Πολωνία Η απομυθοποίηση ενός έρωτα (ή Πολωνία Κεφάλαιο 2)

[underwater]

3η ημέρα: Περιήγηση στο όμορφο, ιστορικό Gdańsk

Την επόμενη ημέρα ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς και μετά από ένα πλούσιο πρωινό ξεκινήσαμε την κυρίως περιήγησή μας στο Gdańsk, εφοδιασμένοι με ημερήσια εισιτήρια, με στόχο να δούμε όσο περισσότερα μπορούσαμε! Μετά τα παθήματα της προηγούμενης ημέρας αποφάσισα να υιοθετήσω ένα “βαρύτερο” outfit με τζιν παντελόνι, πουλόβερ και κασκόλ. Γρήγορα όμως ξεκίνησε το στριπτίζ, καθώς ο καιρός δεν άργησε να δείξει το θερμό του πρόσωπο! Τρέλα!

Το πρώτο σημείο που εξερευνήσαμε ήταν βέβαια η περιοχή κοντά στον ποταμό Motława. Ο ζεστός και ηλιόλουστος καιρός έκανε τη βόλτα πολύ πιο ευχάριστη από εκείνη της προηγούμενης ημέρας! Το πρωταρχικό σημείο ενδιαφέροντος ήταν ο πεζόδρομος Długie Pobrzeże, ο οποίος αποτελεί και την πιο φωτογραφημένη περιοχή της πόλης. Πλήθος πανέμορφων κτιρίων με έντονο χρώμα Βαλτικής στολίζουν τη δυτική όχθη του ποταμού, με προεξέχον αυτό του περίφημου Γερανού. Ο Γερανός, ένα εντυπωσιακό κτίσμα του 14ου αιώνα (ανακατασκευασμένο βέβαια μετά τις καταστροφές του ‘Β Παγκοσμίου Πολέμου), συνδυάζει δύο ιδιότητες-αποτελεί μία από τις πύλες της πόλης, αλλά και γερανό ο οποίος εξυπηρετούσε τις ανάγκες του λιμανιού. Ο συνδυασμός ξύλου-τούβλου είναι αρκετά εντυπωσιακός και γενικώς το κτίσμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σήμερα φιλοξενεί μέρος της συλλογής του Ναυτικού Μουσείου.

Φυσικά ο καλύτερος τρόπος για να απολαύσει κανείς τα κτίρια του Długie Pobrzeże είναι να περάσει στην απέναντι όχθη του ποταμού! Έτσι κάναμε και εμείς. Τα κτίρια και τα αγκυροβολημένα καραβάκια (ανάμεσά τους και ένα παλιό ξύλινο ιστιοφόρο) αποτέλεσαν το ιδανικό σκηνικό για αρκετές όμορφες φωτογραφίες, μολονότι τα έργα που γίνονταν στην ανατολική όχθη, μετατρέποντάς μέρος της σε εργοτάξιο, καθιστούσαν λίγο δύσκολη τη λήψη σε κάποια σημεία. Όπως και να ΄χει, η χαλαρή βολτίτσα με αυτή τη θέα, σε συνδυασμό με τον καλό καιρό, δημιουργούσε μια ευχάριστη διάθεση.





Στην ανατολική όχθη του ποταμού, απέναντι ουσιαστικά από το Γερανό, είναι αγκυροβολημένη η Sołdek, το πρώτο πλοίο στην ιστορία της πολωνικής ναυσιπλοΐας που κατασκευάστηκε για πλεύση στους ωκεανούς (1948). Σήμερα λειτουργεί και αυτό σαν μουσείο. Περισσότερες φωτός μπορείτε να δείτε στο προηγούμενο κεφάλαιο.



Σε εκείνο το σημείο λειτουργεί κάθε λίγα λεπτά και ένα μικρό ferry που περνάει τον κόσμο στην απέναντι πλευρά του ποταμού, καθώς οι πιο κοντινές γέφυρες βρίσκονται σε σχετικά μεγάλη απόσταση. Μολονότι μας φάνηκε κάπως «καμμένο» σαν εναλλακτική, εν τέλει το χρησιμοποιήσαμε για να κερδίσουμε χρόνο καθώς θέλαμε να δούμε πολλά! Το αντίτιμο πολύ μικρό και η «διαδρομή» διαρκεί 3-4’.



Συνεχίσαμε με την εκκλησία της Παναγίας(Kościół Mariacki), η οποία όπως προανέφερα είναι η μεγαλύτερη τούβλινη εκκλησία της Ευρώπης. Το χτίσιμό της ξεκίνησε το 1343 και χρειάστηκε 150 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Από το 1529 ως το 1945 (οπότε και υπέστη πολύ σημαντικές καταστροφές) λειτούργησε ως Προτεσταντική εκκλησία. Μετά το ‘Β Παγκόσμιο Πόλεμο ανακατασκευάστηκε. Εμείς την επισκεφτήκαμε με βασικό στόχο την ανάβαση στην κορυφή για να απολαύσουμε μια πανοραμική άποψη του Gdansk. Τα (στην πλειοψηφία τους στενά και απότομα) σκαλιά που ανεβήκαμε πάνω από 400 (ευτυχώς δεν είμαστε τελείως αγύμναστοι!), σε ένα αρκετά κλειστοφοβικό περιβάλλον! Όταν με τα πολλά φτάσαμε πρέπει να πω ότι απογοητεύτηκα λίγο. Ο χώρος μικρός και τα προστατευτικά πλέγματα αρκετά ψηλά και πυκνά, μη επιτρέποντας την απρόσκοπτη θέα που περίμενα, αλλά ούτε και τις «επικές» φωτογραφίες που είχα φανταστεί! Όπως και να ‘χει σας παραθέτω μερικές να πάρετε μια άποψη! Κάποιες ενδεχομένως να είναι του Γ., καθώς σε κάποια φάση είχε πάρει την φωτογραφική μου και τραβούσε αβέρτα! Σε εκείνο το σημείο είχαμε και την πρώτη συνάντηση με την παρέα των «τρελών» Θεσσαλονικιών, τους οποίους θα συναντούσαμε συνέχεια τις επόμενες δύο ημέρες (και οι οποίοι ήταν οι μόνοι Έλληνες που πετύχαμε στην περιοχή).





Αφού κατεβήκαμε κάναμε και μια βόλτα στο εσωτερικό της εκκλησίας, η οποία είχε πολύ ενδιαφέρον! Το αστρονομικό ρολόι εντυπωσιακό, το ίδιο και το εκκλησιαστικό όργανο και διάφορα έργα χριστιανικής τέχνης όπου μπορεί κανείς να απολαύσει. Η είσοδος στην εκκλησία και στο πανόραμα έχει μικρό αντίτιμο (όπως ισχύει άλλωστε στις περισσότερες δημοφιλείς εκκλησίες της Πολωνίας).




Σας παραθέτω κι ένα ωραίο βιντεάκι που βρήκα, το οποίο παρουσιάζει αναλυτικά το ναό (να σημειώσω ότι κάποιες πηγές αναφέρουν ότι η Kościół Mariacki είναι η μεγαλύτερη τούβλινη εκκλησία όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου).

Συνεχίσαμε με μία σύντομη επίσκεψη στην κλειστή αγορά της πόλης, όπου περάσαμε λίγη ώρα χαζεύοντας τις διάφορες λιχουδιές (ειδικά τις τεράστιες ψαρούκλες της Βαλτικής), ενώ πήραμε από μία εκ των καντινών κάποια απολαυστικά σνακ για ένα γρήγορο κολατσιό.





Το επόμενο σημείο που επισκεφτήκαμε ήταν το Μνημείο Αλληλεγγύης, έξω από την Πύλη 2 των Ναυπηγείων του Gdansk. Στο σημείο εκείνο σκοτώθηκαν τα πρώτα τρία θύματα του Κινήματος της Αλληλεγγύης, το όποιο έλαβε χώρα από εργαζόμενους στα Ναυπηγεία εναντίον του καθεστώτος το 1970. Κατά τη διάρκεια των ταραχών σκοτώθηκαν συνολικά 45 άτομα. Θεωρείται ότι το συγκεκριμένο κίνημα έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αμφισβήτηση και σταδιακή πτώση του Κομμουνιστικού καθεστώτος τόσο στην Πολωνία, όσο και στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη γενικότερα.






Εκεί κοντά


Μετά από μια σύντομη συζήτηση με την τρελοπαρέα των Θεσσαλονικιών (τους οποίους συναντήσαμε και πάλι) και αρκετά μπερδέματα με τραμ, κατευθυνθήκαμε προς το Nowy Port, λίγο έξω από την πόλη. Εκεί βρίσκεται ο ιστορικός φάρος της περιοχής, χτισμένος το 1893, με ύψος 28 μέτρα. Από εκεί ρίφθηκαν το 1939 οι πρώτες βολές του ‘Β Παγκοσμίου Πολέμου από το Γερμανικό στρατό. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.



Δίπλα στο φάρο, στην ακροθαλασσιά, πλήθος κόσμου (νέοι-ηλικιωμένοι-παιδιά) ψάρευε. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ όμορφη και χαλαρωτική και δεν μπορεί παρά να μην αναλογιστεί κανείς τη λειτουργία του χρόνου και το πώς ένα μέρος μπορεί να συνδεθεί με τόσο διαφορετικές εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής!



Η μυρωδιά του ιωδίου πάντως μας άνοιξε την όρεξη για περισσότερη θάλασσα, έτσι πήραμε πάλι το τραμ με προορισμό την περιοχή του Brzeźno. Τι όμορφα που ήταν! Η παραλία τεράστια και, λόγω του καλού καιρού, γεμάτη κόσμο. Μας έκανε καλή εντύπωση το πόσο καλά αξιοποιημένη ήταν η παραθαλάσσια αυτή περιοχή. Πολύ απλωσιά, η ακτή δεν είναι γεμάτη τουριστικά κτίσματα (αν εξαιρέσουμε την όμορφη προβλήτα), δίνοντας χώρο στον κόσμο να απολαύσει τη θάλασσα και στο μάτι να ξεκουραστεί ατενίζοντας τον ορίζοντα. Φυσικά και υπάρχουν bars και εστιατόρια (όπως και πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι), αλλά πολύ πιο πέρα, με δέντρα να μεσολαβούν μεταξύ αυτών και της παραλίας. Τι να σας πω, πολύ το ευχαριστήθηκα! Μπορεί η θάλασσά τους να είναι σκοτεινή και ελαφρώς αγριευτική, έχουν όμως αξιοποιήσει αυτό που τους έχει δοθεί με τον καλύτερο τρόπο και πάνω από όλα με σεβασμό προς το περιβάλλον! Οι νοερές συγκρίσεις που έκανα αναπόφευκτες!

Περάσαμε πολύ ώρα περπατώντας στον πεζόδρομο, αλλά και αράζοντας στην παραλία και την προβλήτα χαζεύοντας τα κύματα, τον κόσμο και τα θαλασσοπούλια.








Μετά από αυτή τη χαλαρωτική εμπειρία και με αρκετή εναλλαγή ΜΜΜ βρεθήκαμε σε ένα άλλο προάστιο του Gdansk, την Oliwa, με στόχο μια περιήγηση στο πάρκο της! Δυστυχώς η βόλτα μας ήταν σύντομη, καθώς φτάσαμε στη φάση του ηλιοβασιλέματος, λίγο πριν κλείσουν οι πόρτες. Περάσαμε όμορφα πάντως, καθώς το πάρκο είναι ιδανικό μέρος για να ηρεμήσει κανείς, γεμάτο φυτά, λίμνες και καταρρακτάκια!





Βγαίνοντας από το πάρκο περάσαμε και από τον Καθεδρικό της περιοχής, ένα κουκλίστικο κτίριο (θεμελιώθηκε τον 12ο αιώνα, αλλά έκτοτε υπέστην πολλές καταστροφές και ανακατασκευές), από όπου όμως ο πιτσιρικάς ιερέας μας έδιωξε κακήν κακώς, καθώς φτάσαμε την ώρα που έκλεινε και εκείνο! Όπως και να ‘χει η βόλτα μας ήταν ωραία και το ηλιοβασίλεμα έκανε τα πάντα να μοιάζουν ομορφότερα!




Επιστροφή στο κέντρο του Gdansk μετά από μια αρκετά μεγάλη διαδρομή με το τραμ και, μετά από ένα γρήγορο (και όχι τόσο επιτυχημένο) δείπνο, βουρ για τον όμορφο ξενώνα μας για να ξεκουράσουμε τα ποδάρια μας! Την επόμενη ημέρα το πρόγραμμα είχε Malbork, Τεύτονες, κάστρο και όχι μόνο!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 8
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Φοβάμαι δε ότι όσο περισσότερο ταξιδευει κανείς τόσο αποκτά πιο αυστηρά κριτήρια ή αναζητά πιο ιδιαίτερες συγκινήσεις. Επίσης ένα deja vu το παθαίνεις

 

[panlek30]

Φοβάμαι δε ότι όσο περισσότερο ταξιδευει κανείς τόσο αποκτά πιο αυστηρά κριτήρια ή αναζητά πιο ιδιαίτερες συγκινήσεις. Επίσης ένα deja vu το παθαίνεις

Το ιδιο έχω πάθει και έγω με τους ευρωπαϊκούς προορισμούς! Εχουν αρχίσει να μη με συγκινούν! Πόσους καθεδρικούς να δεις πια...

 

[underwater]

Φοβάμαι δε ότι όσο περισσότερο ταξιδευει κανείς τόσο αποκτά πιο αυστηρά κριτήρια ή αναζητά πιο ιδιαίτερες συγκινήσεις. Επίσης ένα deja vu το παθαίνεις

Σαφέστατα και ισχύει αυτό, το έχω σκεφτεί αρκετές φορές, αν και το εντοπίζω κυρίως στον εντυπωσιασμό και όχι στη συναισθηματική διακίνηση που μπορεί να μου προκαλέσει ένα μέρος. Δύσκολα εντυπωσιάζομαι, αλλά αρκετά εύκολα νιώθω να κινητοποιούμαι και να αισθάνομαι πληρότητα από την ενέργεια, τους ανθρώπους ή κάτι άλλο που θα ξεχωρίσω σε κάποιον προορισμό, κι ας είναι και τελείως κοντινός, "συνηθισμένος", "εύκολος".

Το ιδιο έχω πάθει και έγω με τους ευρωπαϊκούς προορισμούς! Εχουν αρχίσει να μη με συγκινούν! Πόσους καθεδρικούς να δεις πια...

Μέχρι ενός σημείου συμφωνώ, αν και η Ευρώπη δεν σταματά να κρύβει εκπλήξεις! Συνδυάζει πολλά (εναλλαγές στη φύση, ιστορία, πολιτισμό)! Εγώ ας πούμε τα τελευταία χρόνια έχω πάθει πλάκα με τα Βαλκάνια, τα οποία σιγά-σιγά ανακαλύπτω.

 

[panlek30]

Σύμφωνούμε! Δε μπορεις εξάλλου να ακυρώσεις μια ολόκληρη Ήπειρο λεγοντας " τα εχω δει ολα, δεν εχει τιποτα πια να μου προσφέρει ή να ανακαλύψω". Σαν γενική αίσθηση το λέω και περισσότερο σε οτι αφορα τις μεγάλες ευρωπαικες πολεις! Π.χ πήγα Βίεννη πριν λιγο καιρο... Εαν ήταν το πρωτο μου ταξίδι στο εξωτερικό ή απο τα πρωτα, θα μαγευόμουν! Τώρα, θεωρώ οτι δεν μου έδωσε κατι ξεχώριστο! Παλάτια, κήποι, λεωφόροι... Οκ, ομορφά ηταν. Μεχρι εκει. Σε αντιθεση με την επαρχία της Αυστριας, τα χώρια στο Βαχαου που ήταν υπεροχα!

 

[North66]

Και τα χωριά στο τέλος ίδια θα σου φαίνονται αν ξεκινάς ένα ταξίδι με (συγ)κριτική διάθεση... αγελάδες, σπιτάκια, ρυάκια, πλαγιές και χωρικοί.

 

[panlek30]

Και τα χωριά στο τέλος ίδια θα σου φαίνονται αν ξεκινάς ένα ταξίδι με (συγ)κριτική διάθεση... αγελάδες, σπιτάκια, ρυάκια, πλαγιές και χωρικοί.

Η συγκριση γινεται αναποφευκτα! Εσυ δεν εχεις συγκρινει πολεις ή χωρες που εχεις επισκεφθει; Δεν εχεις μια καταταξη στο μυαλο σου; Ποια σου αρεσε περισσοτερο, ποια λιγοτερο;
Πιθανον και τα χωρια ιδια θα ειναι απο καποιο σημειο και μετα και τοτε θα θέλω να ανακαλύψω αλλη Ηπειρο. Την Ασια ή την Αφρική.... Να δω αλλη κουλτουρα και πολιτισμο!
Δεν ειναι θεμα λοιπον συγκριτικης διαθεσης, ειναι θεμα εμπειριων! Ευρωπαικες πολεις εχω δει αρκετες. Ρυακια, αγελαδες και σπιτακια, εχω δει λιγα!

 

[pigi_dikaiou]

Μαλιστα....δυο ταξιδιωτικες "πολωνικες" ιστοριες τρεχουν παραλληλα στο forum και οφειλω να ομολογησω,οτι θα τις ακολουθησω με αφοσιωση και προσηλωση.Την μεν παρουσα ακριβως γιατι για μενα η Κρακοβια ηταν σαφως υποδεεστερη της Βαρσοβιας-τα δε αλατωρυχεια της τα σιχτιριζω μεχρι σημερα-αλλα και γιατι οι πολεις που επισκεφτηκε η συγγραφεας ειναι στην αμεση προτεραιότητά μου.Βαρια η ιστορια τους γαρ.Την δε ετερα του εκλεκτου hydronetta γιατι το ανατολικο κομματι της Πολωνιας μου ειναι αγνωστο-κατι ακυρες λεπτομερειες μονο ιστορικες απο τον Β παγκοσμιο κατεχω-.Κοινο σημειο η Βαρσοβια!!

 

[underwater]

Μαλιστα....δυο ταξιδιωτικες "πολωνικες" ιστοριες τρεχουν παραλληλα στο forum και οφειλω να ομολογησω,οτι θα τις ακολουθησω με αφοσιωση και προσηλωση.Την μεν παρουσα ακριβως γιατι για μενα η Κρακοβια ηταν σαφως υποδεεστερη της Βαρσοβιας-τα δε αλατωρυχεια της τα σιχτιριζω μεχρι σημερα-αλλα και γιατι οι πολεις που επισκεφτηκε η συγγραφεας ειναι στην αμεση προτεραιότητά μου.Βαρια η ιστορια τους γαρ.

Εύχομαι να βρεις χρήσιμες την ιστορία και τις πληροφορίες! Αν και φαίνεται να έχουμε κάπως διαφορετικές προτιμήσεις (μα να σιχτιριζεις τα αλατωρυχεία; )!

 

[underwater]

1η ημέρα: Μετάβαση και πρώτη γνωριμία με τη Βαρσοβία

Τρίτη του Πάσχα πρωί και εμείς μεταβαίνουμε στο αεροδρόμιο Μακεδονία για την πτήση μας. Μολονότι χρησιμοποιώ πολύ συχνά το συγκεκριμένο αεροδρόμιο για να ταξιδέψω από/προς Αθήνα, ήταν η πρώτη φορά που το έκανα για διεθνή πτήση, αλλά και η πρώτη που το είδα τόσο busy. Γινόταν χαμός από κόσμο, με αποτέλεσμα μια αρκετά μεγάλη αναμονή για τον (υποτυπώδη ως συνήθως) έλεγχο σε μια τεράστια ουρά. Λίγο πιο πριν είχαμε παραδώσει τη βαλίτσα μας στο check-in, όπου επικρατούσε το απόλυτο χυμαδιό. Η πτήση μας δεν αναγραφόταν σε καμία οθόνη (υπήρχε κάποιο πρόβλημα μάθαμε), ενώ κατά την παράδοση της αποσκευής παραξενεύτηκα όταν είδα ότι έγραψαν χειρόγραφα τα στοιχεία μας στο καρτελάκι της βαλίτσας!

Φυσικά τα cult σκηνικά δεν σταμάτησαν εκεί. Την επιβίβασή μας στο αεροπλάνο ακολούθησε μια ωριαία αναμονή, χωρίς κανείς από το πλήρωμα να μας δίνει την οποιαδήποτε πληροφορία. Όπως είναι φυσικό πολύς κόσμος από ένα σημείο και μετά άρχισε να αγανακτεί και να παραπονιέται. Εγώ να πω την αλήθεια ήμουν αρκετά χαλαρή («σιγά μην μου χαλάσουν τη διάθεση» σκεφτόμουν) και διηγούμουν μες στην τρελή χαρά στον Γ. το πρόσφατο συμβάν όπου σε μια πτήση της ryanair κάπου στην Πορτογαλία οι επιβάτες έμειναν για τέσσερις ώρες σε ακινητοποιημένο αεροπλάνο χωρίς ενημέρωση, νερό ή φαγητό, μέχρι που κάλεσαν την αστυνομία! «Τέτοια λέγε μου» σχολίασε ο Γ. Με τα πολλά κάποια στιγμή ξεκινήσαμε, ενώ η αιτιολογία της αεροσυνοδού την οποία ρωτήσαμε για το συμβάν ήταν ότι κατά την προηγούμενη πτήση κάποιος επιβάτης κάπνιζε στην τουαλέτα και πως εκείνη χρειάστηκε να δώσει κατάθεση στην αστυνομία. Τέλος πάντων, η πτήση κατά τα άλλα μια χαρά, μολονότι η ryanair δεν μας τίμησε με το σόου της μετά την προσγείωση (μουσικούλες και ανακοινώσεις του στυλ «κυρίες και κύριοι, άλλη μια πτήση της ryanair έφτασε νωρίς στον προορισμό της»), καθυστέρηση γαρ.

Το αεροδρόμιο του Modlin είναι καινούριο, πάρα πολύ μικρό (δεν γίνεται χρήση λεωφορείου ή φυσούνας), πολύ basic, γενικώς διεκπεραιωτικό. Ευτυχώς είχαμε αφήσει ένα σεβαστό περιθώριο μεταξύ της προγραμματισμένης ώρας άφιξης της πτήσης και αυτής της αναχώρησης του λεωφορείου που θα μας κατέβαζε στο κέντρο της Βαρσοβίας, οπότε δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα, σε αντίθεση με κάποιους συνεπιβάτες που δεν πρόλαβαν τις κρατήσεις τους. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 40’ και θα την χαρακτήριζα σχετικά ανιαρή, αν εξαιρέσουμε την είσοδο στην πόλη, από όπου περάσαμε δίπλα από κάποια υπέροχα αστικά πάρκα με λιμνούλες και ρυάκια!

Το λεωφορείο μας άφησε κοντά στο Παλάτι Κουλτούρας και Επιστήμης με τον εντυπωσιακού μεγέθους πύργο του και ξεκινήσαμε να βρούμε το hostel στο οποίο είχαμε κλείσει για εκείνη τη βραδιά. Ενώ οι επόμενες διανυκτερεύσεις είχαν προγραμματιστεί καιρό πριν, αφήσαμε τη συγκεκριμένη για ψιλοτελευταία στιγμή και αποφασίσαμε, καθώς θέλαμε απλά να κάνουμε έναν κουτσουρεμένο ύπνο, να προτιμήσουμε την εναλλακτική του hostel (σε private δωμάτιο με δικό του μπάνιο). Επρόκειτο για το Mish Mash Hostel, το οποίο εκ πρώτης μου φάνηκε συμπαθές. Στεγάζεται σε ένα πολύ όμορφο κτίριο σε ένα δρομάκι με αρκετά ενδιαφέροντα μαγαζιά για φαγητό και ποτό, τα επίπεδα καθαριότητας σχετικά υψηλά για επίπεδα hostel και με γρήγορο Wi-Fi. Η συνέχεια δεν ήταν τόσο καλή όμως, αλλά λεπτομέρειες θα δώσω μετά!

Δεν αργήσαμε να αφήσουμε λοιπόν το hostel μας, με στόχο να κάνουμε μια βόλτα στην Παλιά Πόλη για μια πρώτη γνωριμία με τη Βαρσοβία. Γρήγορα φτάνουμε στην πολύβουη λεωφόρο Jerozolimskie, κοντά στο Παλάτι Κουλτούρας και Επιστήμης.



Δεν αργώ να έρθω σε επαφή και με έναν παλιό γνώριμό μου, όπου κατά την προηγούμενη επίσκεψή μου στη χώρα με είχε εντυπωσιάσει η λατρεία του κόσμου προς το άτομό του! Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ λοιπόν, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Πολωνός Πάπας, όπου από αυτή την ταμπέλα ενημερώθηκα ότι σε λίγες ημέρες θα αγιοποιούταν στο Βατικανό, 9 μόλις χρόνια από το θάνατό του. Ήμουν σίγουρη ότι θα βλέπαμε πολλά extreme τις επόμενες μέρες, όπως και έγινε!



