου του Yucatan, κοντά στο Rio Lagartos. Εκεί βρίσκονται οι εντυπωσιακές ροζ λίμνες, ένα από τα πιο διάσημα, πλην όμως μη τουριστικά, αξιοθέατα του Yucatan. Οι ροζ λίμνες είναι στην πραγματικότητα αλυκές, οι οποίες οφείλουν το ροζ χρώμα τους στο πλαγκτόν και σε μικρές ροζ γαρίδες! Οι λίμνες είναι πράγματι ροζ και είναι πολύ εντυπωσιακό θέαμα, ειδικά αν το φωτογραφήσεις από ψηλά με drone.
Μετάβαση: Σπαζοκεφαλιά και Οδύσσεια. Αν και γνωστό αξιοθέατο, η απόστασή του από τα διάσημα τουριστικά θέρετρα του Yucatan δεν επιτρέπει την επίσκεψή του με ημερήσια εκδρομή. Για το λόγο αυτό οι τουρίστες είναι ελάχιστοι και η μετάβαση πρέπει να γίνει με τον «καρβουνιάρη»! Για την ακρίβεια με τοπικά λεωφορεία.
Δεν θέλαμε να μείνουμε κάποιο βράδυ στην περιοχή, οπότε έψαχνα να βρω την ιδανικότερη βάση για να πάμε ως ημερήσια εκδρομή. Στην αρχή είχα σκεφτεί να πάμε από το Isla Holbox, καθώς το Las Coloradas είναι σε μία νοητή ευθεία. Η ευθεία όμως είναι μόνο νοητή, γιατί στην πραγματικότητα η περιοχή είναι γεμάτη με βάλτους, οπότε δεν υπάρχει δρόμος που να συνδέει τα δύο μέρη. Τελικά κατέληξα ότι περισσότερο από όλα τα μέρη βόλευε να χρησιμοποιήσουμε ως βάση το Valladolid. Επειδή όμως δεν υπάρχει απευθείας λεωφορείο από το Valladolid για το Las Coloradas και πρέπει να αλλάξεις λεωφορείο στο Tizimin, θέλει πολλή μελέτη στα ωράρια των λεωφορείων, ώστε να προλάβεις να φτάσεις σχετικά νωρίς και να μην κινδυνεύσεις να μείνεις εκεί ή στο Tizimin!
Πρωί πρωί λοιπόν με την αυγή, πρώτο λεωφορείο από Valladolid για Tizimin. Ευκολάκι. Φτάνουμε εκεί και βλέπουμε ότι είχε απευθείας δρομολόγιο από εκεί για Las Coloradas (ενώ στο ίντερνετ οι πληροφορίες έλεγαν ότι πρέπει πρώτα να πας στο Rio Lagartos και από εκεί να πάρεις ταξί για Las Coloradas). Καλό αυτό, αλλά δεν θα βλέπαμε καθόλου το Rio Lagartos. Και εκεί μου έρχεται η φαεινή ιδέα: Η ώρα ήταν 9. Το λεωφορείο για Las Coloradas ήταν στις 11. Στις 10 είχε ένα λεωφορείο για Rio Lagartos. Αν το λεωφορείο των 11 για Las Coloradas περνούσε από το Rio Lagartos, θα μπορούσαμε να πάρουμε το λεωφορείο των 10 για Rio Lagartos, να δούμε την πόλη για μία ώρα και από εκεί να πάρουμε το λεωφορείο για Las Coloradas, το οποίο θα ξεκινούσε από το Tizimin στις 11! Άντε τώρα όλο αυτό να το εξηγήσεις στη θεία στο γκισέ, χωρίς να ξέρεις ισπανικά (εννοείται πως αυτή δεν ήξερε αγγλικά)! Ανοίγω google translate, γράφω όλο το κατεβατό υπό μορφή ερώτησης και πατάω μετάφραση στα ισπανικά (ένας Θεός ξέρει πως βγήκε η μετάφραση). Πάω στη θεία στο γκισέ και της το δείχνω. Και η θεία μου απαντάει με ένα ξερό «si»! Δύσπιστος εγώ, κάνω και μία προσπάθεια να της το εξηγήσω και προφορικά (με μία μίξη αγγλικών, ισπανικών και νοηματικής). Si ρε σου λέω ξανά η θεία. Ε άμα si, εντάξει λέω κι εγώ και ο Θεός βοηθός!
Ρίχνουμε μια ματιά στο Tizimin, που είχε μια συμπαθητική πλατεία και πάρκο και παίρνουμε το λεωφορείο των 10 για Rio Lagartos. Ρίχνουμε μια ματιά και εκεί για καμιά ωρίτσα.
Και μετά πάμε στη στάση των λεωφορείων. Ποια στάση δηλαδή; Ένα περίπτερο ήταν, που άνοιγε μια δυο φορές τη μέρα που είχε λεωφορείο. Μετά από κάνα τέταρτο που με έζωναν τα φίδια, έρχεται μια θεία. Θεία ρωτάω, θα έρθει λεωφορείο για Rio Lagartos; Si μου λέει κι αυτή! Κι εγώ ο δύσπιστος δεν πίστευα την άλλη θεία στο Tizimin!
Άσχετο, το Rio Lagartos είναι μια συμπαθητική μη τουριστική πόλη, από όπου μπορείς να κάνεις εκδρομή στη λίμνη και να δεις κροκόδειλους και φλαμίνγκος. Δεν μας περίσσευε μέρα όμως.
Μπαίνουμε στο λεωφορείο για Las Coloradas και πλέον αρχίζω να αναρωτιέμαι αν τελικά οι λίμνες θα είναι ροζ ή αν θα είναι μια απάτη και την πατήσαμε. Με το ένα μάτι στο χάρτη του google και το άλλο έξω από το παράθυρο, μόλις φτάσαμε στο σημείο που ξεκινούσαν οι λίμνες κοίταξα έξω με αγωνία! Και ναι, δεν ήταν απάτη! Οι ροζ λίμνες υπήρχαν. Και ναι ήταν όσο ροζ φαίνονταν και στις φωτογραφίες!
Κατεβαίνουμε στη στάση και είχαμε 3 ώρες στη διάθεσή μας. Τα αξιοθέατα ήταν τρία: Οι ροζ λίμνες, η παρθένα παραλία με τα γαλοπράσινα νερά και τα φλαμίνγκος.
Ξεκινάμε από τις λίμνες. Οι λίμνες, όπως ανέφερα στην αρχή, είναι αλυκές και ανήκουν σε ιδιωτική εταιρία. Δεν πληρώνεις κάποιο εισιτήριο για να τις δεις, αλλά πλέον απαγορεύεται να μπεις μέσα στο νερό όπως παλαιότερα. Το κακό στην ιστορία είναι ότι οι νεαροί της περιοχής μύρισαν τουρισμό και χρήμα, πήραν τα μηχανάκια τους και άρχισαν να ψάχνουν τρόπους να βγάλουν λεφτά. Το παίζουν φύλακες των αλυκών, ελπίζοντας να πάρουν κάνα χαρτζιλίκι από την εταιρία, και δεν σε αφήνουν να πλησιάσεις πολύ κοντά στις λίμνες. Επίσης, προσπαθούν να σου πουλήσουν «εισιτήρια» για να δεις τις λίμνες, ενώ επίσημο «εισιτήριο» δεν υπάρχει. Κάποιοι, λιγότερο απατεώνες, προσπαθούν να σε πάνε με το μηχανάκι στα σημεία που θα δεις φλαμίνγκος. Η όλη κατάσταση πάντως ήταν πολύ ενοχλητική, με τα μηχανάκια να σε τριγυρίζουν όλη την ώρα και να σου τα ζαλίζουν. Οπότε βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και φύγαμε από αυτό το σημείο.
Περπατήσαμε το δρόμο, έχοντας από τη μία τις ροζ λίμνες και από την άλλη τη γαλαζοπράσινη θάλασσα. Πόσο θα ήθελα να έχω ένα drone μαζί μου!
Αφού χορτάσαμε τις ροζ λίμνες και έχοντας μία μόλις ώρα στη διάθεσή μας, έπρεπε να διαλέξουμε ανάμεσα στη βουτιά στη θάλασσα και στην προσπάθεια αναζήτησης των φλαμίνγκος. Επειδή δεν είχαμε ιδέα για το που ήταν τα φλαμίνγκος και πόση ώρα θα χρειαζόταν ως εκεί, τελικά προτιμήσαμε τη βουτιά! Η θάλασσα ήταν εντελώς έρημη, παρθένα, με όμορφα νερά, τα οποία όμως ήταν θολά λόγω του κύματος. Ήταν πάντως ότι έπρεπε, καθώς η ώρα είχε πάει σχεδόν 3.
Μετά από λίγο ήρθε και το λεωφορείο για το Tizimin και έφυγε ένα ακόμα άγχος! Δεν θα μέναμε εκεί!
Φτάσαμε κατά τις 5 στο Tizimin και το τελευταίο λεωφορείο για Valladolid ήταν στις 9. Κι επειδή όλα είχαν πάει κατ’ ευχήν και μάλλον δεν είχα «χορτάσει» την περιπέτεια όπως την φανταζόμουν πριν ξεκινήσουμε, μου έρχεται μία ακόμα φαεινή ιδέα: Μήπως να πάμε στην Espita; Μια μικρή πόλη με μερικά σπίτια αποικιακού ρυθμού, που απείχε κάνα μισάωρο από εκεί. Το έτερον ήμισυ έφερε έντονες αντιρρήσεις, αλλά εγώ το χαβά μου. Κόβουμε εισιτήριο λοιπόν για Espita. Η πόλη τίποτα το ιδιαίτερο. Μια όμορφη εκκλησία στην πλατεία και 10 σπίτια αποικιακού ρυθμού. Δεν άξιζε την επίσκεψη (παρά τις περί του αντιθέτου αναφορές στο ίντερνετ).
Τώρα πώς γυρνάμε στο Tizimin οέο; Σταθμός λεωφορείων δεν υπήρχε. Όποιον και αν ρωτήσαμε δεν βγάλαμε άκρη για το αν είχε λεωφορείο αυτή την ώρα και τα φίδια άρχισαν να με ζώνουν, καθώς είχε αρχίσει να νυχτώνει. Περιπέτεια δεν ήθελες μου λέει το έτερον ήμισυ; Για να σε δω τώρα! Κάποια στιγμή περνάει ένα ταξί, αλλά η τιμή ήταν εξωφρενική. Πάνω που λέω την κάτσαμε τη βάρκα, έρχεται μία θεία και μου λέει θα πάρεις ταξί, αλλά θα πληρώσεις μόνο 50P το άτομο. Όχι παραπάνω. Έρχεται ένα ταξί, τον πιάνει η θεία, του λέει το στόρι και μου λέει ok. Αφού ευχαριστήσαμε τη θεία, μπήκαμε στο ταξί και πλέον αναρωτιόμασταν αν θα μας πάει στο Calotmul για να πάρουμε το λεωφορείο για το Valladolid ή αν θα μας πήγαινε κάπου για να μας ληστέψει ή και για να μας καθαρίσει! Τελικά, μια χαρά ήταν ο ταρίφας και μια χαρά μας πήγε στο Calotmul (μια πόλη κοντά στην Espita, η οποία ήταν μεταξύ Tizimin, από όπου θα ξεκινούσε το λεωοφορείο, και Valladolid). Είδαμε και το Calotmul με την όμορφη εκκλησία του.
Και μετά από λίγο ήρθε και το λεωφορείο και τελικά φτάσαμε στο Valladolid σώοι και αβλαβείς! Η περιπέτεια είχε αίσιο τέλος!
Συμπερασματικά: Οι ροζ λίμνες του Las Coloradas είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα και πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφτείτε αν βρεθείτε στην περιοχή. Θέλει καλό προγραμματισμό και έχει αρκετή δόση περιπέτειας, αλλά αξίζει τον κόπο.
Μετά το Valladolid έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για το Cancun, καθώς μας έμεναν 4 μέρες ακόμα. Είπαμε να κάνουμε μία ακόμα απόπειρα για την Tulum, μήπως και δεν έχει τα φύκια που είχε πριν από 2 βδομάδες. Επιλέξαμε για διαμονή την Playa del Carmen, πήραμε το colectivo για Tulum, αλλά τζίφος. Τα ίδια και χειρότερα με τα φύκια. Επιστρέψαμε στην Playa del Carmen, ρίξαμε μια βουτιά, κάναμε την τελευταία βόλτα μας στην Avenida 5 και την επόμενη μέρα πήραμε το colectivo για Cancun.
Μείναμε 3 ακόμα μέρες στο Cancun, ευχαριστηθήκαμε το μπάνιο μας (χωρίς φύκια), κάναμε τις βόλτες μας και τα τελευταία ψώνια, μέχρι που ήρθε η αποφράδα εκείνη μέρα της επιστροφής! Ξύπνημα από τα χαράματα, λεωφορείο για το αεροδρόμιο και πτήση για Νέα Υόρκη, όπου θα μέναμε 2 μέρες πριν γυρίσουμε στην Ελλάδα!
Κάπου εδώ αποχαιρετίσαμε (με πάρα πολύ ζόρι) το Μεξικό, οπότε τελειώνει και αυτή η ταξιδιωτική ιστορία!
Πάμε γι' άλλα!

Ήταν ο δυσκολότερος προορισμός για μια DIY προσέγγιση, αλλά τελικά τα καταφέραμε!
Η περιοχή Las Coloradas βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου του Yucatan, κοντά στο Rio Lagartos. Εκεί βρίσκονται οι εντυπωσιακές ροζ λίμνες, ένα από τα πιο διάσημα, πλην όμως μη τουριστικά, αξιοθέατα του Yucatan. Οι ροζ λίμνες είναι στην πραγματικότητα αλυκές, οι οποίες οφείλουν το ροζ χρώμα τους στο πλαγκτόν και σε μικρές ροζ γαρίδες! Οι λίμνες είναι πράγματι ροζ και είναι πολύ εντυπωσιακό θέαμα, ειδικά αν το φωτογραφήσεις από ψηλά με drone.
Μετάβαση: Σπαζοκεφαλιά και Οδύσσεια. Αν και γνωστό αξιοθέατο, η απόστασή του από τα διάσημα τουριστικά θέρετρα του Yucatan δεν επιτρέπει την επίσκεψή του με ημερήσια εκδρομή. Για το λόγο αυτό οι τουρίστες είναι ελάχιστοι και η μετάβαση πρέπει να γίνει με τον «καρβουνιάρη»! Για την ακρίβεια με τοπικά λεωφορεία.
Δεν θέλαμε να μείνουμε κάποιο βράδυ στην περιοχή, οπότε έψαχνα να βρω την ιδανικότερη βάση για να πάμε ως ημερήσια εκδρομή. Στην αρχή είχα σκεφτεί να πάμε από το Isla Holbox, καθώς το Las Coloradas είναι σε μία νοητή ευθεία. Η ευθεία όμως είναι μόνο νοητή, γιατί στην πραγματικότητα η περιοχή είναι γεμάτη με βάλτους, οπότε δεν υπάρχει δρόμος που να συνδέει τα δύο μέρη. Τελικά κατέληξα ότι περισσότερο από όλα τα μέρη βόλευε να χρησιμοποιήσουμε ως βάση το Valladolid. Επειδή όμως δεν υπάρχει απευθείας λεωφορείο από το Valladolid για το Las Coloradas και πρέπει να αλλάξεις λεωφορείο στο Tizimin, θέλει πολλή μελέτη στα ωράρια των λεωφορείων, ώστε να προλάβεις να φτάσεις σχετικά νωρίς και να μην κινδυνεύσεις να μείνεις εκεί ή στο Tizimin!
Πρωί πρωί λοιπόν με την αυγή, πρώτο λεωφορείο από Valladolid για Tizimin. Ευκολάκι. Φτάνουμε εκεί και βλέπουμε ότι είχε απευθείας δρομολόγιο από εκεί για Las Coloradas (ενώ στο ίντερνετ οι πληροφορίες έλεγαν ότι πρέπει πρώτα να πας στο Rio Lagartos και από εκεί να πάρεις ταξί για Las Coloradas). Καλό αυτό, αλλά δεν θα βλέπαμε καθόλου το Rio Lagartos. Και εκεί μου έρχεται η φαεινή ιδέα: Η ώρα ήταν 9. Το λεωφορείο για Las Coloradas ήταν στις 11. Στις 10 είχε ένα λεωφορείο για Rio Lagartos. Αν το λεωφορείο των 11 για Las Coloradas περνούσε από το Rio Lagartos, θα μπορούσαμε να πάρουμε το λεωφορείο των 10 για Rio Lagartos, να δούμε την πόλη για μία ώρα και από εκεί να πάρουμε το λεωφορείο για Las Coloradas, το οποίο θα ξεκινούσε από το Tizimin στις 11! Άντε τώρα όλο αυτό να το εξηγήσεις στη θεία στο γκισέ, χωρίς να ξέρεις ισπανικά (εννοείται πως αυτή δεν ήξερε αγγλικά)! Ανοίγω google translate, γράφω όλο το κατεβατό υπό μορφή ερώτησης και πατάω μετάφραση στα ισπανικά (ένας Θεός ξέρει πως βγήκε η μετάφραση). Πάω στη θεία στο γκισέ και της το δείχνω. Και η θεία μου απαντάει με ένα ξερό «si»! Δύσπιστος εγώ, κάνω και μία προσπάθεια να της το εξηγήσω και προφορικά (με μία μίξη αγγλικών, ισπανικών και νοηματικής). Si ρε σου λέω ξανά η θεία. Ε άμα si, εντάξει λέω κι εγώ και ο Θεός βοηθός!
Ρίχνουμε μια ματιά στο Tizimin, που είχε μια συμπαθητική πλατεία και πάρκο και παίρνουμε το λεωφορείο των 10 για Rio Lagartos. Ρίχνουμε μια ματιά και εκεί για καμιά ωρίτσα.





Και μετά πάμε στη στάση των λεωφορείων. Ποια στάση δηλαδή; Ένα περίπτερο ήταν, που άνοιγε μια δυο φορές τη μέρα που είχε λεωφορείο. Μετά από κάνα τέταρτο που με έζωναν τα φίδια, έρχεται μια θεία. Θεία ρωτάω, θα έρθει λεωφορείο για Rio Lagartos; Si μου λέει κι αυτή! Κι εγώ ο δύσπιστος δεν πίστευα την άλλη θεία στο Tizimin!
Άσχετο, το Rio Lagartos είναι μια συμπαθητική μη τουριστική πόλη, από όπου μπορείς να κάνεις εκδρομή στη λίμνη και να δεις κροκόδειλους και φλαμίνγκος. Δεν μας περίσσευε μέρα όμως.
Μπαίνουμε στο λεωφορείο για Las Coloradas και πλέον αρχίζω να αναρωτιέμαι αν τελικά οι λίμνες θα είναι ροζ ή αν θα είναι μια απάτη και την πατήσαμε. Με το ένα μάτι στο χάρτη του google και το άλλο έξω από το παράθυρο, μόλις φτάσαμε στο σημείο που ξεκινούσαν οι λίμνες κοίταξα έξω με αγωνία! Και ναι, δεν ήταν απάτη! Οι ροζ λίμνες υπήρχαν. Και ναι ήταν όσο ροζ φαίνονταν και στις φωτογραφίες!
Κατεβαίνουμε στη στάση και είχαμε 3 ώρες στη διάθεσή μας. Τα αξιοθέατα ήταν τρία: Οι ροζ λίμνες, η παρθένα παραλία με τα γαλοπράσινα νερά και τα φλαμίνγκος.
Ξεκινάμε από τις λίμνες. Οι λίμνες, όπως ανέφερα στην αρχή, είναι αλυκές και ανήκουν σε ιδιωτική εταιρία. Δεν πληρώνεις κάποιο εισιτήριο για να τις δεις, αλλά πλέον απαγορεύεται να μπεις μέσα στο νερό όπως παλαιότερα. Το κακό στην ιστορία είναι ότι οι νεαροί της περιοχής μύρισαν τουρισμό και χρήμα, πήραν τα μηχανάκια τους και άρχισαν να ψάχνουν τρόπους να βγάλουν λεφτά. Το παίζουν φύλακες των αλυκών, ελπίζοντας να πάρουν κάνα χαρτζιλίκι από την εταιρία, και δεν σε αφήνουν να πλησιάσεις πολύ κοντά στις λίμνες. Επίσης, προσπαθούν να σου πουλήσουν «εισιτήρια» για να δεις τις λίμνες, ενώ επίσημο «εισιτήριο» δεν υπάρχει. Κάποιοι, λιγότερο απατεώνες, προσπαθούν να σε πάνε με το μηχανάκι στα σημεία που θα δεις φλαμίνγκος. Η όλη κατάσταση πάντως ήταν πολύ ενοχλητική, με τα μηχανάκια να σε τριγυρίζουν όλη την ώρα και να σου τα ζαλίζουν. Οπότε βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και φύγαμε από αυτό το σημείο.














Περπατήσαμε το δρόμο, έχοντας από τη μία τις ροζ λίμνες και από την άλλη τη γαλαζοπράσινη θάλασσα. Πόσο θα ήθελα να έχω ένα drone μαζί μου!





Αφού χορτάσαμε τις ροζ λίμνες και έχοντας μία μόλις ώρα στη διάθεσή μας, έπρεπε να διαλέξουμε ανάμεσα στη βουτιά στη θάλασσα και στην προσπάθεια αναζήτησης των φλαμίνγκος. Επειδή δεν είχαμε ιδέα για το που ήταν τα φλαμίνγκος και πόση ώρα θα χρειαζόταν ως εκεί, τελικά προτιμήσαμε τη βουτιά! Η θάλασσα ήταν εντελώς έρημη, παρθένα, με όμορφα νερά, τα οποία όμως ήταν θολά λόγω του κύματος. Ήταν πάντως ότι έπρεπε, καθώς η ώρα είχε πάει σχεδόν 3.




Μετά από λίγο ήρθε και το λεωφορείο για το Tizimin και έφυγε ένα ακόμα άγχος! Δεν θα μέναμε εκεί!
Φτάσαμε κατά τις 5 στο Tizimin και το τελευταίο λεωφορείο για Valladolid ήταν στις 9. Κι επειδή όλα είχαν πάει κατ’ ευχήν και μάλλον δεν είχα «χορτάσει» την περιπέτεια όπως την φανταζόμουν πριν ξεκινήσουμε, μου έρχεται μία ακόμα φαεινή ιδέα: Μήπως να πάμε στην Espita; Μια μικρή πόλη με μερικά σπίτια αποικιακού ρυθμού, που απείχε κάνα μισάωρο από εκεί. Το έτερον ήμισυ έφερε έντονες αντιρρήσεις, αλλά εγώ το χαβά μου. Κόβουμε εισιτήριο λοιπόν για Espita. Η πόλη τίποτα το ιδιαίτερο. Μια όμορφη εκκλησία στην πλατεία και 10 σπίτια αποικιακού ρυθμού. Δεν άξιζε την επίσκεψη (παρά τις περί του αντιθέτου αναφορές στο ίντερνετ).








