hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.152
- Likes
- 14.443
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Βόλτα με το καρβουνιάρικο
Η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής στην Ερυθραία ξεκίνησε το φθινόπωρο του 1887 από τους Ιταλούς. Στρατηγική επιλογή με σκοπό την εξασφάλιση οδών εφοδιασμού για τις προηγμένες θέσεις του στρατού (τότε προσπαθούσαν να προελάσουν και προς τα ενδότερα της Αιθιοπίας), καθώς και τη μεταφορά των πρώτων υλών που προορίζονταν να εξορυχθούν στην Ερυθραία. Με το σύστημα είχε αρχικά προγραμματιστεί να συνδεθούν τα σιδηροδρομικά δίκτυα στην Αιθιοπία και το Σουδάν.
Mε την ιστορική σιδηροδρομική γραμμή καλύπτονταν 306.4 χλμ σε μια διαδρομή από το λιμάνι της Massawa μέχρι την μεσόγεια πόλη Agordat μέσω Asmara και Keren.
Το έργο ήταν τιτάνιο. Υπήρχαν απότομες αυξομειώσεις σε υψόμετρο σε μικρή απόσταση κι από το επίπεδο της θαλάσσης έπρεπε να σκαρφαλώνει στους γκρεμούς πριν φτάσει στο οροπέδιο Ασμάρα στα 2394 μέτρα υψόμετρο. Εντούτοις οι ιταλοί μηχανικοί τα κατάφεραν. Μέσα στο γραφικό πανοραμικό τοπίο, σήραγγες και γέφυρες, κάνουν τη γραμμή θεαματική κι ένα από τα καλύτερα σήμερα τουριστικά αξιοθέατα του είδους στον κόσμο.
Η γραμμή έφερε μαζί και την ανάπτυξη: άνοιξε νέες αγορές για τα γεωργικά προϊόντα, και πόλεις όπως το Nefasit, το Keren και το Agordat ευημερούσαν. Το σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν παράλληλα ο μεγαλύτερος εργοδότης.
Η γραμμή όμως ακολούθησε τη μοίρα της χώρας. Σταμάτησε τη λειτουργία του το 1975 κατά τη διάρκεια του πολέμου της απελευθέρωσης, όταν οι αιθιοπίκές δυνάμεις κατέστρεψαν το σιδηροδρομικό δίκτυο, και το τροχαίο υλικό του αφέθηκε στη φθορά του χρόνου.
Μετά από 20 χρόνια καταστροφής, η κυβέρνηση της Ερυθραίας ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την αποκατάσταση του σιδηροδρομικού συστήματος το 1994, απορρίπτοντας προτάσεις για ξένες χρηματοδοτήσεις, βασιζόμενη σε ίδια μέσα και στη τεχνογνωσία των βετεράνων εργαζομένων (λέει κάτι αυτό
.
Η υπηρεσία μεταξύ Massawa - Αsmara ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2003.
Το τμήμα όμως μεταξύ Nefasit και Αsmara είναι το πιο αξιοσημείωτο.
Με πάνω από 20 σήραγγες, 65 γέφυρες και οδογέφυρες και κλίση 1:30 το τμήμα αυτό είναι ένας θρίαμβος της ιταλικής μηχανικής, τώρα ένα σύμβολο της εθνικής υπερηφάνειας και αυτοδυναμίας.
Μόνο που έμεινε εκεί... Σύμβολο. Τότε που επισκεφθήκαμε την Ερυθραία λειτουργούσε το κομμάτι Asmara – Nefasit μόνο κάθε Κυριακή κι αποκλειστικά για τουριστικούς λόγους.
Πουρνό πουρνό στηθήκαμε στο σταθμό για ν'ακούσουμε σε λίγο την υπέροχη αυθεντική ατμομηχανή του 1938 να φτάνει αργά και βαρειά στην αποβάθρα.
Λιγοστοί οι επιβάτες, όλοι αλλοδαποί στο βαγόνι με τα ξύλινα ρετρό καθίσματα.