Καθώς ήταν νωρίς το απογευματάκι και οι κοιλιές γουργούριζαν, κάναμε μια στάση σε ένα από τα καταστήματα της αλυσίδας Kebab King, όπου ο συνταξιδιώτης μου του έδωσε και κατάλαβε, εγώ πάλι παράτησα τα μισά (μόνο η ποικιλία από αλοιφές και το τούρκικο τσαγάκι μου άρεσαν). Λίγες μέρες μετά αγαπημένος ντόπιος συμφορουμίτης εξέφρασε κι εκείνος την εκτίμησή του για τη συγκεκριμένη αλυσίδα, εγώ πάλι απλά νοσταλγούσα τις γεύσεις της Ασίας στην Πλατεία Αμερικής.

Τέλος πάντων, ξαναρχίζουμε το περπάτημα και οδεύουμε προς την Βασιλική Οδό. Ο πολύ ευχάριστος καιρός ήταν σύμμαχός μας. Ανηφορίζουμε τη Nowy Świat, την οδό του Νέου Κόσμου δηλ., ίσως τον πιο τουριστικό δρόμο της Βαρσοβίας. Κατά το Μεσαίωνα ήταν ο οδός που διέρχονταν οι βασιλιάδες πορευόμενοι μεταξύ Βαρσοβίας-Κρακοβίας. Ξαναχτίστηκε μετά τον ‘Β Παγκόσμιο Πόλεμο σε νεοκλασσικό στυλ, καθώς δεν ήταν εφικτό να επαναφέρουν τον κυρίαρχο art nouveau χαρακτήρα του παρελθόντος. Πρόκειται για ένα δρόμο γεμάτο trendy μπαράκια, καφέ και εστιατόρια, ενώ εντύπωση μου έκαναν τα άπειρα μαγαζιά με σούσι! Αποτελούν νέα μόδα εκεί και οι τιμές τους είναι αρκετά πιο οικονομικές σε σχέση με τα εν Αθήναις σουσάδικα!

Τώρα που ανέφερα τη λέξη «τιμές», νομίζω ότι θα πρέπει να πω ότι, τόσο στη Βαρσοβία, όσο και στο Gdansk, οι τιμές μου φάνηκαν σαφώς ανεβασμένες σε σχέση με αυτό που είχα βιώσει στην Κρακοβία δύο μόλις χρόνια πριν. Γενικώς αισθάνθηκα ότι η χώρα αλλάζει και αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, κάτι που αντανακλάται και στις τιμές. Νομίζω ότι σε λίγο καιρό η Πολωνία θα σταματήσει να συμπεριλαμβάνεται σε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως low-budget και σχετικά “εναλλακτικό” προορισμό, ακολουθώντας τα πρότυπα άλλων ανατολικών κρατών που αναπτύχθηκαν και τουριστικοποιήθηκαν οικτρά.

Συνέχεια της βόλτας μας στην εντυπωσιακή οδό Krakowskie Przedmiescie, έναν ακόμα δρόμο που ξαναχτίστηκε μετά τον πόλεμο, γεμάτο παλάτια, εκκλησίες, κυβερνητικά κτίρια, εκπαιδευτικά ιδρύματα. Γενικώς είχε ενδιαφέρον ο περίπατος. Μερικά από τα σημεία που διακίνησαν το ενδιαφέρον μας ήταν το άγαλμα του Κοπέρνικου, η εκκλησία του Τιμίου Σταυρού μέσα στην οποία φυλάσσονται οι καρδιές του Chopin και του Wladyslaw Reymond (κατόχου Νόμπελ Λογοτεχνίας), το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας, το ξενοδοχείο Bristol, το Προεδρικό Παλάτι και πολλά άλλα! Μπήκαμε για λίγο στο Ναό της Επίσκεψης της Θεοτόκου, όπου γινόταν λειτουργία στα γαλλικά. Ενδιαφέρον είχαν και κάποιες υπαίθριες εκθέσεις που λάμβαναν χώρα σε διάφορα σημεία της οδού. Παρ’ όλα αυτά αισθανόμουν ότι, παρ’ όλη τη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά κάτι έλειπε, κάτι που δεν μπορούσα να προσδιορίσω.

Σκόρπιες φωτός








Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού



Εκκλησία της Επίσκεψης της Θεοτόκου



Έξω από την εκκλησία-Καθολική χώρα γαρ



Υπαίθριες εκθέσεις




Καθώς ο ήλιος σιγά-σιγά έπεφτε, φτάσαμε και στο ίσως αγαπημένο μου μέρος στη Βαρσοβία, το σημείο όπου για λίγο ένιωσα μέρος της μαγείας της πρώτης μου επίσκεψης στην Πολωνία, την Πλατεία του Κάστρου (Plac Zamkowy). Εκεί βρίσκεται το Βασιλικό Κάστρο, το οποίο ήταν η επίσημη κατοικία των Πολωνών μοναρχών, ενώ μπροστά του βρίσκεται η περίφημη στήλη του Zygmunt, το παλαιότερο μη-θρησκευτικό άγαλμα που χτίστηκε στην πόλη και ένα από τα γνωστότερα αξιοθέατα της Βαρσοβίας. Μου άρεσε πολύ αυτή η πλατεία, με τα υπέροχα χρώματα στα κτίρια σε συνδυασμό με τις γλυκές αποχρώσεις του δειλινού, την ευχάριστη θερμοκρασία, την απλωσιά! Ένα μέρος με πολύ θετική ενέργεια!





Συνεχίσαμε το περπάτημά μας στα όμορφα δρομάκια και λίγο μετά, την ώρα που σκοτείνιαζε, φτάσαμε στην ωραιότατη αλλά και τουριστικότατη πλατεία Rynek Stagero Miasta. Είναι γεμάτη όμορφα πολύχρωμα κτίρια, ενώ στο μέσον της δεσπόζει το άγαλμα της Γοργόνας, συμβόλου της Βαρσοβίας.



Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, πολλά είναι τα μέρη της πόλης που ξαναχτίστηκαν μετά τις τρομερές καταστροφές του ‘Β Παγκοσμίου Πολέμου. Υπολογίζεται ότι μετά την Εξέργεση της Βαρσοβίας του 1944, πάνω από το 85% της Παλιάς Πόλης είχε καταστραφεί ολοσχερώς. Οι Πολωνοί είναι πολύ περήφανοι (και δικαίως) για την καταπληκτική δουλειά που έκαναν επαναφέροντας στην πόλη την παλιά της αίγλη, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι η Παλιά Πόλη είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Στα βιβλιοπωλεία και τα μαγαζάκια της Βαρσοβίας μπορεί κανείς να βρει ακόμα και καρτ-ποστάλ που απεικονίζουν το «πριν» και το «μετά», όπως αυτή που έχω σκανάρει εδώ.



Αφού καθίσαμε για κάμποση ώρα να ξεκουραστούμε χαζεύοντας την πλατεία, τον κόσμο και ακούγοντας όμορφες μουσικές από τα μαγαζάκια και τους street artists, ξεκινήσαμε σιγά-σιγά να περπατάμε προς τη βάση μας. Εντύπωση μας έκαναν κάποιες "high-tech σκηνές" που είχαν στηθεί σε κομβικά σημεία και λάμβαναν χώρα κάποια events ενόψει της αγιοποίησης του Πάπα (ιερείς που τραγουδούσαν "χριστιανικό ροκ" με κιθάρες και τέτοια). Καθώς όμως είχαμε κουραστεί πολύ (είχαμε 2 μέρες να κοιμηθούμε νορμάλ, ειδικά εγώ), είχαμε ξεποδαριαστεί και την επόμενη ημέρα είχαμε πρωινό ξύπνημα για να πάρουμε λεωφορείο για Gdansk, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο hostel. Πήραμε λοιπόν μερικά πολωνικά μπυρόνια για να πιούμε στο δωμάτιο και να χαλαρώσουμε. Όπερ και εγένετο! Χαλάρωσα αρκετά με τις μπύρες, συναίσθημα που όμως διεκόπη απότομα όταν διαπίστωσα ότι το ρημαδοκρεβάτι δεν είχε κατωσέντονο, αλλά ένα ελεεινό, λεπτό, βρώμικο ύφασμα γεμάτο κίτρινους λεκέδες. «Πού ήρθαμε;» να μονολογώ τσαντισμένη, «170 ζλότι γι’ αυτό το μπ****λο; 8.3 rating στο booking για ΑΥΤΟ;». Πήγε ο ταλαίπωρος ο Γ. να ρωτήσει την κοπέλα στη ρεσεψιόν αν μπορούσαν να μας δώσουν (και με πληρωμή) ένα σεντόνι και εκείνη είπε ότι δεν υπήρχε! Όπως και να ‘χει, νύσταζα πολύ για να ασχοληθώ περαιτέρω και έπεσα και ξεράθηκα (εννοείται φορώντας τα ρούχα μου), έχοντας όμως στο μυαλό μου να τους ρίξω λίαν συντόμως μερικά reviews κολάφους! Και έτσι ελαφρώς επεισοδιακά έκλεισε η πρώτη μας μέρα στην Πολωνία!

Χρήσιμες πληροφορίες

· Μεταβήκαμε από το αεροδρόμιο Modlin στο κέντρο της Βαρσοβίας με το Modlin Bus, το οποίο κάνει τη διαδρομή σε περίπου 40’ και αφήνει σε κεντρικότατο σημείο μπροστά από το Παλάτι Κουλτούρας και Επιστήμης. Πολύ άνετη επιλογή, ενώ αν κλείσει κανείς εγκαίρως από το internet μπορεί να χτυπήσει και πολύ χαμηλές τιμές, από 9 ζλότι η διαδρομή (πάντα με το ρίσκο του τι θα γίνει αν καθυστερήσει η πτήση του). Εισιτήρια αγοράζει κανείς και από το γκισέ της εταιρείας στο αεροδρόμιο, αλλά σε σταθερή, ψιλοτσιμπημένη τιμή. Φυσικά μπορεί κανείς να μεταβεί Βαρσοβία και με ΜΜΜ, αλλάζοντας νομίζω 3 διαφορετικά μέσα και πληρώνοντας κάπου γύρω στα 15-20 ζλότι, αλλά και με ταξί πληρώνοντας πολύ περισσότερα.
· Όπως διαπιστώσαμε κατά την επιστροφή (αλλά και μας ενημέρωσε ο αγαπητός συμφορουμίτης Θ.), οι έλεγχοι στο μέγεθος των αποσκευών είναι υποτυπώδεις στο Modlin, δύσκολο να σε βάλουν να τοποθετήσεις τη χειραποσκευή σου στο περιβόητο «κουτί». Αυτά βέβαια δεν είναι κανόνες και ο καθένας παίρνει τα ρίσκα του.
· 1 Euro=4.14 Polish Zloty. Εμείς τραβήξαμε χρήματα μέσω εθνοcash από ATM, αλλά φυσικά υπάρχουν πολλά ανταλλακτήρια τόσο στη Βαρσοβία, όσο και στο Gdansk.
· Η Βαρσοβία περιλαμβάνει ένα εκτεταμένο δίκτυο ΜΜΜ αποτελούμενο από μετρό, λεωφορεία, τραμ. Το κέντρο βέβαια περπατιέται εύκολα με τα πόδια. Γενικώς οι τιμές δεν απέχουν πολύ από τις ελληνικές (δείτε εδώ). Εμείς, μολονότι δεν βγάλαμε εισιτήριο την πρώτη ημέρα, στις φάσεις που θέλαμε να γυρίσουμε προτιμούσαμε το ημερήσιο στα 15 ζλότι. Αρκετά συμφέρον είναι το weekend ticket στα 24 ζλότι και ισχύ από τις 7μμ της Παρασκευής μέχρι τις 8πμ της Δευτέρας.
· Σε πάρα πολλά σημεία, τόσο στη Βαρσοβία, όσο και σε Gdansk-Sopot και λοιπά υπάρχουν hotspots με δωρεάν Wi-Fi, κάτι που επιτρέπει εύκολα στον καθένα να τσεκάρει mail και τα σχετικά (ενώ το instagram πήρε φωτιά! ).

 

[greco]

Πολυ ωραια περιγραφη,περιμενω με πολυ ενδιαφερον τη γνωμη σου για το Γκντανσκ για το οποιο δεν μπορεσα να γραψω μια ιστορια μετα την επισκεψη μου το 2012.Σημειωτεον οτι,αν δεν κανω λαθος,οι πληροφοριες για τη συγκεκριμενη πολη στο forum ειναι ελαχιστες.Παρεμπιπτοντως,θα συμφωνησω εν μερει με την Πηγη για τα αλατορυχεια,δεν απογοητευτηκα τοσο πολυ ουτε ενθουσιαστηκα ομως εκτος απο το σημειο της εκκλησιας.Ισως επειδη ειχα ακουσει διθυραμβικα σχολια το περιμενα τελειως ονειρικο!Τελος παντων,δυσκολα παντως μπορει καποιος να αποτρεψει καποιον αλλο απο μια τετοια επισκεψη.

 

[underwater]

Πολυ ωραια περιγραφη,περιμενω με πολυ ενδιαφερον τη γνωμη σου για το Γκντανσκ για το οποιο δεν μπορεσα να γραψω μια ιστορια μετα την επισκεψη μου το 2012.Σημειωτεον οτι,αν δεν κανω λαθος,οι πληροφοριες για τη συγκεκριμενη πολη στο forum ειναι ελαχιστες.

Να σου πω γι' αυτό και αποφάσισα να γράψω την ιστορία, για να δώσω κάποιες πληροφορίες για όσα είδα στο Βορρά της χώρας. Γενικώς πια αποφεύγω να γράφω για προορισμούς που έχει πάει το μισό forum, νομίζω ότι από ένα σημείο και μετά κουράζουν οι επαναλήψεις.

Παρεμπιπτοντως,θα συμφωνησω εν μερει με την Πηγη για τα αλατορυχεια,δεν απογοητευτηκα τοσο πολυ ουτε ενθουσιαστηκα ομως εκτος απο το σημειο της εκκλησιας.Ισως επειδη ειχα ακουσει διθυραμβικα σχολια το περιμενα τελειως ονειρικο!Τελος παντων,δυσκολα παντως μπορει καποιος να αποτρεψει καποιον αλλο απο μια τετοια επισκεψη.

Να σου πω την αλήθεια κι εγώ τα περίμενα ελαφρώς πιο εντυπωσιακά, αλλά και πάλι θεώρησα την επίσκεψή μου σε αυτά άκρως ενδιαφέρουσα! Και νομίζω είναι όπως τα λες, πρόκειται για ένα μέρος που δύσκολα κάποιος που θα επισκεφτεί την Κρακοβία δεν θα πάει, μερικά αξιοθέατα απλά "επιβάλλεται" να τα δει κανείς.