Γαλλία Ασπρόμαυρη Χριστουγεννιάτικη ιστορία (Γαλλική κουλτούρα στο Παρίσι)

[Señor_Nada]

Πραγματικά κουφό που σε πέτυχα. Έχεις χαρακτηριστική φυσιογνωμία! Χάρηκα που σε γνώρισα και συγγνώμη και πάλι που τα είπαμε τόσο βιαστικά. Είχε έρθει η αδερφή μου για Χριστούγεννα και ήταν πολύ ζόρικο το πρόγραμμα. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά νομίζω ότι δεν συστηθήκαμε με ονόματα και είμαστε και συνονόματοι!

Για τα τυριά είναι πολύ κλασσικό σε όλα τα καφέ/μπαρ να σερβίρουν απλάδα με διάφορα τυριά ή αλλαντικά ή ανάμεικτα. Το λένε planche. Οι τιμές Γαλλικές φυσικά.

Νομίζω ότι την περίοδο που είχες έρθει υπήρχαν ακόμα περιορισμοί στα μπαρ και τα κλαμπ ήταν κλειστά. Δεν ήταν η κατάλληλη εποχή. Συνήθως το highlander δεν μαζεύει Γάλλους και είναι πιο φιλική η ατμόσφαιρα, γι'αυτό το πρότεινα! Μαζεύει κόσμο μετά τις 12 και είναι απ'τα μπαρ που μένουν ανοιχτά μέχρι τις 5 όταν δεν έχει περιορισμούς.

 

[Smaragda53]

Δηλαδή συγγνώμη, έτσι είναι το κέντρο τη νύχτα;

Ω ναι! Απίστευτο? Αγαπημένο Παρισάκι!

 

[psilos3]

Πραγματικά κουφό που σε πέτυχα. Έχεις χαρακτηριστική φυσιογνωμία! Χάρηκα που σε γνώρισα και συγγνώμη και πάλι που τα είπαμε τόσο βιαστικά. Είχε έρθει η αδερφή μου για Χριστούγεννα και ήταν πολύ ζόρικο το πρόγραμμα.

Πες ότι είμαι και ψηλός και δε πουλάω πρόλογο γιατί ορισμένοι δε με πιστεύουν.
Πέρα από τη πλάκα χάρηκα κι εγώ ιδιαίτερα φίλε και εννοείται θα τη πιούμε τη μπύρα σε επόμενο, είμαι παραπάνω από σίγουρος.
Κουφό δε λες τίποτα σε ολόκληρο Παρίσι, που να το πούμε ότι δεν ήταν κανονισμένο και να μας πιστέψουν!

Μπορεί να κάνω λάθος αλλά νομίζω ότι δεν συστηθήκαμε με ονόματα και είμαστε και συνονόματοι!

Όχι δε κάνεις λάθος, το επιβεβαιώνω. Δε μπορεί να μη το θυμόμουν αφού είναι ίδιο!

Νομίζω ότι την περίοδο που είχες έρθει υπήρχαν ακόμα περιορισμοί στα μπαρ και τα κλαμπ ήταν κλειστά.

Μόνο σκανάρισμα σε πιστοποιητικά. Δεν είδα κανέναν άλλο κραυγαλέο περιορισμό σε καθήμενους ή όρθιους, ούτε κάτι ανάλογο όπως στην Ελλάδα.
Εντύπωση μου έκανε ότι όλες μα όλες οι Ιρλανδικές ήταν κλειστές, γι' αυτό το αναφέρω.

Συνήθως το highlander δεν μαζεύει Γάλλους και είναι πιο φιλική η ατμόσφαιρα, γι'αυτό το πρότεινα!

Μια χαρά ήταν, το καταευχαριστήθηκα.

 

[Señor_Nada]

Πες ότι είμαι και ψηλός και δε πουλάω πρόλογο γιατί ορισμένοι δε με πιστεύουν.
Πέρα από τη πλάκα χάρηκα κι εγώ ιδιαίτερα φίλε και εννοείται θα τη πιούμε τη μπύρα σε επόμενο, είμαι παραπάνω από σίγουρος.
Κουφό δε λες τίποτα σε ολόκληρο Παρίσι, που να το πούμε ότι δεν ήταν κανονισμένο και να μας πιστέψουν!

Όχι δε κάνεις λάθος, το επιβεβαιώνω. Δε μπορεί να μη το θυμόμουν αφού είναι ίδιο!


Μόνο σκανάρισμα σε πιστοποιητικά. Δεν είδα κανέναν άλλο κραυγαλέο περιορισμό σε καθήμενους ή όρθιους, ούτε κάτι ανάλογο όπως στην Ελλάδα.
Εντύπωση μου έκανε ότι όλες μα όλες οι Ιρλανδικές ήταν κλειστές, γι' αυτό το αναφέρω.

Μια χαρά ήταν, το καταευχαριστήθηκα.

Βασικά πρέπει να αλλάξεις το όνομα σε πανυψηλος! Μ'αρεσει που ρώταγες αν το Παρίσι είναι επικίνδυνο, λες και υπήρχε περίπτωση να σε δουν και να σου κάνουν πέσιμο

 

[EIRHNH2]

παντως μια χαρα τιμη ειχε το ξενοδοχειο.... τωρα που ψαχνω εγω εχει 120 τη βραδια... Πολύ χρησιμα οσα γραφεις! πολυ ωραια ιστορια! Μου δινεις κουραγιο να κλεισω με transavia...

 

[psilos3]

παντως μια χαρα τιμη ειχε το ξενοδοχειο.... τωρα που ψαχνω εγω εχει 120 τη βραδια...

Παραδόξως για Χριστούγεννα στο Παρίσι δεν ήταν υψηλή τιμή. Τι να πω, ίσως έπαιξαν ρόλο οι συγκυρίες της εποχής, πάντως το γενικό συμπέρασμα είναι ότι βγήκε καλά οικονομικά.

Πολύ χρησιμα οσα γραφεις! πολυ ωραια ιστορια!

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια.

Μου δινεις κουραγιο να κλεισω με transavia...

Βεβαίως και να κλείσεις. Προσωπικά δύο φορές την εμπιστεύτηκα και δεν είχα το παραμικρό παράπονο.

 

[psilos3]

Χριστούγεννα υπό βροχή


Τους Γάλλους κατηγορούσα αλλά κι εμείς δε πάμε πίσω όταν βρεθούμε σε μπουφέ πρωινού, ας είμαστε ειλικρινείς. Έτσι κι εγώ, καταστρώνω τα πλάνα της ημέρας στο τραπέζι μου, έχοντας απλώσει τριγύρω μου Γαλλικά ψωμάκια, βουτύρατα, κρουασάν και καμαμπέρ, τρώγοντας σα τον Ζεράρ στο επεισόδιο του προλόγου μου. Βλέπω τον κόσμο που κατεβαίνει στην αίθουσα και βγάζω γέλιο με τις στιλιστικές τους επιλογές (ο άλλος μου ‘σκασε με τερλίκια), διαπιστώνοντας εν τέλει ότι όλοι είναι Έλληνες, χωρίς να γνωρίζουν ότι τους καταλαβαίνω. Ρε τι πλάκα είχε!

Ο καιρός με ξένισε μόνο προς στιγμήν, όταν πριν τις 11 βρισκόμουν στο δρόμο με κατεύθυνση βόρεια προς το ποτάμι μιας και ήταν κάτι μεταξύ βρέχει - δε βρέχει, με διαλείμματα καλοκαιρίας. Αυτή τη φορά κινούμουν παράλληλα με το πεζόδρομο ανάμεσα στα καταπληκτικά δρομάκια του 5ου διαμερίσματος, με τη κίνηση λόγω Χριστουγέννων να είναι αισθητά μειωμένη.

Φτάνω σε ελάχιστο χρόνο πίσω από το εντυπωσιακό κτηριακό συγκρότημα, που έχει ως αποκορύφωμα το Πάνθεον, μαυσωλείο του 18ου αιώνα. Βλέπω με την ευκαιρία και την υπέροχη εκκλησία του Saint-Étienne-du-Mont, αλλά και την απέναντι βιβλιοθήκη, μ’ ένα κρεμασμένο πανό από το οποίο δε καταλαβαίνω λέξη πέρα από το «κίνδυνος». Ο καλύτερος περιστασιακά καιρός και η ομορφιά του αστικού αλλά ιδιαίτερα ιστορικού τοπίου με συναρπάζει, κάνοντας αρκετά ακόμα σχέδια για τη συνέχεια.

Η εμπειρία του να περπατάς στο σημείο αυτό της πόλης είναι μοναδική, καθώς οι εικόνες διαδέχονται γρήγορα η μία την άλλη χωρίς να προλαβαίνεις καλά – καλά να αφομοιώσεις ότι βλέπεις. Μέσω της Rue Saint-Jacques βλέπω το πανεπιστήμιο της Σορβόνης αλλά και το Γαλλικό κολλέγιο, χωρίς να σταματήσω καθόλου το βηματισμό μου. Οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα κατά το τέλος της λειτουργίας στη Saint-Éphrem-le-Syriaque, το οποίο συμπέφτει με το πέρασμα μου από εκεί.

Έχω βάλει πλώρη για το μικρότερο νησάκι (Saint-Louis) του ποταμού, ωστόσο το πέρασμα μου γίνεται διαδοχικά από το μεγαλύτερο νησί χρησιμοποιώντας τις γέφυρες που τα συνδέουν μεταξύ τους και αποτελούν αξιοθέατα από μόνες τους, πόσο μάλλον αφορμή για φωτογραφία. Περνάω και από τη πίσω -θλιβερή- πλέον πλευρά της παναγίας των Παρισίων, στην οποία θα αφιέρωνα χρόνο αργότερα.

Βλέπετε η @Pel μου ‘χε επισημάνει ότι το ωραιότερο σημείο της πόλης είναι η θέα από το παγκάκι της Louis Aragon στο μικρότερο νησί, κάτι που δε μπορούσα φυσικά να αμφισβητήσω, κάνοντας παράλληλα και την πρώτη ολιγόλεπτη στάση της ημέρας, παρέα μ’ έναν Ασιάτη που είχε ακριβώς την ίδια ιδέα μ’ εμένα. Το Αγγλικό «shower» που έχει ξεκινήσει με προβληματίζει μόνο ως προς τη φωτογραφική μηχανή, ελπίζοντας να μη δυναμώσει.

Με τις συνθήκες αυτές διασχίζω το νησί απ’ άκρη σ’ άκρη και κατευθύνομαι πλέον ανατολικά. Κάνω στάση σε ένα ψιλικατζίδικο που βρήκα ανοιχτό αποτυγχάνοντας να πληρώσω με κάρτα μιας και το ποσό λέει δεν ήταν το απαιτούμενο. Βγαίνοντας διαπιστώνω ότι τα πράγματα είναι ζόρικα και αναγκάζομαι να ανοίξω την ομπρέλα που αγόρασα πρόσφατα (επένδυση), η οποία έχει αρχίσει και αποσβένει ήδη με τα τελευταία μου ταξίδια. Το φωτογραφικό χόμπι καθίσταται ακόμη πιο δύσκολο, είχα όμως προπονηθεί στο παράλληλο κράτημα ομπρέλας – μηχανής όταν σε Δρέσδη και Μπρέσια αναγκάστηκα να κάνω το ίδιο.

Σε ένα ήδη επαναλαμβανόμενο μοτίβο, περνάω τη γέφυρα De Sully και γκαζώνω για τη πλατεία της Βαστίλης που βρίσκεται μια ευθεία μπροστά μου, όσο η βροχή δυναμώνει. Βλέπω τη στήλη του Ιουλίου και το χριστουγεννιάτικο πανηγυράκι που έχει στηθεί και αναχωρώ προς την ίδια κατεύθυνση, μιας και δεν υπήρχε λόγος να μείνω παραπάνω, καθώς η περιοχή φημίζεται εκτός των άλλων για τη νυχτερινή της διασκέδαση. Εγώ όμως είχα άλλα στο μυαλό μου.

«Αφού θα είσαι Βαστίλη πετάξου και μέχρι το νεκροταφείο Père Lachaise να δεις το τάφο του Jim» μου ‘χε πει η @evaT ,κάτι που μου είχε διαφύγει τελείως αν και το είχα διαβάσει ουκ ολίγες φορές στη ζωή μου και αποτελούσε στόχο. Προχωρώ λοιπόν ευθεία στη la Roquette, διανύοντας τα 2,5 χιλιόμετρα σε χρόνο αξιοζήλευτο, συναντώντας λαό στα μόνα σημεία που θα μπορούσα εκείνη τη μέρα, δηλαδή τα ραπιντάδικα. Σημεία των καιρών.

Πολύς κόσμος θεωρεί αξιοθέατα σε ένα ταξίδι τα νεκροταφεία μιας πόλης, κάτι που προσωπικά έχω κάνει μέχρι τώρα μόνο στην Αβάνα. Το Père Lachaise είναι σίγουρα ένα από αυτά μιας και δε θέλει πολύ μυαλό να καταλάβεις ότι οι «ένοικοι» του αποτελούν σημαντικές προσωπικότητες.

Ανεβαίνω το δρομάκι καταϊδρωμένος από τη πεζοπορία φωτογραφίζοντας και ψάχνοντας τον τάφο για τον οποίο είχα κάνει όλο αυτό το δρόμο. Σχεδόν κρυμμένος, στριμωγμένος, χαντακωμένος, γεμάτος φωτογραφίες, αφιερώσεις, λουλούδια και με μια μεγάλη περίφραξη γύρω του όπως είναι απόλυτα λογικό σε τέτοιες περιπτώσεις.

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ

Η φιλοσοφική ρήση πάνω στο τάφο του σπουδαίου ροκ σταρ Jim Morrison, ενός ακόμα θρύλου από το 27 club που αφορά όσους -πολλούς- μουσικούς έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτή την ηλικία, και έχει να κάνει με το Δαίμων – προστάτη που πίστευαν οι αρχαίοι ότι ζει μέσα στο καθένα μας. Πράξε όπως θέλεις, πράξε σύμφωνα με τις προσωπικές σου επιθυμίες, χωρίς να σε νοιάζει τι πρέπει να πει η κοινωνία σε ελεύθερη μετάφραση, κάτι που ο σπουδαίος performer των Doors φρόντισε να κάνει με το πιο εμφατικό τρόπο, όπως προφητικά περιέγραψε και σε πολλά από τα τραγούδια του.

THE END

Ήμουν φανερά επηρεασμένος και συγκινημένος, όπως συμβαίνει κάθε φορά που επισκέπτομαι τέτοιου είδους μνημεία. Το μόνο που ήθελα ήταν να πιώ ένα, κάτι που μετουσιώθηκε σε πράξη σε ένα σπορ καφενείο που είχα τσεκάρει, κατά την επιστροφή μου.

Εις μνήμην…

 

[psilos3]

Φωτογραφίες 6ου κεφαλαίου:

Να μαι παλι στους δρόμους του 5ου με τις εικόνες του

Δρόμοι γεμμάτοι ιστορία

Το Πάνθεον

Και η βιβλιοθήκη με το πανό

Εκπληκτικό ιστορικό κέντρο! Πανεπιστήμιο της Σορβόνης & Γαλλικό κολλέγιο

Μόλις σχόλασε η εκκλησία

Περνώντας πίσω από την Παναγία

Το καλύτερο σημείο της πόλης

Ωραίο και το μικρό νησί

Η βροχή δε πτοεί κανέναν απ' ότι φαίνεται

Πάμε Βαστίλλη, προσοχή μόνο στη κάμερα που βρέχεται

Για λίγο, έχουμε και συνέχεια

Πολύ το περπάτημα αλλά δε πειράζει

Ουρά για ράπιντ; Όχι ευχαριστώ, μόνο για μπύρες

Στο νεκροταφείο Père Lachaise

Το βρήκα με δυσκολία

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ

Εις μνήμην

(έστω και σε σπορτς καφέ, ανάμεσα σε κασκόλ Ελληνικών ομάδων)

 

[evaT]

Ήσουν πολύ κοντά για να το χάσεις....κ γω το στρίμωξα τότε σε μια τριήμερη επίσκεψη.
Κ ομοίως ένιωσα συγκίνηση κ σκεφτόμουν πόσα κ πόσα λαμπρά ταλέντα μας στέρησε αυτό το δηλητήριο η ηρωίνη. Τον Τζίμι, τον Κέρτ, την απίστευτη Τζάνις κ τόσους ακόμα.
Υπέροχο το Παρίσι μέσα από την ασπρόμαυρη ματιά σου.

 

[thaliaper]

Φωτογραφίες τρίτου κεφαλαίου:

Ωπ, έφτασα
View attachment 387871

Εντυπωσιακός ακόμα και με ομίχλη
View attachment 387872

Τον περίμενα όμως λίγο ψηλότερο
View attachment 387873

Περαστικοί και μικροπωλητές
View attachment 387874

Τροκαντερό & οι πρώτες ματιές στο Σηκουάνα
View attachment 387875
View attachment 387876

Νάτα και τα σιντριβάνια
View attachment 387877

Τώρα μάλιστα, πολύ καλύτερα
View attachment 387878

Είμαστε και καλλιτέχνες πως να το κάνουμε
View attachment 387879

Ωπ, είναι κι άλλοι καλλιτέχνες εδώ
View attachment 387881

Να ο παππάς. Που είναι ο παππας; Η κάπως έτσι...
View attachment 387880

Αλμυρές γεύσεις και τιμές
View attachment 387882

Κατεβαίνοντας τη Kléber
View attachment 387883
View attachment 387884

Όχι πείτε μου τώρα εσείς ότι δεν αξίζουν οι ασπρόμαυρες (καταμεσής του δρόμου)
View attachment 387885

Όχι πείτε μου
View attachment 387886

Υπό τους ήχους του βιολιού
View attachment 387887

Gracias για τη φωτογραφία
View attachment 387888

Αξιοθαύμαστες λεπτομέρειες
View attachment 387889

Ήρθε και το τρένο μου, ώρα να πηγαίνω
View attachment 387890

Υπεροχες οι ασπρομαυρες φωτογραφιες σου ! Μπραβο για την ιδεα !

 

[psilos3]

Ήσουν πολύ κοντά για να το χάσεις....κ γω το στρίμωξα τότε σε μια τριήμερη επίσκεψη.

Αφού μου το θύμισες σιγά μη το έχανα, έχοντας σκοπό βέβαια να πάω στη πλατεία της Βαστίλλης. Άξιζε το κόπο, ήθελα να τον δω από κοντά.

πόσα λαμπρά ταλέντα μας στέρησε αυτό το δηλητήριο η ηρωίνη.

To Club 27 και τα πάθη του...

Υπέροχο το Παρίσι μέσα από την ασπρόμαυρη ματιά σου.

Όσο το βλέπω τόσο πιο πολύ μ΄ αρέσει έτσι τελικά!

Υπεροχες οι ασπρομαυρες φωτογραφιες σου ! Μπραβο για την ιδεα !

Σ' ευχαριστώ για την ανάγνωση και τα καλά σου λόγια.

 

[Iris_90]

Όπως πάντα υπέροχες φωτογραφίες , σαν να ήμαστε εκεί ...