chrikky
Member
...Τι έλεγαν τα επόμενα σχέδια; Επίσκεψη στην Potsdamer Platz και την περιοχή του πρώην ανατολικού Βερολίνου που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ανοικοδόμηση μετά την ένωση. Ανεβαίνοντας από τη στάση του υπόγειου στη γνωστή πλατεία, ο καθένας αντιλαμβάνεται την αλλαγή που έχει προκύψει στην περιοχή τα τελευταία χρόνια, γεμίζοντας με ουρανοξύστες και εμπορικά κέντρα.
Το μάτι μας ξέφυγε λίγο από τα γυάλινα κτίρια κάνοντας μια βόλτα στη χριστουγεννιάτικη αγορά που είχε στηθεί και εκεί και ήταν πλήρως ανοικτή από τα τέλη του Νοεμβρίου (κάποιες άλλες άνοιγαν 1-2 μέρες μετά την άφιξή μας -που ήταν στις 21 Νοεμβρίου- ενώ κάποιες ακόμη στις αρχές Δεκεμβρίου). Οι περισσότεροι ντόπιοι έπιναν ζεστό κρασί σε κάτι πανέμορφες κουπίτσες, εμείς όμως, αν και δελεαστήκαμε από τη σκέψη, νιώσαμε την ανάγκη για λίγη καφεΐνη. Έτσι, με το ζεστό καφεδάκι στο χέρι, κάναμε μια μικρή στάση σ’ ένα stand της αγοράς, απολαμβάνοντας όμορφες μυρωδιές από λουκάνικα, ζεστά ψωμάκια και άλλες λιχουδιές από μαγαζάκια που είχαν στηθεί υπαίθρια. Ήταν όμως πολύ νωρίς για να τσιμπήσουμε κάτι, καθώς το πρωινό τελικά μας κρατούσε για πολλές ώρες χωρίς επιθυμία να φάμε κάτι άλλο.
Μετά απ’ αυτή τη σύντομη στάση και αφού είδαμε και μια υπαίθρια mini έκθεση με κομμάτια από το τείχος καλυμμένα με graffiti καθώς και πληροφορίες για το Berlin Wall, συνεχίσαμε προς το περίφημο Sony Center, το χαρακτηριστικότερο κτίριο της Potsdamer Platz με τον περίτεχνο θόλο. Πέρα από τα head-quarters της Sony στην Ευρώπη, φιλοξενεί ένα 3D Imax cinema, το μουσείο κινηματογράφου και τηλεόρασης, ένα κατάστημα της Sony, καθώς και κάποια ακόμη μαγαζιά.
Βρήκαμε ένα ενδιαφέρον καφέ, το οποίο μας κέντρισε το ενδιαφέρον με την κατασκευή του. Ένα παλιό κτίριο είχε επενδυθεί με γυαλί ώστε να ταιριάζει με την αισθητική του υπόλοιπου χώρου και μέσα φιλοξενούσε ένα ζεστό καφέ, το Kaisersaal, που, όπως διαπιστώσαμε, είχε φοβερά γλυκά σε σημείο να μην ξέρεις ποιο να διαλέξεις. Αν και η επιθυμία της φίλης μου για τσιγάρο ήταν μεγάλη, είπαμε να αποφύγουμε τα καθίσματα έξω, καθώς ούτε οι κουβέρτες που υπήρχαν μας δημιουργούσαν τη διάθεση να καθίσουμε σε εξωτερικό χώρο μ’ αυτό το κρύο. Μπαίνοντας στο μαγαζί, μια χοντρή κουρτίνα προφύλασσε το χώρο από τις χαμηλές εξωτερικές θερμοκρασίες, καθώς οι πόρτες δεν είναι ποτέ αρκετές σε τέτοια κλίματα. Για να μην τα πολυλογώ (μα τι έγραψα τώρα βλέποντας τα κατεβατά μου για την περιγραφή ελάχιστων ωρών!), σ’ αυτό το μαγαζί ήπια μια καταπληκτική ζεστή σοκολάτα και η φίλη μου πήρε ένα πεντανόστιμο γλυκό (σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα! - μας άρεσε τόσο πολύ, αν και κάτσαμε λίγο στην πόλη, προλάβαμε να… ξαναπάμε και να τιμήσουμε 2 ακόμη γλυκάκια!). Επίσης, αξίζει πάρα πολύ ως κτίριο, κάντε μία βόλτα μέχρι τις… τουαλέτες για να δείτε το εσωτερικό του, είναι πραγματικά μοναδικό.
Επόμενη στάση μετά την Potsdamer Platz (αφού περάσαμε και από τη Legoland για κάποια δωράκια) και καθώς η ώρα πέρναγε, ήταν το KaDeWe, το μεγαλύτερο πολυκατάστημα του Βερολίνου, για να ικανοποιήσουμε και λίγο τη shopping πλευρά μας. Στην ουσία, βέβαια, για λίγο το αντιμετωπίσαμε ως… αξιοθέατο, αντικρίζοντας τις πανέμορφα στολισμένες βιτρίνες, αλλά και το ισόγειό του. Κάνοντας μια πολύ γρήγορη βόλτα στους επόμενους ορόφους για να καταλήξουμε -πού αλλού- παρά στο… gourmet floor, στον όροφο που είναι αφιερωμένος σε χιλιάδες λιχουδιές για κάθε γούστο. Σύμφωνα με τον οδηγό του DK, 1800 τυριά, 1400 ψωμιά και ζύμες και 2000 κρύα κρεατικά είναι διαθέσιμα για να τα αγοράσει κανείς, ενώ υπάρχουν και γωνιές για να κάτσεις να γευτείς κάποιες από τις λιχουδιές παραγγέλνοντάς τις. Εμείς πήραμε μερικά λουκάνικα, ένα Leberkaese (γερμανικό χοιρινό αλλαντικό, το οποίο το ζεσταίνουνε στη σχάρα και, μάλιστα, χρειάστηκε να βάλουνε 3 (!) φορές το θερμόμετρο ώστε να ελέγξουν ότι έχει φτάσει στην επιθυμητή θερμοκρασία και να το κατεβάσουνε από τη φωτιά), ψωμάκια, pretzel, αλλά και μερικές μπύρες, έτσι για να τηρήσουμε τις παραδόσεις της χώρας στην οποία βρισκόμασταν.
Βγαίνοντας από το KaDeWe, περάσαμε από το λεγόμενο «Κούφιο Δόντι», την Kaizer-Wilhelm-Gedachtnis-Kirche, με τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας να έχουν μείνει ανέπαφα για να θυμίζουν στους Γερμανούς τα δεινά του πολέμου, ενώ δίπλα έχει χτιστεί ένας νέος ναός. Συνεχίσαμε με λίγα ψώνια στην Kurfurstendamm, έναν από τους εμπορικούς δρόμους της πόλης, έως... να κλείσουν και τα τελευταία καταστήματα και κατόπιν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Η πρώτη μέρα στο Βερολίνο έφτασε στο τέλος της. Όπως καταλάβατε πού όρεξη να βγούμε το βράδυ, μετά από όλο αυτό το περπάτημα...
Το μάτι μας ξέφυγε λίγο από τα γυάλινα κτίρια κάνοντας μια βόλτα στη χριστουγεννιάτικη αγορά που είχε στηθεί και εκεί και ήταν πλήρως ανοικτή από τα τέλη του Νοεμβρίου (κάποιες άλλες άνοιγαν 1-2 μέρες μετά την άφιξή μας -που ήταν στις 21 Νοεμβρίου- ενώ κάποιες ακόμη στις αρχές Δεκεμβρίου). Οι περισσότεροι ντόπιοι έπιναν ζεστό κρασί σε κάτι πανέμορφες κουπίτσες, εμείς όμως, αν και δελεαστήκαμε από τη σκέψη, νιώσαμε την ανάγκη για λίγη καφεΐνη. Έτσι, με το ζεστό καφεδάκι στο χέρι, κάναμε μια μικρή στάση σ’ ένα stand της αγοράς, απολαμβάνοντας όμορφες μυρωδιές από λουκάνικα, ζεστά ψωμάκια και άλλες λιχουδιές από μαγαζάκια που είχαν στηθεί υπαίθρια. Ήταν όμως πολύ νωρίς για να τσιμπήσουμε κάτι, καθώς το πρωινό τελικά μας κρατούσε για πολλές ώρες χωρίς επιθυμία να φάμε κάτι άλλο.
Μετά απ’ αυτή τη σύντομη στάση και αφού είδαμε και μια υπαίθρια mini έκθεση με κομμάτια από το τείχος καλυμμένα με graffiti καθώς και πληροφορίες για το Berlin Wall, συνεχίσαμε προς το περίφημο Sony Center, το χαρακτηριστικότερο κτίριο της Potsdamer Platz με τον περίτεχνο θόλο. Πέρα από τα head-quarters της Sony στην Ευρώπη, φιλοξενεί ένα 3D Imax cinema, το μουσείο κινηματογράφου και τηλεόρασης, ένα κατάστημα της Sony, καθώς και κάποια ακόμη μαγαζιά.
Βρήκαμε ένα ενδιαφέρον καφέ, το οποίο μας κέντρισε το ενδιαφέρον με την κατασκευή του. Ένα παλιό κτίριο είχε επενδυθεί με γυαλί ώστε να ταιριάζει με την αισθητική του υπόλοιπου χώρου και μέσα φιλοξενούσε ένα ζεστό καφέ, το Kaisersaal, που, όπως διαπιστώσαμε, είχε φοβερά γλυκά σε σημείο να μην ξέρεις ποιο να διαλέξεις. Αν και η επιθυμία της φίλης μου για τσιγάρο ήταν μεγάλη, είπαμε να αποφύγουμε τα καθίσματα έξω, καθώς ούτε οι κουβέρτες που υπήρχαν μας δημιουργούσαν τη διάθεση να καθίσουμε σε εξωτερικό χώρο μ’ αυτό το κρύο. Μπαίνοντας στο μαγαζί, μια χοντρή κουρτίνα προφύλασσε το χώρο από τις χαμηλές εξωτερικές θερμοκρασίες, καθώς οι πόρτες δεν είναι ποτέ αρκετές σε τέτοια κλίματα. Για να μην τα πολυλογώ (μα τι έγραψα τώρα βλέποντας τα κατεβατά μου για την περιγραφή ελάχιστων ωρών!), σ’ αυτό το μαγαζί ήπια μια καταπληκτική ζεστή σοκολάτα και η φίλη μου πήρε ένα πεντανόστιμο γλυκό (σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα! - μας άρεσε τόσο πολύ, αν και κάτσαμε λίγο στην πόλη, προλάβαμε να… ξαναπάμε και να τιμήσουμε 2 ακόμη γλυκάκια!). Επίσης, αξίζει πάρα πολύ ως κτίριο, κάντε μία βόλτα μέχρι τις… τουαλέτες για να δείτε το εσωτερικό του, είναι πραγματικά μοναδικό.
Επόμενη στάση μετά την Potsdamer Platz (αφού περάσαμε και από τη Legoland για κάποια δωράκια) και καθώς η ώρα πέρναγε, ήταν το KaDeWe, το μεγαλύτερο πολυκατάστημα του Βερολίνου, για να ικανοποιήσουμε και λίγο τη shopping πλευρά μας. Στην ουσία, βέβαια, για λίγο το αντιμετωπίσαμε ως… αξιοθέατο, αντικρίζοντας τις πανέμορφα στολισμένες βιτρίνες, αλλά και το ισόγειό του. Κάνοντας μια πολύ γρήγορη βόλτα στους επόμενους ορόφους για να καταλήξουμε -πού αλλού- παρά στο… gourmet floor, στον όροφο που είναι αφιερωμένος σε χιλιάδες λιχουδιές για κάθε γούστο. Σύμφωνα με τον οδηγό του DK, 1800 τυριά, 1400 ψωμιά και ζύμες και 2000 κρύα κρεατικά είναι διαθέσιμα για να τα αγοράσει κανείς, ενώ υπάρχουν και γωνιές για να κάτσεις να γευτείς κάποιες από τις λιχουδιές παραγγέλνοντάς τις. Εμείς πήραμε μερικά λουκάνικα, ένα Leberkaese (γερμανικό χοιρινό αλλαντικό, το οποίο το ζεσταίνουνε στη σχάρα και, μάλιστα, χρειάστηκε να βάλουνε 3 (!) φορές το θερμόμετρο ώστε να ελέγξουν ότι έχει φτάσει στην επιθυμητή θερμοκρασία και να το κατεβάσουνε από τη φωτιά), ψωμάκια, pretzel, αλλά και μερικές μπύρες, έτσι για να τηρήσουμε τις παραδόσεις της χώρας στην οποία βρισκόμασταν.
Βγαίνοντας από το KaDeWe, περάσαμε από το λεγόμενο «Κούφιο Δόντι», την Kaizer-Wilhelm-Gedachtnis-Kirche, με τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας να έχουν μείνει ανέπαφα για να θυμίζουν στους Γερμανούς τα δεινά του πολέμου, ενώ δίπλα έχει χτιστεί ένας νέος ναός. Συνεχίσαμε με λίγα ψώνια στην Kurfurstendamm, έναν από τους εμπορικούς δρόμους της πόλης, έως... να κλείσουν και τα τελευταία καταστήματα και κατόπιν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Η πρώτη μέρα στο Βερολίνο έφτασε στο τέλος της. Όπως καταλάβατε πού όρεξη να βγούμε το βράδυ, μετά από όλο αυτό το περπάτημα...
Όμως το οτι γράφεις γλαφυρά στο λέω ανιδιοτελώς και παρακαλώ να μην εκληφθεί ως.. γλύψιμο, που θα μου δώσει την άνεση να σε πρήξω στις ερωτήσεις...
