Γαλλία Ιταλία Γαλλία-Ιταλία στους δρόμους του κρασιού και όχι μόνο…

[maska_29]

Την επόμενη μέρα άρχισε να επιδρά πάνω μας η κούραση. Η ανατροπή του σχεδιασμού του ταξιδιού είχε ως αποτέλεσμα να υπερφορτώσουμε τη μέρα με αρκετή οδήγηση. Μόνο η επιστροφή από το Bordeaux απευθείας στο Sarlat-la-Canéda (χωρίς στάση) διήρκησε κάτι λιγότερο από 2,5ώρες. Την τελευταία ώρα της διαδρομής προστέθηκε στη συντροφιά μας ένα ολόγιομο φεγγάρι σαν αποζημίωση γι’ αυτή την κουραστική μέρα, δίνοντας στη μοναχική μας παραπλάνηση μια αίσθηση μυστηρίου στους επαρχιακούς δρόμους της Γαλλίας…

Τα στοιχεία της φύσης συνωμότησαν μαζί μας! Η βροχή που άρχισε να πέφτει μας «χάρισε» ένα αργοπορημένο ξύπνημα. Ένα καλό πρωινό ήταν η ιδανική αρχή για τη συνέχεια του ταξιδιού μας. Ετοιμάσαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε τη μέρα που ως τελικό προορισμό θα είχε το Albi.

Κοντά στο Sarlat υπάρχουν πολλά προϊστορικά σπήλαια. Πιο γνωστές, ίσως, είναι οι σπηλιές του Lascaux (Λάσκο). Κατά την προετοιμασία του ταξιδιού όμως είχαμε διαβάσει ότι στις μέρες μας μπορεί να δει κανείς μόνο αντίγραφα των παλαιολιθικών σχεδίων στους τοίχους του σπηλαίου στο πετυχημένο αντίγραφο του σπηλαίου (Lascaux ΙΙ). Έτσι, επιλέξαμε να επισκεφτούμε το λιγότερο γνωστό σπήλαιο Font-de-Gaume με κάποιες από τις καλύτερες βραχογραφίες που μπορεί να δει κανείς (έτσι έλεγαν οι πηγές μας…)

Φτάνοντας στη είσοδο του σπηλαίου μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Η ώρα ήταν 12:30 και το σπήλαιο θα παρέμενε κλειστό από τις 12:00 ως τις 14:00 (στη συνέχεια δεχόταν επισκέπτες ως τις 17:00). Γενικά, στην επαρχία της Γαλλίας στο μεσοδιάστημα 12:00-14:00 η ζωή στις πόλεις πέφτει (κλείνουν π.χ. τα περισσότερα εμπορικά μαγαζιά) και οι Γάλλοι απολαμβάνουν το διάλλειμα τους… Μη ξεχνάμε ότι στη χώρα υπάρχουν εργατικά συνδικάτα με τεράστια ιστορία.

Μετά από λίγη σκέψη αποφασίσαμε να μην περιμένουμε και να επισπεύσουμε την άφιξή μας στο Albi. Η διαδρομή που είχαμε επιλέξει περνούσε από την ιστορική πόλη Cahors. Μετά από διαδρομή 1,5 ώρας περίπου φτάσαμε στη μεσαιωνική αυτή πόλη, μια καλά οχυρωμένη πόλη και σημαντικό εμπορικό, τραπεζικό και πνευματικό κέντρο. Κατά τον 13ο αιώνα Λομβαρδοί έμποροι είχαν δημιουργήσει στην πόλη το πρώτο τραπεζικό κέντρο της Ευρώπης. Επίσης υπάρχει και ένα παλιό πανεπιστήμιο. Στη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου η πόλη παραδόθηκε στους Άγγλους με τους κατοίκους της να την εγκαταλείπουν αφήνοντάς την ερημωμένη.

Βασικό αξιοθέατο της πόλης αποτελεί ένα μεσαιωνικό κατάλοιπο, η εντυπωσιακή γέφυρα Pont Valentré πάνω στον ποταμό Lot με τις γοτθικές καμάρες και τους τρεις πύργους. Τη γέφυρα συνοδεύει ένας τοπικός θρύλος που αναφέρει ότι ο αρχιμάστορας έκανε συμφωνία με τον διάβολο προκειμένου να καταφέρει να ολοκληρώσει την κατασκευή της, αλλά με πονηριά κατάφερε να μην πουλήσει τελικά την ψυχή του σε αυτόν.

Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας για το Albi είναι αδύνατο να μην παρατηρήσουμε τη διαφορά στη βλάστηση σε σχέση με το αρχικό κομμάτι της διαδρομής μας. Η βλάστηση της Γαλλίας επί μια σχεδόν εβδομάδα φανερώνεται μπροστά μας και δε μένει παρά να επιβεβαιώσουμε τις γνώσεις μας για τις κλιματικές συνθήκες αλλά και τη γεωλογική ιστορία της περιοχής.

Μετά από μια ξεκούραστη διαδρομή διάρκειας 1,5 ώρας περίπου φτάνουμε στο Albi. Το ξενοδοχείο μας (Ibis) βρισκόταν στο νεότερο κομμάτι της πόλης, λίγη ώρα από το ιστορικό κέντρο της πόλης. Μια πρώτη βόλτα στο κέντρο του Albi μας φανερώνει μια παραμυθένια «ροζ πόλη». Τα κτίρια είναι φτιαγμένα από μια κοκκινωπή πέτρα από τα γύρω ασβεστολιθικά οροπέδια. Η πόλη είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Tarn και στο κέντρο της δεσπόζει ο καθεδρικός ναός της Sainte-Cécile (μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO), με το κωδωνοστάσιο να βρίσκεται πάνω σε έναν πολύ ψηλό πυργίσκο που φαντάζει «απειλητικός» σε σχέση με την υπόλοιπη κατασκευή. Δίπλα ακριβώς στον καθεδρικό βρίσκεται μια παλιά, πλήρως ανακαινισμένη, αρχιεπισκοπική κατοικία που στεγάζει πια το Musée Toulouse-Lautrec. To Albi είναι η πόλη που γεννήθηκε ο γνωστός μικρόσωμος Γάλλος ζωγράφος (κάποια ασθένεια στην παιδική του ηλικία σταμάτησε την ανάπτυξη των ποδιών του και του επέτρεψε να φτάσει σε ύψος μόλις 1,5 μέτρου) ο οποίος στη συνέχεια της ζωής του εγκαταστάθηκε στο Παρίσι απολαμβάνοντας την μποέμικη ζωή της Μονμάρτης. Το εσωτερικό του μουσείου θα ήταν το ξεκίνημα της επόμενης μέρας μας.

Μετά από τη χορταστική βόλτα στην πόλη (μην παραλείψετε να απολαύσετε τη θέα προς τον ποταμό Tarn και την παλιά γέφυρα) ήρθε η ώρα να «μπλεχτούμε» στη ζωή της σύγχρονης πόλης. Ήταν ημέρα Τρίτη (30/9) και η περιοχή ζούσε στους ρυθμούς της ποδοσφαιρικής αναμέτρησης των Γιρονδίνων της Girondins de Bordeaux και των Lyonnais της Olympique Lyon για τα προημιτελικά του Champions League.

Στη βόλτα μας, προς το ιστορικό κέντρο της πόλης, είχαμε παρατηρήσει κοντά στο ξενοδοχείο μας μια pub που φάνταζε ιδανική για την περίσταση. Η παραγγελία σε μπύρες και φαγώσιμα έγινε (μαντέψτε…) αποκλειστικά στα Γαλλικά και το μαγαζί μετά από λίγο είχε γεμίσει νέο κόσμο (για φοιτητές μου φαινόντουσαν). Στο μαγαζί υπήρχε μια μεγάλη οθόνη όπου θα προβαλλόταν εντός ολίγου η ποδοσφαιρική αναμέτρηση (συνοδεία rock ήχων). Από την αρχή της αναμέτρησης επαληθεύτηκε η υπόθεσή μας ότι οι περισσότεροι γύρω μας θα ήταν υποστηρικτές της (σαφώς κοντινότερης άλλωστε) Bordeaux.

Και ξαφνικά καθώς όλοι έβλεπαν τον αγώνα και έπιναν τη μπύρα τους (επί της ευκαιρίας να σημειώσω ότι μέσα στο μαγαζί δεν κάπνιζε κανείς!) ένας από τους δύο μπάρμαν άρχισε να μοιράζει κάτι φωτοτυπίες με ερωτήσεις και κενά για συμπλήρωση των απαντήσεων!!! (και δεν είχα προλάβει να κάνω επανάληψη… ). Το φυλλάδιο ήταν 4-5 σελίδες με αριθμημένες ερωτήσεις και τελικά υπήρχε ένα στα χέρια κάθε παρέας (υπήρχαν και ζευγάρια που έπαιζαν ακόμη και μεμονωμένοι παίκτες). Αμέσως καταλάβαμε πως πρόκειται για έναν διαγωνισμό με άγνωστο για μας έπαθλο
(σε περίπτωση που το έχει απορία κανείς, δεν συμμετείχαμε στο παιχνίδι γιατί μέχρι να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται είχαν εξαντληθεί τα φυλλάδια… λέτε να είχαν και φωτοτυπικό για παν ενδεχόμενο??? )

Μετά από λίγη ώρα κατά τη διάρκεια της οποίας όλοι είχαν τρελαθεί να βρουν τις απαντήσεις (!) ένας μπάρμαν παρατάει τις παραγγελίες και με ένα μικρόφωνο ανά χείρας αρχίζει να διαβάζει το φυλλάδιο και να δέχεται δια βοής τις απαντήσεις! (απορίας άξιο ήταν πως μέτραγαν το σκορ και εντυπωσιακή η πειθαρχία στον συντονιστή).
Από τα λίγα γαλλικά που γνωρίζω αντιλαμβάνομαι πως πρόκειται για ερωτήσεις γενικών γνώσεων π.χ. μια που θυμάμαι ήταν πόσες χορδές έχει το τσέλο (έλα μου ντε??? :roll: ) και άλλη μια είχε να κάνει με μεσημβρινούς και παράλληλους (αυτήν «την είχα», κρίμα…)

Στο εντωμεταξύ ο αγώνας ήταν σε πλήρη εξέλιξη και απλά έριχναν ένα βλέμμα που και που… Ούτε εμείς δεν τον παρακολουθήσαμε καλά-καλά προσπαθώντας να συγκρατήσουμε τα γέλια μας (η μπύρες παρεμπιπτόντως ήταν ωραιότατες αλλά δυστυχώς δεν τις συγκράτησα). Για την ιστορία θα αναφέρω μόνο ότι η αναμέτρηση έληξε με νίκη της Lyon μέσα στο «σπίτι» της (Ζερλάν) επί της Bordeaux με 3-1.

«Αύριο» ερχόταν μια άλλη μέρα...




(Σημείωση: στην εικόνα που επισυνάπτω φαίνεται η γέφυρα Pont Valentré πάνω στον ποταμό Lot στην Cahors. Οι υπόλοιπες φωτογραφίες θα προστεθούν μόλις ανέβουν στην gallery )

Μερικές φωτογραφίες από το Albi όπως προλόγισα...













Η επόμενη μέρα θα άρχιζε με το Musée Toulouse-Lautrec και... αναχώρηση για Τουλούζη

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11
• 12
• 13
• …

  Go to chapter

  Go
• 32

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 11 of 32

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[LULLU]

..λοιπον περιμενω και τη δοκιμασια κρασιωνννννννννν!!!!!!!!!!!

 

[maska_29]

Γι’ αυτό καθυστέρησα να γράψω την ιστορία…
για να είμαι σίγουρα νηφάλια…

 

[pattyyy]

Πω πω! Οινικές δοκιμές σε Γαλλία και Ιταλία! Ακούγεται τέλειο!

 

[maska_29]

Η διαδρομή

Μετά από πολύ σκέψη και συζήτηση , γνωρίζοντας τις ημερομηνίες που θα ενωνόταν η παρέα στην Ιταλία καταλήξαμε στον καλύτερο δυνατό προγραμματισμό του ταξιδιού (με βάση τα δικά μας γούστα βεβαίως βεβαίως…)

Το ταξίδι με αφετηρία την πόλη του φωτός θα περιελάμβανε την περιοχή της Ορλεάνης (κάστρα του Λίγηρα), την περιοχή της Δορδόνης στην επαρχία της Ακουϊτανίας, την περιοχή Tarn στην επαρχία Midi-Pyrénées και την Τουλούζη για αρχή. Θα ακολουθούσε το ιταλικό κομμάτι με Φλωρεντία-Τοσκάνη και Ρώμη. Τέλος, ο επίλογος θα γραφόταν επί γαλλικού εδάφους στη Λυών και ο κύκλος θα έκλεινε στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle του Παρισιού μετά το ταχύτατο ταξίδι με το TGV.

 

[maska_29]

Η διαδρομή

Γράφω συνοπτικά το πρόγραμμα του ταξιδιού (στις πόλεις με bold έγιναν διανυκτερεύσεις)

Γαλλία – 1η φάση ταξιδιού
Paris (αρχή και τέλος…)
Blois (περιοχή Ορλεάνης, κάστρα του Λίγηρα)
Sarlat-la-Canéda
Bordeaux (δεν ήταν στο αρχικό σχέδιο αλλά … μας προέκυψε!! )
Albi (πόλη καταγωγής του Toulouse Lautrec - υπάρχει και μουσείο)
Toulouse
Με πολλές στάσεις σε χωριά… (για βόλτα και ένα καφεδάκι…)

Ιταλία – 2η φάση ταξιδιού
Toulouse→Rome (με αεροπλάνο)
Rome→Firenze
μονοήμερη εκδρομή σε San Gimignano, Siena, Greve in Chianti
μονοήμερη εκδρομή σε Pisa, Lucca
Firenze→Rome

Γαλλία - 3η φάση ταξιδιού
Rome→Lyon (με αεροπλάνο)
Lyon→Paris (με TGV)

Στη Γαλλία επιλέξαμε να δούμε λιγότερο γνωστούς προορισμούς…
Σχεδόν σε όλο το ταξίδι (εκτός από τις μέρες που μείναμε Ρώμη και Λυών) είχαμε νοικιάσει αυτοκίνητο (από τη Hertz στη Γαλλία και από την Avis στην Ιταλία) ενώ επιλέξαμε οι διαδρομές Toulouse→Rome και Rome→Lyon να γίνουν με αεροπλάνο λόγω οικονομίας χρόνου και χρημάτων! Είπαμε, το ταξίδι είχε οργανωθεί μήνες πριν οπότε οι τιμές στα αεροπορικά εισιτήρια ήταν λογικότατες…

To be continued…

 

[nera_gr]

Αχ, ένα από τα ταξίδια-όνειρο για μένα. Ανυπομονώ να διαβάσω για τις βόλτες και τις κρασοκατανύξεις σας!

 

[maska_29]

Πτήση και φύγαμε...

Παρασκευή πρωί και η προσμονή μου δεν περιγράφεται… Είμαι στη δουλειά κι ο χρόνος ως το μεσημέρι κυλά βασανιστικά… Τίποτα δε φαντάζει ικανό να αποτραβήξει τη σκέψη μου… Το μεσημέρι επιτέλους έχει φτάσει. Με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη του κινητού μου περιμένω την πολυπόθητη κλήση… «Είμαι απ’ έξω, έρχεσαι?»

Το check-in έχει γίνει από το σπίτι την προηγούμενη μέρα και το Παρίσι φαντάζει όλο και πιο κοντά.
Ακολουθεί ένα τυπικό ταξίδι με AirFrance απολαμβάνοντας από ψηλά -για άλλη μια φορά- την πόλη που ακόμη δεν έχει ανάψει τα φώτα της…
Κατευθυνόμενοι στον διάδρομο παραλαβής των αποσκευών τίποτε δεν προμήνυε τη δυσάρεστη συνέχεια… δύο άτομα, δύο βαλίτσες αλλά η μια αγνοείται! (χαρά αγνοείται...!?)
Δηλώνουμε την απώλεια στην υπάλληλο της εταιρίας (η συνεννόηση έγινε στα Αγγλικά) και κατευθυνόμαστε στην εταιρία ενοικίασης του αυτοκινήτου (Hertz – Opel Corsa 1.2)

H απώλεια των αποσκευών, έστω και προσωρινά, είναι σίγουρα μια ταλαιπωρία…
Ειδικά σε ένα road trip μιας και ο συντονισμός για την παραλαβή των αποσκευών είναι αντικειμενικά πιο δύσκολος λόγω της συνεχούς κίνησης σε μέρη που δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει μεγάλο αεροδρόμιο κοντά.
Το παρήγορο ήταν ότι η συγκεκριμένη εταιρία μας προμήθευσε άμεσα (με το που δηλώθηκε η απώλεια στο Παρίσι) 2 νεσεσέρ με όλα τα είδη πρώτης ανάγκης και μας ενημέρωσε για το δικαίωμά μας να κάνουμε αγορές αξίας 100? για να καλύψουμε τις ανάγκες των πρώτων ημερών.

Ανασυνταχθήκαμε, ξεχάσαμε την απογοήτευσή μας και αφήσαμε το Παρίσι με κατεύθυνση την περιοχή της Ορλεάνης. Πρώτος σταθμός του ταξιδιού (μετά από 2ώρες περίπου) το όμορφο Blois

 

[maska_29]

Επισυνάπτω έναν χάρτη της 1ης φάσης του ταξιδιού (Γαλλία) μιας και λογικά είναι η λιγότερο γνωστή στο ευρύ κοινό.

 

[maska_29]

Άφιξη στο Blois

Η διαδρομή (μέσω αυτοκινητοδρόμου) από το Charles de Gaulle ως το Blois ήταν σχετικά σύντομη χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Με λίγη κίνηση έξω από το Παρίσι και συνταξιδιώτη μια ελαφριά βροχούλα φτάσαμε στον προορισμό μας. Καθώς πλησιάζαμε στην πόλη η βροχή δυνάμωνε με αποτέλεσμα η πρώτη επαφή μας με τo Blois να γεννά ερωτήματα του στυλ «μα καλά που πήγαν όλοι??? »

Ελάχιστα μαγαζιά ανοιχτά, ελάχιστα αυτοκίνητα και οι πεζοί άφαντοι! Ο.Κ. δε λέω, η βροχή δυσκολεύει τα πράγματα αλλά ήταν Παρασκευή βράδυ (γύρω στις 9:00) και μου ήταν αδύνατο να πιστέψω πως ήταν τόσο άμαθοι από τέτοιες «ακραίες καιρικές συνθήκες»… (μιλάμε για μια απλή μπόρα…)

Κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας (Ibis Blois, οικονομική λύση με πολύ καλό location) στο κέντρο σχεδόν της πόλης και αποφασίσαμε να κάνουμε μια πρώτη βόλτα στην πόλη καθώς η βροχή είχε κοπάσει πια.

Μετά τη σύντομη βόλτα παραδοθήκαμε αμαχητί στην αγκαλιά του Μορφέα. Η πόλη μπορούσε να περιμένει…

 

[maska_29]

Κάστρα του Λίγηρα

Πρώτο ξύπνημα στη Γαλλία, πρωί Σαββάτου, και πλήρως απαλλαγμένοι από ό,τι μας συνέδεε από τις αθηναϊκές συνήθειες μας αναζητούμε ένα ωραίο café-brasserie στη γειτονιά για την αρχή της μέρας.

Η συνεννόηση γίνεται αποκλειστικά στα Γαλλικά και οι επιλογές μας μπορούν να χαρακτηριστούν «παραδοσιακές». Ο (δυνατός, γεμάτος γεύση) καφές φίλτρου συνοδεύεται από μπαγκέτα με ζαμπόν (ήταν η πρώτη μπαγκέτα που έτρωγαν οι Γάλλοι μέχρι να πειραματιστούν και με άλλες γεύσεις) και κρουασάν.

Αφήνουμε για λίγο το Blois ξεκινώντας την περιήγησή μας στα κάστρα του Λίγηρα. Πρώτος σταθμός το Château de Chenonceau.

Στη διαδρομή για το κάστρο μας περιμένει μια πρωτόγνωρη για μας εμπειρία. Σε έναν δρόμο μέσα στο πουθενά (ο συντομότερος κατά το GPS) παρατηρούμε έναν μικρό συνωστισμό και δίπλα μας περνά ένας απόλυτα προβλεπόμενος αναβάτης με ένα καθαρόαιμο άλογο (δεν υπερβάλω στην περιγραφή, έχω κάποια εμπειρία από ιππασία…). Ξεπερνώντας την αρχική μας έκπληξη και παρατηρώντας τον κόσμο και τα σκυλιά που συνόδευαν τα άλογα υποθέσαμε ότι πρόκειται για κάτι σαν κυνήγι στη εξοχή… (το σκηνικό θύμιζε κάτι από την πρόσφατη διαφήμιση του Πάμε Στοίχημα με τον Έλληνα τζογαδόρο να φωνάζει στους άγγλους αναβάτες «And what about ... Liverpool???»)

Σε όλο το μέρος της διαδρομής παρατηρούσαμε τη φύση που οργίαζε δίπλα μας χαρίζοντάς μας μαγικές εικόνες.

Ο πύργος του Chenonceau είναι, κατά κάποιον τρόπο, ο πύργος που έχτισαν γυναίκες για γυναίκες!
Είναι χτισμένος στη κοιλάδα του Λίγηρα πάνω στον παραπόταμο Σερ.
Τα σχέδια είναι γυναικεία από την Κατρίν Μπρινοσέ και αρχικά κτίστηκε πάνω σε μια παλιά έπαυλη και ένα νερόμυλο. Αρχικά ανήκε στον Ερρίκο το Β' ο οποίος στη συνέχεια τον έκανε δώρο στην ερωμένη του Ντιόν ντε Πουατιέ.
Η ντε Πουατιέ που ήταν λάτρης του κυνηγιού ζήτησε να φτιαχτεί μία γέφυρα για να συνδέεται με την άλλη όχθη του ποταμού για να πηγαίνει για το αγαπημένο της σπορ πιο εύκολα.
Όταν ο Ερρίκος πέθανε η σύζυγος του Αικατερίνη των Μεδίκων ανάγκασε την ντε Πουατιέ να φύγει και παρήγγειλε μια διώροφη στοά επάνω από την γέφυρα.
Αργότερα η χήρα του Ερρίκου Γ Λουΐζα ήρθε εδώ να πενθήσει τον άντρα της και έζησε για 11 χρόνια σε ένα υπνοδωμάτιο «ντυμένο» με μαύρο βελούδο.
Κάπως έτσι το κτίσμα έχει τη σημερινή ονειρεμένη μορφή του!

(δε σχολιάζω τα οικογενειακά και εξωσυζυγικά τους…)

 

[maska_29]

Μια φωτογραφία από το εσωτερικό...