Μαζί με μας κι ένας παλαίμαχος σιδηροδρομικός που ένοιωθε το μουτζούρη σα δικό του παιδί. Το διάβαζες στις κινήσεις του , στο πώς με το βλέμμα του χάιδευε κάθε γωνιά του βαγονιού και της ατμομηχανής. Μιλούσε ιταλικά κι έτσι μπόρεσε ν'ανταλλάξει δυό κουβέντες με τον babaduma.
Μαζί μας και μια αιθέρια παρουσία ντυμένη στα κατάλευκα. Ήταν για να μας σερβίρει τον φρεσκοψημμένο καφέ, προσφορά του καταστήματος.
Το τραίνο κινιόταν αργά μεσα στα σύννεφα ατμού που ξερνούσε κάθε τόσο.
Η θέα μοναδική από τα βαγόνια σ'όλες τις βουνοκορφές καθώς το υψίπεδο κατρακυλά στη θάλασσα.
Καθε λίγο και λιγάκι παύση. Μια για να την ταϊσουν κάρβουνο, μια για να πέσει η πίεση του ατμού, μια για να τη λαδώσουν. Ήταν μια συνεχής ενασχόληση.
Ευκαιρία για τους απανταχού πιτσιρικάδες πλησίον του σταθμού να χαζολογήσουν.
Κάποιοι άλλοι εκμεταλλεύονται ότι μπορούν από το εβδομαδιαίο ραντεβού με την ατμομηχανή.
Φτάσαμε στο Nefasit όπου η ατμομηχανή ανασυντάχθηκε και πήρε τον ίδιο δρόμο προς τα πίσω.
Ευκαιρία να ρίξουμε και κάποιες κλεφτές ματιές μέσα στις αυλές των σπιτιών στα περίχωρα της πόλης.
Επιστρέψαμε στην Asmara απόγευμα πια.
Το ταξιδιωτικό γραφείο μας οργάνωσε το αποχαιρετιστήριο δείπνο σ'ένα τοπικό κλαμπ με παραδοσιακή μουσική. Μόνοι αλλοδαποί εμείς κι ένας... κινέζος, μάλλον για bussiness, που ενώ κοιμόταν όρθιος από τη νύστα, εντούτοις οι ντόπιοι συνοδοί του επέμεναν να τον τραβολογούν να κουνήσει το κορμάκι του σαν αρχίσαν οι χοροί. Πάντως από χορό οι Ερυθραίοι μάλλον περιορίζονται σ'ένα ομαδικό αργόσυρτο λίκνισμα…
Μετά τον άρτον με παραδοσιακή injera κι όλα τα παρελκόμενα, μέσα στα μαύρα σκοτάδια πήραμε το δρόμο για το αεροδρόμιο.
Εκεί με φρίκη συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει το εισιτήριό μου, απαραίτητο για τον έλεγχο εισόδου. Έτρεμα σαν το ψάρι ότι θα ξεμείνω εκεί.
Ευτυχώς ο babaduma αποδείχθηκε ψυχραιμότερος διεκπεραιώνοντας διπλωματικά το πρόβλημα στο άψε σβήσε. Μπορούσα να γυρίσω στα πάτρια εδάφη!
Επίλογος
Στρογγυλοκαθόμουν πια στο κάθισμα του airbus της Egypt Air για Κάιρο συναρμολογώντας το παζλ των εντυπώσεών μου.
Η Ερυθραία συνδυάστηκε μ'ενα εκπληκτικό ταξίδι στην Σοκότρα της Υεμένης κι ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσουμε μια γωνιά της Αφρικής που σπάνια βλέπουν τα μάτια ταξιδιώτη.
Δεν έχει τα αξιοθέατα, ούτε τη φύση, που απλόχερα προσφέρει η γειτονική Αιθιοπία.
Με κουλτούρα σχεδόν παραπλήσια, αμφιβάλλω αν κανείς θα προτιμήσει την Ερυθραία.
Εντούτοις ακόμα κι αυτή η σύντομη περιήγηση, παρά τους περιορισμούς στην μετακίνηση, μας πρόσφερε εικόνες και συγκινήσεις που θα μας συντροφεύουν μια ζωή.
Αυτή η Άγνωστη άφησε μέσα μας το αποτύπωμά της. Με την απλότητα και την αυθεντικότητά της.
- ΤΕΛΟΣ -
Η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής στην Ερυθραία ξεκίνησε το φθινόπωρο του 1887 από τους Ιταλούς. Στρατηγική επιλογή με σκοπό την εξασφάλιση οδών εφοδιασμού για τις προηγμένες θέσεις του στρατού (τότε προσπαθούσαν να προελάσουν και προς τα ενδότερα της Αιθιοπίας), καθώς και τη μεταφορά των πρώτων υλών που προορίζονταν να εξορυχθούν στην Ερυθραία. Με το σύστημα είχε αρχικά προγραμματιστεί να συνδεθούν τα σιδηροδρομικά δίκτυα στην Αιθιοπία και το Σουδάν.
Mε την ιστορική σιδηροδρομική γραμμή καλύπτονταν 306.4 χλμ σε μια διαδρομή από το λιμάνι της Massawa μέχρι την μεσόγεια πόλη Agordat μέσω Asmara και Keren.
Το έργο ήταν τιτάνιο. Υπήρχαν απότομες αυξομειώσεις σε υψόμετρο σε μικρή απόσταση κι από το επίπεδο της θαλάσσης έπρεπε να σκαρφαλώνει στους γκρεμούς πριν φτάσει στο οροπέδιο Ασμάρα στα 2394 μέτρα υψόμετρο. Εντούτοις οι ιταλοί μηχανικοί τα κατάφεραν. Μέσα στο γραφικό πανοραμικό τοπίο, σήραγγες και γέφυρες, κάνουν τη γραμμή θεαματική κι ένα από τα καλύτερα σήμερα τουριστικά αξιοθέατα του είδους στον κόσμο.
Η γραμμή έφερε μαζί και την ανάπτυξη: άνοιξε νέες αγορές για τα γεωργικά προϊόντα, και πόλεις όπως το Nefasit, το Keren και το Agordat ευημερούσαν. Το σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν παράλληλα ο μεγαλύτερος εργοδότης.
Η γραμμή όμως ακολούθησε τη μοίρα της χώρας. Σταμάτησε τη λειτουργία του το 1975 κατά τη διάρκεια του πολέμου της απελευθέρωσης, όταν οι αιθιοπίκές δυνάμεις κατέστρεψαν το σιδηροδρομικό δίκτυο, και το τροχαίο υλικό του αφέθηκε στη φθορά του χρόνου.
Μετά από 20 χρόνια καταστροφής, η κυβέρνηση της Ερυθραίας ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την αποκατάσταση του σιδηροδρομικού συστήματος το 1994, απορρίπτοντας προτάσεις για ξένες χρηματοδοτήσεις, βασιζόμενη σε ίδια μέσα και στη τεχνογνωσία των βετεράνων εργαζομένων (λέει κάτι αυτό
.Η υπηρεσία μεταξύ Massawa - Αsmara ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2003.
Το τμήμα όμως μεταξύ Nefasit και Αsmara είναι το πιο αξιοσημείωτο.
Με πάνω από 20 σήραγγες, 65 γέφυρες και οδογέφυρες και κλίση 1:30 το τμήμα αυτό είναι ένας θρίαμβος της ιταλικής μηχανικής, τώρα ένα σύμβολο της εθνικής υπερηφάνειας και αυτοδυναμίας.
Μόνο που έμεινε εκεί... Σύμβολο. Τότε που επισκεφθήκαμε την Ερυθραία λειτουργούσε το κομμάτι Asmara – Nefasit μόνο κάθε Κυριακή κι αποκλειστικά για τουριστικούς λόγους.
Πουρνό πουρνό στηθήκαμε στο σταθμό για ν'ακούσουμε σε λίγο την υπέροχη αυθεντική ατμομηχανή του 1938 να φτάνει αργά και βαρειά στην αποβάθρα.
Λιγοστοί οι επιβάτες, όλοι αλλοδαποί στο βαγόνι με τα ξύλινα ρετρό καθίσματα.
Μαζί με μας κι ένας παλαίμαχος σιδηροδρομικός που ένοιωθε το μουτζούρη σα δικό του παιδί. Το διάβαζες στις κινήσεις του , στο πώς με το βλέμμα του χάιδευε κάθε γωνιά του βαγονιού και της ατμομηχανής. Μιλούσε ιταλικά κι έτσι μπόρεσε ν'ανταλλάξει δυό κουβέντες με τον babaduma.
Μαζί μας και μια αιθέρια παρουσία ντυμένη στα κατάλευκα. Ήταν για να μας σερβίρει τον φρεσκοψημμένο καφέ, προσφορά του καταστήματος.
Το τραίνο κινιόταν αργά μεσα στα σύννεφα ατμού που ξερνούσε κάθε τόσο.
Η θέα μοναδική από τα βαγόνια σ'όλες τις βουνοκορφές καθώς το υψίπεδο κατρακυλά στη θάλασσα.
Καθε λίγο και λιγάκι παύση. Μια για να την ταϊσουν κάρβουνο, μια για να πέσει η πίεση του ατμού, μια για να τη λαδώσουν. Ήταν μια συνεχής ενασχόληση.
Ευκαιρία για τους απανταχού πιτσιρικάδες πλησίον του σταθμού να χαζολογήσουν.
Κάποιοι άλλοι εκμεταλλεύονται ότι μπορούν από το εβδομαδιαίο ραντεβού με την ατμομηχανή.
Φτάσαμε στο Nefasit όπου η ατμομηχανή ανασυντάχθηκε και πήρε τον ίδιο δρόμο προς τα πίσω.
Ευκαιρία να ρίξουμε και κάποιες κλεφτές ματιές μέσα στις αυλές των σπιτιών στα περίχωρα της πόλης.
Επιστρέψαμε στην Asmara απόγευμα πια.
Το ταξιδιωτικό γραφείο μας οργάνωσε το αποχαιρετιστήριο δείπνο σ'ένα τοπικό κλαμπ με παραδοσιακή μουσική. Μόνοι αλλοδαποί εμείς κι ένας... κινέζος, μάλλον για bussiness, που ενώ κοιμόταν όρθιος από τη νύστα, εντούτοις οι ντόπιοι συνοδοί του επέμεναν να τον τραβολογούν να κουνήσει το κορμάκι του σαν αρχίσαν οι χοροί. Πάντως από χορό οι Ερυθραίοι μάλλον περιορίζονται σ'ένα ομαδικό αργόσυρτο λίκνισμα…
Μετά τον άρτον με παραδοσιακή injera κι όλα τα παρελκόμενα, μέσα στα μαύρα σκοτάδια πήραμε το δρόμο για το αεροδρόμιο.
Εκεί με φρίκη συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει το εισιτήριό μου, απαραίτητο για τον έλεγχο εισόδου. Έτρεμα σαν το ψάρι ότι θα ξεμείνω εκεί.
Ευτυχώς ο babaduma αποδείχθηκε ψυχραιμότερος διεκπεραιώνοντας διπλωματικά το πρόβλημα στο άψε σβήσε. Μπορούσα να γυρίσω στα πάτρια εδάφη!
Επίλογος
Στρογγυλοκαθόμουν πια στο κάθισμα του airbus της Egypt Air για Κάιρο συναρμολογώντας το παζλ των εντυπώσεών μου.
Η Ερυθραία συνδυάστηκε μ'ενα εκπληκτικό ταξίδι στην Σοκότρα της Υεμένης κι ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσουμε μια γωνιά της Αφρικής που σπάνια βλέπουν τα μάτια ταξιδιώτη.
Δεν έχει τα αξιοθέατα, ούτε τη φύση, που απλόχερα προσφέρει η γειτονική Αιθιοπία.
Με κουλτούρα σχεδόν παραπλήσια, αμφιβάλλω αν κανείς θα προτιμήσει την Ερυθραία.
Εντούτοις ακόμα κι αυτή η σύντομη περιήγηση, παρά τους περιορισμούς στην μετακίνηση, μας πρόσφερε εικόνες και συγκινήσεις που θα μας συντροφεύουν μια ζωή.
Αυτή η Άγνωστη άφησε μέσα μας το αποτύπωμά της. Με την απλότητα και την αυθεντικότητά της.
- ΤΕΛΟΣ -
