romantic woman
Member
- Μηνύματα
- 2.535
- Likes
- 3.387
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΙΑΠΩΝΙΑ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Φωτορεπορτάζ 1ου Κεφαλαίου
- Κεφάλαιο 2ο by tita (Παίζοντάς το τουρίστρια στην πόλη που ζω)
- Κεφάλαιο 3ο by romantic woman (Περιήγηση στην πόλη-μέρος 1ο)
- Φωτορεπορτάζ 3ου Κεφαλαίου by tita][CENTER][B]Φωτορεπορτάζ by tita[/B
- Κεφάλαιο 4ο by romantic woman (Περιήγηση στην πόλη-μέρος 2ο)
- Φωτορεπορτάζ 4ου Κεφαλαίου
- Κεφάλαιο 5ο by romantic woman (Περιήγηση της πόλης-μέρος 3ο)
- Κεφάλαιο 6ο by romantic woman (Ατμοσφαιρικά"καφέ"της πόλης)
- Φωτορεπορτάζ 6ου Κεφαλαίου by tita][CENTER][URL="http://4.bp.blogspot.com/_tL7lzo0Mkac/S8D8ZgCrIuI/AAAAAAAAAjs/2auGTnTqihI/s1600/IMGP1580.JPG"][attach=full]29319[/attach][/URL
- Κεφάλαιο 7ο by romantic woman (Πάσχα στο Αμστερνταμ;;)
- Κεφάλαιο 8ο by tita (Πάσχα στο Leiden- το πρώτο μου Πάσχα στην Ολλανδία)
Βρισκόμαστε με την romantic woman στο σταθμό, και πάμε να βγάλουμε εισητήρια. Επειδή όμως ως γνωστόν, τα αυτόματα μηχανήματα δέχονται μόνο κέρματα ή κάρτα, αλλά όχι χαρτονομίσματα, πετάγομαι να κάνω ψιλά στο HEMA. Βέβαια, επειδή με είχε προειδοποιήσει η amantab ότι οι Ολλανδοί δεν σου κάνουν ψιλά, αγόρασα κάτι.
Έχοντας 40% έκπτωση στα τρένα και έχοντας τη δυνατότητα να συνταξιδεύουν μαζί μου άλλα 3 άτομα με την ίδια έκπτωση, βγάλαμε 2 εισητήρια με ημερήσια επιστροφή για 9.50 ευρώ περίπου ο καθένας. Παρόλο που υπάρχουν πολλά αυτόματα μηχανήματα, οι ουρές ήταν μεγάλες. Και όπως σημείωσαν κάποιοι, οι Ολλανδοί είναι ικανοί να πηγαίνουν πίσω από εκεί που υπάρχει ήδη ουρά και όχι στο πιο άδειο μηχάνημα. Ευτυχώς τη 2η φορά βρήκαμε ένα άδειο και το βγάλαμε τσακ μπαμ.
Είχαμε πάει νωρίς, βρήκαμε και την πλατφόρμα μας νωρίς, και ενώ λέγαμε να πάρουμε των 11.40, υπήρχε ήδη ένα τρένο που περίμενε για Leiden, οπότε ξεκινήσαμε από Αμστερνταμ 20λεπτά νωρίτερα, με ένα τρένο αρκετά γεμάτο, λόγω της ημέρα προφανώς, και πολλών ταξιδευτών που κατευθύνονταν προς το αεροδρόμιο Schiphol. Ετσι κουβαληθηκαμε στην amantab αρκετά πριν το προγραμματισμένο
. Το ωραίο ήταν ότι για να είμαστε σίγουρες, ρωτήσαμε 4 άτομα για το αν πάει στο Leiden Centraal, αλλά κανείς δεν ήξερε! Τι στην ευχή, όλοι στο Schiphol πηγαίναν; καλό αυτό, θα άδειαζε και το τρένο στην πορεία.
Η διαδρομή, η κλασική ολλανδική, αλλά με μουντό καιρό: με μεγάλες πράσινες εκτάσεις, πού και πού προβατάκια να βόσκουν, κάπου στη διαδρομή ένας ανεμόμυλος, κτήρια διαφορετικά από αυτά που υπήρχαν στο κέντρο της πόλης κλπ. Θυμηθήκαμε τότε και τη διαφωνία του φόρουμ, σχετικά με αυτά τα κτήρια.
Μετά από 33λεπτά φτάσαμε στο μουντό Leiden, και κατευθυνθήκαμε προς τη στάση των λεωφορείων, καθότι δεν είχαμε πάει με ποδήλατο. Τα λεωφορεία στην πόλη αυτή ήταν σαν ΚΤΕΛ απ'έξω, ακόμα και εκεί που κάναν 'πιατσα”. Πήγαμε να ρωτήσουμε κάτι οδηγούς αν μπορούμε να το πάμε ποδαράτα για την οδό που θέλαμε, αλλά μας απέτρεψαν. Ευγενικά και πολύ φιλικά, ο οδηγός, μας έδειξε πού να περιμένουμε και μας ενημέρωσε και για την τιμή του εισητηρίου. Φυσικά τα αγγλικά του άπταιστα, αλλά όταν το γύρισε στα ολλανδικά στους συναδέρφους του, εμένα μου θύμισε έναν καθηγητή που τον λέμε 'μπάρμπα” στη σχολή. Είναι σαν κάτι θείους από το χωριό, με περίεργη προφορά.
Φτάσαμε όντως πολύ νωρίς στης amantab και οι κοπέλες μας καλωσόρισαν στο δωμάτιο, που ήδη το είχαν διαμορφώσει έτσι ώστε να μπορέσουν να φιλοξενήσουν το κόσμο για το πασχαλινό τραπέζι. Πιάσαμε την κουβέντα για το πώς βλέπει ο καθένας τους Ολλανδούς και τη χώρα τους, αναφέραμε χαρακτηριστικά περιστατικά της νοοτροπίας τους, εμείς που μένουμε εδώ γκρινιάξαμε λίγο, οι πιο..τουρίστες τα έβλεπαν μόνο θετικά τα πράγματα, αλλά τελικά τους πείσαμε (?) ότι δεν είναι όλα τόσο ρόδινα...
Όταν άρχισε ο κόσμος να έρχεται, τι να πω...άρχισαν τα φαγητά να βγαίνουν, να στρώνονται, να γεμίζουν οι καρέκλες, τα μάτια να γουρλώνουν με τις νοστιμιές που απλωνόντουσαν μπροστά μας, χαμόγελα, νέες γνωριμίες, χαρές...
Και ιδού οι αποδείξεις για το πόσο χρυσοχέρα είναι η Αμάντα αλλά και όλα τα κορίτσια!!!
(μιαμ μιαμ μιαμ..και ειχα να δω γεμιστα...πάνω από χρόνο!)
Η παρέα είχε πολλούς Κρητικούς και δη Χανιώτες. Γενικά, το 80% των Ελληνων που έχω γνωρίσει να μένει εδώ, ειναι από ή έχουν καταγωγή από Χανια! Παροικία! Το κλίμα ήταν καταπληκτικό, το καλό για εμένα ήταν ότι επιτέλους είχα γυναικοπαρέα (μια ζωή μονο με άντρες όπου κι αν πάω), το καλό για τα κορίτσια ότι υπήρχαν και άντρες (που αυτές αντιστοιχα είναι σε γυναικοκρατούμενη σχολή), το καλό για όλους ότι υπήρχε ανομοιογένεια, είχαμε γιατρό, ψυχολόγο, ηθοποιό, οικονομολόγο, γυμναστή, φυσικό...ξεχνάω κάποιον; και επίσης δεν ήταν όλοι φοιτητές που σπούδαζαν εδώ, αλλά και άτομα που είχαν έρθει για τουρισμό αυτές τις μέρες. Έτσι, είχαμε πολλά να πούμε. Οι μεν να λένε να λένε να λένε (λεμε, λεμε, λεμε) για τους Ολλανδούς και τα χούγια τους, και οι δε να απορούν μαζί μας και να λένε “μα εδώ ειναι παράδεισος! Τι λες τώρα!”, καθώς έβλεπαν μόνο τα θετικά της χώρας (να με συγχωρούν οι λάτρεις των Ολλανδών, αλλά θα επιμείνω ακόμα στην άποψή μου για μερικές τους συνήθειες).
Το γλέντι, το φαγητό, το ποτό, το τραγούδι, η συζήτηση, συνεχίστηκαν για αρκετές ώρες. Εμείς φύγαμε σχετικά νωρίς, αλλά θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου την amantab για την πρόσκληση και την όλη ταλαιπωρία που πέρασε με την συγκάτοικό της και τα υπόλοιπα κορίτσια, για να διοργανώσουν κάτι τέτοιο για 25 άτομα!
Επίσης που μου δόθηκε η ευκαιρία κι εμένα να περάσω το Πάσχα με Έλληνες, να το απολαύσω, να συζητήσω, να μάθω τα νέα της Ελλάδος και να συνειδητοποιήσω για άλλη μια φορά ότι η πατρίδα μου δεν μου λείπει σχεδόν καθόλου. Να γελάσω με την γκαντεμιά που ακολουθεί την Αμάντα και τα ταξίδια της (ειλικρινά δεν το περίμενα τόοοοσο πια!), να “θαυμάσω” το νέο ποδήλατο που απέκτησε ...”by doing it the Dutch way”, να γελάσω με άλλα ολλανδικά περιστατικά που έτυχαν στους νεοφερμένους μας (βλ. παρατήρηση που τους έγινε όταν συνομιλούσαν, έστω και σιγανά, εντός του τρένου, αλλά είχαν μπει στο βαγόνι “silence room” και δεν ήξεραν) κ.α.
Επίσης, να κάνω κουβέντα περί θεάτρου, που είχα να κάνω από πέρυσι τέτοιον καιρό, πριν φύγω στο εξωτερικό, που ήταν και η τελευταία φορά που πήγα θέατρο! Και για να κάνουμε και διαφήμιση, να πάτε να δείτε το “επικίνδυνες σχέσεις”, θέατρο Άλμα. Έτσι, για να στηρίξουμε και την ηθοποιό της παράστασης που ήταν μαζί μας την ημέρα του Πάσχα! Υπόσχομαι κι εγώ αν έρθω στην Ελλάδα τον Μάιο και πάω Αθήνα, να πάω να τη δω. Άλλωστε έχω ακουσει τα καλύτερα!
Σε επόμενη συνάντηση ελπίζω να μας τιμήσει με την παρουσία του και το άλλο μέλος του travelstories που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στις 2 τελευταιες συναντήσεις μας, και έτσι να έχουμε πλήρη travelstorική συνάντηση των κατοίκων της Ολλανδίας!
Αυτό λοιπόν ήταν το πρώτο μου travelstorικό Πάσχα στην Ολλανδία. Για εμένα εκείνο το βράδυ δεν ακολούθησε κάτι ιδιαίτερο. Επιστροφή με το τρένο, συζήτηση, αναφορές σε άλλες συνήθειες Ολλανδών που όταν με ρωτάνε δεν μου έρχονται στο νου, αλλά όταν τα βλέπω τα θυμάμαι.
Και πάλι ευχαριστώ για την παρέα την διοργανώτρια και χρυσοχέρα Αμάντα και την romantic για τις υπέροχες βόλτες και συζητήσεις που κάναμε στο Άμστερνταμ τις τελευταίες μέρες! Μακάρι ο καιρός να ήταν καλύτερος και στο τέλος, να το απολαμβάναμε πιο πολύ, αλλά τι να κάνουμε. Είπαμε..Ολλανδία! Άντε, και την επόμενη φορά και με το άλλο μέλος του φόρουμ, που εκείνες τις μέρες ήταν άρρωστο και δεν μας τίμησε με την παρουσία του
Μπύρα 2Lt. Μάλλον δεν βρήκαμε πώς λειτουργεί, οπότε το έκοψαν και έγινε .."για ενδοφλέβια χρήση"!!!!
Έχοντας 40% έκπτωση στα τρένα και έχοντας τη δυνατότητα να συνταξιδεύουν μαζί μου άλλα 3 άτομα με την ίδια έκπτωση, βγάλαμε 2 εισητήρια με ημερήσια επιστροφή για 9.50 ευρώ περίπου ο καθένας. Παρόλο που υπάρχουν πολλά αυτόματα μηχανήματα, οι ουρές ήταν μεγάλες. Και όπως σημείωσαν κάποιοι, οι Ολλανδοί είναι ικανοί να πηγαίνουν πίσω από εκεί που υπάρχει ήδη ουρά και όχι στο πιο άδειο μηχάνημα. Ευτυχώς τη 2η φορά βρήκαμε ένα άδειο και το βγάλαμε τσακ μπαμ.
Είχαμε πάει νωρίς, βρήκαμε και την πλατφόρμα μας νωρίς, και ενώ λέγαμε να πάρουμε των 11.40, υπήρχε ήδη ένα τρένο που περίμενε για Leiden, οπότε ξεκινήσαμε από Αμστερνταμ 20λεπτά νωρίτερα, με ένα τρένο αρκετά γεμάτο, λόγω της ημέρα προφανώς, και πολλών ταξιδευτών που κατευθύνονταν προς το αεροδρόμιο Schiphol. Ετσι κουβαληθηκαμε στην amantab αρκετά πριν το προγραμματισμένο
. Το ωραίο ήταν ότι για να είμαστε σίγουρες, ρωτήσαμε 4 άτομα για το αν πάει στο Leiden Centraal, αλλά κανείς δεν ήξερε! Τι στην ευχή, όλοι στο Schiphol πηγαίναν; καλό αυτό, θα άδειαζε και το τρένο στην πορεία.Η διαδρομή, η κλασική ολλανδική, αλλά με μουντό καιρό: με μεγάλες πράσινες εκτάσεις, πού και πού προβατάκια να βόσκουν, κάπου στη διαδρομή ένας ανεμόμυλος, κτήρια διαφορετικά από αυτά που υπήρχαν στο κέντρο της πόλης κλπ. Θυμηθήκαμε τότε και τη διαφωνία του φόρουμ, σχετικά με αυτά τα κτήρια.
Μετά από 33λεπτά φτάσαμε στο μουντό Leiden, και κατευθυνθήκαμε προς τη στάση των λεωφορείων, καθότι δεν είχαμε πάει με ποδήλατο. Τα λεωφορεία στην πόλη αυτή ήταν σαν ΚΤΕΛ απ'έξω, ακόμα και εκεί που κάναν 'πιατσα”. Πήγαμε να ρωτήσουμε κάτι οδηγούς αν μπορούμε να το πάμε ποδαράτα για την οδό που θέλαμε, αλλά μας απέτρεψαν. Ευγενικά και πολύ φιλικά, ο οδηγός, μας έδειξε πού να περιμένουμε και μας ενημέρωσε και για την τιμή του εισητηρίου. Φυσικά τα αγγλικά του άπταιστα, αλλά όταν το γύρισε στα ολλανδικά στους συναδέρφους του, εμένα μου θύμισε έναν καθηγητή που τον λέμε 'μπάρμπα” στη σχολή. Είναι σαν κάτι θείους από το χωριό, με περίεργη προφορά.
Όταν άρχισε ο κόσμος να έρχεται, τι να πω...άρχισαν τα φαγητά να βγαίνουν, να στρώνονται, να γεμίζουν οι καρέκλες, τα μάτια να γουρλώνουν με τις νοστιμιές που απλωνόντουσαν μπροστά μας, χαμόγελα, νέες γνωριμίες, χαρές...
Και ιδού οι αποδείξεις για το πόσο χρυσοχέρα είναι η Αμάντα αλλά και όλα τα κορίτσια!!!
(μιαμ μιαμ μιαμ..και ειχα να δω γεμιστα...πάνω από χρόνο!)
Η παρέα είχε πολλούς Κρητικούς και δη Χανιώτες. Γενικά, το 80% των Ελληνων που έχω γνωρίσει να μένει εδώ, ειναι από ή έχουν καταγωγή από Χανια! Παροικία! Το κλίμα ήταν καταπληκτικό, το καλό για εμένα ήταν ότι επιτέλους είχα γυναικοπαρέα (μια ζωή μονο με άντρες όπου κι αν πάω), το καλό για τα κορίτσια ότι υπήρχαν και άντρες (που αυτές αντιστοιχα είναι σε γυναικοκρατούμενη σχολή), το καλό για όλους ότι υπήρχε ανομοιογένεια, είχαμε γιατρό, ψυχολόγο, ηθοποιό, οικονομολόγο, γυμναστή, φυσικό...ξεχνάω κάποιον; και επίσης δεν ήταν όλοι φοιτητές που σπούδαζαν εδώ, αλλά και άτομα που είχαν έρθει για τουρισμό αυτές τις μέρες. Έτσι, είχαμε πολλά να πούμε. Οι μεν να λένε να λένε να λένε (λεμε, λεμε, λεμε) για τους Ολλανδούς και τα χούγια τους, και οι δε να απορούν μαζί μας και να λένε “μα εδώ ειναι παράδεισος! Τι λες τώρα!”, καθώς έβλεπαν μόνο τα θετικά της χώρας (να με συγχωρούν οι λάτρεις των Ολλανδών, αλλά θα επιμείνω ακόμα στην άποψή μου για μερικές τους συνήθειες).
Το γλέντι, το φαγητό, το ποτό, το τραγούδι, η συζήτηση, συνεχίστηκαν για αρκετές ώρες. Εμείς φύγαμε σχετικά νωρίς, αλλά θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου την amantab για την πρόσκληση και την όλη ταλαιπωρία που πέρασε με την συγκάτοικό της και τα υπόλοιπα κορίτσια, για να διοργανώσουν κάτι τέτοιο για 25 άτομα!
Επίσης που μου δόθηκε η ευκαιρία κι εμένα να περάσω το Πάσχα με Έλληνες, να το απολαύσω, να συζητήσω, να μάθω τα νέα της Ελλάδος και να συνειδητοποιήσω για άλλη μια φορά ότι η πατρίδα μου δεν μου λείπει σχεδόν καθόλου. Να γελάσω με την γκαντεμιά που ακολουθεί την Αμάντα και τα ταξίδια της (ειλικρινά δεν το περίμενα τόοοοσο πια!), να “θαυμάσω” το νέο ποδήλατο που απέκτησε ...”by doing it the Dutch way”, να γελάσω με άλλα ολλανδικά περιστατικά που έτυχαν στους νεοφερμένους μας (βλ. παρατήρηση που τους έγινε όταν συνομιλούσαν, έστω και σιγανά, εντός του τρένου, αλλά είχαν μπει στο βαγόνι “silence room” και δεν ήξεραν) κ.α.
Επίσης, να κάνω κουβέντα περί θεάτρου, που είχα να κάνω από πέρυσι τέτοιον καιρό, πριν φύγω στο εξωτερικό, που ήταν και η τελευταία φορά που πήγα θέατρο! Και για να κάνουμε και διαφήμιση, να πάτε να δείτε το “επικίνδυνες σχέσεις”, θέατρο Άλμα. Έτσι, για να στηρίξουμε και την ηθοποιό της παράστασης που ήταν μαζί μας την ημέρα του Πάσχα! Υπόσχομαι κι εγώ αν έρθω στην Ελλάδα τον Μάιο και πάω Αθήνα, να πάω να τη δω. Άλλωστε έχω ακουσει τα καλύτερα!
Σε επόμενη συνάντηση ελπίζω να μας τιμήσει με την παρουσία του και το άλλο μέλος του travelstories που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στις 2 τελευταιες συναντήσεις μας, και έτσι να έχουμε πλήρη travelstorική συνάντηση των κατοίκων της Ολλανδίας!
Αυτό λοιπόν ήταν το πρώτο μου travelstorικό Πάσχα στην Ολλανδία. Για εμένα εκείνο το βράδυ δεν ακολούθησε κάτι ιδιαίτερο. Επιστροφή με το τρένο, συζήτηση, αναφορές σε άλλες συνήθειες Ολλανδών που όταν με ρωτάνε δεν μου έρχονται στο νου, αλλά όταν τα βλέπω τα θυμάμαι.
Και πάλι ευχαριστώ για την παρέα την διοργανώτρια και χρυσοχέρα Αμάντα και την romantic για τις υπέροχες βόλτες και συζητήσεις που κάναμε στο Άμστερνταμ τις τελευταίες μέρες! Μακάρι ο καιρός να ήταν καλύτερος και στο τέλος, να το απολαμβάναμε πιο πολύ, αλλά τι να κάνουμε. Είπαμε..Ολλανδία! Άντε, και την επόμενη φορά και με το άλλο μέλος του φόρουμ, που εκείνες τις μέρες ήταν άρρωστο και δεν μας τίμησε με την παρουσία του
Μπύρα 2Lt. Μάλλον δεν βρήκαμε πώς λειτουργεί, οπότε το έκοψαν και έγινε .."για ενδοφλέβια χρήση"!!!!
εννοείται!,τώρα προσγειώνομαι..
