Ιταλία Εκεί που δεν Πήγαμε – Κι Εκεί που Καταλήξαμε : Η ομορφιά του απρόοπτου στην Βόρεια Ιταλία

[alma viajer@]

1η ΗΜΕΡΑ( Κέντρο του Μιλάνο- Σκάλα του Μιλάνου- Brera- Duomo- Navigli)

Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε 22-27 Μαΐου 2025 από Αθήνα προς Μπέργκαμο. Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Μπέργκαμο γύρω στις 08.30 το πρωί. Ο καιρός δυστυχώς για εμάς ήταν αρκετά κακός. Ήταν βροχερός και φυσούσε αρκετά. Πριν την έξοδο από το αεροδρόμιο υπήρχε ταμείο με διάφορες εταιρείες λεωφορείων που πήγαιναν στο Μιλάνο. Έτσι, βγάλαμε και εμείς εισιτήριο για εκεί. Η απόσταση από το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο στο κέντρο του Μιλάνο είναι περίπου 50 λεπτά με 1 ώρα με λεωφορείο. Εναλλακτικά, μπορούσαμε να πάρουμε λεωφορείο για Μπέργκαμο και από εκεί τρένο για Μιλάνο. Αυτή η επιλογή αν θυμάμαι καλά κόστιζε και περισσότερο και ήταν πιο χρονοβόρα. Ωστόσο, εκείνη την ημέρα μάλλον έπρεπε να επιλέξουμε αυτόν τον συνδυασμό. Ήταν Πέμπτη πρωί, ο δρόμος είχε τρομερή κίνηση και προφανώς η βροχή δυσκόλευε τη διέλευση των οχημάτων. Έτσι, αντί να κάνουμε 1 ώρα να φτάσουμε στο κέντρο του Μιλάνου κάναμε 2 ώρες και 20 λεπτά. Φοβερό ε; Τα νεύρα μας κρόσια…Σε όλη την διαδρομή έβρεχε ασταμάτητα και όταν κατεβήκαμε από το λεωφορείο επίσης. Πήραμε τον δρόμο για το μετρό προκειμένου να φτάσουμε στο κατάλυμά μας, το Clodi. Είχαμε γίνει παπάκια!!! Το συγκεκριμένο κατάλυμα απείχε περίπου ένα τέταρτο από το κέντρο. Ήταν σε μια συνοικία σαν την δική μας Ομόνοια. Ζούσαν κατά κύριο λόγο ξένοι. Βιαζόμασταν να φτάσουμε, διότι ο οικοδεσπότης μας περίμενε εκεί. Μας είχε πει ότι είχε κάποια δουλειά στις 11 και εμείς φτάσαμε λίγο αργότερα. Που να φανταζόταν και εκείνος και εμείς την καθυστέρηση του λεωφορείου από την κίνηση. Ωστόσο, ήταν ευγενέστατος και μας έδωσε ένα σωρό πληροφορίες για την πόλη, αλλά και για το τι υπάρχει κοντά στο διαμέρισμα, ενώ κατά τη διάρκεια της διαμονής μας, μας ενημέρωνε για απεργίες που είχαν τα ΜΜΜ. Το διαμέρισμα του ήταν όμορφο και ευρύχωρο. Είχε τα πάντα. Δεν μας έλειψε τίποτα. Αλλάξαμε ρούχα, αλλά τα πανωφόρια και οι τσάντες μας είχαν προλάβει να βραχούν. Μαζί με αυτά και δυο βιβλία του συνταξιδιώτη μου. Πιο πολύ για αυτά νοιάστηκε παρά για το ότι είχε γίνει παπί. Τι να κάνει και αυτή η έρμη η ομπρέλα! Πήραμε μια μικρή ανάσα και πήγαμε να φάμε κάτι για να γνωρίσουμε την πόλη της μόδας. Ευτυχώς, η πολλή βροχή κόπασε και έμεινε μόνο ένα ψιχάλισμα. Λίγα μέτρα από το κατάλυμα υπήρχε ένα Carrefour 24ωρο που το τιμήσαμε καθόλη τη διάρκεια της παραμονής μας.

Και αφού πήραμε τις απαραίτητες προμήθειες πήραμε το μετρό για το κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα για τον καθεδρικό ναό της πόλης, τον πασίγνωστο Duomo di Milano, έναν από τους μεγαλύτερους καθεδρικούς στον κόσμο. Η piazza del duomo ήταν βρεγμένη και εμείς βγάλαμε φωτογραφίες με τις ομπρελίτσες μας. Ευτυχώς όμως, το ψιλόβροχο σταμάτησε σύντομα. Ο καθεδρικός ομολογουμένως είναι επιβλητικότατος. Θα μπαίναμε στο εσωτερικό του ναού άλλη στιγμή. Έτσι, συνεχίσαμε προς το παλαιότερο εμπορικό κέντρο του κόσμου, την στοά, Galleria Vittorio Emanuele II. Στην συγκεκριμένη στοά στεγάζονται καταστήματα εστίασης και εμπορικά καταστήματα πανάκριβων οίκων μόδας. Γενικά, όσα μαγαζιά βρίσκονται εκεί πρέπει να είναι αρκετά ακριβά. Ο κόσμος πέρναγε χαζεύοντας την στοά και βγάζοντας φωτογραφίες.

Μια από τις εξόδους της στοάς έβγαζε στην piazza de la Scala, που εκτός από διάφορα μουσεία, palazzos και galleries που υπάρχουν τριγύρω βρίσκεται και η περίφημη Σκάλα του Μιλάνου. Απέξω δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Ο συνταξιδιώτης μου δεν είχε και ιδιαίτερο καημό να μπει μέσα, ωστόσο αποφασίσαμε να κόψουμε εισιτήρια. Η πρώτη αίσθηση είναι ότι μπήκαμε σε ένα ακόμα παλάτι. Κατευθυνθήκαμε προς την μεγάλη σάλα. Ωστόσο, τα φώτα ήταν σβηστά και ο υπάλληλος μας έκανε νόημα να περιμένουμε να βγουν από τα μπαλκονάκια από τους μικρούς εξώστες άλλοι επισκέπτες. Γινόταν πρόβα σε κάποιο έργο. Στη τεράστια σκηνή ήταν τοποθετημένη μια τεράστια κατασκευή, ένα τεράστιο κρανίο. Όταν έφτασε η σειρά μας να μπούμε στους μικρούς εξώστες δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε πολλά εκτός της σκηνής λόγω των κλειστών φώτων. Δεν φαίνονταν πολλές λεπτομέρειες. Παρατηρούσαμε απλά τα τεκταινόμενα στην σκηνή. Προσωπικά, πέρα από την τεραστίων διαστάσεων κατασκευή στη σκηνή δεν εντυπωσιάστηκα από κάτι άλλο. Είχα επισκεφθεί το Θέατρο Απόλλων στη Σύρο, που το αποκαλούν μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου και είχα ήδη πάρει μια πρώτη γεύση. Τέλος πάντων, μετά από λίγη ώρα συνεχίσαμε την περιήγηση μας στην έκθεση που υπήρχε. Περιηγηθήκαμε στις αίθουσες με διάφορες συλλογές και πορτραίτα ανθρώπων της όπερας. Προφανώς, υπήρχε πορτραίτο και της Μαρίας Κάλλας! Οκ…δεν είδαμε φωτισμένη την σάλα της Σκάλας, αλλά δεν εντυπωσιαστήκαμε και από την επίσκεψη. Δε νομίζω ότι θα χάναμε και πολλά αν δεν πηγαίναμε. Θα είχε μεγαλύτερη αξία αν βλέπαμε εκεί μια παράσταση. Προφανώς βέβαια για κάτι τέτοιο έπρεπε να έχουμε κλείσει νωρίς εισιτήριο και να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Συνεχίσαμε την βόλτα μας με κατεύθυνση την πινακοθήκη της Brera. Περιηγηθήκαμε στον αύλειο χώρο και έπειτα κατευθυνθήκαμε στον εκθεσιακό χώρο όπου θαυμάσαμε τους πίνακες. Δεν ξέρω αν η Βrera είναι η καλύτερη επιλογή όσον αφορά τις πινακοθήκες στο Μιλάνο, ωστόσο εμείς ευχαριστηθήκαμε την επίσκεψη και χορτάσαμε τέχνη.

Αν και είχαμε σχεδιάσει διαφορετικά πράγματα για τη συνέχεια, λόγω της καθυστέρησης από την βροχή, δεν ήμασταν σίγουροι για το αν θα προλαβαίναμε όντως να τα δούμε και έτσι αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο Duomo για επίσκεψη στο εσωτερικό και στo roof μιας και η βροχή είχε σταματήσει. Γυρίσαμε από διαφορετικό δρόμο κάνοντας κύκλους και είχαμε την ευκαιρία να δούμε άλλα κτίρια και σημεία ενδιαφέροντος όπως την piazza mercanti. H ουρά για εισιτήρια στο Duomo όπως καταλαβαίνετε είναι πάντα αρκετά μεγάλη. Ευτυχώς, εκείνη την ώρα τα πράγματα ήταν αρκετά διαχειρίσιμα και δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πάρα πολύ. Πληρώσαμε εισιτήριο και για την είσοδο στο μουσείο του Duomo, το οποίο επισκεφθήκαμε εκείνη την στιγμή στο γρήγορο, διότι έκλεινε μετά από κανά μισάωρο. Και αφού είδαμε τα ενδιαφέροντα εκθέματα του μουσείου, μπήκαμε επιτέλους στο εσωτερικό του ναού. Ο ναός ήταν πάρα πολύ μεγάλος και αντίστοιχα μεγαλοπρεπής και στο εσωτερικό του. Είχε πάρα πολύ ωραία βιτρό! Και έπειτα από την περιπλάνηση στο εσωτερικό του ναού ψάξαμε την είσοδο και για το roof. Έπρεπε να περιμένουμε λίγα λεπτά για να ανοίξει. Η ουρά άρχισε να σχηματίζεται στην είσοδο για το ασανσέρ. Όμως και μετά το ασανσέρ υπήρχαν ακόμα κάποια σκαλάκια. Η θέα της πόλης όμως, αλλά και όλο αυτό το διάκοσμο των πύργων σε αποζημίωνε. Ομολογουμένως, ήταν πολύ εντυπωσιακό θέαμα. Όλος ο κόσμος ήταν με τα κινητά στο χέρι για φωτογραφίες. Κάποιοι το είχαν πάρει πολύ σοβαρά. Επαγγελματική φωτογράφιση με τέτοιο στήσιμο. Δυστυχώς οι φωτογραφίες μας είναι αρκετά μουντές, καθώς τα σύννεφα είχαν πυκνώσει και κανά δυο λεπτά πριν αποφασίσουμε να κατέβουμε από τη στέγη άρχισε πάλι ένα ψιλό ψιχάλισμα, το οποίο ευτυχώς σταμάτησε γρήγορα. Τις επόμενες ημέρες η συννεφιά ήταν παρελθόν και ένας λαμπρός ήλιος δέσποζε στον ουρανό.

Σταθήκαμε κάτω από κάποια καμάρα στην πλατεία του Duomo σκεπτόμενοι τι θα κάνουμε στη συνέχεια. Πήραμε εν τω μεταξύ κάτι μικρό και πρόχειρο στο χέρι να ξεγελάσουμε την πείνα μας, καθώς και νεράκι. Χρυσό το μικρό μπουκαλάκι κάτω από το Duomo! Γενικά το νερό μου φάνηκε πολύ ακριβό από όπου και αν το πήραμε. Τέλος πάντων. Πήραμε τα ποδαράκια μας με κατεύθυνση τη συνοικία Navigli. Είπε κανείς ότι το Μιλάνο δεν έχει ποτάμι και κανάλια; Και όμως έχει στην συγκεκριμένη συνοικία που οι ντόπιοι λατρεύουν να πηγαίνουν για aperitivo το απογευματάκι. Είναι αγαπημένο στέκι για ποτό, αλλά και για φαγητό. Στη διαδρομή για τη συγκεκριμένη συνοικία χαζεύαμε τους δρόμους, τα κτίρια και διάφορα σημεία ενδιαφέροντος, όπως τις στήλες του Σαν Λορέντζο. Ομολογώ ότι στη διαδρομή είδαμε και κάποια πολύ όμορφα μαγαζάκια για aperitivo και φαγητό.

Η συνοικία Navigli είναι διαφορετική από την υπόλοιπη πόλη. Προφανώς η ύπαρξη του νερού δίνει άλλο χρώμα στο σημείο αυτό της πόλης. Στο κεντρικό κανάλι υπάρχει μπόλικος κόσμος που κάνει την περαντζάδα του χαζεύοντας το ποτάμι και τα μαγαζιά δεξιά και αριστερά του. Υπάρχουν και αρκετοί πλανόδιοι μικροπωλητές, ενώ ο καθένας μπορεί να αλλάξει όχθη περνώντας τα γεφυράκια που υπάρχουν κατά μήκος του ποταμού. Βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες, ενώ αμφιταλαντευόμασταν σε ποιο μαγαζί θα καθίσουμε για φαγητό μιας και το στομάχι μας έπαιζε ταμπούρλο. Περασμένες 8 το απόγευμα. Κοιτούσαμε κριτικές στο google και το πως μας καθόταν στο μάτι το κάθε μαγαζί. Αποφασίσαμε να κάτσουμε στο Rossopomodoro Naviglio Grande σε μια pizzeria γνωστής αλυσίδας στην Ιταλία και ας μην είχε τις τέλειες κρικές. Λαχταρούσαμε μια πίτσα. Εξάλλου είχε ξυλόφουρνο. Πόσο άσχημα μπορεί να ήταν τα πράγματα. Πήραμε και διάφορα άλλα ορεκτικούλια για να χορτάσουμε. Πολύ λεπτή όντως η ζύμη τους ρε παιδί μου! Δεν είπαμε ουάου, αλλά φάγαμε και χορτάσαμε. Η κούραση μας ήταν πλέον εμφανής. Μιας και είχε νυχτώσει, είχαμε κουραστεί και είχε βάλει και ψύχρα λόγω βροχής, μαζέψαμε τα κομμάτια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το κατάλυμά μας. Φτάνοντας στο κοντινό μετρό, μας περίμενε μια έκπληξη. Κατεβασμένα ρολά. Δεν πιστεύαμε την ατυχία μας. Ο οικοδεσπότης μας, μας είχε ενημερώσει για απεργία των τρένων εκτός Μιλάνου. Τι στο καλό να είχε συμβεί. Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με τα πόδια. Λίγα μέτρα παρακάτω, μια άλλη είσοδος του μετρό του ίδιου σταθμού ήταν ανοιχτή. Βρε τους Ιταλούς. Είχαν κλείσει όλες τις εισόδους του συγκεκριμένου σταθμού εκτός από μία. Άντε τώρα να ξέρεις ότι κάνουν τέτοια κολπάκια οι Ιταλοί! Και με αυτά τα ωραία γυρίσαμε στο κατάλυμα για ξεκούραση.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[alma viajer@]

1η ΗΜΕΡΑ( Κέντρο του Μιλάνο- Σκάλα του Μιλάνου- Brera- Duomo- Navigli)​

Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε 22-27 Μαΐου 2025 από Αθήνα προς Μπέργκαμο. Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Μπέργκαμο γύρω στις 08.30 το πρωί. Ο καιρός δυστυχώς για εμάς ήταν αρκετά κακός. Ήταν βροχερός και φυσούσε αρκετά. Πριν την έξοδο από το αεροδρόμιο υπήρχε ταμείο με διάφορες εταιρείες λεωφορείων που πήγαιναν στο Μιλάνο. Έτσι, βγάλαμε και εμείς εισιτήριο για εκεί. Η απόσταση από το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο στο κέντρο του Μιλάνο είναι περίπου 50 λεπτά με 1 ώρα με λεωφορείο. Εναλλακτικά, μπορούσαμε να πάρουμε λεωφορείο για Μπέργκαμο και από εκεί τρένο για Μιλάνο. Αυτή η επιλογή αν θυμάμαι καλά κόστιζε και περισσότερο και ήταν πιο χρονοβόρα. Ωστόσο, εκείνη την ημέρα μάλλον έπρεπε να επιλέξουμε αυτόν τον συνδυασμό. Ήταν Πέμπτη πρωί, ο δρόμος είχε τρομερή κίνηση και προφανώς η βροχή δυσκόλευε τη διέλευση των οχημάτων. Έτσι, αντί να κάνουμε 1 ώρα να φτάσουμε στο κέντρο του Μιλάνου κάναμε 2 ώρες και 20 λεπτά. Φοβερό ε; Τα νεύρα μας κρόσια…Σε όλη την διαδρομή έβρεχε ασταμάτητα και όταν κατεβήκαμε από το λεωφορείο επίσης. Πήραμε τον δρόμο για το μετρό προκειμένου να φτάσουμε στο κατάλυμά μας, το Clodi. Είχαμε γίνει παπάκια!!! Το συγκεκριμένο κατάλυμα απείχε περίπου ένα τέταρτο από το κέντρο. Ήταν σε μια συνοικία σαν την δική μας Ομόνοια. Ζούσαν κατά κύριο λόγο ξένοι. Βιαζόμασταν να φτάσουμε, διότι ο οικοδεσπότης μας περίμενε εκεί. Μας είχε πει ότι είχε κάποια δουλειά στις 11 και εμείς φτάσαμε λίγο αργότερα. Που να φανταζόταν και εκείνος και εμείς την καθυστέρηση του λεωφορείου από την κίνηση. Ωστόσο, ήταν ευγενέστατος και μας έδωσε ένα σωρό πληροφορίες για την πόλη, αλλά και για το τι υπάρχει κοντά στο διαμέρισμα, ενώ κατά τη διάρκεια της διαμονής μας, μας ενημέρωνε για απεργίες που είχαν τα ΜΜΜ. Το διαμέρισμα του ήταν όμορφο και ευρύχωρο. Είχε τα πάντα. Δεν μας έλειψε τίποτα. Αλλάξαμε ρούχα, αλλά τα πανωφόρια και οι τσάντες μας είχαν προλάβει να βραχούν. Μαζί με αυτά και δυο βιβλία του συνταξιδιώτη μου. Πιο πολύ για αυτά νοιάστηκε παρά για το ότι είχε γίνει παπί. Τι να κάνει και αυτή η έρμη η ομπρέλα! Πήραμε μια μικρή ανάσα και πήγαμε να φάμε κάτι για να γνωρίσουμε την πόλη της μόδας. Ευτυχώς, η πολλή βροχή κόπασε και έμεινε μόνο ένα ψιχάλισμα. Λίγα μέτρα από το κατάλυμα υπήρχε ένα Carrefour 24ωρο που το τιμήσαμε καθόλη τη διάρκεια της παραμονής μας.

Και αφού πήραμε τις απαραίτητες προμήθειες πήραμε το μετρό για το κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα για τον καθεδρικό ναό της πόλης, τον πασίγνωστο Duomo di Milano, έναν από τους μεγαλύτερους καθεδρικούς στον κόσμο. Η piazza del duomo ήταν βρεγμένη και εμείς βγάλαμε φωτογραφίες με τις ομπρελίτσες μας. Ευτυχώς όμως, το ψιλόβροχο σταμάτησε σύντομα. Ο καθεδρικός ομολογουμένως είναι επιβλητικότατος. Θα μπαίναμε στο εσωτερικό του ναού άλλη στιγμή. Έτσι, συνεχίσαμε προς το παλαιότερο εμπορικό κέντρο του κόσμου, την στοά, Galleria Vittorio Emanuele II. Στην συγκεκριμένη στοά στεγάζονται καταστήματα εστίασης και εμπορικά καταστήματα πανάκριβων οίκων μόδας. Γενικά, όσα μαγαζιά βρίσκονται εκεί πρέπει να είναι αρκετά ακριβά. Ο κόσμος πέρναγε χαζεύοντας την στοά και βγάζοντας φωτογραφίες.

Μια από τις εξόδους της στοάς έβγαζε στην piazza de la Scala, που εκτός από διάφορα μουσεία, palazzos και galleries που υπάρχουν τριγύρω βρίσκεται και η περίφημη Σκάλα του Μιλάνου. Απέξω δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Ο συνταξιδιώτης μου δεν είχε και ιδιαίτερο καημό να μπει μέσα, ωστόσο αποφασίσαμε να κόψουμε εισιτήρια. Η πρώτη αίσθηση είναι ότι μπήκαμε σε ένα ακόμα παλάτι. Κατευθυνθήκαμε προς την μεγάλη σάλα. Ωστόσο, τα φώτα ήταν σβηστά και ο υπάλληλος μας έκανε νόημα να περιμένουμε να βγουν από τα μπαλκονάκια από τους μικρούς εξώστες άλλοι επισκέπτες. Γινόταν πρόβα σε κάποιο έργο. Στη τεράστια σκηνή ήταν τοποθετημένη μια τεράστια κατασκευή, ένα τεράστιο κρανίο. Όταν έφτασε η σειρά μας να μπούμε στους μικρούς εξώστες δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε πολλά εκτός της σκηνής λόγω των κλειστών φώτων. Δεν φαίνονταν πολλές λεπτομέρειες. Παρατηρούσαμε απλά τα τεκταινόμενα στην σκηνή. Προσωπικά, πέρα από την τεραστίων διαστάσεων κατασκευή στη σκηνή δεν εντυπωσιάστηκα από κάτι άλλο. Είχα επισκεφθεί το Θέατρο Απόλλων στη Σύρο, που το αποκαλούν μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου και είχα ήδη πάρει μια πρώτη γεύση. Τέλος πάντων, μετά από λίγη ώρα συνεχίσαμε την περιήγηση μας στην έκθεση που υπήρχε. Περιηγηθήκαμε στις αίθουσες με διάφορες συλλογές και πορτραίτα ανθρώπων της όπερας. Προφανώς, υπήρχε πορτραίτο και της Μαρίας Κάλλας! Οκ…δεν είδαμε φωτισμένη την σάλα της Σκάλας, αλλά δεν εντυπωσιαστήκαμε και από την επίσκεψη. Δε νομίζω ότι θα χάναμε και πολλά αν δεν πηγαίναμε. Θα είχε μεγαλύτερη αξία αν βλέπαμε εκεί μια παράσταση. Προφανώς βέβαια για κάτι τέτοιο έπρεπε να έχουμε κλείσει νωρίς εισιτήριο και να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Συνεχίσαμε την βόλτα μας με κατεύθυνση την πινακοθήκη της Brera. Περιηγηθήκαμε στον αύλειο χώρο και έπειτα κατευθυνθήκαμε στον εκθεσιακό χώρο όπου θαυμάσαμε τους πίνακες. Δεν ξέρω αν η Βrera είναι η καλύτερη επιλογή όσον αφορά τις πινακοθήκες στο Μιλάνο, ωστόσο εμείς ευχαριστηθήκαμε την επίσκεψη και χορτάσαμε τέχνη.

Αν και είχαμε σχεδιάσει διαφορετικά πράγματα για τη συνέχεια, λόγω της καθυστέρησης από την βροχή, δεν ήμασταν σίγουροι για το αν θα προλαβαίναμε όντως να τα δούμε και έτσι αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο Duomo για επίσκεψη στο εσωτερικό και στo roof μιας και η βροχή είχε σταματήσει. Γυρίσαμε από διαφορετικό δρόμο κάνοντας κύκλους και είχαμε την ευκαιρία να δούμε άλλα κτίρια και σημεία ενδιαφέροντος όπως την piazza mercanti. H ουρά για εισιτήρια στο Duomo όπως καταλαβαίνετε είναι πάντα αρκετά μεγάλη. Ευτυχώς, εκείνη την ώρα τα πράγματα ήταν αρκετά διαχειρίσιμα και δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πάρα πολύ. Πληρώσαμε εισιτήριο και για την είσοδο στο μουσείο του Duomo, το οποίο επισκεφθήκαμε εκείνη την στιγμή στο γρήγορο, διότι έκλεινε μετά από κανά μισάωρο. Και αφού είδαμε τα ενδιαφέροντα εκθέματα του μουσείου, μπήκαμε επιτέλους στο εσωτερικό του ναού. Ο ναός ήταν πάρα πολύ μεγάλος και αντίστοιχα μεγαλοπρεπής και στο εσωτερικό του. Είχε πάρα πολύ ωραία βιτρό! Και έπειτα από την περιπλάνηση στο εσωτερικό του ναού ψάξαμε την είσοδο και για το roof. Έπρεπε να περιμένουμε λίγα λεπτά για να ανοίξει. Η ουρά άρχισε να σχηματίζεται στην είσοδο για το ασανσέρ. Όμως και μετά το ασανσέρ υπήρχαν ακόμα κάποια σκαλάκια. Η θέα της πόλης όμως, αλλά και όλο αυτό το διάκοσμο των πύργων σε αποζημίωνε. Ομολογουμένως, ήταν πολύ εντυπωσιακό θέαμα. Όλος ο κόσμος ήταν με τα κινητά στο χέρι για φωτογραφίες. Κάποιοι το είχαν πάρει πολύ σοβαρά. Επαγγελματική φωτογράφιση με τέτοιο στήσιμο. Δυστυχώς οι φωτογραφίες μας είναι αρκετά μουντές, καθώς τα σύννεφα είχαν πυκνώσει και κανά δυο λεπτά πριν αποφασίσουμε να κατέβουμε από τη στέγη άρχισε πάλι ένα ψιλό ψιχάλισμα, το οποίο ευτυχώς σταμάτησε γρήγορα. Τις επόμενες ημέρες η συννεφιά ήταν παρελθόν και ένας λαμπρός ήλιος δέσποζε στον ουρανό.

Σταθήκαμε κάτω από κάποια καμάρα στην πλατεία του Duomo σκεπτόμενοι τι θα κάνουμε στη συνέχεια. Πήραμε εν τω μεταξύ κάτι μικρό και πρόχειρο στο χέρι να ξεγελάσουμε την πείνα μας, καθώς και νεράκι. Χρυσό το μικρό μπουκαλάκι κάτω από το Duomo! Γενικά το νερό μου φάνηκε πολύ ακριβό από όπου και αν το πήραμε. Τέλος πάντων. Πήραμε τα ποδαράκια μας με κατεύθυνση τη συνοικία Navigli. Είπε κανείς ότι το Μιλάνο δεν έχει ποτάμι και κανάλια; Και όμως έχει στην συγκεκριμένη συνοικία που οι ντόπιοι λατρεύουν να πηγαίνουν για aperitivo το απογευματάκι. Είναι αγαπημένο στέκι για ποτό, αλλά και για φαγητό. Στη διαδρομή για τη συγκεκριμένη συνοικία χαζεύαμε τους δρόμους, τα κτίρια και διάφορα σημεία ενδιαφέροντος, όπως τις στήλες του Σαν Λορέντζο. Ομολογώ ότι στη διαδρομή είδαμε και κάποια πολύ όμορφα μαγαζάκια για aperitivo και φαγητό.

Η συνοικία Navigli είναι διαφορετική από την υπόλοιπη πόλη. Προφανώς η ύπαρξη του νερού δίνει άλλο χρώμα στο σημείο αυτό της πόλης. Στο κεντρικό κανάλι υπάρχει μπόλικος κόσμος που κάνει την περαντζάδα του χαζεύοντας το ποτάμι και τα μαγαζιά δεξιά και αριστερά του. Υπάρχουν και αρκετοί πλανόδιοι μικροπωλητές, ενώ ο καθένας μπορεί να αλλάξει όχθη περνώντας τα γεφυράκια που υπάρχουν κατά μήκος του ποταμού. Βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες, ενώ αμφιταλαντευόμασταν σε ποιο μαγαζί θα καθίσουμε για φαγητό μιας και το στομάχι μας έπαιζε ταμπούρλο. Περασμένες 8 το απόγευμα. Κοιτούσαμε κριτικές στο google και το πως μας καθόταν στο μάτι το κάθε μαγαζί. Αποφασίσαμε να κάτσουμε στο Rossopomodoro Naviglio Grande σε μια pizzeria γνωστής αλυσίδας στην Ιταλία και ας μην είχε τις τέλειες κρικές. Λαχταρούσαμε μια πίτσα. Εξάλλου είχε ξυλόφουρνο. Πόσο άσχημα μπορεί να ήταν τα πράγματα. Πήραμε και διάφορα άλλα ορεκτικούλια για να χορτάσουμε. Πολύ λεπτή όντως η ζύμη τους ρε παιδί μου! Δεν είπαμε ουάου, αλλά φάγαμε και χορτάσαμε. Η κούραση μας ήταν πλέον εμφανής. Μιας και είχε νυχτώσει, είχαμε κουραστεί και είχε βάλει και ψύχρα λόγω βροχής, μαζέψαμε τα κομμάτια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το κατάλυμά μας. Φτάνοντας στο κοντινό μετρό, μας περίμενε μια έκπληξη. Κατεβασμένα ρολά. Δεν πιστεύαμε την ατυχία μας. Ο οικοδεσπότης μας, μας είχε ενημερώσει για απεργία των τρένων εκτός Μιλάνου. Τι στο καλό να είχε συμβεί. Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με τα πόδια. Λίγα μέτρα παρακάτω, μια άλλη είσοδος του μετρό του ίδιου σταθμού ήταν ανοιχτή. Βρε τους Ιταλούς. Είχαν κλείσει όλες τις εισόδους του συγκεκριμένου σταθμού εκτός από μία. Άντε τώρα να ξέρεις ότι κάνουν τέτοια κολπάκια οι Ιταλοί! Και με αυτά τα ωραία γυρίσαμε στο κατάλυμα για ξεκούραση.

 

[psilos3]

Πολύ ωραία, αναμένω να διαβάσω για την Ιταλία που ως γνωστόν παντού είναι καλά!
Δε ξέρω τι έχουν πάθει τελευταία και αυτοί με τις τιμές της διαμονής, έχουν ξεφύγει τα πάντα!

 

[alma viajer@]

Πολύ ωραία, αναμένω να διαβάσω για την Ιταλία που ως γνωστόν παντού είναι καλά!
Δε ξέρω τι έχουν πάθει τελευταία και αυτοί με τις τιμές της διαμονής, έχουν ξεφύγει τα πάντα!

Ήξερα ότι η Ιταλία έχει πανέμορφα μέρη μέχρι που το διαπίστωσα και μόνη μου στο συγκεκριμένο ταξίδι. Όσον αφορά τις τιμές δεν γνωρίζω πως ήταν παλαιότερα. Σήμερα διαπιστώνω ότι τραβούν μόνο την ανηφόρα!

 

[psilos3]

Ήξερα ότι η Ιταλία έχει πανέμορφα μέρη μέχρι που το διαπίστωσα και μόνη μου στο συγκεκριμένο ταξίδι. Όσον αφορά τις τιμές δεν γνωρίζω πως ήταν παλαιότερα. Σήμερα διαπιστώνω ότι τραβούν μόνο την ανηφόρα!

Η Ιταλία είναι το πιο «σίγουρο» ταξίδι, όπου και να πας δε πρόκειται να σε απογοητεύσει.
Ακόμα και στο Μιλάνο που ανάρτησες και βλέπω, έχει πολύ ωραία πράγματα να δεις παρόλο που δεν είναι η πόλη που έχουν όλοι ψηλά στη λίστα τους και δικαίως. Παρεμπιπτόντως ήμουν τον περασμένο Γενάρη, κάναμε παρόμοιο πρόγραμμα στην πόλη.
Στη διαμονή δεν ήταν ποτέ οικονομική η Ιταλία, τουλάχιστον από τη Ρώμη και πάνω που είμαι σε θέση να γνωρίζω, τελευταία όμως έχει ξεφύγει αρκετά, όπως πολλά βέβαια μέρη στην Ευρώπη.

 

[alma viajer@]

Η Ιταλία είναι το πιο «σίγουρο» ταξίδι, όπου και να πας δε πρόκειται να σε απογοητεύσει.
Ακόμα και στο Μιλάνο που ανάρτησες και βλέπω, έχει πολύ ωραία πράγματα να δεις παρόλο που δεν είναι η πόλη που έχουν όλοι ψηλά στη λίστα τους και δικαίως. Παρεμπιπτόντως ήμουν τον περασμένο Γενάρη, κάναμε παρόμοιο πρόγραμμα στην πόλη.
Στη διαμονή δεν ήταν ποτέ οικονομική η Ιταλία, τουλάχιστον από τη Ρώμη και πάνω που είμαι σε θέση να γνωρίζω, τελευταία όμως έχει ξεφύγει αρκετά, όπως πολλά βέβαια μέρη στην Ευρώπη.

Αυτό ισχύει. Το Μιλάνο έχει πράγματα να δεις, ακόμα και αν δεν είναι από τις πρώτες επιλογές όταν σκέφτεσαι ταξίδι στην Ιταλία. Για αυτό άλλωστε αφιερώσαμε και άλλη μια μέρα στην πόλη. Προσωπικά περίμενα ότι δεν θα μου άρεσε καθόλου και όμως διαψεύστηκα. Απλά ήταν το λιγότερο όμορφο μέρος συγκριτικά με όλα τα υπόλοιπα που είδαμε. Όσον αφορά το ταξίδι σου τον περασμένο Γενάρη, αν έχεις γράψει ιστορία θα της ρίξω μια ματιά.

 

[psilos3]

Προσωπικά περίμενα ότι δεν θα μου άρεσε καθόλου και όμως διαψεύστηκα.

Παρομοίως, ούτε όμως ξετρελάθηκα όπως με άλλες πόλεις, για παράδειγμα το γειτονικό Μπέργκαμο που όλοι αγνοούν. Ξαναπήγαινα όμως πολύ ευχαρίστως!

Όσον αφορά το ταξίδι σου τον περασμένο Γενάρη, αν έχεις γράψει ιστορία θα της ρίξω μια ματιά.

Όχι, είναι από αυτά που δε μπήκαν σε διαδικασία καταγραφής, οπότε περιμένω από σένα κρατώντας ήδη κάποιες σημειώσεις για την επιστροφή μου.

 

[Nikos1986]

Εμένα πάντως, πέρα από τη βροχή την πρώτη μέρα, καλά μου ακούγονται

Τα 100 ευρώ / βράδυ έχουν γίνει νόρμα μου φαίνεται...

Παρεμπιπτόντως, για Φλωρεντία δεν χρειάζεται να ψάχνετε πτήσεις για εκεί. Πάτε Ρώμη και από εκεί παίρνεις τρένο (έχει και το γρήγορο που είναι και φθηνό) ακόμη και για αυθημερόν Φλωρεντία. Αν δεν ψήνεσαι για Ούφιτσι με καλό προγραμματισμό την γυρνάς αρκετά.

Συνέχισε με τον Βορρά

 

[alma viajer@]

2η ΗΜΕΡΑ( Εθνικό Μουσείο Επιστήμης και Τεχνολογίας Λεονάρντο ντα Βίντσι- Κάστρο των Σφόρτσα- Brera- Montenapoleone- Bosco Verticale- Chinatown)


Η μέρα ξεκίνησε νωρίς, καθώς στο πρόγραμμα είχαμε επίσκεψη στο Εθνικό Μουσείο Επιστήμης και Τεχνολογίας Λεονάρντο ντα Βίντσι. Έτσι, πήγαμε για ανεφοδιασμό στο σούπερ μάρκετ για πρωινά καλούδια. Πριν προλάβουμε να μπούμε στο μετρό ο συνταξιδιώτης μου συνειδητοποίησε ότι δεν είχε πάνω του το κινητό του τηλέφωνο. Εγκεφαλικό! Πάμε πάλι πίσω στο σούπερ μάρκετ. Κάναμε βόλτα όλα τα μέρη που περάσαμε για να ρωτήσουμε στο τέλος αν βρήκαν κάποιο κινητό τηλέφωνο. Μας απάντησαν θετικά! Το τηλέφωνο όμως δεν ήταν δικό μας! Απογοητευμένοι φύγαμε και γυρίσαμε στο κατάλυμα μπας και ο αφηρημένος συνταξιδιώτης μου το είχε ξεχάσει εκεί. Ευτυχώς, το είχε ξεχάσει εκεί, διότι αν το είχε χάσει θα είχαμε άλλες φουρτούνες. Τέλος καλό όλα καλά. Μετά από όλα αυτά, πήραμε επιτέλους το μετρό και κατεβήκαμε στον σταθμό του San Ambrogio, όπου επισκεφθήκαμε με δωρεάν είσοδο τη βασιλική του Αγίου Αμβροσίου. Έπειτα πήραμε το δρόμο για το μουσείο του Ντα Βίντσι. Ήταν αρκετά μεγάλο και οι βασικοί επισκέπτες εκτός των τουριστών ήταν σχολεία. Είχε πάρα πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα για διάφορα θέματα όπως περιβάλλον, ανθρώπινο σώμα, διάστημα κλπ και προφανώς μια έκθεση τεράστια για τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τις εφευρέσεις του. Όσον αφορά το σκέλος με τα εκπαιδευτικά προγράμματα έχω την αίσθηση ότι το επιστημονικό κέντρο Κοπέρνικος στην Βαρσοβία ήταν καλύτερο. Όσον αφορά τον Ντα Βίντσι φαντάζομαι είναι κορυφή στο είδος του. Ομολογώ ότι μόλις τελειώσαμε με την περιήγηση στο μουσείο ήμουν εξαντλημένη. Τι στο καλό! Και ακόμα δεν είχαμε ξεκινήσει.

Πήραμε το δρόμο για το Μουσείο του Μυστικού Δείπνου του Ντα Βίντσι. Γνωρίζαμε ότι δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα. Δεν υπήρχε τίποτα ακόμα και όταν κλείσαμε το ταξίδι. Πήγαμε μέχρι το ταμείο μήπως και βρούμε κάτι τελευταία στιγμή. Μάταιος κόπος. Δεν πειράζει.

Επόμενη στάση μας, το Κάστρο των Σφόρτσα. Περιπλανηθήκαμε στους δρόμους και βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες κτίρια και πλατείες. Η θερμοκρασία ήταν πολύ καλή και ο ήλιος ήταν λαμπρός. Φτάνοντας στο Κάστρο, περάσαμε από μια πάρα πολύ όμορφη πλατεία με ένα άγαλμα στη μέση και ωραία κτίρια ολόγυρα. Στο βάθος δέσποζε το επιβλητικό Κάστρο των Σφόρτσα. Χαζεύαμε την ομορφιά του τοπίου και τον κόσμο που είχε ξαποστάσει στο σιντριβάνι έξω από το Κάστρο. Η είσοδος στον αύλειο χώρο και στο πάρκο Σεμπιόνε ήταν δωρεάν. Χαζέψαμε την αυλή του Κάστρου, αλλά δεν μπήκαμε μέσα παρά το χαμηλό αντίτιμο.

Δεν βαστούσαν τα πόδια μας και προτιμήσαμε να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στο καταπράσινο πάρκο της πόλης. Αναζωογωνηθήκαμε με κάτι γρανίτες…Πωπω…τι ανάγκη τις είχαμε με τον ήλιο και το περπάτημα! Τι ωραία βόλτα κάναμε μέσα στο πάρκο. Απόλαυση! Πόσοι κάνανε ποδήλατο μέσα στο πάρκο. Το ζήλεψα για άλλη μια φορά! Κατά τη διάρκεια αυτής της βόλτας, περάσαμε δίπλα από τη λιμνούλα του πάρκου, ενώ είδαμε και την Αψίδα της Ειρήνης. Μια Αψίδα μάλλον υπάρχει σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Κάτσαμε να ξεκουραστούμε σε ένα από τα παγκάκια του πάρκου για αρκετή ώρα απολαμβάνοντας το τοπίο. Δεν θυμάμαι, αλλά ίσως να ήταν και η πρώτη φορά σε ταξίδι που βλέπαμε ένα πάρκο καταπράσινο. Άνοιξη βλέπετε και όχι χειμώνας! Άλλο πράγμα!

Βγήκαμε από το πάρκο και κατευθυνθήκαμε προς τη συνοικία Brera, την πιο όμορφη και καλλιτεχνική γειτονιά του Μιλάνου. Πραγματικά οι δρόμοι, τα σοκάκια και τα σπίτια σε αυτή τη γειτονιά ήταν πανέμορφα. Το ίδιο και τα μαγαζιά. Ήταν νωρίς το μεσημέρι, αλλά άνετα καθόμουν σε κάποιο από αυτά τα μαγαζάκια για να τσιμπήσω κάτι. Ο ομορφότερος δρόμος ήταν νομίζω με διαφορά ο Via Fiori Chiari. Αφού έβγαλα φωτογραφία ότι υπήρχε (και ας μην το έχω με τη φωτογραφία), σταμάτησα σε κάποια gelateria για παγωτό. Υπέροχο παγωτό και μάλιστα 2 ευρώ η μπάλα! Είπατε κάτι; Ωστόσο, τι εννοούσε ο ποιητής με τη γεύση macedonia ποτέ δεν έμαθα. Κακώς δεν ρώτησα. Από την άλλη το frappe στον τιμοκατάλογο του μαγαζιού δεν ήταν καφές, αλλά μιλκσέικ;; Μεγάλη απογοήτευση ο συνταξιδιώτης μου!! Με τέτοια ζέστη οι γείτονες Ιταλοί πως γίνεται να μην φτιάχνουν-πίνουν κρύο καφέ! Το ήξερε, αλλά κάθε μέρα ζούσαμε ένα δράμα με το θέμα καφές. Είτε έπινε ζεστό καφέ είτε τον συσκευασμένο κρύο των starbucks από το supermarket. Μα να μην έχουν κρύο καφέ; Τέλος πάντων.

Συνεχίσαμε την βόλτα μας μέχρι να φτάσουμε στην Montenapoleone,έναν από τους ακριβότερους δρόμους του κόσμου και γενικά στο γνωστό εμπορικό τετράγωνο που φιλοξενεί τους μεγαλύτερους οίκους μόδας παγκοσμίως. Βιτρίνες, βιτρίνες και ατελείωτες βιτρίνες. Προφανώς,απλά χαζεύαμε απέξω τι δεν μπορούσαμε να αγοράσουμε. Εντύπωση μου έκανε το πλήθος των πανάκριβων αυτοκινήτων που είδα στην συγκεκριμένη συνοικία, αλλά και παντού εντός και εκτός πόλης. Είδαμε ένα αυτοκίνητο που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ, μάρκας επίσης άγνωστης σε εμάς, την οποία δυστυχώς δεν θυμάμαι τώρα. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο είδαμε αν θυμάμαι καλά ότι πρόκειται για γερμανική μάρκα πολυτελών αυτοκινήτων έπειτα από τροποποίηση ή κάτι τέτοιο. Βασικά, μέσα σε 5-6 ημέρες είδα μαζεμένα πολύ περισσότερα ακριβά αυτοκίνητα από όσα είχα δει σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Τι στο καλό, πλούσιοι είναι όλοι εκεί στη Βόρεια Ιταλία;

Όπως καταλαβαίνετε μετά από τόσο περπάτημα η όρεξη μας άνοιξε για τα καλά. Η πείνα του συνταξιδιώτη μου ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Που θα φάμε; Εγώ ήθελα να δούμε ακόμα τo Bosco Verticale, το οικιστικό συγκρότημα δύο ουρανοξυστών που είναι πνιγμένο από φυτά. Το σημείο εκείνο της πόλης είναι πιο βιομηχανικό, πιο αστικό, καθώς υπάρχουν και άλλοι ουρανοξύστες και ένα αστικό πάρκο. Μάλιστα,ο οικοδεσπότης μας, μας πρότεινε την ευρύτερη περιοχή για καλό και πιο οικονομικό φαγητό. Λίγο πριν φτάσουμε έριξε και ένα ψιλόβροχο για πολύ λίγα λεπτά. Καθίσαμε σε κάποιο παγκάκι μέχρι να περάσει και έπειτα βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες. Πολύ προσεγμένο όλο το πάρκο και η περιοχή. Και που θα φάμε τώρα; Ψάχναμε κατάστημα εστίασης στην ευρύτερη περιοχή, αλλά προς έκπληξη μας τα περισσότερα ήταν κλειστά και άνοιγαν έπειτα από κανά δίωρο. Την προηγούμενη ημέρα δεν είχαμε αντιμετωπίσει θέματα με το ωράριο. Πως την πατήσαμε πάλι έτσι! Και ο συνταξιδιώτης μου πεινούσε πάρα πολύ. Έτσι, με βάση τα δεδομένα που είχαμε καταλήξαμε στο Miscusi | pasta fresca - Milano Isola που ήταν ανοιχτό εκείνη την στιγμή και ανταποκρινόταν σε ότι αναζητούσαμε. Ο κατάλογος ήταν ψηφιακός και η παραγγελία γινόταν επίσης ψηφιακά. Το κατάστημα έφτιαχνε χειροποίητα μακαρόνια και έτσι τιμήσαμε δυο μακαρονάδες. Πήραμε και κάτι συνοδευτικά, ενώ απολαμβάναμε το θέαμα που εκτυλισσόταν στην πλατεία που βρισκόταν το εστιατόριο. Προφανώς στην Ιταλία υπάρχει μάλλον κάποια σχολή για παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τα ακροβατικά ή κάτι αντίστοιχο. Δεν ξέρω τι μπορεί να ήταν ή πως αλλιώς να το εξηγήσω γιατί δεν έχω δει κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα. Δεν ήταν γυμναστικές επιδείξεις. Ήταν πολύ πιο περίτεχνα όσα έκαναν τα παιδιά και φορούσαν στολές. Όση ώρα παρακολουθούσαμε το θέαμα ήμουν και αισθανόμουν μια χαρά. Απλώς χρησιμοποίησα ένα-δυο χαρτομάντηλα, εφόσον έτρεχε η μύτη μου. Δεν έδωσα σημασία, καθώς έχω αλλεργία. Που να ήξερα τι με περίμενε εκείνο το βράδυ.

Αφού φάγαμε και ξεκουραστήκαμε, είπαμε να κλείσουμε αυτή τη γεμάτη ημέρα με βόλτα και ποτό στην Chinatown του Μιλάνου. Πράγματι περπατήσαμε ως εκεί. Όντως είχε αρκετά κινέζικα μαγαζιά, αλλά και πολλά που δεν είχαν σχέση με οτιδήποτε κινέζικο. Είχε πάρα πολύ κόσμο και όχι μόνο Κινέζους. Η πλειοψηφία δεν ήταν Κινέζοι. Μπήκαμε σε ένα πεζόδρομο με ένα κάρο μαγαζιά εστίασης και μη. Μια ατελείωτη περαντζάδα που πραγματικά δεν ξέραμε που τελείωνε, αλλά πραγματικά δεν χορταίναμε να περπατάμε. Ήταν πολύ ευχάριστη βόλτα. Ζωντάνια και νιάτα. Μετά από το περπάτημα που ρίξαμε κάτσαμε σε ένα μαγαζί πολύ γουστόζικο από τα πρώτα καταστήματα του πεζοδρόμου. Ήταν η ώρα του aperitivo και μαζί με το ποτό πήραμε και κάτι να τσιμπήσουμε (τυριά,αλλαντικά) σε πολύ χαμηλή τιμή για τα δικά μας δεδομένα. Όλα ήταν πολύ όμορφα. Και ενώ έπεφτε το σκοτάδι και άναβαν τα φώτα της πόλης, όλα φαίνονταν ακόμα πιο όμορφα. Περάσαμε υπέροχα! Πήραμε το μετρό για να επιστρέψουμε στο κατάλυμα μας, αφού κάναμε μια στάση στο φωτισμένο Duomo και την Galleria Vittorio Emanuele II. Να δούμε πως φαίνονται την νύχτα. Η επόμενη ημέρα είχε στο πρόγραμμα την λίμνη Κόμο!

Γιούπι θα έλεγα! Όμως το βράδυ εκείνο ήταν μαρτυρικό για μένα. Τι έγινε; Έλα μου ντε! Η μύτη μου έτρεχε ποτάμι. Καταρροή φουλ! Κάθε 2 λεπτά χαρτομάντιλο. Μέχρι και αυτά τελείωσαν και έψαχνα το κατάλυμα να δω τι μπορώ να χρησιμοποιήσω. Είχα αρκετά χαρτομάντηλα, διότι έχω αλλεργίες και παίρνω αντισταμινικά. Να μην τα πολυλογώ πέρασα ένα μαρτυρικό βράδυ και μαζί με εμένα και ο συνταξιδιώτης μου που δεν έφταιγε σε τίποτα ο καημένος. Κάποια στιγμή κατά τις 4 μου έκοψε να πάρω ένα αντισταμινικό μπας και δεν με είχε πιάσει εκείνο που είχα πάρει το πρωί. Ευτυχώς, κάπως έδρασε και μειώθηκε η καταρροή. Έτσι, καταφέραμε να κοιμηθούμε 2-3 ώρες.

 

[alma viajer@]

Εμένα πάντως, πέρα από τη βροχή την πρώτη μέρα, καλά μου ακούγονται

Τα 100 ευρώ / βράδυ έχουν γίνει νόρμα μου φαίνεται...

Παρεμπιπτόντως, για Φλωρεντία δεν χρειάζεται να ψάχνετε πτήσεις για εκεί. Πάτε Ρώμη και από εκεί παίρνεις τρένο (έχει και το γρήγορο που είναι και φθηνό) ακόμη και για αυθημερόν Φλωρεντία. Αν δεν ψήνεσαι για Ούφιτσι με καλό προγραμματισμό την γυρνάς αρκετά.

Συνέχισε με τον Βορρά

Ορίστε η 2η ημέρα του ταξιδιού στο Μιλάνο! Υπήρξε η σκέψη κατά τη διάρκεια του ταξιδιού να πάμε Φλωρεντία, αλλά δε θέλαμε να την ξεπετάξουμε με μονοήμερη. Όσο για τις τιμές των καταλυμάτων συνεχώς παίρνουν τον ανήφορο.

 

[Extra muros]

Ωραία εκδρομουλα, συμφωνώ ότι το Μιλάνο είναι συμπαθέστατο, απλά έχει την "ατυχία" να βρίσκεται στη χώρα με τις ίσως ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης, κι έτσι μοιάζει λιγότερο εντυπωσιακό στη σύγκριση.

Μυστικό δείπνο ούτε Νοέμβρη του 22 στα τελειώματα δεν έβρισκες ονλαιν δύο μήνες πριν, είναι αυστηρά ανά 15 λεπτά με 35 άτομα Μαξ.Επειδη έχω αγάπη γ το Λεονάρντο έκλεισα με ξεναγό πληρώνοντας φυσικά πολύ παραπάνω, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος, καθώς τα γραφεία έχουν καβαντζα κάποια εισιτήρια.

Macedonia οι Ιταλοί εννουν τη φρουτοσαλάτα, προφανώς από τις εποχές της Οθωμανικής Μακεδονίας με τη μίξη διαφόρων εθνοτήτων. Εικάζω λοιπόν ότι και το παγωτό ήταν κάτι φρουτώδες.

 

[Sassenach77]

Ψάχναμε κατάστημα εστίασης στην ευρύτερη περιοχή, αλλά προς έκπληξη μας τα περισσότερα ήταν κλειστά και άνοιγαν έπειτα από κανά δίωρο. Την προηγούμενη ημέρα δεν είχαμε αντιμετωπίσει θέματα με το ωράριο. Πως την πατήσαμε πάλι έτσι!

Να ξέρεις ότι στην Ιταλία υπάρχει το διάλειμμα για φαγητό και σιεστα το μεσημέρι και οι Ιταλοί το τηρούν με ευλάβεια. Και φυσικά ισχύει και στην εστίαση. Μόνο στα κέντρα των πόλεων αν βρεις φαγητό και αυτό πάλι θα είναι χώρος εστίασης που πάνε όλοι οι εργαζόμενοι για να κάνουν το διάλειμμα τους

Ωστόσο, τι εννοούσε ο ποιητής με τη γεύση macedonia ποτέ δεν έμαθα. Κακώς δεν ρώτησα.

Macedonia (food) - Wikipedia

Όσον αφορά τις πινακοθήκες του Μιλάνου η Brera είναι must ασυζητητί και μετά ακολουθεί η Αμβροσιανη πινακοθήκη που συστεγαζεται με την ομώνυμη βιβλιοθήκη

Πάντως για δύο μέρες στο Μιλάνο είδατε αρκετά, μπράβο σας!