Γαλλία Ιταλία Γαλλία-Ιταλία στους δρόμους του κρασιού και όχι μόνο…

[maska_29]

Ξημερώνει Δευτέρα 5 Απριλίου. Το σχετικά αργοπορημένο μας ξύπνημα διαδέχεται ένα απαραίτητο πρωινό. Έχει φτάσει πια η ώρα να αναχωρήσουμε για Ρώμη. Στη διαδρομή απολαμβάνω το τοπίο της ιταλικής υπαίθρου ως συνοδηγός αυτή τη φορά. Όμορφες εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη. Η πανδαισία χρωμάτων, τα μικρά χωριά που σκαρφαλώνουν στους γύρω λόφους και μια άδεια autostrada συνθέτουν το σκηνικό της διαδρομής προς την αιώνια πόλη.



Φτάνοντας στην πόλη (μετά από διαδρομή λίγο λιγότερο από 3 ώρες) η παρέα χωρίζεται με εμάς να κατευθυνόμαστε προς το ξενοδοχείο μας, NH Giustiniano Hotel , που βρίσκεται κοντά στο Castel Sant'Angelo και το Βατικανό (ήταν το πιο χλιδάτο ξενοδοχείο του ταξιδιού).

Μετά την απαραίτητη ανάπαυλα, ξεκινάει το περπάτημά μας προς το κέντρο της Ρώμης. Όσο περνάει η ώρα ολοένα και περισσότερα σύννεφα αρχίζουν να καλύπτουν τον ουρανό της πόλης. Μετά από λίγο διασχίζουμε τον Τίβερη και φτάνουμε στη Piazza del Popolo. Στην πλατεία είναι συγκεντρωμένος αρκετός κόσμος που παρακολουθεί την παράσταση ενός χορευτή, μεταμορφωμένου σε Michael Jackson.



Συνεχίζοντας τη βόλτα μας τα βήματα μας μας οδηγούν στην Piazza di Spagna. Η πλατεία αποτελεί το σημείο συνάντησης της παρέας (και πολλών άλλων αν κρίνω από το πλήθος του κόσμου γύρω μας…) Αρκετός κόσμος έχει καθίσει στα διάσημα Spanish Steps. Τα σύννεφα έχουν καλύψει από ώρα ολόκληρο τον ουρανό και η παροδική μπόρα είναι αναπόφευκτη. Στεκόμαστε στη είσοδο μια κατοικίας περιμένοντας υπομονετικά να περάσει η μπόρα. Πολύ σύντομα στην πλατεία εμφανίζονται διάφοροι πλανόδιοι πωλητές με πραμάτεια, τι άλλο, ομπρέλες! Δίπλα μας μια οικογένεια Ιταλών με ένα αγόρι στην ηλικία μας και τον φίλο του παζαρεύει για τα καλά την τιμή της ομπρέλας. Η συμφωνία κλείνει λίγο κάτω από τη μισή τιμή (2? με αρχική τα 5?!! ) μετά από αρκετή συζήτηση.

Η μπόρα έχει κοπάσει και σχεδόν όλη η παρέα έχει επανενωθεί. «Χαμένοι» στα δρομάκια της πόλης φτάνουμε στην Piazza Navona και στη συνέχεια στη Campo dei Fiori. Ο ουρανός έχει απαλλαγεί από τα απειλητικά σύννεφα και η στιγμή είναι κατάλληλη για έναν espresso.







Η διάθεση είναι στα ύψη, η κούραση ανύπαρκτη και η βόλτα συνεχίζεται προς το νησάκι του Τίβερη (Isola Tiberina). Μετά από λίγο απολαμβάνουμε τη βόλτα μας στις όχθες του ποταμού (είναι από τα μέρη που συναντήσαμε τον λιγότερο κόσμο στη σημερινή μας βόλτα). Λίγο αργότερα ανεβαίνουμε τα σκαλιά στην Piazza del Campidoglio. Από το πίσω μέρος της πλατείας απολαμβάνουμε την πανοραμική θέα στη Ρωμαϊκή Αγορά. Στο βάθος διακρίνεται και το Colosseo. Θα το επισκεφτούμε την επόμενη μέρα.







Επιστρέφοντας προς τον Τίβερη έχει αρχίσει να σουρουπώνει. Διασχίζουμε τον ποταμό και χανόμαστε στα δρομάκια της Trastevere.





Στην κεντρική πλατεία (Piazza di Santa Maria) μια μπάντα παίζει live και η ατμόσφαιρα θυμίζει κάτι από Εξάρχεια. Η παρέα είναι πλέον πλήρης και βασικό της μέλημα είναι η διασκέδαση σε ένα από τα bar της περιοχής (οριακά προλάβαμε την ώρα του aperitivo) με πολύ ωραία ατμόσφαιρα και διακόσμηση. Άλλη μια παρεΐστικη βραδιά οδεύει προς το τέλος της. Ένα ταξί είναι η καλύτερη επιλογή για να βρεθούμε το συντομότερο στο ξενοδοχείο μας. Λίγο η κούραση, λίγο το ποτό…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 19
• 20
• 21
• 22
• 23
• …

  Go to chapter

  Go
• 32

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 21 of 32

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[LULLU]

..λοιπον περιμενω και τη δοκιμασια κρασιωνννννννννν!!!!!!!!!!!

 

[maska_29]

Γι’ αυτό καθυστέρησα να γράψω την ιστορία…
για να είμαι σίγουρα νηφάλια…

 

[pattyyy]

Πω πω! Οινικές δοκιμές σε Γαλλία και Ιταλία! Ακούγεται τέλειο!

 

[maska_29]

Η διαδρομή

Μετά από πολύ σκέψη και συζήτηση , γνωρίζοντας τις ημερομηνίες που θα ενωνόταν η παρέα στην Ιταλία καταλήξαμε στον καλύτερο δυνατό προγραμματισμό του ταξιδιού (με βάση τα δικά μας γούστα βεβαίως βεβαίως…)

Το ταξίδι με αφετηρία την πόλη του φωτός θα περιελάμβανε την περιοχή της Ορλεάνης (κάστρα του Λίγηρα), την περιοχή της Δορδόνης στην επαρχία της Ακουϊτανίας, την περιοχή Tarn στην επαρχία Midi-Pyrénées και την Τουλούζη για αρχή. Θα ακολουθούσε το ιταλικό κομμάτι με Φλωρεντία-Τοσκάνη και Ρώμη. Τέλος, ο επίλογος θα γραφόταν επί γαλλικού εδάφους στη Λυών και ο κύκλος θα έκλεινε στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle του Παρισιού μετά το ταχύτατο ταξίδι με το TGV.

 

[maska_29]

Η διαδρομή

Γράφω συνοπτικά το πρόγραμμα του ταξιδιού (στις πόλεις με bold έγιναν διανυκτερεύσεις)

Γαλλία – 1η φάση ταξιδιού
Paris (αρχή και τέλος…)
Blois (περιοχή Ορλεάνης, κάστρα του Λίγηρα)
Sarlat-la-Canéda
Bordeaux (δεν ήταν στο αρχικό σχέδιο αλλά … μας προέκυψε!! )
Albi (πόλη καταγωγής του Toulouse Lautrec - υπάρχει και μουσείο)
Toulouse
Με πολλές στάσεις σε χωριά… (για βόλτα και ένα καφεδάκι…)

Ιταλία – 2η φάση ταξιδιού
Toulouse→Rome (με αεροπλάνο)
Rome→Firenze
μονοήμερη εκδρομή σε San Gimignano, Siena, Greve in Chianti
μονοήμερη εκδρομή σε Pisa, Lucca
Firenze→Rome

Γαλλία - 3η φάση ταξιδιού
Rome→Lyon (με αεροπλάνο)
Lyon→Paris (με TGV)

Στη Γαλλία επιλέξαμε να δούμε λιγότερο γνωστούς προορισμούς…
Σχεδόν σε όλο το ταξίδι (εκτός από τις μέρες που μείναμε Ρώμη και Λυών) είχαμε νοικιάσει αυτοκίνητο (από τη Hertz στη Γαλλία και από την Avis στην Ιταλία) ενώ επιλέξαμε οι διαδρομές Toulouse→Rome και Rome→Lyon να γίνουν με αεροπλάνο λόγω οικονομίας χρόνου και χρημάτων! Είπαμε, το ταξίδι είχε οργανωθεί μήνες πριν οπότε οι τιμές στα αεροπορικά εισιτήρια ήταν λογικότατες…

To be continued…

 

[nera_gr]

Αχ, ένα από τα ταξίδια-όνειρο για μένα. Ανυπομονώ να διαβάσω για τις βόλτες και τις κρασοκατανύξεις σας!

 

[maska_29]

Πτήση και φύγαμε...

Παρασκευή πρωί και η προσμονή μου δεν περιγράφεται… Είμαι στη δουλειά κι ο χρόνος ως το μεσημέρι κυλά βασανιστικά… Τίποτα δε φαντάζει ικανό να αποτραβήξει τη σκέψη μου… Το μεσημέρι επιτέλους έχει φτάσει. Με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη του κινητού μου περιμένω την πολυπόθητη κλήση… «Είμαι απ’ έξω, έρχεσαι?»

Το check-in έχει γίνει από το σπίτι την προηγούμενη μέρα και το Παρίσι φαντάζει όλο και πιο κοντά.
Ακολουθεί ένα τυπικό ταξίδι με AirFrance απολαμβάνοντας από ψηλά -για άλλη μια φορά- την πόλη που ακόμη δεν έχει ανάψει τα φώτα της…
Κατευθυνόμενοι στον διάδρομο παραλαβής των αποσκευών τίποτε δεν προμήνυε τη δυσάρεστη συνέχεια… δύο άτομα, δύο βαλίτσες αλλά η μια αγνοείται! (χαρά αγνοείται...!?)
Δηλώνουμε την απώλεια στην υπάλληλο της εταιρίας (η συνεννόηση έγινε στα Αγγλικά) και κατευθυνόμαστε στην εταιρία ενοικίασης του αυτοκινήτου (Hertz – Opel Corsa 1.2)

H απώλεια των αποσκευών, έστω και προσωρινά, είναι σίγουρα μια ταλαιπωρία…
Ειδικά σε ένα road trip μιας και ο συντονισμός για την παραλαβή των αποσκευών είναι αντικειμενικά πιο δύσκολος λόγω της συνεχούς κίνησης σε μέρη που δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει μεγάλο αεροδρόμιο κοντά.
Το παρήγορο ήταν ότι η συγκεκριμένη εταιρία μας προμήθευσε άμεσα (με το που δηλώθηκε η απώλεια στο Παρίσι) 2 νεσεσέρ με όλα τα είδη πρώτης ανάγκης και μας ενημέρωσε για το δικαίωμά μας να κάνουμε αγορές αξίας 100? για να καλύψουμε τις ανάγκες των πρώτων ημερών.

Ανασυνταχθήκαμε, ξεχάσαμε την απογοήτευσή μας και αφήσαμε το Παρίσι με κατεύθυνση την περιοχή της Ορλεάνης. Πρώτος σταθμός του ταξιδιού (μετά από 2ώρες περίπου) το όμορφο Blois

 

[maska_29]

Επισυνάπτω έναν χάρτη της 1ης φάσης του ταξιδιού (Γαλλία) μιας και λογικά είναι η λιγότερο γνωστή στο ευρύ κοινό.

 

[maska_29]

Άφιξη στο Blois

Η διαδρομή (μέσω αυτοκινητοδρόμου) από το Charles de Gaulle ως το Blois ήταν σχετικά σύντομη χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Με λίγη κίνηση έξω από το Παρίσι και συνταξιδιώτη μια ελαφριά βροχούλα φτάσαμε στον προορισμό μας. Καθώς πλησιάζαμε στην πόλη η βροχή δυνάμωνε με αποτέλεσμα η πρώτη επαφή μας με τo Blois να γεννά ερωτήματα του στυλ «μα καλά που πήγαν όλοι??? »

Ελάχιστα μαγαζιά ανοιχτά, ελάχιστα αυτοκίνητα και οι πεζοί άφαντοι! Ο.Κ. δε λέω, η βροχή δυσκολεύει τα πράγματα αλλά ήταν Παρασκευή βράδυ (γύρω στις 9:00) και μου ήταν αδύνατο να πιστέψω πως ήταν τόσο άμαθοι από τέτοιες «ακραίες καιρικές συνθήκες»… (μιλάμε για μια απλή μπόρα…)

Κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας (Ibis Blois, οικονομική λύση με πολύ καλό location) στο κέντρο σχεδόν της πόλης και αποφασίσαμε να κάνουμε μια πρώτη βόλτα στην πόλη καθώς η βροχή είχε κοπάσει πια.

Μετά τη σύντομη βόλτα παραδοθήκαμε αμαχητί στην αγκαλιά του Μορφέα. Η πόλη μπορούσε να περιμένει…

 

[maska_29]

Κάστρα του Λίγηρα

Πρώτο ξύπνημα στη Γαλλία, πρωί Σαββάτου, και πλήρως απαλλαγμένοι από ό,τι μας συνέδεε από τις αθηναϊκές συνήθειες μας αναζητούμε ένα ωραίο café-brasserie στη γειτονιά για την αρχή της μέρας.

Η συνεννόηση γίνεται αποκλειστικά στα Γαλλικά και οι επιλογές μας μπορούν να χαρακτηριστούν «παραδοσιακές». Ο (δυνατός, γεμάτος γεύση) καφές φίλτρου συνοδεύεται από μπαγκέτα με ζαμπόν (ήταν η πρώτη μπαγκέτα που έτρωγαν οι Γάλλοι μέχρι να πειραματιστούν και με άλλες γεύσεις) και κρουασάν.

Αφήνουμε για λίγο το Blois ξεκινώντας την περιήγησή μας στα κάστρα του Λίγηρα. Πρώτος σταθμός το Château de Chenonceau.

Στη διαδρομή για το κάστρο μας περιμένει μια πρωτόγνωρη για μας εμπειρία. Σε έναν δρόμο μέσα στο πουθενά (ο συντομότερος κατά το GPS) παρατηρούμε έναν μικρό συνωστισμό και δίπλα μας περνά ένας απόλυτα προβλεπόμενος αναβάτης με ένα καθαρόαιμο άλογο (δεν υπερβάλω στην περιγραφή, έχω κάποια εμπειρία από ιππασία…). Ξεπερνώντας την αρχική μας έκπληξη και παρατηρώντας τον κόσμο και τα σκυλιά που συνόδευαν τα άλογα υποθέσαμε ότι πρόκειται για κάτι σαν κυνήγι στη εξοχή… (το σκηνικό θύμιζε κάτι από την πρόσφατη διαφήμιση του Πάμε Στοίχημα με τον Έλληνα τζογαδόρο να φωνάζει στους άγγλους αναβάτες «And what about ... Liverpool???»)

Σε όλο το μέρος της διαδρομής παρατηρούσαμε τη φύση που οργίαζε δίπλα μας χαρίζοντάς μας μαγικές εικόνες.

Ο πύργος του Chenonceau είναι, κατά κάποιον τρόπο, ο πύργος που έχτισαν γυναίκες για γυναίκες!
Είναι χτισμένος στη κοιλάδα του Λίγηρα πάνω στον παραπόταμο Σερ.
Τα σχέδια είναι γυναικεία από την Κατρίν Μπρινοσέ και αρχικά κτίστηκε πάνω σε μια παλιά έπαυλη και ένα νερόμυλο. Αρχικά ανήκε στον Ερρίκο το Β' ο οποίος στη συνέχεια τον έκανε δώρο στην ερωμένη του Ντιόν ντε Πουατιέ.
Η ντε Πουατιέ που ήταν λάτρης του κυνηγιού ζήτησε να φτιαχτεί μία γέφυρα για να συνδέεται με την άλλη όχθη του ποταμού για να πηγαίνει για το αγαπημένο της σπορ πιο εύκολα.
Όταν ο Ερρίκος πέθανε η σύζυγος του Αικατερίνη των Μεδίκων ανάγκασε την ντε Πουατιέ να φύγει και παρήγγειλε μια διώροφη στοά επάνω από την γέφυρα.
Αργότερα η χήρα του Ερρίκου Γ Λουΐζα ήρθε εδώ να πενθήσει τον άντρα της και έζησε για 11 χρόνια σε ένα υπνοδωμάτιο «ντυμένο» με μαύρο βελούδο.
Κάπως έτσι το κτίσμα έχει τη σημερινή ονειρεμένη μορφή του!

(δε σχολιάζω τα οικογενειακά και εξωσυζυγικά τους…)

 

[maska_29]

Μια φωτογραφία από το εσωτερικό...