Πολωνία Η απομυθοποίηση ενός έρωτα (ή Πολωνία Κεφάλαιο 2)

[underwater]

4η ημέρα: περιήγηση στο Κάστρο του Malbork και στο παραθαλάσσιο Sopot

Όπως τα περισσότερα κοριτσάκια, έτσι κι εγώ έχω μια συμπάθεια για τα κάστρα και τους ρομαντικούς συνειρμούς που τα συνοδεύουν! Οπότε με το που είδα κάποιες φωτογραφίες του περίφημου κάστρου του Malbork, αποφάσισα ότι μια επίσκεψη σε αυτό το φημισμένο μέρος επιβαλλόταν! Σκέφτηκα άλλωστε πως δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς της Βόρειας Πολωνίας και Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO! Ο Γ. δεν μπορώ να πω ότι συμμεριζόταν πλήρως αυτή μου την επιθυμία, αλλά εντάξει, ευτυχώς κατάφερα να τον πείσω! Έτσι, το πρωί της 4ης ημέρας του ταξιδιού μας βρήκε στο σιδηροδρομικό σταθμό του Gdańsk με στόχο μια στάση σε διαφορετική εποχή και, πιο συγκεκριμένα, στο Μεσαίωνα!

Περίπου μία ώρα μετά άφιξη στο Malbork. Λίγο πριν το σταθμό απολαύσαμε μια εντυπωσιακή άποψη του κάστρου από μακριά, η οποία ήταν φοβάμαι και η καλύτερη όλης της εκδρομής μας εκεί. Με το που φτάσαμε ξεκινήσαμε το περπάτημα προς το κυρίως αξιοθέατο αυτής της μάλλον άχαρης κατά τα άλλα πόλης, μαζί με πάρα πολλούς ακόμα τουρίστες. Γινόταν πραγματικά χαμός! Πρώτη απογοήτευση.

Η δεύτερη απογοήτευση πήγαζε από το γεγονός ότι το κάστρο ήταν περιτριγυρισμένο από διάφορα κτίρια, με αποτέλεσμα να μην αναδεικνύεται σχεδόν καθόλου, παρά το τεράστιο μέγεθός του. Από τις φωτός που είχα δει στο internet περίμενα κάτι παρόμοιο με το γοητευτικό κάστρο στο Trakai της Λιθουανίας, αλλά δυστυχώς καμία σχέση.




Πλησιάσαμε προς την είσοδο και, καθώς βγάζαμε φωτός, πέσαμε (οποία έκπληξις) πάνω στους φίλους Θεσσαλονικιούς! Εκείνοι είχαν νοικιάσει αμάξι, οπότε είχαν και πολύ μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων σε σχέση με εμάς. Την προηγούμενη ημέρα είχαν επισκεφτεί τη χερσόνησο του Hel, η οποία έψηνε και εμάς ιδιαιτέρως, αλλά θα ταλαιπωρούμασταν αρκετά αν πηγαίναμε με συγκοινωνίες.

Με τα πολλά πήραμε τα εισιτήρια και τους audio-guides μας και εισήλθαμε στο περιβόητο Κάστρο του Τάγματος των Τευτόνων Ιπποτών. Λίγα λόγια για την ιστορία του: το χτίσιμό του ξεκίνησε τον 13ο αιώνα. Το 1309 χρίστηκε πρωτεύουσα της ανεξάρτητης πολιτείας που ίδρυσε το Τάγμα, ενώ ο Μέγας Μάγιστρος μετακόμισε εκεί από τη Βενετία. Το 1457 πέρασε στην κατοχή της Πολωνίας και χρησιμοποιήθηκε σαν οχυρό. Ανακατασκευάστηκε δύο φορές, τον 19ο αιώνα και μετά τον ‘Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η θρησκεία έπαιζε σημαντικότατο ρόλο για τους Τεύτονες, οι οποίοι ακολουθούσαν αυστηρό μοναστηριακό κώδικα. Κατά τη μάχη φορούσαν λευκούς μανδύες, πάνω στους οποίους ήταν ραμμένοι μαύροι σταυροί.

Το κάστρο είναι χτισμένο εξολοκλήρου από τούβλο, είναι τεράστιο, με πλήθος από πύλες και δαιδαλώδεις διαδρόμους, παραδιαδρόμους, αίθουσες, πόρτες και πορτάκια! Να σας πω την αλήθεια δεν τα είδαμε όλα επειδή, παρά το αρχικό ενδιαφέρον, από κάποιο σημείο και μετά απλά πλήξαμε (κι ας μας χαρακτηρίσει όποιος θέλει αστοιχείωτους, ανιστόρητους και λοιπά ). Εκεί ο Μεγάλος Μάγιστρος έδινε τα επίσημα δείπνα, αλλού γίνονταν οι καλοκαιρινές συναθροίσεις, παρακεί λάμβαναν χώρα οι χ συνελεύσεις και ούτω καθεξής. Παράλληλα μπορεί κανείς να δει ιδιωτικά δωμάτια, παρεκκλήσια, αλλά και αίθουσες στις οποίες εκτίθενται από όπλα και πανοπλίες μέχρι εικόνες και θρησκευτικά κειμήλια. Εν τω μεταξύ όλο σκεφτόμουν ότι όλα αυτά μου παραφαίνονταν μεγαλοπρεπή και πλούσια για έδρα Τάγματος με «αυστηρό μοναστηριακό κώδικα», αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!

Σχολική εκδρομή


Ελληνικά


Αίθουσες (θα είδαμε ίσα με 50 τέτοιες! )





Ομορφιές!


Μετά από μια περιήγηση που κράτησε πάνω από 3 ώρες βγήκαμε έξω, περάσαμε το γεφυράκι του ποταμού Nogat (παραποτάμου του Vistula) και ψάξαμε να βρούμε μεριά για να βγάλουμε καμιά καλή φωτογραφία με την αντανάκλαση του κάστρου στο νερό, αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε και πολλά, καθώς λάμβαναν χώρα έργα για την ανακατασκευή του μόλου, από όπου πηγαινοέρχονται τουριστικά πλοιάρια. Το μεγαλύτερο μέρος της ακτής της πρόσοψης που βλέπει προς το νερό ήταν γεμάτο εργάτες, σκαλωσιές, οχήματα και χώματα, όπου, συνδυαστικά με τα πλήθη του κόσμου και την αφόρητη ζέστη που επικρατούσε εκείνη την ημέρα, δεν δημιουργούσαν αυτό που λέμε «ειδυλλιακή ατμόσφαιρα».





Συμπερασματικά, θα πρότεινα ανεπιφύλακτα το συγκεκριμένο κάστρο για τους λάτρεις της ιστορίας και των μουσείων, αλλά αν σας εμπνέουν περισσότερο τα μικρότερα, μισοερειπωμένα κάστρα που είναι χτισμένα στις ερημιές με φόντο άγριες θάλασσες, απόκρημνα βράχια και ερημικούς λόφους, καλύτερα να κάνετε μια επίσκεψη στην αγαπημένη μου Σκωτία (ή και την αδερφούλα της την Ιρλανδία φαντάζομαι)! Το Malbork είναι κατά βάση ένα τεράστιο μουσείο, ένα στιβαρό και καθόλου απόκοσμο κτίσμα, το οποίο λόγω θέσης δεν αναδεικνύεται και ιδιαίτερα. Φαντάζομαι ότι κατά τους χειμερινούς μήνες δεν θα γίνεται ο κακός χαμός από κόσμο, ενώ το καλοκαίρι απλά δεν θέλω να ξέρω! Εμείς η αλήθεια είναι ότι δεν αντιμετωπίσαμε τις αναμονές όπου διάβασα με τρόμο ότι συχνά λαμβάνουν χώρα εκεί σε περιόδους αιχμής, όμως ο κόσμος ήταν αντικειμενικά πολύς.

Επιστροφή στο σταθμό μετά από μια βολτούλα στην ανιαρή πόλη του Malbork και εν συνέχεια, μετά από ωριαία περίπου αναμονή, τραινάκι για το φημισμένο θέρετρο της Βαλτικής Sopot. Φτάσαμε αργά το απόγευμα, ενώ η ζέστη έδινε τη θέση της στην έντονη ψυχρούλα.

Η συγκεκριμένη ακτή της Βαλτικής αποτελούσε αγαπημένο εξοχικό προορισμό για την υψηλή τάξη του Gdańsk ήδη από τον 17ο αιώνα, έγινε όμως περισσότερο μαζικός τόπος διακοπών το 1824, όταν εγκαινιάστηκαν τα πρώτα λουτρά της περιοχής. Το πιο φημισμένο βέβαια αξιοθέατο του Sopot είναι η τεράστια ξύλινη προβλήτα του (512 μέτρα), η οποία αποτελεί και την μακρύτερη ξύλινη κατασκευή στην Ευρώπη. Το 2ο must-see της πόλης θεωρείται το νεομπαρόκ Grand Hotel, χτισμένο μεταξύ 1924-1927, το οποίο δεσπόζει στην παραλία.

Γενικώς το Sopot μου άφησε μια ευχάριστη διάθεση, αν και νομίζω ότι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες δεν θα το πολυευχαριστιόμουν, καθώς το βρήκα υπερβολικά τουριστικό. Καταστήματα, εστιατόρια και bars παντού, δυνατές μουσικές, διαφημίσεις, πολυκοσμία. Η αίσθηση της θάλασσας βέβαια χαλαρωτική, όπως πάντα, ενώ βρήκαμε την προβλήτα όντως εντυπωσιακή! Κάπου είχα διαβάσει ότι υπάρχει μικρό αντίτιμο εισόδου, δεν διαπιστώσαμε όμως κάτι τέτοιο. Πιθανώς να ισχύει κατά την high season. Το ηλιοβασίλεμα ήταν μαγευτικό-παρότι λατρεύω τη Μεσόγειο δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι και η άγρια, σκοτεινή Βαλτική κρύβει κι αυτή τα θέλγητρά της!









Αφού περάσαμε κάνα 2ωρο βόλτας και φωτογράφησης στην ακτή και την προβλήτα του Sopot, κατευθυνθήκαμε προς τον πεζόδρομο για δείπνο σε ένα από τα δεκάδες casual vegetarian εστιατόρια που, από ό, τι είδα, κάνουν θραύση στις πολωνικές πόλεις! Το φαγητό απλά συμπαθές θα το χαρακτήριζα, αλλά σίγουρα θα ξανάδινα ευκαιρία, μου άρεσε το concept!

Επιστροφή στο Gdańsk με τον προαστιακό, ξενώνας και ξεκούραση. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να πάμε στη Gdynia, το τρίτο μέρος της «τρίπολης» της Βαλτικής. Νομίζω πως το ιδανικό θα ήταν να είχαμε μείνει ακόμα μια μέρα στην περιοχή (να επισκεπτόμασταν Gdynia και ενδεχομένως και Hel), όπως και να ‘χει όμως νομίζω ότι είδαμε αρκετά και πήραμε μια καλή γεύση αυτής της ιδιαίτερης πολωνικής μεριάς. Την επομένη θα επιστρέφαμε στη Βαρσοβία.

Χρήσιμες πληροφορίες

· Τα δρομολόγια του τραίνου για Malbork είναι αρκετά τακτικά, αλλά όχι συνεχή. Υπάρχουν τα τοπικά και τα εξπρές, ενώ η διάρκεια του ταξιδιού είναι γύρω στη μία ώρα, με μικρές διαφορές ανάλογα με το είδος του τραίνου (τα τοπικά κάνουν περισσότερες στάσεις). Προτείνω να πάρετε όποιο έρθει πρώτο, άλλωστε όπως προανέφερα δεν περνάνε και συνέχεια. Οι τιμές παίζουν χοντρικά μεταξύ 4-5 euro το one way, ανάλογα με το τραίνο.
· Οι τιμές για την είσοδο στο κάστρο είναι τσιμπημένες και ποικίλουν ανάλογα με την εποχή που θα το επισκεφτεί κανείς. Γίνονται επίσης κάποια έξτρα δρώμενα (νυχτερινές ξεναγήσεις, οπτικοακουστικά θεάματα) με διαφορετικό αντίτιμο.
· Ο προαστιακός που ενώνει το Sopot με το Gdańsk έχει συχνότατα δρομολόγια (ανάλογα με τη μέρα και την ώρα) και εισιτήριο γύρω στα 4 ζλότι το one way. Μπορεί βέβαια κανείς να πάει και με λεωφορείο ή θαλάσσια συγκοινωνία. Η διάρκεια της διαδρομής είναι γύρω στα 20’.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Φοβάμαι δε ότι όσο περισσότερο ταξιδευει κανείς τόσο αποκτά πιο αυστηρά κριτήρια ή αναζητά πιο ιδιαίτερες συγκινήσεις. Επίσης ένα deja vu το παθαίνεις

 

[panlek30]

Φοβάμαι δε ότι όσο περισσότερο ταξιδευει κανείς τόσο αποκτά πιο αυστηρά κριτήρια ή αναζητά πιο ιδιαίτερες συγκινήσεις. Επίσης ένα deja vu το παθαίνεις

Το ιδιο έχω πάθει και έγω με τους ευρωπαϊκούς προορισμούς! Εχουν αρχίσει να μη με συγκινούν! Πόσους καθεδρικούς να δεις πια...

 

[underwater]

Φοβάμαι δε ότι όσο περισσότερο ταξιδευει κανείς τόσο αποκτά πιο αυστηρά κριτήρια ή αναζητά πιο ιδιαίτερες συγκινήσεις. Επίσης ένα deja vu το παθαίνεις

Σαφέστατα και ισχύει αυτό, το έχω σκεφτεί αρκετές φορές, αν και το εντοπίζω κυρίως στον εντυπωσιασμό και όχι στη συναισθηματική διακίνηση που μπορεί να μου προκαλέσει ένα μέρος. Δύσκολα εντυπωσιάζομαι, αλλά αρκετά εύκολα νιώθω να κινητοποιούμαι και να αισθάνομαι πληρότητα από την ενέργεια, τους ανθρώπους ή κάτι άλλο που θα ξεχωρίσω σε κάποιον προορισμό, κι ας είναι και τελείως κοντινός, "συνηθισμένος", "εύκολος".

Το ιδιο έχω πάθει και έγω με τους ευρωπαϊκούς προορισμούς! Εχουν αρχίσει να μη με συγκινούν! Πόσους καθεδρικούς να δεις πια...

Μέχρι ενός σημείου συμφωνώ, αν και η Ευρώπη δεν σταματά να κρύβει εκπλήξεις! Συνδυάζει πολλά (εναλλαγές στη φύση, ιστορία, πολιτισμό)! Εγώ ας πούμε τα τελευταία χρόνια έχω πάθει πλάκα με τα Βαλκάνια, τα οποία σιγά-σιγά ανακαλύπτω.

 

[panlek30]

Σύμφωνούμε! Δε μπορεις εξάλλου να ακυρώσεις μια ολόκληρη Ήπειρο λεγοντας " τα εχω δει ολα, δεν εχει τιποτα πια να μου προσφέρει ή να ανακαλύψω". Σαν γενική αίσθηση το λέω και περισσότερο σε οτι αφορα τις μεγάλες ευρωπαικες πολεις! Π.χ πήγα Βίεννη πριν λιγο καιρο... Εαν ήταν το πρωτο μου ταξίδι στο εξωτερικό ή απο τα πρωτα, θα μαγευόμουν! Τώρα, θεωρώ οτι δεν μου έδωσε κατι ξεχώριστο! Παλάτια, κήποι, λεωφόροι... Οκ, ομορφά ηταν. Μεχρι εκει. Σε αντιθεση με την επαρχία της Αυστριας, τα χώρια στο Βαχαου που ήταν υπεροχα!

 

[North66]

Και τα χωριά στο τέλος ίδια θα σου φαίνονται αν ξεκινάς ένα ταξίδι με (συγ)κριτική διάθεση... αγελάδες, σπιτάκια, ρυάκια, πλαγιές και χωρικοί.

 

[panlek30]

Και τα χωριά στο τέλος ίδια θα σου φαίνονται αν ξεκινάς ένα ταξίδι με (συγ)κριτική διάθεση... αγελάδες, σπιτάκια, ρυάκια, πλαγιές και χωρικοί.

Η συγκριση γινεται αναποφευκτα! Εσυ δεν εχεις συγκρινει πολεις ή χωρες που εχεις επισκεφθει; Δεν εχεις μια καταταξη στο μυαλο σου; Ποια σου αρεσε περισσοτερο, ποια λιγοτερο;
Πιθανον και τα χωρια ιδια θα ειναι απο καποιο σημειο και μετα και τοτε θα θέλω να ανακαλύψω αλλη Ηπειρο. Την Ασια ή την Αφρική.... Να δω αλλη κουλτουρα και πολιτισμο!
Δεν ειναι θεμα λοιπον συγκριτικης διαθεσης, ειναι θεμα εμπειριων! Ευρωπαικες πολεις εχω δει αρκετες. Ρυακια, αγελαδες και σπιτακια, εχω δει λιγα!

 

[pigi_dikaiou]

Μαλιστα....δυο ταξιδιωτικες "πολωνικες" ιστοριες τρεχουν παραλληλα στο forum και οφειλω να ομολογησω,οτι θα τις ακολουθησω με αφοσιωση και προσηλωση.Την μεν παρουσα ακριβως γιατι για μενα η Κρακοβια ηταν σαφως υποδεεστερη της Βαρσοβιας-τα δε αλατωρυχεια της τα σιχτιριζω μεχρι σημερα-αλλα και γιατι οι πολεις που επισκεφτηκε η συγγραφεας ειναι στην αμεση προτεραιότητά μου.Βαρια η ιστορια τους γαρ.Την δε ετερα του εκλεκτου hydronetta γιατι το ανατολικο κομματι της Πολωνιας μου ειναι αγνωστο-κατι ακυρες λεπτομερειες μονο ιστορικες απο τον Β παγκοσμιο κατεχω-.Κοινο σημειο η Βαρσοβια!!

 

[underwater]

Μαλιστα....δυο ταξιδιωτικες "πολωνικες" ιστοριες τρεχουν παραλληλα στο forum και οφειλω να ομολογησω,οτι θα τις ακολουθησω με αφοσιωση και προσηλωση.Την μεν παρουσα ακριβως γιατι για μενα η Κρακοβια ηταν σαφως υποδεεστερη της Βαρσοβιας-τα δε αλατωρυχεια της τα σιχτιριζω μεχρι σημερα-αλλα και γιατι οι πολεις που επισκεφτηκε η συγγραφεας ειναι στην αμεση προτεραιότητά μου.Βαρια η ιστορια τους γαρ.

Εύχομαι να βρεις χρήσιμες την ιστορία και τις πληροφορίες! Αν και φαίνεται να έχουμε κάπως διαφορετικές προτιμήσεις (μα να σιχτιριζεις τα αλατωρυχεία; )!

 

[underwater]

1η ημέρα: Μετάβαση και πρώτη γνωριμία με τη Βαρσοβία

Τρίτη του Πάσχα πρωί και εμείς μεταβαίνουμε στο αεροδρόμιο Μακεδονία για την πτήση μας. Μολονότι χρησιμοποιώ πολύ συχνά το συγκεκριμένο αεροδρόμιο για να ταξιδέψω από/προς Αθήνα, ήταν η πρώτη φορά που το έκανα για διεθνή πτήση, αλλά και η πρώτη που το είδα τόσο busy. Γινόταν χαμός από κόσμο, με αποτέλεσμα μια αρκετά μεγάλη αναμονή για τον (υποτυπώδη ως συνήθως) έλεγχο σε μια τεράστια ουρά. Λίγο πιο πριν είχαμε παραδώσει τη βαλίτσα μας στο check-in, όπου επικρατούσε το απόλυτο χυμαδιό. Η πτήση μας δεν αναγραφόταν σε καμία οθόνη (υπήρχε κάποιο πρόβλημα μάθαμε), ενώ κατά την παράδοση της αποσκευής παραξενεύτηκα όταν είδα ότι έγραψαν χειρόγραφα τα στοιχεία μας στο καρτελάκι της βαλίτσας!

Φυσικά τα cult σκηνικά δεν σταμάτησαν εκεί. Την επιβίβασή μας στο αεροπλάνο ακολούθησε μια ωριαία αναμονή, χωρίς κανείς από το πλήρωμα να μας δίνει την οποιαδήποτε πληροφορία. Όπως είναι φυσικό πολύς κόσμος από ένα σημείο και μετά άρχισε να αγανακτεί και να παραπονιέται. Εγώ να πω την αλήθεια ήμουν αρκετά χαλαρή («σιγά μην μου χαλάσουν τη διάθεση» σκεφτόμουν) και διηγούμουν μες στην τρελή χαρά στον Γ. το πρόσφατο συμβάν όπου σε μια πτήση της ryanair κάπου στην Πορτογαλία οι επιβάτες έμειναν για τέσσερις ώρες σε ακινητοποιημένο αεροπλάνο χωρίς ενημέρωση, νερό ή φαγητό, μέχρι που κάλεσαν την αστυνομία! «Τέτοια λέγε μου» σχολίασε ο Γ. Με τα πολλά κάποια στιγμή ξεκινήσαμε, ενώ η αιτιολογία της αεροσυνοδού την οποία ρωτήσαμε για το συμβάν ήταν ότι κατά την προηγούμενη πτήση κάποιος επιβάτης κάπνιζε στην τουαλέτα και πως εκείνη χρειάστηκε να δώσει κατάθεση στην αστυνομία. Τέλος πάντων, η πτήση κατά τα άλλα μια χαρά, μολονότι η ryanair δεν μας τίμησε με το σόου της μετά την προσγείωση (μουσικούλες και ανακοινώσεις του στυλ «κυρίες και κύριοι, άλλη μια πτήση της ryanair έφτασε νωρίς στον προορισμό της»), καθυστέρηση γαρ.

Το αεροδρόμιο του Modlin είναι καινούριο, πάρα πολύ μικρό (δεν γίνεται χρήση λεωφορείου ή φυσούνας), πολύ basic, γενικώς διεκπεραιωτικό. Ευτυχώς είχαμε αφήσει ένα σεβαστό περιθώριο μεταξύ της προγραμματισμένης ώρας άφιξης της πτήσης και αυτής της αναχώρησης του λεωφορείου που θα μας κατέβαζε στο κέντρο της Βαρσοβίας, οπότε δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα, σε αντίθεση με κάποιους συνεπιβάτες που δεν πρόλαβαν τις κρατήσεις τους. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 40’ και θα την χαρακτήριζα σχετικά ανιαρή, αν εξαιρέσουμε την είσοδο στην πόλη, από όπου περάσαμε δίπλα από κάποια υπέροχα αστικά πάρκα με λιμνούλες και ρυάκια!

Το λεωφορείο μας άφησε κοντά στο Παλάτι Κουλτούρας και Επιστήμης με τον εντυπωσιακού μεγέθους πύργο του και ξεκινήσαμε να βρούμε το hostel στο οποίο είχαμε κλείσει για εκείνη τη βραδιά. Ενώ οι επόμενες διανυκτερεύσεις είχαν προγραμματιστεί καιρό πριν, αφήσαμε τη συγκεκριμένη για ψιλοτελευταία στιγμή και αποφασίσαμε, καθώς θέλαμε απλά να κάνουμε έναν κουτσουρεμένο ύπνο, να προτιμήσουμε την εναλλακτική του hostel (σε private δωμάτιο με δικό του μπάνιο). Επρόκειτο για το Mish Mash Hostel, το οποίο εκ πρώτης μου φάνηκε συμπαθές. Στεγάζεται σε ένα πολύ όμορφο κτίριο σε ένα δρομάκι με αρκετά ενδιαφέροντα μαγαζιά για φαγητό και ποτό, τα επίπεδα καθαριότητας σχετικά υψηλά για επίπεδα hostel και με γρήγορο Wi-Fi. Η συνέχεια δεν ήταν τόσο καλή όμως, αλλά λεπτομέρειες θα δώσω μετά!

Δεν αργήσαμε να αφήσουμε λοιπόν το hostel μας, με στόχο να κάνουμε μια βόλτα στην Παλιά Πόλη για μια πρώτη γνωριμία με τη Βαρσοβία. Γρήγορα φτάνουμε στην πολύβουη λεωφόρο Jerozolimskie, κοντά στο Παλάτι Κουλτούρας και Επιστήμης.



Δεν αργώ να έρθω σε επαφή και με έναν παλιό γνώριμό μου, όπου κατά την προηγούμενη επίσκεψή μου στη χώρα με είχε εντυπωσιάσει η λατρεία του κόσμου προς το άτομό του! Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ λοιπόν, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Πολωνός Πάπας, όπου από αυτή την ταμπέλα ενημερώθηκα ότι σε λίγες ημέρες θα αγιοποιούταν στο Βατικανό, 9 μόλις χρόνια από το θάνατό του. Ήμουν σίγουρη ότι θα βλέπαμε πολλά extreme τις επόμενες μέρες, όπως και έγινε!



Καθώς ήταν νωρίς το απογευματάκι και οι κοιλιές γουργούριζαν, κάναμε μια στάση σε ένα από τα καταστήματα της αλυσίδας Kebab King, όπου ο συνταξιδιώτης μου του έδωσε και κατάλαβε, εγώ πάλι παράτησα τα μισά (μόνο η ποικιλία από αλοιφές και το τούρκικο τσαγάκι μου άρεσαν). Λίγες μέρες μετά αγαπημένος ντόπιος συμφορουμίτης εξέφρασε κι εκείνος την εκτίμησή του για τη συγκεκριμένη αλυσίδα, εγώ πάλι απλά νοσταλγούσα τις γεύσεις της Ασίας στην Πλατεία Αμερικής.

Τέλος πάντων, ξαναρχίζουμε το περπάτημα και οδεύουμε προς την Βασιλική Οδό. Ο πολύ ευχάριστος καιρός ήταν σύμμαχός μας. Ανηφορίζουμε τη Nowy Świat, την οδό του Νέου Κόσμου δηλ., ίσως τον πιο τουριστικό δρόμο της Βαρσοβίας. Κατά το Μεσαίωνα ήταν ο οδός που διέρχονταν οι βασιλιάδες πορευόμενοι μεταξύ Βαρσοβίας-Κρακοβίας. Ξαναχτίστηκε μετά τον ‘Β Παγκόσμιο Πόλεμο σε νεοκλασσικό στυλ, καθώς δεν ήταν εφικτό να επαναφέρουν τον κυρίαρχο art nouveau χαρακτήρα του παρελθόντος. Πρόκειται για ένα δρόμο γεμάτο trendy μπαράκια, καφέ και εστιατόρια, ενώ εντύπωση μου έκαναν τα άπειρα μαγαζιά με σούσι! Αποτελούν νέα μόδα εκεί και οι τιμές τους είναι αρκετά πιο οικονομικές σε σχέση με τα εν Αθήναις σουσάδικα!

Τώρα που ανέφερα τη λέξη «τιμές», νομίζω ότι θα πρέπει να πω ότι, τόσο στη Βαρσοβία, όσο και στο Gdansk, οι τιμές μου φάνηκαν σαφώς ανεβασμένες σε σχέση με αυτό που είχα βιώσει στην Κρακοβία δύο μόλις χρόνια πριν. Γενικώς αισθάνθηκα ότι η χώρα αλλάζει και αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, κάτι που αντανακλάται και στις τιμές. Νομίζω ότι σε λίγο καιρό η Πολωνία θα σταματήσει να συμπεριλαμβάνεται σε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως low-budget και σχετικά “εναλλακτικό” προορισμό, ακολουθώντας τα πρότυπα άλλων ανατολικών κρατών που αναπτύχθηκαν και τουριστικοποιήθηκαν οικτρά.

Συνέχεια της βόλτας μας στην εντυπωσιακή οδό Krakowskie Przedmiescie, έναν ακόμα δρόμο που ξαναχτίστηκε μετά τον πόλεμο, γεμάτο παλάτια, εκκλησίες, κυβερνητικά κτίρια, εκπαιδευτικά ιδρύματα. Γενικώς είχε ενδιαφέρον ο περίπατος. Μερικά από τα σημεία που διακίνησαν το ενδιαφέρον μας ήταν το άγαλμα του Κοπέρνικου, η εκκλησία του Τιμίου Σταυρού μέσα στην οποία φυλάσσονται οι καρδιές του Chopin και του Wladyslaw Reymond (κατόχου Νόμπελ Λογοτεχνίας), το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας, το ξενοδοχείο Bristol, το Προεδρικό Παλάτι και πολλά άλλα! Μπήκαμε για λίγο στο Ναό της Επίσκεψης της Θεοτόκου, όπου γινόταν λειτουργία στα γαλλικά. Ενδιαφέρον είχαν και κάποιες υπαίθριες εκθέσεις που λάμβαναν χώρα σε διάφορα σημεία της οδού. Παρ’ όλα αυτά αισθανόμουν ότι, παρ’ όλη τη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά κάτι έλειπε, κάτι που δεν μπορούσα να προσδιορίσω.

Σκόρπιες φωτός








Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού



Εκκλησία της Επίσκεψης της Θεοτόκου



Έξω από την εκκλησία-Καθολική χώρα γαρ



Υπαίθριες εκθέσεις




Καθώς ο ήλιος σιγά-σιγά έπεφτε, φτάσαμε και στο ίσως αγαπημένο μου μέρος στη Βαρσοβία, το σημείο όπου για λίγο ένιωσα μέρος της μαγείας της πρώτης μου επίσκεψης στην Πολωνία, την Πλατεία του Κάστρου (Plac Zamkowy). Εκεί βρίσκεται το Βασιλικό Κάστρο, το οποίο ήταν η επίσημη κατοικία των Πολωνών μοναρχών, ενώ μπροστά του βρίσκεται η περίφημη στήλη του Zygmunt, το παλαιότερο μη-θρησκευτικό άγαλμα που χτίστηκε στην πόλη και ένα από τα γνωστότερα αξιοθέατα της Βαρσοβίας. Μου άρεσε πολύ αυτή η πλατεία, με τα υπέροχα χρώματα στα κτίρια σε συνδυασμό με τις γλυκές αποχρώσεις του δειλινού, την ευχάριστη θερμοκρασία, την απλωσιά! Ένα μέρος με πολύ θετική ενέργεια!





Συνεχίσαμε το περπάτημά μας στα όμορφα δρομάκια και λίγο μετά, την ώρα που σκοτείνιαζε, φτάσαμε στην ωραιότατη αλλά και τουριστικότατη πλατεία Rynek Stagero Miasta. Είναι γεμάτη όμορφα πολύχρωμα κτίρια, ενώ στο μέσον της δεσπόζει το άγαλμα της Γοργόνας, συμβόλου της Βαρσοβίας.



Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, πολλά είναι τα μέρη της πόλης που ξαναχτίστηκαν μετά τις τρομερές καταστροφές του ‘Β Παγκοσμίου Πολέμου. Υπολογίζεται ότι μετά την Εξέργεση της Βαρσοβίας του 1944, πάνω από το 85% της Παλιάς Πόλης είχε καταστραφεί ολοσχερώς. Οι Πολωνοί είναι πολύ περήφανοι (και δικαίως) για την καταπληκτική δουλειά που έκαναν επαναφέροντας στην πόλη την παλιά της αίγλη, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι η Παλιά Πόλη είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Στα βιβλιοπωλεία και τα μαγαζάκια της Βαρσοβίας μπορεί κανείς να βρει ακόμα και καρτ-ποστάλ που απεικονίζουν το «πριν» και το «μετά», όπως αυτή που έχω σκανάρει εδώ.



Αφού καθίσαμε για κάμποση ώρα να ξεκουραστούμε χαζεύοντας την πλατεία, τον κόσμο και ακούγοντας όμορφες μουσικές από τα μαγαζάκια και τους street artists, ξεκινήσαμε σιγά-σιγά να περπατάμε προς τη βάση μας. Εντύπωση μας έκαναν κάποιες "high-tech σκηνές" που είχαν στηθεί σε κομβικά σημεία και λάμβαναν χώρα κάποια events ενόψει της αγιοποίησης του Πάπα (ιερείς που τραγουδούσαν "χριστιανικό ροκ" με κιθάρες και τέτοια). Καθώς όμως είχαμε κουραστεί πολύ (είχαμε 2 μέρες να κοιμηθούμε νορμάλ, ειδικά εγώ), είχαμε ξεποδαριαστεί και την επόμενη ημέρα είχαμε πρωινό ξύπνημα για να πάρουμε λεωφορείο για Gdansk, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο hostel. Πήραμε λοιπόν μερικά πολωνικά μπυρόνια για να πιούμε στο δωμάτιο και να χαλαρώσουμε. Όπερ και εγένετο! Χαλάρωσα αρκετά με τις μπύρες, συναίσθημα που όμως διεκόπη απότομα όταν διαπίστωσα ότι το ρημαδοκρεβάτι δεν είχε κατωσέντονο, αλλά ένα ελεεινό, λεπτό, βρώμικο ύφασμα γεμάτο κίτρινους λεκέδες. «Πού ήρθαμε;» να μονολογώ τσαντισμένη, «170 ζλότι γι’ αυτό το μπ****λο; 8.3 rating στο booking για ΑΥΤΟ;». Πήγε ο ταλαίπωρος ο Γ. να ρωτήσει την κοπέλα στη ρεσεψιόν αν μπορούσαν να μας δώσουν (και με πληρωμή) ένα σεντόνι και εκείνη είπε ότι δεν υπήρχε! Όπως και να ‘χει, νύσταζα πολύ για να ασχοληθώ περαιτέρω και έπεσα και ξεράθηκα (εννοείται φορώντας τα ρούχα μου), έχοντας όμως στο μυαλό μου να τους ρίξω λίαν συντόμως μερικά reviews κολάφους! Και έτσι ελαφρώς επεισοδιακά έκλεισε η πρώτη μας μέρα στην Πολωνία!

Χρήσιμες πληροφορίες

· Μεταβήκαμε από το αεροδρόμιο Modlin στο κέντρο της Βαρσοβίας με το Modlin Bus, το οποίο κάνει τη διαδρομή σε περίπου 40’ και αφήνει σε κεντρικότατο σημείο μπροστά από το Παλάτι Κουλτούρας και Επιστήμης. Πολύ άνετη επιλογή, ενώ αν κλείσει κανείς εγκαίρως από το internet μπορεί να χτυπήσει και πολύ χαμηλές τιμές, από 9 ζλότι η διαδρομή (πάντα με το ρίσκο του τι θα γίνει αν καθυστερήσει η πτήση του). Εισιτήρια αγοράζει κανείς και από το γκισέ της εταιρείας στο αεροδρόμιο, αλλά σε σταθερή, ψιλοτσιμπημένη τιμή. Φυσικά μπορεί κανείς να μεταβεί Βαρσοβία και με ΜΜΜ, αλλάζοντας νομίζω 3 διαφορετικά μέσα και πληρώνοντας κάπου γύρω στα 15-20 ζλότι, αλλά και με ταξί πληρώνοντας πολύ περισσότερα.
· Όπως διαπιστώσαμε κατά την επιστροφή (αλλά και μας ενημέρωσε ο αγαπητός συμφορουμίτης Θ.), οι έλεγχοι στο μέγεθος των αποσκευών είναι υποτυπώδεις στο Modlin, δύσκολο να σε βάλουν να τοποθετήσεις τη χειραποσκευή σου στο περιβόητο «κουτί». Αυτά βέβαια δεν είναι κανόνες και ο καθένας παίρνει τα ρίσκα του.
· 1 Euro=4.14 Polish Zloty. Εμείς τραβήξαμε χρήματα μέσω εθνοcash από ATM, αλλά φυσικά υπάρχουν πολλά ανταλλακτήρια τόσο στη Βαρσοβία, όσο και στο Gdansk.
· Η Βαρσοβία περιλαμβάνει ένα εκτεταμένο δίκτυο ΜΜΜ αποτελούμενο από μετρό, λεωφορεία, τραμ. Το κέντρο βέβαια περπατιέται εύκολα με τα πόδια. Γενικώς οι τιμές δεν απέχουν πολύ από τις ελληνικές (δείτε εδώ). Εμείς, μολονότι δεν βγάλαμε εισιτήριο την πρώτη ημέρα, στις φάσεις που θέλαμε να γυρίσουμε προτιμούσαμε το ημερήσιο στα 15 ζλότι. Αρκετά συμφέρον είναι το weekend ticket στα 24 ζλότι και ισχύ από τις 7μμ της Παρασκευής μέχρι τις 8πμ της Δευτέρας.
· Σε πάρα πολλά σημεία, τόσο στη Βαρσοβία, όσο και σε Gdansk-Sopot και λοιπά υπάρχουν hotspots με δωρεάν Wi-Fi, κάτι που επιτρέπει εύκολα στον καθένα να τσεκάρει mail και τα σχετικά (ενώ το instagram πήρε φωτιά! ).

 

[greco]

Πολυ ωραια περιγραφη,περιμενω με πολυ ενδιαφερον τη γνωμη σου για το Γκντανσκ για το οποιο δεν μπορεσα να γραψω μια ιστορια μετα την επισκεψη μου το 2012.Σημειωτεον οτι,αν δεν κανω λαθος,οι πληροφοριες για τη συγκεκριμενη πολη στο forum ειναι ελαχιστες.Παρεμπιπτοντως,θα συμφωνησω εν μερει με την Πηγη για τα αλατορυχεια,δεν απογοητευτηκα τοσο πολυ ουτε ενθουσιαστηκα ομως εκτος απο το σημειο της εκκλησιας.Ισως επειδη ειχα ακουσει διθυραμβικα σχολια το περιμενα τελειως ονειρικο!Τελος παντων,δυσκολα παντως μπορει καποιος να αποτρεψει καποιον αλλο απο μια τετοια επισκεψη.

 

[underwater]

Πολυ ωραια περιγραφη,περιμενω με πολυ ενδιαφερον τη γνωμη σου για το Γκντανσκ για το οποιο δεν μπορεσα να γραψω μια ιστορια μετα την επισκεψη μου το 2012.Σημειωτεον οτι,αν δεν κανω λαθος,οι πληροφοριες για τη συγκεκριμενη πολη στο forum ειναι ελαχιστες.

Να σου πω γι' αυτό και αποφάσισα να γράψω την ιστορία, για να δώσω κάποιες πληροφορίες για όσα είδα στο Βορρά της χώρας. Γενικώς πια αποφεύγω να γράφω για προορισμούς που έχει πάει το μισό forum, νομίζω ότι από ένα σημείο και μετά κουράζουν οι επαναλήψεις.

Παρεμπιπτοντως,θα συμφωνησω εν μερει με την Πηγη για τα αλατορυχεια,δεν απογοητευτηκα τοσο πολυ ουτε ενθουσιαστηκα ομως εκτος απο το σημειο της εκκλησιας.Ισως επειδη ειχα ακουσει διθυραμβικα σχολια το περιμενα τελειως ονειρικο!Τελος παντων,δυσκολα παντως μπορει καποιος να αποτρεψει καποιον αλλο απο μια τετοια επισκεψη.

Να σου πω την αλήθεια κι εγώ τα περίμενα ελαφρώς πιο εντυπωσιακά, αλλά και πάλι θεώρησα την επίσκεψή μου σε αυτά άκρως ενδιαφέρουσα! Και νομίζω είναι όπως τα λες, πρόκειται για ένα μέρος που δύσκολα κάποιος που θα επισκεφτεί την Κρακοβία δεν θα πάει, μερικά αξιοθέατα απλά "επιβάλλεται" να τα δει κανείς.