Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.298
- Likes
- 17.192
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η ημέρα. (ταξίδι για Αλμερία)
- 2η ημέρα (Αλμερία/ταξίδι για Γρανάδα)
- 3η ημέρα. (Γρανάδα)
- 4η ημέρα. (Κόρδοβα/ταξίδι για Σεβίλλη)
- 5η ημέρα (Σεβίλλη)
- 6η ημέρα (Σεβίλλη/ημερήσια σε La Rabida)
- 7η ημέρα. (Cadiz/ταξίδι για Algeciras)
- 8η ημέρα (Ταγγέρη)
- 9η ημέρα (Gibraltar/Ronda/ταξίδι για Malaga)
- 10η ημέρα (Malaga)
- 11η ημέρα (ταξίδι επιστροφής/Ζυρίχη)
Την επόμενη ημέρα ο αέρας λυσσομανούσε. Χειρότερα από ότι την προηγούμενη. Όσο και να ήθελα να πατήσω το πόδι μου στο Μαρόκο, η ιδέα ότι θα θαλασσοπνιγόμουνα ή ότι θα μπορούσαμε να αποκλειστούμε απέναντι με φόβιζε. Ο άνδρας μου δεν πολυήθελε να πάμε.
Θα πηγαίναμε Tarifa και θα αποφασίζαμε επί τόπου. Φθάνουμε Tarifa 10:55. Κρίμα γιατί δεν προλαβαίναμε το πλοίο των 11:00, το οποίο ήταν ακόμα δεμένο. Στο πρακτορείο βρήκαμε μία προσφορά που αντί για το αλερετούρ σκέτο εισητήριο μπορούσαμε να πάρουμε στην ίδια τιμή ένα «πακέτο» που είχε και ξενάγηση και φαγητό μαζί. Αυτό κάναμε. Θα περνούσαμε με το πλοίο των 1:00 και θα επιστρέφαμε με των 6:00. Η καθαρή διαδρομή θεωρητικά ήταν 35 λεπτά. Τελικά το πλοίο των 1:00 έφυγε 2 παρά αφού έπρεπε να τελειώσουν πρώτα οι διατυπώσεις και η θαλάσσια διαδρομή ήταν 50 λεπτά. Τίποτα δηλαδή εντός προγράμματος. Εδώ είχαμε να κάνουμε με Αφρική. Δεν πειράζει. Εγώ να πατήσω το πόδι μου ήθελα και να πάρω μια μυρωδιά από Μαρόκο.
Απέναντι μας περίμενε ένας ξεναγός Άραβας φυσικά με χαρακτηριστική μαροκινή ενδυμασία, ο οποίος μιλούσε πολύ καλά Αγγλικά. Η αλήθεια είναι ότι όπου πήγαμε στην Ταγγέρη όλοι μιλούσαν καλά Αγγλικά. Από τους καταστηματάρχες μέχρι και τους μικροπωλητές στο δρόμο που σου «κολλούσαν» αφόρητα να ψωνίσεις. Αυτά δεν μπορούσε ο άνδρας μου. Έχουμε ξαναπάει Β. Αφρική σε Αραβικές χώρες και «μαρτυρήσαμε». Τελικά η επιλογή μας να πάμε με τουριστικό πακετάκι σε αυτήν την φάση αποδείχτηκε σοφή, γιατί ήταν αρκετά ξεκούραστη (ύστερα από το εξαντλητικό πρόγραμμα των προηγούμενων ημερών) και η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένη για την Ταγγέρη και στο σκάρτο τετράωρο που είχαμε στη διάθεσή μας μάλλον μόνο καφέ θα προλαβαίναμε να πιούμε αν ήμασταν μόνοι μας.
Στο group εκτός από εμάς ήταν και άλλο 6 Ισπανοί. Μία οικογένεια 4 ατόμων με μεγάλα παιδιά και ένα νεαρό ζευγάρι. Με ένα μικρό βαν μας ξενάγησαν στο κέντρο της Ταγγέρης και μας πήγαν και μια βόλτα στα προάστια για να δούμε τις βίλες τους. Στη συνέχεια αφήσαμε το αυτοκίνητο και περπατήσαμε στα στενά με τον ξεναγό μπροστά. Το δεύτερο καλύτερο γεύμα (μετά το Cadiz) που έφαγα σε αυτό το ταξίδι ήταν εδώ στην Ταγγέρη και μάλιστα ήταν σε παραδοσιακό μεν αλλά μάλλον τουριστικό εστιατόριο, αν κρίνω από τους Ευρωπαίους θαμώνες του. Είχα την αίσθηση ότι όπου να ’ναι θα εμφανιστεί ο Χεμινγουέη από κάποια γωνία. Μέχρι εδώ καλά. Μετά το φαγητό όμως άρχισε το ζόρι. Ο ξεναγός ήρθε και μας πήρε και μας πήγε σε μαγαζί με χαλιά. Εκεί έγινε παρουσίαση των χαλιών και προφανώς υπήρχε μεγάλη πίεση για να ψωνίσουμε. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι σε όλο το ταξίδι όταν έφτανε η ώρα να συστηθούμε (δηλ. από πού είμαστε), λίγο το ότι Έλληνας ανεξάρτητος (εννοώ χωρίς group) είναι σπάνιο να εμφανιστεί σε αυτά τα μέρη, λίγο του ότι η Ελλάδα περνάει κρίση, ο κόσμος δεν μπορούσε να μαντέψει από πού είμαστε. Νόμιζαν ότι είμαστε Πορτογάλοι ή Βραζιλιάνοι. Στο Μαρόκο μας αναγνώριζαν αμέσως. Μας έλεγαν «γιουνάν». Δεν μπορούσαμε να κρυφτούμε. Επικαλεστήκαμε και την κρίση και δεν ψωνίσαμε τίποτα. Μετά σειρά είχε η επίσκεψη στα μπαχαρικά. Εκεί δεν τη γλυτώσαμε. Πήραμε ένα μπαχαρικό ειδικό για ψάρι και μια μέντα. Εμένα μου φάνηκε ακριβό αλλά πραγματικά δεν είχα κουράγιο για παζάρι. Μετά πήγαμε σε μαγαζί με σουβενίρ. Δεν ψώνισα τίποτα. Είχα ψωνίσει στο παρελθόν από Αίγυπτο, Τυνησία αλλά και Τουρκία. Παντού τα ίδια έχουν. Εδώ τελείωσε η βόλτα. Μας πήγε στο λιμάνι τρία τέταρτα νωρίτερα από την αναχώρηση του πλοίου με τρελό αέρα πάντα. Τελικά είχε αέρα αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν «κούνησε» καθόλου.
Φτάνουμε Tarifa, πήραμε το αυτοκίνητο. Ήταν η πρώτη φορά που είχαμε λίγο άγχος μήπως μας γράψανε. Ευτυχώς όχι. Πήραμε ένα παγωτό στο χέρι, το οποίο το μισό έφαγα, γιατί το υπόλοιπο έλιωσε από τον τρελό αέρα.
Γυρίσαμε στο Palmones και κοιμηθήκαμε ομολογώ όχι και τόσο κουρασμένοι.
Την άλλη ημέρα θα αφήναμε τη θάλασσα και θα πιάναμε τα βουνά…….
Θα πηγαίναμε Tarifa και θα αποφασίζαμε επί τόπου. Φθάνουμε Tarifa 10:55. Κρίμα γιατί δεν προλαβαίναμε το πλοίο των 11:00, το οποίο ήταν ακόμα δεμένο. Στο πρακτορείο βρήκαμε μία προσφορά που αντί για το αλερετούρ σκέτο εισητήριο μπορούσαμε να πάρουμε στην ίδια τιμή ένα «πακέτο» που είχε και ξενάγηση και φαγητό μαζί. Αυτό κάναμε. Θα περνούσαμε με το πλοίο των 1:00 και θα επιστρέφαμε με των 6:00. Η καθαρή διαδρομή θεωρητικά ήταν 35 λεπτά. Τελικά το πλοίο των 1:00 έφυγε 2 παρά αφού έπρεπε να τελειώσουν πρώτα οι διατυπώσεις και η θαλάσσια διαδρομή ήταν 50 λεπτά. Τίποτα δηλαδή εντός προγράμματος. Εδώ είχαμε να κάνουμε με Αφρική. Δεν πειράζει. Εγώ να πατήσω το πόδι μου ήθελα και να πάρω μια μυρωδιά από Μαρόκο.
Απέναντι μας περίμενε ένας ξεναγός Άραβας φυσικά με χαρακτηριστική μαροκινή ενδυμασία, ο οποίος μιλούσε πολύ καλά Αγγλικά. Η αλήθεια είναι ότι όπου πήγαμε στην Ταγγέρη όλοι μιλούσαν καλά Αγγλικά. Από τους καταστηματάρχες μέχρι και τους μικροπωλητές στο δρόμο που σου «κολλούσαν» αφόρητα να ψωνίσεις. Αυτά δεν μπορούσε ο άνδρας μου. Έχουμε ξαναπάει Β. Αφρική σε Αραβικές χώρες και «μαρτυρήσαμε». Τελικά η επιλογή μας να πάμε με τουριστικό πακετάκι σε αυτήν την φάση αποδείχτηκε σοφή, γιατί ήταν αρκετά ξεκούραστη (ύστερα από το εξαντλητικό πρόγραμμα των προηγούμενων ημερών) και η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένη για την Ταγγέρη και στο σκάρτο τετράωρο που είχαμε στη διάθεσή μας μάλλον μόνο καφέ θα προλαβαίναμε να πιούμε αν ήμασταν μόνοι μας.
Στο group εκτός από εμάς ήταν και άλλο 6 Ισπανοί. Μία οικογένεια 4 ατόμων με μεγάλα παιδιά και ένα νεαρό ζευγάρι. Με ένα μικρό βαν μας ξενάγησαν στο κέντρο της Ταγγέρης και μας πήγαν και μια βόλτα στα προάστια για να δούμε τις βίλες τους. Στη συνέχεια αφήσαμε το αυτοκίνητο και περπατήσαμε στα στενά με τον ξεναγό μπροστά. Το δεύτερο καλύτερο γεύμα (μετά το Cadiz) που έφαγα σε αυτό το ταξίδι ήταν εδώ στην Ταγγέρη και μάλιστα ήταν σε παραδοσιακό μεν αλλά μάλλον τουριστικό εστιατόριο, αν κρίνω από τους Ευρωπαίους θαμώνες του. Είχα την αίσθηση ότι όπου να ’ναι θα εμφανιστεί ο Χεμινγουέη από κάποια γωνία. Μέχρι εδώ καλά. Μετά το φαγητό όμως άρχισε το ζόρι. Ο ξεναγός ήρθε και μας πήρε και μας πήγε σε μαγαζί με χαλιά. Εκεί έγινε παρουσίαση των χαλιών και προφανώς υπήρχε μεγάλη πίεση για να ψωνίσουμε. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι σε όλο το ταξίδι όταν έφτανε η ώρα να συστηθούμε (δηλ. από πού είμαστε), λίγο το ότι Έλληνας ανεξάρτητος (εννοώ χωρίς group) είναι σπάνιο να εμφανιστεί σε αυτά τα μέρη, λίγο του ότι η Ελλάδα περνάει κρίση, ο κόσμος δεν μπορούσε να μαντέψει από πού είμαστε. Νόμιζαν ότι είμαστε Πορτογάλοι ή Βραζιλιάνοι. Στο Μαρόκο μας αναγνώριζαν αμέσως. Μας έλεγαν «γιουνάν». Δεν μπορούσαμε να κρυφτούμε. Επικαλεστήκαμε και την κρίση και δεν ψωνίσαμε τίποτα. Μετά σειρά είχε η επίσκεψη στα μπαχαρικά. Εκεί δεν τη γλυτώσαμε. Πήραμε ένα μπαχαρικό ειδικό για ψάρι και μια μέντα. Εμένα μου φάνηκε ακριβό αλλά πραγματικά δεν είχα κουράγιο για παζάρι. Μετά πήγαμε σε μαγαζί με σουβενίρ. Δεν ψώνισα τίποτα. Είχα ψωνίσει στο παρελθόν από Αίγυπτο, Τυνησία αλλά και Τουρκία. Παντού τα ίδια έχουν. Εδώ τελείωσε η βόλτα. Μας πήγε στο λιμάνι τρία τέταρτα νωρίτερα από την αναχώρηση του πλοίου με τρελό αέρα πάντα. Τελικά είχε αέρα αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν «κούνησε» καθόλου.
Φτάνουμε Tarifa, πήραμε το αυτοκίνητο. Ήταν η πρώτη φορά που είχαμε λίγο άγχος μήπως μας γράψανε. Ευτυχώς όχι. Πήραμε ένα παγωτό στο χέρι, το οποίο το μισό έφαγα, γιατί το υπόλοιπο έλιωσε από τον τρελό αέρα.
Γυρίσαμε στο Palmones και κοιμηθήκαμε ομολογώ όχι και τόσο κουρασμένοι.
Την άλλη ημέρα θα αφήναμε τη θάλασσα και θα πιάναμε τα βουνά…….
Attachments
Last edited by a moderator:
