Γαλλία Ιταλία Γαλλία-Ιταλία στους δρόμους του κρασιού και όχι μόνο…

[maska_29]

Φτάνοντας στην πόλη έχουμε δύο άμεσες προτεραιότητες… Να πάμε στο ξενοδοχείο και να αφήσουμε το αυτοκίνητο σε parking. Η επιλογή του ξενοδοχείου είχε γίνει με βασικά κριτήρια το location και το value for money. Είχαμε καταλήξει σε ένα ωραίο μοντέρνο ξενοδοχείο σε παλιό κτήριο, το Hotel Rosso 23 (Piazza Santa Maria Novella 23) για το οποίο είχαμε διαβάσει στις κριτικές ότι έχει μικρά δωμάτια (σύντομα θα διαπιστώναμε ότι ήθελαν να γράψουν ότι έχει εντυπωσιακά μικρά δωμάτια…). Το θέμα του parking το είχαμε ψάξει επίσης από Αθήνα. Τα περισσότερα parking στο κέντρο της Φλωρεντίας (τουλάχιστον στην περιοχή κοντά στο ξενοδοχείο μας) έχουν χρεώσεις με την ώρα οπότε για ημερήσια στάθμευση είναι απλά ασύμφορα. Ένα τέτοιο ήταν το κοντινό μας Parcheggio Stazione S. M. Novella. Η επιλογή μας, λοιπόν, ήταν ένα πιο απομακρυσμένο parking στο τέλος του σταθμού των τρένων, το Parcheggio Stazione Binario 16 (περπατώντας διαπιστώσαμε πως η διαδρομή μέσα από το σταθμό ήταν σαφώς πιο σύντομη). Το parking είναι υπαίθριο με μπάρες και κάμερες και δεν υπήρξε κανένα απρόοπτο (βέβαια φροντίζαμε να παρκάρουμε πάντα μπροστά από μια κάμερα καλού κακού).

Μετά την τακτοποίησή μας στο ξενοδοχείο αναζητήσαμε την υπόλοιπη παρέα που είχε αρχίσει να χάνεται στα στενά της πόλης. Μια απολαυστική απογευματινο-νυχτερινή βόλτα ήταν η πρώτη επαφή μας με τη Φλωρεντία.

Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην Piazza Santa Maria Novella όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει την ομώνυμη εκκλησία. Κινηθήκαμε προς το ποτάμι (Arno) αναζητώντας μια από τις πιο εντυπωσιακές γέφυρες που έχουμε δει, την «παλιά γέφυρα» Ponte Vecchio. Μια γέφυρα που μοιάζει να θέλει να ενώσει τα κτήρια στις δυο πλευρές της όχθης του ποταμού, όχι τους δρόμους… Στεκόμαστε στη διπλανή γέφυρα (Ponte Santa Trinita) απολαμβάνοντας η θέα. Νιώθω το βλέμμα μου να μαγνητίζεται στη θέα της «παλιάς γέφυρα». Δεν ξέρω τι απ’ όλα όσα βλέπω με εντυπωσιάζει πιο πολύ… η γέφυρα, τα κτήρια, ίσως όλα! Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θέλω να ξεκολλήσω τα μάτια μου… Πλησιάζουμε την Ponte Vecchio με σκοπό να περπατήσουμε ως την απέναντι όχθη. Πάνω στη γέφυρα υπάρχουν πολλά καταστήματα, κυρίως κοσμηματοπωλεία. Και πολύς κόσμος (σαν κι εμάς…). Στρέφω το βλέμμα μου λίγο πιο ψηλά, στην εσωτερική πρόσοψη των κτηρίων της γέφυρας. Αφήνοντας ελεύθερη τη φαντασία, το ταξίδι στο χρόνο είναι αναπόφευκτο…







Αφήνοντας πίσω μας τη γέφυρα χανόμαστε στα στενά με κατεύθυνση την Piazza della Signoria. Όσο πλησιάζουμε ανάμεσα από τα κτήρια αρχίζει να ξεπροβάλει επιβλητικό το Palazzo Vecchio (έδρα της κυβέρνησης της Φλωρεντίας επί αιώνες). Στη διαδρομή πολλά συμπαθητικά εστιατόρια και πιτσαρίες «παίζουν» με τις αντοχές μας!



Στεκόμαστε πια στο κέντρο της Piazza della Signoria. Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει και τα αγάλματα στην πλατεία, τυλιγμένα με το φως που τα έχει «ντύσει», μοιάζουν να θέλουν να μας γοητεύσουν. Τα αγάλματα, η Loggia dei Lanzi (ή αλλιώς Loggia della Signoria) με την τριπλή καμάρα της και το Palazzo Vecchio συνθέτουν ένα αποτέλεσμα μαγικό με τα φώτα να προσπαθούν να τονίσουν την έτσι κι αλλιώς εντυπωσιακή παρουσία τους. Παραδίπλα βρίσκεται η πινακοθήκη Uffizi. Από εδώ θα ξεκινούσαμε την επόμενη μέρα μας.



Συνεχίζουμε τη βόλτα μας προς τον καθεδρικό, Basilica di Santa Maria del Fiore ή απλά Duomo. Στη Piazza del Duomo δεσπόζουν τρία βασικά κτήρια. Ο μεγαλόπρεπος Duomo, το επιβλητικό Campanile και το πανέμορφο Βαπτιστήριο (Battistero di San Giovanni). Τα φωτισμένα κτήρια στέκουν επιβλητικά κι εμείς προσπαθούμε τραβώντας φωτογραφίες να τα φυλακίσουμε στη μνήμη μας.









Η ώρα έχει περάσει και η παρέα (3 ζευγάρια) αρχίζει να αισθάνεται πως είναι ώρα να ικανοποιήσει την πείνα της. Περπατάμε πάλι στα στενά ψάχνοντας για τα εστιατόρια που μας είχαν κινήσει νωρίτερα το ενδιαφέρον. Σε όλα υπάρχει αρκετή αναμονή για ένα τραπέζι στα μέτρα μας. Τελικά αποφασίζουμε να πάμε σε ένα εστιατόριο κοντά στην Piazza Santa Maria Novella. Η μικρή αναμονή περνά ευχάριστα συνομιλώντας με μια παρέα επίσης 3 ζευγαριών από την Ιρλανδία που είχε την ίδια ακριβώς επιθυμία με εμάς. Να δοκιμάσει τοπικά εδέσματα. Στο τέλος του δείπνου δε φαντάζομαι να μην έμειναν ικανοποιημένοι… Εμείς πάντως είχαμε και βοήθεια. Προτάσεις και περιγραφή των πιάτων από το ζευγάρι των Ρωμαίων της παρέας. Κάτι μου λέει πως στην Ιταλία η επιλογή φαγητού δεν θα με δυσκολέψει ιδιαίτερα… Όσο για το κρασί, απολαυστικός λευκός οίνος της Τοσκάνης. Η απόλαυση παραμένει, το χρώμα αλλάζει φορώντας ένα πέπλο αθωότητας...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 13
• 14
• 15
• 16
• 17
• …

  Go to chapter

  Go
• 32

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 15 of 32

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[LULLU]

..λοιπον περιμενω και τη δοκιμασια κρασιωνννννννννν!!!!!!!!!!!

 

[maska_29]

Γι’ αυτό καθυστέρησα να γράψω την ιστορία…
για να είμαι σίγουρα νηφάλια…

 

[pattyyy]

Πω πω! Οινικές δοκιμές σε Γαλλία και Ιταλία! Ακούγεται τέλειο!

 

[maska_29]

Η διαδρομή

Μετά από πολύ σκέψη και συζήτηση , γνωρίζοντας τις ημερομηνίες που θα ενωνόταν η παρέα στην Ιταλία καταλήξαμε στον καλύτερο δυνατό προγραμματισμό του ταξιδιού (με βάση τα δικά μας γούστα βεβαίως βεβαίως…)

Το ταξίδι με αφετηρία την πόλη του φωτός θα περιελάμβανε την περιοχή της Ορλεάνης (κάστρα του Λίγηρα), την περιοχή της Δορδόνης στην επαρχία της Ακουϊτανίας, την περιοχή Tarn στην επαρχία Midi-Pyrénées και την Τουλούζη για αρχή. Θα ακολουθούσε το ιταλικό κομμάτι με Φλωρεντία-Τοσκάνη και Ρώμη. Τέλος, ο επίλογος θα γραφόταν επί γαλλικού εδάφους στη Λυών και ο κύκλος θα έκλεινε στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle του Παρισιού μετά το ταχύτατο ταξίδι με το TGV.

 

[maska_29]

Η διαδρομή

Γράφω συνοπτικά το πρόγραμμα του ταξιδιού (στις πόλεις με bold έγιναν διανυκτερεύσεις)

Γαλλία – 1η φάση ταξιδιού
Paris (αρχή και τέλος…)
Blois (περιοχή Ορλεάνης, κάστρα του Λίγηρα)
Sarlat-la-Canéda
Bordeaux (δεν ήταν στο αρχικό σχέδιο αλλά … μας προέκυψε!! )
Albi (πόλη καταγωγής του Toulouse Lautrec - υπάρχει και μουσείο)
Toulouse
Με πολλές στάσεις σε χωριά… (για βόλτα και ένα καφεδάκι…)

Ιταλία – 2η φάση ταξιδιού
Toulouse→Rome (με αεροπλάνο)
Rome→Firenze
μονοήμερη εκδρομή σε San Gimignano, Siena, Greve in Chianti
μονοήμερη εκδρομή σε Pisa, Lucca
Firenze→Rome

Γαλλία - 3η φάση ταξιδιού
Rome→Lyon (με αεροπλάνο)
Lyon→Paris (με TGV)

Στη Γαλλία επιλέξαμε να δούμε λιγότερο γνωστούς προορισμούς…
Σχεδόν σε όλο το ταξίδι (εκτός από τις μέρες που μείναμε Ρώμη και Λυών) είχαμε νοικιάσει αυτοκίνητο (από τη Hertz στη Γαλλία και από την Avis στην Ιταλία) ενώ επιλέξαμε οι διαδρομές Toulouse→Rome και Rome→Lyon να γίνουν με αεροπλάνο λόγω οικονομίας χρόνου και χρημάτων! Είπαμε, το ταξίδι είχε οργανωθεί μήνες πριν οπότε οι τιμές στα αεροπορικά εισιτήρια ήταν λογικότατες…

To be continued…

 

[nera_gr]

Αχ, ένα από τα ταξίδια-όνειρο για μένα. Ανυπομονώ να διαβάσω για τις βόλτες και τις κρασοκατανύξεις σας!

 

[maska_29]

Πτήση και φύγαμε...

Παρασκευή πρωί και η προσμονή μου δεν περιγράφεται… Είμαι στη δουλειά κι ο χρόνος ως το μεσημέρι κυλά βασανιστικά… Τίποτα δε φαντάζει ικανό να αποτραβήξει τη σκέψη μου… Το μεσημέρι επιτέλους έχει φτάσει. Με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη του κινητού μου περιμένω την πολυπόθητη κλήση… «Είμαι απ’ έξω, έρχεσαι?»

Το check-in έχει γίνει από το σπίτι την προηγούμενη μέρα και το Παρίσι φαντάζει όλο και πιο κοντά.
Ακολουθεί ένα τυπικό ταξίδι με AirFrance απολαμβάνοντας από ψηλά -για άλλη μια φορά- την πόλη που ακόμη δεν έχει ανάψει τα φώτα της…
Κατευθυνόμενοι στον διάδρομο παραλαβής των αποσκευών τίποτε δεν προμήνυε τη δυσάρεστη συνέχεια… δύο άτομα, δύο βαλίτσες αλλά η μια αγνοείται! (χαρά αγνοείται...!?)
Δηλώνουμε την απώλεια στην υπάλληλο της εταιρίας (η συνεννόηση έγινε στα Αγγλικά) και κατευθυνόμαστε στην εταιρία ενοικίασης του αυτοκινήτου (Hertz – Opel Corsa 1.2)

H απώλεια των αποσκευών, έστω και προσωρινά, είναι σίγουρα μια ταλαιπωρία…
Ειδικά σε ένα road trip μιας και ο συντονισμός για την παραλαβή των αποσκευών είναι αντικειμενικά πιο δύσκολος λόγω της συνεχούς κίνησης σε μέρη που δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει μεγάλο αεροδρόμιο κοντά.
Το παρήγορο ήταν ότι η συγκεκριμένη εταιρία μας προμήθευσε άμεσα (με το που δηλώθηκε η απώλεια στο Παρίσι) 2 νεσεσέρ με όλα τα είδη πρώτης ανάγκης και μας ενημέρωσε για το δικαίωμά μας να κάνουμε αγορές αξίας 100? για να καλύψουμε τις ανάγκες των πρώτων ημερών.

Ανασυνταχθήκαμε, ξεχάσαμε την απογοήτευσή μας και αφήσαμε το Παρίσι με κατεύθυνση την περιοχή της Ορλεάνης. Πρώτος σταθμός του ταξιδιού (μετά από 2ώρες περίπου) το όμορφο Blois

 

[maska_29]

Επισυνάπτω έναν χάρτη της 1ης φάσης του ταξιδιού (Γαλλία) μιας και λογικά είναι η λιγότερο γνωστή στο ευρύ κοινό.

 

[maska_29]

Άφιξη στο Blois

Η διαδρομή (μέσω αυτοκινητοδρόμου) από το Charles de Gaulle ως το Blois ήταν σχετικά σύντομη χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Με λίγη κίνηση έξω από το Παρίσι και συνταξιδιώτη μια ελαφριά βροχούλα φτάσαμε στον προορισμό μας. Καθώς πλησιάζαμε στην πόλη η βροχή δυνάμωνε με αποτέλεσμα η πρώτη επαφή μας με τo Blois να γεννά ερωτήματα του στυλ «μα καλά που πήγαν όλοι??? »

Ελάχιστα μαγαζιά ανοιχτά, ελάχιστα αυτοκίνητα και οι πεζοί άφαντοι! Ο.Κ. δε λέω, η βροχή δυσκολεύει τα πράγματα αλλά ήταν Παρασκευή βράδυ (γύρω στις 9:00) και μου ήταν αδύνατο να πιστέψω πως ήταν τόσο άμαθοι από τέτοιες «ακραίες καιρικές συνθήκες»… (μιλάμε για μια απλή μπόρα…)

Κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας (Ibis Blois, οικονομική λύση με πολύ καλό location) στο κέντρο σχεδόν της πόλης και αποφασίσαμε να κάνουμε μια πρώτη βόλτα στην πόλη καθώς η βροχή είχε κοπάσει πια.

Μετά τη σύντομη βόλτα παραδοθήκαμε αμαχητί στην αγκαλιά του Μορφέα. Η πόλη μπορούσε να περιμένει…

 

[maska_29]

Κάστρα του Λίγηρα

Πρώτο ξύπνημα στη Γαλλία, πρωί Σαββάτου, και πλήρως απαλλαγμένοι από ό,τι μας συνέδεε από τις αθηναϊκές συνήθειες μας αναζητούμε ένα ωραίο café-brasserie στη γειτονιά για την αρχή της μέρας.

Η συνεννόηση γίνεται αποκλειστικά στα Γαλλικά και οι επιλογές μας μπορούν να χαρακτηριστούν «παραδοσιακές». Ο (δυνατός, γεμάτος γεύση) καφές φίλτρου συνοδεύεται από μπαγκέτα με ζαμπόν (ήταν η πρώτη μπαγκέτα που έτρωγαν οι Γάλλοι μέχρι να πειραματιστούν και με άλλες γεύσεις) και κρουασάν.

Αφήνουμε για λίγο το Blois ξεκινώντας την περιήγησή μας στα κάστρα του Λίγηρα. Πρώτος σταθμός το Château de Chenonceau.

Στη διαδρομή για το κάστρο μας περιμένει μια πρωτόγνωρη για μας εμπειρία. Σε έναν δρόμο μέσα στο πουθενά (ο συντομότερος κατά το GPS) παρατηρούμε έναν μικρό συνωστισμό και δίπλα μας περνά ένας απόλυτα προβλεπόμενος αναβάτης με ένα καθαρόαιμο άλογο (δεν υπερβάλω στην περιγραφή, έχω κάποια εμπειρία από ιππασία…). Ξεπερνώντας την αρχική μας έκπληξη και παρατηρώντας τον κόσμο και τα σκυλιά που συνόδευαν τα άλογα υποθέσαμε ότι πρόκειται για κάτι σαν κυνήγι στη εξοχή… (το σκηνικό θύμιζε κάτι από την πρόσφατη διαφήμιση του Πάμε Στοίχημα με τον Έλληνα τζογαδόρο να φωνάζει στους άγγλους αναβάτες «And what about ... Liverpool???»)

Σε όλο το μέρος της διαδρομής παρατηρούσαμε τη φύση που οργίαζε δίπλα μας χαρίζοντάς μας μαγικές εικόνες.

Ο πύργος του Chenonceau είναι, κατά κάποιον τρόπο, ο πύργος που έχτισαν γυναίκες για γυναίκες!
Είναι χτισμένος στη κοιλάδα του Λίγηρα πάνω στον παραπόταμο Σερ.
Τα σχέδια είναι γυναικεία από την Κατρίν Μπρινοσέ και αρχικά κτίστηκε πάνω σε μια παλιά έπαυλη και ένα νερόμυλο. Αρχικά ανήκε στον Ερρίκο το Β' ο οποίος στη συνέχεια τον έκανε δώρο στην ερωμένη του Ντιόν ντε Πουατιέ.
Η ντε Πουατιέ που ήταν λάτρης του κυνηγιού ζήτησε να φτιαχτεί μία γέφυρα για να συνδέεται με την άλλη όχθη του ποταμού για να πηγαίνει για το αγαπημένο της σπορ πιο εύκολα.
Όταν ο Ερρίκος πέθανε η σύζυγος του Αικατερίνη των Μεδίκων ανάγκασε την ντε Πουατιέ να φύγει και παρήγγειλε μια διώροφη στοά επάνω από την γέφυρα.
Αργότερα η χήρα του Ερρίκου Γ Λουΐζα ήρθε εδώ να πενθήσει τον άντρα της και έζησε για 11 χρόνια σε ένα υπνοδωμάτιο «ντυμένο» με μαύρο βελούδο.
Κάπως έτσι το κτίσμα έχει τη σημερινή ονειρεμένη μορφή του!

(δε σχολιάζω τα οικογενειακά και εξωσυζυγικά τους…)

 

[maska_29]

Μια φωτογραφία από το εσωτερικό...