Τώρα πώς γυρνάμε στο Tizimin οέο; Σταθμός λεωφορείων δεν υπήρχε. Όποιον και αν ρωτήσαμε δεν βγάλαμε άκρη για το αν είχε λεωφορείο αυτή την ώρα και τα φίδια άρχισαν να με ζώνουν, καθώς είχε αρχίσει να νυχτώνει. Περιπέτεια δεν ήθελες μου λέει το έτερον ήμισυ; Για να σε δω τώρα! Κάποια στιγμή περνάει ένα ταξί, αλλά η τιμή ήταν εξωφρενική. Πάνω που λέω την κάτσαμε τη βάρκα, έρχεται μία θεία και μου λέει θα πάρεις ταξί, αλλά θα πληρώσεις μόνο 50P το άτομο. Όχι παραπάνω. Έρχεται ένα ταξί, τον πιάνει η θεία, του λέει το στόρι και μου λέει ok. Αφού ευχαριστήσαμε τη θεία, μπήκαμε στο ταξί και πλέον αναρωτιόμασταν αν θα μας πάει στο Calotmul για να πάρουμε το λεωφορείο για το Valladolid ή αν θα μας πήγαινε κάπου για να μας ληστέψει ή και για να μας καθαρίσει! Τελικά, μια χαρά ήταν ο ταρίφας και μια χαρά μας πήγε στο Calotmul (μια πόλη κοντά στην Espita, η οποία ήταν μεταξύ Tizimin, από όπου θα ξεκινούσε το λεωοφορείο, και Valladolid). Είδαμε και το Calotmul με την όμορφη εκκλησία του.

Και μετά από λίγο ήρθε και το λεωφορείο και τελικά φτάσαμε στο Valladolid σώοι και αβλαβείς! Η περιπέτεια είχε αίσιο τέλος!
Συμπερασματικά: Οι ροζ λίμνες του Las Coloradas είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα και πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφτείτε αν βρεθείτε στην περιοχή. Θέλει καλό προγραμματισμό και έχει αρκετή δόση περιπέτειας, αλλά αξίζει τον κόπο.
Μετά το Valladolid έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για το Cancun, καθώς μας έμεναν 4 μέρες ακόμα. Είπαμε να κάνουμε μία ακόμα απόπειρα για την Tulum, μήπως και δεν έχει τα φύκια που είχε πριν από 2 βδομάδες. Επιλέξαμε για διαμονή την Playa del Carmen, πήραμε το colectivo για Tulum, αλλά τζίφος. Τα ίδια και χειρότερα με τα φύκια. Επιστρέψαμε στην Playa del Carmen, ρίξαμε μια βουτιά, κάναμε την τελευταία βόλτα μας στην Avenida 5 και την επόμενη μέρα πήραμε το colectivo για Cancun.
Μείναμε 3 ακόμα μέρες στο Cancun, ευχαριστηθήκαμε το μπάνιο μας (χωρίς φύκια), κάναμε τις βόλτες μας και τα τελευταία ψώνια, μέχρι που ήρθε η αποφράδα εκείνη μέρα της επιστροφής! Ξύπνημα από τα χαράματα, λεωφορείο για το αεροδρόμιο και πτήση για Νέα Υόρκη, όπου θα μέναμε 2 μέρες πριν γυρίσουμε στην Ελλάδα!
Κάπου εδώ αποχαιρετίσαμε (με πάρα πολύ ζόρι) το Μεξικό, οπότε τελειώνει και αυτή η ταξιδιωτική ιστορία!
Πάμε γι' άλλα!
Last edited by a moderator: