Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 520
- Likes
- 2.572
Με δέκα λεπτά περπάτημα επί της οδού Cankarjeva βρέθηκα από το ξενοδοχείο μου στο μεγαλύτερο πάρκο της Λιουμπλιάνα, το Tivoli Park. Ο καιρός ήταν επιτέλους καλός, χωρίς ύποπτα σημάδια για αιφνίδιες μεταβολές. Τo πάρκο είναι το αγαπημένο μέρος των Λουμπιλιανιτών για βόλτες και χαλάρωση, ενώ εκτός από περιπατητικές διαδρομές διαθέτει χώρους για καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και αθλητικές δραστηριότητες.
Μπαίνοντας στο χώρο του πάρκου περπατάς επί της Jakopič Promenade, ενός μεγάλου χωμάτινου δρόμου κατά μήκος του οποίου και από τις δύο πλευρές υπάρχουν μεγάλα ταμπλό που φιλοξενούν περιοδικές εκθέσεις φωτογραφίας (τις ημέρες της δικής μου επίσκεψης υπήρχε μία έκθεση φωτογραφίας από τις δράσεις του ερυθρού σταυρού της χώρας από τον β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως σήμερα).
Στο τέλος της Jakopič Promenade κυριαρχεί το κάστρο Tivoli, μία έπαυλη του 18ου αιώνα αναπαλαιωμένη σε νεοκλασικό στυλ. Φύλακες της έπαυλης είναι τέσσερεις σιδερένιοι σκύλοι, έργα του αυστριακού γλύπτη Anton Dominik Fernkorn. Σήμερα εκεί στεγάζεται το Διεθνές Κέντρο Γραφικών Τεχνών και φιλοξενεί εκθέσεις σχεδίου, πόστερ και άλλων γραφικών τεχνών.
Ακολούθησα τα μονοπάτια ανάμεσα στις πυκνόφυτες παρυφές του λόφου Rožnik που εκτίνεται πίσω από την έπαυλη και προχώρησα σιγά σιγά σε ένα πιο δασικό περιβάλλον, αφού γρήγορα διαπίστωσα ότι το πάρκο έδινε τη θέση του σε ένα αστικό δάσος που καθόλου δεν σου θύμιζε ότι βρίσκεσαι στο κέντρο της πρωτεύουσας μίας χώρας.
Τα δασικά μονοπάτια μου φάνηκαν ατελείωτα και δαιδαλώδη από ένα σημείο και μετά. Θα ήταν μία πραγματικά ενδιαφέρουσα περιήγηση να τα εξερευνήσω, αν είχα περισσότερη ώρα στη διάθεσή μου. Η μέρα όμως περιελάμβανε και μία επίσκεψη στο κάστρο της Λιουμπλιάνα, οπότε αποφάσισα να πάρω το δρόμο της επιστροφής προς το χώρο του κυρίως πάρκου.
Πέρασα από το θερμοκήπιο με τα τροπικά φυτά, ιδιοκτησίας των Βοτανικών Κήπων της Λιουμπλιάνα, και τους ροδώνες με τα 160 ήδη τριαντάφυλλων (ανάμεσά τους και ένα ενδημικό με το όνομα "Prešeren") για να φτάσω στη λιμνούλα του πάρκου, με τις πάπιες, τις νερόκοτες και τα άλλα υδρόβια είδη, που περήφανα βόλταραν με τις οικογένειές τους στα καταπράσινα νερά. Το δρομάκι περιμετρικά της λίμνης με τα παγκάκια κάτω από τις λευκές, τις ιτιές και τα σφενδάμια με τους γεμάτα με κισσούς κορμούς ολοκλήρωναν τη γοητευτική εικόνα ίσως της πιο ενδιαφέρουσας θεματικής ενότητας του πάρκου.
Μπαίνοντας στο χώρο του πάρκου περπατάς επί της Jakopič Promenade, ενός μεγάλου χωμάτινου δρόμου κατά μήκος του οποίου και από τις δύο πλευρές υπάρχουν μεγάλα ταμπλό που φιλοξενούν περιοδικές εκθέσεις φωτογραφίας (τις ημέρες της δικής μου επίσκεψης υπήρχε μία έκθεση φωτογραφίας από τις δράσεις του ερυθρού σταυρού της χώρας από τον β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως σήμερα).
Στο τέλος της Jakopič Promenade κυριαρχεί το κάστρο Tivoli, μία έπαυλη του 18ου αιώνα αναπαλαιωμένη σε νεοκλασικό στυλ. Φύλακες της έπαυλης είναι τέσσερεις σιδερένιοι σκύλοι, έργα του αυστριακού γλύπτη Anton Dominik Fernkorn. Σήμερα εκεί στεγάζεται το Διεθνές Κέντρο Γραφικών Τεχνών και φιλοξενεί εκθέσεις σχεδίου, πόστερ και άλλων γραφικών τεχνών.
Ακολούθησα τα μονοπάτια ανάμεσα στις πυκνόφυτες παρυφές του λόφου Rožnik που εκτίνεται πίσω από την έπαυλη και προχώρησα σιγά σιγά σε ένα πιο δασικό περιβάλλον, αφού γρήγορα διαπίστωσα ότι το πάρκο έδινε τη θέση του σε ένα αστικό δάσος που καθόλου δεν σου θύμιζε ότι βρίσκεσαι στο κέντρο της πρωτεύουσας μίας χώρας.
Τα δασικά μονοπάτια μου φάνηκαν ατελείωτα και δαιδαλώδη από ένα σημείο και μετά. Θα ήταν μία πραγματικά ενδιαφέρουσα περιήγηση να τα εξερευνήσω, αν είχα περισσότερη ώρα στη διάθεσή μου. Η μέρα όμως περιελάμβανε και μία επίσκεψη στο κάστρο της Λιουμπλιάνα, οπότε αποφάσισα να πάρω το δρόμο της επιστροφής προς το χώρο του κυρίως πάρκου.
Πέρασα από το θερμοκήπιο με τα τροπικά φυτά, ιδιοκτησίας των Βοτανικών Κήπων της Λιουμπλιάνα, και τους ροδώνες με τα 160 ήδη τριαντάφυλλων (ανάμεσά τους και ένα ενδημικό με το όνομα "Prešeren") για να φτάσω στη λιμνούλα του πάρκου, με τις πάπιες, τις νερόκοτες και τα άλλα υδρόβια είδη, που περήφανα βόλταραν με τις οικογένειές τους στα καταπράσινα νερά. Το δρομάκι περιμετρικά της λίμνης με τα παγκάκια κάτω από τις λευκές, τις ιτιές και τα σφενδάμια με τους γεμάτα με κισσούς κορμούς ολοκλήρωναν τη γοητευτική εικόνα ίσως της πιο ενδιαφέρουσας θεματικής ενότητας του πάρκου.
Last edited: