DrG
Member
- Μηνύματα
- 149
- Likes
- 1.032
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαλαισία - Σιγκαπούρη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπόρα Μπόρα
ISLA COZUMEL
Το Cozumel είναι το πιο διάσημο νησί του Μεξικού. Βρίσκεται απέναντι από την Playa del Carmen και είναι εύκολα προσβάσιμο με ferry boats, τα οποία έχουν συνεχή δρομολόγια ανά μισή ώρα, από νωρίς το πρωί, μέχρι αργά τη νύχτα.
Έγινε διάσημο λόγω του καταπληκτικού του βυθού, ο οποίος μάγεψε τον Ζακ Κουστώ. Σήμερα, αποτελεί το βασικότερο προορισμό κρουαζιέρας του Μεξικού (ο άλλος είναι η Mahahual) με όλα τα συνεπαγόμενα αρνητικά: Πολυκοσμία από τα κρουαζιερόπλοια και τις πιο ακριβές τιμές στο Μεξικό, καθώς όλο το νησί είναι προσαρμοσμένο στο να «αρπάξει» όσα περισσότερα μπορεί από τους θεωρούμενους ως πλούσιους τουρίστες των κρουαζιερόπλοιων, κατά τη σύντομη παραμονή αυτών στο νησί.
Το χειρότερο όμως δεν είναι τόσο οι ακριβές τιμές, όσο το γεγονός ότι όλες οι προσφερόμενες δραστηριότητες στο νησί (εκδρομές κλπ.) είναι προσαρμοσμένες στη σύντομη παραμονή των τουριστών κρουαζιέρας. Είναι όλες διάρκειας 3 - 4 ωρών. Εάν λοιπόν θέλεις να πας στα δύο ωραιότερα σημεία του νησιού, στο El Cielo και στο Isla Passion, προσβάσιμα αμφότερα μόνο με βάρκα, θα πρέπει να περιοριστείς αναγκαστικά σε 3 - 4 ώρες. Δηλαδή στη λογική του ήρθα, είδα, έφυγα. Αν μένεις στο νησί ή αν έχεις όλη την ημέρα διαθέσιμη δεν υπάρχει η δυνατότητα να απολαύσεις κάτι για ολόκληρη την ημέρα. Στην απέλπιδα προσπάθειά μου να ζητήσω από τους μεξικάνους τουριστικούς πράκτορες να πάμε με την πρωινή βάρκα, να μην γυρίσουμε στο 3ωρο, αλλά να επιστρέψουμε με τη δεύτερη βάρκα, την απογευματινή, απλά μου είπαν, ναι γίνεται, αλλά θα πρέπει να πληρώσετε δύο φορές! Άσε μας κουκλίτσα μου!
Ένα άλλο μειονέκτημα του νησιού είναι ότι δεν έχει δημόσια συγκοινωνία. Οπότε, είτε θα νοικιάσεις αυτοκίνητο είτε θα πάρεις ταξί. Τα ταξί όμως έχουν πραγματικά εξωφρενικές τιμές, προσαρμοσμένα και αυτά στη λογική του «αρμέγματος» των αμερικανών τουριστών που καταφθάνουν καθημερινά με τα κρουαζιερόπλοια.
Ένα ακόμα μειονέκτημα είναι οι παραλίες. Καταρχήν, αν και τα νερά έχουν υπέροχο γαλάζιο χρώμα, η μεν δυτική και ευκολότερα προσβάσιμη ακτή είναι κυρίως βραχώδης, η δε ανατολική και πιο παρθένα ακτή, εκτός από βράχια έχει και μεγάλα κύματα. Και όπου υπάρχει μια αμμουδιά, κυρίως στην τουριστική δυτική ακτή, αυτή ουσιαστικά έχει γίνει ιδιωτική, είτε από ένα ξενοδοχείο, είτε από ένα beach club (τύπου των δικών μας beach bars), τα οποία, επίσης προσαρμοσμένα στη λογική της αρπαχτής, έχουν είσοδο (ελάχιστη κατανάλωση), από 20 - 30 δολάρια, έως και πάνω από 100 δολάρια. Κοινώς, για να πάει ένα ζευγάρι σε μία νότια παραλία, όπως η Playa Palancar (την οποία θεωρώ ως την ωραιότερη του νησιού), θα πρέπει να ξοδέψει 200 - 300 δολάρια για ταξί και είσοδο - φαγητό στην παραλία. Άσε μας κουκλίτσα μου again!
Δια ταύτα, που λένε και οι νομικοί, ενώ στην αρχή σχεδίαζα να μείνουμε έξι μέρες στο νησί, στη συνέχεια οι μέρες μειώθηκαν σε τρεις και τελικά καταλήξαμε στο να κάνουμε απλά μία ημερήσια εκδρομή από την Playa del Carmen.
Είχα λοιπόν σταμπάρει τα δύο ωραιότερα μέρη του νησιού. Το El Cielo, στο νοτιότερο τμήμα και το Isla Passion, στο βορειότερο τμήμα. Προσβάσιμα, δυστυχώς και τα δύο μόνο από τη θάλασσα. Τελικά στο δεύτερο δεν καταφέραμε να πάμε, γιατί μπορούσαμε να πάμε μόνο με 3ωρες εκδρομές, με τιμές 70 - 100 δολάρια το άτομο. Δηλαδή και πλήρωνες ακριβά και δεν προλάβαινες να ευχαριστηθείς τίποτα στο νησί. 1 ώρα και κάτι με το ζόρι.
Έμενε επομένως το El Cielo. Τι είναι αυτό; Ο παράδεισος! El Cielo σημαίνει ουρανός. Ονομάστηκε έτσι, επειδή είναι γεμάτο με αστερίες και θυμίζει ουρανό με αστέρια. Στην πραγματικότητα είναι μία ξέρα, σε απόσταση 500 μέτρων από την (γεμάτη κροκόδειλους) ακτή, μία απίστευτη φυσική πισίνα, στην οποία το νερό φτάνει το πολύ μέχρι τη μέση σου και το οποίο έχει τα πιο γαλάζια κρυστάλλινα νερά που έχω δει στη ζωή μου (και δεν έχω δει και λίγα)!
Και πως πάνε εκεί μπάρμπα;
Η μία επιλογή είναι με εκδρομή (πάντα 3ωρη) από την Playa del Carmen. Κόστος; Διπλάσιο έως τριπλάσιο από αυτό που κοστίζει η ίδια εκδρομή αν την κανονίσεις στο Cozumel.
Οπότε επιλέξαμε τη δεύτερη επιλογή. Πήραμε ένα πρωινό ferry, φτάσαμε στο νησί και ξεκινήσαμε την έρευνα στα 5 - 6 τουριστικά κιόσκια που βρίσκονταν στο λιμάνι. Όλοι ουσιαστικά προσέφεραν το ίδιο πράγμα: Μετάβαση με βάρκα στο νοτιότερο σημείο του νησιού (μισή ώρα), snorkeling σε τρεις κοραλλιογενείς υφάλους (1,5 ώρα) και επιστροφή στο λιμάνι (μισή ώρα). Κόστος, μετά από διαπραγματεύσεις 550P (25 ευρώ) το άτομο, τη στιγμή που στην Playa del Carmen προσπαθούσαν να μας πουλήσουν το ίδιο πράγμα με 1.200 - 1.500P.
Τι πήραμε τελικά με αυτή την εκδρομή; Μισή ώρα τρέξιμο με τη βάρκα, που μας έκανε όλους μούσκεμα, 15 μόλις λεπτά στο El Cielo, στην παραδεισένια φυσική πισίνα που θέλαμε να πάμε, και μία ώρα snorkeling σε υποτίθεται 3 υφάλους. Λέω υποτίθεται, γιατί οι δύο υποτίθεται ότι ήταν διπλανοί, οπότε περάσαμε από ένα σημείο και μας λέει ο συνοδός, ότι αριστερά σας είναι ο ένας ύφαλος και δεξιά σας ο άλλος, οπότε βλέπετε δύο υφάλους σε έναν! Δούλεμα κανονικό, αλλά είπαμε, άλλη επιλογή δεν υπήρχε. Και μετά, άλλη μισή ώρα τρέξιμο με τη βάρκα, για να επιστρέψουμε στο λιμάνι και να προλάβουν να πάρουν την επόμενη φουρνιά τουριστών! Και εννοείται ότι γίναμε και πάλι μούσκεμα. Απολογισμός; Πληρώσαμε 25 ευρώ το άτομο, για να δούμε για 15 λεπτά ένα παραδεισένιο μέρος! Ένα μέρος, στο οποίο θα θέλαμε να μείνουμε όλη την ημέρα. Τελικά ρίξαμε μόνο μια ματιά. Δεν γινόταν όμως διαφορετικά. Δεν γίνεται να μην δεις αυτό το μέρος. Έστω και για 15 λεπτά. Είναι απλά φανταστικό και οι φωτογραφίες το αδικούν!
Και τώρα τι κάνουμε την υπόλοιπη ημέρα; Περπάτημα παραλιακά προς τα βόρεια, μέχρι να βρούμε ένα σημείο (ανάμεσα στα ξενοδοχεία) για να τρουπώσουμε στην παραλία (ή καλύτερα στα βράχια). Για καλή μας τύχη (για την ακρίβεια, μετά από ώρες μελέτης της ακτογραμμής στο google maps όταν οργάνωνα το ταξίδι), 1 χλμ. πιο πέρα από την πόλη, ανάμεσα σε δύο ξενοδοχεία, υπήρχε ένα άνοιγμα, το οποίο προσέφερε πρόσβαση στην παραλία. Η παραλία με ωραία γαλάζια νερά, αλλά με αρκετές πέτρες. Πάντως, το μπάνιο μας το κάναμε τελικά!
Τελευταίος σταθμός, η πρωτεύουσα του νησιού, το San Miguel. Μια αρκετά συμπαθητική μικρή πόλη, με αρκετά κτίρια αποικιακού ρυθμού και μια ωραία πλατεία.
Και φυσικά, την επιγραφή Isla Cozumel. Όπου περιμέναμε υπομονετικά για 15 λεπτά τη σειρά μας για να φωτογραφηθούμε. Και όπου φυσικά ρίξαμε και τα μπινελίκια μας στους κάφρους (γερμανούς, τυχαίο; ), οι οποίοι ήταν «μάγκες» και δεν ήθελαν να περιμένουν και χώνονταν να φωτογραφηθούν πίσω ή δίπλα από εμάς, χωρίς να περιμένουν τη σειρά τους. Μα έλεος πια!
Συμπερασματικά: Ανάμικτα συναισθήματα. Το νησί δεν είναι ουάου. Για το μέγεθός του και το σημείο στο οποίο βρίσκεται (Καραϊβική) περίμενα πολύ περισσότερα πράγματα από πλευράς παραλιών και φυσικού τοπίου. Και πάλι, όμως, αυτά που είχε το νησί ήταν υπεραρκετά για να περάσεις μια βδομάδα εκεί. Όταν όμως όλο το νησί είναι προσαρμοσμένο στη λογική της αρπαχτής, στη λογική του να αρπάξουμε όσα περισσότερα μπορούμε από τους (υποτίθεται) πλούσιους τουρίστες των κρουαζιερόπλοιων, οι συνθήκες στο νησί δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές. Εμείς καταλήξαμε τελικά στο να κάνουμε ημερήσια εκδρομή. Πήραμε μια γεύση. Δεν ήταν αρκετή. Πάντως, αν είχα καταφέρει να βρω τρόπο να μείνουμε στο El Cielo όλη την ημέρα θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος. Σκέφτηκα να πάρουμε ταξί για την Playa Palancar, να πληρώσουμε την είσοδο στο ομώνυμο beach club για να μπορέσουμε να βγούμε στην παραλία, να περπατήσουμε παραλιακά ως την Playa El Cielo (5 - 6 χλμ.) και να κολυμπήσουμε ως το σημείο που είναι η φυσική πισίνα. Οι κροκόδειλοι της περιοχής όμως είχαν διαφορετική γνώμη! Και τελικά την επέβαλαν και σ’ εμάς!

Το Cozumel είναι το πιο διάσημο νησί του Μεξικού. Βρίσκεται απέναντι από την Playa del Carmen και είναι εύκολα προσβάσιμο με ferry boats, τα οποία έχουν συνεχή δρομολόγια ανά μισή ώρα, από νωρίς το πρωί, μέχρι αργά τη νύχτα.
Έγινε διάσημο λόγω του καταπληκτικού του βυθού, ο οποίος μάγεψε τον Ζακ Κουστώ. Σήμερα, αποτελεί το βασικότερο προορισμό κρουαζιέρας του Μεξικού (ο άλλος είναι η Mahahual) με όλα τα συνεπαγόμενα αρνητικά: Πολυκοσμία από τα κρουαζιερόπλοια και τις πιο ακριβές τιμές στο Μεξικό, καθώς όλο το νησί είναι προσαρμοσμένο στο να «αρπάξει» όσα περισσότερα μπορεί από τους θεωρούμενους ως πλούσιους τουρίστες των κρουαζιερόπλοιων, κατά τη σύντομη παραμονή αυτών στο νησί.

Το χειρότερο όμως δεν είναι τόσο οι ακριβές τιμές, όσο το γεγονός ότι όλες οι προσφερόμενες δραστηριότητες στο νησί (εκδρομές κλπ.) είναι προσαρμοσμένες στη σύντομη παραμονή των τουριστών κρουαζιέρας. Είναι όλες διάρκειας 3 - 4 ωρών. Εάν λοιπόν θέλεις να πας στα δύο ωραιότερα σημεία του νησιού, στο El Cielo και στο Isla Passion, προσβάσιμα αμφότερα μόνο με βάρκα, θα πρέπει να περιοριστείς αναγκαστικά σε 3 - 4 ώρες. Δηλαδή στη λογική του ήρθα, είδα, έφυγα. Αν μένεις στο νησί ή αν έχεις όλη την ημέρα διαθέσιμη δεν υπάρχει η δυνατότητα να απολαύσεις κάτι για ολόκληρη την ημέρα. Στην απέλπιδα προσπάθειά μου να ζητήσω από τους μεξικάνους τουριστικούς πράκτορες να πάμε με την πρωινή βάρκα, να μην γυρίσουμε στο 3ωρο, αλλά να επιστρέψουμε με τη δεύτερη βάρκα, την απογευματινή, απλά μου είπαν, ναι γίνεται, αλλά θα πρέπει να πληρώσετε δύο φορές! Άσε μας κουκλίτσα μου!
Ένα άλλο μειονέκτημα του νησιού είναι ότι δεν έχει δημόσια συγκοινωνία. Οπότε, είτε θα νοικιάσεις αυτοκίνητο είτε θα πάρεις ταξί. Τα ταξί όμως έχουν πραγματικά εξωφρενικές τιμές, προσαρμοσμένα και αυτά στη λογική του «αρμέγματος» των αμερικανών τουριστών που καταφθάνουν καθημερινά με τα κρουαζιερόπλοια.
Ένα ακόμα μειονέκτημα είναι οι παραλίες. Καταρχήν, αν και τα νερά έχουν υπέροχο γαλάζιο χρώμα, η μεν δυτική και ευκολότερα προσβάσιμη ακτή είναι κυρίως βραχώδης, η δε ανατολική και πιο παρθένα ακτή, εκτός από βράχια έχει και μεγάλα κύματα. Και όπου υπάρχει μια αμμουδιά, κυρίως στην τουριστική δυτική ακτή, αυτή ουσιαστικά έχει γίνει ιδιωτική, είτε από ένα ξενοδοχείο, είτε από ένα beach club (τύπου των δικών μας beach bars), τα οποία, επίσης προσαρμοσμένα στη λογική της αρπαχτής, έχουν είσοδο (ελάχιστη κατανάλωση), από 20 - 30 δολάρια, έως και πάνω από 100 δολάρια. Κοινώς, για να πάει ένα ζευγάρι σε μία νότια παραλία, όπως η Playa Palancar (την οποία θεωρώ ως την ωραιότερη του νησιού), θα πρέπει να ξοδέψει 200 - 300 δολάρια για ταξί και είσοδο - φαγητό στην παραλία. Άσε μας κουκλίτσα μου again!
Δια ταύτα, που λένε και οι νομικοί, ενώ στην αρχή σχεδίαζα να μείνουμε έξι μέρες στο νησί, στη συνέχεια οι μέρες μειώθηκαν σε τρεις και τελικά καταλήξαμε στο να κάνουμε απλά μία ημερήσια εκδρομή από την Playa del Carmen.
Είχα λοιπόν σταμπάρει τα δύο ωραιότερα μέρη του νησιού. Το El Cielo, στο νοτιότερο τμήμα και το Isla Passion, στο βορειότερο τμήμα. Προσβάσιμα, δυστυχώς και τα δύο μόνο από τη θάλασσα. Τελικά στο δεύτερο δεν καταφέραμε να πάμε, γιατί μπορούσαμε να πάμε μόνο με 3ωρες εκδρομές, με τιμές 70 - 100 δολάρια το άτομο. Δηλαδή και πλήρωνες ακριβά και δεν προλάβαινες να ευχαριστηθείς τίποτα στο νησί. 1 ώρα και κάτι με το ζόρι.
Έμενε επομένως το El Cielo. Τι είναι αυτό; Ο παράδεισος! El Cielo σημαίνει ουρανός. Ονομάστηκε έτσι, επειδή είναι γεμάτο με αστερίες και θυμίζει ουρανό με αστέρια. Στην πραγματικότητα είναι μία ξέρα, σε απόσταση 500 μέτρων από την (γεμάτη κροκόδειλους) ακτή, μία απίστευτη φυσική πισίνα, στην οποία το νερό φτάνει το πολύ μέχρι τη μέση σου και το οποίο έχει τα πιο γαλάζια κρυστάλλινα νερά που έχω δει στη ζωή μου (και δεν έχω δει και λίγα)!
Και πως πάνε εκεί μπάρμπα;
Η μία επιλογή είναι με εκδρομή (πάντα 3ωρη) από την Playa del Carmen. Κόστος; Διπλάσιο έως τριπλάσιο από αυτό που κοστίζει η ίδια εκδρομή αν την κανονίσεις στο Cozumel.
Οπότε επιλέξαμε τη δεύτερη επιλογή. Πήραμε ένα πρωινό ferry, φτάσαμε στο νησί και ξεκινήσαμε την έρευνα στα 5 - 6 τουριστικά κιόσκια που βρίσκονταν στο λιμάνι. Όλοι ουσιαστικά προσέφεραν το ίδιο πράγμα: Μετάβαση με βάρκα στο νοτιότερο σημείο του νησιού (μισή ώρα), snorkeling σε τρεις κοραλλιογενείς υφάλους (1,5 ώρα) και επιστροφή στο λιμάνι (μισή ώρα). Κόστος, μετά από διαπραγματεύσεις 550P (25 ευρώ) το άτομο, τη στιγμή που στην Playa del Carmen προσπαθούσαν να μας πουλήσουν το ίδιο πράγμα με 1.200 - 1.500P.
Τι πήραμε τελικά με αυτή την εκδρομή; Μισή ώρα τρέξιμο με τη βάρκα, που μας έκανε όλους μούσκεμα, 15 μόλις λεπτά στο El Cielo, στην παραδεισένια φυσική πισίνα που θέλαμε να πάμε, και μία ώρα snorkeling σε υποτίθεται 3 υφάλους. Λέω υποτίθεται, γιατί οι δύο υποτίθεται ότι ήταν διπλανοί, οπότε περάσαμε από ένα σημείο και μας λέει ο συνοδός, ότι αριστερά σας είναι ο ένας ύφαλος και δεξιά σας ο άλλος, οπότε βλέπετε δύο υφάλους σε έναν! Δούλεμα κανονικό, αλλά είπαμε, άλλη επιλογή δεν υπήρχε. Και μετά, άλλη μισή ώρα τρέξιμο με τη βάρκα, για να επιστρέψουμε στο λιμάνι και να προλάβουν να πάρουν την επόμενη φουρνιά τουριστών! Και εννοείται ότι γίναμε και πάλι μούσκεμα. Απολογισμός; Πληρώσαμε 25 ευρώ το άτομο, για να δούμε για 15 λεπτά ένα παραδεισένιο μέρος! Ένα μέρος, στο οποίο θα θέλαμε να μείνουμε όλη την ημέρα. Τελικά ρίξαμε μόνο μια ματιά. Δεν γινόταν όμως διαφορετικά. Δεν γίνεται να μην δεις αυτό το μέρος. Έστω και για 15 λεπτά. Είναι απλά φανταστικό και οι φωτογραφίες το αδικούν!









Και τώρα τι κάνουμε την υπόλοιπη ημέρα; Περπάτημα παραλιακά προς τα βόρεια, μέχρι να βρούμε ένα σημείο (ανάμεσα στα ξενοδοχεία) για να τρουπώσουμε στην παραλία (ή καλύτερα στα βράχια). Για καλή μας τύχη (για την ακρίβεια, μετά από ώρες μελέτης της ακτογραμμής στο google maps όταν οργάνωνα το ταξίδι), 1 χλμ. πιο πέρα από την πόλη, ανάμεσα σε δύο ξενοδοχεία, υπήρχε ένα άνοιγμα, το οποίο προσέφερε πρόσβαση στην παραλία. Η παραλία με ωραία γαλάζια νερά, αλλά με αρκετές πέτρες. Πάντως, το μπάνιο μας το κάναμε τελικά!



Τελευταίος σταθμός, η πρωτεύουσα του νησιού, το San Miguel. Μια αρκετά συμπαθητική μικρή πόλη, με αρκετά κτίρια αποικιακού ρυθμού και μια ωραία πλατεία.









Και φυσικά, την επιγραφή Isla Cozumel. Όπου περιμέναμε υπομονετικά για 15 λεπτά τη σειρά μας για να φωτογραφηθούμε. Και όπου φυσικά ρίξαμε και τα μπινελίκια μας στους κάφρους (γερμανούς, τυχαίο; ), οι οποίοι ήταν «μάγκες» και δεν ήθελαν να περιμένουν και χώνονταν να φωτογραφηθούν πίσω ή δίπλα από εμάς, χωρίς να περιμένουν τη σειρά τους. Μα έλεος πια!

Συμπερασματικά: Ανάμικτα συναισθήματα. Το νησί δεν είναι ουάου. Για το μέγεθός του και το σημείο στο οποίο βρίσκεται (Καραϊβική) περίμενα πολύ περισσότερα πράγματα από πλευράς παραλιών και φυσικού τοπίου. Και πάλι, όμως, αυτά που είχε το νησί ήταν υπεραρκετά για να περάσεις μια βδομάδα εκεί. Όταν όμως όλο το νησί είναι προσαρμοσμένο στη λογική της αρπαχτής, στη λογική του να αρπάξουμε όσα περισσότερα μπορούμε από τους (υποτίθεται) πλούσιους τουρίστες των κρουαζιερόπλοιων, οι συνθήκες στο νησί δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές. Εμείς καταλήξαμε τελικά στο να κάνουμε ημερήσια εκδρομή. Πήραμε μια γεύση. Δεν ήταν αρκετή. Πάντως, αν είχα καταφέρει να βρω τρόπο να μείνουμε στο El Cielo όλη την ημέρα θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος. Σκέφτηκα να πάρουμε ταξί για την Playa Palancar, να πληρώσουμε την είσοδο στο ομώνυμο beach club για να μπορέσουμε να βγούμε στην παραλία, να περπατήσουμε παραλιακά ως την Playa El Cielo (5 - 6 χλμ.) και να κολυμπήσουμε ως το σημείο που είναι η φυσική πισίνα. Οι κροκόδειλοι της περιοχής όμως είχαν διαφορετική γνώμη! Και τελικά την επέβαλαν και σ’ εμάς!
Last edited by a moderator: