Ισπανία Αγαπημένο μου Βαρκελωνέζικο ημερολόγιο

[thanosth]

Τρίτη, 23 Ιουνίου 2009.


Ναι, είμαι εδώ. Τα κατάφερα. Στην πιο ωραία γιορτή των Βαρκελωνέζων. Για λίγα λεπτά νιώθω και εγώ βαρκελωνέζος!!! Ας είναι καλά ομως η φίλη μου η Κάριν που μου ...άνοιξε τα μάτια και με έβαλε να μπω σε μια διαδικασία ταξιδιού αξέχαστη!


Ας γίνει ένα σύντομα φλας μπακ:
Κανονίστηκε 6 μήνες πριν, την τελευταία επίσκεψη μου στην πρωτεουσα της Καταλωνίας.
Συγκεκριμένα η γέννηση της επιθυμιας για επίσκεψη ξανά, προήλθε ενα συννεφιασμένο χειμωνιάτικο απόγευμα, σε ενα υπεροχο παραλιακό αργεντίνικο εστιατόριο οταν απολάμβανα αργεντίνικο κρεατικό με την γερμανoισπανίδα φίλη μου την Κάριν στο παραλιακό προάστιο Καστελντεφέλς της Βαρκελώνης.
(Βλ. http://www.travelstories.gr/40953-post11.html




Εκεί η Κάριν μου είπε πως αν μια μέρα αξίζει να βρεθεί ενας βαρκελωνόπληκτος στην Βαρκελώνη, τότε είναι η 23η Ιουνίου, στην οποία, οι βαρκελωνέζοι και όχι μόνο, γιορτάζουν την νύχτα του Σάντ Χουάν, την μικρότερη νύχτα του χρόνου, με πυροτεχνήματα και ολονύχτια γλέντια στην παραλία και στις πλατείες.
Ιδίως στην Μπαρσελονέτα και στο Μονζουίκ το πάρτι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό.
Ετσι με μεράκλωσε για 3η επισκεψη στην πόλη του Γκαουντί το συντομώτερο δυνατόν.
Σκέφτηκα μέσα μου, “ ας ειναι καλά οι προσφορές των αεροπορικών εταιρίων” όλο και καμιά σουπερ προσφορά θα ...σκάσει μύτη. 23 Ιουνίου ειναι ταμάμ ταξιδιωτική περίοδο για αεροπορικές προσφορές, πριν το ...φορτωμένο καλοκαιρινό διμηνο με Ιούλιο και Αύγουστο να ταξιδεύει ολος ο ντουνιάς, εγχώριος και μη...


Το επόμενο που σκέφτηκα αμέσως ήταν η φωτογράφηση αυτου του υπερθεάματος που μου περιέγραψε η Κάριν.
Δύσκολο εγχείρημα για εναν ερασιτέχνη, αλλα οχι ακατόρθωτο...
Ευτυχώς ομως υπάρχουν τα τριπόδια...


Ετσι κάποια στιγμή την άνοιξη αν δεν με απατά η μνήμη μου, ήρθε η προσφορά.
Μια προσφορά που την πρωτοδιάβασα εδω στο φορουμ


και ήταν από την Αλιτάλια με τα 99Ε η οποία στην αρχή αφορούσε προορισμούς σε αυτή την τιμή από Ελλάδα για την γειτονική μας Ιταλία. Συγκεκριμένα ο τίτλος του τόπικ ήταν “Μοναδικές προσφορές Αλιτάλια με 99Ε”
http://www.travelstories.gr/%F0%F1%...F1%E5%F2-alitalia-%E1%F0%EF-99%E5-euro-4.html


Κάποια στιγμή καποια αλλα μέλη εγραψαν οτι η προσφορά ισχύει από Ελλάδα και για άλλους προορισμούς με μια ελάχιστη ανάξιας λογου επιβάρυνσης. Ετσι εγραψαν πχ ο Cakenet και για Βαρκελώνη. Οταν ο ιδιος δοκίμασα τις ημερομηνίες με την 1η προσπάθεια δεν μου εβγαιναν όπως τα ήθελα. Μετά ομως απο επιμονή του Cakenet με την 2η δοκιμή, μου έκατσαν τοσο οι ημερομηνίες οσο και οι τιμές. 129Ε πηγαινε έλα απο Θεσσαλονίκη μέσω Ρώμης με ολους τους φόρους μέσα, καθόλου άσχημα....


Ετσι ορμώμενος από το Μακεδονία, βρέθηκα με ιταλικά φτερά
μέσω Ρώμης


στην αγαπημένη μου Καταλονία!


Βέβαια με επιασε και ενα αγχος σχετικά με την αποσκευή. Τόσα πολλά είχαν γραφτεί, τοσα πολλά είχαν ακουστεί, για την τύχη των αποσκευών με την συγκεκριμένη εταιρία. Και οπου υπάρχει τοσος καπνός σίγουρα υπάρχει και η φωτιά.
Δεν γινόταν να ταξιδέψω την Βαρκελώνη χωρις την απαραίτητη αποσκευή. Που θα έβαζα τον τρίποδα για την φωτογράφηση? Δεν επαιζε να τον έπαιρνα ως χειραποσκευή. Ειχα φωτογραφική μηχανή, ειχα λαπτοπ, δεν γινόταν να κουβαλώ και τον τρίποδα ως χειραποσκευή.
Τέλος πάντων: έβαλα τον ογκώδη τρίποδα στην αποσκευή και έκανα την προσευχή μου και ειπα μέσα μου ο Θεός βοηθός. Δεν μπορείτε να φανταστείτε με τη αγωνία περίμενα την αποσκευή μου στο Ελ Πρατ. Η ανακούφιση που ένιωσα ήταν σχεδον απερίγραπτη οταν είδα στον ιμάντα την αποσκευή μου.

Φυσικά υπήρχε η ενναλακτική λύση της επι τοπου αγοράς ενος νέου τρίποδα, αλλα δεν ηθελα να μπει σε εφαρμογή αυτό το εναλλακτικό το σχέδιο Β.


Στην Βαρκελώνη αν και έφτασα Κυριακή, η μεγάλη βραδυά ήταν η Τρίτη.
Δεν θα αναφερθώ το πως και που κινήθηκα όλες εκείνες τις μέρς στην Βαρκελώνη και τα περίχωρα, μιας και κάποιες εξορμήσεις μου έχουν προστεθεί στην ιστορία της Πανδόρας, Καταλονία ετσι ξαφνικά
http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...DF%E1-%DD%F4%F3%E9-%EE%E1%F6%ED%E9%EA%DC.html


Θα μείνω στην αξέχαστη βραδυά της 23ης Ιουνίου.
Πλησιάζει το βράδυ για το μεγάλο πάρτι.
Σακίδιο στην πλάτη, φωτογραφική τσάντα στην μια μερια του ωμου, στην άλλη η θήκη με τον τρίποδα και βοουυυυρ για μπαρσελονέτα μεριά.
Ηταν γύρω στις 9 το βράδυ οταν πήρα τη γραμμή 3 του μετρό με κατεύθυνση την Μπαρσελονέτα από την στάση της Πασέι ντε Γκράσια. Το τι κοσμοσυρροή υπήρχε κάτω στα έγκατα της πόλης δεν περιγράφεται. Λες και ολος ο πληθυσμός της πόλης αποφάσισε εν μια νυχτί να μετακινηθεί υπογείως.
Εκείνο το καιρό τοσο εδω στο φόρουμ οσο και στα κανάλια εκφράζονταν οι φοβοι για τον επικινδυνο ιό της γρίππης και οι τρόποι μετάδοσης του.
Ενας σιγουρος τρόπος για να τον κολλήσει κανείς εκείνη την βραδυα ηταν να μετακινηθεί με το μετρό στην Βαρκελώνη.
Με τόσο κόσμο ο ενας σαρδελοποιημένος δίπλα στον άλλο.

Δεν πάει να κανει έρωτα σκέφτηκα από μέσα μου ο ιός και όλη η φάρα του...
Κάποια στιγμή απο τα μεγάφωνα ακούγεται “πρόξιμα παράδα Ζομ”.
Ο οδηγός του συρμού έκανε το λάθος να ανοιξει τις πόρτες. Τι το ήθελε ο ερμος;
Δεν χωρούσε βελόνα να μπει άλλος κόσμος μέσα. Ελα ντε ομως που προσπαθούσαν να μπουνε. Μετά από αρκετά λεπτά αναμονής και καθυστέρησης καταφέραμε να φύγουμε...
“Πρόξιμα Παράδα Ciutadella”.
Εδώ είμαστε. Χρειάστηκε πάνω απο 15 λεπτά για να αδειάσουν οι συρμοί και να καταφέρουμε να βρεθούμε από τα εγκατα της βαρκελωνέζικου μετρο στην επιφάνεια ακριβώς απέναντι από τους δίδιμους παραλιακούς πύργους.
Τι κόσμος θεέ μου. Τοσο κόσμο να συμμετέχει σε νυχτερινό υπαίθριο δεν ειχα ξαναδεί. Ολοι τους με τα σακκίδια, με τα ψυγεία εκστρατείας και με παγωμένες μπύρες και όχι μονο εντός ολοι να κατευθύνονται προς παραλία μεριά.

Εντυπωσιακοί οι διδυμοι πύργοι φωτισμένοι by night! H μηχανή άρχισε να παίρνει ..φωτιά.
Ειχα προμηθευτεί 2 μπαταρίες, 2 κάρτες αποθήκευσης των 2 GB μιας και δεν ήξερα τι θα έβλεπε και θα αποθανάτιζε ο φωτογραφικός φακός αυτή τη βραδυά
Και η νυχτερινή φωτογράφιση δεν ειναι και ότι απλούστερο, με την έννοια οτι βγάζεις 2,3, 5 φωτογραφίες και καθάρισες. Θα πρέπει να πειραματιστείς με μερικές δεκάδες φωτογραφήσεις με διαφορετικές καθε φορά εκθέσεις. Ας μην γίνομαι όμως άλλο κουραστικό με τεχνικά θέματα.


Επόμενο αντικείμενο του φωτογραφικού μου πόθου αυτό το υπέροχο γλυπτό που με τον φακό φλερτάριζε έντονα και που θύμιζε ανθρωπινη φατσουλα η κάτι σαν emoticons αλλα ένας μη φιλοτεχνος θα έλεγε οτι ειναι μια πλάκα με μερικές οπές και μερικές κολόνες
Μετά η επόμενη μου έγνοια ήταν να βρω ενα κατάλληλο σημείο για να μπορώ να φωτογραφήσω τα βαρκελωνέζικα θεάματα με τα πυροτεχνήματα. Location νομίζω το λένε αγγλιστί.
Δεν ήθελα να έχει και πολύ κοσμο ώστε να είμαι άνετος στις φωτογραφικές μου κινήσεις.
Ευτυχώς ημουν τυχερός σε αυτό μιας και η φαρδύπλατη αποβάθρα απέναντι απο του πύργους δεν εχει πολυ κοσμο μιας και ο κοσμος προτίμησε να ....στρατοπεδεύσει στην άμμο της παραλίες η να κάνει βόλτες πέρα δώθε.


Και μετά άρχισε το πάρτι. Κάθε λογής σχηματισμοί απο πυροτεχνήματα δειλα δειλά εμφανίζονται στον βαρκελωνέζικο νυχτερινό ουρανό.
Ακουγονται δεξιά μου και αριστερά τα πρώτα επιφωνήματα θαυμασμού.
Δεν προλαβαίνω να κανω κλικ και να ρυθμίζω διαφράγματα και ταχυτητες στην ...καημένη την Κάνον. Το τι τράβηξε και θα τραβούσε την νύχτα αυτή η φωτογραφική μου μου σχεδόν δεν περιγράφεται.
Πλάνα κοντινά, πλάνα μακρυνά, πότε με τον τηλεφακό, πότε με τον ευρυγώνιο. Κάθε κάδρο, συνοδεύοταν και από καμια 5 λήψεις.
Και όλα αυτά για να αποτυπωθεί ρεαλιστικά αυτό που έβλεπαν δεκάδες χιλιάδες ζευγάρια ματιών
Κάδρα με την σέσουλα.
Εξάλου μια νύχτα ήταν αυτή, αλλά τι νύχτα.
“Μάλλον έπρεπε να είχε περάσει από εδω και ο δικός μας ο Διόνυσος” σκέφτηκα. Δεν μπορεί τέτοια εκσταση να μην ειναι διονυσιακή.
Από την αριστερή πλευρά η μαρίνα στην Μπαρσελονέτα με ολα τα μικρά και μεγάλα σκάφη, αραδιασμένα και ο κοσμος να βολτάρει....


Απο την αλλη πλευρα οι αμμουδερή παραλία της Μπαρσελονέτα κατάμεστη απο παρέες νεανικές και μή να τραγουδουν, να χορεύουν, να πίνουν, να ανάβουν φωτιές, να πετάνε πυροτεχνήματα...
Διονυσιακή πανδαισία.




Και κάθε λίγα δευτερόλεπτα ο βαρκελωνέζικος νυχτερινός ουρανός με φόντο από πίσω τον λόφο του Μονζουίκ να γεμίζει με φως κάθε λογής χρωμάτων και σχηματισμών από τα πυροτεχνήματα.
Ηταν η στιγμή που είπα μέσα μου: “ευχαριστώ καλέ μου Θεούλη που με έχεις υγειή και μπορώ να παραβρίσκομαι σε μια τέτοια γιορτή!
Μετά από αρκετές δεκάδες φωτογραφίες που τράβηξα, ξεχύθηκα για να απολαύσω χωρίς φωτογραφικές έγνοιες αυτό το πάρτι στο οποίο ημουν παρών.


Ολες οι παραπάνω στιγμές άξιζαν και με το παραπάνω που μπήκα ξανά στην διαδικασία να επισκεφτώ την πρωτεύουσα της Καταλονίας για δεύτερη φορά μέσα σε ενα εξάμηνο.

Αυτή ήταν η νύχτα του Αγίου Ιωάννη που συστήνω ανεπιφύλακτα να την ζήσει κάποιος επισκέπτης αυτής της πόλης. Εκεί στην άκρη της Μεσογείου, παρέα με πάνω από 80.000 λαό, οπως έγραψε την επόμενη μέρα η τοπική εφημερίδα La Vanguardia!

Πιστεύω πως το παρακάτω βίντεο αποδίδει καλύτερα από τις παραπάνω λέξεις την υπέροχη βραδυά που έζησα στην Βαρκελώνη!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 11
• 12
• 13

First Προηγούμενη 13 of 13

Go to chapter

Go

[skiouros82]

χριστε μου ειμαι ακομη εκει!θανο,και γω απο το χαραμα ξυπνουσα για να μπορεσω να την χορτασω!δεν το πιστευω οτι για 7 μερες θα ξαναζησουμε τους ρυθμους της πολης μεσα απο τις αφηγησεις σου...περιμενουμε καθημερινα νεα σου!ω,ρε φωτιες που μας αναψες!

 

[thanosth]

2η μέρα

Θα ξεκινήσω την πρωινή μου αναφορά με το φινάλε της χτεσινής βραδυάς.
Επισκεψη στο Bel Luna Jazz Club.
Στην αρχη της Ραμπλα Καταλούνια 5.

Πω τι τζαζ ατμόσφαιρα ηταν αυτή; Η τζαζ σε ολο της το υπεροχο μεγαλείο. Ολα ασπρομαυρα, τραπεζάκια, φωτογραφιες, ντυσιμο ολομαυρο σερβιτόρων.
Επαιζε ενα συγκροτημα απο 3 παλικαρια, 1 στα ντραμς, 1 με κοντραμπάσο και 1 με την κλασσικη για τζαζ κιθάρα!
Εντελως συμπτωματικά η ακροαση γινόταν απο πρωτο τραπέζι πριν την πιστα.
Λιγο πριν την εισοδο στο κλαμπ, ερωτηθη, καπνιστης η μη, η απάντηση ηταν μη και μας πηγαν στον προβλεπομενο χωρο.
Ουσιαστικα υπηρχαν 2 χωροι, να φανταστειτε 2 ορθογωνιο παραλληλογραμμα παραλληλα το ενα προς το αλλο και με 2 ανοιγματα στην αρχη και στο τελος. Στην αρχη για να εχουν και οι 2 χωροι οπτικη επαφη με την πιστα, και στο τελος για να γινονται οι μετακινησεις των επισκεπτων.. Ωραια ιδεα σε εποχες νομων κατα του καπνισματος...
Ιδιαίτερα εντυπωσιακό το χριστουγεννιατικο τους δεντρο. Μια κατασκευη απο φωτισμένα με κόκκινο χρώμα αδεια και αναποδογυρισμένα μπουκάλια τοποθετημένα λοξα και κυκλικά... Πολυ δημιουργικό και γεμάτο εμπνευση και απολυτα ταιριαστο με τον χωρο. Διαβαζα σημερα σε εναν αγγλοφωνο οδηγο πως το μπαρ ειναι η λονδρεζικη εκδοχή του Ronnies Scott. Oι Λονδινόπλήκτοι ισως μπορουν στην σελιδα του λονδινου, που δεν εχω μελετησει αν υπαρχει σχετικη αναφορά, να το αναφερουν.

Αυτα τα ολιγα και βαρκελωνεζικα...

Σημερα το προγραμμα προβλέπει βολτα στον λοφο του Ντιμπιντάμπο και μετά οτι ηθελε προκύψει. Ο καιρός δεν ειναι και οτι καλυτερο, συνεφια με ολιγη βροχή, αλλα το ταξιδιωτικό ηθικό ακμαιότατον!
To club φυσικά εχει την δική του ιστοσελίδα:
Documento sin t

 

[Defkalion]

Άμα ξαναχάσεις έστω και 10' μπαίνοντας στο travelstories αντί να βολτάρεις στη Βαρκελώνη, θα αποβληθείς από το forum

 

[thanosth]

μα φιλε αφησε με να εκφραστώ τωρα που ειναι φρέσκα στον ...σκληρό,
γιατι ειμαστε και ξεχασιάρηδες απο μια ηλικία και άνω!!!

Ποιος ξερεις τι θα θυμαμαι και θα εχω ξεχάσει σε 7 μέρες;
Φρέσκο πράγμα, ...που σπαρταράει...!

Αφου δεν θελεις ομως καλά!
Οκ αγαπητοί φιλοι και φιλες, θα τα πούμε ξανα λοιπόν την άλλη Δευτέρα, γιατι δεν θελω να διακινδυνέψω διαγραφή μου απο το κόμμα, σορι ηθελα να γραφω φόρουμ!

 

[Defkalion]

Χαίρομαι που βλέπω ότι οι απειλές μου πιάνουν τόπο

 

[thanosth]

χαχαχα!

Σημερα πήγα στο ντιμπιντάμπο, εκει που πανε τα παιδάκια με τους μπαμπάδες!
και ο χρονος σταμάτησε για μένα και γυρισε πισω, πολλά χρονια πισω.
σταμάτησε καπου στα τελη της δεκαετιας του 70!

εγινα παιδάκι.
και ως γνωστον τα παιδάκια δεν ακουνε τους μεγάλους! ακούς θειε Δευκαλίωνα;
Γι αυτο και θελω να γραψω οσο πιο πολλά μπορώ στους καλους μου φιλους εδώ

το ντιμπιντάμπο εχει τσουληθρες, αεροπλανάκια τρενάκια κουνιες και τι δεν εχει οτι αρεσει σε ολα τα παιδάκια...
εχει ομως και για μεγάλους. Μια μεγάααααλη εκλησία με πολλά πατώματα, με πολλά χρωματα, με τον Χριστουλη παντού και την μαμά του την Παναγίτσα. Ειχε και κοσμο που προσευχονταν σημερα γιατι εδω στην Βαρκελώνη ειναι γιορτή. ΚΑι ευτυχως που ειχε σημερα γιορτη γιατι αλλιως θα ηταν κλειστό εδω το ντιμπινταμπο και ισως να μην ερχομασταν. και οσοι καλοι μου φιλοι θελετε να ρθειτε εδω να ξερετε οτι συνηθως ειναι ανοικτα μονο σαββατοκυριακα και αργιες, τουλαχιστον τον χειμωνα. θα πρεπει να δειτε στο προγμαμμα! Παντως ειναι πολυ κριμα να ρθειτε βαρκελωνη και μην ανεβειτε σε αυτο το απιστευτο βουνο. ΑΞΙΖΕΙ πολυ!

και ειχε εναν χριστουλη ψηλα ψηλά με τα χερακια του ανοικτά, σαν εκεινον στην Βραζιλία που μας βλέπει απο ψηλά.

Εχει και μαλλι της γριας και αλλα νοστιμα φαγητά! Και ναι εδω μετράνε τα παιδάκια με το υψος τους και πληρωνουν εισητήριο αναλογα με το υψος τους...

Οι μπαμπαδες της Βαρκελωνης εδω που σημερα ηταν αρκετοι, εβγαζαν παντού πολλές φωτογραφίες, γιατι το σημειο εδω ειναι σχεδόν το πιο ψηλό απο παντού και εχει πολυυυυ ωραια θέα που δεν χορταιναν να την ευχαριστιουνται οι μεγαλοι..
Αυτα τα σκαλιά στην εκλησια ομως ποτε δεν τελειωναν. Και ανεβαινα, και ανεβαινα και ανεβαινα, ειχε και ασανσερ αλλα ηταν για λιγο ομως!

Α ξεχασα να πω πως στο ντιμπινταμπο ανεβηκαμε με ενα παλιο ξυλινο τραμ πολυ ωραιο και γραφικό...
και μετα μας πηρε ενα αλλο τρενο που το τραβουσε ενα σχοινι προς τα πανω στο βουνό μεσα απο ενα ωραιο δασος,,, και βλεπαμε ολη την πολη, που σημερα ειναι συννεφιασμενη...

και φυσουσε λιγο, καλα που φορουσα και το σκουφακι μου γιατι αλλιως τα αυτάκια μου θα γινόταν παγωμένα...

το πρωι ο μεγαλος μου ευατος εκλεισε εισιτηριο να δει ισπανικο χορο και οπερα στο παλατι της μουσικής το Σαββατο το βραδυ... λιγες ωρες πριν ειπωθει το πικρο αντιο απο αυτη την πολη την μαγική

Υ.Γ,: σημερα ειδα και πολλους φοινικες σε πλατειες της πολης, νομιζα αυτα ηταν δεντράκια που μεγάλωναν σε πόλεις και νησακια τροπικά! Δεν προλαβα ακομη να δω τους πολλους φοινηκες που υπαρχουν και κοντά στην θαλασσα εδώ!

 

[marakixin]

ΣΕ ευχαριστω πολυ που με εκανες να εχω ενα ισχυρο χαρτι στα χερια μου...Ελεγα στις φιλες μου για Βαρκελωνη και ελεγαν οχι και παλι οχι.Μην με ρωτησεις γιατι δεν ξερω;Αλλα τωρα θα εχω να πω και να πω αντε δειτε τι ωραια που ειναι παμε...περιμενω και αλλα.Μην με εγκαταλειψεις τωρα....please....

 

[thanosth]

Μετα την πρωινομεσημεριανή καταπόνηση στο ντιμπιντάμπο, λιγες ωρες οριζοντιοποίησης ηταν απαραιτητες. ενα στεναχωρο τηλεφωνημα για τα πατρια τεκταινώμενα με ψιλοαναστάτωσε... αφορμή ομως να κανω το μπανάκι μου, να παρω την φωτογραφική μου μηχανή και να ραμπλαγιάρω προς λιμανι μερια...

ξανα φυσικα διασχίζοντας την περιφημη ραμπλα απο την κορυφή μεχρι τα νυχια της,,, εχοντας τεράστιο ενδιαφερον να ανακαλύψω νεα θεατρικά ανθρωπινα αγαλματα...
και ανακάλυψα... Μια μαυροφερεμένη κυρια με μαυρια μαλια εχοντας στο χερι της ενα μαυρο κοράκι, θυμιζοντας σκηνή απο το εργο του τιμ μπαρτον και τον καβαλάρη χωρις κεφαλι νομιζω. μια τετοια εικονα γοτθική θυμιζε...
και λιγο πιο κάτω ενα τερας που θυμιζε μέδουσα. και φαινοταν οτι κοιμόταν. πηγα να ριζω τον οβολό μου και με κατατρομαξε εκτινασσοντας τα χερια της και κατι σαν φιδι προς το μέρος μου.
αυτοι οι καλλιτεχνες εκει ειναι κατι το μοναδικό και το κατι αλλο. οποιος και οποια δεν τους εχει δει, νομιζω οτι χανει!
στην συνέχεια εφτασα στο αγαλμα του Κολομβου λιγα μετρα πριν το λιμάνι.
Πω πω τι επιβλητικό χτισμα ειναι αυτό;
στην προηγουμενη επισκεψη μου των 3 σχεδων ημερων ειχε περασει απαρατηρητο. ανεβηκα επανω φωτογραφισα εφυγα. Δεν ειχα προσεξει την αγκυρα που ειναι τοποθετημένη στην κολονα του, δεν ειχα προσεξει τα τεραστια συνοδευτικα αγαλματα που την περιστοιχιζουνε...
Σκεφτηκα αμεσως: εμεις τι καναμε οταν αυτοι εχτιζαν αυτά τα σπουδιαα μνημεια; παραφράζοντας το δικο μας εμεις οταν χτιζαμε παρθενώνες τι κανανε οι.... και εδω συμπληρώνει ο καθενας οποια εθνικοτητα θελει...
Ειμασταν σκλαβωμενοι στην οθωμανική αυτοκρατορια αυτοαπαντησα!!!
εκατσα στην ακρη του δρομου και το χαζευα για αρκετα λεπτα απο πίσω!
Μετά σηκώθηκα και κατευθυνθηκα στην Ραμπλα ντε Μαρ, την ξυλοχτιστη αποβαθρα του λιμανιού. Εκατσα σε ενα παγκακι και χαζευα, το ιστιοφορο που ειναι μονιμα αραγμενο εκει, τα καραβια που σε λιγη ωρα θα αναχωρουσαν για τις Βαλεαριδες νησους, το εν θαλλασι ευρισκομενο παλικαρι ορθιο, σαν αγαλμα που χαζευε το παραπανω βαπόρια, τα Γκολοντρινας αδεια περιμενοντας τους αυριανους επισκεπτες για τις παραλιακες βολτες....
Αρχισα να μελαγχολω γιατι σκεφτηκα ξανα την πόλη μου που αν και εχει καποιες ομοιότητες με αυτη την Βαρκελώνη, ειναι σαν να εχει μεινει ο χρονος σε αυτη στάσιμος απο το μεσοπόλεμο και μετά!
Επειδη το στομαχάκι μου αρχισε να γουργουριζει ειπα να το ξεγελάσω παιρνοντας μια βάφλα με κανελα και ζαχαρη. αχ τι ωραια γλυκισμα; Γιατι και εμεις να μην εχουμε τετοια στην δική μας παραλία; Εμεις μονο καλαμπόκια συνηθως και πασατέμπο...

πήρα τα ποδαράκια μου και κατευθυνθηκα στο μαρεμαγκνουμ για μια τελευταια γυρα... εκει ειδα μια μπουτικ που αμέσως δεν κρατηθηκα και μπηκα μεσα... Αγορασα ενα κασκολ και ενα φανελάκι. Βρισκομουν στην FCBotiga, την μπουτικ της αγαπημενους μου ποδοσφαιρικής ομαδας μπαρτσελόνα! Μαζι με το φανελακι ζητησα να μου τυπωσουν και το νρ. 5 του Πουγιολ, της σημαιας αυτης της ομάδας... Ειναι αυτες αδυναμιες αγοριών!
Με το που βγηκα εξω ξανα απο το μαρεμαγκνουμ, διαπιστωσα οτι οι πρωτες σταγονες βροχης ηταν γεγονος...Βιαστικα κατευθυνθηκα προς ραμπλας μερια για να παρω το μετρο να κατεβω στην Λα Γκρασια, γρηγορα ενα μαμ με μπυρα καταλονικη και ταπας δεν θυμαμαι τι...

Υ.γ.: Θα προτεινα να τις αλλαξεις τις φιλες σου! Ακου εκει λενε ξανα και ξανα οχι στην Βαρκελώνη. Πες τις οτι τις χαριζω εγω ενα ταξιδι, αν ερθουν εδω, την δουνε και περασει απο το μυαλο τους να πουνε οχι, το μετανιωσαμε... Εδω ουτε 2 επισκεψεις ειναι αρκετες για να την ευχαριστηθει κανεις.

 

[skiouros82]

τ ε λ ε ι α!εγω τιμπινταμπο δυστυχως δεν προλαβα να παω και βλεπω πως κακως επραξα.δεν πειραζει την επομενη φορα...τα ακουτε φιλες της marakixin?(που να τακουτε)!αναμενουμε την συνεχεια θανο,μαζι σου ramblajarουμε και μεις!

 

[thanosth]

Hola,

από την βροχερή σημερα Βαρκελώνη! Μου φαινεται οτι καποιος μάτιαξε αυτη την πολη και οσο εγω βρισκομαι εδω ηλιο χωρις συνεφα και βροχές ακομη δεν εχω δει... Οταν τον βρω θα τον πλακώσω στα,,,, τάπας, συγνωμη σφαλιάρες ηθελα να γράψω

Σημερα εζησα ενα ακομη ονειρο των ονείρων ω ονειρο!!!
Τι ηταν αυτο το σπιτι θεέ μου... Τι φαντασια, τι εμπνευση τι δημιουργηκότητα!
Πως καταφερε ανθρωπινος νους, ανθρωπινα χερια να δημιουργήσουν τετοιο κατασκευασμα;
Αντιγραφή της φυσης σε μια μορφη που αγγιζει το τελειο και μαλλον το ξεπερνάει...
Ειχα δει ενα αλλο σπιτι-ΚΑζα Μίλα , αλλο αυτό ηταν το ζενιθ της αρχιτεκτονικης ιδιοφυιας του Γκαουντί, του μεγαλου, τι μεγάλου, του ΜΕΓΑ καταλανού αρχιτέκτονα.

Η ταπεινότητα μου νιωθει εντελώς ανικανη και φτωχη να περιγραψει στο ελαχιστο πιστα αυτο που αντικρυσε, τα πλακάκια, τους τειχους, τις πορτες, το καμίνι, τις σκάλες, τις καμινάδες. Και αλλο να τα βλεπεις σε φωτο και αλλο απο κοντα.
Να γραψω αρχιτεκτονικό διαμάντι; Λιγο ειναι; Να γραψω αρχιτεκτονικη ιδιοφυια; Και αυτο μου μοιαζει λίγο. Ειλικρινα δεν μπορω να το αποδωσω πιστα.

Οι γυναικες αυτο το σπιτι θα πρεπει να το λατρεψουν γιατι διακοσμητικα και οχι μονο ειναι βγαλμένο απο ενα τρελλο ονειρο, βγαλμένο απο εναν αρχιτεκτονικό κήπο της Εδεμ.

Η καζα Μπατλιό ειναι ΤΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!
Μου τα χάλασε ο καιρός που απο το πρωι αρχισε να βρεχει εκνευριστικα, αλλα δεν με πτοησε το γεγονος. Μονο μου δημιουργησε μικροπροβλημα στην φωτογραφιση στους υπαιθριους χωρους: με το ενα χερι την ομπρελα με το αλλο χερι την φωτ. μηχανη. Ε απο ενα σημειο και μετα γινεται σπαστικό... Προσπαθησα για το καλυτερο. Η νεκροψια θα δειξει σε λιγο καιρό!
Φυσικα, θα γινει επισκεψη ξανα εδω, αν οχι το επομενη τετραημερο, στο επομενο ταξιδι εδώ το οποίο ειναι σιγουρο οτι θα ξαναγίνει. Και καπου αλλου διαβασα οτι 4 μέρες για Βαρκελώνη αρκούν. Ε, εχω να πω ουτε για αστειο να το πειτε αυτό.
Πόσες μερες χρειαζεται η Βαρκελώνη. Θα το γραψω οταν επιστρέψω αλλα σιγουρα πάνω απο 10

Από τα νεύρα μου λογω της βροχής πήρα το τρενο μετά και εφυγα. Πηγα να βρω την φιλη μου την Ερικα που μενει στο Καστελντεφέλς, λιγα χιλιομετρα δυτικα της Βαρκελώνης και ενα μερος παραθεριστικό και τωρα το χειμωνα πολυ ησυχο και ηρεμο . Θυμιζε αρκετα απο Μαλιμπου και εχει πολλούς πολλους φοινικες, τοσο διπλα στην θαλασσα οσο και στο χωριο που ειναι μακρυα απο την θαλασσα. Φαινεται θα τα λατρευουν και εδω τα φοινικοδεντρα Εδω μενουν και εμεναν Ροναλντινιο Μεσι, Μαραντόνα, και λοιποι αστερες της μπάλας και αστερες της τοπικης και παγκοσμιας σοου μπιζ. πχ Αντονι Κουιν
Αφου φαγαμε σε αργεντινικο εστιατόριο, μετα καναμε μια υπεροχη βολτα κατα μηκος της ακτης συζητωντας για τα δρωμενα στις δυο χωρες, π.χ επεισοδια σε μας, κοινωνικές αδικιες στο συνταξιοδοτικό τους εδω. και φυσικα συζητησαμε για ταξιδια, δινοντας με αρκετα tipps για προορισμους περιξ της Βαρκελώνης...

Αυτα τα ολιγα και σημερα απο μια βροχερη το πρωι και μεσημερι και συννεφιασμενη βραδυατικα Βαρκελώνη

Bona nit!

Y.Γ.: μαλλον τα 2 γκιγκαμπαιτ ειναι λιγα για να μπορεσω να φωτογραφισω ολα αυτα που βλέπω... Εδω σε ενα μαγαζι βιτρινα στεκεσαι και θελεις 10 φωτογραφιες. Σε ενα τετραγωνο οικοδομικο και γεμιζεις μια καρτα των 128ΜΒ.

 

[CakeNet]

Αχ... πολύ όμορφη η περιγραφή σου! Μας κάνεις και τα ξαναζούμε από την αρχή...κι αν τα βιώνει η Σκιουρίνα που πήγε πριν 3 εβδομάδες...φανταστείτε την δική μου κατάσταση που ακόμη δεν έχω επιστρέψει και ο φόρτος εργασίας που συνάντησα εδώ μου βγάζει ακόμη μεγαλύτερη άρνηση να το πιστέψω ότι είμαι πίσω!

Δυστυχώς δεν πρόλαβα ούτε εγώ να πάω στο Τιμπιντάμπο, αλλά που θα μου πάει; Κάποια στιγμή θα ξαναπάω πιο οργανωμένος!

Εύχομαι πραγματικά να φτιάξει ο καιρός εκεί... μάλλον εμείς σταθήκαμε πιο τυχεροί σε αυτό το σημείο, αφού είχαμε πολύ καλό καιρό χωρίς σταγόνα βροχής. Η μόνη μέρα που μας ταλαιπώρησε λίγο ήταν η πρώτη μέρα που είχε παγωμένο και αρκετά δυνατό αέρα! Την τελευταία μας μέρα επίσης είχε ψυχράνει και πάλι λίγο και είχε πολύ υγρασία. Τις υπόλοιπες 3 μέρες όμως ήταν καθαρά ανοιξιάτικος ο καιρός.