Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.298
- Likes
- 17.192
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η ημέρα. (ταξίδι για Αλμερία)
- 2η ημέρα (Αλμερία/ταξίδι για Γρανάδα)
- 3η ημέρα. (Γρανάδα)
- 4η ημέρα. (Κόρδοβα/ταξίδι για Σεβίλλη)
- 5η ημέρα (Σεβίλλη)
- 6η ημέρα (Σεβίλλη/ημερήσια σε La Rabida)
- 7η ημέρα. (Cadiz/ταξίδι για Algeciras)
- 8η ημέρα (Ταγγέρη)
- 9η ημέρα (Gibraltar/Ronda/ταξίδι για Malaga)
- 10η ημέρα (Malaga)
- 11η ημέρα (ταξίδι επιστροφής/Ζυρίχη)
Τη δεύτερη ημέρα το πρόγραμμά μου είχε ευρύτερο tour στην επαρχία Nijar. Μετά το πρωινό κάναμε μια μικρή βόλτα στην παραλία του San Jose και μετά μια μικρή στάση σε μια παλιά αγροικία και σήμερα ξενοδοχείο στην έξοδο της πόλης, το «El Sotilo», το οποίο «έπαιξε» στην πρώτη ταινία το «A fistfull of dollars».
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την πόλη Rodalquilar την πόλη των μεταλλωρύχων όπως τη λένε λόγω των εγκαταλελημμένων πια μεταλλείων χρυσού που έχει. Τα παλιά μεταλλεία της επίσης σκηνικά ταινίας (του Indiana Jones). Αφήσαμε την πόλη στα δεξιά μας λοξοδρομώντας προκειμένου να δούμε από κοντά μία εγκαταλημμένη (δυστυχώς) εκκλησία-πύργο που είχε «παίξει» σαν το κρυσφύγετο των ληστών στην 2η ταινία «For a few dollars more». Πολύ κοντά σε αυτόν τον πύργο υπάρχει παραλία παρόμοιας ομορφιάς με της προηγούμενης ημέρας, αλλά πιο νεολεϊστικη.
Στη συνέχεια μέσω του Rodalquilar και αφού περάσαμε από την καρδιά των μεταλλείων ανεβαίνοντας έναν φιδίσιο δρόμο πάνω στο βουνό προχωρήσαμε προκειμένου να βρούμε την cortijo de fraile. Πρόκειται για μια αγροικία -εκκλησία-μοναστήρι που έχει «πρωταγωνιστήσει» σε πάρα πολλές ταινίες, καθώς επίσης ήταν και το σκηνικό της πραγματικής ιστορίας από την οποία εμπνεύστηκε ο Λόρκα το «Ματωμένο Γάμο» του. Ο δρόμος ήταν δύσβατος. Χωματόδρομος και ερημικός. Ο via mischelin δεν τον έχει. Τον έχει όμως ο google earth. Μάλλον για να βρούμε τη cortijo de fraile πήγαμε λίγο ανορθόδοξα, αλλά μόνο από αυτόν τον δρόμο θα έβλεπα την ομορφιά του τοπίου. Χωματόδρομοι που οριοθετούνταν από αθάνατα (τα ψηλά λουλούδια των κάκτων της ερήμου). Ύστερα από λίγα χιλιόμετρα φτάσαμε. Από τα πλέον επιβλητικά σκηνικά που έχω δει ποτέ μου. Και ήμασταν μόνοι μας. Ψυχή τριγύρω. Δεν μπορώ να την περιγράψω με την γλαφυρότητα που της αξίζει. Θα πρέπει να σας παραπέμψω στο άρθρο του Γεωτροπίου για να πάρετε μία ιδέα.
Είναι κρίμα που την έχουν εγκαταλείψει. Είναι ένα πολύ όμορφο κτίριο σε πολύ ωραίο περιβάλλον. Γνωρίζω ότι οι κάτοικοι έχουν κάνει προσπάθειες να ευαισθητοποιήσουν την Πολιτεία αλλά μάλλον δεν τα έχουν καταφέρει.
Συνεχίσαμε από άλλο δρόμο προς το Los Albaricoques. Μέσα σε αυτό το χωριό έχει γυριστεί σχεδόν όλο το «For a few dollars more». Υπάρχουν οδοί αφιερωμένοι στους συντελεστές της ταινίας. Οδός Jan Maria Volonte, οδός Sergio Leone, οδός Enio Moricone, οδός Clint Istwound κ.α. Υπάρχει η αλάνα της μονομαχίας της τελευταίας σκηνής. Η διαφορά με τα προηγούμενα σκηνικά είναι ότι εδώ υπάρχουν πινακίδες που υποδεικνύουν τις σκηνές. Δηλαδή δεν μπορείς να προσπεράσεις το χωριό κατά λάθος.
Εγώ ένοιωσα ότι ταξίδεψα πίσω στο χρόνο. Αν αγνοήσεις τις πινακίδες και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεν έχει αλλάξει τίποτα. Να σημειώσω ότι η επίσκεψή μας έγινε μέσα στο μεσημέρι, δηλ. την ώρα της Ισπανικής «σιέστα» και δεν είδαμε ούτε έναν άνθρωπο στο δρόμο. Εμένα μάλλον αυτό μου άρεσε περισσότερο. Δηλ. το ότι ήμουνα σε έναν τουριστικό προορισμό της απόλυτης αρεσκείας μου, χωρίς όμως να έχει τουρίστες γύρω μου.
Φεύγουμε από το χωριό και στο 1,5χλμ δεξιά μας είδαμε άλλη αγροικία, κατοικίσιμο σπίτι τώρα που ήταν το σπίτι του Stevens στο “A few dollars more”. Έβγαλα κάποιες όσο μπορούσα διακριτικές φωτογραφίες με τον ιδιοκτήτη να με κοιτάει περίεργα. Που να φανταστεί ότι έβλεπα το σπίτι του σαν αξιοθέατο…..Συνεχίσαμε βλέποντας στο δρόμο και άλλα παρόμοια μέχρι που φτάσαμε στο μέγα “σκηνικό”. Ύστερα από τα outsider και δυσεύρετρα σκηνικά ταινιών, φτάσαμε στο πρωταγωνιστικό και άκρως τουριστικό σκηνικό, το oasys ή mini Holywood. Πρόκειται για ένα χωριό τύπου western που το έχτισε ο Leone στα πρότυπα της Αμερικάνικης Δύσης γύρω στο 1964, προκειμένου να γυρίσει το «A few dollars more» και το «The good, the bud and the ugly» αργότερα.
Το χωριό μετά τις ταινίες το απέκτησε κάποιος ιδιώτης και τώρα είναι θεματικό πάρκο, με την τσουχτερή είσοδο των 20?. Νομίζω όμως ότι τα άξιζε τα λεφτά του.
Εκτός από το χωριό που μόνο να περιπλανηθείς λίγο είναι μια εμπειρία, παρακολουθήσαμε και παράσταση με ληστές, πιστολίδι κρεμάλες κ.τ.λ. καθώς και can-can show σε saloon. Έχει δύο πρωινές παραστάσεις και δύο απογευματινές.
Και η ζέστη ζέστη, όπως στην Αμερικάνικη έρημο. Εδώ όμως υπήρχε και πισίνα την οποία και εκμεταλλεύτηκα. Στο χώρο υπήρχε και ζωολογικός κήπος στον οποίο κάναμε μικρή όμως βόλτα γιατί έπρεπε να φύγουμε σύντομα για να προλάβουμε το chek in του ξενοδοχείου που είχαμε κλείσει στη Γρανάδα στις 9:00 το βράδυ.
Όντως ύστερα από 150χλμ και 1,45’ φτάσαμε στις 9:00 ακριβώς. Το ξενοδοχείο λεγόταν “La Garapa”. Ήταν ένα μικρό οικογενειακό εξοχικό ξενοδοχείο, πολύ όμορφο, περιφερειακά της Γρανάδα, στην περιοχή Cajar. Εδώ θέλω να σημειώσω ότι σε όλες τις πόλεις διανυκτερεύσαμε σε ξενοδοχεία περιφερειακά δηλ. λίγο έξω από την πόλη, προκειμένου να βρούμε πιο καλές τιμές και ελεύθερο parking. Στα κέντρα των πόλεων πηγαίναμε είτε με το αυτοκίνητο και παρκάραμε όπου βρίσκαμε ελεύθερα, είτε με metro (όπως κάναμε στη Σεβίλλη).
Εκείνο το βράδυ φάγαμε σε μία ταβέρνα της περιοχής (όπου πετύχαμε και τραπέζι γάμου) και κοιμηθήκαμε πραγματικά εξαντλημένοι. Η επόμενη ημέρα προβλέπονταν χαλαρή στη Granada.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την πόλη Rodalquilar την πόλη των μεταλλωρύχων όπως τη λένε λόγω των εγκαταλελημμένων πια μεταλλείων χρυσού που έχει. Τα παλιά μεταλλεία της επίσης σκηνικά ταινίας (του Indiana Jones). Αφήσαμε την πόλη στα δεξιά μας λοξοδρομώντας προκειμένου να δούμε από κοντά μία εγκαταλημμένη (δυστυχώς) εκκλησία-πύργο που είχε «παίξει» σαν το κρυσφύγετο των ληστών στην 2η ταινία «For a few dollars more». Πολύ κοντά σε αυτόν τον πύργο υπάρχει παραλία παρόμοιας ομορφιάς με της προηγούμενης ημέρας, αλλά πιο νεολεϊστικη.
Στη συνέχεια μέσω του Rodalquilar και αφού περάσαμε από την καρδιά των μεταλλείων ανεβαίνοντας έναν φιδίσιο δρόμο πάνω στο βουνό προχωρήσαμε προκειμένου να βρούμε την cortijo de fraile. Πρόκειται για μια αγροικία -εκκλησία-μοναστήρι που έχει «πρωταγωνιστήσει» σε πάρα πολλές ταινίες, καθώς επίσης ήταν και το σκηνικό της πραγματικής ιστορίας από την οποία εμπνεύστηκε ο Λόρκα το «Ματωμένο Γάμο» του. Ο δρόμος ήταν δύσβατος. Χωματόδρομος και ερημικός. Ο via mischelin δεν τον έχει. Τον έχει όμως ο google earth. Μάλλον για να βρούμε τη cortijo de fraile πήγαμε λίγο ανορθόδοξα, αλλά μόνο από αυτόν τον δρόμο θα έβλεπα την ομορφιά του τοπίου. Χωματόδρομοι που οριοθετούνταν από αθάνατα (τα ψηλά λουλούδια των κάκτων της ερήμου). Ύστερα από λίγα χιλιόμετρα φτάσαμε. Από τα πλέον επιβλητικά σκηνικά που έχω δει ποτέ μου. Και ήμασταν μόνοι μας. Ψυχή τριγύρω. Δεν μπορώ να την περιγράψω με την γλαφυρότητα που της αξίζει. Θα πρέπει να σας παραπέμψω στο άρθρο του Γεωτροπίου για να πάρετε μία ιδέα.
Είναι κρίμα που την έχουν εγκαταλείψει. Είναι ένα πολύ όμορφο κτίριο σε πολύ ωραίο περιβάλλον. Γνωρίζω ότι οι κάτοικοι έχουν κάνει προσπάθειες να ευαισθητοποιήσουν την Πολιτεία αλλά μάλλον δεν τα έχουν καταφέρει.
Συνεχίσαμε από άλλο δρόμο προς το Los Albaricoques. Μέσα σε αυτό το χωριό έχει γυριστεί σχεδόν όλο το «For a few dollars more». Υπάρχουν οδοί αφιερωμένοι στους συντελεστές της ταινίας. Οδός Jan Maria Volonte, οδός Sergio Leone, οδός Enio Moricone, οδός Clint Istwound κ.α. Υπάρχει η αλάνα της μονομαχίας της τελευταίας σκηνής. Η διαφορά με τα προηγούμενα σκηνικά είναι ότι εδώ υπάρχουν πινακίδες που υποδεικνύουν τις σκηνές. Δηλαδή δεν μπορείς να προσπεράσεις το χωριό κατά λάθος.
Εγώ ένοιωσα ότι ταξίδεψα πίσω στο χρόνο. Αν αγνοήσεις τις πινακίδες και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεν έχει αλλάξει τίποτα. Να σημειώσω ότι η επίσκεψή μας έγινε μέσα στο μεσημέρι, δηλ. την ώρα της Ισπανικής «σιέστα» και δεν είδαμε ούτε έναν άνθρωπο στο δρόμο. Εμένα μάλλον αυτό μου άρεσε περισσότερο. Δηλ. το ότι ήμουνα σε έναν τουριστικό προορισμό της απόλυτης αρεσκείας μου, χωρίς όμως να έχει τουρίστες γύρω μου.
Φεύγουμε από το χωριό και στο 1,5χλμ δεξιά μας είδαμε άλλη αγροικία, κατοικίσιμο σπίτι τώρα που ήταν το σπίτι του Stevens στο “A few dollars more”. Έβγαλα κάποιες όσο μπορούσα διακριτικές φωτογραφίες με τον ιδιοκτήτη να με κοιτάει περίεργα. Που να φανταστεί ότι έβλεπα το σπίτι του σαν αξιοθέατο…..Συνεχίσαμε βλέποντας στο δρόμο και άλλα παρόμοια μέχρι που φτάσαμε στο μέγα “σκηνικό”. Ύστερα από τα outsider και δυσεύρετρα σκηνικά ταινιών, φτάσαμε στο πρωταγωνιστικό και άκρως τουριστικό σκηνικό, το oasys ή mini Holywood. Πρόκειται για ένα χωριό τύπου western που το έχτισε ο Leone στα πρότυπα της Αμερικάνικης Δύσης γύρω στο 1964, προκειμένου να γυρίσει το «A few dollars more» και το «The good, the bud and the ugly» αργότερα.
Το χωριό μετά τις ταινίες το απέκτησε κάποιος ιδιώτης και τώρα είναι θεματικό πάρκο, με την τσουχτερή είσοδο των 20?. Νομίζω όμως ότι τα άξιζε τα λεφτά του.
Εκτός από το χωριό που μόνο να περιπλανηθείς λίγο είναι μια εμπειρία, παρακολουθήσαμε και παράσταση με ληστές, πιστολίδι κρεμάλες κ.τ.λ. καθώς και can-can show σε saloon. Έχει δύο πρωινές παραστάσεις και δύο απογευματινές.
Και η ζέστη ζέστη, όπως στην Αμερικάνικη έρημο. Εδώ όμως υπήρχε και πισίνα την οποία και εκμεταλλεύτηκα. Στο χώρο υπήρχε και ζωολογικός κήπος στον οποίο κάναμε μικρή όμως βόλτα γιατί έπρεπε να φύγουμε σύντομα για να προλάβουμε το chek in του ξενοδοχείου που είχαμε κλείσει στη Γρανάδα στις 9:00 το βράδυ.
Όντως ύστερα από 150χλμ και 1,45’ φτάσαμε στις 9:00 ακριβώς. Το ξενοδοχείο λεγόταν “La Garapa”. Ήταν ένα μικρό οικογενειακό εξοχικό ξενοδοχείο, πολύ όμορφο, περιφερειακά της Γρανάδα, στην περιοχή Cajar. Εδώ θέλω να σημειώσω ότι σε όλες τις πόλεις διανυκτερεύσαμε σε ξενοδοχεία περιφερειακά δηλ. λίγο έξω από την πόλη, προκειμένου να βρούμε πιο καλές τιμές και ελεύθερο parking. Στα κέντρα των πόλεων πηγαίναμε είτε με το αυτοκίνητο και παρκάραμε όπου βρίσκαμε ελεύθερα, είτε με metro (όπως κάναμε στη Σεβίλλη).
Εκείνο το βράδυ φάγαμε σε μία ταβέρνα της περιοχής (όπου πετύχαμε και τραπέζι γάμου) και κοιμηθήκαμε πραγματικά εξαντλημένοι. Η επόμενη ημέρα προβλέπονταν χαλαρή στη Granada.
Attachments
Last edited by a moderator:
