chrikky
Member
Ξυπνώντας το πρωί, μας υποδέχθηκε η θέα ενός χιονισμένου Βερολίνου, με τον περίφημο Πύργο της Τηλεόρασης (Berliner Fernsehturm) να δεσπόζει στο πλάνο (όπως θα διαπίστωνα γρήγορα το ύψος των 365 μέτρων τον κάνει να είναι ορατός από πολλά σημεία της πόλης και να σε κάνει να πιστεύεις, ακόμη κι αν έχεις απομακρυνθεί πάρα πολύ, ότι είναι δίπλα σου).
Κατεβήκαμε γρήγορα για το πρωινό, με στόχο να ξεκινήσουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα την περιπλάνησή μας στην πόλη. Όπως προείπα, το πρωινό του Agon ήταν κάτι παραπάνω από συμπαθέστατο, λαμβάνοντας υπόψη το χαμηλό κόστος του δωματίου. Πολλά αλλαντικά, λουκάνικα, αλειφτές πεντανόστιμες κρέμες (στη μορφή δηλαδή που εμείς στην Ελλάδα γνωρίζουμε μόνο το... Philadelphia) αλλά και πεντανόστιμα ψωμάκια σε μεγάλη ποικιλία έδιναν γερμανικό τόνο στο τραπέζι, μαζί με δεκάδες άλλες λιχουδιές, όπως ομελέτες, μαρμελάδες, πραλίνες, κορν φλέικς και άλλα πολλά, ώστε να αποκτήσουμε δυνάμεις για πολλές ώρες περιήγησης στο παγωμένο Βερολίνο. Χορτασμένοι γεμίσαμε το φλιτζάνι με ένα ακόμη καφεδάκι, ώστε να πάμε στο δωμάτιο να ετοιμαστούμε, και ταυτόχρονα η φίλη μου να απολαύσει επιτέλους ένα τσιγάρο (κάτι που σε ελάχιστα σημεία της πόλης αποδείχθηκε ότι μπορούσε να κάνει ελεύθερα, καθώς το κάπνισμα έχει απογορευτεί σε όλους τους δημόσιους χώρους). Προσωπικά, δε με επηρεάζει καθόλου το θέμα (καθότι μη καπνίστρια), αλλά για κάποιον καπνιστή αποδεικνύεται πρόβλημα, όποτε σημειώνω ότι το Agon έχει και δωμάτια καπνιστών, αν και εφόσον κάποιος ενδιαφέρεται...
Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, άλλη μια ευχάριστη έκπληξη μάς περίμενε. Μικρές νιφάδες από χιόνι συνόδευαν την πρώτη μας βόλτα στο Βερολίνο, σκορπώντας μας χαμόγελα. Το κρύο βέβαια συνέχιζε ακάθεκτο, αλλά πλέον είχαμε φροντίσει να είμαστε καλά ντυμένοι (σε αντίθεση με την πρώτη νύχτα που ξεκινήσαμε από την Αθήνα) οπότε δε θα ήταν για εμάς εμπόδιο. Με αφετηρία την Alexanderplatz όπου είχε αρχίσει ήδη να στήνεται ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι, ξεκινήσαμε μια βόλτα, περνώντας κοντά από το Berliner Rathaus (το περίφημο «Κόκκινο Δημαρχείο» της πόλης, λόγω των κόκκινων τούβλων από τα οποία είναι κατασκευσμένο), την εκκλησία Marienkirche (St. Mary's Church), τον εντυπωσιακό καθεδρικό ναό του Βερολίνου (το Berliner Dom, ένα πανέμορφο επιβλητικό κτίριο), απολαμβάνοντας τον υπέροχο ποταμό Spree και προχωρώντας προς την περίφημη -τραγουδισμένη από τη Μάρλεν Ντίντριχ- λεωφόρο Unter Den Linden, στην καρδιά του Mitte. Τα τεράστια πεζοδρόμια (νομίζω η λέξη τεράστια τα αδικεί, γιατί είναι... ακόμη μεγαλύτερα αλλά εν πάσει περιπτώσει) έκαναν τη βόλτα μας κάτι παραπάνω από άνετη, ενώ το χιονάκι άρχισε σιγά σιγά να δυναμώνει, δημιουργώντας μου μια ανησυχία, γιατί είχα μαζί μου υφασμάτινη τσάντα (το δεύτερο χτύπημα της ξανθιάς ανταύγειας: μα πού πας κοπελιά στο Βερολίνο με υφασμάτινη τσάντα, να βρέξει ή να χιονίσει και να σου γίνουν κινητά και φωτογραφική καινούρια; ).
Τελικά, για καλό των συσκευών μου και... κακό της γραφικότητας, το χιόνι σχεδόν σταμάτησε λίγη ώρα αργότερα, όσο εμείς συνεχίζαμε τη βόλτα μας στην πανέμορφη Λεωφόρο, έχοντας σταματήσει σε πολλά υπέροχα κτίρια, κάποια από τα οποία βρίσκονται γύρω από την Bebel Platz. Είδαμε, μεταξύ άλλων, το Μνημείο Neue Wache (για όλα τα θύματα πολέμου στη Γερμανία), το Zeughaus (το παλαιότερο κτίριο της Λεωφόρου που στεγάζει τώρα το Μουσείο Γερμανικής Ιστορίας), το Humboldt Universitaet (το παλαιότερο πανεπιστήμιο του Βερολίνου), το άγαλμα του Friedrich Wilhelm, τον καθεδρικό ναό του St Hedwich, τη Staatsoper (Κρατική Όπερα), την εντυπωσιακή Staatsbibliothek, πριν καταλήξουμε στο τέλος της Unter Den Linden όπου συναντά κανείς το μνημείο-έμβλημα του Βερολίνου, την Πύλη του Βρανδεμβούργου.
Όπως και αρκετά από τα κτίρια που συναντά κανείς στο Βερολίνο, έτσι και το Bradenburger Tor, έχει αρχαιοελληνικές επιρροές. Είναι το πρώτο οικοδόμημα νεοκλασικού ρυθμού, το οποίο χτίστηκε στο Βερολίνο, με έξι κίονες δωρικού ρυθμού, από κάθε πλευρά, ενώ στην κορυφή του υπάρχει το γλυπτό Quadriga ως σύμβολο της ειρήνης.
Περνώντας την Πύλη του Βρανδεμβούργου, συνεχίσαμε προς το Reichstag, το περίφημο κτίριο του Γερμανικού Κοινοβουλίου. Δυστυχώς, λόγω του σύντομου ταξιδιού, αλλά και του ότι θέλαμε να πάρουμε όσο το δυνατόν περισσότερο «κλίμα πόλης» σε λιγότερες από τρεις μέρες, δεν μπήκαμε μέσα, κάναμε όμως μια εξωτερική περιήγηση από κάθε πλευρά. Πρόκειται για ένα άκρως εντυπωσιακό κτίριο, με περίτεχνη κατασκευή, που σε εκπλήσσει όμως περισσότερο με την ύπαρξη του γυάλινου θόλου στο εσωτερικό του. Ο διάφανος θόλος που βρίσκεται στο κέντρο του κτιρίου ξεχωρίζει από κάποιες οπτικές γωνίες και εξωτερικά (ενώ η θέα, από μέσα, προς τη λεωφόρο Unter den Linden και όχι μόνο λέγεται πως είναι υπέροχη). Κατασκευάστηκε το 1991, αφότου, μετά την ένωση, το Βερολίνο έγινε και πάλι πρωτεύουσα της Γερμανίας, συμβολίζοντας τη διαφάνεια στην ενωμένη πλέον χώρα. (Να σημειώσω ότι στη νότια πλευρά του κτιρίου βρίσκεται και το μνημείο για τα θύματα του τείχους, στο οποίο αξίζει να σταματήσει κανείς για λίγο...) Μπροστά από το ReichStag, υπάρχει μια πανέμορφη πράσινη έκταση, από τις πολλές που θα βρείτε στην αραιά χτισμένη γερμανική πρωτεύουσα. Προχωρώντας, διακρίναμε από μακριά το άγαλμα της Νίκης στο Tiergarten, που όμως δεν επισκεφθήκαμε, καθώς είχαμε άλλα σχέδια για τη συνέχεια της ημέρας...
Κατεβήκαμε γρήγορα για το πρωινό, με στόχο να ξεκινήσουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα την περιπλάνησή μας στην πόλη. Όπως προείπα, το πρωινό του Agon ήταν κάτι παραπάνω από συμπαθέστατο, λαμβάνοντας υπόψη το χαμηλό κόστος του δωματίου. Πολλά αλλαντικά, λουκάνικα, αλειφτές πεντανόστιμες κρέμες (στη μορφή δηλαδή που εμείς στην Ελλάδα γνωρίζουμε μόνο το... Philadelphia) αλλά και πεντανόστιμα ψωμάκια σε μεγάλη ποικιλία έδιναν γερμανικό τόνο στο τραπέζι, μαζί με δεκάδες άλλες λιχουδιές, όπως ομελέτες, μαρμελάδες, πραλίνες, κορν φλέικς και άλλα πολλά, ώστε να αποκτήσουμε δυνάμεις για πολλές ώρες περιήγησης στο παγωμένο Βερολίνο. Χορτασμένοι γεμίσαμε το φλιτζάνι με ένα ακόμη καφεδάκι, ώστε να πάμε στο δωμάτιο να ετοιμαστούμε, και ταυτόχρονα η φίλη μου να απολαύσει επιτέλους ένα τσιγάρο (κάτι που σε ελάχιστα σημεία της πόλης αποδείχθηκε ότι μπορούσε να κάνει ελεύθερα, καθώς το κάπνισμα έχει απογορευτεί σε όλους τους δημόσιους χώρους). Προσωπικά, δε με επηρεάζει καθόλου το θέμα (καθότι μη καπνίστρια), αλλά για κάποιον καπνιστή αποδεικνύεται πρόβλημα, όποτε σημειώνω ότι το Agon έχει και δωμάτια καπνιστών, αν και εφόσον κάποιος ενδιαφέρεται...
Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, άλλη μια ευχάριστη έκπληξη μάς περίμενε. Μικρές νιφάδες από χιόνι συνόδευαν την πρώτη μας βόλτα στο Βερολίνο, σκορπώντας μας χαμόγελα. Το κρύο βέβαια συνέχιζε ακάθεκτο, αλλά πλέον είχαμε φροντίσει να είμαστε καλά ντυμένοι (σε αντίθεση με την πρώτη νύχτα που ξεκινήσαμε από την Αθήνα) οπότε δε θα ήταν για εμάς εμπόδιο. Με αφετηρία την Alexanderplatz όπου είχε αρχίσει ήδη να στήνεται ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι, ξεκινήσαμε μια βόλτα, περνώντας κοντά από το Berliner Rathaus (το περίφημο «Κόκκινο Δημαρχείο» της πόλης, λόγω των κόκκινων τούβλων από τα οποία είναι κατασκευσμένο), την εκκλησία Marienkirche (St. Mary's Church), τον εντυπωσιακό καθεδρικό ναό του Βερολίνου (το Berliner Dom, ένα πανέμορφο επιβλητικό κτίριο), απολαμβάνοντας τον υπέροχο ποταμό Spree και προχωρώντας προς την περίφημη -τραγουδισμένη από τη Μάρλεν Ντίντριχ- λεωφόρο Unter Den Linden, στην καρδιά του Mitte. Τα τεράστια πεζοδρόμια (νομίζω η λέξη τεράστια τα αδικεί, γιατί είναι... ακόμη μεγαλύτερα αλλά εν πάσει περιπτώσει) έκαναν τη βόλτα μας κάτι παραπάνω από άνετη, ενώ το χιονάκι άρχισε σιγά σιγά να δυναμώνει, δημιουργώντας μου μια ανησυχία, γιατί είχα μαζί μου υφασμάτινη τσάντα (το δεύτερο χτύπημα της ξανθιάς ανταύγειας: μα πού πας κοπελιά στο Βερολίνο με υφασμάτινη τσάντα, να βρέξει ή να χιονίσει και να σου γίνουν κινητά και φωτογραφική καινούρια; ).
Τελικά, για καλό των συσκευών μου και... κακό της γραφικότητας, το χιόνι σχεδόν σταμάτησε λίγη ώρα αργότερα, όσο εμείς συνεχίζαμε τη βόλτα μας στην πανέμορφη Λεωφόρο, έχοντας σταματήσει σε πολλά υπέροχα κτίρια, κάποια από τα οποία βρίσκονται γύρω από την Bebel Platz. Είδαμε, μεταξύ άλλων, το Μνημείο Neue Wache (για όλα τα θύματα πολέμου στη Γερμανία), το Zeughaus (το παλαιότερο κτίριο της Λεωφόρου που στεγάζει τώρα το Μουσείο Γερμανικής Ιστορίας), το Humboldt Universitaet (το παλαιότερο πανεπιστήμιο του Βερολίνου), το άγαλμα του Friedrich Wilhelm, τον καθεδρικό ναό του St Hedwich, τη Staatsoper (Κρατική Όπερα), την εντυπωσιακή Staatsbibliothek, πριν καταλήξουμε στο τέλος της Unter Den Linden όπου συναντά κανείς το μνημείο-έμβλημα του Βερολίνου, την Πύλη του Βρανδεμβούργου.
Όπως και αρκετά από τα κτίρια που συναντά κανείς στο Βερολίνο, έτσι και το Bradenburger Tor, έχει αρχαιοελληνικές επιρροές. Είναι το πρώτο οικοδόμημα νεοκλασικού ρυθμού, το οποίο χτίστηκε στο Βερολίνο, με έξι κίονες δωρικού ρυθμού, από κάθε πλευρά, ενώ στην κορυφή του υπάρχει το γλυπτό Quadriga ως σύμβολο της ειρήνης.
Περνώντας την Πύλη του Βρανδεμβούργου, συνεχίσαμε προς το Reichstag, το περίφημο κτίριο του Γερμανικού Κοινοβουλίου. Δυστυχώς, λόγω του σύντομου ταξιδιού, αλλά και του ότι θέλαμε να πάρουμε όσο το δυνατόν περισσότερο «κλίμα πόλης» σε λιγότερες από τρεις μέρες, δεν μπήκαμε μέσα, κάναμε όμως μια εξωτερική περιήγηση από κάθε πλευρά. Πρόκειται για ένα άκρως εντυπωσιακό κτίριο, με περίτεχνη κατασκευή, που σε εκπλήσσει όμως περισσότερο με την ύπαρξη του γυάλινου θόλου στο εσωτερικό του. Ο διάφανος θόλος που βρίσκεται στο κέντρο του κτιρίου ξεχωρίζει από κάποιες οπτικές γωνίες και εξωτερικά (ενώ η θέα, από μέσα, προς τη λεωφόρο Unter den Linden και όχι μόνο λέγεται πως είναι υπέροχη). Κατασκευάστηκε το 1991, αφότου, μετά την ένωση, το Βερολίνο έγινε και πάλι πρωτεύουσα της Γερμανίας, συμβολίζοντας τη διαφάνεια στην ενωμένη πλέον χώρα. (Να σημειώσω ότι στη νότια πλευρά του κτιρίου βρίσκεται και το μνημείο για τα θύματα του τείχους, στο οποίο αξίζει να σταματήσει κανείς για λίγο...) Μπροστά από το ReichStag, υπάρχει μια πανέμορφη πράσινη έκταση, από τις πολλές που θα βρείτε στην αραιά χτισμένη γερμανική πρωτεύουσα. Προχωρώντας, διακρίναμε από μακριά το άγαλμα της Νίκης στο Tiergarten, που όμως δεν επισκεφθήκαμε, καθώς είχαμε άλλα σχέδια για τη συνέχεια της ημέρας...
Όμως το οτι γράφεις γλαφυρά στο λέω ανιδιοτελώς και παρακαλώ να μην εκληφθεί ως.. γλύψιμο, που θα μου δώσει την άνεση να σε πρήξω στις ερωτήσεις...
