Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 559
- Likes
- 2.928
Ο ποταμός Λιουμπλιάνικα διασχίζει την πρωτεύουσα της Σλοβενίας και αποτελεί το φυσικό σύνορο μεταξύ του παλιού και του νεώτερου κομματιού της πόλης. Αυτό βέβαια είναι μία λίγο αυθαίρετη παραδοχή, αφού στο ιστορικό κέντρο της πόλης σε αμφότερες τις πλευρές του ποταμού συναντάς περισσότερο ή λιγότερο παλιά και μεγάλης αισθητικής και ιστορικής αξίας κτήρια. Το πραγματικά καινούριο τμήμα της Λιουμπλιάνα εκτίνεται έξω από το κέντρο της.
Πρωινή έγερση νωρίς και κάθοδος για το πρωινό, που αποτελεί έναν από τους σοβαρούς λόγους που προτιμώ τα ξενοδοχεία αυτή της αλυσίδας. Ο δεύτερος ήταν ότι το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, όπως προείπα, είναι μεν εκτός της παλιάς πόλης, αλλά σε απόσταση αναπνοής από αυτή, καθώς και από το περίφημο πάρκο Tivoli. Το γεγονός ότι οι δρόμοι γύρω από το ξενοδοχείο είναι πεζοδρομημένοι (στη Slovenska Cesta επιτρέπεται πλέον μόνο η διέλευση αστικών λεωφορείων, με μικρή ταχύτητα) έχει μετατρέψει την περιοχή σε ένα αστικό χώρο με στυλάτα καφέ, φαγάδικα και πολυκαταστήματα, χωρίς να έχει αλλοιώσει τον χαρακτήρα της.
Η οδός Čopova ulica, δίπλα στο ξενοδοχείο Slon
Κατεβαίνοντας την Čopova ulica με τα μαγαζάκια με τα σουβενίρ και τα διάφορα ταχυφαγεία, κατευθύνθηκα στην πλατεία Prešeren, με το ομώνυμο άγαλμα του εθνικού ποιητή της Σλοβενίας. Πρόκειται για μία σχετικά μικρή πλακόστρωτη κυκλική πλατεία, περιτριγυρισμένη από μπαρόκ και art nouveau κτήρια -με κυρίαρχο αυτό της φραγκισκανής εκκλησίας του Ευαγγελισμού- που καταλήγει στην διάσημη Τριπλή Γέφυρα (Tromostovje), ένα από τα πολλά έργα του αρχιτέκτονα Jože Plečnik, αναμορφωτή της φυσιογνωμίας της πόλης. Στην οδό Miklošičeva Cesta που ξεκινά από την πλατεία, μπορείς να δεις μερικά πολύ όμορφα αρχιτεκτονικά δείγματα, όπως το φανταχτερό κτήριο της Συνεργατικής Τράπεζας με τα έθνικ μοτίβα, το πολυκατάστημα Galerija Emporium και το ξενοδοχείο Union.
Η πλατεία Prešeren
Το άγαλμα του ποιητή France Prešeren
Η εκκλησία του Ευαγγελισμού
Η οδός Miklošičeva Cesta
Διασχίζοντας την Τριπλή Γέφυρα μπαίνεις και τυπικά στην παλιά πόλη. Η ησυχία της πολύ πρωινής ώρας μου επέτρεψε να την απολαύσω και να την απαθανατίσω χωρίς άγχος, συνωστισμό και σπρωξίματα.
Η Τριπλή Γέφυρα, η πλέον φημισμένη της πόλης
Στην άλλη πλευρά του ποταμού πλέον, εντύπωση μου έκανε το κτήριο του Δημαρχείου της πόλης. Πρόκειται για ένα καταρχάς γοτθικό κτίσμα του 15ου αιώνα, που στις αρχές του 18ου υπέστη μία μπαρόκ ανακαίνιση αποκτώντας τελικά ένα μικτό στυλ ανάμεσα στα δύο. Στις πολύ όμορφες εσωτερικές του αυλές με τις γυάλινες οροφές, φιλοξενούσε εκθέσεις γλυπτικής, ζωγραφικής και φωτογραφίας.
Η Λιουμπλιάνα έχει ανακηρυχτεί ως Πράσινη Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2016, και δικαίως όπως, γρήγορα διαπίστωσα και εγώ. Αυτό φροντίζουν να το γνωστοποιούν στον κόσμο όχι μόνο τα μεγάλα πανό στην πρόσοψη του δημαρχείου, αλλά και μία ορθογώνια κατασκευή έξω από αυτό, σαν περίπτερο πληροφοριών, που όμως η μία του πλευρά ήταν όλη καλυμμένη από ειδικές γλαστρούλες με μικρά φυτά.
Ακριβώς δίπλα από το δημαρχείο βρίσκεται το σιντριβάνι των Τριών Ποταμών, δημιουργία του ιταλού γλύπτη Francesco Robba. Όπως βέβαια πληροφορήθηκα, η πρωτότυπη κατασκευή του 1751 έχει μεταφερθεί στο Εθνικό Μουσείο της χώρας, ενώ αυτό που θαυμάζουμε στην πλατεία του Δημαρχείου είναι ένα πιστό του αντίγραφο. Ας είναι.
Αφού περιπλανήθηκα λίγο ακόμα στον κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης με τα γουστόζικα μαγαζάκια και τα χρωματιστά τριόροφα σπίτια, κατάλαβα ότι κάτι με τα δημαρχεία, κάτι με τα σιντριβάνια, μία στάση για ένα γλυκάκι τη χρειαζόμουνα. Τί καλύτερο από το Café Lolita για μία τάρτα με φρούτα του δάσους, στην καλύτερη περατζάδα κατά μήκος του ποταμού;
Πρωινή έγερση νωρίς και κάθοδος για το πρωινό, που αποτελεί έναν από τους σοβαρούς λόγους που προτιμώ τα ξενοδοχεία αυτή της αλυσίδας. Ο δεύτερος ήταν ότι το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, όπως προείπα, είναι μεν εκτός της παλιάς πόλης, αλλά σε απόσταση αναπνοής από αυτή, καθώς και από το περίφημο πάρκο Tivoli. Το γεγονός ότι οι δρόμοι γύρω από το ξενοδοχείο είναι πεζοδρομημένοι (στη Slovenska Cesta επιτρέπεται πλέον μόνο η διέλευση αστικών λεωφορείων, με μικρή ταχύτητα) έχει μετατρέψει την περιοχή σε ένα αστικό χώρο με στυλάτα καφέ, φαγάδικα και πολυκαταστήματα, χωρίς να έχει αλλοιώσει τον χαρακτήρα της.
Η οδός Čopova ulica, δίπλα στο ξενοδοχείο Slon
Κατεβαίνοντας την Čopova ulica με τα μαγαζάκια με τα σουβενίρ και τα διάφορα ταχυφαγεία, κατευθύνθηκα στην πλατεία Prešeren, με το ομώνυμο άγαλμα του εθνικού ποιητή της Σλοβενίας. Πρόκειται για μία σχετικά μικρή πλακόστρωτη κυκλική πλατεία, περιτριγυρισμένη από μπαρόκ και art nouveau κτήρια -με κυρίαρχο αυτό της φραγκισκανής εκκλησίας του Ευαγγελισμού- που καταλήγει στην διάσημη Τριπλή Γέφυρα (Tromostovje), ένα από τα πολλά έργα του αρχιτέκτονα Jože Plečnik, αναμορφωτή της φυσιογνωμίας της πόλης. Στην οδό Miklošičeva Cesta που ξεκινά από την πλατεία, μπορείς να δεις μερικά πολύ όμορφα αρχιτεκτονικά δείγματα, όπως το φανταχτερό κτήριο της Συνεργατικής Τράπεζας με τα έθνικ μοτίβα, το πολυκατάστημα Galerija Emporium και το ξενοδοχείο Union.
Η πλατεία Prešeren
Το άγαλμα του ποιητή France Prešeren
Η εκκλησία του Ευαγγελισμού
Η οδός Miklošičeva Cesta
Διασχίζοντας την Τριπλή Γέφυρα μπαίνεις και τυπικά στην παλιά πόλη. Η ησυχία της πολύ πρωινής ώρας μου επέτρεψε να την απολαύσω και να την απαθανατίσω χωρίς άγχος, συνωστισμό και σπρωξίματα.
Η Τριπλή Γέφυρα, η πλέον φημισμένη της πόλης
Στην άλλη πλευρά του ποταμού πλέον, εντύπωση μου έκανε το κτήριο του Δημαρχείου της πόλης. Πρόκειται για ένα καταρχάς γοτθικό κτίσμα του 15ου αιώνα, που στις αρχές του 18ου υπέστη μία μπαρόκ ανακαίνιση αποκτώντας τελικά ένα μικτό στυλ ανάμεσα στα δύο. Στις πολύ όμορφες εσωτερικές του αυλές με τις γυάλινες οροφές, φιλοξενούσε εκθέσεις γλυπτικής, ζωγραφικής και φωτογραφίας.
Η Λιουμπλιάνα έχει ανακηρυχτεί ως Πράσινη Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2016, και δικαίως όπως, γρήγορα διαπίστωσα και εγώ. Αυτό φροντίζουν να το γνωστοποιούν στον κόσμο όχι μόνο τα μεγάλα πανό στην πρόσοψη του δημαρχείου, αλλά και μία ορθογώνια κατασκευή έξω από αυτό, σαν περίπτερο πληροφοριών, που όμως η μία του πλευρά ήταν όλη καλυμμένη από ειδικές γλαστρούλες με μικρά φυτά.
Ακριβώς δίπλα από το δημαρχείο βρίσκεται το σιντριβάνι των Τριών Ποταμών, δημιουργία του ιταλού γλύπτη Francesco Robba. Όπως βέβαια πληροφορήθηκα, η πρωτότυπη κατασκευή του 1751 έχει μεταφερθεί στο Εθνικό Μουσείο της χώρας, ενώ αυτό που θαυμάζουμε στην πλατεία του Δημαρχείου είναι ένα πιστό του αντίγραφο. Ας είναι.
Αφού περιπλανήθηκα λίγο ακόμα στον κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης με τα γουστόζικα μαγαζάκια και τα χρωματιστά τριόροφα σπίτια, κατάλαβα ότι κάτι με τα δημαρχεία, κάτι με τα σιντριβάνια, μία στάση για ένα γλυκάκι τη χρειαζόμουνα. Τί καλύτερο από το Café Lolita για μία τάρτα με φρούτα του δάσους, στην καλύτερη περατζάδα κατά μήκος του ποταμού;
Last edited:
Για ρώτα την 
