Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 559
- Likes
- 2.928
Αν θα έπρεπε να διαλέξουμε ένα σήμα κατατεθέν της Σλοβενίας, παραδόξως δεν θα μέναμε στη Λιουμπλιάνα, αλλά θα πηγαίναμε στην ύπαιθρο της χώρας. Η λίμνη Bled με το χαρακτηριστικό νησάκι της στους πρόποδες των ιουλιανών Άλπεων είναι μάλλον το πιο αντιπροσωπευτικό και πολυφωτογραφημένο θέμα της χώρας. Η τελευταία μέρα του ταξιδιού απαιτούσε να πάρω μία γεύση της εκτός της πρωτεύουσας Σλοβενίας, οπότε αφιερώθηκε σε μία εκδρομή στην ονομαστή αυτή λίμνη.
Έχοντας πλέον επισκεφτεί την περιοχή, νομίζω ότι μπορώ να πω ότι ανήκει στην κλασική περίπτωση των πολύ διαφημισμένων τουριστικών αξιοθέατων. Των οποίων η προβολή μέσα από ειδυλλιακές και επαγγελματικά φτιαγμένες παρουσιάσεις έρχεται τελικά σε αρκετά μεγάλη αντιδιαστολή με την υπερβολικά τουριστικοποιημένη πραγματικότητα που αντιμετωπίζεις από κοντά. Έτσι και η λίμνη Bled, από γραφική και ρομαντική καρτποστάλ φανερώθηκε στα μάτια μου ως μία μεγάλη τουριστική επιχείρηση εκμεταλλευόμενη την παραμικρή λεπτομέρειά της. Κόσμος παντού, μεγάλα ξενοδοχεία και παραδοσιακά σαλέ και ποικιλία δραστηριοτήτων σχεδόν σε όλο το μήκος της περιμέτρου της, και ένα παραλίμνιο χωριό που έχει μετατραπεί σε κανονική τουριστική βιομηχανία. Δεν σας τα λέω αυτά για να σας αποτρέψω από το να πάτε, η ομορφιά του τοπίου επιβάλλεται σε όλα τα παραπάνω, αλλά για να μην τρέφεται υπερβολικές προσδοκίες.
Η μετάβαση από τη Λιουμπλιάνα εκεί μπορεί να γίνει με λεωφορείο ή τρένο, στην περίπτωση βέβαια που κάποιος δεν διαθέτει δικό του ή ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο. Επέλεξα την πρώτη εναλλακτική, καθώς το τρένο σε αφήνει εκτός του χωριού, οπότε απαιτείται και πάλι να περιμένεις το πρώτο διερχόμενο λεωφορείο για να φτάσεις τελικά στον προορισμό σου. Δεν γνωρίζω τι συγκινήσεις προσφέρει η σιδηροδρομική διαδρομή, αλλά η οδική μάλλον στερείται συγκλονιστικών τοπίων και αξιοθέατων. Είναι μία συμπαθητική, αλλά τυπική για την κεντρική Ευρώπη διαδρομή, με 2-3 στάσεις σε ενδιάμεσες κωμοπόλεις.
Ο σταθμός των λεωφορείων εντός του χωριού απέχει λιγότερο από 10 λεπτά με τα πόδια από τις όχθες της λίμνης, ακλουθώντας έναν κατηφορικό δρόμο ο οποίος σε βγάζει δίπλα από το ξενοδοχείο Park, με τη βεράντα με την ομολογουμένως ωραία θέα προς τη λίμνη. Καθώς σκόπευα να μην φάω όλη τη μέρα μου εκεί, αλλά να προλάβω να έχω το μεσημεριανό μου φαγητό και το τελευταίο απόγευμα μου ελεύθερο πίσω στη Λιουμπλιάνα, αποφάσισα να μη επισκεφτώ το κάστρο και το νησάκι με την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, αλλά κάνω τον περίπλου της λίμνης, υπολογίζοντας ότι με έναν χαλαρό βηματισμό και με στάσεις για φωτογραφίες και έναν καφέ θα μου έπαιρνε 2 με 2,5 ώρες.
Για να είμαι ειλικρινής, το βασικό ζητούμενο όλης αυτής της διαδρομής ήταν αφενός η επιλογή της κατάλληλης θέσης για να βγάλω τις καλύτερες πανοραμικές φωτογραφίες της λίμνης με το νησάκι, όπως αυτές που βλέπουμε στους τουριστικούς οδηγούς. Αφετέρου, το σωστό καφέ για να δοκιμάσω το παραδοσιακό κρεμώδες γλυκό της περιοχής, το kremna rezina, που θυμίζει αρκετά το γνωστό μας μιλ-φέιγ.
Αυτό βρέθηκε αρκετά στην τύχη, οφείλω να πω. Σε μία παράκαμψη του βασικού μονοπατιού, που μετά από λίγα λεπτά ανηφορικής διαδρομής οδηγούσε στην καφετέρια του κοντινού παραλήμνιου ξενοδοχείου Vila Bled, με τα τραπεζάκια της πάνω σε μία πέτρινη γεφυρούλα, με εξαιρετική θέα για φωτογράφιση και χαλάρωση.
Έφαγα το γλυκάκι μου, ήταν όντως φρέσκο και γευστικό, ήπια το καπουτσινάκι μου, έβγαλα και τις φωτογραφίες μου «αφ’υψηλού» και κατηφόρισα στη λίμνη για να ολοκληρώσω τον περίπλου της φτάνοντας στο σημείο από όπου είχα αρχίσει, και να βγάλω μερικές φωτογραφίες στο χωριό μέχρι να έρθει το λεωφορείο που θα με οδηγούσε πίσω στην πρωτεύουσα.
Η εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου
Έχοντας πλέον επισκεφτεί την περιοχή, νομίζω ότι μπορώ να πω ότι ανήκει στην κλασική περίπτωση των πολύ διαφημισμένων τουριστικών αξιοθέατων. Των οποίων η προβολή μέσα από ειδυλλιακές και επαγγελματικά φτιαγμένες παρουσιάσεις έρχεται τελικά σε αρκετά μεγάλη αντιδιαστολή με την υπερβολικά τουριστικοποιημένη πραγματικότητα που αντιμετωπίζεις από κοντά. Έτσι και η λίμνη Bled, από γραφική και ρομαντική καρτποστάλ φανερώθηκε στα μάτια μου ως μία μεγάλη τουριστική επιχείρηση εκμεταλλευόμενη την παραμικρή λεπτομέρειά της. Κόσμος παντού, μεγάλα ξενοδοχεία και παραδοσιακά σαλέ και ποικιλία δραστηριοτήτων σχεδόν σε όλο το μήκος της περιμέτρου της, και ένα παραλίμνιο χωριό που έχει μετατραπεί σε κανονική τουριστική βιομηχανία. Δεν σας τα λέω αυτά για να σας αποτρέψω από το να πάτε, η ομορφιά του τοπίου επιβάλλεται σε όλα τα παραπάνω, αλλά για να μην τρέφεται υπερβολικές προσδοκίες.
Η μετάβαση από τη Λιουμπλιάνα εκεί μπορεί να γίνει με λεωφορείο ή τρένο, στην περίπτωση βέβαια που κάποιος δεν διαθέτει δικό του ή ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο. Επέλεξα την πρώτη εναλλακτική, καθώς το τρένο σε αφήνει εκτός του χωριού, οπότε απαιτείται και πάλι να περιμένεις το πρώτο διερχόμενο λεωφορείο για να φτάσεις τελικά στον προορισμό σου. Δεν γνωρίζω τι συγκινήσεις προσφέρει η σιδηροδρομική διαδρομή, αλλά η οδική μάλλον στερείται συγκλονιστικών τοπίων και αξιοθέατων. Είναι μία συμπαθητική, αλλά τυπική για την κεντρική Ευρώπη διαδρομή, με 2-3 στάσεις σε ενδιάμεσες κωμοπόλεις.
Ο σταθμός των λεωφορείων εντός του χωριού απέχει λιγότερο από 10 λεπτά με τα πόδια από τις όχθες της λίμνης, ακλουθώντας έναν κατηφορικό δρόμο ο οποίος σε βγάζει δίπλα από το ξενοδοχείο Park, με τη βεράντα με την ομολογουμένως ωραία θέα προς τη λίμνη. Καθώς σκόπευα να μην φάω όλη τη μέρα μου εκεί, αλλά να προλάβω να έχω το μεσημεριανό μου φαγητό και το τελευταίο απόγευμα μου ελεύθερο πίσω στη Λιουμπλιάνα, αποφάσισα να μη επισκεφτώ το κάστρο και το νησάκι με την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, αλλά κάνω τον περίπλου της λίμνης, υπολογίζοντας ότι με έναν χαλαρό βηματισμό και με στάσεις για φωτογραφίες και έναν καφέ θα μου έπαιρνε 2 με 2,5 ώρες.
Για να είμαι ειλικρινής, το βασικό ζητούμενο όλης αυτής της διαδρομής ήταν αφενός η επιλογή της κατάλληλης θέσης για να βγάλω τις καλύτερες πανοραμικές φωτογραφίες της λίμνης με το νησάκι, όπως αυτές που βλέπουμε στους τουριστικούς οδηγούς. Αφετέρου, το σωστό καφέ για να δοκιμάσω το παραδοσιακό κρεμώδες γλυκό της περιοχής, το kremna rezina, που θυμίζει αρκετά το γνωστό μας μιλ-φέιγ.
Αυτό βρέθηκε αρκετά στην τύχη, οφείλω να πω. Σε μία παράκαμψη του βασικού μονοπατιού, που μετά από λίγα λεπτά ανηφορικής διαδρομής οδηγούσε στην καφετέρια του κοντινού παραλήμνιου ξενοδοχείου Vila Bled, με τα τραπεζάκια της πάνω σε μία πέτρινη γεφυρούλα, με εξαιρετική θέα για φωτογράφιση και χαλάρωση.
Έφαγα το γλυκάκι μου, ήταν όντως φρέσκο και γευστικό, ήπια το καπουτσινάκι μου, έβγαλα και τις φωτογραφίες μου «αφ’υψηλού» και κατηφόρισα στη λίμνη για να ολοκληρώσω τον περίπλου της φτάνοντας στο σημείο από όπου είχα αρχίσει, και να βγάλω μερικές φωτογραφίες στο χωριό μέχρι να έρθει το λεωφορείο που θα με οδηγούσε πίσω στην πρωτεύουσα.
Η εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου
Last edited:
Για ρώτα την 
