underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.714
- Likes
- 11.276
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Ημέρες 5 και 6: Χαλαρή Βαρσοβία και τελετή Αγιοποίησης του Πάπα!
Οι επόμενες δύο ημέρες αποδείχτηκαν πολύ πιο χαλαρές από ό, τι υπολογίζαμε και από ό, τι είχαμε κάνει μέχρι τότε. Καθεμιά για διαφορετικούς λόγους.
Πέμπτη ημέρα πρωί και, μετά από ένα νόστιμο και πλουσιότατο πρωινό, βουρ για τον σταθμό των λεωφορείων και για μια ακόμα 5ωρη διαδρομή με το polskibus. Όλα πήγαν καλά, μείναμε εξίσου ικανοποιημένοι, παρ’ όλα αυτά καθώς κατευθυνόμασταν από το Βορρά προς το κέντρο της χώρας αρχίσαμε να προβληματιζόμαστε. Ο λόγος ήταν ότι, ενώ ξεκινήσαμε με ξαστεριά, σιγά-σιγά ξεκίνησαν οι ψιχάλες, οι οποίες μέχρι να φτάσουμε στη Βαρσοβία είχαν γίνει καταρρακτώδης βροχή. Μα τι βροχή ήταν αυτή; Πότε θα τελείωνε;
Αφού φτάσαμε στο τέρμα, πήραμε μετρό για το κέντρο και περπατήσαμε προς το ξενοδοχείο μας φορώντας αδιάβροχα και κουκούλες. Περιττό να πω ότι γίναμε παπιά. Η βροχή ήταν απίστευτη και ασταμάτητη, μου θύμισε την αγαπημένη μου Γλασκώβη! Η θερμοκρασία επίσης αισθητά πεσμένη. Σίγουρα εδώ ήταν που πριν 4 ημέρες είχαμε σκάσει από την ζέστη;
Για να μην πολυλογώ, εκείνη την ημέρα τη βγάλαμε για πολλές ώρες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου να κοιτάμε με απογοήτευση πότε θα περιοριστεί η βροχή. Εντάξει, κοιμηθήκαμε κιόλας που το είχαμε ανάγκη, ξεκουραστήκαμε, αλλά δεν ήταν αυτός ο στόχος. Σε κάποια φάση, αργά το απόγευμα, αποφασίσαμε ότι θα κάναμε μια προσπάθεια να δούμε δυο πράγματα. Όταν βγήκαμε ήταν χαλαρά, αλλά γρήγορα η βροχή ξαναδυνάμωσε. Αποτέλεσμα κάμποσες στάσεις για άραγμα ή/και χαλαρό τσιμπολόγημα σε κλειστούς χώρους.
Σε κάποια φάση που το είχαμε ρίξει στο περπάτημα και είχαμε φτάσει σε κάτι ανοιχτωσιές μακριά από τα μαγαζιά άρχισε μια τρελή θεομηνία, με πολύ βροχή και τρελό αέρα που σε μαστίγωνε. Καθώς δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, συνεχίζαμε καρτερικά το περπάτημα. Για μια ακόμα φορά σκέφτηκα ότι λατρεύω τη βροχή μόνο όταν είμαι κάπου αραχτή, δεν έχω τίποτα να κάνω και απλά ρεμβάζω από το παράθυρό μου. Ή όταν πρόκειται για μια γρήγορη, αναζωογονητική μπόρα. Το συνεχές ψιχάλισμα πάλι αντέχεται, το ίδιο και λίγο χαλαρό χιόνι. Αλλά η ασταμάτητη, δυνατή βροχή απλά σε ξενερώνει. Όπως καταλαβαίνετε φωτός δεν τράβηξα.
Επιστροφή προς τους κεντρικούς δρόμους και ώρα για γουρούνιασμα. Το κρύο και η βροχή με έκαναν να ξεχάσω σούσι και άλλα ελαφριά που είχα στο μυαλό μου. Πήγαμε σε μια ιρλανδική pub, όπου την βγάλαμε με burger, fish ‘n chips και πολύ μπύρα. Η ποιότητα μέτρια (αναμενόμενο), αλλά το ίδιο και η γεύση. Για μια ακόμα φορά θυμήθηκα τη Γλασκώβη εκείνη την ημέρα! «Δεν μπορούσε να βρίσκαμε μια pub του βεληνεκούς της σήμερα που είχαμε τον καιρό της»;
Την επομένη ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς, πήραμε το πρωινό μας, ενώ λίγο αργότερα έλαβα ένα μήνυμα ότι μόλις είχε καταφτάσει ένας πολύ αγαπητός συμφορουμίτης και φίλος, με τον οποίο θα περνούσαμε την ημέρα. Για άλλη μια φορά θα τονίσω ότι χαίρομαι πολύ που το travelstories έχει αποτελέσει μέσο να γνωρίσω μερικά άτομα που έχουν μπει στην καρδιά μου. Πραγματικά όταν ξεκίνησα να γράφω πριν 3 περίπου χρόνια ούτε που περνούσε από το μυαλό μου ότι θα συνέβαινε αυτό και έβλεπα την ταξιδιωτική μας κοινότητα απλά σαν τόπο ανταλλαγής πληροφοριών και εμπειριών. Πολύ χαίρομαι που διαψεύστηκα και που έχω έρθει κοντά με κάποιους ανθρώπους που πραγματικά εκτιμώ (όσο και αν με έχουν καταστρέψει και έχουν συντελέσει στο ότι έχω καταντήσει να ψάχνω κάθε μέρα προσφορές, καθισμένη με μάτι τρελής μπροστά στον υπολογιστή)!
Ξεκινήσαμε με βόλτα στην Παλιά Πόλη, σε σημεία όπου είχαμε ήδη δει τις προηγούμενες ημέρες, αλλά αυτή τη φορά σε συνδυασμό με τις πληροφορίες και τα βιώματα που μόνο κάποιος που έχει ζήσει μια πόλη μπορεί να προσφέρει. Ο καιρός σαφώς καλύτερος από την προηγούμενη ημέρα, ανά φάσεις μουντός και ανά άλλες φάσεις ηλιόλουστος.
Χαριτωμένη πινελιά τα αφιερωμένα στον Chopin διαδραστικά παγκάκια, τα οποία έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία μέσα στην πόλη. Πάνω τους αναγράφονται πληροφορίες για τη ζωή του μεγάλου Πολωνού συνθέτη, ενώ οι υπέροχες μελωδίες που ακούγονται δημιουργούν μια ρομαντική ατμόσφαιρα (ακόμα και για τους μη ρομαντικούς!).
Το highlight της ημέρας όμως δεν ήταν άλλο από την αγιοποίηση του Πολωνού Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ. Η Βαρσοβία (όπως και όλη η Πολωνία άλλωστε) βρισκόταν σε αναβρασμό. Σε διάφορα σημεία είχαν στηθεί γιγαντοοθόνες, ενώ πλήθη κόσμου συνέρρεαν σιγά-σιγά για να παρακολουθήσουν την τελετή σε ζωντανή μετάδοση από το Βατικανό. Νέοι, ηλικιωμένοι, οικογένειες με παιδιά, άνθρωποι κινούμενοι με αναπηρικά αμαξίδια, κορίτσια του κατηχητικού με αυστηρό στυλ ντυσίματος, μπορούσες να δεις τους πάντες! Ο ενθουσιασμός διάχυτος.
Κάποια στιγμή η φάση πέρασε στα όρια του cult. Ήταν όταν διαπίστωσα ότι πολύς κόσμος κρατούσε στα χέρια του σημαιάκια (ναι, σημαιάκια!) που απεικόνιζαν τον Ιωάννη Παύλο ΙΙ να προσεύχεται ή απλά να ατενίζει ήρεμος το υπερπέραν, πάντα με ένα φωτοστέφανο να περιβάλλει το κεφάλι του! «Θέλω κι εγώ!» φώναξα με ενθουσιασμό και έσυρα τα αγόρια προς τον κοντινότερο πλανώδιο για να αγοράσω σημαιούλα! Ο συμφορουμίτης αφού είδε ότι είχα ξεφύγει μου χάρισε για να στανιάρω και ένα αυτοκόλλητο «I love John Paul II» που του είχαν πασάρει κάτι θεούσες. Η φάση απλά δεν υπήρχε!
Μετά από λίγο χάζεμα της τελετής και των τεκταινόμενων συνεχίσαμε το περπάτημά μας στους δρόμους της όμορφης αυτής πόλης. Η περιοχή του κάστρου ήταν γεμάτη τουρίστες. Εκεί ήταν που παρατήρησα ένα όμορφο άγαλμα που με συγκίνησε αρκετά. Πρόκειται για το μνημείο του «Μικρού Αντάρτη» (Pomnik Małego Powstańca), που απεικονίζει ένα παιδί με στρατιωτική ενδυμασία, το οποίο κρατά ένα όπλο στο χέρι. Δημιουργήθηκε προς τιμήν όλων των παιδιών που πολέμησαν κατά την εξέγερση της Βαρσοβίας το 1944.
Το συγκεκριμένο μνημείο ήταν η εισαγωγή σε αυτά που θα βλέπαμε στην πορεία, καθώς κατευθυνθήκαμε προς το Μουσείο της Εξέγερσης της Βαρσοβίας, το οποίο θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα της Πολωνίας. Ενδιαφέρον και διαδραστικό, παρουσιάζει λεπτομέρειες των εχθροπραξιών αλλά και της καθημερινής ζωής κατά την περίοδο των 63 ημερών της εξέγερσης, όπου οι Πολωνοί προσπάθησαν να απελευθερώσουν τη Βαρσοβία από τους Ναζί. Η προσπάθεια απέτυχε λόγω της διεθνούς πολιτικής κατάστασης εκείνης της περιόδου, της έλλειψης υποστήριξης από τον Κόκκινο Στρατό, αλλά και των κακών υπολογισμών που έλαβαν χώρα. Το αποτέλεσμα ήταν η κυριολεκτική ισοπέδωση της πόλης από τους Ναζί. Εικόνες της πλήρους αυτής καταστροφής μπορεί να δει κάποιος λεπτομερώς μέσα από μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία μικρού μήκους που προβάλλεται σε ειδικό χώρο μέσα στο μουσείο. Γενικώς άξιζε η εμπειρία!
Το μουσείο έχει και μια ταράτσα, από όπου μπορείς να χαζέψεις την πόλη από ψηλά. Παρ’ όλα αυτά η περιοχή στην οποία «βλέπει» δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
Η συνέχεια της ημέρας ήταν πολύ χαλαρή, με κάμποσο περπάτημα, αρκετές στάσεις για φαγητό και μπύρες και πολύ κουβέντα! Ο καιρός είχε γλυκάνει πολύ, η διάθεση ήταν ανέμελη και όσο να ‘ναι, καλό το sightseeing, αλλά και αυτή η αίσθηση της ραστώνης και της χαλάρωσης σε μια ξένη χώρα είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, παρότι εκ πρώτης πιθανώς να αισθανθεί κανείς ότι «χάνει» κάτι. Σε κάποια φάση ενημερωθήκαμε ότι είχε τρακάρει ένα polski bus που έκανε τη διαδρομή Γκντανσκ-Βαρσοβία, κάτι που υπήρξε αφορμή για άφθονες κριτικές από πολλά μέσα, καθώς γενικώς η συγκεκριμένη εταιρεία δέχεται αρκετή «λάσπη» λόγω των συνθηκών ανταγωνισμού που έχει δημιουργήσει.
Κατά το βραδάκι αποχαιρετίσαμε το συμφορουμίτη και πήγαμε για χαλάρωση, σκεφτόμενοι πώς θα περνούσαμε την επόμενη ημέρα μας στη Βαρσοβία, η όποια και θα έκλεινε αυτό το ωραίο ταξιδάκι και αποφασίσαμε ότι θα της δίναμε φυσιολατρική κατεύθυνση!
Πρακτικές πληροφορίες:
· Το ξενοδοχείο που μείναμε για 3 βράδια ήταν το Gromada Dom Chlopa. Πολύ μεγάλο, με άνετα, ευρύχωρα, καθαρά δωμάτια με τεράστιο μπάνιο και δωρεάν (αν και αργό) Wi-Fi. Οικτρά αργός ανελκυστήρας (εμείς συνήθως ανεβαίναμε με τις σκάλες), ψιλοαπρόσωπο περιβάλλον (μαζεύει πολλά groups), πολύ μέτριο πρωινό. Το προτιμήσαμε επειδή βρήκαμε μια πολύ ανταγωνιστική προσφορά στο otel.com. Αν δεν βρείτε προσφορά θα πρότεινα να ψάξετε για κάποιο πιο «ψαγμένο». Αν πάλι μείνετε σε αυτό δεν θα απογοητευτείτε, αλλά δεν θα απολαύσετε και το κάτι διαφορετικό.
· Η σελίδα του Μουσείου της Εξέγερσης της Βαρσοβίας είναι αυτή. Το εισιτήριο είναι στα 14 ζλότι, ενώ αν θέλετε να παρακολουθήσετε το ταινιάκι (αξίζει) θα πληρώσετε 2 επιπλέον ζλότι. Εμείς λόγω του ότι πήγαμε Κυριακή (free μέρα), πληρώσαμε μόνο για την ταινία.
Οι επόμενες δύο ημέρες αποδείχτηκαν πολύ πιο χαλαρές από ό, τι υπολογίζαμε και από ό, τι είχαμε κάνει μέχρι τότε. Καθεμιά για διαφορετικούς λόγους.
Πέμπτη ημέρα πρωί και, μετά από ένα νόστιμο και πλουσιότατο πρωινό, βουρ για τον σταθμό των λεωφορείων και για μια ακόμα 5ωρη διαδρομή με το polskibus. Όλα πήγαν καλά, μείναμε εξίσου ικανοποιημένοι, παρ’ όλα αυτά καθώς κατευθυνόμασταν από το Βορρά προς το κέντρο της χώρας αρχίσαμε να προβληματιζόμαστε. Ο λόγος ήταν ότι, ενώ ξεκινήσαμε με ξαστεριά, σιγά-σιγά ξεκίνησαν οι ψιχάλες, οι οποίες μέχρι να φτάσουμε στη Βαρσοβία είχαν γίνει καταρρακτώδης βροχή. Μα τι βροχή ήταν αυτή; Πότε θα τελείωνε;
Αφού φτάσαμε στο τέρμα, πήραμε μετρό για το κέντρο και περπατήσαμε προς το ξενοδοχείο μας φορώντας αδιάβροχα και κουκούλες. Περιττό να πω ότι γίναμε παπιά. Η βροχή ήταν απίστευτη και ασταμάτητη, μου θύμισε την αγαπημένη μου Γλασκώβη! Η θερμοκρασία επίσης αισθητά πεσμένη. Σίγουρα εδώ ήταν που πριν 4 ημέρες είχαμε σκάσει από την ζέστη;
Για να μην πολυλογώ, εκείνη την ημέρα τη βγάλαμε για πολλές ώρες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου να κοιτάμε με απογοήτευση πότε θα περιοριστεί η βροχή. Εντάξει, κοιμηθήκαμε κιόλας που το είχαμε ανάγκη, ξεκουραστήκαμε, αλλά δεν ήταν αυτός ο στόχος. Σε κάποια φάση, αργά το απόγευμα, αποφασίσαμε ότι θα κάναμε μια προσπάθεια να δούμε δυο πράγματα. Όταν βγήκαμε ήταν χαλαρά, αλλά γρήγορα η βροχή ξαναδυνάμωσε. Αποτέλεσμα κάμποσες στάσεις για άραγμα ή/και χαλαρό τσιμπολόγημα σε κλειστούς χώρους.
Σε κάποια φάση που το είχαμε ρίξει στο περπάτημα και είχαμε φτάσει σε κάτι ανοιχτωσιές μακριά από τα μαγαζιά άρχισε μια τρελή θεομηνία, με πολύ βροχή και τρελό αέρα που σε μαστίγωνε. Καθώς δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, συνεχίζαμε καρτερικά το περπάτημα. Για μια ακόμα φορά σκέφτηκα ότι λατρεύω τη βροχή μόνο όταν είμαι κάπου αραχτή, δεν έχω τίποτα να κάνω και απλά ρεμβάζω από το παράθυρό μου. Ή όταν πρόκειται για μια γρήγορη, αναζωογονητική μπόρα. Το συνεχές ψιχάλισμα πάλι αντέχεται, το ίδιο και λίγο χαλαρό χιόνι. Αλλά η ασταμάτητη, δυνατή βροχή απλά σε ξενερώνει. Όπως καταλαβαίνετε φωτός δεν τράβηξα.
Επιστροφή προς τους κεντρικούς δρόμους και ώρα για γουρούνιασμα. Το κρύο και η βροχή με έκαναν να ξεχάσω σούσι και άλλα ελαφριά που είχα στο μυαλό μου. Πήγαμε σε μια ιρλανδική pub, όπου την βγάλαμε με burger, fish ‘n chips και πολύ μπύρα. Η ποιότητα μέτρια (αναμενόμενο), αλλά το ίδιο και η γεύση. Για μια ακόμα φορά θυμήθηκα τη Γλασκώβη εκείνη την ημέρα! «Δεν μπορούσε να βρίσκαμε μια pub του βεληνεκούς της σήμερα που είχαμε τον καιρό της»;
Την επομένη ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς, πήραμε το πρωινό μας, ενώ λίγο αργότερα έλαβα ένα μήνυμα ότι μόλις είχε καταφτάσει ένας πολύ αγαπητός συμφορουμίτης και φίλος, με τον οποίο θα περνούσαμε την ημέρα. Για άλλη μια φορά θα τονίσω ότι χαίρομαι πολύ που το travelstories έχει αποτελέσει μέσο να γνωρίσω μερικά άτομα που έχουν μπει στην καρδιά μου. Πραγματικά όταν ξεκίνησα να γράφω πριν 3 περίπου χρόνια ούτε που περνούσε από το μυαλό μου ότι θα συνέβαινε αυτό και έβλεπα την ταξιδιωτική μας κοινότητα απλά σαν τόπο ανταλλαγής πληροφοριών και εμπειριών. Πολύ χαίρομαι που διαψεύστηκα και που έχω έρθει κοντά με κάποιους ανθρώπους που πραγματικά εκτιμώ (όσο και αν με έχουν καταστρέψει και έχουν συντελέσει στο ότι έχω καταντήσει να ψάχνω κάθε μέρα προσφορές, καθισμένη με μάτι τρελής μπροστά στον υπολογιστή)!
Ξεκινήσαμε με βόλτα στην Παλιά Πόλη, σε σημεία όπου είχαμε ήδη δει τις προηγούμενες ημέρες, αλλά αυτή τη φορά σε συνδυασμό με τις πληροφορίες και τα βιώματα που μόνο κάποιος που έχει ζήσει μια πόλη μπορεί να προσφέρει. Ο καιρός σαφώς καλύτερος από την προηγούμενη ημέρα, ανά φάσεις μουντός και ανά άλλες φάσεις ηλιόλουστος.
Χαριτωμένη πινελιά τα αφιερωμένα στον Chopin διαδραστικά παγκάκια, τα οποία έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία μέσα στην πόλη. Πάνω τους αναγράφονται πληροφορίες για τη ζωή του μεγάλου Πολωνού συνθέτη, ενώ οι υπέροχες μελωδίες που ακούγονται δημιουργούν μια ρομαντική ατμόσφαιρα (ακόμα και για τους μη ρομαντικούς!).
Το highlight της ημέρας όμως δεν ήταν άλλο από την αγιοποίηση του Πολωνού Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ. Η Βαρσοβία (όπως και όλη η Πολωνία άλλωστε) βρισκόταν σε αναβρασμό. Σε διάφορα σημεία είχαν στηθεί γιγαντοοθόνες, ενώ πλήθη κόσμου συνέρρεαν σιγά-σιγά για να παρακολουθήσουν την τελετή σε ζωντανή μετάδοση από το Βατικανό. Νέοι, ηλικιωμένοι, οικογένειες με παιδιά, άνθρωποι κινούμενοι με αναπηρικά αμαξίδια, κορίτσια του κατηχητικού με αυστηρό στυλ ντυσίματος, μπορούσες να δεις τους πάντες! Ο ενθουσιασμός διάχυτος.
Κάποια στιγμή η φάση πέρασε στα όρια του cult. Ήταν όταν διαπίστωσα ότι πολύς κόσμος κρατούσε στα χέρια του σημαιάκια (ναι, σημαιάκια!) που απεικόνιζαν τον Ιωάννη Παύλο ΙΙ να προσεύχεται ή απλά να ατενίζει ήρεμος το υπερπέραν, πάντα με ένα φωτοστέφανο να περιβάλλει το κεφάλι του! «Θέλω κι εγώ!» φώναξα με ενθουσιασμό και έσυρα τα αγόρια προς τον κοντινότερο πλανώδιο για να αγοράσω σημαιούλα! Ο συμφορουμίτης αφού είδε ότι είχα ξεφύγει μου χάρισε για να στανιάρω και ένα αυτοκόλλητο «I love John Paul II» που του είχαν πασάρει κάτι θεούσες. Η φάση απλά δεν υπήρχε!
Μετά από λίγο χάζεμα της τελετής και των τεκταινόμενων συνεχίσαμε το περπάτημά μας στους δρόμους της όμορφης αυτής πόλης. Η περιοχή του κάστρου ήταν γεμάτη τουρίστες. Εκεί ήταν που παρατήρησα ένα όμορφο άγαλμα που με συγκίνησε αρκετά. Πρόκειται για το μνημείο του «Μικρού Αντάρτη» (Pomnik Małego Powstańca), που απεικονίζει ένα παιδί με στρατιωτική ενδυμασία, το οποίο κρατά ένα όπλο στο χέρι. Δημιουργήθηκε προς τιμήν όλων των παιδιών που πολέμησαν κατά την εξέγερση της Βαρσοβίας το 1944.
Το συγκεκριμένο μνημείο ήταν η εισαγωγή σε αυτά που θα βλέπαμε στην πορεία, καθώς κατευθυνθήκαμε προς το Μουσείο της Εξέγερσης της Βαρσοβίας, το οποίο θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα της Πολωνίας. Ενδιαφέρον και διαδραστικό, παρουσιάζει λεπτομέρειες των εχθροπραξιών αλλά και της καθημερινής ζωής κατά την περίοδο των 63 ημερών της εξέγερσης, όπου οι Πολωνοί προσπάθησαν να απελευθερώσουν τη Βαρσοβία από τους Ναζί. Η προσπάθεια απέτυχε λόγω της διεθνούς πολιτικής κατάστασης εκείνης της περιόδου, της έλλειψης υποστήριξης από τον Κόκκινο Στρατό, αλλά και των κακών υπολογισμών που έλαβαν χώρα. Το αποτέλεσμα ήταν η κυριολεκτική ισοπέδωση της πόλης από τους Ναζί. Εικόνες της πλήρους αυτής καταστροφής μπορεί να δει κάποιος λεπτομερώς μέσα από μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία μικρού μήκους που προβάλλεται σε ειδικό χώρο μέσα στο μουσείο. Γενικώς άξιζε η εμπειρία!
Το μουσείο έχει και μια ταράτσα, από όπου μπορείς να χαζέψεις την πόλη από ψηλά. Παρ’ όλα αυτά η περιοχή στην οποία «βλέπει» δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
Η συνέχεια της ημέρας ήταν πολύ χαλαρή, με κάμποσο περπάτημα, αρκετές στάσεις για φαγητό και μπύρες και πολύ κουβέντα! Ο καιρός είχε γλυκάνει πολύ, η διάθεση ήταν ανέμελη και όσο να ‘ναι, καλό το sightseeing, αλλά και αυτή η αίσθηση της ραστώνης και της χαλάρωσης σε μια ξένη χώρα είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, παρότι εκ πρώτης πιθανώς να αισθανθεί κανείς ότι «χάνει» κάτι.
Σε κάποια φάση ενημερωθήκαμε ότι είχε τρακάρει ένα polski bus που έκανε τη διαδρομή Γκντανσκ-Βαρσοβία, κάτι που υπήρξε αφορμή για άφθονες κριτικές από πολλά μέσα, καθώς γενικώς η συγκεκριμένη εταιρεία δέχεται αρκετή «λάσπη» λόγω των συνθηκών ανταγωνισμού που έχει δημιουργήσει.Κατά το βραδάκι αποχαιρετίσαμε το συμφορουμίτη και πήγαμε για χαλάρωση, σκεφτόμενοι πώς θα περνούσαμε την επόμενη ημέρα μας στη Βαρσοβία, η όποια και θα έκλεινε αυτό το ωραίο ταξιδάκι και αποφασίσαμε ότι θα της δίναμε φυσιολατρική κατεύθυνση!
Πρακτικές πληροφορίες:
· Το ξενοδοχείο που μείναμε για 3 βράδια ήταν το Gromada Dom Chlopa. Πολύ μεγάλο, με άνετα, ευρύχωρα, καθαρά δωμάτια με τεράστιο μπάνιο και δωρεάν (αν και αργό) Wi-Fi. Οικτρά αργός ανελκυστήρας (εμείς συνήθως ανεβαίναμε με τις σκάλες), ψιλοαπρόσωπο περιβάλλον (μαζεύει πολλά groups), πολύ μέτριο πρωινό. Το προτιμήσαμε επειδή βρήκαμε μια πολύ ανταγωνιστική προσφορά στο otel.com. Αν δεν βρείτε προσφορά θα πρότεινα να ψάξετε για κάποιο πιο «ψαγμένο». Αν πάλι μείνετε σε αυτό δεν θα απογοητευτείτε, αλλά δεν θα απολαύσετε και το κάτι διαφορετικό.
· Η σελίδα του Μουσείου της Εξέγερσης της Βαρσοβίας είναι αυτή. Το εισιτήριο είναι στα 14 ζλότι, ενώ αν θέλετε να παρακολουθήσετε το ταινιάκι (αξίζει) θα πληρώσετε 2 επιπλέον ζλότι. Εμείς λόγω του ότι πήγαμε Κυριακή (free μέρα), πληρώσαμε μόνο για την ταινία.
Attachments
Last edited:
