Ισλανδία Ισλανδία των 7,κρύο,bonus,σπασμένα τζάμια Ρέκιαβικ,τροχαία στη μέση της στέπας και παγωμένοι δρόμοι

[popotus]

Ημέρα 6ή: Hvolsvöllur ή για την ακρίβεια στη μέση του πούθενα- Ρεικιαβικ (πρωτεύουσα της πιο ασφαλούς χώρας στον κόσμο...μπουχαχαχα!!)


Λίγες ημέρες μέτα την άφιξη μας στην Ελλάδα έπεσε στην αντίληψη μου ένα άρθρο για τις ασφαλέστερες χώρες του κόσμου. Η πρώτη θέση δεν μου προκάλεσε απορία αλλά χαμόγελα ότι τελικά κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του και ότι οι στατιστική δεν είναι τίποτα αλλό παρά αριθμοί. Όχι ότι η Ισλανδία είναι Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ (στον αντίποδα της παραπάνω λίστας) αλλά ότι όλος ο κόσμος είναι μια γειτονιά και η ασφάλεια είναι πάντα ένα σχετικό ζήτημα είτε πας στη Σαν Πέδρο Σούλα είτε στην Οζάκα! Αύτα σαν πρόλογο της 6ης και τελευταίας ημέρας μας στην Ισλανδία!

Ξυπνώντας στη μέση του πουθενά με κάτω του μηδενός θερμοκρασίες συνηθισμένοι πιά αλλά χωρίς προβλήματα παγετού στους δρόμους ξεκινάμε για την τελική επιστροφή μας στην πρωτεύουσα. Η απορία μας τι γύρευε ένα ακόμα airbnb σε αυτή την ερημιά λύνεται γρήγορα σε λίγα χιλιόμετρα προς τον κεντρικό δρόμο που τη νύχτα που είχαμε ξαναπεράσει δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε τίποτα. Ε ναι λοιπόν ακόμα ένας καταρράκτης o Seljalandsfoss εντυπωσιακός και λόγω ότι μπορείς να περάσεις και από το πίσω σημείο του με το ρίσκο να γίνεις εν μερει μούσκεμα και με ένα βαθμό δυσκολίας ότι στο μονοπάτι είχε σχηματιστεί πάγος που προκάλεσε και την πτώση κάποιων συμπαθών βρετανών. Το πέρασμα του με τις απαραίτητες φωτογραφίες μία ακόμα στάση η τελευταία για καύσιμα και σειρά είχαν σήμερα τα πιο mainstream αξιοθέατα της χώρας που συνάμα ήταν και τα λιγότερα εντυπωσιακά ίσως λόγο και της παρουσίας υπερβολικού αριθμού τουριστών το Geysir με τους θερμοπίδακες του, ο μεγαλύτερος και για πολλούς πιο εντυπωσιακός καταρράκτης της χώρας ( περισσότερο λόγω του μεγέθους) ο Gullfoss που μαζί με το Pingvellir που είδαμε την 1η ημέρα αποτελούν το Golden Circle πιο κοινό τουριστικό προορισμό της Ισλανδίας με πλήθη τουριστών να τα συνοδεύουν!!


Οι θερμοπίδακες- γκαιζερ αγγλιστί - που πήραν και το όνομα τους από την ομώνυμη περιοχή αποτελούν το "δώρο της φύσης " στην Ισλανδία αφού μαζί με τις γεοθερμικές πηγές της αποτελούν και πηγές ενέργειας ζωτικές για το κρύο της χώρας και τουριστική ατραξιόν για τον συνεχώς αυξανόμενο τουρισμό!! Τα καραβάνια τουριστών που πρώτη φορά συναντούσαμε στο δρόμο μας στο εως τώρα ταξίδι, δεν μας ενθουσίασαν και ιδιαίτερα αλλά περιηγήθηκαμε μαζί τους αναμένοντας την εκτίναξη του νερού με το κινητό στο χέρι!! Το διπλανό τουριστικό μαγαζί απλησίαστο για τα δεδομένα μας και εν μέσω λευκού τοπίου αναχωρούμε για τους καταρράκτες.Με τον μικρότερο βαθμό δυσκολίας αφόυ πρακτικά τους βλέπεις από πάνω και σε μία εύλογη απόσταση ασφαλείας για ακόμα μία φορά με το ποτάμι τουριστών. Σίγουρα τα μεγέθη και ο όγκος του νερού δεν συγκρίνονται με όλους τους υπόλοιπους καταρράκτες που είχαμε δει μέχρι στιγμής αλλά λίγο το άκρως τουριστικό τοπίο λίγο το απόμακρο του καταρράκτη λίγο η εύκολη πρόσβαση δεν μας ενθουσίασαν τρομερά! Αυτό πάλι που μας ενθουσίασε ήταν το μαγαζί με τα τουριστικά λίγο δίπλα που εκτός ότι μας ζέστανε μας πρόσφερε και το σύνολο των σουβενίρ και λοιπών δώρων για συγγενείς και φίλους!!


Και έφτασε η ώρα της επιστροφής μας στο Ρέικιαβικ που ξανά για μία ολιγωρία του πλοηγού μας χάσαμε ακόμα λίγο χρόνο! Το πρόγραμμα για απόψε έλεγε μιας και είναι τελευταία βραδιά μας εδώ να πιούμε ένα ποτό σαν άνθρωποι και να μην οδηγηθούμε ξανά εξαντλημένοι στο airbnb μας για φαγητό και ανάπαυση!! Να γνωρίσουμε και το Reykiavik by night που ομολογουμένως το λες όμορφο τη νύχτα παρά τα ευτράπελα μας. Οι 2 παρέες φτάνουν στην πόλη και παρκάρουν σε διαφορετικά σημεία. Το εύκολο παρκινγκ μας χαροποιεί και η ανέμελη σε βαθμό κακουργήματος Κίρκη που είχε εξελιχθεί σε μασκότ του ταξιδιού πιά ξεχύνεται τόσο εύθυμα από το αμάξι που αφήνει πίσω της την φωτογραφική μηχανή dslr αξίας αρκετών ευρώ και μάλιστα δανεισμένη γεμάτη ένα σωρό φωτογραφίες από όλο το ταξίδι παρά τις συστάσεις-προβλέψεις του Ορέστη ότι θα μας σπάσουν το αυτοκινήτο δεν δίχνει να την συγκινεί. Η πρόχειρη λύση εκ μέρους μου να πετάξω ένα φούτερ πάνω δεν στάθηκε τυχερή να αποφύγουμε τα δυσάρεστα. Το μπαράκι/pub σε μικρή απόσταση από το αυτοκίνητο με ωραιά μουσική και άφθονη ισλανδική μπύρα και οι συζητήσεις του Ορέστη με τους ιδιοκτήτες μπαρμεν για τις συγκρίσεις της ελληνικής με την ισλανδική οικονομική κρίση φαινόντουσαν σαν ο ιδανικός αποχαιρετισμός στη χώρα αυτή...Αμ δε!!

Η επιστροφή στο αμάξι μας, μας προσφέρει ακόμα μια δυνατή σκήνη με το αμάξι παραβιασμένο με σπασμένο το δεξιό πίσω τζάμι. Τα σπασμένα γυαλιά παντού στα πίσω καθίσματα και το σοκ της Κίρκης μη βρίσκοντας την φωτογραφική της μηχανή το οποίο εν τέλει το περιμέναμε μετά τις εύστοχες προτροπές του Ορέστη να μην αφήσει έτσι τη μηχανή. Αυτό που δεν περιμέναμε και φυσικά δημιούργησε αρκετά προβλήματα στην προγραμματισμένη αυριανή αναχώρηση της παρέας ήταν ότι εκτός από τη φωτογ. μηχανή είχε αφήσει και το πορτοφόλι της με ολά τα ντοκουμέντα και ταξιδιωτικά έγγραφα μέσα...Ριγός!! Και ξαναπάρε την αστυνομία και ξαναπάρε την εταιρεία rent a car και καθάρισε τα πίσω καθίσματα και βρες τρόπο να φύγει την επόμενη μέρα η Κίρκη...Μύλος!!!

Με βάση τα λεγόμενα των αστυνομικών και των ντόπιων συμβαίνει αρκετά σπάνια κάτι τέτοιο. Πέσαμε στα σπάνια. Εχώ γυρίσει σχεδόν όλα τα Βαλκάνια και κάποιες αραβικές χώρες της Μεσογείου. Δεν μου συνέβει κάτι τέτοιο.Θα μου πέιτε δεν αφήναμε πράγματα αξίας ή χρήματα μέσα.Αλλά... Αφού μαζεύουμε τα κουράγια μας και φτιάχνουμε αυτοσχέδιο φινεστρίνι γιατί το κρύο δεν αστειευόταν καθόλου ξεκίναμε περασμένα μεσάνυχτα για το τελευταίο airbnb και το τελευταίο δείπνο. Φυσικά η νύχτα δεν κύλησε καλά, αλλά πια τα είχαμε συνηθίσει όλα.

ΥΓ 1: Ώπα πήγα να ξεχάσω τις θερμοπηγές!! Στον δρόμο της επιστροφής είχαμε από την προηγούμενη εντοπίσει την Secret lagoon hot spring που τελικά δεν είναι τόσο secret πιά αλλά ευτυχώς κάποια αναζήτηση στο διαδίκτυο του διδύμου Ορέστη και Κίρκης μας οδήγησε στην πραγματική μυστική θερμοπήγη αυτοσχέδια θαρρώ στη μέση του πουθενά με το εύκολο τοπωνύμιο Hrunamannahreppur λίγο έξω από το Fludir και το secret lagoon!! Απερίγραπτες σκηνές γέλιου (ναι είχαμε και από αυτές μπόλικες) και αμοντάριστα πλάνα στην είσοδο και έξοδο από την μικροσκοπική θερμοπηγή. Το κρύο να βρίσκεσαι γυμνός λίγο πριν και αφού βγείς βρεγμένος κιόλας ήταν απερίγραπτο!! Το Brennivin μας έκανε μια μοναδική συντροφιά!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[travelbreak]

Καλό ταξίδι παιδιά!
Νομίζω το Σέλας για τα επόμενα 4-5 χρόνια θα είναι πιο δύσκολο να το δούμε, αφού η δραστηριότητα του ήλιου, ακολουθώντας τον ενδεκαετή κύκλο της,έχει αρχίσει και μειώνεται. Αυτό σημαίνει πως όσοι το επιχειρήσουν καλό είναι να έχουν αρκετές μέρες μπροστά τους για να έχουν περισσότερες ευκαιρίες.
Τουλάχιστον αυτά διαβάζω εδώ κι εκεί. Βέβαια πριν λίγο καιρό και ενώ αυτά ήταν γνωστά είχε τρομερές εκρήξεις και το Σέλας ήταν υπέροχο απ' ό,τι διάβασα.
Προχώρα την ιστορία σου. Η Ισλανδία έχει φανατικούς αναγνώστες εδώ στο φόρουμ.

 

[duty_free]

Άχ! Η Ισλανδία.
Βαχ!

Εχει κατασταθεί πολύ ενύπνιο, η νήσος αύτη.

Πάντως, οι ευνόητοι λόγοι που μας κάνουν μια Μαρία, Οφηλία ή μια Πουλχερία, Αγγέλα, δεν ξερω... δεν μου φαινονται τόσο ευνόητοι.

 

[travelbreak]

Άχ! Η Ισλανδία.
Βαχ!

Εχει κατασταθεί πολύ ενύπνιο, η νήσος αύτη.

Πάντως, οι ευνόητοι λόγοι που μας κάνουν μια Μαρία, Οφηλία ή μια Πουλχερία, Αγγέλα, δεν ξερω... δεν μου φαινονται τόσο ευνόητοι.

Εσύ είσαι η Πουλχερία;

 

[duty_free]

Όχι, είμαι ο Βαγγελης Αναστασίου.

 

[travelbreak]

Όχι, είμαι ο Βαγγελης Αναστασίου.

Γεια σου Βαγγέλη!
Νίκος.

 

[popotus]

Ημέρα 1η : Ρέκιαβικ- Stykkishólmur

Ομαλή η προσγείωση στο αεροδρόμιο Κεφλαβικ, ανώμαλη πάλι για ιθύνοντα νου αυτού του ταξιδιού με έναν ενοχλητικό πόνο στο αυτί κατά την προσγείωση που εξελίχθηκε σε μια ωραιότατη εκκριτική ωτίτιδα που με ταλαιπώρησε σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και με μια πρωτόγνωρη εμπειρία με το γραφείο ενοικίασης αυτοκινήτου που είχαμε κάνει την κράτηση! Αφού άργησαν πέραν της μιας ώρας να μας παραλάβουν από το αεροδρόμιο άρχισαν τα προεόρτια νωρίς νωρίς. Μας πρότειναν/απείλησαν να προτιμήσουμε την μεικτή ασφάλεια που χρέωναν όσο η κράτηση του αυτοκινήτου γιατί η Ισλανδια είναι μια ιδιαίτερη χώρα με δύσκολους δρόμους και καιρικές συνθήκες και η πιθανότητα να έχουμε ατύχημα ήταν στο 40%!! Μαααλιστα!!! Οι ευχές τους προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν τελικά αλλά η κούραση από τις 2 πτήσεις, η καθυστέρηση από το rent a car, οι στιχομυθίες που ακολούθησαν συν η ωταλγία μας εξοντώνουν και η άφιξη στο πρώτο διαμέρισμα που είχαμε επιλέξει ήταν ανακουφιστική τουλάχιστον !!! Κάμποσες ώρες ύπνου και πρωινό ξύπνημα για ανεφοδιασμό από τη σωτηρία αλυσίδα Bonus!! Παρένθεση μας το είχαν συστήσει από Ελλάδα και όντως μας έσωσε οικονομικά. Κάτι σαν τα ελληνικά Lidl πολύ ακριβότερα θα έλεγα. Τα ωράρια λειτουργίας δεν τα σχολιάζω!! Σε ποια άλλη χώρα ανοίγουν τα καταστήματα στις 11;;;

Αφού γεμίσαμε εφόδια και αρχίσαμε να συνηθίζουμε ο ένας τον άλλον μια και είχαμε μπροστά μας ακόμα 6 διανυκτερεύσεις ξεκινάμε για τη πρώτη ημέρα (άνευ πλάνου ) του ταξιδιού με μοναδική σιγουριά να φτάσουμε το απόγευμα στο Stykkishólmur στα βόρεια του νησιού-κράτους λίγο νοτιότερα από τα δυτικά φιόρδ που δεν καταφέραμε να επισκεφθούμε!! Οι στάσεις μόνο 2 το εθνικό πάρκο Pingvellir με το φημισμένο πρώτο κοινοβούλιο στον κόσμο και επίσης το σημείο που εφάπτονται η ευρωπαϊκη με τη βορειοαμερικανική τεκτονική πλάκα!! Νοερά όλα αυτά γιατί μόνο κάτι καταρράκτες βλέπεις όπως και σε όλη την επικράτεια!! Και στη συνέχεια στο υψηλότερο καταρράκτη της Ισλανδίας με υψόμετρο στα 198μ παρακαλώ τον Glymur!! Εντυπωσιακός αν και με αρκετό περπάτημα για να γίνει ορατός!!

Η Ισλανδια μας δίνει μια ιδέα του κρύο που θα επακολουθήσει, της περίεργης φύσης της πρωτόγνωρη για τα δικά μας δεδομένα, του περπατήματος που χρειάζεται να κανεις για να δεις κάθε πράγμα που αξίζει και τις δυσκολίες που έχει μια ομάδα 7 ατόμων να συνδυάσει τόσα πολλά πράγματα σε τόσο λίγες ώρες!!

Η διαδρομή για το Stykkishólmur γίνεται εξ´ολοκληρου στο σκοτάδι γιατί μετά τις 5:30 το φως της ημέρας μας εγκατέλειπε και η δεύτερη διανυκτέρευση είναι κοντά!! Αφού πάντως κάνουμε μια μικρή στάση για πίτσα ( ωωω ναι..) στην φανταστική τιμή των 50 € για τρεις μαργκεριτα με ένα υλικό πρόσθετο έκαστες!! Αρκετά νόστιμες να ομολογήσω !! Τα δωμάτια 2 για μια και μοναδική φορά σαν μίνι μα πολύ μίνι μεζονέτες σε μια περιοχή που επιφύλασσε μια από τις πιο όμορφες αυγές που έχουμε συναντήσει !!!

ΥΓ 1 Για την 2η ημέρα είπαμε να οργανωθούμε και να βγάλουμε πλάνο ταξιδιού και ώρες αναχώρησης/άφιξης
ΥΓ 2 Όταν συμβουλεύεστε το Google Maps στη συγκεκριμένη χώρα να προσθέτετε πάντα 1,5 με 2 ώρες για να είστε σίγουροι !!

 

[travelbreak]

Από την αρχή της εξιστόρησης μυρίζει περιπέτεια. Εγώ τρομάζω ήδη.
Παιδιά, δεν παίζουμε σε αυτές τις χώρες χειμωνιάτικα. Εγώ, το έχω ξαναγράψει εδώ, τόσο ψηλά γεωγραφικώς δεν πάω μέσα στο χειμώνα. Πρώτον για το κρύο και δεύτερον για το μικρόν της ημέρας.
Σε παρακαλώ, βάλε λίγο χιόνι (φωτογραφικώς) να δούμε. Έχουμε ξαναδεί από άλλους βέβαια, αλλά πάντα μας αρέσει.

 

[popotus]

 

[Dina Z]

Και στη συνέχεια στο υψηλότερο καταρράκτη της Ισλανδίας με υψόμετρο στα 198μ παρακαλώ τον Glymur!! Εντυπωσιακός αν και με αρκετό περπάτημα για να γίνει ορατός!!

Δηλαδή, για τι απόσταση μιλάμε; (είμαι Ισλανδιόπληκτη και θα έχω απορίες)

Και αν θες γράφε μας που είναι τραβηγμένη κάθε φωτογραφία.
Έτσι για μπορούμε να ταξιδεύουμε μαζί σου

 

[KonstantinosAlyona]

Και στη συνέχεια στο υψηλότερο καταρράκτη της Ισλανδίας με υψόμετρο στα 198μ παρακαλώ τον Glymur!!

Τρομερός ο Glymur, αλλά δυστυχώς για εμάς που τον αγαπάμε, ανακαλύφθηκε άλλος ψηλότερος καταρράκτης πλέον στην Ισλανδία, ο Morsarfoss, (230 μέτρα περίπου) κάπου στον παγετώνα Vatnajokul. Βέβαια αυτήν εκρηκτική ροή του Glymur δεν την έχει, τουλάχιστον από τις φωτό που έχω δει.

 

[travelbreak]

Τρομερός ο Glymur, αλλά δυστυχώς για εμάς που τον αγαπάμε, ανακαλύφθηκε άλλος ψηλότερος καταρράκτης πλέον στην Ισλανδία, ο Morsarfoss, (230 μέτρα περίπου) κάπου στον παγετώνα Vatnajokul. Βέβαια αυτήν εκρηκτική ροή του Glymur δεν την έχει, τουλάχιστον από τις φωτό που έχω δει.

Δε μου φαίνεται και τόσο εντυπωσιακός ο Glymur. Δεν πήγα αλλά από τις φωτογραφίες που βλέπω τώρα φαίνεται μικρος σε σχεση με κάποιους άλλους. Οι οποίοι μάλιστα βρίσκονται κοντα σε δρόμο. Εντάξει, ύψος ίσως εχει αλλά όχι μεγάλη μάζα νερού. Κάνω λάθος;