evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.953
- Likes
- 16.680
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
Πρώτη μέρα
Ζάγκρεμπ-Λιουμπλιάνα
Ξεκινήσαμε για το Μακεδονία με βροχούλα ως λάιτ εισαγωγή στο υγρό κλίμα που θα ακολουθούσε.
Οι δύο φοβιτσιάρες της παρέας χαπακώθηκαν για να βγάλουν την πτήση και οι δύο αναίσθητες αλλάξαμε θέση στο μισοάδειο αεροπλάνο και περάσαμε ευχάριστα την μία ώρα και 15 λεπτά που διήρκεσε η πτήση η οποία ομολογουμένως κουνούσε αρκετά και σκεφτόμουν σε τι κατάσταση θα έβγαιναν οι δυό χαπακωμένες, ευτυχώς τις είχε ψιλομαστουρώσει το ζάναξ
και κατέβηκαν φρέσκιες και καλοδιάθετες.
Ο έλεγχος ήταν γρήγορος-διαβατήρια και μια ματιά στο κροατικό Plf και σε 10 λεπτά είμασταν ελεύθερες να κατακτήσουμε την πόλη! Λέμε τώρα…
Δεν έβρεχε απλά, καρέκλες έριχνε! Φτάσαμε στις 12.15 και το λεωφορείο για Λιουμπλιάνα έφευγε στις 16.20.
Υπήρχε αρκετός χρόνος να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο και χαζέψουμε στο Ζάγκρεμπ πλην όμως με τόση βροχή ούτε σκέψη…
Μπήκαμε σ ένα shuttle που βρήκαμε έξω από τις αφίξεις και μας πήγε ως το σταθμό λεωφορείων της πόλης με 5 ευρώ το κεφάλι.
Εκεί τριγύρω ευτυχώς είχε πολλά καφέ, χωθήκαμε σ ένα και περάσαμε το μισό χρόνο, όταν κάποια στιγμή η βροχή κόπασε βγήκαμε έξω να περπατήσουμε και να ξεμουδιάσουμε, βρήκαμε ένα φούρνο και τιμήσαμε τα ντόπια μπουρέκια, σα στριφτόπιτα γεμιστή με τυρί, κιμά, ζαμπόν και ότι βάλει ο νους σου. Λίγο βαρύ μου έπεσε δεν μου άρεσε πολύ. Μου άρεσαν όμως οι τιμές.
Βολεύτηκα τελικά με μια τυρόπιτα με τυρί κρέμα.
Ξεκινήσαμε στην ώρα μας για Σλοβενία. Τα εισιτήρια τα είχα αγοράσει μόλις το προηγούμενο βράδυ διαδικτυακά και είχαν τσιμπήσει ήδη αρκετά αλλά με τόσο κόβιντ τριγύρω μου δε ρίσκαρα να τα πάρω νωρίτερα. 32 ευρώ το άτομο πήγαινε-έλα.
130 χιλιόμετρα απέχει όλο κ όλο η Λιουμπλιάνα από το Ζάγκρεμπ ωστόσο το χασομέρι στα σύνορα είναι απίθανο!
Μας κατέβασαν στην έξοδο από Κροατία, τσέκαραν ένα ένα ταυτότητες/διαβατήρια στο μηχάνημα, μας ξαναφόρτωσαν στο λεωφορείο και σε πέντε λεπτά ξανά μανά τα ίδια για τα σύνορα της Σλοβενίας! Εντάξει σου τινάζουν τον εγκέφαλο. Επειδή αυτοί μισιούνται μεταξύ τους εκδικούνται τον κόσμο…
Εν τω μεταξύ η βροχή δυνάμωνε. Εσείς τι άλλα νέα;
Αισίως φτάσαμε στη Λιουμπλιάνα γύρω στις 20.30…κουβάς μας πήγε όλη η μέρα σήμερα.
Είχαμε κλείσει δύο δίκλινα σε ξενώνα πολύ κοντά στο κέντρο οπότε απλά πετάξαμε μέσα τα μπακπάκ και βγήκαμε βόλτα να δούμε ό,τι προλαβαίναμε.
Θεωρητικά το πρόγραμμα έλεγε το άλλο πρωί εκδρομή στη Bled. Δύο εξειδικευμένα app πρόβλεψης καιρού έχω στο κινητό και άκρη δεν έβγαζα…Αποφασίσαμε να ξυπνήσουμε το πρωί και βλέποντας και κάνοντας…Δεν είχε και πολύ νόημα να πάμε ως εκεί και να μη μπορούμε να δούμε τίποτα από την ομίχλη και τη βροχή.
Κουρασμένες, βρεγμένες αλλά χωρίς γκρίνια βγήκαμε την πρώτη διερευνητική βόλτα.
Πολύ βροχή όμως
Κούκλα όμως η άτιμη!
Η Dragon Bridge
Πάντως όλη αυτή η βροχή της έδινε μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα, μια επιπλέον γοητεία. Το είπα και στα κορίτσια αλλά δεν τις είδα ενθουσιασμένες μετά από τόση ταλαιπωρία
Η ώρα είχε περάσει και ελάχιστα μαγαζιά σέρβιραν φαγητό, βρήκαμε με κόπο μια πιτσαρία και φάγαμε ομολογουμένως καλά και οικονομικά.
Η Σλοβενία έχει ευρώ οπότε κανένα πρόβλημα στις συναλλαγές.
Κατεβάσαμε και από ένα ποτήρι εξαιρετικό κόκκινο Cabernet Sauvignon κρασί και είπαμε να το λήξουμε.
Δεύτερη Μέρα
Λίμνη Bled
To μάτι άνοιξε μόνο του στις 7 και πετάχτηκα αμέσως να δω τι καιρό είχε...'Ηθελα τόσο πολύ να μη χάσω τη Bled και αυτή τη φορά το σύμπαν άκουσε τις σκέψεις μου και αντί να στέλνει τον κατακλυσμό του Νώε αποφάσισε απλά να μας φτύνει. Fine by me...
Στις 8 και κάτι είμασταν ήδη στο σταθμό λεωφορείων. Υπήρχε και λόκερ για τις αποσκευές οπότε ακόμη καλύτερα. Θα είμασταν ανάλαφρες και ευέλικτες να κάνουμε και όσες πεζοπορίες αντέχαμε.
'Αδειο ήταν το λεωφορείο τόσο νωρίς. Εμείς οι τέσσερις, μια κυρία μπροστά και μια κοπέλα πίσω η οποία έβαλε κραγιόν και έβγαζε αδιάκοπα ντακ φέις σέλφις με μεγάλη προσήλωση. Πολύ ενδιαφέρον.
Σε μια ωρίτσα περίπου κατεβήκαμε στη Bled και φυσικά μαγευτήκαμε.
Ενώ ακόμα και η βροχή σταμάτησε εντελώς έστω για λίγο οπότε και ξεκινήσαμε τη βόλτα στη διάμετρο της λίμνης.
6 χιλιόμετρα είχα διαβάσει πως είναι όλη η βόλτα γύρω γύρω-αν ήμουν μόνη θα το έκανα αλλά ως παρέα με το χασομέρι και τις κουβεντούλες πήγαινε πολύ μακριά η βαλίτσα...
Περπατήσαμε όσο περπατήσαμε και μόλις άρχισε να ξαναβρέχει μπήκαμε σ ένα πολύ ωραίο καφέ που είχαμε σταμπάρει και συνεχίσαμε με καφέ και γλυκάκι. Pas mal...
Σαν παραμύθι είναι
Βαρομετρικό χαμηλό....
Ο φωτογραφίζων...του φωτογραφίζοντος
Εν τω μεταξύ αυτό το γλυκό τους ήταν κόλαση! 'Εφερνε λίγο σε μιλφέιγ αλλά ήταν πολύ απαλό, κρεμώδες και καθόλου μπουκωτικό, το τσάκισα!
Ευχαριστημένες που μας έκανε το χατήρι ο καιρός και πλέον ας έβρεχε όσο ήθελε! (που έβρεξε δηλαδή) αράξαμε στο καφέ και πιάσαμε γυναικοσυζήτηση που μας είχε λείψει κι αυτή...
Λίγο ο κόβιντ, λίγο το ένα λίγο το άλλο, είχαμε χαθεί και είχαμε ιστορίες να πούμε, να μοιραστούμε, να γελάσουμε, να χαλαρώσουμε.
Δίπλα μας καθόντουσαν δύο πιτσιρικάδες, Ελληνόπουλα κ αυτά που ήρθαν βόλτα στη λίμνη με το ίδιο λεωφορείο με εμάς-ξεκάθαρα καράφλιασαν με αυτά που άκουγαν αλλά δε βαριέσαι...
Από κει και μετά αποφασίσαμε πως όποτε πιάναμε ανάλογη συζήτηση φωνάζαμε πρώτα, Κανένας 'Ελληνας μήπως εδώ;;;;
Αν δεν απαντούσε κανείς παίρναμε πράσινο φως να το ρίξουμε ελεύθερα στη μπουρδαλογία
Εξαιρετικά!
Επιστρέψαμε από άλλη διαδρομή στη Λιουμπλιάνα, το λεωφορείο μπήκε κανονικά σε κάθε χωριό της περιοχής και μάζευε μαθητές από τα σχολεία που εκείνη την ώρα σχολούσαν.
Ωραία φάση είδαμε μπόνους φακτ ότι είδαμε κάμποση από την επαρχία απρογραμμάτιστα και μάλιστα μας άρεσε πολύ.
Αυστροφέρνει η Σλοβενία και λογικό βάσει της ιστορίας της.
Χαζέψαμε και τη νεολαία, αρκετά ψηλά και αθλητικά τα παιδιά (όχι όλα όμως), από ομορφάδα όμως δεν τρελαθήκαμε τους περιμέναμε πιο καλοφτιαγμένους.
Και τι άλλο; Α ναι. 'Εβρεχε πολύ!!
Θα βάλω giveaway στο τέλος. 'Οποιος μετρήσει πόσες φορές έγραψα έβρεχε στο κείμενο θα κερδίσει το μαγνητάκι μου
Ε τι να κάνω θέλω να μοιραστώ τον πόνο μου...
Είχαμε 4 ώρες ακόμη ελεύθερες στη Λιουμπλιάνα μέχρι να φύγει ξανά το λεωφορείο για Ζάγκρεμπ και φύγαμε ολοταχώς να δούμε την πόλη και με το φως της μέρας.
Ζάγκρεμπ-Λιουμπλιάνα
Ξεκινήσαμε για το Μακεδονία με βροχούλα ως λάιτ εισαγωγή στο υγρό κλίμα που θα ακολουθούσε.
Οι δύο φοβιτσιάρες της παρέας χαπακώθηκαν για να βγάλουν την πτήση και οι δύο αναίσθητες αλλάξαμε θέση στο μισοάδειο αεροπλάνο και περάσαμε ευχάριστα την μία ώρα και 15 λεπτά που διήρκεσε η πτήση η οποία ομολογουμένως κουνούσε αρκετά και σκεφτόμουν σε τι κατάσταση θα έβγαιναν οι δυό χαπακωμένες, ευτυχώς τις είχε ψιλομαστουρώσει το ζάναξ
και κατέβηκαν φρέσκιες και καλοδιάθετες.
Ο έλεγχος ήταν γρήγορος-διαβατήρια και μια ματιά στο κροατικό Plf και σε 10 λεπτά είμασταν ελεύθερες να κατακτήσουμε την πόλη! Λέμε τώρα…
Δεν έβρεχε απλά, καρέκλες έριχνε! Φτάσαμε στις 12.15 και το λεωφορείο για Λιουμπλιάνα έφευγε στις 16.20.
Υπήρχε αρκετός χρόνος να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο και χαζέψουμε στο Ζάγκρεμπ πλην όμως με τόση βροχή ούτε σκέψη…
Μπήκαμε σ ένα shuttle που βρήκαμε έξω από τις αφίξεις και μας πήγε ως το σταθμό λεωφορείων της πόλης με 5 ευρώ το κεφάλι.
Εκεί τριγύρω ευτυχώς είχε πολλά καφέ, χωθήκαμε σ ένα και περάσαμε το μισό χρόνο, όταν κάποια στιγμή η βροχή κόπασε βγήκαμε έξω να περπατήσουμε και να ξεμουδιάσουμε, βρήκαμε ένα φούρνο και τιμήσαμε τα ντόπια μπουρέκια, σα στριφτόπιτα γεμιστή με τυρί, κιμά, ζαμπόν και ότι βάλει ο νους σου. Λίγο βαρύ μου έπεσε δεν μου άρεσε πολύ. Μου άρεσαν όμως οι τιμές.
Βολεύτηκα τελικά με μια τυρόπιτα με τυρί κρέμα.
Ξεκινήσαμε στην ώρα μας για Σλοβενία. Τα εισιτήρια τα είχα αγοράσει μόλις το προηγούμενο βράδυ διαδικτυακά και είχαν τσιμπήσει ήδη αρκετά αλλά με τόσο κόβιντ τριγύρω μου δε ρίσκαρα να τα πάρω νωρίτερα. 32 ευρώ το άτομο πήγαινε-έλα.
130 χιλιόμετρα απέχει όλο κ όλο η Λιουμπλιάνα από το Ζάγκρεμπ ωστόσο το χασομέρι στα σύνορα είναι απίθανο!
Μας κατέβασαν στην έξοδο από Κροατία, τσέκαραν ένα ένα ταυτότητες/διαβατήρια στο μηχάνημα, μας ξαναφόρτωσαν στο λεωφορείο και σε πέντε λεπτά ξανά μανά τα ίδια για τα σύνορα της Σλοβενίας! Εντάξει σου τινάζουν τον εγκέφαλο. Επειδή αυτοί μισιούνται μεταξύ τους εκδικούνται τον κόσμο…
Εν τω μεταξύ η βροχή δυνάμωνε. Εσείς τι άλλα νέα;
Αισίως φτάσαμε στη Λιουμπλιάνα γύρω στις 20.30…κουβάς μας πήγε όλη η μέρα σήμερα.
Είχαμε κλείσει δύο δίκλινα σε ξενώνα πολύ κοντά στο κέντρο οπότε απλά πετάξαμε μέσα τα μπακπάκ και βγήκαμε βόλτα να δούμε ό,τι προλαβαίναμε.
Θεωρητικά το πρόγραμμα έλεγε το άλλο πρωί εκδρομή στη Bled. Δύο εξειδικευμένα app πρόβλεψης καιρού έχω στο κινητό και άκρη δεν έβγαζα…Αποφασίσαμε να ξυπνήσουμε το πρωί και βλέποντας και κάνοντας…Δεν είχε και πολύ νόημα να πάμε ως εκεί και να μη μπορούμε να δούμε τίποτα από την ομίχλη και τη βροχή.
Κουρασμένες, βρεγμένες αλλά χωρίς γκρίνια βγήκαμε την πρώτη διερευνητική βόλτα.
Πολύ βροχή όμως
Κούκλα όμως η άτιμη!
Η Dragon Bridge
Πάντως όλη αυτή η βροχή της έδινε μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα, μια επιπλέον γοητεία. Το είπα και στα κορίτσια αλλά δεν τις είδα ενθουσιασμένες μετά από τόση ταλαιπωρία
Η ώρα είχε περάσει και ελάχιστα μαγαζιά σέρβιραν φαγητό, βρήκαμε με κόπο μια πιτσαρία και φάγαμε ομολογουμένως καλά και οικονομικά.
Η Σλοβενία έχει ευρώ οπότε κανένα πρόβλημα στις συναλλαγές.
Κατεβάσαμε και από ένα ποτήρι εξαιρετικό κόκκινο Cabernet Sauvignon κρασί και είπαμε να το λήξουμε.
Δεύτερη Μέρα
Λίμνη Bled
To μάτι άνοιξε μόνο του στις 7 και πετάχτηκα αμέσως να δω τι καιρό είχε...'Ηθελα τόσο πολύ να μη χάσω τη Bled και αυτή τη φορά το σύμπαν άκουσε τις σκέψεις μου και αντί να στέλνει τον κατακλυσμό του Νώε αποφάσισε απλά να μας φτύνει. Fine by me...
Στις 8 και κάτι είμασταν ήδη στο σταθμό λεωφορείων. Υπήρχε και λόκερ για τις αποσκευές οπότε ακόμη καλύτερα. Θα είμασταν ανάλαφρες και ευέλικτες να κάνουμε και όσες πεζοπορίες αντέχαμε.
'Αδειο ήταν το λεωφορείο τόσο νωρίς. Εμείς οι τέσσερις, μια κυρία μπροστά και μια κοπέλα πίσω η οποία έβαλε κραγιόν και έβγαζε αδιάκοπα ντακ φέις σέλφις με μεγάλη προσήλωση. Πολύ ενδιαφέρον.
Σε μια ωρίτσα περίπου κατεβήκαμε στη Bled και φυσικά μαγευτήκαμε.
Ενώ ακόμα και η βροχή σταμάτησε εντελώς έστω για λίγο οπότε και ξεκινήσαμε τη βόλτα στη διάμετρο της λίμνης.
6 χιλιόμετρα είχα διαβάσει πως είναι όλη η βόλτα γύρω γύρω-αν ήμουν μόνη θα το έκανα αλλά ως παρέα με το χασομέρι και τις κουβεντούλες πήγαινε πολύ μακριά η βαλίτσα...
Περπατήσαμε όσο περπατήσαμε και μόλις άρχισε να ξαναβρέχει μπήκαμε σ ένα πολύ ωραίο καφέ που είχαμε σταμπάρει και συνεχίσαμε με καφέ και γλυκάκι. Pas mal...
Σαν παραμύθι είναι
Βαρομετρικό χαμηλό....
Ο φωτογραφίζων...του φωτογραφίζοντος
Εν τω μεταξύ αυτό το γλυκό τους ήταν κόλαση! 'Εφερνε λίγο σε μιλφέιγ αλλά ήταν πολύ απαλό, κρεμώδες και καθόλου μπουκωτικό, το τσάκισα!
Ευχαριστημένες που μας έκανε το χατήρι ο καιρός και πλέον ας έβρεχε όσο ήθελε! (που έβρεξε δηλαδή) αράξαμε στο καφέ και πιάσαμε γυναικοσυζήτηση που μας είχε λείψει κι αυτή...
Λίγο ο κόβιντ, λίγο το ένα λίγο το άλλο, είχαμε χαθεί και είχαμε ιστορίες να πούμε, να μοιραστούμε, να γελάσουμε, να χαλαρώσουμε.
Δίπλα μας καθόντουσαν δύο πιτσιρικάδες, Ελληνόπουλα κ αυτά που ήρθαν βόλτα στη λίμνη με το ίδιο λεωφορείο με εμάς-ξεκάθαρα καράφλιασαν με αυτά που άκουγαν αλλά δε βαριέσαι...
Από κει και μετά αποφασίσαμε πως όποτε πιάναμε ανάλογη συζήτηση φωνάζαμε πρώτα, Κανένας 'Ελληνας μήπως εδώ;;;;
Αν δεν απαντούσε κανείς παίρναμε πράσινο φως να το ρίξουμε ελεύθερα στη μπουρδαλογία
Εξαιρετικά!
Επιστρέψαμε από άλλη διαδρομή στη Λιουμπλιάνα, το λεωφορείο μπήκε κανονικά σε κάθε χωριό της περιοχής και μάζευε μαθητές από τα σχολεία που εκείνη την ώρα σχολούσαν.
Ωραία φάση είδαμε μπόνους φακτ ότι είδαμε κάμποση από την επαρχία απρογραμμάτιστα και μάλιστα μας άρεσε πολύ.
Αυστροφέρνει η Σλοβενία και λογικό βάσει της ιστορίας της.
Χαζέψαμε και τη νεολαία, αρκετά ψηλά και αθλητικά τα παιδιά (όχι όλα όμως), από ομορφάδα όμως δεν τρελαθήκαμε τους περιμέναμε πιο καλοφτιαγμένους.
Και τι άλλο; Α ναι. 'Εβρεχε πολύ!!
Θα βάλω giveaway στο τέλος. 'Οποιος μετρήσει πόσες φορές έγραψα έβρεχε στο κείμενο θα κερδίσει το μαγνητάκι μου
Ε τι να κάνω θέλω να μοιραστώ τον πόνο μου...
Είχαμε 4 ώρες ακόμη ελεύθερες στη Λιουμπλιάνα μέχρι να φύγει ξανά το λεωφορείο για Ζάγκρεμπ και φύγαμε ολοταχώς να δούμε την πόλη και με το φως της μέρας.
Last edited:
