Ισπανία Αγαπημένο μου Βαρκελωνέζικο ημερολόγιο

[thanosth]

Λόφος Ντιμπιντάμπο, η χαρά του παι(χνι)διού


Ηταν πρωινο της Δευτέρας, το πρώτο μου ξύπνημα στην αγαπημένη μου πόλη, στην οποία επέστρεψα με μεγάλη λαχτάρα μετά απο 8 χρόνια και 7 μήνες! Ηταν συννεφιασμένη και οχι οτι καλύτερο για τις φωτογραφικές μου φιλοδοξίες, αλλα αυτο το γεγονός δεν επετρεψα να με πτοήσει,
Από την Θεσσαλονίκη ειχα σχεδιάσει επισκεψη αυτο το δευτεριάτικο πρωινο στον λόφο του Ντιμπιντάμπο.
,
Ας ειναι καλά το φόρουμ αυτό, γιατι αλλιως μπορεί αυτή η επίσκεψη και να μην πραγματοποιούνταν.Η getxowomann και ΚΙΚΗ ειχαν αναφέρει οτι η Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου ήταν αργία στην Βαρκελώνη και στην Ισπανια γενικώτερα. Και επειδή ήξερα οτι ο λοφος του Ντιμπιντάμπο και συγκεκριμένα το λουνα παρκ εκει λειτουργει τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, μπηκε ετσι στο προγραμμα για επισκεψη. Αλλιώς μπορεί και να μην πηγαινα καν.
Στην προηγούμενη μου επισκεψη στην πρωτευουσα της Καταλωνιας το 2002 οι μέρες δεν ειχαν βολέψει για μια τέτοια βόλτα.


Μια εντονη επιθυμία για επισκεψη στο συγκεκριμένο λόφο προήλθε και λογω της ταινίας Vicky, Christina, Barcelona, οπου οι 4 πρωταγωνιστές κανουν τις βόλτες τους και τους διαλόγους τους στον αγαπημένο λόφο των Βαρκελωνέζων που τον επισκέπτονται συνήθως με τα τέκνα τους. Ηθελα και εγώ να δοκιμάσω βαρκελωνέζικο μαλλί της γριάς, οπως η Σκάρλετ Γιοχανσον στο έργο!
Ας ξεκινήσω λοιπόν αυτό το φλας μπακ στον χρόνο του περασμένου Δεκεμβρίου:




Η διαδρομή


Από την Πλάσα Καταλούνια με την γραμμή L7 σε οδηγει οχι στην κορυφή του λόφου αλλα στις παρυφές του.
Βέβαια μεχρι να βρω την ράμπα για τη συγκεκριμένη γραμμή μου ...βγήκε η πίστη γιατι μονο απο ενα σημειο της πλάσα καταλούνια βρισκεις τη σωστή ράμπα. Συγκεκριμένα μόνο απο την εισοδο του Μετρο που βρίσκεται μπροστά στο Καφέ Zürich ειναι δυνατή η πρόσβαση. Περπατησα ομως πανω απο 1 χιλιομετρο γυρω γυρω υπογείως στην πλατεια μεχρι να βρω τη σωστή εισοδο!
Μετά απο μία διαδρομή κάπου στα 15 λεπτά με το μετρό , στο τερμα η συνέχεια της διαδρομή γινεται με 2 τροπους.
Ειτε επιλέγοντας το τραμ μπλε οπως λεγεται η με λεωφορείο. Με το τραμ πληρώνεις 2,8Ε, περίπου, η με αστικο λεωφορείο το οποιο ειναι με μικρότερο αντιτιμο, αν εχεις την barcelona card ειναι δωρεάν.
Προτίμησα να παρω το τραμ, γιατι ειχα μια νοσταλγία να χρησιμοποιησω αυτο το λατρευτο μεσο μαζικής μεταφοράς. Το συγκεκριμένο τραμ δεν ειναι ενας συγχρονος συρμός, αλλα ενα καλό συντηρημένο βαγόνι που οταν μπαινεις μέσα, νομιζεις οτι εισαι σε μια αλλη εποχή καπου στην δεκαετία του '50.


Η διαδρομή προς τον λόφο ειναι ανηφορική, διαρκει κανενα 10λεπτο περιπου που οσο πιο ψηλα ανεβαινεις τοσο πιο πανοραμική γινεται η θέα. Το βαγόνι ηταν γεμάτο με γονεις και παππούδες με τα παιδιά και τα εγγονια τους που αξιοποιούσαν ετσι την αργία της Δευτέρας.
Στο τέλος της διαδρομής αυτης κατεβαινουμε απο το τραμ για να παρουμε ενα ειδος οδοντωτου για να μας οδηγήσει στην κορυφή του λόφου.
Υπάρχει ενα καφέ στη στάση του τερματος του τραμ με υπεροχη θεα σε ολη την πόλη. Το όνομα του καφέ Mirablau. Αξιζει μια στάση, οπως ελπίζω να φαινεται και στο βιντεάκι παρακάτω...


Η συνεχεια, παλι ανηφορική, αυτή τη φορά σε σιδηροδρομικές γραμμές εκτός δρομου.
Τα βαγόνια παιχνιδιάρικα οπως και η στολή του μηχανοδηγού μας που θα μας οδηγήσει στο Ντιμπιντάμπο.
Η διαδρομή περισσοτερο απολαυστική, γιατι η θέα ηταν ακομη καλύτερη. Το τρενάκι μας περνουσε μεσα απο ενα πυκνο δάσος.
Μετά απο λίγα λεπτα χαζέματος φτανουμε στον λοφο. Οι δεκάδες επισκέπτες αποβιβάζονται και κατευθυνονται στο λουνα παρκ...
Μια μεγάλη πινακίδα μας καλωσορίζει στο Ντιμπιντάμπο
.

..


..se continua!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• 13
• 13

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 13

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[skiouros82]

χριστε μου ειμαι ακομη εκει!θανο,και γω απο το χαραμα ξυπνουσα για να μπορεσω να την χορτασω!δεν το πιστευω οτι για 7 μερες θα ξαναζησουμε τους ρυθμους της πολης μεσα απο τις αφηγησεις σου...περιμενουμε καθημερινα νεα σου!ω,ρε φωτιες που μας αναψες!

 

[thanosth]

2η μέρα

Θα ξεκινήσω την πρωινή μου αναφορά με το φινάλε της χτεσινής βραδυάς.
Επισκεψη στο Bel Luna Jazz Club.
Στην αρχη της Ραμπλα Καταλούνια 5.

Πω τι τζαζ ατμόσφαιρα ηταν αυτή; Η τζαζ σε ολο της το υπεροχο μεγαλείο. Ολα ασπρομαυρα, τραπεζάκια, φωτογραφιες, ντυσιμο ολομαυρο σερβιτόρων.
Επαιζε ενα συγκροτημα απο 3 παλικαρια, 1 στα ντραμς, 1 με κοντραμπάσο και 1 με την κλασσικη για τζαζ κιθάρα!
Εντελως συμπτωματικά η ακροαση γινόταν απο πρωτο τραπέζι πριν την πιστα.
Λιγο πριν την εισοδο στο κλαμπ, ερωτηθη, καπνιστης η μη, η απάντηση ηταν μη και μας πηγαν στον προβλεπομενο χωρο.
Ουσιαστικα υπηρχαν 2 χωροι, να φανταστειτε 2 ορθογωνιο παραλληλογραμμα παραλληλα το ενα προς το αλλο και με 2 ανοιγματα στην αρχη και στο τελος. Στην αρχη για να εχουν και οι 2 χωροι οπτικη επαφη με την πιστα, και στο τελος για να γινονται οι μετακινησεις των επισκεπτων.. Ωραια ιδεα σε εποχες νομων κατα του καπνισματος...
Ιδιαίτερα εντυπωσιακό το χριστουγεννιατικο τους δεντρο. Μια κατασκευη απο φωτισμένα με κόκκινο χρώμα αδεια και αναποδογυρισμένα μπουκάλια τοποθετημένα λοξα και κυκλικά... Πολυ δημιουργικό και γεμάτο εμπνευση και απολυτα ταιριαστο με τον χωρο. Διαβαζα σημερα σε εναν αγγλοφωνο οδηγο πως το μπαρ ειναι η λονδρεζικη εκδοχή του Ronnies Scott. Oι Λονδινόπλήκτοι ισως μπορουν στην σελιδα του λονδινου, που δεν εχω μελετησει αν υπαρχει σχετικη αναφορά, να το αναφερουν.

Αυτα τα ολιγα και βαρκελωνεζικα...

Σημερα το προγραμμα προβλέπει βολτα στον λοφο του Ντιμπιντάμπο και μετά οτι ηθελε προκύψει. Ο καιρός δεν ειναι και οτι καλυτερο, συνεφια με ολιγη βροχή, αλλα το ταξιδιωτικό ηθικό ακμαιότατον!
To club φυσικά εχει την δική του ιστοσελίδα:
Documento sin t

 

[Defkalion]

Άμα ξαναχάσεις έστω και 10' μπαίνοντας στο travelstories αντί να βολτάρεις στη Βαρκελώνη, θα αποβληθείς από το forum

 

[thanosth]

μα φιλε αφησε με να εκφραστώ τωρα που ειναι φρέσκα στον ...σκληρό,
γιατι ειμαστε και ξεχασιάρηδες απο μια ηλικία και άνω!!!

Ποιος ξερεις τι θα θυμαμαι και θα εχω ξεχάσει σε 7 μέρες;
Φρέσκο πράγμα, ...που σπαρταράει...!

Αφου δεν θελεις ομως καλά!
Οκ αγαπητοί φιλοι και φιλες, θα τα πούμε ξανα λοιπόν την άλλη Δευτέρα, γιατι δεν θελω να διακινδυνέψω διαγραφή μου απο το κόμμα, σορι ηθελα να γραφω φόρουμ!

 

[Defkalion]

Χαίρομαι που βλέπω ότι οι απειλές μου πιάνουν τόπο

 

[thanosth]

χαχαχα!

Σημερα πήγα στο ντιμπιντάμπο, εκει που πανε τα παιδάκια με τους μπαμπάδες!
και ο χρονος σταμάτησε για μένα και γυρισε πισω, πολλά χρονια πισω.
σταμάτησε καπου στα τελη της δεκαετιας του 70!

εγινα παιδάκι.
και ως γνωστον τα παιδάκια δεν ακουνε τους μεγάλους! ακούς θειε Δευκαλίωνα;
Γι αυτο και θελω να γραψω οσο πιο πολλά μπορώ στους καλους μου φιλους εδώ

το ντιμπιντάμπο εχει τσουληθρες, αεροπλανάκια τρενάκια κουνιες και τι δεν εχει οτι αρεσει σε ολα τα παιδάκια...
εχει ομως και για μεγάλους. Μια μεγάααααλη εκλησία με πολλά πατώματα, με πολλά χρωματα, με τον Χριστουλη παντού και την μαμά του την Παναγίτσα. Ειχε και κοσμο που προσευχονταν σημερα γιατι εδω στην Βαρκελώνη ειναι γιορτή. ΚΑι ευτυχως που ειχε σημερα γιορτη γιατι αλλιως θα ηταν κλειστό εδω το ντιμπινταμπο και ισως να μην ερχομασταν. και οσοι καλοι μου φιλοι θελετε να ρθειτε εδω να ξερετε οτι συνηθως ειναι ανοικτα μονο σαββατοκυριακα και αργιες, τουλαχιστον τον χειμωνα. θα πρεπει να δειτε στο προγμαμμα! Παντως ειναι πολυ κριμα να ρθειτε βαρκελωνη και μην ανεβειτε σε αυτο το απιστευτο βουνο. ΑΞΙΖΕΙ πολυ!

και ειχε εναν χριστουλη ψηλα ψηλά με τα χερακια του ανοικτά, σαν εκεινον στην Βραζιλία που μας βλέπει απο ψηλά.

Εχει και μαλλι της γριας και αλλα νοστιμα φαγητά! Και ναι εδω μετράνε τα παιδάκια με το υψος τους και πληρωνουν εισητήριο αναλογα με το υψος τους...

Οι μπαμπαδες της Βαρκελωνης εδω που σημερα ηταν αρκετοι, εβγαζαν παντού πολλές φωτογραφίες, γιατι το σημειο εδω ειναι σχεδόν το πιο ψηλό απο παντού και εχει πολυυυυ ωραια θέα που δεν χορταιναν να την ευχαριστιουνται οι μεγαλοι..
Αυτα τα σκαλιά στην εκλησια ομως ποτε δεν τελειωναν. Και ανεβαινα, και ανεβαινα και ανεβαινα, ειχε και ασανσερ αλλα ηταν για λιγο ομως!

Α ξεχασα να πω πως στο ντιμπινταμπο ανεβηκαμε με ενα παλιο ξυλινο τραμ πολυ ωραιο και γραφικό...
και μετα μας πηρε ενα αλλο τρενο που το τραβουσε ενα σχοινι προς τα πανω στο βουνό μεσα απο ενα ωραιο δασος,,, και βλεπαμε ολη την πολη, που σημερα ειναι συννεφιασμενη...

και φυσουσε λιγο, καλα που φορουσα και το σκουφακι μου γιατι αλλιως τα αυτάκια μου θα γινόταν παγωμένα...

το πρωι ο μεγαλος μου ευατος εκλεισε εισιτηριο να δει ισπανικο χορο και οπερα στο παλατι της μουσικής το Σαββατο το βραδυ... λιγες ωρες πριν ειπωθει το πικρο αντιο απο αυτη την πολη την μαγική

Υ.Γ,: σημερα ειδα και πολλους φοινικες σε πλατειες της πολης, νομιζα αυτα ηταν δεντράκια που μεγάλωναν σε πόλεις και νησακια τροπικά! Δεν προλαβα ακομη να δω τους πολλους φοινηκες που υπαρχουν και κοντά στην θαλασσα εδώ!

 

[marakixin]

ΣΕ ευχαριστω πολυ που με εκανες να εχω ενα ισχυρο χαρτι στα χερια μου...Ελεγα στις φιλες μου για Βαρκελωνη και ελεγαν οχι και παλι οχι.Μην με ρωτησεις γιατι δεν ξερω;Αλλα τωρα θα εχω να πω και να πω αντε δειτε τι ωραια που ειναι παμε...περιμενω και αλλα.Μην με εγκαταλειψεις τωρα....please....

 

[thanosth]

Μετα την πρωινομεσημεριανή καταπόνηση στο ντιμπιντάμπο, λιγες ωρες οριζοντιοποίησης ηταν απαραιτητες. ενα στεναχωρο τηλεφωνημα για τα πατρια τεκταινώμενα με ψιλοαναστάτωσε... αφορμή ομως να κανω το μπανάκι μου, να παρω την φωτογραφική μου μηχανή και να ραμπλαγιάρω προς λιμανι μερια...

ξανα φυσικα διασχίζοντας την περιφημη ραμπλα απο την κορυφή μεχρι τα νυχια της,,, εχοντας τεράστιο ενδιαφερον να ανακαλύψω νεα θεατρικά ανθρωπινα αγαλματα...
και ανακάλυψα... Μια μαυροφερεμένη κυρια με μαυρια μαλια εχοντας στο χερι της ενα μαυρο κοράκι, θυμιζοντας σκηνή απο το εργο του τιμ μπαρτον και τον καβαλάρη χωρις κεφαλι νομιζω. μια τετοια εικονα γοτθική θυμιζε...
και λιγο πιο κάτω ενα τερας που θυμιζε μέδουσα. και φαινοταν οτι κοιμόταν. πηγα να ριζω τον οβολό μου και με κατατρομαξε εκτινασσοντας τα χερια της και κατι σαν φιδι προς το μέρος μου.
αυτοι οι καλλιτεχνες εκει ειναι κατι το μοναδικό και το κατι αλλο. οποιος και οποια δεν τους εχει δει, νομιζω οτι χανει!
στην συνέχεια εφτασα στο αγαλμα του Κολομβου λιγα μετρα πριν το λιμάνι.
Πω πω τι επιβλητικό χτισμα ειναι αυτό;
στην προηγουμενη επισκεψη μου των 3 σχεδων ημερων ειχε περασει απαρατηρητο. ανεβηκα επανω φωτογραφισα εφυγα. Δεν ειχα προσεξει την αγκυρα που ειναι τοποθετημένη στην κολονα του, δεν ειχα προσεξει τα τεραστια συνοδευτικα αγαλματα που την περιστοιχιζουνε...
Σκεφτηκα αμεσως: εμεις τι καναμε οταν αυτοι εχτιζαν αυτά τα σπουδιαα μνημεια; παραφράζοντας το δικο μας εμεις οταν χτιζαμε παρθενώνες τι κανανε οι.... και εδω συμπληρώνει ο καθενας οποια εθνικοτητα θελει...
Ειμασταν σκλαβωμενοι στην οθωμανική αυτοκρατορια αυτοαπαντησα!!!
εκατσα στην ακρη του δρομου και το χαζευα για αρκετα λεπτα απο πίσω!
Μετά σηκώθηκα και κατευθυνθηκα στην Ραμπλα ντε Μαρ, την ξυλοχτιστη αποβαθρα του λιμανιού. Εκατσα σε ενα παγκακι και χαζευα, το ιστιοφορο που ειναι μονιμα αραγμενο εκει, τα καραβια που σε λιγη ωρα θα αναχωρουσαν για τις Βαλεαριδες νησους, το εν θαλλασι ευρισκομενο παλικαρι ορθιο, σαν αγαλμα που χαζευε το παραπανω βαπόρια, τα Γκολοντρινας αδεια περιμενοντας τους αυριανους επισκεπτες για τις παραλιακες βολτες....
Αρχισα να μελαγχολω γιατι σκεφτηκα ξανα την πόλη μου που αν και εχει καποιες ομοιότητες με αυτη την Βαρκελώνη, ειναι σαν να εχει μεινει ο χρονος σε αυτη στάσιμος απο το μεσοπόλεμο και μετά!
Επειδη το στομαχάκι μου αρχισε να γουργουριζει ειπα να το ξεγελάσω παιρνοντας μια βάφλα με κανελα και ζαχαρη. αχ τι ωραια γλυκισμα; Γιατι και εμεις να μην εχουμε τετοια στην δική μας παραλία; Εμεις μονο καλαμπόκια συνηθως και πασατέμπο...

πήρα τα ποδαράκια μου και κατευθυνθηκα στο μαρεμαγκνουμ για μια τελευταια γυρα... εκει ειδα μια μπουτικ που αμέσως δεν κρατηθηκα και μπηκα μεσα... Αγορασα ενα κασκολ και ενα φανελάκι. Βρισκομουν στην FCBotiga, την μπουτικ της αγαπημενους μου ποδοσφαιρικής ομαδας μπαρτσελόνα! Μαζι με το φανελακι ζητησα να μου τυπωσουν και το νρ. 5 του Πουγιολ, της σημαιας αυτης της ομάδας... Ειναι αυτες αδυναμιες αγοριών!
Με το που βγηκα εξω ξανα απο το μαρεμαγκνουμ, διαπιστωσα οτι οι πρωτες σταγονες βροχης ηταν γεγονος...Βιαστικα κατευθυνθηκα προς ραμπλας μερια για να παρω το μετρο να κατεβω στην Λα Γκρασια, γρηγορα ενα μαμ με μπυρα καταλονικη και ταπας δεν θυμαμαι τι...

Υ.γ.: Θα προτεινα να τις αλλαξεις τις φιλες σου! Ακου εκει λενε ξανα και ξανα οχι στην Βαρκελώνη. Πες τις οτι τις χαριζω εγω ενα ταξιδι, αν ερθουν εδω, την δουνε και περασει απο το μυαλο τους να πουνε οχι, το μετανιωσαμε... Εδω ουτε 2 επισκεψεις ειναι αρκετες για να την ευχαριστηθει κανεις.

 

[skiouros82]

τ ε λ ε ι α!εγω τιμπινταμπο δυστυχως δεν προλαβα να παω και βλεπω πως κακως επραξα.δεν πειραζει την επομενη φορα...τα ακουτε φιλες της marakixin?(που να τακουτε)!αναμενουμε την συνεχεια θανο,μαζι σου ramblajarουμε και μεις!

 

[thanosth]

Hola,

από την βροχερή σημερα Βαρκελώνη! Μου φαινεται οτι καποιος μάτιαξε αυτη την πολη και οσο εγω βρισκομαι εδω ηλιο χωρις συνεφα και βροχές ακομη δεν εχω δει... Οταν τον βρω θα τον πλακώσω στα,,,, τάπας, συγνωμη σφαλιάρες ηθελα να γράψω

Σημερα εζησα ενα ακομη ονειρο των ονείρων ω ονειρο!!!
Τι ηταν αυτο το σπιτι θεέ μου... Τι φαντασια, τι εμπνευση τι δημιουργηκότητα!
Πως καταφερε ανθρωπινος νους, ανθρωπινα χερια να δημιουργήσουν τετοιο κατασκευασμα;
Αντιγραφή της φυσης σε μια μορφη που αγγιζει το τελειο και μαλλον το ξεπερνάει...
Ειχα δει ενα αλλο σπιτι-ΚΑζα Μίλα , αλλο αυτό ηταν το ζενιθ της αρχιτεκτονικης ιδιοφυιας του Γκαουντί, του μεγαλου, τι μεγάλου, του ΜΕΓΑ καταλανού αρχιτέκτονα.

Η ταπεινότητα μου νιωθει εντελώς ανικανη και φτωχη να περιγραψει στο ελαχιστο πιστα αυτο που αντικρυσε, τα πλακάκια, τους τειχους, τις πορτες, το καμίνι, τις σκάλες, τις καμινάδες. Και αλλο να τα βλεπεις σε φωτο και αλλο απο κοντα.
Να γραψω αρχιτεκτονικό διαμάντι; Λιγο ειναι; Να γραψω αρχιτεκτονικη ιδιοφυια; Και αυτο μου μοιαζει λίγο. Ειλικρινα δεν μπορω να το αποδωσω πιστα.

Οι γυναικες αυτο το σπιτι θα πρεπει να το λατρεψουν γιατι διακοσμητικα και οχι μονο ειναι βγαλμένο απο ενα τρελλο ονειρο, βγαλμένο απο εναν αρχιτεκτονικό κήπο της Εδεμ.

Η καζα Μπατλιό ειναι ΤΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!
Μου τα χάλασε ο καιρός που απο το πρωι αρχισε να βρεχει εκνευριστικα, αλλα δεν με πτοησε το γεγονος. Μονο μου δημιουργησε μικροπροβλημα στην φωτογραφιση στους υπαιθριους χωρους: με το ενα χερι την ομπρελα με το αλλο χερι την φωτ. μηχανη. Ε απο ενα σημειο και μετα γινεται σπαστικό... Προσπαθησα για το καλυτερο. Η νεκροψια θα δειξει σε λιγο καιρό!
Φυσικα, θα γινει επισκεψη ξανα εδω, αν οχι το επομενη τετραημερο, στο επομενο ταξιδι εδώ το οποίο ειναι σιγουρο οτι θα ξαναγίνει. Και καπου αλλου διαβασα οτι 4 μέρες για Βαρκελώνη αρκούν. Ε, εχω να πω ουτε για αστειο να το πειτε αυτό.
Πόσες μερες χρειαζεται η Βαρκελώνη. Θα το γραψω οταν επιστρέψω αλλα σιγουρα πάνω απο 10

Από τα νεύρα μου λογω της βροχής πήρα το τρενο μετά και εφυγα. Πηγα να βρω την φιλη μου την Ερικα που μενει στο Καστελντεφέλς, λιγα χιλιομετρα δυτικα της Βαρκελώνης και ενα μερος παραθεριστικό και τωρα το χειμωνα πολυ ησυχο και ηρεμο . Θυμιζε αρκετα απο Μαλιμπου και εχει πολλούς πολλους φοινικες, τοσο διπλα στην θαλασσα οσο και στο χωριο που ειναι μακρυα απο την θαλασσα. Φαινεται θα τα λατρευουν και εδω τα φοινικοδεντρα Εδω μενουν και εμεναν Ροναλντινιο Μεσι, Μαραντόνα, και λοιποι αστερες της μπάλας και αστερες της τοπικης και παγκοσμιας σοου μπιζ. πχ Αντονι Κουιν
Αφου φαγαμε σε αργεντινικο εστιατόριο, μετα καναμε μια υπεροχη βολτα κατα μηκος της ακτης συζητωντας για τα δρωμενα στις δυο χωρες, π.χ επεισοδια σε μας, κοινωνικές αδικιες στο συνταξιοδοτικό τους εδω. και φυσικα συζητησαμε για ταξιδια, δινοντας με αρκετα tipps για προορισμους περιξ της Βαρκελώνης...

Αυτα τα ολιγα και σημερα απο μια βροχερη το πρωι και μεσημερι και συννεφιασμενη βραδυατικα Βαρκελώνη

Bona nit!

Y.Γ.: μαλλον τα 2 γκιγκαμπαιτ ειναι λιγα για να μπορεσω να φωτογραφισω ολα αυτα που βλέπω... Εδω σε ενα μαγαζι βιτρινα στεκεσαι και θελεις 10 φωτογραφιες. Σε ενα τετραγωνο οικοδομικο και γεμιζεις μια καρτα των 128ΜΒ.

 

[CakeNet]

Αχ... πολύ όμορφη η περιγραφή σου! Μας κάνεις και τα ξαναζούμε από την αρχή...κι αν τα βιώνει η Σκιουρίνα που πήγε πριν 3 εβδομάδες...φανταστείτε την δική μου κατάσταση που ακόμη δεν έχω επιστρέψει και ο φόρτος εργασίας που συνάντησα εδώ μου βγάζει ακόμη μεγαλύτερη άρνηση να το πιστέψω ότι είμαι πίσω!

Δυστυχώς δεν πρόλαβα ούτε εγώ να πάω στο Τιμπιντάμπο, αλλά που θα μου πάει; Κάποια στιγμή θα ξαναπάω πιο οργανωμένος!

Εύχομαι πραγματικά να φτιάξει ο καιρός εκεί... μάλλον εμείς σταθήκαμε πιο τυχεροί σε αυτό το σημείο, αφού είχαμε πολύ καλό καιρό χωρίς σταγόνα βροχής. Η μόνη μέρα που μας ταλαιπώρησε λίγο ήταν η πρώτη μέρα που είχε παγωμένο και αρκετά δυνατό αέρα! Την τελευταία μας μέρα επίσης είχε ψυχράνει και πάλι λίγο και είχε πολύ υγρασία. Τις υπόλοιπες 3 μέρες όμως ήταν καθαρά ανοιξιάτικος ο καιρός.