evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.953
- Likes
- 16.680
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
Ξεκίνημα στο Ζάγκρεμπ. Ο Ντράγκο και ο Τέσλα.
Επηρεασμένη από την εμπειρία του @psilos3 που πήγε Σάββατο μεσημέρι στο μουσείο του Ντράζεν Πέτροβις και το βρήκε κλειστό, δεν ήθελα να πάθω τα ίδια και πάλι Σάββατο ήταν και σήμερα, οπότε ξύπνησα πρωί πρωί για να πάω με το άνοιγμα και μέχρι τα κορίτσια να πιούν τον καφέ τους (διότι όταν είπα θα πάω να δω τα αναμνηστικά του Πέτροβιτς κοιτούσαν τον ουρανό αν βρέχει! Πέτρο….τι;;;
)
Βγήκα έξω και ψιλοχιόνιζε. Δυστυχώς ήδη από την προηγούμενη με είχαν εγκαταλείψει τα μποτάκια μου, κάπου η σόλα έμπαζε νερό οπότε τα φορούσα με πατέντα. Φόρεσα κάλτσα ισοθερμική και από πάνω τα σακουλάκια τα διαφανή του αεροδρομίου που δίνουν για τα υγρά….για την ώρα πάντως τα πόδια μου ήταν στεγνά. Δεν είχα δεύτερο ζευγάρι μαζί μου, μόνο με ένα μπακπακ ταξίδευα.
‘Έκανα μια ωραία βόλτα με κατεύθυνση το γήπεδο Drazen Petrovic Basketball Hall το πρώην Cibona και στο δρόμο συνάντησα το Εθνικό Θέατρο καθώς και το μουσείο MIMARA που για την ώρα είναι κλειστό.
ΜΙΜΑRA
Ενάμισι χιλιόμετρο πιο πέρα έφτασα στον προορισμό μου και αντίκρυσα αυτό…
Ψέμματα τα πω; Συγκινήθηκα! Μπορεί να ήταν ανταγωνιστής, να μας έσφαζε όπου τον συναντούσε η Εθνική Μπάσκετ τότε, μας διέλυσε στον τελικό το 1989, ωστόσο ο Ντράγκο μαζί με τον Γκάλη είναι όλη η ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Και κομμάτι της νιότης μου.
Οπότε σεβασμός και μόνο ατελείωτος...Μαζί με το πρόωρο τραγικό τέλος λογικό είναι μυθοποιηθεί.
Πέρα από το ότι είμαι μπασκετόφιλη και παρακολουθούσα μανιωδώς (όπως και όλη η Ελλάδα) την πορεία του αυτοκράτορα ‘Αρη , είχα τη χαρά να κάνω τότε την πρακτική μου στο μεγαλύτερο ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης όπου κατέλυαν όλες οι αντίπαλες ομάδες του ‘Άρη στα Final Four. Αργότερα είχα και μακρόχρονη σχέση με παίχτη/προπονητή του μπάσκετ οπότε και εντρύφησα ακόμη περισσότερο στο σπορ.
'Εχω δει και γω το υπέροχο ντοκυμαντέρ Once Brothers όπου ο Βλάντε Ντίβατς ξετυλίγει το κουβάρι της πορείας του με τον Πέτροβιτς καθώς και της μεταξύ τους σχέσης τόσο στη χώρα τους και τη Ευρώπη όσο και το ξεκίνημά τους στο NBA αφού ουσιαστικά αυτοί οι δύο άνοιξαν (και έστρωσαν) το δρόμο για την μετέπειτα αποδοχή των ευρωπαίων παιχτών στην Αμερική.
‘Εχω δει από κοντά όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής και έχω αμέτρητες ιστορίες από τότε, με κάποιους έχω ανταλλάξει και σύντομους διαλόγους, δυστυχώς όμως δεν συνάντησα ποτέ τον Ντράγκο αφού δεν έπαιζε στην παντοδύναμη τότε Γιουγκοπλάστικα που ανταγωνιζόταν με τον ‘Αρη. Μετανιώνω που ήμουν τόσο ντροπαλή και δεν έχω ούτε ένα αυτόγραφο, ένα ενθύμιο, κάτι ρε παιδί μου! Αν ήμουν όπως τώρα θα είχα ζητήσει τα πάντα όλα!
Ωστόσο ο διάολος τα έφερε έτσι ώστε έτυχε να βρεθώ μπροστά σ ένα περίεργο σκηνικό με παίχτη της Γιουγκοπλάστικα (και συμπαίχτη του στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας) όπου ο εν λόγω παίχτης μου ζήτησε γραμμή στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου που είχα εγώ βάρδια εκείνη την ώρα και μιλώντας με το Ντράζεν στην άλλη άκρη της γραμμής, η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει, φούντωσε, κοκκίνησε και άρχισε να φωνάζει χωρίς να έχω ιδέα τι λέει, πλάκωσαν οι συμπαίχτες του και τον απομάκρυναν από τα γκισέ μας γιατί άρχισε να ρίχνει μπουνίδια και κλωτσίδια όπου έβρισκε!
Αργότερα όταν ηρέμησε η φάση και ήρθαν οι παίχτες στη ρεσεψιόν ρώτησα τι συνέβη και κάποιος καλοθελητής μου τα μετέφρασε στα αγγλικά….Δεν θα το μοιραστώ ωστόσο εδώ πρώτον γιατί αμαυρώνει τη φήμη του (αν και δεν ήταν μυστικό ότι ήταν ολίγον τι από τσόγλανος) αλλά και επειδή δεν μπορώ να είμαι απόλυτα βέβαιη για την ακρίβεια των όσων μου μετέφεραν.
Back to the ..future...
Με έφαγε ο υπερβάλων ζήλος βέβαια γιατί από το άγχος μην κλείσει και δεν προλάβω ξέχασα να τσεκάρω το άνοιγμα 9.30 το πρωί ήμουν απέξω και η πινακίδα έγραφε λειτουργία 10-2
Βρήκα ένα υπόστεγο να προφυλακτώ από το χιονόβροχο και φωτογράφιζα τους τοίχους.
Στις 10 ακριβώς φάνηκε ένας πιτσιρικάς και με κοιτούσε περίεργα. Λέω είμαι ο μόνος πελάτης που περιμένει....Μου απαντάει βασικά εκπλήσσομαι γιατί δεν μας έχει ξανατύχει να περιμένει κάποιος πριν ανοίξουμε. Ε τι να κάνω λέω περίμενα ήδη αρκετό καιρό για να έρθω εδώ και ενθουσιάστηκε! Μπορείτε λέει να περάσετε τσάμπα
Mπήκα μέσα, προχωρούσα και αυτός άναβε τα φώτα !
Εντάξει, σε 10-15 λεπτά έχεις δει τα πάντα, επί της ουσίας εκθέτουν την αθλητική του πορεία (λογικό) και κάποια λίγα προσωπικά αντικείμενα.
Θα ήθελα ωστόσο να υπάρχουν περισσότερα αναμνηστικά της προσωπικής του ζωής, ρούχα ή φωτογραφίες και αντικείμενα.
Ούτε αερόσολες, ούτε τεχνολογία αλλά μια χαρά μας έσφαζε και με αυτά!
Αφού ξεμπέρδεψα γρήγορα είπα να πάω μια βόλτα και από το μουσείο του τεράστιου Νικολά Τέσλα το οποίο βρίσκεται σχεδόν απέναντι.
Το είχα σημειώσει όταν σχεδίαζα το πρόγραμμα αλλά δε φανταζόμουν ότι θα έμενε χρόνος και γι αυτό.
Είδα οικογένειες με παιδιά να περιμένουν έξω και μέχρι να έρθει η σειρά μου μπήκα στο γκουγκλ να φρεσκάρω τη μνήμη μου σχετικά με τα επιτεύγματα του επιστήμονα..
Αγόρασα εισιτήριο (ο τσάμπας πέθανε εδώ) και μπήκα μέσα.
'Οτι και να πω λίγο είναι! Εντυπωσιάστηκα...Δεν έχω ξαναδεί τόσες πολλές αντίκες μαζεμένες σε ένα χώρο. Και μάλιστα από τόσο διαφορετικά μεταξύ τους αντικείμενα.
Προφανώς οι οργανωτές έκαναν μια τεράστια προσπάθεια να συγκεντρώσουν αντικείμενα στα οποία άμεσα ή έμμεσα βρήκε εφαρμογή η τεχνολογία που ανέπτυξε ο Τέσλα και δημιούργησαν ένα μικρό θησαυρό!
Για του λόγω το αληθές...
Από τις αντίκες
η εξέλιξη...
Το σύγχρονο Tesla (τανκς)
και το φουτουριστικό!
Ενθουσιάστηκα! και εγώ και τα δεκάδες πιτσιρίκια που επισκέπτονταν το μουσείο.
Το πήγα βέβαια λίγο τρεχάτο γιατί είχαμε και συνέχεια και οι άλλες ήταν ήδη στο κέντρο και χαζολογούσαν στις βιτρίνες και τα μαγαζιά μέχρι να τις βρω και να πάμε όλες παρέα προς την 'Ανω Παλιά Πόλη.
Δύο χιλιομετράκια είχα να κάνω ως το κέντρο, τα πήγα με μεγάλη ευχαρίστηση και με στεγνά (ακόμη) πόδια, σήμερα θα γράψει κάμποσα χιλιόμετρα το κοντέρ.
Επηρεασμένη από την εμπειρία του @psilos3 που πήγε Σάββατο μεσημέρι στο μουσείο του Ντράζεν Πέτροβις και το βρήκε κλειστό, δεν ήθελα να πάθω τα ίδια και πάλι Σάββατο ήταν και σήμερα, οπότε ξύπνησα πρωί πρωί για να πάω με το άνοιγμα και μέχρι τα κορίτσια να πιούν τον καφέ τους (διότι όταν είπα θα πάω να δω τα αναμνηστικά του Πέτροβιτς κοιτούσαν τον ουρανό αν βρέχει! Πέτρο….τι;;;
)Βγήκα έξω και ψιλοχιόνιζε. Δυστυχώς ήδη από την προηγούμενη με είχαν εγκαταλείψει τα μποτάκια μου, κάπου η σόλα έμπαζε νερό οπότε τα φορούσα με πατέντα. Φόρεσα κάλτσα ισοθερμική και από πάνω τα σακουλάκια τα διαφανή του αεροδρομίου που δίνουν για τα υγρά
….για την ώρα πάντως τα πόδια μου ήταν στεγνά. Δεν είχα δεύτερο ζευγάρι μαζί μου, μόνο με ένα μπακπακ ταξίδευα.‘Έκανα μια ωραία βόλτα με κατεύθυνση το γήπεδο Drazen Petrovic Basketball Hall το πρώην Cibona και στο δρόμο συνάντησα το Εθνικό Θέατρο καθώς και το μουσείο MIMARA που για την ώρα είναι κλειστό.
ΜΙΜΑRA
Ενάμισι χιλιόμετρο πιο πέρα έφτασα στον προορισμό μου και αντίκρυσα αυτό…
Ψέμματα τα πω; Συγκινήθηκα! Μπορεί να ήταν ανταγωνιστής, να μας έσφαζε όπου τον συναντούσε η Εθνική Μπάσκετ τότε, μας διέλυσε στον τελικό το 1989, ωστόσο ο Ντράγκο μαζί με τον Γκάλη είναι όλη η ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Και κομμάτι της νιότης μου.
Οπότε σεβασμός και μόνο ατελείωτος...Μαζί με το πρόωρο τραγικό τέλος λογικό είναι μυθοποιηθεί.
Πέρα από το ότι είμαι μπασκετόφιλη και παρακολουθούσα μανιωδώς (όπως και όλη η Ελλάδα) την πορεία του αυτοκράτορα ‘Αρη , είχα τη χαρά να κάνω τότε την πρακτική μου στο μεγαλύτερο ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης όπου κατέλυαν όλες οι αντίπαλες ομάδες του ‘Άρη στα Final Four. Αργότερα είχα και μακρόχρονη σχέση με παίχτη/προπονητή του μπάσκετ οπότε και εντρύφησα ακόμη περισσότερο στο σπορ.
'Εχω δει και γω το υπέροχο ντοκυμαντέρ Once Brothers όπου ο Βλάντε Ντίβατς ξετυλίγει το κουβάρι της πορείας του με τον Πέτροβιτς καθώς και της μεταξύ τους σχέσης τόσο στη χώρα τους και τη Ευρώπη όσο και το ξεκίνημά τους στο NBA αφού ουσιαστικά αυτοί οι δύο άνοιξαν (και έστρωσαν) το δρόμο για την μετέπειτα αποδοχή των ευρωπαίων παιχτών στην Αμερική.
‘Εχω δει από κοντά όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής και έχω αμέτρητες ιστορίες από τότε, με κάποιους έχω ανταλλάξει και σύντομους διαλόγους, δυστυχώς όμως δεν συνάντησα ποτέ τον Ντράγκο αφού δεν έπαιζε στην παντοδύναμη τότε Γιουγκοπλάστικα που ανταγωνιζόταν με τον ‘Αρη. Μετανιώνω που ήμουν τόσο ντροπαλή και δεν έχω ούτε ένα αυτόγραφο, ένα ενθύμιο, κάτι ρε παιδί μου! Αν ήμουν όπως τώρα θα είχα ζητήσει τα πάντα όλα!
Ωστόσο ο διάολος τα έφερε έτσι ώστε έτυχε να βρεθώ μπροστά σ ένα περίεργο σκηνικό με παίχτη της Γιουγκοπλάστικα (και συμπαίχτη του στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας) όπου ο εν λόγω παίχτης μου ζήτησε γραμμή στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου που είχα εγώ βάρδια εκείνη την ώρα και μιλώντας με το Ντράζεν στην άλλη άκρη της γραμμής, η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει, φούντωσε, κοκκίνησε και άρχισε να φωνάζει χωρίς να έχω ιδέα τι λέει, πλάκωσαν οι συμπαίχτες του και τον απομάκρυναν από τα γκισέ μας γιατί άρχισε να ρίχνει μπουνίδια και κλωτσίδια όπου έβρισκε!
Αργότερα όταν ηρέμησε η φάση και ήρθαν οι παίχτες στη ρεσεψιόν ρώτησα τι συνέβη και κάποιος καλοθελητής μου τα μετέφρασε στα αγγλικά….Δεν θα το μοιραστώ ωστόσο εδώ πρώτον γιατί αμαυρώνει τη φήμη του (αν και δεν ήταν μυστικό ότι ήταν ολίγον τι από τσόγλανος) αλλά και επειδή δεν μπορώ να είμαι απόλυτα βέβαιη για την ακρίβεια των όσων μου μετέφεραν.
Back to the ..future...
Με έφαγε ο υπερβάλων ζήλος βέβαια γιατί από το άγχος μην κλείσει και δεν προλάβω ξέχασα να τσεκάρω το άνοιγμα
9.30 το πρωί ήμουν απέξω και η πινακίδα έγραφε λειτουργία 10-2Βρήκα ένα υπόστεγο να προφυλακτώ από το χιονόβροχο και φωτογράφιζα τους τοίχους.
Στις 10 ακριβώς φάνηκε ένας πιτσιρικάς και με κοιτούσε περίεργα. Λέω είμαι ο μόνος πελάτης που περιμένει....Μου απαντάει βασικά εκπλήσσομαι γιατί δεν μας έχει ξανατύχει να περιμένει κάποιος πριν ανοίξουμε. Ε τι να κάνω λέω περίμενα ήδη αρκετό καιρό για να έρθω εδώ και ενθουσιάστηκε! Μπορείτε λέει να περάσετε τσάμπα
Mπήκα μέσα, προχωρούσα και αυτός άναβε τα φώτα !
Εντάξει, σε 10-15 λεπτά έχεις δει τα πάντα, επί της ουσίας εκθέτουν την αθλητική του πορεία (λογικό) και κάποια λίγα προσωπικά αντικείμενα.
Θα ήθελα ωστόσο να υπάρχουν περισσότερα αναμνηστικά της προσωπικής του ζωής, ρούχα ή φωτογραφίες και αντικείμενα.
Ούτε αερόσολες, ούτε τεχνολογία αλλά μια χαρά μας έσφαζε και με αυτά!
Αφού ξεμπέρδεψα γρήγορα είπα να πάω μια βόλτα και από το μουσείο του τεράστιου Νικολά Τέσλα το οποίο βρίσκεται σχεδόν απέναντι.
Το είχα σημειώσει όταν σχεδίαζα το πρόγραμμα αλλά δε φανταζόμουν ότι θα έμενε χρόνος και γι αυτό.
Είδα οικογένειες με παιδιά να περιμένουν έξω και μέχρι να έρθει η σειρά μου μπήκα στο γκουγκλ να φρεσκάρω τη μνήμη μου σχετικά με τα επιτεύγματα του επιστήμονα..
Αγόρασα εισιτήριο (ο τσάμπας πέθανε εδώ) και μπήκα μέσα.
'Οτι και να πω λίγο είναι! Εντυπωσιάστηκα...Δεν έχω ξαναδεί τόσες πολλές αντίκες μαζεμένες σε ένα χώρο. Και μάλιστα από τόσο διαφορετικά μεταξύ τους αντικείμενα.
Προφανώς οι οργανωτές έκαναν μια τεράστια προσπάθεια να συγκεντρώσουν αντικείμενα στα οποία άμεσα ή έμμεσα βρήκε εφαρμογή η τεχνολογία που ανέπτυξε ο Τέσλα και δημιούργησαν ένα μικρό θησαυρό!
Για του λόγω το αληθές...
Από τις αντίκες
η εξέλιξη...
Το σύγχρονο Tesla (τανκς)
και το φουτουριστικό!
Ενθουσιάστηκα! και εγώ και τα δεκάδες πιτσιρίκια που επισκέπτονταν το μουσείο.
Το πήγα βέβαια λίγο τρεχάτο γιατί είχαμε και συνέχεια και οι άλλες ήταν ήδη στο κέντρο και χαζολογούσαν στις βιτρίνες και τα μαγαζιά μέχρι να τις βρω και να πάμε όλες παρέα προς την 'Ανω Παλιά Πόλη.
Δύο χιλιομετράκια είχα να κάνω ως το κέντρο, τα πήγα με μεγάλη ευχαρίστηση και με στεγνά (ακόμη) πόδια, σήμερα θα γράψει κάμποσα χιλιόμετρα το κοντέρ.
Last edited:
