maska_29
Member
- Μηνύματα
- 381
- Likes
- 788
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Να δω το Σέλας...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- H διαδρομή
- Πτήση και φύγαμε
- Άφιξη στο Blois
- Κάστρα του Λίγηρα
- Κάστρα του Λίγηρα - συνέχεια
- Κάστρα του Λίγηρα – Blois
- Rocamadour και Sarlat-la-Canéda
- Στην κοιλάδα του Dordogne
- Bordeaux
- Μια στάση στην Cahors και δρόμο για Albi
- Musée Toulouse-Lautrec και δρόμο για Toulouse
- Πρώτη ανακεφαλαίωση
- Πτήση για Ρώμη και οδήγηση για Φλωρεντία
- Φλωρεντία με μια πρώτη ματιά
- Φλωρεντία με μια δεύτερη ματιά
- Piazzale Michelangelo και San Gimignano
- Siena και Chianti
- Ανάσταση!
- Pisa - Lucca
- Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη
- Ρώμη
- Roma…
- Ρώμης συνέχεια…
- μια τελευταία βόλτα...
- Βατικανό
- Lyon
- Τριγυρνώντας στους δρόμους της Lyon…
- vieux Lyon και λόφος Fourvière (1)
- vieux Lyon και λόφος Fourvière (2)
- Λυών
- Επιστροφή
Κυριακή του Πάσχα (4 Απριλίου). Η Ελλάδα το έχει ρίξει… στη χορτοφαγία κι εμείς στις περιπλανήσεις. Σήμερα είναι η τελευταία μας μέρα στην Τοσκάνη. Το σημερινό menu περιλαμβάνει 2 πόλεις. Την Pisa και τη Lucca. Στο πρωινό σχολιάζουμε την χθεσινή εμπειρία. Σε όλους έχει κάνει εντύπωση η αδιάφορη στάση των Φλωρεντινών για την Ανάσταση, όχι επειδή θίγονται τα χριστιανικά μας αισθήματα…
Μετά από οδήγηση για κάτι περισσότερο από μια ώρα, βρισκόμαστε στην Pisa. Παρκάρουμε τα αυτοκίνητα σε ένα υπαίθριο parking. Στη σύντομη διαδρομή μας προς τον διάσημο πύργο παρατηρούμε πολλούς πλανόδιους πωλητές (κυρίως Ασιάτες και Αφρικανούς) που έχουν σταθμεύσει τα βανάκια τους και εκθέτουν την πραμάτεια τους στο δρόμο που οδηγεί στο κυριότερο αξιοθέατο της πόλης. Έχει αρχίσει να ψιχαλίζει αλλά αυτό δε φαίνεται να αποθαρρύνει κανέναν.
Η Πίζα μπορεί να θεωρηθεί από τις διασημότερες ευρωπαϊκές πόλεις κυρίως για δύο λόγους: το πανεπιστήμιό της που λειτουργεί από το 1343 (από εκεί πέρασε και ο Γαλιλαίος, με την Πίζα να είναι η γενέτειρα πόλη του) και φυσικά τον ξακουστό κεκλιμένο πύργο της, με την χαρακτηριστική του κλίση.
Ο πύργος μαγνητίζει το βλέμμα σου με την πρώτη ματιά. Τόσο η κλίση του όσο και η αρχιτεκτονική του εντυπωσιάζουν. Σε λίγο πιο μακρινή απόσταση από τον πύργο αρκετοί τουρίστες παίρνουν την κλασική πόζα (όσοι δεν τη γνωρίζουν ας ρίξουν μια ματιά στο διαδίκτυο) προσπαθώντας να τον «συγκρατήσουν» για να μη καταρρεύσει. Δίπλα στο πύργο δεσπόζουν ο καθεδρικός ναός της πόλης και το Βαπτιστήριο.
Φυσικά στη μνήμη της παρέας έρχεται ο πασίγνωστος «συνάδελφος» που έριξε από την κορυφή του πύργου μεταλλικές μπάλες για να αποδείξει ότι τα σώματα διαφορετικού βάρους κατά την πτώση τους έχουν την ίδια επιτάχυνση.
Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες αρχίζει η περιπλάνησή μας στην υπόλοιπη πόλη. Διαπιστώνουμε γρήγορα ότι η πόλη δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερα ενδιαφέρον μιας και ανοικοδομήθηκε σχεδόν από την αρχή μετά τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Καθόμαστε σε ένα καφέ για ένα espresso. Οι τιμές και η συμπεριφορά των υπαλλήλων μας υπενθύμισαν πόσο τουριστικός είναι ο συγκεκριμένος προορισμός…
Οι ψιχάλες έχουν αρχίσει να κάνουν πιο έντονη την παρουσία τους στη διαδρομή μας προς τα αυτοκίνητα. Η επόμενη στάση μας απέχει μόλις μισή ώρα και οι φωτογραφίες που έχουμε δει από την Αθήνα μας έχουν κάνει ανυπόμονους…
Βρισκόμαστε στη Lucca. Αφήνουμε τα αυτοκίνητα σε χώρο ελεγχόμενης στάθμευσης λίγο έξω από τα μεσαιωνικά τείχη και κατευθυνόμαστε προς το κέντρο της. Δυστυχώς ο καιρός δε φαίνεται να μας κάνει το χατίρι και ένα ψιλόβροχο συνοδεύει το κάθε μας βήμα. Ο καιρός φαίνεται να έχει αποθαρρύνει πολλούς τουρίστες που υποθέσαμε (ίσως λανθασμένα…) ότι θα συναντήσουμε στην πανέμορφη αυτή πόλη. Περπατάμε στα λιθόστρωτα δρομάκια της με κατεύθυνση την Piazza Anfiteatro. Η πλατεία είναι εντυπωσιακά έρημη κι έτσι έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ανενόχλητοι τα μεσαιωνικά σπίτια που την περιτριγυρίζουν. Όσο η υπόλοιπη παρέα ψωνίζει διάφορα αναμνηστικά από τα μαγαζάκια που βρίσκονται στην πλατεία, στεκόμαστε με τον συνταξιδιώτη μου σε μια καμάρα και κάνουμε σχέδια για την επόμενη φορά που θα βρεθούμε στην πόλη. Η Lucca θα είναι ηλιόλουστη κι εμείς θα καθόμαστε στα τραπεζάκια της πλατείας απολαμβάνοντας τον καφέ μας… Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στα δρομάκια της πόλης. Πολλές πλατείες, μικρές εκκλησίες λιθόστρωτα δρομάκια στριμωγμένα ανάμεσα σε σχετικά ψηλά κτίρια συνθέτουν ένα μαγικό σκηνικό. Η βροχή ολοένα μεγαλώνει αλλά αυτό δε φαίνεται να μας απασχολεί προς το παρόν. Μάλλον προσδίδει μια ατμόσφαιρα μυστηρίου στην περιπλάνησή μας.
Ο ουρανός έχει πλέον σκοτεινιάσει, η βροχή έχει δυναμώσει αισθητά κι έτσι αποφασίζουμε να καθίσουμε σε ένα μαγαζί που μας κίνησε το ενδιαφέρον… Είναι η ώρα του aperitivo! Στον μπουφέ υπάρχουν διάφορες γεύσεις και τα cocktails γεμίζουν το τραπέζι μας με χρώματα… Το μαγαζί έχει αρκετό κόσμο. Η παρέα για άλλη μια φορά χάνεται σε γνώριμες ιστορίες που συνοδεύουν την πορεία της και σε πειράγματα. Οι Ρωμαίοι της παρέας έχουν την τιμητική τους, αύριο πάμε στην πόλη τους…
Μετά από διαδρομή μιας ώρας, επιστρέφουμε στη Φλωρεντία με τη βροχή να είναι μόνιμος σύντροφος μας. Έχει βραδιάσει πια και κάνουμε μια τελευταία βόλτα στα στενά της Φλωρεντίας. Η βόλτα αυτή μοιάζει με ανακεφαλαίωση, το επόμενο πρωί αναχωρούμε για Ρώμη. Η Τοσκάνη μας αποκάλυψε αρκετές από τις ομορφιές της. Σίγουρα θα έχει ακόμη καλά κρυμμένα μυστικά. Κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε…
Μετά από οδήγηση για κάτι περισσότερο από μια ώρα, βρισκόμαστε στην Pisa. Παρκάρουμε τα αυτοκίνητα σε ένα υπαίθριο parking. Στη σύντομη διαδρομή μας προς τον διάσημο πύργο παρατηρούμε πολλούς πλανόδιους πωλητές (κυρίως Ασιάτες και Αφρικανούς) που έχουν σταθμεύσει τα βανάκια τους και εκθέτουν την πραμάτεια τους στο δρόμο που οδηγεί στο κυριότερο αξιοθέατο της πόλης. Έχει αρχίσει να ψιχαλίζει αλλά αυτό δε φαίνεται να αποθαρρύνει κανέναν.
Η Πίζα μπορεί να θεωρηθεί από τις διασημότερες ευρωπαϊκές πόλεις κυρίως για δύο λόγους: το πανεπιστήμιό της που λειτουργεί από το 1343 (από εκεί πέρασε και ο Γαλιλαίος, με την Πίζα να είναι η γενέτειρα πόλη του) και φυσικά τον ξακουστό κεκλιμένο πύργο της, με την χαρακτηριστική του κλίση.
Ο πύργος μαγνητίζει το βλέμμα σου με την πρώτη ματιά. Τόσο η κλίση του όσο και η αρχιτεκτονική του εντυπωσιάζουν. Σε λίγο πιο μακρινή απόσταση από τον πύργο αρκετοί τουρίστες παίρνουν την κλασική πόζα (όσοι δεν τη γνωρίζουν ας ρίξουν μια ματιά στο διαδίκτυο) προσπαθώντας να τον «συγκρατήσουν» για να μη καταρρεύσει. Δίπλα στο πύργο δεσπόζουν ο καθεδρικός ναός της πόλης και το Βαπτιστήριο.
Φυσικά στη μνήμη της παρέας έρχεται ο πασίγνωστος «συνάδελφος» που έριξε από την κορυφή του πύργου μεταλλικές μπάλες για να αποδείξει ότι τα σώματα διαφορετικού βάρους κατά την πτώση τους έχουν την ίδια επιτάχυνση.
Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες αρχίζει η περιπλάνησή μας στην υπόλοιπη πόλη. Διαπιστώνουμε γρήγορα ότι η πόλη δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερα ενδιαφέρον μιας και ανοικοδομήθηκε σχεδόν από την αρχή μετά τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Καθόμαστε σε ένα καφέ για ένα espresso. Οι τιμές και η συμπεριφορά των υπαλλήλων μας υπενθύμισαν πόσο τουριστικός είναι ο συγκεκριμένος προορισμός…
Οι ψιχάλες έχουν αρχίσει να κάνουν πιο έντονη την παρουσία τους στη διαδρομή μας προς τα αυτοκίνητα. Η επόμενη στάση μας απέχει μόλις μισή ώρα και οι φωτογραφίες που έχουμε δει από την Αθήνα μας έχουν κάνει ανυπόμονους…
Βρισκόμαστε στη Lucca. Αφήνουμε τα αυτοκίνητα σε χώρο ελεγχόμενης στάθμευσης λίγο έξω από τα μεσαιωνικά τείχη και κατευθυνόμαστε προς το κέντρο της. Δυστυχώς ο καιρός δε φαίνεται να μας κάνει το χατίρι και ένα ψιλόβροχο συνοδεύει το κάθε μας βήμα. Ο καιρός φαίνεται να έχει αποθαρρύνει πολλούς τουρίστες που υποθέσαμε (ίσως λανθασμένα…) ότι θα συναντήσουμε στην πανέμορφη αυτή πόλη. Περπατάμε στα λιθόστρωτα δρομάκια της με κατεύθυνση την Piazza Anfiteatro. Η πλατεία είναι εντυπωσιακά έρημη κι έτσι έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ανενόχλητοι τα μεσαιωνικά σπίτια που την περιτριγυρίζουν. Όσο η υπόλοιπη παρέα ψωνίζει διάφορα αναμνηστικά από τα μαγαζάκια που βρίσκονται στην πλατεία, στεκόμαστε με τον συνταξιδιώτη μου σε μια καμάρα και κάνουμε σχέδια για την επόμενη φορά που θα βρεθούμε στην πόλη. Η Lucca θα είναι ηλιόλουστη κι εμείς θα καθόμαστε στα τραπεζάκια της πλατείας απολαμβάνοντας τον καφέ μας… Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στα δρομάκια της πόλης. Πολλές πλατείες, μικρές εκκλησίες λιθόστρωτα δρομάκια στριμωγμένα ανάμεσα σε σχετικά ψηλά κτίρια συνθέτουν ένα μαγικό σκηνικό. Η βροχή ολοένα μεγαλώνει αλλά αυτό δε φαίνεται να μας απασχολεί προς το παρόν. Μάλλον προσδίδει μια ατμόσφαιρα μυστηρίου στην περιπλάνησή μας.
Ο ουρανός έχει πλέον σκοτεινιάσει, η βροχή έχει δυναμώσει αισθητά κι έτσι αποφασίζουμε να καθίσουμε σε ένα μαγαζί που μας κίνησε το ενδιαφέρον… Είναι η ώρα του aperitivo! Στον μπουφέ υπάρχουν διάφορες γεύσεις και τα cocktails γεμίζουν το τραπέζι μας με χρώματα… Το μαγαζί έχει αρκετό κόσμο. Η παρέα για άλλη μια φορά χάνεται σε γνώριμες ιστορίες που συνοδεύουν την πορεία της και σε πειράγματα. Οι Ρωμαίοι της παρέας έχουν την τιμητική τους, αύριο πάμε στην πόλη τους…
Μετά από διαδρομή μιας ώρας, επιστρέφουμε στη Φλωρεντία με τη βροχή να είναι μόνιμος σύντροφος μας. Έχει βραδιάσει πια και κάνουμε μια τελευταία βόλτα στα στενά της Φλωρεντίας. Η βόλτα αυτή μοιάζει με ανακεφαλαίωση, το επόμενο πρωί αναχωρούμε για Ρώμη. Η Τοσκάνη μας αποκάλυψε αρκετές από τις ομορφιές της. Σίγουρα θα έχει ακόμη καλά κρυμμένα μυστικά. Κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε…
Attachments
-
59,6 KB Προβολές: 119
Last edited by a moderator: