Γαλλία Ιταλία Γαλλία-Ιταλία στους δρόμους του κρασιού και όχι μόνο…

[maska_29]

Τετάρτη 31/3 και μια ηλιόλουστη μέρα ξημερώνει στο Albi. Βρισκόμαστε πλέον στα μέσα της Μ. Εβδομάδας και τίποτα δεν μας θυμίζει αυτή τη γιορτή παρά το γεγονός ότι αυτή τη χρονιά το Πάσχα των Καθολικών συνέπιπτε με αυτό των Ορθοδόξων.
Μετά από το απαραίτητο πρωινό ξεκινούμε για την τελευταία βόλτα μας στην πόλη με βασικό προορισμό το μουσείο Toulouse-Lautrec. Στο μουσείο εκτίθενται αρκετά έργα του μικρόσωμου Γάλλου ζωγράφου (πίνακες αλλά και αφίσες). Το μουσείο είναι καλά οργανωμένο (όχι πολύ μεγάλο) και φαντάζει ιδανικό για να φιλοξενήσει τα εκθέματα του διάσημου δημιουργού. Περνώντας από την πρώτη αίθουσα με τα αρχικά σκίτσα του Toulouse-Lautrec ο επισκέπτης οδηγείται σε αίθουσες ντυμένες με την ασβεστολιθική πέτρα της περιοχής και ξύλινη επένδυση στη σκεπή. Εκθέματα και χώρος σε πλήρη αρμονία.

Οι υπάλληλοι του μουσείου τηρούν ευλαβικά το ωράριο εργασίας τους και έτσι σιγά-σιγά, οδεύοντας προς το μεσημεριανό τους διάλλειμα (12:30), μας οδηγούν στο δρόμο για Toulouse. Η απόσταση μεταξύ των δύο πόλεων είναι μικρή κι εύκολη. Σε 50 λεπτά περίπου βρισκόμαστε στην Τουλούζη.

Για τη διαμονή μας (1 νύχτα) έχουμε επιλέξει ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης (Hotel Albert 1er). Αφήνουμε το αυτοκίνητο στο κοντινό Parking Victor Hugo. Πριν επιλέξετε κάποιο κεντρικό παρκινγκ καλό είναι να έχετε ψάξει από πριν τις χρεώσεις γιατί η πολιτική τους παρουσιάζει ορισμένες διαφορές (προσοχή χρειάζεται και στα μηχανήματα πληρωμής αφού, όπως μας ανέφερε η υπάλληλος στη reception, υπάρχουν αρκετά κρούσματα κλοπής).

Μετά το απαραίτητο check-in ξεκινάμε την περιήγησή μας στην πόλη. Η Τουλούζη είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας με πλούσια ιστορία και η πόλη με τους περισσότερους φοιτητές μετά το Παρίσι. Αποτελεί ένα εξελιγμένο κέντρο τεχνολογίας και αστροναυτικής έρευνας και φιλοξενεί το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής της Airbus.

Πρώτη στάση, δίπλα σχεδόν στο ξενοδοχείο, η Place du Capitole, το κέντρο της πόλης. Η πλατεία περιτριγυρίζεται από επιβλητικά κτίρια με το βλέμμα να πέφτει αρχικά στο κτίριο του δημαρχείου της πόλης. Η πλατεία σφύζει από ζωή μιας και είναι γεμάτη από πάγκους μικροπωλητών. Το δημαρχείο διαθέτει μια στοά που οδηγεί εκτός πλατείας προς την παλιά πόλη. Μπροστά από το δημαρχείο υπάρχουν αρκετοί αστυνομικοί που κάνουν τη βάρδια τους και ελέγχουν με μηχάνημα ανίχνευσης μετάλλων όσους περνάνε τη στοά του δημαρχείου. Μετά από μια βδομάδα περιήγησης σε επαρχιακές περιοχές της Γαλλίας είναι η πρώτη φορά που αρχίζουν να περνάνε από το μυαλό μας θέματα ασφάλειας. Βασικός λόγος είναι η εμφάνιση παρεών 4-5 αγοριών (που μπορεί τελικά να είναι τα καλύτερα παιδιά… ποιος ξέρει).
(Δεν έχουμε βρεθεί σε άλλη μεγάλη πόλη της νότιας Γαλλίας αλλά από φίλους γνωρίζουμε ότι σε πόλεις σαν τη Μασσαλία τα πράγματα είναι λίγο πιο «ζόρικα». Όποιος έχει εμπειρία ας με διορθώσει).



Πίσω από δημαρχείο βρίσκεται η Place Wilson με ένα όμορφο σιντριβάνι στο κέντρο της. Η πλατεία κατακλύζεται από ό,τι κόσμο τραβάει η ψυχή σου. Νέους, ηλικιωμένους, παιδιά, άστεγους.

Φεύγοντας από την Place Wilson συνεχίζουμε τη βόλτα μας στην παλιά γειτονιά της Τουλούζης (Vieux Quartier). Στην περιοχή υπάρχουν αρκετές μεγαλοπρεπείς επαύλεις κυρίως σε ιταλικό αναγεννησιακό στυλ. Προτείνουμε να χαθείτε στα στενά (αφήστε τους χάρτες…) και να απολαύσετε άλλο ένα παράδειγμα «ροζ πόλης» (σαν το Albi αλλά με σαφώς πιο μεγαλοπρεπή κτίρια). Συνεχίζοντας το περπάτημα, βρισκόμαστε μπροστά στον ρομανικού, κυρίως, ρυθμού καθεδρικό της πόλης (Saint-Étienne). Μπροστά από τον καθεδρικό, στην ομώνυμη πλατεία, υπάρχει μια μικρού μεγέθους καθιστική διαμαρτυρία με την αστυνομία να παρακολουθεί «διακριτικά» από κοντινή (!) απόσταση.



Η βόλτα συνεχίζεται και τα βήματά μας μας οδηγούν στο ποτάμι. Την πόλη διαρρέει ο Garonne. Η μέρα είναι ηλιόλουστη και οι Γάλλοι φαίνεται να απολαμβάνουν τη βόλτα τους στις όχθες του. Αρκετοί λιάζονται (μου αρέσει και το «φωτοσυνθέτουν»…) στο γκαζόν δίπλα στον ποταμό και ορισμένοι εξασκούν το ταλέντο και την επιδεξιότητά τους... (είδαμε αρκετούς επίδοξους ζογκλέρ )







Καθόμαστε σε ένα πεζούλι στο δρόμο πάνω από ένα σημείο της όχθης κοντά στην πιο γνωστή και παλιά γέφυρα της πόλης (Pont Neuf), κάτι σαν μπαλκόνι, και παρατηρούμε τη ζωή γύρω μας. Αισθανόμαστε γεμάτοι από εικόνες από την έως τώρα περιπλάνησή μας και είναι η πρώτη φορά που αρχίζουμε να σκεφτόμαστε την αυριανή μας πτήση για Ρώμη. Το ραντεβού με την παρέα είναι αργά το μεσημέρι στη Φλωρεντία και η επικοινωνία μας έχει σταματήσει στην Αθήνα κάτι που δε φαίνεται να μας ανησυχεί. Ευτυχώς ως 30-άρηδες που είμαστε, έχουμε αναμνήσεις και από παλιότερες εποχές που τα ραντεβού ήταν πολύ πιο χαλαρά χωρίς την διαρκή επικοινωνία μέσω κινητού τηλεφώνου (οι περισσότεροι μάλλον με καταλαβαίνετε…)

Συνέχεια της βόλτας μας η μεγαλύτερη εκκλησία ρομανικού ρυθμού στην Ευρώπη. Η βασθιλική του Saint-Sernin με τον πολύ εντυπωσιακό πολυγωνικό πυργίσκο της. Η εκκλησία ήταν ένας από τους βασικούς σταθμούς των πιστών στη διαδρομή τους προς το Santiago de Compostela και συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες. Σίγουρα η ομορφιά της αποζημίωνε και τους πιο κουρασμένους προσκυνητές.



Η ώρα έχει περάσει και το στομάχι αρχίζει να διαμαρτύρεται. Επιστρέφοντας προς το ξενοδοχείο κάνουμε μια στάση στην Place de Capitole για ένα γρήγορο φαγητό. Γύρω μας, ανακατεμένοι με τον υπόλοιπο κόσμο υπάρχουν φιγούρες βγαλμένες από το Prison Break (ένας δίπλα μου φοράει μια μεγάλη αλυσίδα στο λαιμό που απορώ πως την αντέχει… είναι σίγουρα καλύτερη από την αλυσίδα που είχα κάποτε στο ποδήλατό μου! Αλλά είπαμε, μπορεί να είναι το καλύτερο παιδί, ποιος ξέρει… )

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• …

  Go to chapter

  Go
• 32

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 32

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[LULLU]

..λοιπον περιμενω και τη δοκιμασια κρασιωνννννννννν!!!!!!!!!!!

 

[maska_29]

Γι’ αυτό καθυστέρησα να γράψω την ιστορία…
για να είμαι σίγουρα νηφάλια…

 

[pattyyy]

Πω πω! Οινικές δοκιμές σε Γαλλία και Ιταλία! Ακούγεται τέλειο!

 

[maska_29]

Η διαδρομή

Μετά από πολύ σκέψη και συζήτηση , γνωρίζοντας τις ημερομηνίες που θα ενωνόταν η παρέα στην Ιταλία καταλήξαμε στον καλύτερο δυνατό προγραμματισμό του ταξιδιού (με βάση τα δικά μας γούστα βεβαίως βεβαίως…)

Το ταξίδι με αφετηρία την πόλη του φωτός θα περιελάμβανε την περιοχή της Ορλεάνης (κάστρα του Λίγηρα), την περιοχή της Δορδόνης στην επαρχία της Ακουϊτανίας, την περιοχή Tarn στην επαρχία Midi-Pyrénées και την Τουλούζη για αρχή. Θα ακολουθούσε το ιταλικό κομμάτι με Φλωρεντία-Τοσκάνη και Ρώμη. Τέλος, ο επίλογος θα γραφόταν επί γαλλικού εδάφους στη Λυών και ο κύκλος θα έκλεινε στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle του Παρισιού μετά το ταχύτατο ταξίδι με το TGV.

 

[maska_29]

Η διαδρομή

Γράφω συνοπτικά το πρόγραμμα του ταξιδιού (στις πόλεις με bold έγιναν διανυκτερεύσεις)

Γαλλία – 1η φάση ταξιδιού
Paris (αρχή και τέλος…)
Blois (περιοχή Ορλεάνης, κάστρα του Λίγηρα)
Sarlat-la-Canéda
Bordeaux (δεν ήταν στο αρχικό σχέδιο αλλά … μας προέκυψε!! )
Albi (πόλη καταγωγής του Toulouse Lautrec - υπάρχει και μουσείο)
Toulouse
Με πολλές στάσεις σε χωριά… (για βόλτα και ένα καφεδάκι…)

Ιταλία – 2η φάση ταξιδιού
Toulouse→Rome (με αεροπλάνο)
Rome→Firenze
μονοήμερη εκδρομή σε San Gimignano, Siena, Greve in Chianti
μονοήμερη εκδρομή σε Pisa, Lucca
Firenze→Rome

Γαλλία - 3η φάση ταξιδιού
Rome→Lyon (με αεροπλάνο)
Lyon→Paris (με TGV)

Στη Γαλλία επιλέξαμε να δούμε λιγότερο γνωστούς προορισμούς…
Σχεδόν σε όλο το ταξίδι (εκτός από τις μέρες που μείναμε Ρώμη και Λυών) είχαμε νοικιάσει αυτοκίνητο (από τη Hertz στη Γαλλία και από την Avis στην Ιταλία) ενώ επιλέξαμε οι διαδρομές Toulouse→Rome και Rome→Lyon να γίνουν με αεροπλάνο λόγω οικονομίας χρόνου και χρημάτων! Είπαμε, το ταξίδι είχε οργανωθεί μήνες πριν οπότε οι τιμές στα αεροπορικά εισιτήρια ήταν λογικότατες…

To be continued…

 

[nera_gr]

Αχ, ένα από τα ταξίδια-όνειρο για μένα. Ανυπομονώ να διαβάσω για τις βόλτες και τις κρασοκατανύξεις σας!

 

[maska_29]

Πτήση και φύγαμε...

Παρασκευή πρωί και η προσμονή μου δεν περιγράφεται… Είμαι στη δουλειά κι ο χρόνος ως το μεσημέρι κυλά βασανιστικά… Τίποτα δε φαντάζει ικανό να αποτραβήξει τη σκέψη μου… Το μεσημέρι επιτέλους έχει φτάσει. Με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη του κινητού μου περιμένω την πολυπόθητη κλήση… «Είμαι απ’ έξω, έρχεσαι?»

Το check-in έχει γίνει από το σπίτι την προηγούμενη μέρα και το Παρίσι φαντάζει όλο και πιο κοντά.
Ακολουθεί ένα τυπικό ταξίδι με AirFrance απολαμβάνοντας από ψηλά -για άλλη μια φορά- την πόλη που ακόμη δεν έχει ανάψει τα φώτα της…
Κατευθυνόμενοι στον διάδρομο παραλαβής των αποσκευών τίποτε δεν προμήνυε τη δυσάρεστη συνέχεια… δύο άτομα, δύο βαλίτσες αλλά η μια αγνοείται! (χαρά αγνοείται...!?)
Δηλώνουμε την απώλεια στην υπάλληλο της εταιρίας (η συνεννόηση έγινε στα Αγγλικά) και κατευθυνόμαστε στην εταιρία ενοικίασης του αυτοκινήτου (Hertz – Opel Corsa 1.2)

H απώλεια των αποσκευών, έστω και προσωρινά, είναι σίγουρα μια ταλαιπωρία…
Ειδικά σε ένα road trip μιας και ο συντονισμός για την παραλαβή των αποσκευών είναι αντικειμενικά πιο δύσκολος λόγω της συνεχούς κίνησης σε μέρη που δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει μεγάλο αεροδρόμιο κοντά.
Το παρήγορο ήταν ότι η συγκεκριμένη εταιρία μας προμήθευσε άμεσα (με το που δηλώθηκε η απώλεια στο Παρίσι) 2 νεσεσέρ με όλα τα είδη πρώτης ανάγκης και μας ενημέρωσε για το δικαίωμά μας να κάνουμε αγορές αξίας 100? για να καλύψουμε τις ανάγκες των πρώτων ημερών.

Ανασυνταχθήκαμε, ξεχάσαμε την απογοήτευσή μας και αφήσαμε το Παρίσι με κατεύθυνση την περιοχή της Ορλεάνης. Πρώτος σταθμός του ταξιδιού (μετά από 2ώρες περίπου) το όμορφο Blois

 

[maska_29]

Επισυνάπτω έναν χάρτη της 1ης φάσης του ταξιδιού (Γαλλία) μιας και λογικά είναι η λιγότερο γνωστή στο ευρύ κοινό.

 

[maska_29]

Άφιξη στο Blois

Η διαδρομή (μέσω αυτοκινητοδρόμου) από το Charles de Gaulle ως το Blois ήταν σχετικά σύντομη χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Με λίγη κίνηση έξω από το Παρίσι και συνταξιδιώτη μια ελαφριά βροχούλα φτάσαμε στον προορισμό μας. Καθώς πλησιάζαμε στην πόλη η βροχή δυνάμωνε με αποτέλεσμα η πρώτη επαφή μας με τo Blois να γεννά ερωτήματα του στυλ «μα καλά που πήγαν όλοι??? »

Ελάχιστα μαγαζιά ανοιχτά, ελάχιστα αυτοκίνητα και οι πεζοί άφαντοι! Ο.Κ. δε λέω, η βροχή δυσκολεύει τα πράγματα αλλά ήταν Παρασκευή βράδυ (γύρω στις 9:00) και μου ήταν αδύνατο να πιστέψω πως ήταν τόσο άμαθοι από τέτοιες «ακραίες καιρικές συνθήκες»… (μιλάμε για μια απλή μπόρα…)

Κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας (Ibis Blois, οικονομική λύση με πολύ καλό location) στο κέντρο σχεδόν της πόλης και αποφασίσαμε να κάνουμε μια πρώτη βόλτα στην πόλη καθώς η βροχή είχε κοπάσει πια.

Μετά τη σύντομη βόλτα παραδοθήκαμε αμαχητί στην αγκαλιά του Μορφέα. Η πόλη μπορούσε να περιμένει…

 

[maska_29]

Κάστρα του Λίγηρα

Πρώτο ξύπνημα στη Γαλλία, πρωί Σαββάτου, και πλήρως απαλλαγμένοι από ό,τι μας συνέδεε από τις αθηναϊκές συνήθειες μας αναζητούμε ένα ωραίο café-brasserie στη γειτονιά για την αρχή της μέρας.

Η συνεννόηση γίνεται αποκλειστικά στα Γαλλικά και οι επιλογές μας μπορούν να χαρακτηριστούν «παραδοσιακές». Ο (δυνατός, γεμάτος γεύση) καφές φίλτρου συνοδεύεται από μπαγκέτα με ζαμπόν (ήταν η πρώτη μπαγκέτα που έτρωγαν οι Γάλλοι μέχρι να πειραματιστούν και με άλλες γεύσεις) και κρουασάν.

Αφήνουμε για λίγο το Blois ξεκινώντας την περιήγησή μας στα κάστρα του Λίγηρα. Πρώτος σταθμός το Château de Chenonceau.

Στη διαδρομή για το κάστρο μας περιμένει μια πρωτόγνωρη για μας εμπειρία. Σε έναν δρόμο μέσα στο πουθενά (ο συντομότερος κατά το GPS) παρατηρούμε έναν μικρό συνωστισμό και δίπλα μας περνά ένας απόλυτα προβλεπόμενος αναβάτης με ένα καθαρόαιμο άλογο (δεν υπερβάλω στην περιγραφή, έχω κάποια εμπειρία από ιππασία…). Ξεπερνώντας την αρχική μας έκπληξη και παρατηρώντας τον κόσμο και τα σκυλιά που συνόδευαν τα άλογα υποθέσαμε ότι πρόκειται για κάτι σαν κυνήγι στη εξοχή… (το σκηνικό θύμιζε κάτι από την πρόσφατη διαφήμιση του Πάμε Στοίχημα με τον Έλληνα τζογαδόρο να φωνάζει στους άγγλους αναβάτες «And what about ... Liverpool???»)

Σε όλο το μέρος της διαδρομής παρατηρούσαμε τη φύση που οργίαζε δίπλα μας χαρίζοντάς μας μαγικές εικόνες.

Ο πύργος του Chenonceau είναι, κατά κάποιον τρόπο, ο πύργος που έχτισαν γυναίκες για γυναίκες!
Είναι χτισμένος στη κοιλάδα του Λίγηρα πάνω στον παραπόταμο Σερ.
Τα σχέδια είναι γυναικεία από την Κατρίν Μπρινοσέ και αρχικά κτίστηκε πάνω σε μια παλιά έπαυλη και ένα νερόμυλο. Αρχικά ανήκε στον Ερρίκο το Β' ο οποίος στη συνέχεια τον έκανε δώρο στην ερωμένη του Ντιόν ντε Πουατιέ.
Η ντε Πουατιέ που ήταν λάτρης του κυνηγιού ζήτησε να φτιαχτεί μία γέφυρα για να συνδέεται με την άλλη όχθη του ποταμού για να πηγαίνει για το αγαπημένο της σπορ πιο εύκολα.
Όταν ο Ερρίκος πέθανε η σύζυγος του Αικατερίνη των Μεδίκων ανάγκασε την ντε Πουατιέ να φύγει και παρήγγειλε μια διώροφη στοά επάνω από την γέφυρα.
Αργότερα η χήρα του Ερρίκου Γ Λουΐζα ήρθε εδώ να πενθήσει τον άντρα της και έζησε για 11 χρόνια σε ένα υπνοδωμάτιο «ντυμένο» με μαύρο βελούδο.
Κάπως έτσι το κτίσμα έχει τη σημερινή ονειρεμένη μορφή του!

(δε σχολιάζω τα οικογενειακά και εξωσυζυγικά τους…)

 

[maska_29]

Μια φωτογραφία από το εσωτερικό...