popotus
Member
- Μηνύματα
- 74
- Likes
- 628
- Επόμενο Ταξίδι
- Νότιος Αφρική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Ημέρα 6ή: Hvolsvöllur ή για την ακρίβεια στη μέση του πούθενα- Ρεικιαβικ (πρωτεύουσα της πιο ασφαλούς χώρας στον κόσμο...μπουχαχαχα!!)
Λίγες ημέρες μέτα την άφιξη μας στην Ελλάδα έπεσε στην αντίληψη μου ένα άρθρο για τις ασφαλέστερες χώρες του κόσμου. Η πρώτη θέση δεν μου προκάλεσε απορία αλλά χαμόγελα ότι τελικά κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του και ότι οι στατιστική δεν είναι τίποτα αλλό παρά αριθμοί. Όχι ότι η Ισλανδία είναι Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ (στον αντίποδα της παραπάνω λίστας) αλλά ότι όλος ο κόσμος είναι μια γειτονιά και η ασφάλεια είναι πάντα ένα σχετικό ζήτημα είτε πας στη Σαν Πέδρο Σούλα είτε στην Οζάκα! Αύτα σαν πρόλογο της 6ης και τελευταίας ημέρας μας στην Ισλανδία!
Ξυπνώντας στη μέση του πουθενά με κάτω του μηδενός θερμοκρασίες συνηθισμένοι πιά αλλά χωρίς προβλήματα παγετού στους δρόμους ξεκινάμε για την τελική επιστροφή μας στην πρωτεύουσα. Η απορία μας τι γύρευε ένα ακόμα airbnb σε αυτή την ερημιά λύνεται γρήγορα σε λίγα χιλιόμετρα προς τον κεντρικό δρόμο που τη νύχτα που είχαμε ξαναπεράσει δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε τίποτα. Ε ναι λοιπόν ακόμα ένας καταρράκτης o Seljalandsfoss εντυπωσιακός και λόγω ότι μπορείς να περάσεις και από το πίσω σημείο του με το ρίσκο να γίνεις εν μερει μούσκεμα και με ένα βαθμό δυσκολίας ότι στο μονοπάτι είχε σχηματιστεί πάγος που προκάλεσε και την πτώση κάποιων συμπαθών βρετανών. Το πέρασμα του με τις απαραίτητες φωτογραφίες μία ακόμα στάση η τελευταία για καύσιμα και σειρά είχαν σήμερα τα πιο mainstream αξιοθέατα της χώρας που συνάμα ήταν και τα λιγότερα εντυπωσιακά ίσως λόγο και της παρουσίας υπερβολικού αριθμού τουριστών το Geysir με τους θερμοπίδακες του, ο μεγαλύτερος και για πολλούς πιο εντυπωσιακός καταρράκτης της χώρας ( περισσότερο λόγω του μεγέθους) ο Gullfoss που μαζί με το Pingvellir που είδαμε την 1η ημέρα αποτελούν το Golden Circle πιο κοινό τουριστικό προορισμό της Ισλανδίας με πλήθη τουριστών να τα συνοδεύουν!!
Οι θερμοπίδακες- γκαιζερ αγγλιστί - που πήραν και το όνομα τους από την ομώνυμη περιοχή αποτελούν το "δώρο της φύσης " στην Ισλανδία αφού μαζί με τις γεοθερμικές πηγές της αποτελούν και πηγές ενέργειας ζωτικές για το κρύο της χώρας και τουριστική ατραξιόν για τον συνεχώς αυξανόμενο τουρισμό!! Τα καραβάνια τουριστών που πρώτη φορά συναντούσαμε στο δρόμο μας στο εως τώρα ταξίδι, δεν μας ενθουσίασαν και ιδιαίτερα αλλά περιηγήθηκαμε μαζί τους αναμένοντας την εκτίναξη του νερού με το κινητό στο χέρι!! Το διπλανό τουριστικό μαγαζί απλησίαστο για τα δεδομένα μας και εν μέσω λευκού τοπίου αναχωρούμε για τους καταρράκτες.Με τον μικρότερο βαθμό δυσκολίας αφόυ πρακτικά τους βλέπεις από πάνω και σε μία εύλογη απόσταση ασφαλείας για ακόμα μία φορά με το ποτάμι τουριστών. Σίγουρα τα μεγέθη και ο όγκος του νερού δεν συγκρίνονται με όλους τους υπόλοιπους καταρράκτες που είχαμε δει μέχρι στιγμής αλλά λίγο το άκρως τουριστικό τοπίο λίγο το απόμακρο του καταρράκτη λίγο η εύκολη πρόσβαση δεν μας ενθουσίασαν τρομερά! Αυτό πάλι που μας ενθουσίασε ήταν το μαγαζί με τα τουριστικά λίγο δίπλα που εκτός ότι μας ζέστανε μας πρόσφερε και το σύνολο των σουβενίρ και λοιπών δώρων για συγγενείς και φίλους!!
Και έφτασε η ώρα της επιστροφής μας στο Ρέικιαβικ που ξανά για μία ολιγωρία του πλοηγού μας χάσαμε ακόμα λίγο χρόνο! Το πρόγραμμα για απόψε έλεγε μιας και είναι τελευταία βραδιά μας εδώ να πιούμε ένα ποτό σαν άνθρωποι και να μην οδηγηθούμε ξανά εξαντλημένοι στο airbnb μας για φαγητό και ανάπαυση!! Να γνωρίσουμε και το Reykiavik by night που ομολογουμένως το λες όμορφο τη νύχτα παρά τα ευτράπελα μας. Οι 2 παρέες φτάνουν στην πόλη και παρκάρουν σε διαφορετικά σημεία. Το εύκολο παρκινγκ μας χαροποιεί και η ανέμελη σε βαθμό κακουργήματος Κίρκη που είχε εξελιχθεί σε μασκότ του ταξιδιού πιά ξεχύνεται τόσο εύθυμα από το αμάξι που αφήνει πίσω της την φωτογραφική μηχανή dslr αξίας αρκετών ευρώ και μάλιστα δανεισμένη γεμάτη ένα σωρό φωτογραφίες από όλο το ταξίδι παρά τις συστάσεις-προβλέψεις του Ορέστη ότι θα μας σπάσουν το αυτοκινήτο δεν δίχνει να την συγκινεί. Η πρόχειρη λύση εκ μέρους μου να πετάξω ένα φούτερ πάνω δεν στάθηκε τυχερή να αποφύγουμε τα δυσάρεστα. Το μπαράκι/pub σε μικρή απόσταση από το αυτοκίνητο με ωραιά μουσική και άφθονη ισλανδική μπύρα και οι συζητήσεις του Ορέστη με τους ιδιοκτήτες μπαρμεν για τις συγκρίσεις της ελληνικής με την ισλανδική οικονομική κρίση φαινόντουσαν σαν ο ιδανικός αποχαιρετισμός στη χώρα αυτή...Αμ δε!!
Η επιστροφή στο αμάξι μας, μας προσφέρει ακόμα μια δυνατή σκήνη με το αμάξι παραβιασμένο με σπασμένο το δεξιό πίσω τζάμι. Τα σπασμένα γυαλιά παντού στα πίσω καθίσματα και το σοκ της Κίρκης μη βρίσκοντας την φωτογραφική της μηχανή το οποίο εν τέλει το περιμέναμε μετά τις εύστοχες προτροπές του Ορέστη να μην αφήσει έτσι τη μηχανή. Αυτό που δεν περιμέναμε και φυσικά δημιούργησε αρκετά προβλήματα στην προγραμματισμένη αυριανή αναχώρηση της παρέας ήταν ότι εκτός από τη φωτογ. μηχανή είχε αφήσει και το πορτοφόλι της με ολά τα ντοκουμέντα και ταξιδιωτικά έγγραφα μέσα...Ριγός!! Και ξαναπάρε την αστυνομία και ξαναπάρε την εταιρεία rent a car και καθάρισε τα πίσω καθίσματα και βρες τρόπο να φύγει την επόμενη μέρα η Κίρκη...Μύλος!!!
Με βάση τα λεγόμενα των αστυνομικών και των ντόπιων συμβαίνει αρκετά σπάνια κάτι τέτοιο. Πέσαμε στα σπάνια. Εχώ γυρίσει σχεδόν όλα τα Βαλκάνια και κάποιες αραβικές χώρες της Μεσογείου. Δεν μου συνέβει κάτι τέτοιο.Θα μου πέιτε δεν αφήναμε πράγματα αξίας ή χρήματα μέσα.Αλλά... Αφού μαζεύουμε τα κουράγια μας και φτιάχνουμε αυτοσχέδιο φινεστρίνι γιατί το κρύο δεν αστειευόταν καθόλου ξεκίναμε περασμένα μεσάνυχτα για το τελευταίο airbnb και το τελευταίο δείπνο. Φυσικά η νύχτα δεν κύλησε καλά, αλλά πια τα είχαμε συνηθίσει όλα.
ΥΓ 1: Ώπα πήγα να ξεχάσω τις θερμοπηγές!! Στον δρόμο της επιστροφής είχαμε από την προηγούμενη εντοπίσει την Secret lagoon hot spring που τελικά δεν είναι τόσο secret πιά αλλά ευτυχώς κάποια αναζήτηση στο διαδίκτυο του διδύμου Ορέστη και Κίρκης μας οδήγησε στην πραγματική μυστική θερμοπήγη αυτοσχέδια θαρρώ στη μέση του πουθενά με το εύκολο τοπωνύμιο Hrunamannahreppur λίγο έξω από το Fludir και το secret lagoon!! Απερίγραπτες σκηνές γέλιου (ναι είχαμε και από αυτές μπόλικες) και αμοντάριστα πλάνα στην είσοδο και έξοδο από την μικροσκοπική θερμοπηγή. Το κρύο να βρίσκεσαι γυμνός λίγο πριν και αφού βγείς βρεγμένος κιόλας ήταν απερίγραπτο!! Το Brennivin μας έκανε μια μοναδική συντροφιά!!!
Λίγες ημέρες μέτα την άφιξη μας στην Ελλάδα έπεσε στην αντίληψη μου ένα άρθρο για τις ασφαλέστερες χώρες του κόσμου. Η πρώτη θέση δεν μου προκάλεσε απορία αλλά χαμόγελα ότι τελικά κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του και ότι οι στατιστική δεν είναι τίποτα αλλό παρά αριθμοί. Όχι ότι η Ισλανδία είναι Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ (στον αντίποδα της παραπάνω λίστας) αλλά ότι όλος ο κόσμος είναι μια γειτονιά και η ασφάλεια είναι πάντα ένα σχετικό ζήτημα είτε πας στη Σαν Πέδρο Σούλα είτε στην Οζάκα! Αύτα σαν πρόλογο της 6ης και τελευταίας ημέρας μας στην Ισλανδία!
Ξυπνώντας στη μέση του πουθενά με κάτω του μηδενός θερμοκρασίες συνηθισμένοι πιά αλλά χωρίς προβλήματα παγετού στους δρόμους ξεκινάμε για την τελική επιστροφή μας στην πρωτεύουσα. Η απορία μας τι γύρευε ένα ακόμα airbnb σε αυτή την ερημιά λύνεται γρήγορα σε λίγα χιλιόμετρα προς τον κεντρικό δρόμο που τη νύχτα που είχαμε ξαναπεράσει δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε τίποτα. Ε ναι λοιπόν ακόμα ένας καταρράκτης o Seljalandsfoss εντυπωσιακός και λόγω ότι μπορείς να περάσεις και από το πίσω σημείο του με το ρίσκο να γίνεις εν μερει μούσκεμα και με ένα βαθμό δυσκολίας ότι στο μονοπάτι είχε σχηματιστεί πάγος που προκάλεσε και την πτώση κάποιων συμπαθών βρετανών. Το πέρασμα του με τις απαραίτητες φωτογραφίες μία ακόμα στάση η τελευταία για καύσιμα και σειρά είχαν σήμερα τα πιο mainstream αξιοθέατα της χώρας που συνάμα ήταν και τα λιγότερα εντυπωσιακά ίσως λόγο και της παρουσίας υπερβολικού αριθμού τουριστών το Geysir με τους θερμοπίδακες του, ο μεγαλύτερος και για πολλούς πιο εντυπωσιακός καταρράκτης της χώρας ( περισσότερο λόγω του μεγέθους) ο Gullfoss που μαζί με το Pingvellir που είδαμε την 1η ημέρα αποτελούν το Golden Circle πιο κοινό τουριστικό προορισμό της Ισλανδίας με πλήθη τουριστών να τα συνοδεύουν!!
Οι θερμοπίδακες- γκαιζερ αγγλιστί - που πήραν και το όνομα τους από την ομώνυμη περιοχή αποτελούν το "δώρο της φύσης " στην Ισλανδία αφού μαζί με τις γεοθερμικές πηγές της αποτελούν και πηγές ενέργειας ζωτικές για το κρύο της χώρας και τουριστική ατραξιόν για τον συνεχώς αυξανόμενο τουρισμό!! Τα καραβάνια τουριστών που πρώτη φορά συναντούσαμε στο δρόμο μας στο εως τώρα ταξίδι, δεν μας ενθουσίασαν και ιδιαίτερα αλλά περιηγήθηκαμε μαζί τους αναμένοντας την εκτίναξη του νερού με το κινητό στο χέρι!! Το διπλανό τουριστικό μαγαζί απλησίαστο για τα δεδομένα μας και εν μέσω λευκού τοπίου αναχωρούμε για τους καταρράκτες.Με τον μικρότερο βαθμό δυσκολίας αφόυ πρακτικά τους βλέπεις από πάνω και σε μία εύλογη απόσταση ασφαλείας για ακόμα μία φορά με το ποτάμι τουριστών. Σίγουρα τα μεγέθη και ο όγκος του νερού δεν συγκρίνονται με όλους τους υπόλοιπους καταρράκτες που είχαμε δει μέχρι στιγμής αλλά λίγο το άκρως τουριστικό τοπίο λίγο το απόμακρο του καταρράκτη λίγο η εύκολη πρόσβαση δεν μας ενθουσίασαν τρομερά! Αυτό πάλι που μας ενθουσίασε ήταν το μαγαζί με τα τουριστικά λίγο δίπλα που εκτός ότι μας ζέστανε μας πρόσφερε και το σύνολο των σουβενίρ και λοιπών δώρων για συγγενείς και φίλους!!
Και έφτασε η ώρα της επιστροφής μας στο Ρέικιαβικ που ξανά για μία ολιγωρία του πλοηγού μας χάσαμε ακόμα λίγο χρόνο! Το πρόγραμμα για απόψε έλεγε μιας και είναι τελευταία βραδιά μας εδώ να πιούμε ένα ποτό σαν άνθρωποι και να μην οδηγηθούμε ξανά εξαντλημένοι στο airbnb μας για φαγητό και ανάπαυση!! Να γνωρίσουμε και το Reykiavik by night που ομολογουμένως το λες όμορφο τη νύχτα παρά τα ευτράπελα μας. Οι 2 παρέες φτάνουν στην πόλη και παρκάρουν σε διαφορετικά σημεία. Το εύκολο παρκινγκ μας χαροποιεί και η ανέμελη σε βαθμό κακουργήματος Κίρκη που είχε εξελιχθεί σε μασκότ του ταξιδιού πιά ξεχύνεται τόσο εύθυμα από το αμάξι που αφήνει πίσω της την φωτογραφική μηχανή dslr αξίας αρκετών ευρώ και μάλιστα δανεισμένη γεμάτη ένα σωρό φωτογραφίες από όλο το ταξίδι παρά τις συστάσεις-προβλέψεις του Ορέστη ότι θα μας σπάσουν το αυτοκινήτο δεν δίχνει να την συγκινεί. Η πρόχειρη λύση εκ μέρους μου να πετάξω ένα φούτερ πάνω δεν στάθηκε τυχερή να αποφύγουμε τα δυσάρεστα. Το μπαράκι/pub σε μικρή απόσταση από το αυτοκίνητο με ωραιά μουσική και άφθονη ισλανδική μπύρα και οι συζητήσεις του Ορέστη με τους ιδιοκτήτες μπαρμεν για τις συγκρίσεις της ελληνικής με την ισλανδική οικονομική κρίση φαινόντουσαν σαν ο ιδανικός αποχαιρετισμός στη χώρα αυτή...Αμ δε!!
Η επιστροφή στο αμάξι μας, μας προσφέρει ακόμα μια δυνατή σκήνη με το αμάξι παραβιασμένο με σπασμένο το δεξιό πίσω τζάμι. Τα σπασμένα γυαλιά παντού στα πίσω καθίσματα και το σοκ της Κίρκης μη βρίσκοντας την φωτογραφική της μηχανή το οποίο εν τέλει το περιμέναμε μετά τις εύστοχες προτροπές του Ορέστη να μην αφήσει έτσι τη μηχανή. Αυτό που δεν περιμέναμε και φυσικά δημιούργησε αρκετά προβλήματα στην προγραμματισμένη αυριανή αναχώρηση της παρέας ήταν ότι εκτός από τη φωτογ. μηχανή είχε αφήσει και το πορτοφόλι της με ολά τα ντοκουμέντα και ταξιδιωτικά έγγραφα μέσα...Ριγός!! Και ξαναπάρε την αστυνομία και ξαναπάρε την εταιρεία rent a car και καθάρισε τα πίσω καθίσματα και βρες τρόπο να φύγει την επόμενη μέρα η Κίρκη...Μύλος!!!
Με βάση τα λεγόμενα των αστυνομικών και των ντόπιων συμβαίνει αρκετά σπάνια κάτι τέτοιο. Πέσαμε στα σπάνια. Εχώ γυρίσει σχεδόν όλα τα Βαλκάνια και κάποιες αραβικές χώρες της Μεσογείου. Δεν μου συνέβει κάτι τέτοιο.Θα μου πέιτε δεν αφήναμε πράγματα αξίας ή χρήματα μέσα.Αλλά... Αφού μαζεύουμε τα κουράγια μας και φτιάχνουμε αυτοσχέδιο φινεστρίνι γιατί το κρύο δεν αστειευόταν καθόλου ξεκίναμε περασμένα μεσάνυχτα για το τελευταίο airbnb και το τελευταίο δείπνο. Φυσικά η νύχτα δεν κύλησε καλά, αλλά πια τα είχαμε συνηθίσει όλα.
ΥΓ 1: Ώπα πήγα να ξεχάσω τις θερμοπηγές!! Στον δρόμο της επιστροφής είχαμε από την προηγούμενη εντοπίσει την Secret lagoon hot spring που τελικά δεν είναι τόσο secret πιά αλλά ευτυχώς κάποια αναζήτηση στο διαδίκτυο του διδύμου Ορέστη και Κίρκης μας οδήγησε στην πραγματική μυστική θερμοπήγη αυτοσχέδια θαρρώ στη μέση του πουθενά με το εύκολο τοπωνύμιο Hrunamannahreppur λίγο έξω από το Fludir και το secret lagoon!! Απερίγραπτες σκηνές γέλιου (ναι είχαμε και από αυτές μπόλικες) και αμοντάριστα πλάνα στην είσοδο και έξοδο από την μικροσκοπική θερμοπηγή. Το κρύο να βρίσκεσαι γυμνός λίγο πριν και αφού βγείς βρεγμένος κιόλας ήταν απερίγραπτο!! Το Brennivin μας έκανε μια μοναδική συντροφιά!!!
Last edited:
